What is this? Robin en Hope!

Amy reed vanuit het kasteel richting het meer. Ze wilde even afkoelen in het water, want het was vandaag zo heet dat ze zelfs in haar vechttuniek er bijna uit zweten! Beno was gelukkig heel wat beter getraint en luisterde bijna net zo goed als Remi, maar ze vertrouwde nog niet volledig op hem. De bosgeuren kwamen tot haar en ze hoopte dat er eigenlijk niemand aanwezig was? Amy had nog steeds een harder dobber aan Tristan die nog steeds zijn menselijke kant niet liet zien! Ze stuurde Beno naar het water dat tussen d e bomen door in zicht kwam. Amy stopte haar paard en bond hem vast aan een jonge boom die daar groot genoeg voor was en liep naar de oever toe. Daar begon zij zich tot haar ondergoed uit te kleden, maar behielt de dolk die rond haar enkel zat zoat ze niet geheel ongewapend was. Dat gaf haar een zekere veiliggevoel. Amy dook het water in en zwom een eindje door voor ze weer naar boven ging en het wateroppervlak doorbrak. Amy zag ook dat Mani haar gevolgd was en aan de oever bleef zitten kijken. Amy keek hem even vragend aan, maar Mani verrekte geen spier. Water daar had hij een bloedhekel aan! Amy grijnsde en bedacht een gemeen plannetje om hem toch nat te krijgen. Ze dook onder en zwom naar de oever toe. Mani bleef zitten en keek rond om de boel in de gaten te houden. Amy kwam stiekum omhoog en sloeg een grote watergolf over Mani heen. Kwaad blazend sprong hij achteruit en Amy begon te lachen. Zijn vacht was doorweekt en Mani bromde boos. De armband rond zijn poot glom in het zonlicht terwijl hij zich uitschudden. 'Ach Mani die niet zo flauw het is al heet genoeg zonder die vacht van je, wees blij dat ik je wat verkoeling gaf?' zei Amy plagend en Mani draaide zich boos naar haar toe. 'Je weet dat ik water verafschuw, waarom moet je me dan nog nat maken?' vroeg Mani en liep weer naar de oever toe en ging pal voor haar zitten. Amy had haar armen gekruist op de oeer gelegd en hem aankijkend. Amy glimlachte vriendelijk naar hem en greep Mani bij zijn poot en trok hem het water in. Mani kon wel zwemmen dat had ze hem zelf geleert, maar toch bleef de hekel aan water aanwezig. Mani gilde voor hij even kopje onder ging en in zijn menselijke vorm weer boven kwam. Hij bleef zwemmen, maar zijn blik was moordend. Amy grinnikte en zwom wat bij hem weg. 'Kom op je kunt niet zeggen dat hetw ater niet lekker is?' murmelde ze zacht tegen hem. Nee tegenover andere shifters deed Amy lang zo vriendelijk niet, maar dat kwam ook doordat Mani een lekker ding was en haar vaak s'nacht's algemeen gezeldschap hielt. Iest waar ze zelf alleen maar vrolijk van werd, maar toch wilde Mani niets anders dan vrij zijn. Amy hoorde wat gegrom dat niet van Mani af kwam en ze draaide zich naar een meisje om die haar kennelijk boos aan keek. Amy kende haar nog niet en wist ook niet of ze een shifter was of gewoon menselijk, want een dierlijke geur hing niet echt om haar heen. Wie was dit meisje?

Hope wandelde door het bos ze was rustig en vrolijk tot ze stemmen hoorde ze bekeek het in haar onzichtbare staat en zag wat voor een kreng die bloodhunter was. Ze kon het niet laten om te grommen en de vrouw kon haar nu weer zien en dat deed ze ook Hope had haar spieren opgespannen en liep naar de vrouw toe die in het water zat.Is het al niet erg genoeg dat u deze arme jongen gevangen houd? En nu duwt u hem ook nog in iets waar hij echt een bloodhekel aan heeft? Wat voor een monster bent u! Zei ze kil haar grote blauwe ogen stonden op gevaarlijk en ze kon maar net een andere grom onderdrukken Hopes humeur was helemaal omgeslagen en haar draak stond op het puntje van uitbarsting.

