Lost (open)

Sy werd alleen maar bozer hij wilde met rst gelaten worden. ja ze had hem echt wel gekwetst zo bleek. ze had echt medelijden met de jongen. Ze keek naar zijn rug. ze moest iets doen ze moest hem helpen. Ze liep naar hem toe en greep hem bij zijn schouders ze schudde hem even door elkaar. "Sy alsjeblieft! Stop ermee! Jij bent niet zoals je vader je lijkt misschien op hem maar jouw hart is anders! Jij geeft om anderen, jij bent werkelijk een fantastische gast dus alsjeblieft stop met jezelf zo te kwellen!" Ze keek hem strak aan. "Kijk in mijn ogen Sy, je weet dat ik niet lieg en je weet hoe ik tegen je deed maar ik meen wat ik zeg ventje jij bent echt uniek." Zei ze haar stem straalde gewoon vuur uit haar aura vlamde steeds meer zilver op maar zij noch sy zagen het.

Hij zag nu ook de aura van Lira verdwijnen en hij maakte zic hzelf onzichtbaar en volgde hun want als er iets mis ging kon hij altijd ingrijpen, hij bleef o peen afstand maar luisterde aandachtig en keek vooral naar de aura's en toen hi jemrkte wat er gebeurde met Lira's aura hapte hij naar lucht maar bleef stil, oneglooflijk! Hij merkte dat het nog niet echt soepel ging tussen die 2 maar boleef wel uit de buurt als het Lira echt niet lukte zou hij wel ingrijpen.

Lira liep naar hem toe en greep hem bij zijn schouders ze schudde hem even door elkaar. "Sy alsjeblieft! Stop ermee! Jij bent niet zoals je vader je lijkt misschien op hem maar jouw hart is anders! Jij geeft om anderen, jij bent werkelijk een fantastische gast dus alsjeblieft stop met jezelf zo te kwellen!" Ze keek hem strak aan. "Kijk in mijn ogen Sy, je weet dat ik niet lieg en je weet hoe ik tegen je deed maar ik meen wat ik zeg ventje jij bent echt uniek." Zei ze haar stem straalde gewoon vuur uit haar aura vlamde steeds meer zilver op maar zij noch sy zagen het. Syrax ontweek haar blik ondank dat ze hem bij zijn schouders had, maar haar woorden kon hij niet buiten sluiten. Het was gewoon niet zo als hij altijd had gehoopt en Lira maakte het hem ook niet gemakkelijker. 'Je bedoelt het goed, maar jouw gezicht vergeten ze na een tijd... maar de mijne zal altijd zo blijven!' zei Syrax n draaide zijn gezicht van haar af hij wilde haar niet aan kijken. Dan zou hij alleen maar diezelfde blik in haar ogen vinen als in die van zijn moeder. Bezorgdheid, strengheid en medeleven. Vooral dat laastste had Syrax een hekel aan. Ze had een zeer gevoelige snaar geraakt en die zou tot rust moeten komen voor hij haar weer ou aan durven kijken. Syrax wilde gewoon met rust gelaten worden en shiften toen hij zich van haar had los gemaakt en legden zijn kop onder zijn vleugel. Syrax wist niet dat Cody ook buiten was, maar hij moest er gewoon even over heen komen dat was alles.

Lira voelde nu woede opsteken. ja ze kon er niet tegen als hij zo deed als hij zichzelf alleen nog maar dieper wegduwde door zelfmedelijden. Toen hij over zijn gezicht begon en zich losrukte spande ze haar spieren op. Lira had nog steeds een stuk pure slechtheid in zich zitten dat langzaam wegvloeide. Maar nu met sy's gedag was dat weer aangewakkerd. Het zilver in haar aura trok weg en het werd puur rood van woede. "Aah dus het ligt aan je gezicht hè? Daar kan ik wel wat aan veranderen" Zei ze met een duister stemmetje voor ze zich op hem stortte. Haar ogen waren samengeknepen. "Ik kan je kop wel verbouwen tot zelfs je eigen moeder je niet meer herkent!" Riep ze met een duivelse grijns voor ze haar vuist op zijn gezicht wilde planten.

