Lost (open)

Hij voelde haar aura heel dicht bij de zijne en zag hoe ze zijn hand nam "Ik weet dat je nu lijd Cody maar je mag niet opgeven het wordt beter geloof me maar" Zei ze met een kleine glimlach. "Jij hebt mij geholpen om weer beter te worden dus nu wil ik jouw graag helpen" Zei ze zachtjes. Cody voelde meteen haar rustgevend energie en glimlachte zacht en haalde wat plukjes weg bij haar gezicht vandaan 'het is lief dat je me wilt helpen maar ik weet niet hoe je dat kan doen, ik heb alles geprobeert, ik ben maanden in een ander land geweest maar toen dacht i ksteeds er aan hoe graag ze ooit de wereld wou verkennen toe nze klein was. En wanneer ik steel word het er niet beter op.' Zei COdy zacht en keek weg.

Cody voelde meteen haar rustgevend energie en glimlachte zacht en haalde wat plukjes weg bij haar gezicht vandaan 'het is lief dat je me wilt helpen maar ik weet niet hoe je dat kan doen, ik heb alles geprobeert, ik ben maanden in een ander land geweest maar toen dacht i ksteeds er aan hoe graag ze ooit de wereld wou verkennen toe nze klein was. En wanneer ik steel word het er niet beter op.' Zei COdy zacht en keek weg. Lira legde haar hand op zijn wang streelde deze met haar duim. "Het lukt je wel Cody je bent sterk jij kan haar vergeten..." Zei ze zachtjes. Ze keek hem aan, ze keek naar zijn kaaklijn zijn gebeeldhoude gezicht. Voor ze haar hand van zijn gezicth liet zakken. "Ik weet dat ik je niet had mogen kussen...Ik was tevroeg en dat spijt me." Zei ze nog steeds op die zachte toon. Lira vond het moeilijk maar ze wist dat het beter voor hem was als ze hem nit te vaak aanraakte. Teminste niet op een intieme manier. "Weet je nog dat ik je wat wilde laten zien?" Vroeg ze haar ogen twinkelde lichtjes. Ze stak haar hand naar hem uit. "Kom je met me mee?" Vroeg ze.

. Lira legde haar hand op zijn wang streelde deze met haar duim. "Het lukt je wel Cody je bent sterk jij kan haar vergeten..." Zei ze zachtjes. Ze keek hem aan, ze keek naar zijn kaaklijn zijn gebeeldhoude gezicht. Voor ze haar hand van zijn gezicth liet zakken. "Ik weet dat ik je niet had mogen kussen...Ik was tevroeg en dat spijt me." Zei ze nog steeds op die zachte toon. Cody schudde zijn hoofd 'het maakt niet uit Lira.' Zei Cody en bleef in haar blauwe ogen kijken "Weet je nog dat ik je wat wilde laten zien?" Vroeg ze haar ogen twinkelde lichtjes. Ze stak haar hand naar hem uit. "Kom je met me mee?" Vroeg ze. Cody werd meteen nieuwsgierig en knikte 'ik wil het maar al te graag zien!' Zei Cody iets opgewekter.

Cody schudde zijn hoofd 'het maakt niet uit Lira.' Zei Cody en bleef in haar blauwe ogen kijken. Lira liet een halve grijns zien. Cody werd meteen nieuwsgierig en knikte 'ik wil het maar al te graag zien!' Zei Cody iets opgewekter. Lira grinnikte en liet haar hand in dezijne glijden. Haar vleugels strekte zich en ze steeg met hem op. Nu ze kon vliegen was het een heel stuk handiger. Lira moest aldoor glimlachen. Ze vond het geweldig om een geheim te hebben en het te mogen onthullen. Ja cody zou de enige zijn die dit buiten haar ooit zou zien. "Sluit je ogen en laat mij leiden" Zie ze. Ze vlogen boven de regenwolken dus bleven ze lekker droog. De lucht werd al donkerder maar ze werden gelukkig verlicht door het licht van de volle maan. Na een tijd begon Lira aan de afdaling. "Open je ogen maar" Zei ze zodat hij het verborgen bos met het kristalheldere meer kon zien. Het lach verborgen in de kom van een berg , een krater dus. Niemand had deze plak ondekt voor Lira en daar was ze blij om. Ze landde met Cody op de waterval recht op het topje. Lira liet zijn hand los en ging zitten. ze wees naar de lucht. "Kijk" Zei ze wijzend naar het noordelicht. In heel doole was dat licht niet te zien alleen hier op deze plaats. Lira glimlachte. Ze hoopte dat hij nu niet aan Alina zou denken dat hij bij dit aan haar zou denken.

