Hello sweetie [Robin]

Ik snap het niet! Jij had alles wat je wilde en je vertrekt gewoon?! Zei ze met een sissende stem. Ze keek voor zich uit en er rolde een traan over haar wang. Ik zou alles doen om net zo te zijn als jij! Geen monster geen angst.... en een familie. Er rolde nog een traan over haar wang. Ze legde haar hoofd op haar knieën. Of teminstte hen, mijn verleden, mijn naam... kunnen herinneren. Hij keek aar met meelevend 'Ik zou het liefste niets mee te maken hebben, me broer houd van doden net als me vader. En me meoder is een mee loper met me vader. I kbegon me eigen leven maar ik wou dat niemand me zou kennen dat als Robin Hood de zoon van een Baron. nee i kwas begonnen met mensen te helpen.' Hij hield zijn mond en ging naast haar zitten en aaide over haar hoofd. 'I kwil je geen kwaad Widow en ik zal je proberen te helpen zo goed ik kan.' Zei hij zachtjes

Ze keek niet naar hem maar ze luisterde naar wat hij zei. 'Ik zou het liefste niets mee te maken hebben, me broer houd van doden net als me vader. En me meoder is een mee loper met me vader. I kbegon me eigen leven maar ik wou dat niemand me zou kennen dat als Robin Hood de zoon van een Baron. nee i kwas begonnen met mensen te helpen.' Daar dacht ze even over na....als je het zo bekeek was het inderdaad wel erg om een familie te hebben. Hij hield zijn mond en ging naast haar zitten en aaide over haar hoofd. Een uur geleden zou ze zijn hand eraf gescheurd hebben als hij haar aanraakte maar nu vond ze het wel prettig. 'I kwil je geen kwaad Widow en ik zal je proberen te helpen zo goed ik kan.' Zei hij zachtjes. Ze keek even naar hem op ze geloofde hem. Vreemd genoeg had ze vertrouwen in hem ookal had ze dan een hekel aan blood hunters. Ze kroop tegen hem aan en legde haar hoofd op zijn schoot. Dankje....Robin. Dit was de eerste keer dat ze niet met hem spotte en hem met zijn naam aansprak. Ze nam zijn hand en legde die weer terug op haar hoofd. Terwijl ze het oude liedje weer heel zacht zong met haar fluwele stem die eigenlijk niet echt bij haar uiterlijk pastte.

Ze kroop tegen hem aan en legde haar hoofd op zijn schoot. Dankje....Robin. Dit was de eerste keer dat ze niet met hem spotte en hem met zijn naam aansprak. Ze nam zijn hand en legde die weer terug op haar hoofd. Terwijl ze het oude liedje weer heel zacht zong met haar fluwele stem die eigenlijk niet echt bij haar uiterlijk pastte. HIj luisterde naar het liedje en wiegde zijn hoofd met het melodie en toen het stopte zei hij zacht 'i kbegrijp als je weg wilt en je mag best gaan maar bij mij kan je ook gewoon rond lopen dat meot je wel weten.' Zijn stem was troostend terwijl hij haar aankeek, ze was anders dan ze zich voor hield en dat was erg fijn.

