Lost (open)

Cody keek hem aan en een nieuwe kriebbel kwam op zetten. Syrax keerde zijn kop snel omom hem niet te hoeven raken toen een volgende nies eruit kwam en opnieuw een zuurstraal tegen de grond spatten. Hij veegde even over zijn snuit en richten zich daarna weer op. 'Sta niet zo raar te kijken help liever voor ik gek word van dat genies?' zei Syrax vragend en hij tilde voor de zekerheid de half verteerde lijken met zijn taart op en dumpte ze in de kuil. Man dit was echt lastig, maar lang niet zo latig als hij het gewoon met zijn handen zou hebben gedaan. De botten pakte hij gewoon met zijn muil van de grond en wierp ze in de kuil. Er was niet veel meer van over, maar de mannen die vertrapt waren kon Cody wel handelen...

Hij zag dat Syrax een betje last had va nee nnare hoest en Cody hielt zich in om neit te gaan lachen. . 'Sta niet zo raar te kijken help liever voor ik gek word van dat genies?' zei Syrax vragend en hij tilde voor de zekerheid de half verteerde lijken met zijn taart op en dumpte ze in de kuil. Cody nam ook een lijk en dumpte het in de kuil en keek one naar Syrax 'interressante draak heb jij.' Zei Cody toen de laatste lijk in de kuil zat.

Syrax shifte terug toen Cody zei dat hij een inetresante draak had. Hij grijnsde even en keek naar de aarde die er over heen gegaan was en er al een kleine heuvel was geworden. 'Ik vind hem ook heel mooi, mooier nog dan de draak die Bloodbane was geweest al is het wel jammer dat deze geen voorpoten heeft. Maar ik mag niet klagen.' zei Syrax en voelde hoe trotst BlackJack werd op wat Sy zei. 'Geloof me je wilt niet weten hoe irritant Bloodbane was, maar hoe gaat het nu met Lira?' vroeg Syrax op het laatste en hij liep meer in de richting van Cody's huis.

Lira werd wakker maar ze bleef wel liggen. Ze draaide zich op haar rug haar ogen open met een lege haads doodse blik erin. Er was echt vanalles mis. Maar het ergste van al was dat ze zich schaamde schaamde dat ze Cody en Sy met het vuile werk had opgescheept, dat ze de enige kleren die ze bij had niet meer kon drragen, En dat ze Cody alleen maar ellende bezorgde. Ja ze voelde zich schuldig een monster zelfs en nu wist ze dat het niet aan de demoon lag di demoon was weg het was lira zelf die nu een monster was! Zijzelf had die man gedood ja misschien was het uit zelfverdedeging maar dat vond ze zelf geen excuss momenteel haatte ze zichzelf echt tot op het bot.

Syrax shiften terug en cody zag dat hij trots was op zijn draak. 'Ik vind hem ook heel mooi, mooier nog dan de draak die Bloodbane was geweest al is het wel jammer dat deze geen voorpoten heeft. Maar ik mag niet klagen.' zei Syrax en voelde hoe trotst BlackJack werd op wat Sy zei. 'Geloof me je wilt niet weten hoe irritant Bloodbane was, maar hoe gaat het nu met Lira?' vroeg Syrax op het laatste en hij liep meer in de richting van Cody's huis. Cody knikte 'kan ik best geloven. Tja met lira, dit wa svoor haar natuurlijk een shock en aan haar aura te voelen is ze boos opzichzelf, we moeten haar echt gaan helpen maar i kweet neit hoe, ik kan weer met haar praten maar ze haat zich zelf omdat ze iemand vermoord heeft.' Zei Cody zuchtend en deed de deur open en liep naar binnen, hij zag dat Lira al wakker was en hij glimlachte geruststellend naar haar en kwam naast haar stana 'Hallo mooierd, mag ik bij je komen?'' vroeg Cody met een klein scheef grijnsje.

Lira draaide haar hoofd toenz e een deur hoorde en Cody en Sy zag binnnkomen. Lira voelde zich inwendig nog steeds belabberd. En stilletjes aan begon de schaamte ook op te treden. Cody had haar pot verdorie in haar ondergoed gezien, hij had haar gewassen. Ja haar wangen kleurde rood toen hij langs haar stond en vroeg of hij erbij mocht. Ze knikte en wendde haar blik af terwijl ze recht ging zittenn en het deken stevig om zich heen. Haar blik naar de grond gericht. "I...Is alles "opgeruimd"?" vroeg ze zachtjes hun blikken ontwijkend.

