(open) Just arrived

Duvessa zuchtte en rekte haar even verveeld uit. Met de zak in haar hand reed ze verder op haar zwarte merrie. Kael haar lieve hellhound wandelde trouw naast haar, wel lief kon je hem nu ook weer neit noemen maar goed. Eigenlijk wist ze zelf niet zozeer waar ze het dier vandaan had gehaald, zolang ze zich kon herrineren was Kael altijd bij haar geweest dus het was best moeilijk om zijn oorsprong te weten. Maar het maakte Duvessa helemaal niet uit. Ze kon best wel zonder hem maar wist neit wat ze zonder het dier zou moeten. Vage gedachen ja dat wist ze nu ook wel. Op dit moment was ze nogal geirriteerd. Het is nu al een tijdje geleden dat haar moeder was overleden waardoor ze had moeten intrekken bij haar tante en oom. Hoe oud was ze? Duvessa herrinerde zich dat nu eigenlijk niet echt meer. Nu ze oud genoeg was om opzichzelf te gaan wonen had Duvessa besloten om terug te keren naar haar geboorteplaats Doole, de meeste die ze aar kende zouden er nu niet meer zijn, op een of andere manier had Duvessa dat gevoel en het beangstigde haar omdat ze al jaren geleden had ontdekt dat haar gevoel het altijd juist had. Het gegrom van Kael haalde haar uit haar eigen verwarrende gedachten." Bedankt jongen" Sprak ze met haar melodieuze stem terwijl ze enkele lokken haar achter haar oor legde zodat die niet meer in de weg zaten. Hoe dichter ze bij Doole kwam hoe meer ze het gevoel had dat er hier veel dingen waren gebeurt. Maar zoals gewoonlijk was ze te koppig en te moedig om nu om te draaien en terug te keren. Nee een lafaard was ze niet, en owee wie haar dat durfde noemen die zou dan zeer zeker niet zijn beste dag hebben. Haar zwarte kap deed ze weer aan waardoor haar gezicht niet meer te zien viel, vervolgens drukte ze zachtjes haar hielen in de flank van de merrie waardoor die meteen haar pas versnelde en meteen in een galop verder galoppeerde. Het was altijd een heerlijk gevoel geweest, rijden op de merrie. Het leek alsof ze vloog, op een of andere manier hield ze van vliegen, ook al had ze dat nog nooit gedaan, maar wanneer ze op haar paard reed en met de wind mee ging, dan moest ze toegeven dat het echt wel op vliegen leek. Haar zintuigen waren ook veel sterker dan ze zouden moeten zijn, en haar tante en oom wisten waarom maar hebben het haar nog nooit verteld, ze zeiden dat ze het zelf moest ontdekken, zoiets stompzinnig zeg je toch niet zomaar. Duvessa legde haar hand op de hals van de merrie en voelde hoe zwaar de ademhaling was ook al gaf het geen kik ze wist nu dat de merrie het wat lastig had. Dus zonder iets te zeggen stapte Duvessa van de merrie, gaf het een klopje op de hals en stapte verder het paard aan haar ene kand en de hellhound aan de andere kant van haar. Een tak wat verderop brak, dat hoorde Duvessa zo duidelijk als iemand tegen haar zou praten. Maar ze deed alsof ze niks hoorde. Ze zal wel zien of die persoon te voorschijnt zou komen of niet. Doordat het nog steeds niet tevoorschijnt was gekomen zuchte ze even."Iemand achter volgen is niet slim vooral mij niet." Sprak ze toen maar maar hield haar kap op waardoor haar gezicht nog steeds verborgen bleef en haar pas vertragen deed ze ook helemaal niet.

(open)