Het was een jong meisje die zeker 3 jaar jonger dan haar was. Ze droeg geen dierlijke geur met zich mee dus was het waarschijnlijk een van die menen die ook zo als bij haar oom Robin was. Shape shifter lovers! Zoals Amy hen noemde of eigenlijk de andere Bloodhunters. 'Misschien dat hij het niet fijn vind, maar het is warm genoeg om voor Mani zelfs het water te trotseren. Ik heb hem niet voor niets leren zwemmen.' zei Amy met een lichte glimlach op haar lippen en ze zwom wat door het water heen. Die griet wist echt niks an Shifters in haar ogen, maar ze wist niet dat dicht haar kleine nichtje was? Ze had Robin alleen enkele dagen geleden nog gezien, maar toen wist ze ook niet dat hij de rijkste Bloodhunters doden en beroofden, maar toen het nieuws haar oren binnen was gekomen had ze geschrokken gereageert. Amy draaide zich weer naar het meisje om en grijnsde breed uit. 'Als je kwaad blijft zul je nog ontploffen door de hitte!' grapte Amy en zei eigenlijk net het verkeerde, hier van zou Hope alleen maar kwaaier worden. Mani zwom langs de kant op en klom aan wal waar hij later zich veranderde en zijn drijf natte pels eens flink uitschudden. Daarna ging hij in zijn menselijke vorm tegen een boom zitten en veegde de haren uit zijn gezicht.

Hope kon haar grom maar net onderdrukken. Ze werd gek van die vrouw met haar irritante gewoontes en uitspraken. Ongeloofelijk dat zij familie van haar was,iets wat ze momenteel nog niet eens wist. Als u hem niet steeds in het water zou duwen zou hij niet moeten leren zwemmen, En katten hebben hun eigen manieren om afte koelen net als draken Zei ze met een duister stemmetje. Toen ze een grap maakte werd Hope alleen maar kwader zelfs zo kwaad dat ze haar beleefdheid verloor. Hou gewoon u mond als er niets zinnigs uitkomt ja?! Zei ze pissig haar vuisten waren vuisten maar Hope zag er in haar mensen gedaante niet echt dreigend uit eerder zwak en breekbaar. Ze keek even naar de jongen En waarom laat jij je eigenlijk zo commanderen? Vroeg ze kil.

Het meisje begon weer te tekeer te gaan en Amy zuchten en wom ook naar de kant. 'Voor een jong grietje heb je best een grote mond!' zei Amy en hees zich met een zucht uit het water en rechten haar rug. Mani keek Hope even scheef aan alsof hij wilde vragen waar ze het over had. Amy grinnikte altijd alls hij dat deed het zag er zo grappig uit. 'Ze is mijn meesteres en ik gehoorzaam haar.' zei Mani simpel weg en schudden zich nog eens uit. 'Misschien is het beter voor je om naar huis te gaan kleintje. Je ouders zullen vast ongerust zijn dat hun dochter zomaar in het bos rondstruint.' zei Amy en trok haar vechttuniek weer aan. Het was simpel, maar een kleding stuk ze moest alleen haar riem nog even aantrekken. Toen ze dat gedaan had leek die griet haar zelf te verliezen?

Hope werd echt kwaad door die vrouw! Mischien heb ik een grote mond maar ik zeg niets dat ik niet kan waarmaken. Zei ze rustig ze keek weer naar de jongen toen hij zijn mond open trok. Nog nooit gehoord van verzet? Of tonen dat je een ruggengraat hebt? Zielig hoor...Zei ze kil terwijl ze zich weer naar de vrouw richtte die op het land was gekomen ze ging naar haar toe toen ze haar mond over haar ouders opentrok en haar klein noemde. Haar vuisten balde zich nog harder. Hou je mond over mijn ouders! Je kent hen niet eens! En waag het niet om Hope Hood nog eens klein te noemen! Zei ze nu echt kwaad grommen onderdrukken was echt lastig maar ht lukte haar nog net.