"Ik ben er ook niet trost op wat Bane gedaan heeft, maar ook Lira moet blij wezen dat ze van haar demon verlost is? Ik bedoel het voeld geweldig om onder die tiranie uit te zijn ookal is mijn vader terug en zorgt er weer voor dat de shifters het weer moeilijk hebben, maar toch zijn zij en ik bevrijd." zei Syrax en liep Cody achterna het huisje binnen. Zijn tante kreeg een rooie kop toen ze recht op ging zitten en buiten haar vraag om was het best lolig om dat te zien. Syrax was blij dat hij zat! "Ja dat hebben we..." kreeg Syrax er nog uit voor hij in lachen uitbarste dit was de eerste keer dat hij zijn tante zag met eennrooie toet! "Sorry... maar je... je lijkt net een kreeft! Staat je goed... wat kleur op je wangen!" happerende Syrax tussen het lachen en proesten door. Hij wilde haar niet nog verder de angstige kant op duwen, maar juist dichterbij alen, maar het gebeurde gewoon al probeerde Syrax wel te stoppen, maar een blik hoe klein ook schoot hij weer in de lach!!!

Cody glimlachte toen hij zag dat ze een rooie kop kreeg, ze herrinerde zich nog blijkbaar alles, maar het ko nhem niks schelen, hij keek er niet naar hij was bezig met haar schoon te maken toen dus had hij er niet opgelet, Cody plofte op de bank "I...Is alles "opgeruimd"?" vroeg ze zachtjes hun blikken ontwijkend. Cody knitke en zag dat Syrax zich inhield om niet te lachen "Ja dat hebben we..." kreeg Syrax er nog uit voor hij in lachen uitbarste, Cody schudde teleurgesteld zijn hoofd maar grijnsde wel bij. "Sorry... maar je... je lijkt net een kreeft! Staat je goed... wat kleur op je wangen!" happerende Syrax tussen het lachen en proesten door. Cody grinnikte en keek toen naar Lira 'geen zorge meiske, i khad niks van je mooie lichaam gezien, ik heb alleen maar mijn aandacht op het bloed gericht.' Zei COdy.

Kennelijk vond Sy het dus heel grappig haar rode kop. Ze keek hem even zuur aan. "Ik kan je nog steeds in elkaar slaan hoor" Zei ze met een duivels grijnsje. Ja soms kwam een stukje van de normaal functionerende lira naar boven. Cody ploftte langs haar neer en ze keek hem vanuit haar oogheoeken aan. Hij was schattig wanneer hij zo grijnsde. Een vlaag van opluchting ging door haar heen toen hij zei dat hij niets gezien had. Lira oelde zich nog steeds schuldig maar haar wangen kregen wel weer een normale kleur. Lira richtte haar hoofd op en liet een flauwe glimlach zien. "Heb je misschien ergens wat stof liggen? Ik heb euhm...Namelijk geen andere kleren bij me." Zei ze zachtjes. ja het bleef toch nogal een heel gedoe. Haar blik was nog steeds lichtjes gedesoriënteerd en verloren.

Syrax maakte nog een beetje een hikkend gegrinnik, maar kon alleen maar grijnzen op haar woorden. Sy wist dat ze dat kon doen zonder enig probleem. Hij grijnsde speels. 'Weet ik, maar zo snel zie je jouw niet op deze manier.' zei Syrax en luisterde naar wat ze verder nog zeiden. Syrax had nog geen belangstelling voor vrouwen dus makte het met niet veel uit en zijn probleem lag nog bij zijn vader dus syrax wilde zich eerst daarop richten.

"Ik kan je nog steeds in elkaar slaan hoor" Zei ze met een duivels grijnsje. Cody grinnikte en was blij dat Lira ene beetje zichzelf werd. 'Weet ik, maar zo snel zie je jouw niet op deze manier.' zei Syrax en Cody keek naar Lira die iets tegen hem zei. "Heb je misschien ergens wat stof liggen? Ik heb euhm...Namelijk geen andere kleren bij me." Zei ze zachtjes. Cody dacht even diep aan en knikte toen half, stond op en liep naar zijn kast en zocht naar de hemd die voor hem te klein was en een jogging broek die ook te klein was maar toen hij er tussen keek zag hij oo kde jurk die hij ooit is had gekocht voor Alina maar dat was voor hij er achter kwam dat ze broer en zussen waren. Hij pakte de zwarte jurk, het kort en op haar lichaam zou het perfect geweest zijn. Cody liep weer naar Lira en gooide het naar haar 'hier, als je iets anders wil heb ik ook nog kleren die voor mij te klein zijn.' Zei hij met een verdrietige grijns.