Lira grinnikte en liet haar hand in dezijne glijden. Cody liet zijn vleugels open klappen ne hield er wel rekening mee dat ze die van Lira niet zouden raken. "Sluit je ogen en laat mij leiden" Zei Lira en Cody keek even twijfelend maar sloot toen zijn ogen, al gauw voelde hij de koele wind die zijn kleren droogden en ze vlogen zo een tijdje door. Tot Cody merkte dat ze begonnen te dalen "Open je ogen maar" Zei Lira weer en COdy opende zijn ogen en zag hij een verborgen bos met daarin een prachtig meer en het lag blijkbaar verborgen in een krakter. Het zag er geweldig uit en toen hij landen volgde COdy Lira's voorbeeld en ging zitten en keek naar de lucht waar hij de noordlicht zag, het was adembenemend 'het is prachtig...' Zei hij zachtjes en gign toen op zijn rug liggen om er naar blijven te kijken.

Zei Lira en Cody keek even twijfelend maar sloot toen zijn ogen, mooi ze kreeg zijn vertruwen. COdy opende zijn ogen en zag hij een verborgen bos met daarin een prachtig meer en het lag blijkbaar verborgen in een krakter. Het zag er geweldig uit en toen hij landen volgde COdy Lira's voorbeeld en ging zitten en keek naar de lucht waar hij de noordlicht zag, het was adembenemend 'het is prachtig...' Zei hij zachtjes en gign toen op zijn rug liggen om er naar blijven te kijken. Lira knikte. "Ik weet het. Het is hier iedere nacht...Maar ik heb het nog nooit aan iemand vertelt anders zou iedereen naar hier reizen en is de magie van deze plek verdwenen" Zei ze zachtjes. Ze stond op en schopte haar schoenen uit met haar bleke kleine blote voetjes liep ze op het kleine water stroompje. Ze liep naar de rand van de waterval en sprong naar beneden. Ze voelde de wind langs haar haren haar vingers streelde langs de waterval. Net voor ze in het water zou vallen trok ze zichzelf op met haar vleugels en vloog ze de hoogte in. Ze gaf een zachte gloed af en haar haar glinsterde lichtjes door de waterdrupels die er in beland waren. Lira landde weer voor Cody en vouwde haar vleugels tegen zich aan. Ze keek naar hem, haar hoofd lichtjes schuin. Ze wou hem zo graag blijmaken maar hij liet haar niet toe...Dat deed niemand

Lira knikte. "Ik weet het. Het is hier iedere nacht...Maar ik heb het nog nooit aan iemand vertelt anders zou iedereen naar hier reizen en is de magie van deze plek verdwenen" Zei ze zachtjes. Ze stond op en schopte haar schoenen uit met haar bleke kleine blote voetjes liep ze op het kleine water stroompje. Ze liep naar de rand van de waterval en sprong naar beneden. Net voor ze in het water zou vallen trok ze zichzelf op met haar vleugels en vloog ze de hoogte in. Ze gaf een zachte gloed af en haar haar glinsterde lichtjes door de waterdrupels die er in beland waren. Lira landde weer voor Cody en vouwde haar vleugels tegen zich aan. Ze keek naar hem, haar hoofd lichtjes schuin. Toen Cody dat zag had hij zin gekregen om lekker te gaan vliegen zonder dat em iets tegen hield, Cody stond op en tro kzijn shirt uit en liet zijn vleugels ontvouwen 'mag ik deze dans van je?' vroeg hij zachtjes en glimlachte. Cody nam haar in zijn armen en begon met har te dansen en elke keer liet hij zij nvleugels wat slaan zodat ze van de grond kwamne en in de lucht danste.

Toen Cody dat zag had hij zin gekregen om lekker te gaan vliegen zonder dat em iets tegen hield, Cody stond op en tro kzijn shirt uit en liet zijn vleugels ontvouwen. Lira voelde hoe haar ogen naar zijn lichaam gezogen werden. Ooh god hij was...hij was gewoon adembenemend. Al gauw schudde ze haar hoofd en keek ze weg. nee ze mocht niet naar hem staren dat was fout. 'mag ik deze dans van je?' vroeg hij zachtjes en glimlachte. Lira keek hem met grote verbaasde ogen aan en knikte zachtjes. Cody nam haar in zijn armen en begon met har te dansen en elke keer liet hij zij nvleugels wat slaan zodat ze van de grond kwamne en in de lucht danste. Lira's vleugels sloegen ook haar armen om zijn nek. Het was zalig om op deze manier te dansen om niets anders te voelen dan zijn aanwezigheid. haar blik werd steeds naar zijn ogen gezogen, die blauwe poelen waar ze in verdronk. Waar ze wilde in verdrinken. Ja deze dans vond ze zelfs nog veel mooier dan het noorderlicht. Nu was ze blij dat ze zijn zwarte jurk droeg. Hij was een beetje nat en voelde zwaar maar Lira had geen kou ze was een brok van warmte. ze kon er niets aan doen ze voelde gewoon een warmte in zich die zic over haar hele lichaam verspredde, de warmte van puur verlangen...