De lucht was al dagen achter een dreigend, maar Sue was blij dat Etricus bij haar was in getrokken, ze leek op wolken te lopen, maar ze bleef wel realisties. Haar maag knorde en Sue was altijd al dol op vers vlees geweest dus ving ze altijd haar prooi zelf. Een grote blauwe ijsdraak scheerde door de lucht en zocht naar herten of een andere kudde die haar van voedsel kon verschaffen. Sue pikte de geur van wilde zwijnen op net buiten het WOF terretorium en dook naar beneden voor ze een zwijn tussen haar kaken klemde en een tweede met haar voorpoten greep. De eerste zou ze meteen op eten, maar de tweede zou ze eerst van diens bloed ontdoen voor Etricus! Ze had daar een speciaal werktuig voor uit gevonden hetzij dat het dier niet lang leed als je zijn keel los sneed, maar voor Sue terug kon gaan pikte ze een zwafelachtige geur op die alleen demonen om zich heen hadden! Sue verstopte zich in de eeuwig groene bomen en brak er een tak van, maar bleef stilletjes erin zitten tot ze een vrouwelijke stem hoorde. Sue haalde haar schouders op en sprong de boom uit met een luid krijsend zwijn die al een beetje aan Sue gewent was, maar schrok door de onverwachte sprong. Haar ijsblauwe ogen waren op de vrouw gericht en de Hellewolf. De prooi in haar muil hing dood te bengelen en haar bek was vol bloed wat Sue een angstaanjagende aan blik gaf, maar ze hielt haar mond en kneep wat harder om haar grip op het nog levende zwijn niet te verliezen, maar bleef verder in een neutrale houding wachten.

Duvessa zuchtte, waarom was ze eigenlijk terug gekomen? Iets in haar had haar kunnen overtuigen maar hoe dichter ze terug bij haar geboorteplaats kwam hoe meer twijfels ze kreeg. Deels doordat de plek haar weerstootte, de sfeer die hier hing, was niet meer de zelfde sfeer als wanneer ze hier was opgegroeid. Maar goed, ze kon nog altijd terug naar haar tante en oom gaan. Een gigantiche draak kwam voor haar tevoorschijnt. Normaal zou ze bang zijn, en ze dacht in het begin dat ze dat ook was. Maar op een of andere manier was ze dat niet. En dat begreep ze niet. Ze wist dat er shifters waren enzo maar waar haar tante en oom leven... wel daar waren geen shifters of toch niet dat ze het weet. En op een of andere manier wist Duvessa dat deze een shifter was. Het bloed druipt van het zwijn. Duvessa had nooit echt iets tegen bloed gehad, raar maar waar. Niet dat het iets uitmaakte. De draak bleef daar maar staan, midden in de weg, waar zij natuurlijk langs moest. Kael gromde even dreigend maar door een blik van Duvessa zweeg hij al. De hellhound had haar altijd al begrepen zonder dat ze een woord had moeten zeggen, alsof het haar gedachten kon lezen. Haar kap zat nog veilig over haar hoofd maar zij kon de draak goed genoeg zien."Je weet toch wel dat je nu wel de weg wat versperd." Sprak ze nog steeds kalm en met een rustige stem. De merrie werd wel wat onrustig maar nadat Duvessa er geruststellend een hand op het paard haar hals had gelegt werd het weer rustig, deze twee dieren waren heel belangrijk voor haar. Waren er altijd wanneer ze soms moeilijke tijden had gehad. "En wil je shiftern alstublieft je maakt...mijn merrie nerveus." Verzuchtte ze. Eigenlijk had Duvessa gehoord dat ze op haar gemak naar haar huis kon gaan zonder enige problemen, gesprekken of discussie's maar blijkbaar had ze iets teveel gehoopt. Ah ze zou er ooit wel iemand zijn tegen gekomen, waarom nu dan niet. Geduldig wachte Duvessa tot er iets zou gebeuren. NIet dat ze veel zou verwachtten, en niet dat ze veel haast had. Maar honger had ze wel.

Sue nam de grom van de hellewolf niet, maar voor ze terug kon grommen had de vrouw met de kaposon legde de hellwolf het zwijgen op door alleen al naar hem te kijken dus kon zij misschien hetzelfde als Eva, maar dat risico ging Sue niet nemen en liet haar prooi vallen toen deze zei dat ze de weg versperde. 'Ligt eraan wat je hier komt doen.' Haar stem klonk zwaar alsof het een man was die de vrouw toe sprak, maar Sue wist wel beter en zag hoe ze haar paard de behoorlijk nerveus was geruststelde. Toch bleef Sue haar aan kijken met haar ijsblauwe ogen, maar toen ze vroeg of ze terug wilde shifte grinnikte ze even. Sue was geen ruzie zoeker, maar ze wilde haar omgeving gewoon beschermen. 'Het is dat je het zo lief vraagt, maar liever doe ik dat niet. Maar ik kan merken dat je alleen bent demon.' zei Sue voor ze het tweede zwijn eerst in de grond vast pinde waardoor het beest niet weg kon lopen doordat zijn ruggengraad gebroken was. Daarna shifte ze terug. Sue haar zwarte lange haren glommen in het licht dat tussen de wolken door scheen. Haar lijntje was goed op haar grote heuvelsna waar zij zichzelf ook aan ergerde, maar dat liet e aan vreemde niet horen nog zien. Sue kon ruiken dat ze honger had, maar ze vertrouwde geen enkele demon die haar niet bekent was. Drake mocht van geluk spreken dat hij haar vertrouwen kreeg! 'Wat brengt een demon hier heen, we zijn allang blij de plaag zo ver uit geroeit te hebben dat de meeste weer terug zijn waar ze thuis in die verseingende hitte zitten.' zei Sue rustig, maar haar blik bleef waarschuwend. Nu Sue weer in haar menselijke gedaante was had ze haar vrouwelijke stem weer terug wat sommige personen erg in de war konden maken.