Lira zag hoe hij opstond en iets later terug kwam met een jurk. Ze keek hem lichtelijk verbaasd aan. ze had niet verwacht dat hij een jurk had liggen. Ze toonde een kleine glimlach. "Bedankt" Zei ze rustig. Ze nam de jurk en stond op het deken om zich heen gewikkeld. Zo liep ze naar de badkamer. Daar trok ze de jurk aan. De jurk was zacht, van echte zijde ja het was een duur ding geweest. En het zag er zelfs heel nieuw uit. Lira voelde zich goed in die jurk. op haar kleine blote voetjes liep ze weer naar de jongens toe. De jurk kwam tot net boven haar knieën en ze glimlachte. Ze liep naar Cody toe en drukte een zoen op zijn wang, dat deed ze om hem te bedanken "Dankje" Fluisterde ze in zijn oor voor ze een stap achteruit deed. De jurk was een contrast met haar bleke huid maar pastte heel goed met haar zwarte haar en haar robijnrode ogen vielen nog harder op. "Hoe kom je eigenlijk aan die jurk?" Vroeg ze met een kleine glimlach. Haar aura flakkerde een paar keer op in een vrolijk geel.

Spoiler:

Lira vroeg naar stof, maar Cody kwam terug met een hele jurk. Syrax grijnsde even speels, maar ging er niet op in omdat hij uit ervaring dat je dan ruzie zou kunnen krijgen. Syrax zag hoe zijn tante naar de badkamer toe liep om zich aan te kleden en het zat haar echt goed. 'Mooi hoor staat je goed zonder gekkigheid.' zei Syrax en hij bekeek haar eens goed hoe ze er uit zag. Hij snapte niet dat zijn moeder geen jurken of rokken droeg ze stonden zijn tante best goed, maar ze zou wel zo haar redenen hebben?

Hij zag haar lippen een kleine glimlach vormen. "Bedankt" Zei ze rustig. Ze nam de jurk en stond op het deken om zich heen gewikkeld. Zo liep ze naar de badkamer. Cody bleef staan en sloot zijn ogen, alweer verschillende herinneringen die naar boven kwamen, hij was helemaal nar Italië heen gevlogen om die jurk te kopen en hij vond het zo jammer dat Alina hem nooit had gezien, hij had ook een heel setje met sieraden gestolen die uiterst zeldzaam waren, nu lag het verborgen i nzijn geheime kamer. Toen Lira terug kwam glimlachte Cody naar Lira, ze zag er prachtig uit in die jurk. Ze liep naar Cody toe en drukte een zoen op zijn wang, dat deed ze om hem te bedanken "Dankje" Fluisterde ze in zijn oor voor ze een stap achteruit deed. Cody glimlachte goedkeurend 'Mooi hoor staat je goed zonder gekkigheid.' zei Syrax en Cody knitke dat hij er mee eens was. "Hoe kom je eigenlijk aan die jurk?" Vroeg ze met een kleine glimlach. Haar aura flakkerde een paar keer op in een vrolijk geel. Cody glimlachte toen hij dat zag en haalde zijn schouders op, in zijn blik zag je nog een beetje van verdriet 'Het was bestemd voor iemand maar het is niet meer belangerijk nu is ie van jou.' zei Cody en ging op de bank zitten.

Toen Lira terug kwam glimlachte Cody naar Lira. Lira glimlachte ook naar hem en toen Sy wat zei wreef ze hem plagend over zijn hoofd. "Aah dat is ontzettend aardig van je neefje." Zei ze op een plagende toon. Cody glimlachte toen hij dat zag en haalde zijn schouders op, in zijn blik zag je nog een beetje van verdriet. En toen kreeg Lira het door er kwam een krop in ahar keel. deze jurk was voor alina geweest. Hij had haar de jurk van zijn verlore liefde gegeven. Lira's blik werd meelevend en triestig. "Ooh Cody..." Zei ze terwijl ze haar hand op zijn schouder legde. "heb je liever dat ik die andere kleren aantrek? Ik wil je geen pijn doen door deze jurk te dragen" Zei ze met een zachte stem. nee dat wilde ze echt niet. Ze wilde Cody zelfs helpen met van zijn liefdesverdriet af te komen, maar hoe?

