Lost (open)

Lira's hoofd schoot de andere kant op toen ze een bonk hoorde. Sy was dus van zijn kruk gedonderd. Grinnikend schudde ze haar hoofd. "Heb je nog niet geleerd hoe je op een stoel kan blijven zitten sy?" Vroeg ze plagend. Toen ze wat aan cody vroeg werden zijn wangen net zo rood als de hare. 'weet je het zeker, het is erg...' Hij Hield zijn mond. Hij wist vast ook wel dat ze zich bewust was de intimiteit. Uitiendelijk knikte hij en raakte heel voorzichtig de bovenkant van haar vleugels aan. Het gevoel was zelfs nog prettiger dan ze zich had kunnen voorstellen. Zijn warme zachte handen in contact met haar vleugels. Het liet haar haar vleugels nog harder naar hem toe strekken. Haar ogen gesloten net als dezijne. Ja het was echt een prettig gevoel. Ze opende haar ogen weer om naar Cody te kunnen kijken. Oml zijn gezicht te bestuderen. Het was zo prachtig....

“Je overviel me nogal, maar ik wilde om de kruk heen lopen toen jij ineens...“zei Sy, maar toen ze Cody wat vroeg bemerkte hij dat drie te veel werd in deze kamer en trok zich op aan de kruk voor hij naar buiten liep. Gelukkig rgende het biet en Syrax ging tegen een boom aan zitten om te wachten tot Cody en Lira klaar waren???

"Heb je nog niet geleerd hoe je op een stoel kan blijven zitten sy?" Vroeg ze plagend. En Cody grinnikte. “Je overviel me nogal, maar ik wilde om de kruk heen lopen toen jij ineens...“zei Sy, COdy hoorde hoe de deur open en dicht ging. Cody deed zijn ogen weer open en keek naar Lira, hij haalde zijn handen er af. Deze aanraking bracht weer nieuwe herrineringen, hij herrinerde zich Alina, hoe ze samen altijd kattenkwaad uithaalde of in de grot zaten samen en natuurlijk hoe zij zijn vleugels aanraakte. Cody liet zijn hand slap langs zijn lichaam hangen En hij keek naar Lira, hij glimlachte lichtjes maar zijn ogen stonden weer verdrietig.

Lira merkte haast niet dat Sy de kamer uit was gegaan. Zo geconcentreerd was ze op Cody. Maar toen hij zijn ogen opende en zijn hand liet zakken bespeurde ze de droefenis achter zijn flauwe glimlach. Opeens had ze een intens verlangen om hem blij te maken om hem oprecht gelukkig te maken en niet verzwolgen door verdriet. Misschien als hij die Alina vergat, iets had om zijn gedachten aan te houden dat hij zich beter zou voelen? Lira wist het niet zeker maar toch waagde ze zich erop. Ze boog zich naar voren en drukte haar lippen op dezijne, zachtjes en onzeker. Na die kus, die kus die voor haar magisch was geweest keek ze hem nog even vluchtig aan voor ze de kamer uit liep naar buiten en daar haar hoofd naar de hemel richtte en de koude druppels over haar huid liet lopen.

Cody zag aan de aura van Lira dat ze iets van plan was en toen ze zich naar voren boog en hem hem een zachte, onzekere kus gaf bleef hij nogsteeds staan en keek toe hoe ze naar buiten liep, zijn gedachten waren even verward. Het werd hem iets te veel, dit alles en Lira hd niet geholpen maar hem juist in de war gemaakt. Cody liep ook naar buiten en opende zijn witte vleugels en steeg op. Hij steeg snel op. Hij had even tijd nodig om na te denken. Vliegen vond hij altijd prettig, je maakte je gedachten gang leeg en ontspande je.

Het begon weer te regen en Syrax gromde even, maar gebruikte zijn vleugels als afdakje. Na een tijdje kwamen Lira en Cody naar buiten. Lira bleef terwijl Cody weg vloog... “Gaat het?“ vroeg Syrax en keek zijn tante vragend aan.