Het kind begon weer te zeveren, maar toen ze haar naam noemde keek ze even verbaasd daarna nieuwschierig. 'Dus mijn oom heeft een dochterje, jammer dat hij dat nooit vertelt heeft?' zei Amy half vragend en Mani spitste zijn oren en kwam half omhoog. Hij was nog verbaasder door dit te horen, want onder de shifters ging veel info rond zelfs over de bloodhunters die niet in het kasteel woonde, maar dat de broer van Will een kind had wist zelfs hij niet! 'Ik moet hem toch eens gaan vragen naar welke dingen hij nog meer verborgen houd voor de orde.' zei Amy en liep langs Hope heen. 'Ik ben Amy Triban een andere tak van de familie, misschien dat je ooit van ons gehoort hebt, maar als Robin mij al niet vertelt heeft dat hij een dochter heeft kan het zijn dat hij mij nooit ter spraken heeft laten komen?' zei Amy en keek Hope met een speelse glimlach aan.

I love the bied!

Ze hield hen beide scherp in de gaten ze vertrouwde geen van beide. En wat haar echt shokeerde was dat deze vrouw familie van haar was? Ze keek de vrouw even niet begrijpend aan. Mijn vader heeft altijd een goede reden als hij mij verborgen voor iemand houd. Zei ze rustig haar aandacht ook op Mani gericht. Ze werd bijna misselijk van die glimlach. En neen mijn vader heeft nooit over u verteld hij verteld me alleen maar nuttige dingen... Zei ze kort ze kookte nog steeds van woede haar hart klopte sneller en ze voelde dat het niet lang zou duren voor haar draak zou komen. Ik neem aan dat u mijn moeder dan ook niet kent? Vroeg ze rustig.

Hope zei dat haar vader een goede reden had om haar voor andere verborgen te houden en dat snapte Amy even niet, maar liet het niet merken. Ze zei ook dat Robin haar nooit over haar verteld had en dat hij haar alleen nuttige dingen zou vertellen. Amy knikte bij die woorden, maar haar nieuwschirigheid werd gewekt toen ze over haar eigen moeder begon. 'Je begrijpt toch wel kleintje dat als ik al niet wist dat jij bestond ik toch zeker niet weet wie je moeder is.' zei Amy en ze gepste haar heuptas om voor ze naar haar paard toe liepen wat vlees eruit haalde voor Mani en die aan hem gaf. Ze ging met hem heel anders om dan de andere die in het kasteel van de Hood's leefde. Ze kon hem best wel eens plagen met water, maar over het algemeen deed ze net zo tegen hem als iedere andere Bloohunter op zijn armband af doen na dan! 'Maar wie is je moeder dan, ze moet wel van hele goede huizen komen als ze Robin heeft weten te strikken!' haar ogen begonnen te glimmen, want ze vond haar oom zelf ook erg knap, maar dan zag ze hem toch liever zonder zijn baard dat maakte hem ouder dan hij eigenlijk was? Amy ging tegen de boom aan leunen waar Mani zijn stuk vlees zat op te eten. Ze vergiftigde hem niet want dat was niet nodig!