Syrax hoorde de duisterheid in haar stem en zag hoe ze haar beweging maakte door het dunnevliegmembraam. Snelle wikkelde hij zijn staartt rond haar middel en tilde haar op waarna Sy zijn kop onder zijn vleugel haalde en haar fel aan keek. Syrax had er schoon genoeg van dat ze hem niet gewoon met rust liet? Syrax wilde haar geen pijn doen, mareen ding was zeker hier zou hij geen rust vinden door haar opgefokte gedoe plus dat het regende kon Sy gemakkelijk een andere schuilplaatst vinden om in te gaan liggen. Syrax smeet Lira laag over de grond weg voor hij op stond en zich op richten. Hijwilde alleen zijn wat viel daar nu niet aan te begrijpen? Syrax richten zich wat hoger op zijn poten voor Sy met zijn vleufels sloeg en met eeeen Donderende geraas van de wind die hij cre'erde met zijn vleugels voor Syrax boven de bomen uit steeg en naaar een plekje zocht waar hij rustig zou kunnen liggen afkoelen!

Okeej, hij voelde dat het niet goed ging maar bleef staan wat stom van he mwas want hi jkon dan de volgende actie van Lira voorkome nton ze hem boos aanvloog maar gelukkig verdedigde Syrax zich zelf en vloog weg, hi jvodn het stom van Lira maar hij maakte zich zichtbaar en rende naar haar toe en pakte haar vast 'kijk dat was stom van je maar kom, laten we hem even alleen en kijken of ik hem daarna rustig krijg.' Zei Cody en hielp haar met opstaan.

Lira werd van Sy afgeworpen en de jongen ging kwaad weg lira kreunde even en voelde toen een hand die haar recht trok. lira keek Cody recht aan. Zijn woorden had ze wel verwacht. Ja oké het was inderdaad wel stom geweest. ''Ja ik weet het ik weet het...Het spijt me" Mopperde ze terwijl ze zijn blik beschaamd ontweek. Lira wreef over een pijnlijke plek op haar achterhoofd waar ze zonet nog op gevallen was. "Heb je misschien wat ijs om tegen mijn hoofd te leggen?" Vroeg ze twijfelend.

''Ja ik weet het ik weet het...Het spijt me" Mopperde ze terwijl ze zijn blik beschaamd ontweek. Lira wreef over een pijnlijke plek op haar achterhoofd waar ze zonet nog op gevallen was. "Heb je misschien wat ijs om tegen mijn hoofd te leggen?" Vroeg ze twijfelend. Cody grinnikte 'meer dan genoeg.' Zei hij grinnikend en hielt haar bi jahar middel vast en ondersteunde haar bij het lopen, 'mag ik wat vragen...hoe heb je je gevoelt toen je naar Sy ging, en toen je hem probeerde te helpen?' vroeg hij zachtjes, het was raar, rar wat er met haar aura was gebeurd.

Lira schrok wel even van zijn hand om haar middel maar ze vond het niet erg. Ze vond het zelfs prettig? wat was er verdorie toch aan de hand met haar? Ze was blij dat hij zei dat hij meer dan genoeg ijs had. "mooi zo, want ik lijk problemen aan te trekken" Zei ze met een kleine grijns en draaiende ogen. Toen Cody vroeg wat ze voelde toen ze Sy probeerde te helpen keek ze hem even vragend aan maar al snel kwam er een glimlach op haar gezicht. "Ik weet het niet het was een gevoel dat moeilijk te beschrijven is...Het was net alsof....Alsof ik mijn echte zelf vond." Zei ze met een kleine beschaamde glimlach. "Ik weet eht het klinkt nogal dom maar ik heb het gevoel alsof iets in mij al mijn hele leven onderdrukt word en vast zit en toen ik sy probeerde te helpen leek het wel alsof dat gevangen deel naar boven kwam...het was zo zalig...zo vredig" Zei ze met een dromerige stem. Haar aura flitste weer even met zilveren schichten erin. Lira had natuurlijk geen flauw benul van dit alles en als Cody zou zeggen dat ze kenmerken had van een engel zou ze het waarschijnlijk niet geloven of net denken dat hij haaar probeerde te pesten. "Maar waarom vroeg je dat eigenlijk?" Vroeg ze haar blik op hem rustend.

