Hello sweetie [Robin]

Hij zuchten 'Ik wil je helemaal niet weg doen maar ik ben geen blood hunter die een shape shifter slaat en als ééntje echt heel vervelend is en ik kan hem/haar niet in toom houden dan is er geen andere keus...Ik wil je echt niet weg doen Widow.' de laatste woorden zei hij zachtjes en hief zijn hand en streelde haar haar. Haar ogen werden groot van angst en er rolde een traan over haar wang. Ze greep hem nog steviger beet. Alsjeblieft Robin! Ik zal braaf zijn ik...ik zal je gehoorzamen! Ik zal altijd doen wat je zegt maar stuur me niet weg! Ik zou het niet overleven zonder jouw! Ze was echt aan het huilen ze kon niet meer zonder hem leven ze zou breken haar hart zou breken. De man waar ze eerst zo een bloedhekel aan gehad had. Had nu haar hart ingepalmd. Ze was zo bang dat hij haar echt weg deed.

Haar ogen werden groot van angst en er rolde een traan over haar wang. Ze greep hem nog steviger beet. Alsjeblieft Robin! Ik zal braaf zijn ik...ik zal je gehoorzamen! Ik zal altijd doen wat je zegt maar stuur me niet weg! Ik zou het niet overleven zonder jouw! Hij liet haar hoofd tegen zijn borst rusten en suste 'Niemand zegt dat ik je weg ga doen lieve Widow.' Zijn stem was kalm wat wel raar was want van binnen was hij helemaal van streek, hij kon nooit goed tegen als meisjes huilde dan wou hij weer dat ze gingen lachen. 'KOm meisje zullen we naar huis gaan.' zei hij sussend en nam haar mee naar huis.

Hij liet haar hoofd tegen zijn borst rusten en suste 'Niemand zegt dat ik je weg ga doen lieve Widow.' Zijn stem was kalm. Widow bleef zich stevig aan hem vastklampen bang dat hij zou verdwijnen. 'KOm meisje zullen we naar huis gaan.' zei hij sussend. Widow schudde haar hoofd. Nee! Sorry meester maar ik moet eerst iets anders doen. Zei ze met een eerbiedige stem terwijl ze een buiging maaktte en weg rende. Ze Liep naar een grod waar een gigantische baselisk zat. Het beest gromde naar haar en ze gromde terug. Het draaide op een gevecht uit en Widow werd een paar keer flink door elkaar geschud. Maar ze had wat ze wilde de 2 hoektanden van de baselisk. Met een vuur laste ze de 2 tanden aan elkaar en versierde hem. Met haar eigen tanden maakte ze er 2 gaatjes in. Ze zocht ook een eenhoorn en na weer een heel gevecht had ze een lange haar te pakken ze bond het aan de tanden en nu was het wat ze wilde dat het was het was een prachtige zeldzame boog. Widow was er de hele nacht mee bezig geweest en had flink wat schade opgelopen. Ze rende weer naar huis en liep meteen naar Robin toe ze knielde voor hem neer en hield de boog omhoog. "Meester dit is voor U ik weet dat het niet uw oude boog is maar ik hoop dat U deze ook goed vind." Widow keek Robin niet aan en ze verborg de pijn die ze voelde door het brandende baseliskengif en de diepe sneeën van de eenhoornhoorn.