^,^

Duvessa geeuwde even, ze moet toegeven dat ze binnekort wel wat slaap nodig zou hebben , ze had al een tijdje niet meer geslapen omdat ze optijd terug thuis wou zijn, en dan contact op te nemen met haar tante en oom. Gewoon om te zeggen dat ze veilig was aangekomen. Geen problemen had tegen gekomen onderweg, zelfs niet met deze shifter, het was nog geen probleem dus was het niet belangrijk om het aan hen te vermelden waardoor die toch maar onnodig ongerust werder. 'Ligt eraan wat je hier komt doen.' Haar stem klonk zwaar alsof het een man was. Duvessa hield haar bewegingen strak in de gaten. Eerst had Duvessa niet echt veel zin om de reden te vertellen, maar wat maakte het uit? Het was niet dat ze hier illegaal ofzoiets doms kwam doen. "ik ben hier geboren...ik mag toch wel terug naar mijn geboorteplaats komen of niet dan?" Vroeg Duvessa luchti. Niets speciaals dus. Ze zag maar al te goed via haar ooghoeken hoe gespannen Kael wel niet was. Maar ja het was dan ook wel een draak en nog eens een shifter ook. Kael zou je meer haar beschermer kunnen noemen. 'Het is dat je het zo lief vraagt, maar liever doe ik dat niet. Maar ik kan merken dat je alleen bent demon.' Duvessa kneep haar ogen half dicht, noemde die shifter haar nu een Demon? Hoe durfde ze, lef had die wel. Duvessa voelde hoe de staart van Kael tegen haar been streek, waardoor ze automatichs diep inademde en weer tot rust kwam. Zwijgzaam keek ze toe hoe de draak in een vrouw veranderde, duvessa trok geamuseerd een wenkbrauw even kort op; 'Wat brengt een demon hier heen, we zijn allang blij de plaag zo ver uit geroeit te hebben dat de meeste weer terug zijn waar ze thuis in die verseingende hitte zitten.' Geirriteerd balde ze haar vuisten. Daar was het woord weer Demon. Wat had dat mens eigenlijk tegen haar, iemand een demon noemen, dat is toch beledigent bedoelt?"Wat heb jij eigenlijk. mij zomaar een demon noemen. Dat is een zware belediging." Sprak ze Kribbig" Zeg je dat tegen iedereen die je niet kent ofzo, wat een beleefdheid" Vervolgde ze en sloeg koppig haar armen over elkaar. Al geirriteerd verder mompelen."En wat ik heir breng te doen, zijn zelfs helemaal jou zaken niet" Waren haar laatste woorden waarbij vervolgens kwaad afwachtte.

Die griet was hier dus geboren, hm? Sue luisterde naar haar volgende woorden en zag t haar geamuseerde blik die al snel veranderde. "jij bent een demon omdat alleen demonen een zwafelachtige geur met zich mee dragen." zei Sue en legde met haar staart die ze had laten groeien de twee prooien aan de zijkant van de weg, maar de dode legde ze zo neer dat het nog levende zwijn niet kon ontsnappen voor haar staart weer verdween. "Dat ligt eraan we zijn blij dat de rust eindelijk is weer gekeert en zolang jij niemand kwelt heb je niks te vrezen al kan ik dat van dat vriendje van je moeilijk geloven dat hij zich rustig zal houden?" zei Sue droogjes en leunde tegen het dode zwijn aan, ze had geen zin om gebeten te worden door de andere en zou zich zeker niet laten bijten door die hellehond!