Syrax landen bij de grotten en ging opzoek naar entje die groot genoeg voor hem was en toen Sy die gevonden had ging hij er achterin liggen. Zijn gevoelens waren zo aan het razen dat hij de methode van zijn grootvader uit proberen. Syrax haalde diep adem en legde als zijn emotie's erin voor hij de brul uiten. Zijn brul rolde tussen de bomen door en lieten alle dieren schrikken waardoor ze hun schuilplaatsten voor de regen verlieten. Sy voelde zich leeg en dat was oor het eerst echt zalig. Syrax was moe te moe om nog langer wakker te blijven. Syrax legde zijn kop onder zijn vleugel neer en sloot zijn ogen waarna hij in een droomloze slaap viel.

"mooi zo, want ik lijk problemen aan te trekken" Zei ze met een kleine grijns en draaiende ogen. Cody grinnikte maar zei verder niks en wachten op haar antwoord, HIj had gezien dat ze eerst niet begrijpend keek maar al gauw snapte ze wat hij bedoelde "Ik weet het niet het was een gevoel dat moeilijk te beschrijven is...Het was net alsof....Alsof ik mijn echte zelf vond." Zei ze met een kleine beschaamde glimlach. "Ik weet eht het klinkt nogal dom maar ik heb het gevoel alsof iets in mij al mijn hele leven onderdrukt word en vast zit en toen ik sy probeerde te helpen leek het wel alsof dat gevangen deel naar boven kwam...het was zo zalig...zo vredig" Zei ze met een dromerige stem. Haar aura flitste weer even met zilveren schichten erin. Cody keek naar haar aura en glimlachte, hij was hier blij om, heel blij dat haar andere kant naar boven kwam "Maar waarom vroeg je dat eigenlijk?" Vroeg ze haar blik op hem rustend. Cody grinnikte alleen maar en schudde zijn hoofd 'je zult er zelf wel achterkomen als het tijd is.' Zei hi jgeheimzinnig en deed de deur open en voor hij sloot hoorde hij in de verte een brul. Cody keek even die richting op en schude zijn hoofd 'die jongen moest even alleen zijn later zou hij hem gaan zoeken.

Ze keek hem met half samengeknepen ogen aan toen hij haar niet wilde zeggen wat hij ermee bedoeld had. dat was nu toch zo typisch aan mytische wezens : ze moesten altijd vaag kunnen doen. Lira schrok wel even van de brul die ze hoorde. Maar Cody liet haar al gauw merken dat het in orde was. Lira liep meteen naar de kelder en haalde een zak ijs boven die ze met een zucht van opluchting tegen haar hoofd hield. Ja dat was lekker. Lira merkte dat het al wat donkerder en frisser werd buiten. Ze geeuwde even en ploftte neer in de zetel. Ze wist niet waarom ze zo moe was maar ze had echt nood aan slaap net alsof ze jaren niet geslapen had. Lira vield zonder het zelf te beseffen in een droomloze slaap. Maar terwijl ze sliep gebeurde er wat. haar aura werd zilverder. Haar zwarte haren en bleke huid begonnen te veranderen. Haar lippen werden voller, haar haar goud blond en haar huid een zacht roze. Lira had zelf niets door van het hele proces. Ze had niet door dat ze nu een sprookjesachtig uiterlijk had. Toen ze wakker werd was de volgende ochtend al aangebroken. Ze opende haar blauwe ogen en rekte zich slaperig uit. Ze had niet door dat ze er anders uitzag. Lira stond op en ging op zoek naar cody...