Hope zuchtte geïrriteerd. Wist ik veel mijn moeder is al een stukje langer op de aarde en ze is al vele jaren bij mijn vader. Zei ze rustig. Ze zag de vrouw een stuk vlees aan de jongen geven ze keek er even naar ze had best honger maar ze hield zich in. Ze vertrouwde de vrouw niet en die nieuwsgierigheid beviel haar helemaal niet. Mijn moeder is niet van goede afkomst in tegendeel zelfs. Ze is gevreesd door vele mensen maar mijn vader heeft haar hart ontdooit. Maar ze blijft gevaarlijk zeker voor mensen zoals jij. Mijn moeder staat bekend als the angel of death. Zei Hope rusig terwijl ze ging zitten en rustig probeerde te worden de vrouw jutte haar zo op met haar gedrag en Hope was al erg gespannen. Weet u u werkt me eigenlijk best op mijn zenuwen...niet zo slim als je het mij vraagt maar bon. Zei ze rustig haar ogen op haar tante gericht.

Bij haar eerste woorden reageerde Amy niet, maar toen ze zei dat de moeder van Hope niet van goede huizen af kwam dat verbaasde haar zelfs, maar ze dacht niet door dus kwam ze er nog niet achter dat Robin erliefd was op een shifter. 'dan heeft ze nog een goede vangst gedaan.' zei Amy met een scheve grijns en keek even naar Mani die zijn voedsel op had. 'Dat heb ik aker gehoort dat ik iemand op zijn zeenuwen zit te werken. Vooral op die nieuwe die ik laatst gevangen had.' zei Amy en wreef even over haar slapen ze werd gek van Tristan! 'Het ligt nu eenmaal niet in mijn aard om dingen onbeantwoord te laten snappie? Maar die Tristan zorg voor veel stof die bijna niet weg te werken is. Zijn gedachten gang is echt een raadsel voor me...' verder kwam Amy niet want ze werd ineens door Mani aan de kant gedrukt doordat ze aangevallen werd. Mani siste dreigend en weerde de aanval af.

Actie?

Hope negeerde bijna al haar woorden tot ze wat over Tristan hoorde ze spitste meteen haar oren en ze keek Amy woedend aan. U!? U heeft Tristan!Gromde ze woedend ze wilde Amy een klap verkopen maar Mani ging voor haar staan hij blies naar haar maar ze keek hem strak aan. Aan de kantSiste ze. Maar Mani ging niet aan de kant. Hope gromde en veranderde in haar draak. Ze stond op haar achterste poten en ze gromde voor ze Mani tegen een boom wierp. ZEe liep op Amy af grommend en tanden ontbloot. Ze greep haar beet bij haar keel ze kneep even en ze gromde maar toen gooide ze haar ook tegen de grond. Hope mocht haar niet vermoorden dat wist ze dan zou Tristan mogelijk ook sterven! Maar Ze zou hier niet vanaf komen zonder een paar breuken! Hope draaide zich terug om naar Amy en ze spuwde even vuur in de lucht als dreigement.

(reken maar )

Mani werd tegen de boom geslagen door de Hope die ineens in een draak veranderde. Amy was zo geschrokken door deze verandering dat ze niet meteen kon reageren doordat Hope haar bij haar keel kon grijpen. Toen ze weer op de grond lag draaide Amy zich op haar voeten en balde haar handen tot vuisten en haar blade's kwamen te voorschijn. Amy was niet van plan om zich zomaar aan te laten vallen. 'Hm, mischien dat jullie een leuk stelletje kunnen worden?' sprak Amy een beetje schor door dat Hope haar bij haar keel had geknepen. Amy wachten af tot de draak aanviel en draaide even weg voor ze haar blade's gebruikte en in haar schouder en flank stak. Daarna draaide Amy bij en ze had een grijns op haar gezicht die ze alleen in een gevecht gebruikte. Mani lag bewusteloos tegen de boomstam en haar paard begon hyper te worden. Andere shifters was hij wel gewent, maar een draak was wel even wat anders. Amy stond zo dat hij vlak langs haar heen galopeerde en de stijgbeugel haar kant op zwaaide. Amy dook weg en was even uit balans, maar ze hervond haar evenwicht en zag Hope weer aankomen, maar een boze schreeuw die voor beide maar al te bekent was galmde tussen de bomen door. Amy voelde hoe Hope haar staart tegen haar ribben sloeg nog voor ze zich naar de persoon om wilde draaien die ten tonelen verscheen, maar al snel stond ze op en keek even woedend naar Hope voor de naar de man keek die erbij was gekomen.