Lira zag al gauw Cody wegvliegen. ze kneep haar ogen gepijnigd dicht. ze had het grondig verpest. Ze had hem niet mogen kussen dat was een grote vergissing geweest. Toen ze Sy's stem hoorde draaide ze zich naar hem toe. Zijzelf en haar vleugels werden nat maar ze deed geen moeite om zichzelf te beschutten zoals Sy wel deed. "Ja het gaat wel, ik heb het alleen nogal verpest..." Zei ze zachtjes. "Ik heb hem gekust..." Bekende ze zachtjes voor ze een zucht liet horen. "Dat was een dom plan." Zei ze tenslotte haar blik naar de hemel gericht.

Toen ze Sy's stem hoorde draaide ze zich naar hem toe. Zijzelf en haar vleugels werden nat maar ze deed geen moeite om zichzelf te beschutten zoals Sy wel deed. "Ja het gaat wel, ik heb het alleen nogal verpest..." Zei ze zachtjes. "Ik heb hem gekust..." Bekende ze zachtjes voor ze een zucht liet horen. "Dat was een dom plan." Zei ze tenslotte haar blik naar de hemel gericht. Syrax luisterde en toen hij dat hoorde voelde hij zich ineens heel erg vrolijk worden en begon te lachen. Hij lachte luid en het klonk ook vrolijk. Hij kon het niet helpen, maar gevoelens voor zulke dingen had Syrax nog niet gehad voor een meisje. 'Sorry maar ik snap dat verliefde gedoe niet. Dat jullie daar zo moeilijk over kunnen doen?' lachte Syrax en verloor zijn afdakje waar een hele plas water op was komen te liggen en recht over hem heen viel. 'He bah!' riep hij luid en schudden zijn hoofd even om alle nattigheid kwijt te raken, maar door de regenval zou dat niet lukken en hij keek grijnzend naar Lira.

cody vloog zo ver mogelijk weg, hij vloog naar een klein eilandje van zijn vader maar hij ging niet naar zijn familie nee hij ging naar een grot die hij toen hij klein was ontdekt had. Cody lande heel zachtjes en trok zijn vleugels in en liep het grot naar binnen, hij had het helemaal onder geschilderd. Er waren verschillende tekeningen te vinden van vele dromen die hij had. Zijn verf spullen lagen er nog zelfs! Cody ging op het steen in het midden zitten en keek het grot rond, je zag verschillende dingen maar als je goed keek kwam je wel is een zwarte kat tegen met blauwe ogen.

Lira was niet verbaasd dat Sy moest lachen. Het was zo'n klein kind op het gebied van liefde. En toen hij helemaal nat werd moest ze lichtjes lachen. "Natuurlijk begrijp je het niet jij bent nog niet gegrepen door de klauwen van liefde. en wees daar maar blij om want eens als die je hebben laten ze je niet meer los" Zei ze rustig. "Het is net een ziekte waar je niet vanaf geraakt" Mompelde ze. ze schapte tegen een steen uit frustratie ze was echt kwaad op zichzelf. Ze hoopte dat Cody geen domme dingen ging doen. maar ze kon niet naar hem toe nee...Maar sy kon dat wel! Ze draaide zich naar hem toe en greep zijn schouders. "Sy! Ik heb je hulp nodig, Jij moet achter Cody aangaan kijk of hij veilig is." Zei ze met een brandende blik van verlangen in haar ogen.

Liefde het woord alleen al gaf hem de kriebbels! Syrax schudden zich uit en stond o. Hij wilde net naar binnen gaan toen Lira hem vast pakte het leek wel een bankschroef... Wat, moest hij voor haar gaan spioneren? Ook Syrax wist niet waar heen Cody heen gegaan was? “Waarom zou ik ? Hij is gewoon vast ergens gaan zitten na denken of hij wel met jouw verder wil...“ zei Syrax en wurmde zich uit haar greep was liep Syrax weg. Tot hij een stekende pijn in zijn vleugel voelde!!!

Cody sloot zijn ogen en voelde pijn door zijn vleugels gaan. Hij was het zat, zat om zo door te leven en Cody wist wel dat hij zich zelf neit kon doden maar heel even al het pijn in zijn hart vergeten, daar voro had hij alels voor over. Cody opende weer zijn ogen en liep naar buiten waar hij zijn vleugels openklapte en omhoog schoot, hij vloog zo hoog hij kon en vloog toen richtign de rotsen, daar bleef hij een tijdje hangen voor hij zijn hoofd naar beneden richten, zijn vleugels dichtklapte en zijn ogen sloot en zich overliet aan de zwaartekracht.