Widow schudde haar hoofd. Nee! Sorry meester maar ik moet eerst iets anders doen. Zei ze met een eerbiedige stem terwijl ze een buiging maaktte en weg rende. hij wou net zeggen dat ze neit zo achterlijk moet zijn en niet zo netjes hoeft te gedragen maar ze was al weg voor dat hij het kon zeggen. Het had toch geen zin om achter haar aan te rennen dus was hij richting zijn huis gelopen. oen hij thuis was pakte zijn bogo voor de jacht e nzette die op de oude plek van zijn echte boog, deze was modern en je hoefde er geen pijle nbij nemen maar hij was al zo vertrouwd met het gewicht achter zich daarom was hij die oude steeds aan het gebruiken. De nieuwe dag was al aangebroken toen Widow naar binnen kwam en knielde voor hem en hief een boog omhoog. verward keek robin naar Widow en zag dat ze onder verwondingen zat "Meester dit is voor U ik weet dat het niet uw oude boog is maar ik hoop dat U deze ook goed vind." Hij keek met grote ogen naar de boog, het was een prachtige, zeldzame boog die uit de tanden van een Basilik waren gemaakt met de haren van een eenhoorn 'Widow als eerste hou op met dat meester gedoe, en als 2e ik kan die niet aanmenen het is veelte zeldzaam.' hIj pakte die boog en zette die ver weg 'Kom ik zal kijken naar je verwondingen.' Hij kon gewoon niet laten dat iemand zijn leven waagt om een boog te maken, dat kon hij zelf ook wel doen, okeej misschien niet heel zeldzaam zo als deze en het zou zeker paar weken duren maar hij vond dat beter dan iemand die zijn leven waagt voor zo iets.

'Widow als eerste hou op met dat meester gedoe, en als 2e ik kan die niet aanmenen het is veelte zeldzaam.' hIj pakte die boog en zette die ver weg 'Kom ik zal kijken naar je verwondingen.' Ze keek hem aan. "Hij was niet zo zeldzaam als de uwe." Ze schaamde zich nog steeds dat ze zijn boog versplinterd had. Ze keek hem aan. Nee u moet mij niet verzorgen het is mijn eigenschuld ik had niet aan uw spullen mogen zitten. Ze wilde alles voor hem doen. Zolang hij haar maar niet wegstuurde ze had gemerkt dat ze echt van hem was gaan houden. Elke keer als ze van hem gescheiden was voelde ze pijn in haar hart. Ineens voelde ze een felle pijnscheut en ze greep naar haar buik. Ze keek naar haar bloes waar een donkere vlek aan het groeien was. Ze keek even naar Robin met bange ogen en verloor toen haar bewustzijn.

Ze keek hem aan. "Hij was niet zo zeldzaam als de uwe." Ze schaamde zich nog steeds dat ze zijn boog versplinterd had. Ze keek hem aan. Nee u moet mij niet verzorgen het is mijn eigenschuld ik had niet aan uw spullen mogen zitten. Ze wilde alles voor hem doen, ze keek naar haar bloes waar de donkere vlek groter werd. Hij zag dat ze met bange ogen naar hem keek en bewusteloos viel, hij kon haar net op tijd kunnen opvangen. HI jlegde haar snel op zijn bed en trok haar blouse weg en keek naar de wond, het bleode echt vreselijk, hij probeerde die te stelpen met haar blouse. de wond was te diep en moest gehecht worden. Hji rende naar zijn EHBO doos en pakte daar de draden en de naald. Hij stak behendig door de oog van de naald en begon de wond te hechten. Toen hij eindelijk klaar was maakte hij de wond weer schoon van bloed en verzorgde de andere wonden zorgvuldig.

Widow werd wakker en tot haar grote schok zag ze dat haar bloes weg was. Ze zag ook dat er draden in haar buik zaten en dat haar andere wondes schoon gemaakt waren. Ze sloeg het deken over haar blote bovenlijf. Ze zocht naar haar held en daar zag ze hem zitten. Ze stapte uit het bed en ging op zijn schoot zitten ze gaf hem een zoen op zijn pluizige wang. En sloeg het laken wat verder dicht. Ze keek hem in zijn ogen. Ooh man ik kan je niet eens een cadeau geven zonder dat je mijn leven weer moet redden. Ik zou jouw moeten beschermen en niet andersom weet je? Daarvoor dienen huisdieren. Ze legde haar hoofd tegen zijn borstkas en rolde zich op tot een bolletje. Gelukkig was ze niet zwaar maar 45 kilo ofzo ze gennoot van zijn warme huid tegen de haare.

