Hello sweetie [Robin]

Ze was haar broer gevolgd naar dit gebied hier zou ze veel bloedhunters kunnen doden. Ze verheugde zich er al op. Maar ze moest een slachtoffer vinden of beter gezegd hij moest haar vinden. Ze joeg enkel op mannen en het liefst nog knappe en jonge mannen. Ze had zo haar eigen tactiek om te doden. Ze verlijdde eerst haar slachtoffer en dan doodde ze hem wat was het toch leuk om eerst met je slachtoffer te spelen en hem daarna te doden. Widow ging liggen en riep om hulp. Ze zag eruit als een normale en hulpeloze razend knappe jonge vruw.

Storm galopeerde stil door de bos en Ribon keek onderzoekend door de bos of hij iets buitengewoons zag. Hij verveelde zich dood in de dorp en hij had echt zin om een of andere dier te trainen maar alle andere dieren die hij had zijn weer vrij gelaten en hier was er geen beest die iets fout deed in zijn buurt. Toen hoorde hij hoe iemand om hulp riep, meteen rende storm die richting op en zag een meisje op de grond liggen, nogal knappe meisje. Ze zag er hulpeloos uit en Robin steeg van zijn paard af met zijn boog in zijn had en keek om zich heen of er geen valsstrik was. Toen bukte hij bij het meisje en vroeg bezorgd of het wel ging.

Widow wachtte geduldig en zag toen een ruiter aankomen ze rook het al meteen het was een blood hunter. Widow bleef liggen tot de man bij haar was hij vroeg of ze wel oké was en ze keek hem aan met haar helder groene ogen. Nu wel.... Zei ze met een zwakke stem. Ze ging wat rechter zitten en bekeek "haar redder" goed. Hij was niet mis helemaal niet mis zelfs Widow glimlachtte. Hoe kan ik u ooit bedanken? Als u er niet was geweest lag ik hier over twee weken waarschijnlijk nog. Ze kroop dichter tegen Robin aan. En huilde gemaakt (maar het zag er heel echt uit) Ooh ik ben zo bang! Bang dat die shapeshifter terug komt die me zonet heeft aangevallen! ze keek Robin recht in zijn ogen en verschool haar gezicht toen in zijn borstkas.

Nu wel.... Zei ze met een zwakke stem. Hij knikte en wenkte naar zijn paard dat hij naar hem toe meost komen, Storm liep braaf naar hem toe met gespitste oren om te horen of er iemand nog in de buurt was. Hoe kan ik u ooit bedanken? Als u er niet was geweest lag ik hier over twee weken waarschijnlijk nog. Robin voelde dat ze naar hem toe kroop en omarmde haar als troost. Toen storm bij hem was hoorde hij een waarschuwende hinnik. Hij keek niet begrijpend naar Storm en toen door het bos. Als het beest waagde om dichterbijer te komen zal hij neit twijvelen om zijn boog te gebruiken. Maar storm liep naar het meisje en snoof aan haar om de geur te ruiken. Ooh ik ben zo bang! Bang dat die shapeshifter terug komt die me zonet heeft aangevallen! Hij keek naar zijn paard in plaats van naar het meisje. Het paard bewoog met zijn manen en liet een teken zien dat hi jhaar niet vertrouwde, onopgemerkt knikte hij en richte zich naar het meisje 'Kom hij durfd vast niet hier heen te komen. maar vertel is wat is je naam meisje.' Zei hij met een schaeve glimlach.

Hij had een paard bij dat naar haar toe liep. Het paard snoof aan haar. "verdomme dacht ze in zichzzelf. Dieren hadden een betere neus dan mensen dit kon dus een probleem worden. De man sloot zijn armen rond haar heen om haar te troosten. 'Kom hij durfd vast niet hier heen te komen. maar vertel is wat is je naam meisje.' Zei hij met een schaeve glimlach. Widow keek hem aan en glimlachtte een onweerstaanbare lach met haar volle rode lippen. Mijn naam is Wilow, heldje. Zei ze op een liefelijke toon. Ze ging rechtstaan en keek naar Robin. U heeft mij nog altijd niet verteld hoe ik u kan bedanken? Zei ze met een speelse lach.

Mijn naam is Wilow, heldje. Zei ze op een liefelijke toon, hij knikte en hielp haar overeind, hij ette neit echt op die voll rode lippen . Ze ging rechtstaan en keek naar Robin. U heeft mij nog altijd niet verteld hoe ik u kan bedanken? Zei ze met een speelse lach. Hij knikte naar haar en keek bedachtzaam 'Tja wat zou ik van je willen...Niks, ik ben geen mens die iets vraagt als hij iets heeft gedaan.' Hij lachte en klopte het zand van izjn schoenen. Nog steds had hij zjn boog in zijn handen en keek als of hij door de bos zocht naar enige aanwijzing of naar sporen.