Cody liep naar zijn kamer en trok andere kleding aan omdat deze nat waren, hij hield niet zo van natheid, hij had een wit shirt aangetrokken en keek in de spiegel, zijn haar kwam nu goed uit en toen hij naar beneden ging zag hij dat Lira in slaap was gevallen, hij pakte het zak met ijs van haar en keek naar haar, ze veranerde en haar aura ook, hij glimlachte naar haar, dit had hij neit verwacht het was iets magisch waar hij geen woorden voro had. Daarna ging ie zijn eigen gangetje, hij was naar buiten gegaan op rooftocht en dacht na, zou hij zijn moeder laten weten dat alles goed is? Hij wist het niet en kwam pas thuis ergens in de ochtend, hi jwist niet of Syrax al terug was gekomen en stapte de woonkamer binnen.

Syrax werd de volgende ochtend wakker en opende zijn muil met een luide geeuw voor hij op stond en zich uitrekte. Syrax had kennelijk nog iets meegemaakt tijdens zijn slaap zonder het te beseffen? Zijn voorpoten waren vorser geworden en de klauwen die er aanzaten waren korter en hij had er drie tenen aan gekregen. Zijn muil was korter geworden en iets breder, waardoor hij ook een mer vogelachtige bek had gekregen.. Ook zijn staart was verandert en de stekels die er op zaten lagen nu plat tegen zijn huid aan, maar als Sy het wilde en er mee zou gaan slaan zouden die stekels uit gaan staan en grote schade aanrichten! Syrax merkte er zelf nog niet veel van, maar als hij in zijn draak was had hij niet langer meer een blauw oog en een rood oog, maar twee rode ogen. In zijn menselijke vorm zou Syrax Zijn oorsprongelijke twee blauw kleurige ogen terug. Sy liep naar buiten en rekte zich uit. De regen was gelukkig gestopt en zijn poten zakte iets weg in de zachte grond. Syrax was nog even groot gebleven en spreiden zijn vleugels. De veer achtige haren die vanaf zijn kop tot de helft van zijn staart tot aan de stekels groeide waren half lang, maar die groeide dik en lang tussen de schubben door waardoor het leek alsof hij op die plek geen schubben had! Syrax steeg op en vloog naar het huisje van Cody waar hij weer landen en terug shiften voor hij naar binnen ging. Sy was niet langer kwaad meer toch had hij een beetje spijt van hoe hij tegenover Lira had gedaan. Hij liep naar binnen en zag haar lopen. 'Lira? Het spijt me van gisteren, maar ik wilde echt even alleen zijn toen. Ik hoop dat je dat begrijpt?' erontschuldigde Syrax zich en sloot de deur achter zich.

Lira liep in huis rond ze zocht Cody. ze moest hem op een of andere manier kunnen bedanken voor alles wat hij voor haar gedaan had. Maar voor ze hem gevonden had kwam Sy binnen. Hij bood zijn excuses aan en Lira glimlachte flouwtjes. "Maakt niet uit Sy ik was ook niet echt bepaald een simpel geval" zei ze met een kleine grijns. Lira had er geen idee van dat ze er ineens zo anders uitzag, minder dreigend. Lira liep naar Sy toe en drukte een kus op zijn voorhoofd. [color:cd0d=orange"Ik kan trouwens toch niet kwaad zijn op mijn neefe"] Zei ze plagend voor ze naar de woonkamer liep en daar Cody zag staan. Maar voor ze hem bereikt had zag ze zichzelf in een spiegel bij het voorbij lopen. ze stopte abrubt en bleef haar spiegelbeeld aangpen. Wat? Was zij dat?! Ja dat moest wel het meisje maakte dezelfde bewegingen als zij, had de zelfde geschokte blik in haar hemelsblauwe ogen. Lira was niet langer bleek en duister. Nee ze was zachtroze en had volle blonde haren maar toch zette ze het op een gillen en deed ze angstig een paar stappen achteruit, Hoe was het mogelijk?!