Lira schudde geërgerd haar hoofd toen Sy haar niet wilde helpen maar ergens begreep ze het ook wel. Als je naar hun verleden keek kon ze natuurlijk niet van hem verlangen dar hij haar zou helpen. Maar desondanks was Lira kwaad op hem. Heel kwaad zelfs zo kwaad dat haar vleugels haar de lucht intilde. ze vloog weg hoog boven de wolken. Tot ze ineens iets voelde. Inwendig was er iets raars aan de hand een alarm, iets dat haar naar de kliffen dreef. Was dat haar engel instinct? Lira wist het niet. Maar toenz e iets zag vallen werd het haar duidelijk waarom ze een drang had gehad om naar heir te komen. ze moest beschermen. Ze dook naar beneden en ving Cody op maar door de inpakt vielen ze wel op een platform en rolde ze beide over de grond. Lira heeg en keek hem met grote verschrikte ogen aan. "Wat was je aan het doen?! Ben je nu helemaal gek?!" Riep ze terwijl ze van hem afrolde en haar hartslag naar beneden probeerde te krijgen. Man ze was geschrokken.

Syrax zag haar weg vliegen en haalde zijn schouders op. Wat maakte hem dat uit. Ze was weg en hij ging naar binnen en ging op de bank liggen terwijl Black begon te zeuren dat hij haar gewoon moest helpen. Sy vroeg hem waarom en zijn draak begon luid te grommen. Syrax stond boos op en liep naar buiten voor hij zijn vleugels op liet komen en op steeg. Hij wist niet waar ze heen waren dus vloog hij maar wat rond om te kijken waar die twee tortelduifjes uit hingen?

cody had zijn ogen gesloten en liet zich helemaal aan de zwaartekracht over, het voelde best prettig om de wind te horen zoeven langs zijn oren, hij voelde zich zo vrij, heel even wou hij de pijn in zijn hart vergeten maar daar voor moest hij fisyk pijn voelen en hoewel hij neit dood kon moest hij wel iets anders verzinnen. Maar plotseling werd hij omgeduwd en hij opende zijn ogen ne zag Lira, ze kwamen hard op de grond neer en bleven een tijdje rollen, hoezo had ze het gedaan? "Wat was je aan het doen?! Ben je nu helemaal gek?!" Riep ze terwijl ze van hem afrolde en haar hartslag naar beneden probeerde te krijgen. Cody schudde zijn hoofd en keek haar boos 'wat bezielt jou?! eindelijk iets gevonden om mijn pijn te vergeten en jij houd me tegen/' zei hij boosen ging zitten.

lira kon haar oren bijna niet geloven. Hij wilde wát doen?! Was hij nu helemaal gek?! "Cody! Dat is echt niet de manier om van pijn af te komen!" Bromde ze terwijl ze ook recht ging zitten. "Je botten breken en maanden niet kunnen bewegen gaat de pijn alleen maar erger maken! Dan heb je tijd om na te denken, om te denken aan je gebroken hart" Mompelde ze terwijl ze zich van hem afdraaide. Haar donzige vleugels tegen haar rug gevouwd. "geloof me ik weet hoe het werkt..." Zei ze kalmpjes. ja Lira kende genoeg van pijn en kwelling om te weten dat dat het domste was wat hij kon doen. "Je moet haar vergeten...Je gedachten verzetten..." Zei ze zachtjes. Haar hoofd naar de grond gericht en haar handen lichtjes gevouwen. Ja dat moest hij doen.

Man waar hingen die twee uit!? Syrax begon kwaad te worden, maar alleen omdat hij hen niet vinden kon. Ze moesten toch ergens zijn, of zaten ze nu gezellig in zijn huisje sorry tegen elkaar te zeggen? “Waar zijn ze?“ vroeg Sy kwaad tegen niemand in het bijzonder en zijn blik ging opnieuw naar beneden. Syrax vloog richting de plek waar ze beiden waren, want hier had hij nog niet gezocht. De regen viel des te harder hier! Vloekend shiften Sy verder tot in zijn half shift en pikte een beweging op bij de stenenrand voor die in zee. veranderde. Syrax daalde wat en kon twee paar wite vleugels onderscheiden. De pijn in zijn schouder zchoot door hem heen en was zo hevig dat de vleugel aan de gewonde kant zich terug trok. Dit was nog nooit gebeurd, maar Sy kon nog net landen voor hij terug shiften en door zijn benen zakte en naar zijn gewonde schouder greep. Hij had te lang gevlogen en nu zou het tijd kosten voor Sy zijn vleugel wer goed kon gebruiken tenzij een shifter hem zou helen. Syrax stond weer op maar hielt zijn schouder nog steeds vast. “He, he hadden jullie geen andee plek kunnen kiezen?“ vroeg Syrax hijgend en plofte neer. Hij had echt veel pijn aan zijn schouden, maar dat kon je alleen asn zijn aura zien.