Cody grinnikte toen hi jzag dat Lira naar zijn lichaam keek, hij voelde de kruis op zijn borstbeen branden en de vleugels daarom heen oon. Toen hij haar armen om zijn nek voelde grijnsde hij en liet zijn handen om haar middel rusten. Het was heerlijk om met haar zo te dansen, hij voelde zich vrij, het voelde heerlijk zo. Hij bleef in haar blauwe ogen kijken terwijl hij met haar danste, Lira was echt prachtig..

Lira hd gezien dat hij haar betrapt had op staren. Maar hij was niet boos hij grijnsde zelfs. Haar wangen werden lichtjes rood. Toen hij haar armen om zijn nek voelde grijnsde hij en liet zijn handen om haar middel rusten. Zijn armen om haar heen voelde goed, voelde zo vertrouwt. Ze danstte graag met hem dat wist ze nu al. Als ze met hem danste voelde ze zich pas echt vrij, had ze geen zorgen meer aan haar hoofd. Ze merkte dat hij ook in haar ogen keek Lira glimlachtte en steelde zijn nek. Haar vingers windde zich om een paar van zijn gouden lokken. Haar vleugelpunten krulde zich zonder dat ze het wilde naar de zijne toe. Toen haar vleugels dzijne raakte ging er een golf van genot door haar heen. Ze wist niet hoed dat kwam maar het was zo heerlijk. Lira moest moeite doen om haar vleugels weer terug achter zich te krijgen het was net alsof ze niet terug wilde.

Cody zag hoe schattig roze haar wangen werden en daar meost hij om glimlachen, het stodn haar schattig. Cody zag hoe haar aura zich veilig voelde en met de zijne versmolt wat hij zo mooi vond. hij voelde hoe haartengere vingertjes zijn nek streelde en met zijn lokken spee;de/ EN toen voelde hij genot door zijn hele lichaam strekken, het was gewoon heerlijk en hij voelde hoe lastig het was om zijn vleugelpunten recht te houden en niet naar die van Lira te raken.

Ze keek naar zijn vleugels die ook tegen leken te trekken. ze nam een diepe ademteug en keek hem aan. "Willen jouw vleugels ook niet terug?" Vroeg ze zachtjes. Ja ergens was ze bang dat hij boos op haar zou worden als ze haar vleugels die intieme aanrakingen zou laten uitvoeren. iet at beschaamd en angstig wendde ze haar blik af. het was vreemd voor haar normaal voelde ze zich nooit onzeker en nu had ze echt een grote angst om hem weg te jagen door iets verkeerds te doen. Ze wilde zo graag haar hoofd tegen zijn borsdt leggen zijn hartslag horen haar ogen sluiten en zich laten meevoeren door zijn zachte vleugelslagen alleen naar zijn regelmatige en rustgevende ademhaling luisteren. Maar ze was er van overtuigt dat hij dat haar niet zou toestaan dat hij dan zou weggaan, nee ze kon het niet riskeren.

ze nam een diepe ademteug en keek hem aan. "Willen jouw vleugels ook niet terug?" Vroeg ze zachtjes. Cody knikte en legde zijn voorhoofd tegen haar voorhoofd 'ja het is een fijn gevoel dat je het niet meer weer wilt laten gaan.' Zei Cody zachtjes en vloog rustig rond 'je bent heel mooi weet je dat?' vroeg hij zachtjes en sloot zijn ogen.

Cody knikte en legde zijn voorhoofd tegen haar voorhoofd 'ja het is een fijn gevoel dat je het niet meer weer wilt laten gaan.' Zei Cody zachtjes en vloog rustig rond. Lira volgde hem met zachte vleugel bewegingen. 'je bent heel mooi weet je dat?' vroeg hij zachtjes en sloot zijn ogen. Lira voelde hoe haar wanger roder werden en hoe haar stem geen geluid meer wilde produceren. "Ik ben een engel, wat had je verwacht?" Zei ze op een grappende toon. Ja soms als ze zenuwachtig werd begon ze grapjes te maken. Lira sloot nu ook haar ogen ze voelde zijn zoete adem op haar gezicht. "Wist je dat je heel erg lief bent?" vroeg ze op haar beurd haar stem niet harder dan een fluistering. Ze voelde de drang van haar vleugels om dezijne aan te raken en ze kon simpelweg de druk niet meer aan en liet ze hun gang gaan ze voelde de golven van genot door zich heen gaan. zelfs met gesloten ogen wist ze dat haar versmolten aura begon te stralen. "Het spijt me" Fluisterde ze maar het klonk eerder als een kreun..