Ze zong het liedje helemaal uit dat was het enige wat ze nog wist van haar moeder, haar enige bewaarde herinering aan haar. toen het stopte zei hij zacht 'i kbegrijp als je weg wilt en je mag best gaan maar bij mij kan je ook gewoon rond lopen dat meot je wel weten.' Zijn stem was troostend terwijl hij haar aankeek. Widow keek hem even aan. Ze wist niet wat ze wilde zo erg was het niet met Robin in haar buurt en nu ze al van hem was moest ze niet langer angst hebben voor andere blood hunters. Ze knikte en legde haar hoofd weer tegen zijn borstkas. Ze kon de woorden niet uitspreken maar ze hooptte dat hij nu begreep dat ze bij hem wilde blijven. Maar plots drong er een geur haar neus binnen de geur van bloed vers blood hunter bloed. Maar het was niet Robins bloed neen het was van een ander dicht in de buurt. Haar ogen versmalde en ze dook in elkaar die geur was heerlijk en ze had zo'n honger. Ze kon haar jachtinstinct niet meer bedwingen en met een sierlijke ratsag sprong ze van het dak en rende het bos in. Ze wist dat ze achtervolgd werd maar ze lette er niet op. Ze kwam uit de struiken en voor haar stond een jonge man een blood hunter dat kon ze goed zien. Ze liep naar de man met een glimlach. De man lachtte en knikte. Ze fluisterde wat in zijn oor en hij giechelde. Ze had hem al helemaal rond haar vinger gewonden. Hij sloeg zijn armen om haar middel en boog zijn hoofd naar haar toe ze grijnsde en boog haar hoofd ook naar het zijne maar haar hoofd boog af naar zijn nek en voor de man in staat was om iets te doen had ze met een sierlijke beweging zijn nek gebroken. Ze hing onder het bloed maar zelfs Robin moest de schoonheid van haar manier van jagen gezien hebben. Ze zoog de man leeg en gooide hem toen aan de kant. Ze rook nog een geur en als niemand haar tegen hield zou er nog een dode vallen....

Ze knikte en legde haar hoofd weer tegen zijn borstkas. Hij aaide haar en ontspande zich een beetje. met een sierlijke ratsag sprong ze van het dak en rende het bos in. robin sprong achter haar aan zo snel hij kon. Dit kon niet goed komen, hij voelde het binnen in zijn botten. Hij hield zich verborgen in een schaduw kijkend hoe Widow jaagde. Ze liep naar de man met een glimlach. De man lachtte en knikte. Ze fluisterde wat in zijn oor en hij giechelde. Ze had hem al helemaal rond haar vinger gewonden. Hij sloeg zijn armen om haar middel en boog zijn hoofd naar haar toe ze grijnsde en boog haar hoofd ook naar het zijne maar haar hoofd boog af naar zijn nek en voor de man in staat was om iets te doen had ze met een sierlijke beweging zijn nek gebroken. Toen dat gebeurde liep hij naar haar toe en keek hoe ze die man leeg zoog. Toen ze er mee klaar was ging hij naast haar zitten en dwong haar naar de lijk te kijken zo dat ze alleen het lichaam zag 'En nu moet je goed kijken Widow, deze jonge heeft een vriendin met wie hij is verloofd. Er is een gerucht Dat ze zwanger is van hem. Kijk wat je hebt aangericht. Nu moet het meisje helemaal alleen een kind opvoeden en eeuwig rauwe voor hem. Je hebt gewoon een familie kapot gemaakt.' Hij hield haar nek vast zo dat ze niet kon draaien. Ze moest in zien wat ze had gedaan, ook al had ze hem vermoord op een sierlijke manier.

Toen ze er mee klaar was ging Robin naast haar zitten en dwong haar naar de lijk te kijken zo dat ze alleen het lichaam zag. Ze snapte niet wat hij deed waarommoest ze naar haar slachtoffer kijken? Het was gewoon een mens. 'En nu moet je goed kijken Widow, deze jonge heeft een vriendin met wie hij is verloofd. Er is een gerucht Dat ze zwanger is van hem. Kijk wat je hebt aangericht. Nu moet het meisje helemaal alleen een kind opvoeden en eeuwig rauwe voor hem. Je hebt gewoon een familie kapot gemaakt.' Hij hield haar nek vast zo dat ze niet kon draaien. Die woorden braken zo door haar stekelige buitenkant zo had ze er nog nooit over gedacht. Ze hief haar handen even omhoog en zag het bloed het bloed van de jongeling waarmee ze zichzelf gevoed had. Plots voelde ze zich vreselijk ze had echt een familie kapot gemaakt. Ze had iets kapot gemaakt waar ze zelf zo hard naar verlangde. Ze kon zichzelf niet gerust stellen met het idee dat het een blood hunter was. Neen, dat ging gewoon niet Robin was ook een bloodhunter en hij was ook lief. Ze moest denken aan het kind het nu nog ongeboren kind. Het zal nooit een vader hebben opgroeien met een gebroken moeder. Ze voelde zich verschrikkelijk. Ze wilde er niet langer naar kijken. Ze verbrak zijn greep door Robin te laten zweven en hem een paar meter verder weer neer te zetten. Ze rende weer naar het hutje weg van de beelden,gedachten. Weg van het lijk, de dode vader. Toen ze aankwam bij het hutje vond ze wat ze zocht. Robins pijlen. Ze nam er 1 en verschool zich achter zijn bed. Ze begon met de pijl in haar eigen arm te krassen. Ze schreef het woord monster met de scherpe pijlpunt in haar huid.....