Duvessa was ondertussen weer rustig geworden. Haar hoofd nog steeds goed verborgen onder haar zwarte kap. Op de een of andere manier voelde ze zich daardoor iets veilig voel maar goed niet dat het veel uitmaakte natuurlijk. Haar handen zaten diep in haar zakken gestopt toen de merrie uiteindelijk toch wel wat was gekalmeerd. Haar ogen gleden ongezien aandachtig over de jonge dame die voor haar stond. Ja ze had dus gelijk gehad er is hier veel in Doole veranderd, heel veel blijkbaar maar daar is niks aan te doen toch. "jij bent een demon omdat alleen demonen een zwafelachtige geur met zich mee dragen." zei de jonge dame voor haar. Woedend balde Duvessa haar handen tot vuisten."Ik.ben.geen.demon" Siste ze woedend, hoeveel keer zal Duvessa het moeten zeggen dat die meid hier voor haar het zou begrijpen." En een shifter ben ik zeer zeker niet" Het leek dat ze het woord shifter eruit spuugde, niet dat ze iets tegen shifters had, Duvessa had zelf geen idee waarom ze er zo op reageerde op dat woord, het klonk helemaal niet logisch. "Dat ligt eraan we zijn blij dat de rust eindelijk is weer gekeert en zolang jij niemand kwelt heb je niks te vrezen al kan ik dat van dat vriendje van je moeilijk geloven dat hij zich rustig zal houden?" zei de dame droogjes. Meteen hoorde Duvessa, Kael grommen. "Kael verstoord helemaal de rust niet....zolang het niet nodig is om de rust te verstoren." Dreigde Duvessa zwaar geirriteerd. Dus die zegt dat zij een shifter was? Onmogenlijk zij kon dat helemaal niet zijn."Je weet toch wel dat jij nu de rust wat verstoord" Vervolgde Duvessa. Nog steeds had ze het niet nodig gevonden om haar kap af te doen, waarom zou ze eigenlijk?

(ze weet trouwens neit dat ze een shifter is ^^)

(Dat had ik al gezien bij de sheet.=) )
Die griet begon boos te worden en zei dat ze geen demon was nog een shifter bleek te zijn. "Waarom ruik je er dan naar eentje en wij shifters zouden dat toch moeten weten." zei Sue rustig en keek haar ook rustig aan toen ze zei dat die hellehond die ze Kael noemde de rust enkel vrstoorde als dat nodig was? Maar ze zei ook dat Sue de boel verstoorde. "Kan zijn, maar ik verdedig Doole enkel zoals wel meer zullen doen zodra ze jouw ruiken." het was een bevesteging, maar Sue deed alleen iets als men haar iets aan deed!

Hier had ze niet veel zin in, in deze discussie best wel zonde van haar tijd, misschien was ze nu al weer thuis geweest. Misschien ook niet, maar ach swat wat kon je er nu aan doen. Zolang dit maar niet een eeuwigheid zou duren, want waarschijnlijk heeft Kael niet zoveel geduld als zij maar hij heeft dan ook weer niet zo'n vurig temperament als Duvessa. Best wel grappig als je het zo bekeek. "Waarom ruik je er dan naar eentje en wij shifters zouden dat toch moeten weten." zei de dame rustig. Had die meid het dan niet door dat ze haar alleen maar kwader maakte hetzelfde bij haar dier. het was ongelooflijk dat die er maar door bleef over zagen. Duvessa kon even hardstandig tegenpruttelen."Wel dan heb je het deze keer mis, want.ik.ben.geen.shifter" Sprak ze sisend verder."Het is waarschijnlijk je eigen geur dat je riekt of die van Kael, maar het is onmogenlijk van mij" Ging ze woedend verder."want ik ben ONMOGENLIJK een shifter."Opnieuw spuwde ze dat woord uit haar mond. Waarom zou zij een shifter zijn? Dat kon gewoon niet, en misschien wou ze dat zelf helemaal niet. Ze was niet meer zeker wat ze eigenlijk wel wou en wat niet. "Kan zijn, maar ik verdedig Doole enkel zoals wel meer zullen doen zodra ze jouw ruiken." Vertelde de dame die nog steeds voor haar stond. Meteen schudde Duvessa haar hoofd. Haar kap bleef nog veilig over haar hoofd zitten. "Daar ga je weeral met dat geur gedoe. Waarschijnlijk ruik je gewoon het verkeerd, want het is niet van mij." Bleef ze standvastig zeggen."Je ruikt het gewoon verkeerd, iedereen kan het een keer mis hebben remember" Vervolgde ze koeltjes en keek vanonder haar kap de dame rechtaan.