Cody hoorde dat Syra binnekwma want hij hoorde Lira met hem praten, de slaap had hem goedegedaan blijkbaar en toen Lira naar de woonkmaer kwam hield hij zijn adem in, ongelooflijk, de bleke meisje met zwart haar die hij gezien had was veranderd in een prachtig vrouw met blond haar, ze had lichtroze huid en 2 prachtige hemelsblauwe ogen. Lira zag zichzelf ook en hoorde hoe ze begon te gillen, hij haaste zich naar haar toe 'Rustig, maar meisje, rustig.' Zei hij zachtjesen nam Lira in zijn armen 'ja dit is schokkend maar dit ben jij.' Zei hij in haar oor en lieth aar naar de spiegel kijken. 'Dit is je nieuwe lichaam.' Zei hij zacht en keek naar aar iets zilvere aura, het was mooi, heel mooi.

Het was Syrax eerst nog niet eens opgevallen dat Lira verandert was, omdat hij haar in het alf duister eerst had zien staan, maar hij keek haar verward na toen ze bij hem kwam en later voorbijb liep. Was... was dat zijn tante? Toen Lira zich in de spiegel zag schrok ze zelf ook en zettenhet op een gillen. Door zijn scherpere gehoor dan die van de mensen klonk dat nogal hard en sloeg Sy zijn handen voor zzijn oren om ze te beschermen. Man wat een long inhoud? Cody kwam naar Lira toe en zei iets over haar nieuwe lichaam? Syrax begreep er niks van en zag hoe een draaknaast hem kwam staan. Hij zag er anders uit en zijn kortere snavelachtige bek stond in een vrolijke geamuseerde grijns. 'Wat een geluid komt er uit jouw zeg nooit geweten dat je gillen kon?' zei Syrax serieus en stak zijn wijsvingers even in zijn oren waarna hij ze bewoog alsof hij het geluid eruit wilde wringen. Terwijl hij dat deed liep hij naar het tweetal toe en haalde zijn vingers eruit waarna Sy zijn hoofd schudden. 'Hoe bedoel je met een nieuw lichaam? Was die andere dan aan het afbrokkelen geweest of zo?' vroeg Syrax en was zelfs verbaasd over zijn shift die er ook anders uit zag. Kennelijk was het gif nog niet uit gewerkt geweest toen Lira aangevallen was geweest?

Lira was echt gescokt, was zij dat? Was zij serieus de mooie vrouw met de blauwe ogen? Ze kon het niet bevatten ze was altijd gewoon geweest aan een onnatuurlijk afschrikwekkend uiterlijk maar nu...nu was ze werkelijk aantrekkelijk. Enigzins beangstigde dat haar. Ze hoorde al gauw een stem die haar gerust wilde stellen. 'Rustig, maar meisje, rustig.' Zei hij zachtjesen nam Lira in zijn armen. Ze vond het niet erg ze vond het fijn om het veilige gevoel an zijn armen te ervaren. 'ja dit is schokkend maar dit ben jij.' Zei hij in haar oor en lieth aar naar de spiegel kijken. Lira keek onwennig naar zichzelf. 'Dit is je nieuwe lichaam.' Zei hij zacht . Ze voelde aan haar gezicht en zag hoe de vrouw in de spiegel dat ook deed. "Ik voel me vreemd....bevrijd..." Zei ze zachtjes voor haar verwondering opgeschrokken werd door haar neefje dat dichterbij kwam. 'Wat een geluid komt er uit jouw zeg nooit geweten dat je gillen kon?' zei Syrax serieus en stak zijn wijsvingers even in zijn oren waarna hij ze bewoog alsof hij het geluid eruit wilde wringen. Lira toonde een wrang lachje. "Dat komt omdat ik normaal niet gil, ik schrik niet zo snel" Zei ze kalmpjes. erwijl hij dat deed liep hij naar het tweetal toe en haalde zijn vingers eruit waarna Sy zijn hoofd schudden. 'Hoe bedoel je met een nieuw lichaam? Was die andere dan aan het afbrokkelen geweest of zo?' vroeg Syrax. Ja dat wilde Lira ook wel weten ze keek anar Cody met een vragende blik. Ze hoopte dat hij haar wat uitlg kon verschaffen. Lira voelde vreemd genoeg steken bij haar schouderbladen net alsof haar spieren aan hetrekken en strekken waren.