HIj voelde dat hij zweefde en daardor meost hij haar wel loslaten, gelukkig zette ze hem neer en rende weg richting zijn hut. HIj liep naar het jonge en tilde hem op, hij zou zometeen wel naar het dorp rijden en zeggen dat hij hem dood had gevonden. Met het jonge in zijn handen liep hij terug naar zijn hut en legde hem in zijn stal om te kijken waar Widow was, zijn deur stond open en hij keek naar binnen. Hij keek het huis rond en zag Widow achter het bed zitten. HIj kwam bij haar zitten en keek naar wat ze had aangericht met haar pols, Robin pakte het pijl van haar af en hield haar stevig vast aan haar schouders 'Je kan het niks aan doen, het is je instinkt meisje daardoor ben je nog geen monster.' zei hij rustig en hielp haar op te staan. 'Widow ik breng de lijk zometeen weg naar zijn familie, wil je mee. Zo nee wil je dan alsjeblieft hier blijven tot ik kom?' vroeg hij rustig en keek haar aan.

Robin kwam iets later bij haar zitten en keek naar wat ze had aangericht met haar pols, Robin pakte het pijl van haar af en hield haar stevig vast aan haar schouders 'Je kan het niks aan doen, het is je instinkt meisje daardoor ben je nog geen monster.' zei hij rustig en hielp haar op te staan. Maar haar hoofd bleef naar de grond gericht zijn troostende woorden hielpen niet. 'Widow ik breng de lijk zometeen weg naar zijn familie, wil je mee. Zo nee wil je dan alsjeblieft hier blijven tot ik kom?' vroeg hij rustig en keek haar aan. Widow probeerde zijn blik te ontwijken maar het lukte niet zijn ogen hadden een vreemde aantrekkingskracht op de haarre. Ze bleef even versteend naar hem kijken. Ik wil graag met je mee. En ik zal mijn daad bekennen. Zei ze vastbesloten. Het bloed druppelde uit haar wond maar ze negeerde het. Ze liet een mantel naar haar toe zweven en hem over haar schouders vallen zodat Robin haar gebroken gezicht niet meer hoefde te zien. Voor het eerst voelde ze zich schuldig over een moord, voor het eerst schaamde ze zich echt.

Ze bleef even versteend naar hem kijken. Ik wil graag met je mee. En ik zal mijn daad bekennen. Zei ze vastbesloten. Het bloed druppelde uit haar wond maar ze negeerde het. Ze liet een mantel naar haar toe zweven en hem over haar schouders vallen HIj liep naar de kast en haalde daar verband en wat zalf er uit. 'Kom dan zal ik eerst je wond schoon maken.' toen hi jdat zei pakte hij haar hand vast en keek naar de wond, het was vreselijk wat ze met zich zelf had gedaan. Voorzichtig haalde hij het bloed weg en smeerde er zalf op. de wond was goed schoongemaakt en toen deed hij er verband om. Het was toch altijd fijn als je EHBO had geleerd. Toen dat gebeurd was ging hij terug naar de stal en zadelde Storm weer op 'sorry jonge maar je moet nog een beetje werken daarna krijg je rust beloof ik.' Fluisterde hij tegen het paard en legde de lijk op het zadel, zelf zou hij lopen. Widow mocht ook gaan zitten als ze wou.