Die griet bleef het volhouden, maar Sue was er zeker van die meid had nog nooit dus geshift als zij tot haar zesde jaar? 'Grappig om eens iemadn te ontmoeten die net als ik eerst dacht geen shifter te zijn tot ik op mijn 6de er op een brute wijze achter kwam dat ik wel degelijk een shifter bleek te zijn. Het gebeurd niet vaak weet je dat een shifter zijn ware aard niet gelijk vind, maar jij volstaat bijna je hele leven niet geschift te zijn?' zei Sue bedenkenlijk en keek even voor zich uit en zocht naar een verklaring. Zou het kunnen dat als haar oom haar toen niet misbruikt had dat ze ook nooit gedacht zou hebben te kunnen shiften net als deze meid hier? Sue wist het niet, maar het kon goed mogelijk gebeur met haar kunnen zijn. Toch bleef ze het vremd vinden omdat ze zelf nu een echte vol bloed shifter was en niet een mes zoals iedereen gedacht had en haar opa die haar verdedigt had tegen over de andere leden van de WOF. Sue vond het jammer dat hij gestorven was, maar niemand had het eeuwige leven! Sue voelde dat die meid haar nog steeds aan keek, maar de reageerde niet en was nog steeds in gedahten verzonken.

Waarom bleef die maar zeggen dat ze een Shifter is. Het begon haar zwaar te irriteren. En Duvessa weet maar al te goed dat ze nogal een opvlieger temperamten heeft. Geen idee waarom maar goed. Haar kap zette ze iets meer over haar hoofd om zo zeker te zijn dat het niet zou afvallen. Niet dat ze lelijk was of bang was of iets dergelijks. maar het was haar gewoonte geworden om haar gezicht verborgen te houden voor vreemdelingen. Het was nu eenmaal zo en het veranderen zou niet lukken. Kael wist dat dit waarschijnlijk nog een tijdje zou duren dus ging hij maar gaan zitten, en vervolgens ging hij nog gaan liggen ook. De merrie stond op rust. 'Grappig om eens iemadn te ontmoeten die net als ik eerst dacht geen shifter te zijn tot ik op mijn 6de er op een brute wijze achter kwam dat ik wel degelijk een shifter bleek te zijn. Het gebeurd niet vaak weet je dat een shifter zijn ware aard niet gelijk vind, maar jij volstaat bijna je hele leven niet geschift te zijn?' zei ze. Duvessa keek de jonge dame met een opgetrokken wenkbrauw aan, waar brabbelde die dame toch eigenlijk allemaal over. Geirriteerd schudde Duvessa met haar hoofd."Ik ben geen shifter en ik blijf bij die conclusie" Verzuchtte ze wreef toen vervolgens even vermoeid in haar ogen. Na ene twijfel deed Duvessa uiteindelijk toch haar kap af."Sorry trouwens, ik heet Duvessa" Stelde ze zich toen maar met een lichte tegezin voor. en wachtte geduldig af."Je kent Kael nu ondertussen al en de zwarte merrie heet Artemis" Nah dat was nu ook al gedaan, misschien kon ze zo het gesprek wat veranderen zodat er geen discussie meer kon worden over gedaan.

Ze bleef zeggen dat ze geen shifter was! Sue ging er verder niet meer op in ze zou er zelf wel achter komen, want na zo'n lange uitstel deed het echt veel pijn om voor het eerst te veranderen! Ze scheen er ook genoeg van te hebben en deed haar kap eindelijk af, dat sprak wat gemakkelijker. Dus deze meid heten dus Duvessa en die hellehond Keal, maar de naam van de merrie vond Sue meer voor een hengst maar knikte enkel toen ze zichzelf en de andere voorstelde. "Aangenaam ik ben Hester Sue Moonus. Het hoeft je niet te spijten je wist immers niet wat hiergaande is geweest, want alle leden van de WOF en de BFP zijn waakzaam voor nieuwelingen die naar Doole toe kome." zei Sue rustig en voelde het levende zwijn tegen de andere aan duwen, maar die zou niet weg komen.