Ze stapte uit het bed en ging op zijn schoot zitten ze gaf hem een zoen op zijn pluizige wang. En sloeg het laken wat verder dicht. Ze keek hem in zijn ogen. Ooh man ik kan je niet eens een cadeau geven zonder dat je mijn leven weer moet redden. Ik zou jouw moeten beschermen en niet andersom weet je? Daarvoor dienen huisdieren. Ze legde haar hoofd tegen zijn borstkas en rolde zich op tot een bolletje. Gelukkig was ze niet zwaar maar 45 kilo ofzo ze gennoot van zijn warme huid tegen de haare. hij lachte 'Weetje ik ben ook wel blij dat ik je steeds moet redden.' Hij kuste haar wang en trok haar dichter bij zich maar toen herrinerde hij zich 'Kom ik moet de verband nog verbinden.' Hij tilde haar op en zette voorzichtig op haar voeten.

hij lachte 'Weetje ik ben ook wel blij dat ik je steeds moet redden.' Hij kuste haar wang en trok haar dichter bij zich. Widow's temepratuur steeg weer even toen ze zijn lippen op haar huid voelde. Het was een prettig gevoel. 'Kom ik moet de verband nog verbinden.' Hij tilde haar op en zette voorzichtig op haar voeten. Ze raakte met haar voeten de koude vloer aan die ongeveer dezelfde temeratuur had als haar huid. Ze lachte naar Robin en ging zelf staan zodat het het verband rond haar kon doen. Ze keek naar hem toen hij het er zorgvuldig rond wikkelde. Toen hij klaar was lachte ze naar hem en vloog in zijn armen. Ze zei met een blije stem. Ik ben eigenlijk blij dat jij mij gevangen hebt. Zo dat was eruit. Dacht ze in zichzelf.

Hij pakte de verband van de tafel en begon zorgvuldig te verbinden. Hij probeerde niet op haar licham te letten ook al had dat nu neit veel zin meer omdat hij net alles had verzorgd. Toen hij klaar was vloog ze hem in zijn armen Ze zei met een blije stem. Ik ben eigenlijk blij dat jij mij gevangen hebt. Hij glimlachte naar haar 'Ik ben ook blij dat ik je heb gevangen.' zei hij fluisterend in haar oor en streelde haar kaak.

Ze zag hoe hij naar haar lichaam staarde maar ze vond het niet erg hij had haar toch al gezien toen hij haar verzorgd had. Toen ze hem knuffelde streelde hij haar kaak en zei. Hij glimlachte naar haar 'Ik ben ook blij dat ik je heb gevangen.' zei hij fluisterend in haar oor . Widow lachtte en keek hem aan in zijn prachtige ogen. Ze werd erdoor betoverd en ze ztte haar volle rode lippen tegen de zijne dit was een magisch moment zo geweldig. Na een paar minuten loste ze zijn lippen en legde haar hoofd weer tegen zijn borst. "Robin ik hou van je" Zei ze met een zachte stem ze hield van haar meester eerst had ze hem gehaten maar nu had hij haar zacht binnenkant volledig ingepalmd en met iedere ademstoot die hij uitblies versterkte haar gevoelens voor hem.

Widow lachtte en keek hem aan in zijn prachtige ogen. Ze werd erdoor betoverd en ze ztte haar volle rode lippen tegen de zijne dit was een magisch moment zo geweldig. Na een paar minuten loste ze zijn lippen en legde haar hoofd weer tegen zijn borst. "Robin ik hou van je" Zei ze met een zachte stem Hij hield haar stevig vast 'Ik hou ook van jou Widow.' Zei hij tegen haar en drukte zijn lippe op die van haar, hij genoot van har aanwezigheid in zijn huis en hij genoot van de gedachten dat ze van hem hield.

Hij hield haar stevig vast 'Ik hou ook van jou Widow.' Zei hij tegen haar en drukte zijn lippe op die van haar. Widow deed mee met zijn kus maar na de kus staarde ze hem aan. "Maar we mogen...we kunnen..we kunnen zo niet samen zijn. Ze doden ons beide." Zei ze met een bedroefde stem terwijl er een traan over haar wang rolde. Ze wilde bij hem zijn maar dan zou haar nachtmerrie uitkomen. En ineens schoot haar iets te binnen. Haar ogen werden groot van angst. "Dregoe...." Stootte ze uit terwijl ze zich stevig tegen hem aandrukte.