Cody had gewone mensen oren ook al ving hij wel meer dinge op dan normale mensen, maar Syrax had er duidelijk last van het harde geluid maar gelukkig werd Lira al gauw rustig en bleef naar zich zelf kijken, hij merkte hoe Lira's spieren bi jhaar schouders aan het rekke nen strekken waren, hij masseerde zonder het door te hebben. "Ik voel me vreemd....bevrijd..." Zei ze zachtjes, Cody knikte en grijnsde naar Syrax die bij kwam. 'Wat een geluid komt er uit jouw zeg nooit geweten dat je gillen kon?' zei Syrax serieus en stak zijn wijsvingers even in zijn oren waarna hij ze bewoog alsof hij het geluid eruit wilde wringen. Lira toonde een wrang lachje. "Dat komt omdat ik normaal niet gil, ik schrik niet zo snel" Zei ze kalmpjes. erwijl hij dat deed liep hij naar het tweetal toe en haalde zijn vingers eruit waarna Sy zijn hoofd schudden. 'Hoe bedoel je met een nieuw lichaam? Was die andere dan aan het afbrokkelen geweest of zo? Cody zag hun vragende blikken 'Nouja...Tja hoe leg je het uit?' zei Cody en haalde zijn hand door zijn har 'kom gaan we even zitten.' Zei COdy en ging op de bank zitten 'Het is eigenlijk heel simpel. Mensen zo als jullie komen elk jaar ergens achter van jullie zelf en soms kan dat gevolgen hebben, zo als bij jou Lira, je hebt eigenlijk je echte ikke vrijgelaten die de demon jaren lang had vast gehouden.' Zei Cody en keek Syrax e nLira aan.

Cody zei dat ze beter even konden gaan zitten en syrax ging tegenover Cody op de bank zitten en luisterde aandachtig. Sy snapte er weinig van, maar wat hij wel begreep was dat de demon de Lira tegen had gehouden die ze had moeten zijn? 'Ik ben wel blij dat die kwal nu weer daar zit waar hij thuis hoort, Jeziet er een stuk beter uit dan voor heen.' zei Syrax en keek vanCody naar Lira.

Ze voelde de masserende bewegingen op haar pijnlijke spieren. Waar kwam die pijn toch ineens vandaan?Cody zag hun vragende blikken 'Nouja...Tja hoe leg je het uit?' zei Cody en haalde zijn hand door zijn har 'kom gaan we even zitten.' Zei COdy en ging op de bank zitten. Lira volgde hem en ging langs hem zitten, net iets te dichtbij. 'Het is eigenlijk heel simpel. Mensen zo als jullie komen elk jaar ergens achter van jullie zelf en soms kan dat gevolgen hebben, zo als bij jou Lira, je hebt eigenlijk je echte ikke vrijgelaten die de demon jaren lang had vast gehouden.' Zei Cody en keek Syrax e nLira aan. Lira keek hem met grote ongelovige ogen aan. "Maar wat is mijn echte ik dan?" Vroeg ze twijfelend. Het was echt vreemd. Ze kon het niet bevatten. 'Ik ben wel blij dat die kwal nu weer daar zit waar hij thuis hoort, Jeziet er een stuk beter uit dan voor heen.' zei Syrax en keek vanCody naar Lira. Lira toonde een kleine grijns. "Bedankt...denk ik." Zei ze voor ze haar ogen dichtkneep van de pijn. Er ging een pijngolf door haar heen haar huid op haar rug leek wel te barsten. En klaarblijkelijk was dat dus ook zo. Uit haar rug kwamen 2 prachtige vleugels geschoten. Haar rug bloedde lichtjes maar Lira had geen pijn meer nee het was zelfs een waar genot. Ze keek verwonderd naar het paar vleugels dat van haar was. Ze bewoog ze zachtjes maar ze kon het niet geloven, was haar ware ik een engel?