Hij knikte naar haar en keek bedachtzaam 'Tja wat zou ik van je willen...Niks, ik ben geen mens die iets vraagt als hij iets heeft gedaan.' Hij lachte en klopte het zand van izjn schoenen. Widow vloekte binnesmonds deze ging het haar heel lastig maken. Waarom was deze bloodhunter zo anders? Zo niet vrouwengek? Wat scheelde er met deze man? nog steds had hij zjn boog in zijn handen en keek als of hij door de bos zocht naar enige aanwijzing of naar sporen. Widow had even een binnenpretje veel sporen zou hij nie vinden aangezien ze niet echt aangevallen was. Ze legde haar dunnen vingers op zijn wapen. Leg dat mischien maar neer nu zal het gevaar wel niet meer terug komen , met zo een sterke gespierde man in mijn buurt. Zei ze liefelijk terwijl ze zijn boog naar beneden duwde. Ze grijnsde. Nu kwam het verlijden. Mischien wilt u niets maar ik ga u toch iets geven iets met weinig waarde. Ze boog zich naar haar slachtoffer en kustte hem op zijn volmaakte mond.

Ze legde haar dunnen vingers op zijn wapen. Leg dat mischien maar neer nu zal het gevaar wel niet meer terug komen , met zo een sterke gespierde man in mijn buurt. Zei ze liefelijk terwijl ze zijn boog naar beneden duwde. Hij keek haar aan en schudde zijn hoofd 'Sorry Widow maar me boog is atijd naast me ook al is er geen gevaar Mischien wilt u niets maar ik ga u toch iets geven iets met weinig waarde. Hij zag haar naar hem toe buigen en hem kussen op zijn mond hij liet haar gaan en verbrook hun kus 'Kom zal ik je naar huis brengen?' vroeg hij met zelf verzekerde stem en liet zijn paard naar hem toe komen.

Hij keek haar aan en schudde zijn hoofd 'Sorry Widow maar me boog is atijd naast me ook al is er geen gevaar Widow kon maar net haar grom inhouden. Wat een lastig slachtoffer. Toen ze hem kustte deed hij niet mee hij verbrak haar kus haast meteen. Ze snapte er niets van dit gebeurde haar nooit. 'Kom zal ik je naar huis brengen?' vroeg hij met zelf verzekerde stem en liet zijn paard naar hem toe komen. Widow kookte haast van woedde. Ze zou het nu niet meer zo subtiel doen als ze eerst van plan was. Nu ging ze hem gewoon doden. Ze gromde. Grrrr! Wat ben jij een lastige blood hunter! Hoe kan ik nu met mijn eten spelen als het niet meewerkt?! riep ze ijsberend. Ze draaide zich naar Robin toe en grijnsde nu. Ach dan eet ik je gewoon zo op! Terwijl ze dat zei veranderde ze in een zwarte cobra van 3 meter en kronkelde snel naar Robin toe ze kroop langs zijn been omhoog en draaide haar lijf rond zijn middel. Toen begon ze te knijpen zodat zijn ruggenwervel zou breken....

Grrrr! Wat ben jij een lastige blood hunter! Hoe kan ik nu met mijn eten spelen als het niet meewerkt?! riep ze ijsberend. Ze draaide zich naar Robin toe en grijnsde nu. Ach dan eet ik je gewoon zo op! Terwijl ze dat zei veranderde ze in een zwarte cobra van 3 meter en kronkelde snel naar hem toe en kronkelde om zijn been. Even keek Robin geschrokken naar het meisje maar zijn jaren training namen het van hem over en Behendig trok hij de pees van zijn boog naar achter waar een pijl in kwam en schoot die richting haar staart om het vast te pinnen. Dit actie was binnen 2 seconden gebeurd en hij maakte zich los van de greep en ging wat verder weg staan en gooide een van izjn Elektric Trap naar haar te en het net kwam over haar hele lijf. 'je zou toch echt beter je best moete doen.' zei hij tegen de cobra en klopet op de nek van izjn paard die onrustig was met zijn haren aan het gooien.