Nu mag Robbie erbij komen?

Hope ontplofte bijna toen ze wat zei van een leuk stelletje. Ze zag Amy haar blades trekken en voor ze het wist had ze messen in haar flank zitten Hope schreeuwde even maar gooide Amy al snel van haar af met een grom. Ze zag het paard onrustiger worden en Mani lag bewusteloos tegen een boom ze keek even naar hem ze vond het best zielig voor hem maar hij had er zelf om gevraagd, een soort van teminste. Het paard slingerde een stijgbeugel naar Amy waardoor ze even afgeleid was Hope wilde haar weer aanvallen tot ze haar vader roook en toen ook zag ze werd onzichtbaar en ook weer mens ze liep naar haar vader toe haar flanken bloedde en toen ze langs hem stond werd ze weer zichtbaar ze keek Amy kwaad aan maar ze hield zich i n voor haar vasder.

Er was al de hele dag een gespannen sfeer in het bos hangen en daar was hij niet blij mee, en Hope ha hij ook niet meer gezien, dus rond de middag besloot hij om de bos uit te kammen op zoek naar de oorzaak van de gespannen sfeer. Hij zadelde Donder en samen reden ze een hele stuk van het bos langs Tot ze bij The Lake aan kwamen. Daar zag hij een draak met een vrouw vechten, een kat lag bewusteloos en hij snoof, hij was Boos op Hope, ze wist dat ze niet te vee laandacht mocht trekken en zeker niet de aandacht van zijn nicht. 'KAPPEN ALLEBEI!!!' riep hij boos en steeg van zijn paard af die rustig stond te kijken, hi jwas de meeste shape shifters wel gewend. Hope werd onzichtbaar en werd weer zichtbaar toen ze naast hem stond, hij voelde haar woeden, hij keek bezorgd naar de wond. 'Wat is hier nouw weer aan de hand?!' vroeg hij kalm en wou over zijn baard wrijven maar hij had het gister weggeschoren, en dat was even teleurstellend want nu meost hij iets anders vinden waar hi jzijn handen mee bezig kon houden.

Robin schreeuwde dat ze moesten kappen en wat hier gaande was. 'Vraag dat je dochter maar! Zins wanneer leg jij het met die monsters?' zei Amy kribbig en liet een van haar blade's verdwijnen, maar de andere hielt ze voor alle zekerheid vast. Mani begon weer bij te komen en Amy liep naar hem toe om te controleren of hij nog okay was. Mani voelde zich nog wat slapjes, maar verder was hij prima in orde! 'Wat doet dat kreng eigenlijk los?' vroeg Amy bits want ze had een grote hekel aan shifters vooral aan de vrouwelijke kant ervan. Haar blik stond vinnig net als haar houding was niet veel anders. Haar paard stond iets verderop alles in de gaten te houden en Mani schudden zich even uit voor hij naast haar ging zitten om zichzelf een flinke wasbeurd te geven.

Haar vader keek even bezorgd naar haar wond en vroeg wat er aan de hand was. De vrouw begon al meteen te praten en Hope gromde bij haar woorden maar hield zich wel in. Jij bent hier het monster niet ik en al zeker mijn moeder niet Beet ze Amy toe die naar de katjongen ging. Hope keek hem even verondschuldigend aan maar wanneer ze naar Amy keek bleef haar blik strak en wit van woede. Maar toen Amy haar kreng noemde was ze het echt beu Hope werd weer onzichtbaar en werd weer zichtbaar recht voor Amy's neus. Zeg het nu nog eens als je durft, ouwe bitch... Zeio ze dood kalm met opeengeklemde kaken.