Cody zei dat die jurk eigenlijk voor iemand anders bestemt was geweest, maar dat ie nu voor zijn tante was, maar Syrax begreep er geen snars van. Kennelijk begreep Lira hem eerder. "Misschien dat het lulig klinkt, maar er zijn meer vrouwen in de wereld dan die jullie bedoelen?" het klonk ook voor geen meter, maar Syrax bedoelde het goed en nu zaten zijn haren nog wilder dan normaal door Lira haar plagende aai over zijn bol al had het wel fijn gevoelt.

Blijkbaar kreeg Lira het door voor wie het jurk bestemd was, hij zag het aan haar blik die hij vreselijk vond "Ooh Cody..." Zei ze terwijl ze haar hand op zijn schouder legde. "heb je liever dat ik die andere kleren aantrek? Ik wil je geen pijn doen door deze jurk te dragen" Zei ze met een zachte stem. Cody glimlachte en schudde zijn hoofd 'nee, het doet me juist goed om te zien dat het jurk gedragen word en niet opgegeten word door de motten.' Zei Cody grijnzend "Misschien dat het lulig klinkt, maar er zijn meer vrouwen in de wereld dan die jullie bedoelen?" Cody grinnikte 'Ja mijn halfzusje.' Zei Cody grijnzend en keek naar Sy wiens haren door de war zaten.

Lira voelde toch wel enige opluchting toen hij zei dat het niet erg was dat ze de jurk droeg. Lira snapte niet helemaal wat Sy bedoelde en gelukkig gaf cody al antwoord. Lira ploftte in de zetel neer en legde haar hoofd op haar handen. haar ellebogen steunde op haar knieên. Ze moest wat verzinnen om Cody van zijn gebroken hart af te helpen. er verscheen een denkfrons op haar voorhoofd. hmmm hoe kon je een engel blijmaken? Nja cody was niet echt heel erg standaard engel achtig maar er moest toch iets zijn. En toen kreeg Lira een idee. Ze veerde op en ging met een grijns naar Cody toe. "straks als het donker is wil ik je wat laten zien." Zei ze met een mysterieuze maar vrolijke grijns. ze draaide zich naar sy toe. "Helaas kan jij niet mee ventje dan is het al lang betijd voor het kleine prinsje" zei ze op een plagende toon.

Syrax knikte op Cody's antwoord dus zijn half zu was de boosdoener? Lira ging zitten en dacht na tot ze iets zei en Syrax voelde zich direct beledigt en sprong op. 'Ik mag dat een prins zijn dat geeft nog niet weg dat ik me aan de bedtijden hou! Ik wil zo net eens behandelt worden en dat weet je best!' gromde Srax. Hij had er een hekel aan als hij behandelt werd als een belangrijk persoon, maar ja zijn moeder had hem dan ook als een normale jongen opgevoed en niet als een verwentnest! Syrax kon er zelfs zo kwaad om worden dat hij voor een paar uur buiten ging zitten mokken, hij wilde als een normaal persoon behandelt worden en niet op zijn wenken worden bedient nog gemeden door de bewoners van Doole! Syrax draaide zich kwaad van Lira af en liep naar buiten. Hij zocht naar een goede oude boom waar hij zich in teleporeerde en met zijn rug tegen de stam aan ging zitten. Hij sloot zijn ogen en probeerde rustig te worden. Syrax werd niet snel kwaad, maar om zulke dingen reageerde hij nu eenmaal zo fel!

Oh oh Sy is een beetje erg boos! ^^)

Lira ging zitten en dacht ergens over na dat zaag hij aan haar aura Ze veerde op en ging met een grijns naar Cody toe. "straks als het donker is wil ik je wat laten zien." Zei ze met een mysterieuze maar vrolijke grijns. ze draaide zich naar sy toe. "Helaas kan jij niet mee ventje dan is het al lang betijd voor het kleine prinsje" zei ze op een plagende toon. Cody hield zijn mond en zag dat Syrax zich beledigt voelde Ik mag dat een prins zijn dat geeft nog niet weg dat ik me aan de bedtijden hou! Ik wil zo net eens behandelt worden en dat weet je best!' gromde Srax. Daarna liep hij naar buiten, Cody schudde zijn hoofd 'doet hij dat altijd?' vroeg Cody en liep naar het raam en keek naar de spoor van de aura van Syrax die neimand kon zien.