HIj liep naar de kast en haalde daar verband en wat zalf er uit. 'Kom dan zal ik eerst je wond schoon maken.' toen hi jdat zei pakte hij haar hand vast en keek naar de wond, Ze zag zijn gezicht en ze wist dat hij het vreselijk vond. Zelfs zichzelf straffen kon ze niet zonder andere pijn te doen. Voorzichtig haalde hij het bloed weg en smeerde er zalf op. de wond was goed schoongemaakt en toen deed hij er verband om. . Toen dat gebeurd was ging hij terug naar de stal en zadelde zijn paard weer op 'sorry jonge maar je moet nog een beetje werken daarna krijg je rust beloof ik.' Fluisterde hij tegen het paard en legde de lijk op het zadel, zelf zou hij lopen. Widow zag het lijk en wendde haar blik ervan af. Ze ging langs Robin staan en samen wandelde ze naar het dorp. Het was best een stukje te voet dus Widow besloot om hem een vraag te stellen. Was hij een vriend van je? Vroeg ze . (ze bedoelt het lijk)

Widow zag het lijk en wendde haar blik ervan af. Ze ging langs Robin staan en samen wandelde ze naar het dorp. Het was best een stukje te voet dus Widow besloot om hem een vraag te stellen. Was hij een vriend van je? Vroeg ze . Hij keke naar het lijk en schudde zijn hoofd 'nee maar we zaten vroeger in dezelfde klas.' Zei hij rustig terwijl hij Widow in zich opnam. Ze was eigenlijk heel erg mooi voor zijn gevoel, hi jhad het ook al eerder gevoelt toen hij haar zag liggen als of ze 'aan gevallen was' maar toen had hij geen kik gegeven door alles wat ze deed want toen was hij op werk en mocht hij niet aan vrouwen denken of andere dingen. De dorp kwam in zicht en hij stopte even 'Widow je hoeft het niet te bekennen, ik kan zegge ndat ik hem gevonden heb terwijl ik de bos doorzocht.' Zei hij voorzichtig.

Hij keke naar het lijk en schudde zijn hoofd 'nee maar we zaten vroeger in dezelfde klas.' Zei hij rustig terwijl hij Widow in zich opnam. Ze was al iets opgeluchter maar ze voelde zich nog steeds ongeloofelijk schuldig. Ze keek naar Robin en schonk hem een flauwe glimlach. Nu ging ze hem pas echt goed bekijken ze had hem al altijd knap gevonden maar nu was het op een andere manier. Nu kende ze hem ook echt nu had ze gezien hoe hij was. De dorp kwam in zicht en hij stopte even 'Widow je hoeft het niet te bekennen, ik kan zegge ndat ik hem gevonden heb terwijl ik de bos doorzocht.' Zei hij voorzichtig. Widow schudde haar hoofd. Nee, Robin ik heb dit aangericht dus ik moet de concequenties ook ondergaan. Ze liet de man zweven en liet een paar bomen voor Robins neus vallen zodat hij niet doorkon. Ze staptte op het huis af waar ze ongeveer dezelfde geur rook als dat ze bij de man had geroken. Ze klopte op de deur en een jonge vrouw met een dikke buik deed open. De vrouw schrok zich rot toen ze haar man dood zag liggen. Widow begon het uit te leggen. Mevrouw ik heb uw man gedood. Zei ze zo koeltjes mogenlijk. Widow wilde uitleggen waarom maar de vrouw gaf haar geen kans ze riep halfhysterisch. Help! Help! Een shape shifter help!!! Widow zag hoe een stel blood hunters kwamen aangerend. Ze deed niets ze verweerde zich niet en ze voelde hoe ze geslagen werd door een zweep.....

Nee, Robin ik heb dit aangericht dus ik moet de concequenties ook ondergaan. Ze liet de man zweven en liet een paar bomen voor zijn neus vallen. hij keek boos nar het hoop en zei tegen storm dat hij naar huis moest rennen, daar protesteerde hij heel erg maar na zijn boze blik rende hij naar huis. Voorzichtig klom hij door de takken en rende richting het huis. HIj zag allemaal blood hunters en hij duwde ze weg 'Uit de weg jullie.' Zei hij boos en keek naar een van de blood hunter die met een zweep naar widow sloeg 'Daan waag het neit om haar nog een keer aan te raken.' riep hij boos en pakte de zweep af. 'Ben je niet goed wijs ze heeft MAx vermoord en..' Robin onderbrak hem 'Ja ze heeft hem vermoord maar ze was hier netjes heen gekomen om uit te leggen hoezo ze het heeft gedaan, het was niet haar bedoeling. En i kvind het heel erg goed van haar dat ze zelf komt opdagen.' Zei hij tegen die man en keek boos naar hem.