Even keek Robin geschrokken naar het meisje maar plots trok hij Behendig de pees van zijn boog naar achter waar een pijl in kwam en schoot die richting haar staart om het vast te pinnen. Dit actie was binnen 2 seconden gebeurd en hij maakte zich los van de greep en ging wat verder weg staan en gooide een van izjn Elektric Trap naar haar te en het net kwam over haar hele lijf. 'je zou toch echt beter je best moete doen.' zei hij tegen de cobra en klopet op de nek van izjn paard die onrustig was met zijn haren aan het gooien. Widow kronkelde van de pijn en werd gedwongen om weer in haar mensengedaante te shiften. Ze gromde en spartelde wild met haar benen ze moest hieruit en snel of ze zou zijn eigendom worden..... Ze gromde nog harder en siste naar Robin. Ze moest ontsnappen ze weigerde om te gehoorzamen.....

Hij keek toe erwij lze zich terug veanderde en toen dat gebeurde ging hij weer voor haar zitten en zei rustig 'Ik il je geen pijn oen Widow maar je meot begrijpen dat je gevaar kan vormen voor andere mensen.' terwijl hij dat zei pakte hij een slaapmiddel en stak het voorzichtig in haar arm terwijl hij met de andere de stroom uit zette. Toen dat gebeurde keek hij of het meisje sliep en haalde een touw uit de zadel en bond haar goed vast. Toen dat gebeurd was heiste hij haar op op zijn zadel terwijl Storm er tegen protesteerde en ging zelf in zijn zadel zitte

De bloodhunter keek haar aan en kwam naar haar toe. 'Ik il je geen pijn oen Widow maar je meot begrijpen dat je gevaar kan vormen voor andere mensen.' Widow keek hem recht in zijn ogen aan en siste. Ze was echt razend ze zag hoe hij een slaapmiddel in haar spoot en toen werd alles zwart.....


Toen ze wakker werd lag ze vastgebonden op een paard. Ze spartelde met haar benen maar het touw was te strak. Ze keek naar de bloodhunter voor haar. Laat mij gaan! Schreeuwde ze ze wist dat dat niet mogelijk was ze was nu zijn eigendom dat idee verafschuwwde haar. Waar breng je me heen?! Zei ze met een tikje wanhoop in haar stem. Ze wilde het niet laten merken maar ze was ook best bang bang voor wat er nu met haar zou gebeuren.

Toen Widow eindelijk wakker was begon ze met haar voeten te bewegen. Hij probeerde haar rustig te houden met ene greep. Toen ze eindelijk een beetje rustig werd Laat mij gaan! hij hoorde haar snauwend zeggen en haalde zijn schouders op Waar breng je me heen?! Zei ze met een tikje wanhoop in haar stem 'Naar een veilige plek meisje waar we alleen zullen zijn.' Zei hij rustig en liet Storm rechts afslaan naar een hutje die erg klein leek 'Hoor is Widow ik doe dit ook neit liever en ik zal je normaal behandelen zolang jij je gedraagt. Ik ben anders dan de andere Blood hunters die jij vermoord hebt.' Hij zweeg en staarde recht voor zich uit.

'Naar een veilige plek meisje waar we alleen zullen zijn.' Zei hij rustig en liet Storm rechts afslaan naar een hutje die erg klein leek 'Hoor is Widow ik doe dit ook neit liever en ik zal je normaal behandelen zolang jij je gedraagt. Ik ben anders dan de andere Blood hunters die jij vermoord hebt.' Hij zweeg en staarde recht voor zich uit. Ze gromde ze vertrouwde de bloodhunter niet ze had al wel gemerkt dat hij anders was maar toch wilde/kon ze hem niet geloven. Ze gromde naar haar nieuwe meester. Ach loop naar de hel! Riep ze kwaad. Widow viel hem zo aan met zijn woorden omdat ze eigenlijk nogal bang was maar ze liet het niet merken ze was net een bolster hard en stekelig van buiten maar als je daar eenmaal door was zag je haar aardige,kwetsbare en lieve kant.

Ach loop naar de hel! Riep ze kwaad. Hij keek haar met een schuddende hoofd naar haar, wat had deze meid toch, hi jwou haar helemaal niks doen en toch deed ze zo bot. Een ding wist hij wel, hij meost heel veel met haar werken. 'Nou goed dan als je mij neit wil dan geef ik je wel cadeau aan me broer en hi jis 2 keer zo erg als ik. En i kweet zeker dat je meteen naar de area gaat in plaats van zijn huisdier worden.' Zei hij rustig en steeg van zijn paard af en tilde haar op. 'Dus je hebt de keus of gewoon mee doen of naar me broer en de area.' Zei hij met een dreingende toon en keek haar recht aan. In zijn ogen stond vastbeslotenheid.