Oe hoe grappig kon haar driftige neefje toch zijn. Ze vond het uitermate vermakelijk hoe kwaad hij werd. Het ging zelfs zo ver dat hij naar buiten liep en ging mokken. Lira moest er om lachen ja als ex demoon had ze nu eenmaal nog een paar onvriendelijke trekjes. maar ach ja wie lette daar nu op? Toen Cody vroeg of hij dat vaker deed knikte ze al grijnzend. "Wees daar maar zeker van Hij doet bijna niets anders dan mokken, en dat vind ik nu net zo grappig om uit te lokken" Zei ze voor ze begon te lachen. Maar al gauw stopte ze en keek ze cody schuldbewust aan. "Ach ja da's waar ook ik moet aardiger zijn..." Zei ze zuchtend. "Dit kan nog lastig gaan worden" Zei ze zuchtend.

Het konb hem echt niet schelen of Lira nu aardig moest zijn of haar irritatie zelf zoals ze voor heen altijd was geweest. Syrax wilde als een normaal iemand behandelt worden! Het was al irritant genoeg dat die hem niet kende zijn aanwezigheid meden. Syrax kon het niet helpen dat een traan over zijn wang rolde, waarom was de koning dan ook zijn vader? syras trok zijn benen op en sloeg zijn armen er om heen waarna hij zijn gezicht in zijn armen begroef. Sy vond het niet leuk als de mensen of shifters zo deden hij wilde niet eens op zijn vader lijken kwa uiterlijk! syrax bleef zo nog een lange tijd zitten zelfs toen de regendruppels opniew begonnen te vallen!

Toen Cody vroeg of hij dat vaker deed knikte ze al grijnzend. "Wees daar maar zeker van Hij doet bijna niets anders dan mokken, en dat vind ik nu net zo grappig om uit te lokken" Zei ze voor ze begon te lachen. Maar al gauw stopte ze en keek ze cody schuldbewust aan. "Ach ja da's waar ook ik moet aardiger zijn..." Zei ze zuchtend. "Dit kan nog lastig gaan worden" Zei ze zuchtend. Cody glimlachte en knikte 'kijk het is neit erg dat je iemand plaagt maar je moet met mensen rekening houden en hun gevoelens en aan zijn aura te zien is hij niet erg vrolijk.' Zei COdy en keek nog steeds naar buiten waar het begon te regenen.

Lira zuchtte en knikte toen bij cody's woorden. "ja ik weet het...Ik kan hem maar beter gaan hale he? " Zei ze voor ze de kamer uit sloftte. Ze ging naar sy toe en hurkte bij hem neer. "He mag ik er bij komen zitten?" Vroeg ze vriendelijk voor ze langs hem neer ploftte. "Luister Sy ik wilde je niet kwetsen." Zei ze met een zucht. Lira was niet echt goed in dit soort dingen maar ze deed echt haar best. Ze wreef even over zijn hoofd. "Kom gastje voor je nog kou vat" Zei ze met een grijns terwijl ze haar hand uitgestrekt hield om hem overind te helpen. Lira noch Sy zouden het in de gaten hebben maar Lira's aura golfde en kreeg soms zilveren schichten erin, de kleur van engelen...

Fijn was hij een beetje aan het bedaren kwam zij nog eens langs! Syrax reageerde niet op haar woorden en bleef zitten zoals hij zat, Lira zou het niet zien omdat Sy zijn hoofd tussen zijn armen hielt die hij weer om zijn benen geslagen had, maar hij liet stille tranen uit zijn ogen lopen. Hij wilde normaal zijn en geen ouders die elkaar niet uit konden staan. Syrax bewoog wat afwerend toen zijn tante goed bedoelt over zijn hoofd wreef. Hij wilde gewoon even alleen zijn gelukkig camufleerde de regen zijn tranen, maar ze begonnen lichtjes rood te worden door de hete tranen. "Laat me met rust!" zei hij nog al buuks. Syrax stond op en draaide haar de rug toe. Zijn toonval leek op het moment erg op die van zijn vader als hij kwaad was, maar dat kon Syrax niet weten, hij liep een paar passen weg voor een beverige zucht uit zijn keel ontsnapte. Hij had het niet gemakkelijk en niemand scheen echt te weten hoe ze zich in zijn nabijheid moesten gedragen op uitzonderingen na, maar Syrax vond het gewoon niet prettig om steeds met diezelfde blikken aan gekeken te worden nog wilde hij dat ze achter zijn rug om dingen zeiden die hij niet horen mocht! "Waarom is hij dan ook mijn vader???" het maakte Sy niet uit of die vraag naar buiten kwam of wat ze van hem zouden denken door dat hij dat vroeg, maar Syrax wilde niet als een hoogstaande of als een buitenbeentje behandelt worden!