Tussen de zweepslagen door hoorde ze plots de stem van een aardse engel. 'Daan waag het neit om haar nog een keer aan te raken.' riep hij boos en pakte de zweep af. 'Ben je niet goed wijs ze heeft MAx vermoord en..' Zei de zweepslager. Robin onderbrak hem 'Ja ze heeft hem vermoord maar ze was hier netjes heen gekomen om uit te leggen hoezo ze het heeft gedaan, het was niet haar bedoeling. En i kvind het heel erg goed van haar dat ze zelf komt opdagen.' Zei hij tegen die man en keek boos naar hem. Widow ging naar Robin toe ze had wel pijn maar dat maakte haar niet uit. Ze ging langs hem staan. Wat de je nu? Waarom verdedig je mij? Zei ze met ongerustte ogen. Ze wilde niet dat hij in de problemen geraaktte.

'Je mag hier wel de held zijn van onze dorp en va nde andere Robin maar ga haar nu niet verdedigen, als je geen rede hebt.' blafte Daan en Robin keek op zij e nzag Widow naast zich staan, Wat de je nu? Waarom verdedig je mij? Zei ze met ongerustte ogen. Robin keek terug en herrinerde zich toen aan de armband die ze aan had 'Ik heb wel dergelijke rede om haar te verdedigen.' Hij pakte haar pols en liet het zwarte armband vallen 'ze is van mij, en ik weet dat ze een fout heeft gemaakt maar ze is hier wel gekomen om sorry te zeggen, ik werk nog aan haar en je weet dat als ik klaar ben geen een shape shifter meer zal doden.' Zei hij zo rustig mogelijk

'Je mag hier wel de held zijn van onze dorp en va nde andere Robin maar ga haar nu niet verdedigen, als je geen rede hebt.' blafte de zweepslager naar haar held. Robin keek terug en herrinerde zich toen aan de armband die ze aan had 'Ik heb wel dergelijke rede om haar te verdedigen.' Hij pakte haar pols en liet het zwarte armband vallen 'ze is van mij, en ik weet dat ze een fout heeft gemaakt maar ze is hier wel gekomen om sorry te zeggen, ik werk nog aan haar en je weet dat als ik klaar ben geen een shape shifter meer zal doden.' Zei hij zo rustig mogelijk. Widows gezicht bleef neutraal maar die woorden deden meer pijn dan zweepslagen. Meende hij dat? Was hij gewoon zo aardig gewest voor haar zodat hij haar kon africhten? Ze voelde iets van haar oude woedde opborrelen. Maar ze reagerde het niet af op robin nee ze siste enkel op de blood hunters voor hen. De zweepslager gromdde iets en vertrok toen met zijn mede blood hunters. Widow durfde niet naar Robin te kijken. Mischien was hij haar dan wel aan het africhten maar ze had hem al zo veel aangedaan. Nu had ze er ook nog eens voor gezorgd dat hij tegen zijn eigen soort had moeten ingaan.

Hij zag dat de andere eindelijk vertrokken en ontspande hij zich een beetje en liep naar het vrouw toe 'Het spijt me echt en ik zal je proberen te helpen met wat ik kan en je mag me vragen wat je wil.' de vrouw keek hem even aan en sloot toen de deur dicht. Fijn daar ging een van zijn goede roepen maar dat kon hem eigenlijk niet zoveel schelen. het belangrijkste was dat Widow gered was. Hij liep naar haar toe en pakte bij haar schouder 'Kom Widow we gaan naar huis hier heb wij niks meer te doen.' Zei hij tegen haar alleen en liep richting het bos. Zijn meeste 'huisdieren' waren vaak bij hem gebleven omdat hij aardig was en hun verzorgde als ze gewond waren. Het ging hem niet om wat ze aten maar hij zei het alleen om rust te herstellen.