"Ik ben een engel, wat had je verwacht?" Zei ze op een grappende toon. Cody grinnikte maar ze ier niks op, hi jgenoot va ndit momment heerlijk rust en het leek als of hij alleen met haar was en niemand op de wereld anders bestond. "Wist je dat je heel erg lief bent?" vroeg ze op haar beurd haar stem niet harder dan een fluistering. Cody grinnikte 'Wat had je anders verwacht van een engel?' Zei hij plagend. En voelde weer een golf va ngenot door zich hee ntrekken maar negeren zou hij het zeker niet doen! "Het spijt me" Fluisterde ze maar het klonk eerder als een kreun.. Hij deed zijn ogen open en keek haar aan 'hoezo spijt het jou?' vroeg hij zachtjes en kek haar niet begrijpend aan.

Hij moest grinniken natuurlijk moest hij dat. Het was niet de beste grap maar wel een onverwachts antwoord op zijn vraag. Cody grinnikte 'Wat had je anders verwacht van een engel?' Zei hij plagend. Nu was Lira degene die grinnikte. Het was toch makkelijker om een normaal ontspannen gesprek te voeren met hem dan ze had gedacht. Hij deed zijn ogen open en keek haar aan 'hoezo spijt het jou?' vroeg hij zachtjes en kek haar niet begrijpend aan. Lira opende ook haar ogen en keek hem recht aan. 'Ik had ze moeten inhouden maar ik heb er de kracht niet meer voor" Zei ze zachtjes. Ze bleef hem aankijken. "Ik gad beter mijn best moeten doen...Ik weet hoe intiem vleugels aanraken is en...ik ben niet waardig gneog om dat bij jouw te mogen" Zei ze zachtjes terwijl ze haar blik van hem afwendde.

Cody hoorde Lira grinniken. Lira opende ook haar ogen en keek hem recht aan. 'Ik had ze moeten inhouden maar ik heb er de kracht niet meer voor" Zei ze zachtjes. Ze bleef hem aankijken. "Ik gad beter mijn best moeten doen...Ik weet hoe intiem vleugels aanraken is en...ik ben niet waardig gneog om dat bij jouw te mogen" Zei ze zachtjes terwijl ze haar blik van hem afwendde. Cody bleef naar haar kijken 'ik vind het niet erg, het laat mij ontspannen, het laat mij iets anders voelen dan verdriet,' Zie cody zacht en bleef naar haar prachtige wang kijken die zo lief was al er een blos op kwam.

'ik vind het niet erg, het laat mij ontspannen, het laat mij iets anders voelen dan verdriet,' Zie cody zacht en bleef naar haar kijken. Lira draaide haar hoofd met een verwonderde blik naar hem toe. "Echt waar? je...je vind het fijn?" Vroeg ze zacht ze kon het haast niet geloven. Ze was zelfs zo blij dat ze dichter naar hem toe ging en haar hoofd p zijn borst legde, naar zijn ademhaling luisterend. Ze hoorde zijn hart, ze voelde het zelfs. Ja het was fijn om tegen zijn ontblootte borst aan te liggen. Hun ura leek wel één te zijn, een bol van zilver licht in de donkere nacht. "Ik vind het ook fijn" Zei ze zacht.

Lira draaide haar hoofd met een verwonderde blik naar hem toe. "Echt waar? je...je vind het fijn?" Vroeg ze zacht, Cody knikte alleen maar, hij had geen woorden meer en toen voelde hij haar zachte hoofd die ze op zijn borst legde. Hun aura werd 1 met elkaar en nam ook nog is de kleuren van het noordlicht in zich op. "Ik vind het ook fijn" Zei ze zacht. Cody keek naar haar hoofd 'das mooi.' Zei hij zachtjes en sloot zijn ogen en genoot van het heerlijke stilte en van Lira's warme lichaam.