Lira keek hem met grote ongelovige ogen aan. "Maar wat is mijn echte ik dan?" Vroeg ze twijfelend. Het was echt vreemd. Ze kon het niet bevatten. 'Ik ben wel blij dat die kwal nu weer daar zit waar hij thuis hoort, Jeziet er een stuk beter uit dan voor heen.' zei Syrax en keek vanCody naar Lira. Lira toonde een kleine grijns. "Bedankt...denk ik." Zei ze voor ze haar ogen dichtkneep van de pijn. cody bleef naar haar kijken en zag hoe haar aura trilde, Hi jwist wat er komen ging, har vleugels kwamen te voorschijn, ze waren prachtig, echt heel mooi en Cody grijnsde alleen maar. hij liep naar de keuken en pakte een doek en liep naar haar toe 'I kzei toch dat je er sne lou achter komen.' Fluisterde hij zachtjes en veegde het bloed weg, hij raakte de vleugels neit aan want dat was net strelen en hij wist hoe goed dat voelde en misschien vond Lira hem daar niet waardig genoeg voor?

Het was vreemd maar het begon langzaam tot lira door te dringen. Ze was altijd al een engel geweest. een engel. Ze kon het haast niet geloven. Ergens had altijd een engel in haar gezeten een engel in de klauwen van die verachtelijke demoon. Daarom was ze altijd zo bleek en afstandelijk geweest. Het was allemaal de schuld geweest van dat beest dat haar ware ik vast had gehad. Ze zag Cody grijnzen. Dat liet haar blozen maar ook stralen van trots. Ze zag ineens veel meer kleurtjes om mensen heen. Cody had een zilveren schijn en zij nu ook...hij liep naar de keuken en pakte een doek en liep naar haar toe 'I kzei toch dat je er sne lou achter komen.' Fluisterde hij zachtjes en veegde het bloed weg. "zeg dat wel ja.." Zei ze zachtjes. Ze merkte wel dat hij haar vleugels niet aanraakte. Haar moeder had haar altijd gezegd dat vleugels iets persoonlijks waren dat ze niet door veel mensen aangeraakt mochten worden maar dat het gevoel van een streling over de vleugel wel een genot was voor drager van de vleugels als voor degene die de streling uitvoerde. Ze keek een beetje ongemakkelijk naar de grond ahar rozige wangen kleurde rood. "C...Cody? Zou je ze willen aanraken? Me laten voelen dat ze echt van mij zijn?" Vroeg ze met een zachte iet wat verlegen stem. Het was best iets intiem daar was Lira van bewust maar ze kende niemand anders waar ze het aan kon vragen.

Het ging allemaal zo snel! Cody die uitlegde waar Sy geen snars van begreep en Lira die vragen stelde, maar hij stond op en wilde net naar het raam toe lopen om een krukje heen toen ze ineens twee engelen vleugels kreeg. Syrax schrok van deze wendig en probeere zijn evenwicht te houden, maar door het krukje struikelde Sy toch en landen half op zijn rig en zij. “He... je... au!“ Syeax kwam niet uit zijn woorden en krabbelde overeind terwijl hij leunend op het krukje naar zijn tante bleef kijken...

Eindelijk zag hij hoe Lira's aura straalde en daar was hij zo gelukkig om. "zeg dat wel ja.." Zei ze zachtjes. Cody glimlachte en zag van uit zijn ooghoek hoe Syrax viel, hij keek bezorgd “He... je... au!“ Syeax kwam niet uit zijn woorden en krabbelde overeind terwijl hij leunend op het krukje naar zijn tante bleef kijken... Cody keek vlug naar zijn aura en zuchten opgelucht, hi jahd zich niet te veel pijn gedaan en daar was hij blij om. Zijn aandacht werd al gauw getrokken door Lira die hem iets vroeg: "C...Cody? Zou je ze willen aanraken? Me laten voelen dat ze echt van mij zijn?" Vroeg ze met een zachte iet wat verlegen stem. Cody voelde een blos op zijn wangen 'weet je het zeker, het is erg...' Hij Hield zijn mond, hij kon zich wel voorstellen dat Lira er bewust van was. Uitiendelijk knikte hij en raakte heel voorzichtig de bovenkant van haar vleugels aan. Ze waren net zo zacht als die van he men Cody sloot zijn ogen om het gevoel tot zich laten doordringen.