'Nou goed dan als je mij neit wil dan geef ik je wel cadeau aan me broer en hi jis 2 keer zo erg als ik. En i kweet zeker dat je meteen naar de area gaat in plaats van zijn huisdier worden.' Zei hij rustig en steeg van zijn paard af en tilde haar op. Ze spertelde tegen toen zijn huid de haarre raakte. 'Dus je hebt de keus of gewoon mee doen of naar me broer en de area.' Zei hij met een dreingende toon en keek haar recht aan. In zijn ogen stond vastbeslotenheid. Ze draaide haar hoofd van hem weg. Ze wist dat hij een mildere blood hunter was maar hij bleef een blood hunter. Ze keek hem weer aan maar nog steeds met vuur in haar ogen. Wat wil je dat ik doe.... Meester? Dat laatste spugde ze er bijna uit. Niemand was haar meester mischien was hij baas over haar lichaam maar aan haar geest zou hij niet komen daarvoor moest hij eerst door haar dikke stekelige buitenkant komen.

Ze keek hem weer aan maar nog steeds met vuur in haar ogen. Wat wil je dat ik doe.... Meester? Dat laatste spugde ze er bijna uit. Hij keek haar aan 'Je hoeft me geen Meester te noemen dat is een en ten 2e ik wil dat je je tenminste normaal gedraagt.' Zei hij scherp en liep naar binnen met Widow nog steeds in zijn handen. Hij sloot de deur en legde haar neer op een bed en zocht i neen kast een armband voor haar. Hij had verschillende soorten die voor verschillende rassen waren en allemaal versierd. Hij gooide ene zwarte armband naar haar 'I khoop dat deze je bevalt.'

'Je hoeft me geen Meester te noemen dat is een en ten 2e ik wil dat je je tenminste normaal gedraagt.' Zei hij scherp en liep naar binnen met Widow nog steeds in zijn handen. Ze wilde in zijn gezicht spuwen maar ze graakte er niet goed bij. Hij sloot de deur en legde haar neer op een bed. Behendig ging ze rechter zitten. Ze zag hoe hij iets zocht. Dat was een slecht teken. Hij gooide een zwarte armband naar haar 'I khoop dat deze je bevalt.' Widow gromde een beetje en deed de armband om. Ze voelde hoe hij vast klinkte aan haar huid. Het deed even pijn. Ze bekeek het ding goed en gromde ernaar. Ze keek weer naar Robin en ze liep naar hem toe. Oké rare blood hunter kerel waar ik nu naar moet luisteren..... zei ze met een scherpe ondertoon in haar stem. Hoe zit het met mijn eten? Want ik eet of liever gezegd drink alleen maar bloed. Ze draaide haar rug naar hem toe en keek uit het raam. Er kwam een grijns op haar gezicht. Bloed van mannen zoals jij.

Oké rare blood hunter kerel waar ik nu naar moet luisteren..... zei ze met een scherpe ondertoon in haar stem. Hoe zit het met mijn eten? Want ik eet of liever gezegd drink alleen maar bloed. Ze draaide haar rug naar hem toe en keek uit het raam. Er kwam een grijns op haar gezicht. Bloed van mannen zoals jij. HIj keek haar nadenkend aan, wat jij drinkt of eet gaat mij niks aan, je weet toch dat je gewoon mag rondlopen maar...' Hij keek haar haar aan 'Als ik achter kom dat je iemand vermoord zal ik niet meer aardig zijn.' Zijn too nwas dreigend en hij liep naar en plek waar hij eten bewaarde en pakte daar een appel vandaan.

HIj keek haar nadenkend aan, wat jij drinkt of eet gaat mij niks aan, je weet toch dat je gewoon mag rondlopen maar...' Hij keek haar haar aan 'Als ik achter kom dat je iemand vermoord zal ik niet meer aardig zijn.' Zijn toon was dreigend en hij liep naar en plek waar hij eten bewaarde en pakte daar een appel vandaan. Dus dit was dus zijn aardige gedrag? Ze grijnsde en ging naar Robin toe. Ze liet zijn appel in de lucht zweven om hem te pesten en ging nochalant op het bed liggen. Ze liet de appel weer vallen op de grond welliswaar. Ze staarde naar het plafond. Wel bloodhunter dan ga je niet blij zijn want gisteren zijn er nog 3 mannen helemaal leeggezogen. Ze grijnsde bij die herinnering. Ze ging iets rechter zitten en keek Robin aan met duivels plezier. En wat ga daar aan doen?! Zei ze met een spottende stem.