Cody keek naar haar hoofd 'das mooi.' Zei hij zachtjes en sloot zijn ogen. Lira kon hier wel voor eeuwig blijven alles voelde zo vredig en veilig in zijn armen. Ja ze wilde hier vor eeuwig blijven maar ze wist dat ze dat niet kon en ergens maakte die gedachte haar verdrietig. Lira haalde haar hoofd weer van zijn borst en keek hem aan . Haar blik was verdrietig. "Dit is verkeerd Cody...." Zei ze zachtjes terwijlz e zich van hem losmaakte. haar blik had ze weer afgewent. Ze wilde zo graag bij hem zijn maar ze wist dat haar gevoelens alleen maar vergroot zouden worden. Nee dat kon ze hun beide niet aandoen. Hij was niet klaar voor liefde en zij kon de hare niet bedwingen. Ze landde op de waterval haar rug naar hem toe ze voelde hoe haar tranen haar wangen nat maakte

Cody vond het heerlijk om zo met haar te vliegen en te dansen tot ze haar hoofd van zijn borst af haalde en hem aan keek en toen hij haar blik zag "Dit is verkeerd Cody...." Zei ze zachtjes terwijlz e zich van hem losmaakte. haar blik had ze weer afgewent. Zijn hart brak...Alweer...Hoezo deden alle vrouwen dat? cody slikte en sloot zijn ogen, zijn vleugels vlogen als een speer omhoog, richting de sterren, HIj wou alleen zijn, hij wou al het verdriet uitvliegen.

Lira hoorde het vleugel wieken. Hij vloog omhoog hij vloog van haar weg. Ze voelde zich nietig en klein het laatste restje van zijn aura dat aan haar was blijven kleven vervaagde en verdween. Lira zat ineengedoken op de rots de tranen vloeide over haar wangen. Ze wilde zo graag bij hem zijn maar ze wist dat ze nooit goed genoeg voor hem zou zijn, ze had al teveel verkeerd gedaan. Lira keek naar de jurk de jurk die ze van hem gekregen had. Ze kon het niet meer aan om hem te dragen. Ze trok hem uit waardoor ze alleen gehuld was in het korte witte onderjurkje. Lira vouwde haar vleugels weer in haar huid ze sprong van de waterval liet zich omhullen door het ijskoude water. Ze wilde neit meer boven komen ze wilde in het water blijven tot de laatste luchtbel verdwenen was.

Toen hij niks meer van Lira voelde in zijn aura werd hij rustig en sloot zijn ogen maar toen kreeg hij verschrikkelijke beelden door hem heen. Hi jzag Lira asgrauw in het water, haar lichaam was slap en hij bespeurde geen aura meer. Dit beeld let hem omkeren en hij sloot zijn vleugels en vloog recht naar beneden terug naar het meer. Alles vloog hee lsnel langs hem en al gauw zag hij het water in zichkomen en hij dook er in, daar remed hij en zag Lira's lichaam daar zwemmen, Gauw zwom hij naar haar toe, greep hi jbij de midel en liet zijn vleugels te voorschijn komen zodat ze hun naar boven droegen, boven water legde hij haar neer op de grond en begon haar te reanimeren zodat het water naarboven kwam.

Lira had het niet meer gevoeld die sterke vertrouwde armen om haar heen. Alles was zwart er was maar 1 lichtpuntje en daar wilde ze zo graag naartoe. Ze wilde weg uit de duisternis maar ineens vervaagde allesvoelde ze een vreemd gevoel en opende ze al hoestend ahar ogen. Alles draaide om haar heen en nu pas voelde ze de ijselijke kou pas echt. Man zo'n onderjurk hielp echt niet en zeker niet als ie drijfnat was en tegen haa rlichaam aanplakte. Ze keek Cody vervreemd aan. Waarom was hij terug gekomen? Waarom was hij weer naar haar gekeerd? Waarom was hij niet blijven vliegen weg van haar? Weg van het meisje dat niet goed voor hem was? Lira voelde zich slapjes, alles deed pijn door de kou maar toch dwong ze zichzelf om rechter te gaan zitten. "Waarom ben je terug gekomen" Vroeg ze met een schorre stem. Haar lippen blauw van de kou maar ze peinsde er niet over om te gaan jammeren, om de zwarte jurk weer te gaan halen.

Cody was moe, hij voelde zich energie loos, een geest terug halen terwijl hij al richting de dood gaat is altijd zwaar en zeker als je dat neit vaak doet zo als zijn moeder. Maar gelukkig werd Lira hoestend wakker, Hij zag dat haar lippen blauw waren en ze had het ijskoud maar Cody bleef zitten kijken, bang als hij neit op haar lette ze weer iets stoms zou doen. "Waarom ben je terug gekomen" Vroeg ze met een schorre stem. Cody keek haar vreemd aan maar pakte toen zijn shirt die niet ver weg lag en gaf het aan haar 'ik kan beter aan jou vragen wat jij van plan bent!' vroeg hij kil terwijl hij met zijn ogen naar het jurk zocht.