'Vraag dat je dochter maar! Zins wanneer leg jij het met die monsters?' zei Amy kribbig en liet een van haar blade's verdwijnen, Robin zuchten Amy was nooit dol geweest op Shape shifter behalve Mani. Jij bent hier het monster niet ik en al zeker mijn moeder niet Beet Hope Amy toe. Robin keek toe hoe amy haar katjongen controleerde. 'Wat doet dat kreng eigenlijk los?' Robin wou net antwoorden toen hij zag dat Hope zich onzichtbaar maakte en weer zichtbaar recht voor Amy's neus. Zeg het nu nog eens als je durft, ouwe bitch... Zeio ze dood kalm met opeengeklemde kaken. Robin liep snel naar hope en legde zijn hand op haar schouder 'Amy, Shape shifters verdinnen het om vrij te zijn en mijn dochter ook, ik ben geen monster zo als mijn vader.' Zei hij kalm en wreef geruststellend met zijn duim over Hope's schouder.

Hope begon haar echt op der zenuwen te werken vooral toen ze ineens weer voor haar neus stond. 'Ouwe bitch? Ik ben maar vier jaar ouder dan jij klein kreng!' Mopperde Amy en hielt zich klaar om een aanval van haar nichtje af te weren, maar Robin kwam naast Hope staan en wreef rustig over haar schouder. Amy verafschuwde van wat ze nu zag, maar ze deed niks niet anders dan bij Mani. Al was dat voor haar anders. 'Shifters zijn monsters dat weet jij maar al te goed Robin. Ik ben nog steeds naar die op zoek die mijn ouders vermoord hebben en ik zal geen rust vinden voor ze zelf ook dood zijn!' snauwde Amy naar haar oom, want hij wist donders goed waarom ze Shape shifters als monsters zag. Mani hielt zich het liefste buiten dit gesprek, maar hij bleef Hope scherp in de gaten houden.

Hope had veel moeite om zich in te houden maar toen haar vader zijn handen op haar schouders lagde kalmeerde ze voldoende om Amy niet in de haren te vliegen. Maar toen ze weer begon over dat ze monsters waren kon Hope het niet laten. Wij zijn monsters? Mensen zoals u zijn monsters! Jullie doden dagelijks mensen van onze soort of behandelen ze als slaaf zoals die gast daar! Maar als wij dan eens een mens doden zijn wij plots monsters! U bent geen haar beter dan Charlie of oom Will! Riep ze kwaad ze bleef bij haar vader in de buurt Hope kon er echt niet meer tegen. Ik ben blij dat mijn grootvader dood is en dat ík mijn oom verminkt heb en als ik de kans had gehad had ik ze beide vermoord! Zei ze woedend.

'Ik had voor mijn ouder gedood werden geen moeite met Shifters, maar dat alles is door hun verandert Nichtje! Ik behandel Mani niet als slaaf zoals de andere dat wel doen, maar dat ga ik jouw verder niet aan die grote neus van je hangen!' bromde Amy kwaad en Mani keek even tussen de twee vrouwen, maar hielt zich er nog steeds buiten. Zijn blik gleed niet eens naar de armband die hij om had, maar toch voelde hij wat Hope bedoelde. 'Charlie was een prima kerel, maar soms wat te arrogant misschien, maar Will is beter dan zijn vader was. Ik snap nog steeds niet dat jij dat soort praat eigenlijk pikt Robin? Niemand heeft ooit zo in jouw aanwezigheid gesproken, maar goed dat zal wel zo zijn dat je te zacht geworden bent voor zulke schepsels!' haar knorrige bui werd er niet veel beter van. Amy draaide zich van hen af en liep naar haar paard en begon die te bestijgen. Toen ze eenmaal zat keek ze even naar hen oor ze nors Mani bij zich riep.