Wel bloodhunter dan ga je niet blij zijn want gisteren zijn er nog 3 mannen helemaal leeggezogen. Ze grijnsde bij die herinnering. Ze ging iets rechter zitten en keek Robin aan met duivels plezier. En wat ga daar aan doen?! Zei ze met een spottende stem. HIj kek naar de appel die nu op de grond lag en haalde zijn schouders op 'Wat gister is gebeurd is gister gebeurd. i kakn er niet veel aan doen dus.' Hij liep naar de deur en keek naar Widow en liep toen naar buiten. Hij deed deur niet dicht en leiden zijn paard naar de stal waar hij haar verzorgde. Je zag nog duidelijk de krassen van zijn andere huisdieren die nu vrij waren. 'Jammer dat ze zo kattig is maar dat maakt het juist leuk hé storm. Ja de andere waren ook leuk om mee te werken maar de ze waren anders.' Zei hij tegen storm toen hij hem afzadelde.

HIj kek naar de appel die nu op de grond lag en haalde zijn schouders op 'Wat gister is gebeurd is gister gebeurd. i kakn er niet veel aan doen dus.' Widow keek hem ongelovig aan. Ze had gehoopt op een woede uitbarsting, wat een anticlimax. Hij liep naar de deur en keek naar Widow en liep toen naar buiten. Widow volgde hem via het dak ze was heel lenig en buigzaam dus onopgemerkt blijven was geen probleem. Hij leiden zijn paard naar de stal waar hij haar verzorgde. Ze zag dat hij veel krassen op zijn lichaam had. Daar wilde ze het fijne wel van weten. 'Jammer dat ze zo kattig is maar dat maakt het juist leuk hé storm. Ja de andere waren ook leuk om mee te werken maar de ze waren anders.' Zei hij tegen storm toen hij hem afzadelde. Widow kroop over de balken boven Robin's heeft en luisterde naar zijn gesprek. Was ze echt zo kattig? Dat is toch normaal gedrag niet? Ze raaktte een beetje in de war. Ze zat nog steeds op de balk en ze rolde zich op tot een bolletje en begon het slaapliedje te zingen met haar verassend mooie stem om zichzelf te kalmeren. Ze wilde niet in de war zijn dan kreeg ze die rare beelden van schreeuwende mensen weer in haar hoofd.

Toen hij terug kwam was widow er neit meer en dus klom hij op ene dak waar hij eerder iemand hoorde zingen. Hij zag haar opgerold als een bolletje. hIj ging naast haar zitten en aaide voorzichtig haar hoofd aan. 'Wi lje er over praten Widow of moet ik je alleen laten.' vroeg hij voorzichtig terwijl hij naast haar zo hulpeloos zitten. Hij zuchte en keer voor zich uit 'Weetje ik was gedwongen om een blood hunter te worden omdat me vader ze trainde en hij is een baron dus ik moest het van hem worden. Maar ja ik was anders dan me broer en uiteindelijk toen ik me diploma had gekregen was ik vertrokken.' Hij wist neit hoezo hij dat zei maar wat zou misschien heel klein beetje helpen?

Ze voelde plots hoe iemand over haar hoofd aaide. 'Wi lje er over praten Widow of moet ik je alleen laten.' vroeg hij voorzichtig terwijl hij naast haar ging zitten. Widow wiegde zichzelf nog harder ze moest van de beelden afkomen! Ze hoorde een zucht maar ze keek niet op. 'Weetje ik was gedwongen om een blood hunter te worden omdat me vader ze trainde en hij is een baron dus ik moest het van hem worden. Maar ja ik was anders dan me broer en uiteindelijk toen ik me diploma had gekregen was ik vertrokken.' Widow richtte haar hoofd naar hem toe en keek hem niet begrijpend en ook een beetje kwaad aan. Ze gromde even. Ik snap het niet! Jij had alles wat je wilde en je vertrekt gewoon?! Zei ze met een sissende stem. Ze keek voor zich uit en er rolde een traan over haar wang. Ik zou alles doen om net zo te zijn als jij! Geen monster geen angst.... en een familie. Er rolde nog een traan over haar wang. Ze legde haar hoofd op haar knieën. Of teminstte hen, mijn verleden, mijn naam... kunnen herinneren. Ze snaptte niet waarom ze het vertelde dat had ze nog nooit gedaan. Blijkbaar was Robin erin geslaagd om even door haar stekelige buitenkant te dringen.