"Cody! Dat is echt niet de manier om van pijn af te komen!" Bromde ze terwijl ze ook recht ging zitten. "Je botten breken en maanden niet kunnen bewegen gaat de pijn alleen maar erger maken! Dan heb je tijd om na te denken, om te denken aan je gebroken hart" Mompelde ze terwijl ze zich van hem afdraaide. Cody snoof boos en stond op, zijn witte vleugels kwamen te voorschijn maar wel samen gevouwen, sommige veren begonnen grijs te worde. "Je moet haar vergeten...Je gedachten verzetten..." Zei ze zachtjes. Cody snoof nog is boos 'Als dat zo makkelijk was zou i kdat het liefst doen, Ik zie haar elke keer voor me, i kzie haar lachen als ik slaap, als ik ga stelen herriner ik me er aan hoe we met elkaar samen werkte om dingen te stelen. Zelf bi jeen kus of een aanraking is ze in mijn hoofd.' Zei Cody zacht en triest maar zijn triestheid werd snel over spoeld door bezorgheid toen hij een pijnlijke aura voelde. Hij draaide zich om en Zag Syrax landen en naar zijn schouder pakken “He, he hadden jullie geen andee plek kunnen kiezen?“ vroeg Syrax hijgend en plofte neer. Cody liep meteen naar hem toe 'Je moet je schouder niet zo veel belasten.' Zei hij boos en hielp Syrax overeind.

mannen! Aargh ze konden nu toch eens nooit luisteren! Ja Lira was kwaad heel kwaad zelfs. Maar eigenlijk was ze eerder kwaad op Alina dan op Cody. Het was vreemd maar zo zat de vork in de steel. "Waarom?! Waarom hou je in godsnaam van haar?!Ze is een dom wicht dat haar hart aan een demoon heeft gegeven! Ze is niet goed voor je..." Briestte ze kwaad voor ze Sy in het oog kreeg. De knaap was neergestort. Net als Cody ging ze naar Sy toe. Lira zag zijn gepijnigde aura en zuchtte. "Dat is typisch iets voor jouw sy, altijd teveel willen doen" Zei ze hoofdschuddend. Ze ging achter hem zitten en voelde met haar vingers over zijn rug. man die spieren zaten echt allemaal geblokeerd. "Je moet gaan rusten en misschien eens langs je opa gaan die zal je wel kunnen helpen" Zei ze rustig voor ze weer opstond en wat verder weg wandelde. Maar toen ze terug liep raakte ahar vleugelpunten Cody's vleugels in een korte beweging een huivering ging door haar heen. Nee ze mocht niet omkijken ze moest verder gaan. Haar haar plakte in klitten tegen haar nek terwijl ze naar de bewolkte hemel staarde.

Ja vast! “Als mevrouw andere eens niet zich zorgen zou laten maken dan was ik hier p de eerste plaats niet gekomen!“ mopperde Syrax en knikte over die tip van bij zijn opa langs te gaan. “Waarom zitten jullie eigenlijk hier in dat hondeweer?“ vroeg Sy en keek beide even vragend aan.d[quote]

"Waarom?! Waarom hou je in godsnaam van haar?!Ze is een dom wicht dat haar hart aan een demoon heeft gegeven! Ze is niet goed voor je..." Cody haalde zijn schouders op 'omdat zij normaal was voor dat ze drake tegenkwam.' Zei Cody en keek weer naar Syrax "Dat is typisch iets voor jouw sy, altijd teveel willen doen" Zei ze hoofdschuddend. Ze ging achter hem zitten en voelde met haar vingers over zijn rug. man die spieren zaten echt allemaal geblokeerd. "Je moet gaan rusten en misschien eens langs je opa gaan die zal je wel kunnen helpen" Zei ze rustig voor ze weer opstond en wat verder weg wandelde. Hij voelde hoe haar vleugelpunten die van hem raakte maar bleef nar Syrax kijken, het had heerlijk gevoelt “Waarom zitten jullie eigenlijk hier in dat hondeweer?“ Hoorde hij Syrax vragen en Cody keek weg 'ik kom hier om te denken en je tante maakt zich weer te veel zorgen. 'Zei Cody en hielp Sy op te staan.