Hope fronste haar wenkbrauwen. Je behandelt hem wel als slaaf je laat em dingen doen die hij niet wilt en je laat hem je verdedigen in plaats van zelf je poten uit te steken! Zei ze met samengekenepen ogen. Charlie was en monster en Will is nog erger! Schreeuwde ze Amy kon niet weten wat die mannen haar hadden aangedaan maar Hope kon geen goed woord over hen horen Hope klemde haar kaken op elkaar ze was een haar verwijderd van nog een uitbarsting. Amy draaide zich van hen af en liep naar haar paard en begon die te bestijgen. Toen ze eenmaal zat keek ze even naar hen oor ze nors Mani bij zich riep. Hope was het echt helemaal beu toen ze haar vader beledigde en voor ze het wist was ze bovenop Amy gesprongen en was ze op haar gezicht aan het timmeren met haar vuisten. HOU JE MOND! JE WEET ER NIETS VAN! HOU GEWOON JE GROTE MOND! Schreeuwde ze kompleet van slag en woedend.

Amy kreeg er echt genoeg van, maar voor ze kon reageren sprong Hope boven op haar en ze vielen beiden van de paardenrug en klapte tegen de zachte bosgrond. Hope begon haar te bewerken met haar vuisten, maar QAmy was ook niet mis en had goede raporten met gevechten die zomaar uit het niets begonnen. Ze maakte een vuist en een van haar Blade's kwam te voorschijn en Amy stak haar in der schouder waarna ze door duwde om Hope van zich af te duwen. Mani sprong haar bij en viel Hope in zijn Shape vorm aan met uitgestrekte klauwen waarmee hij haar bewerkte. Blauwe plekken sierde haar gezicht net als een bloed neus, maar ze was nog niet klaar met deze Shifter en maakte een draaiende beweging en trapte Hope hard tegen haar borstkast. 'Klein, verelend en een kreng dat zich niet weet in te houden!' snauwde Amy en bij elk woord haalde ze naar Hope uit!

Ineens kreeg Hope een blade in haar schouder ze gromde maar ze bleef nog even slaan tot Amy haar van haar rug gooide en Mani zich er ook mee ging moeien. Hopekreeg een ferme trap op haar borst en nu was ze het echt beu ze luisterde niet naar Amy's woorden en ze werd onzichtbaar. Ze was best wel gewond maar dit liet ze zo niet Hope werd draak in haar onzichtbare staat en ze liet het paard weglopen door hem met haar puntige staart te slaan. Mani zat daar en Hope was even mens( steeds onzichtbaar) Ik heb je al eens tegen een boom gegooid en ik doe het zo weer of beter.... Een lach was te horen voor Hope weer draak werd en in haar onzichtbare staat zwiepte ze met haar staart net alsof ze golfballetjes waren. Mani en Amy werden in het midden van het meer gekattapulteerd en Hope zette de randen van het meer in vuur en vlam zodat ze er niet uit konden. Hope werd weer zichtbaar en ze zat in een boom ze bloedde en ze had pijn maar ze negeerde het ze keek naar Mani en Amy die naar lucht happend boven kwamen. Sol niet met een draak die in de arena heeft gezeten loopt fout af weet je? Zei Hope dreigend.

Hope verdween en niet veel later voelde Amy haar staart tegen haar aan komen. Zowel zij als Mani werden het water in geslingert. Amy zwom naar boven maar kon hem eerst niet vinden tot de Mani in menselijke vorm weer boven kwam. Hij spoeste even, maar Amy keek al kwaad naar Hope. Het vuur kon ze weer blussen met het water dus zwom ze richting de kant en duwde grote golven water over het vuur heen. Het duurde maar even voor ze aan land klom en reikte naar iets in haar heuptas, maar hielt het buiten het blikveld van Hope. "Ik ben niet bang voor je als je dat soms denk, kleine rat!" bromde Amy en wachten op het juiste moment voor ze haar electric trap over haar vervelende nichtje gooide!

(Amy)