Robin ontspande hij zich een beetje en liep naar het vrouw toe 'Het spijt me echt en ik zal je proberen te helpen met wat ik kan en je mag me vragen wat je wil.' de vrouw keek hem even aan en sloot toen de deur dicht. Hij liep naar haar toe en pakte bij haar schouder 'Kom Widow we gaan naar huis hier heb wij niks meer te doen.' Zei hij tegen haar alleen en liep richting het bos. Ze volgde hem laks. Ze ging langs hem lopen en richtte haar hoofd naar de grond. Het...het....het spijt me echt Robin. Zei ze terwijl ze hem niet durfde aan te kijken. Dit was de eerste keer dat ze haar excuses aanbood aan iemand. Waarschijnlijk kwam dat omdat de enige mensen met wie ze gesproken had nu dood waren.

Ze volgde hem laks. Ze ging langs hem lopen en richtte haar hoofd naar de grond. Het...het....het spijt me echt Robin. Zei ze terwijl ze hem niet durfde aan te kijken. hij keek haar aan en haalde zijn schouders op 'het maakt niks uit, tegenwoordig pakken alle blood hunters te snel hun wapen voor dat ze shape shifters laten uit praten.' Zei hij en ging naast haar lopen 'en jij moet ook weten dat ik je altijd zal beschermen, ik laat je niet door hun worden mishandelt. En als iemand je nog een keer waagt aan te raken moet je maar zeggen dat je mijn huisdier bent en het armband laten zien.' Hij sloeg een arm over har schouders en samen liepen ze terug.

'het maakt niks uit, tegenwoordig pakken alle blood hunters te snel hun wapen voor dat ze shape shifters laten uit praten.' Zei hij en ging naast haar lopen 'en jij moet ook weten dat ik je altijd zal beschermen, ik laat je niet door hun worden mishandelt. En als iemand je nog een keer waagt aan te raken moet je maar zeggen dat je mijn huisdier bent en het armband laten zien.' Hij sloeg een arm over har schouders Ze liet haar hoofd rusten tegen zijn warme lijf. Ze vond het niet langer erg om zijn eigendom te zijn. Ze keek even naar Robin. Vanaf nu zal ik enkel op moordenaars en dieven jagen. Die waren mensen toch liever kwijt dan rijk dus daar kon hij hopelijk niet veel op tegen hebben. Toen ze bij zijn huis aankwamen gingen ze samen naar binnen Robin ging op zijn bed zitten en zij ging voor hem op de mat zitten. Ze keek naar hem en stelde de vraag die haar nu al een paar dagen in zijn greep had. Robin? Mag ik je vragen waarom je mij hebt afgewwezen bij onze eerste ontmoeting? Zei ze met een vragend gezicht. Hij was de aller eerste die haar had afgewezen.

Vanaf nu zal ik enkel op moordenaars en dieven jagen. Hij knikte instemmend, die mensen vond hij niet erg. Toen ze bij zijn huis aankwamen gingen ze samen naar binnen Robin ging op zijn bed zitten en zij ging voor hem op de mat zitten. Ze keek naar hem en stelde de vraag die haar nu al een paar dagen in zijn greep had. Robin? Mag ik je vragen waarom je mij hebt afgewwezen bij onze eerste ontmoeting? Zei ze met een vragend gezicht Hij lachte naar haar 'I kwas op dienst en ik ben heel hard getraind dus als ik werk heb ik nauwelijk gevoel Widow dus ik voelde niks voor jou.' Zei hij met een scheve glimlach en klopte naast zich op bed, maar toen herrinerde hij zich aan storm 'I kmeot even storm afzadelen.' Zei hij snel en liep naar buiten naar de open plek bij de stal waar storm stond te grazen. Toen hij hem merkte hinnnikte hij blij en liep op hem af. Behendig zadel hij he maf en maakte droog met gras.