Lira draaide met haar ogen. " T is je eigen schuld Sy dus zever niet zo" Mompelde ze chagarijnig. Ja Lira was best wel kwaad. En toen ze Cody's woorden hoorde draaide ze zich om haar blik donker. "Ik ben neit overbezorgd! Jij wilde jezelf verdomme van 100 meter hoogte op puntige rotsen werpen!" gromde ze haar blik boorde zich kwaad op Cody. haar woede kwam vooral voor uit angst om hem te verliezen om hem pijn te zien lijden. Ze probeerde niet te denken aan het zalige gevoel van zijn handen of zijn vleugels die haar aanraakte. nee ze mocht er niet aaan denken ze was boos op hem! Ze kruistte haar armen en bleef de beide jongens met samengeknepen ogen aankijken.

Syrax werd niet goed van die twee en ging staan toen Cody hem hielp. 'Liefde wat heb je eraan als het alleen maar bekvechten is!' gromde Syrax en draaid ezich om. Hij kende de liefde van zijn moeder, maar die Lira voor Coy voelde was ander veel te bezorgd als je het hem vroeg. Syrax begon een weg te zoeken tussen de scherpe gladden stenen. Het was niet te doen ter voet zoals hij was en zijn vleugels zou hij voorlopig toch niet kunnen gebruiken, maar in zijn draak zou Syrax hier gemakkelijk over heen kunnen klimmen. Hij shifte nog voor die twee verder nog wat konden zeggen en planten zijn poten op de rostwand en boorde zijn klauwen er diep in waardoor het gruis in het rond spatten. Syrax klauwterde naar de boven kant en keek even over de rand heen en de regen bezorgde hem de grootste last doordat het zijn blik vertroebbelde. Syrax gromde nijdig en schudden zijn kop even voor hij zijn poten verder neer zetten tot hij vaste en veilige grond onder zijn poten had. Zijn staart zwiepte even heen en weer zoals die van een geergerde kat en de stekels die je niet zag liggen gingen uit staan voor hij opnieuw begon te lopen en de stekels gingen weer plat liggen tegen zijn staart aan. Hij zou naar zijn opa toe gaan en vadaar uit zou hij naar zijn vader toe gaan om te kijken of ie hem wilde leren kennen?

"Ik ben neit overbezorgd! Jij wilde jezelf verdomme van 100 meter hoogte op puntige rotsen werpen!" gromde ze haar blik boorde zich kwaad op Cody. cody negeerde die blik en keek naar Syrax 'Liefde wat heb je eraan als het alleen maar bekvechten is!' gromde Syrax en draaide zich om en Syrax begon een weg te zoeken tussen de scherpe gladden stenen. Daarna nam hij zijn shiftergedaante aan en COdy keek toe hoe hij naar boven ging en zuchten toen en keek nar Lira 'Weetje, ik word gewoon zat van mijn leven.' Zei Cody zachtjes en keek naar de lucht die grijs was en waar regendruppels uit vielen.

Natuurlijk begreep Sy het niet. Je kon het niet begrijpen voor je het zelf voelde en zelfs dan was het nog lastig om te begrijpen. Toen sy weg kroop keek ze hem nog even na totdat haar aandacht werd getrokken door Cody's stem. Ja ze begreep wel wat hij bedoelde maar het zou beter worden dat wist ze. Ze ging dichter naar hem toe en nam zijn hnd in een troosten gebaar. "Ik weet dat je nu lijd Cody maar je mag niet opgeven het wordt beter geloof me maar" Zei ze met een kleine glimlach. "Jij hebt mij geholpen om weer beter te worden dus nu wil ik jouw graag helpen" Zei ze zachtjes. Ze stuurde de hele tijd rustgevende energie naar hem. En omdat ze zo dicht stond begon haar felle aura met hetzijne te versmelten.