Hij lachte naar haar 'I kwas op dienst en ik ben heel hard getraind dus als ik werk heb ik nauwelijk gevoel Widow dus ik voelde niks voor jou.' Zei hij met een scheve glimlach en klopte naast zich op bed, Ze ging op het bed zitten. 'I kmeot even storm afzadelen.' Zei hij snel en liep naar buiten naar de open plek bij de stal waar storm stond te grazen. Widow keek naar het tweetal. Toen het paard hem merkte hinnnikte hij blij en liep op hem af. Behendig zadel hij he maf en maakte droog met gras. Widow moest best lachen om het tweetal. Ze zag dat Robin weer naar binnen kwam. Ze lachtte vriendelijk naar hem. Ik ga slapen denk ik zei ze. Ze liep naar het deurgat en ging naar Storms stal daar lag een grote hooiberg die prima dienst kon doen als bed. Het paard hinnikte en Widow ging voor hem zitten. Hai storm. Zei ze het paard ging met zijn snuit door haar haar en ze lachtte even. Jij bent echt een geluksvogel Storm. Jij bent Robins lievelingetje. Zei ze terwijl ze over zijn hoofd wreef het was wel een leuk paard. Ze voerde een heel gesprek met het paard want eigenlijk was ze niet echt moe ze wilde Robin gewoon wat rust gunnen....

Ik ga slapen denk ik zei ze. Ze liep naar het deurgat en ging naar Storms stal daar lag een grote hooiberg die prima dienst kon doen als bed. Het paard hinnikte en Widow ging voor hem zitten. Hai storm. Zei ze het paard ging met zijn snuit door haar haar en ze lachtte even. Jij bent echt een geluksvogel Storm. Jij bent Robins lievelingetje. Zei ze terwijl ze over zijn hoofd wreef het was wel een leuk paard. HIj keek nar de stel en glimlachte in zich zelf. Hij ging terug naar zijn huis en ging daar uitgeput op zijn bed liggen. Hij had alleen een paar uur nodig en dan kon hij gewoon weer werken. Zijn ogen vielen dicht en hij viel in een droomloze slaap. Een uur later werd Robin wakker en stond op als of hij een hele dag had geslapen. Hij liep naar zijn keukentje en maakte daar snel een stoof pot klaar voor 2 mensen, toen dat was gebeurd liep hij naar een andere kamer die wel wat kleiner was mar er stond een bed met en nachtkastje en ruimde die snel op voor Widow ze kon gewoon hier gaan slapen. Toen dat was gebeurd lie phij naar de stal en keek naar Widow 'Kom je we gaan ete, ik hoop dat je het lust.' Zei hij grijzend.

Ongeveer een uurtje en Robin stond plots in het deurgat. hij keek naar Widow 'Kom je we gaan ete, ik hoop dat je het lust.' Zei hij grijzend. Widow stond recht en liep met hem mee. Het rook verassend heerlijk in het huis ookal was het dan normaal eten. Ze ging aan tafel zitten en rook aan het eten. Het rook niet slecht en ze lachtte naar Robin. Ze zag een vork en een mes liggen. Ze zag dat mensen daar vaak mee eten dus probeerde ze het ook maar. Het ging wat moeizaam maar na een tijdje lukte het haar om het eten op een vork naar haar mond toe te brengen en te eten. Het smaaktte verassend lekker ookal was het dan geen bloed. Ze at haar hele bord leeg en glimlachtte naar Robin. Best lekker. Zei ze. Ze keek even naar haar kleren die vol met bloed vlekken zaten. Ze moest maar eens iets nieuws gaan maken en een rivier zoeken om zich te kunnen wassen.

HIj zag dat ze de lucht i nzich nam en keek met plezier heo ze toen probeerde met mes en vork te eten. tja dit was anders dan bloed zuigen. Hij at rustig verder terwijl hij Widow in de gaten hield om te kijken hoe ze het deed. Toen ze haar bord op had en hij die van hem zei ze Best lekker. Zei ze. Ze keek even naar haar kleren die vol met bloed vlekken zaten. hij keek naar de kleren en trok en gezicht 'Sorry ik heb geen vrouw in huis en helemaal geen kleren voor een vrouw, het is zelden dat ik en meisje hier naar toe mee neem als je snapt wat ik bedoel.' HIj keek om zich heen op zoek naar hulp 'I kken wel een rivier niet ver hier vandaan dus als je wil kan ik je het laten zien.' Zei hij uiteindelijk en ruimde de borden weg. 'oohja voor dat ik vergeet ik heb nog een kleine kamer waar je in kunt slapen.' En hij legde de borden in de goot.