Widow deed mee met zijn kus maar na de kus staarde ze hem aan. "Maar we mogen...we kunnen..we kunnen zo niet samen zijn. Ze doden ons beide." Zei ze met een bedroefde stem terwijl er een traan over haar wang rolde. Ze wilde bij hem zijn maar dan zou haar nachtmerrie uitkomen. En ineens schoot haar iets te binnen. Haar ogen werden groot van angst. "Dregoe...." Stootte ze uit terwijl ze zich stevig tegen hem aandrukte. Hij keek haar niet begrijpend aan 'Wat is er met Dregoe en wie is dat?' vroeg hij dringend terwijl hij zijn handen om haar heen sloeg. 'Widow is er nog iets dat je wilt vertellen?' vroeg hij haar.

Hij keek haar niet begrijpend aan 'Wat is er met Dregoe en wie is dat?' vroeg hij dringend terwijl hij zijn handen om haar heen sloeg. 'Widow is er nog iets dat je wilt vertellen?' vroeg hij haar. Widow liet hem los en ging voor hem op een stoel zitten. Ze richtte haar hoofd naar de grond en begon te vertellen. Ik heb Dregoe ontmoet de avond dat jij mij gevangen had. Ik haatte je toen nog echt heel hard. Hij en ik zijn samen op blood hunters gaan jagen die nacht. Dregoe leidt sinds kort een groep die tegen jouw soort vecht en ze wilt uitroeien op een pijnlijke manier. Hij wilt dat ik me bij hem voeg zodra ik aan jouw "ontsnapt" ben. Ik zei natuurlijk ja maar nu ik van je gaan houden ben wil ik jouw niet doden. En ik ben bang dat als hij er achter komt hij je wilt....wilt doden. Ze durfde hem niet aan te kijken ze voelde zich zo schuldig over die avond.

Widow liet hem los en ging voor hem op een stoel zitten. Ze richtte haar hoofd naar de grond en begon te vertellen. Ik heb Dregoe ontmoet de avond dat jij mij gevangen had. Ik haatte je toen nog echt heel hard. Hij en ik zijn samen op blood hunters gaan jagen die nacht. Dregoe leidt sinds kort een groep die tegen jouw soort vecht en ze wilt uitroeien op een pijnlijke manier. Hij wilt dat ik me bij hem voeg zodra ik aan jouw "ontsnapt" ben. Ik zei natuurlijk ja maar nu ik van je gaan houden ben wil ik jouw niet doden. En ik ben bang dat als hij er achter komt hij je wilt....wilt doden. Ze durfde hem niet aan te kijken ze voelde zich zo schuldig over die avond. Hij ging op bed zitten en dacht diep na 'dus er zijn heel wat shape shifters die tegen mij zijn, wat een leuke terug komst.' Zei hij half lachend en probeerde iets te bedenken ook al lukte dat niet. er meost toch een uit weg zijn van dit alles.

Hij ging op bed zitten en dacht diep na 'dus er zijn heel wat shape shifters die tegen mij zijn, wat een leuke terug komst.' Zei hij half lachend en probeerde iets te bedenken ook al lukte dat niet. er meost toch een uit weg zijn van dit alles. Widow kwam op zijn schoot zitten het deed even pijn aan haar buik maar dat liet ze niet merken. Ze gaf hem een zoen op zijn kaak. "Ik bescherm je wel" Ze legde haar hoofd op zijn schouder. En ineens kreeg ze een idee. "Ik moet het hem vertellen! " Ze probeerde recht te staan maar het deed even teveel pijn. Het zal gevaarlijk worden ze wist niet hoe hij zou reageren en ze wist niet of ze hem aankon in deze staat.

Widow kwam op zijn schoot zitten het deed even pijn aan haar buik maar dat liet ze niet merken. Ze gaf hem een zoen op zijn kaak. "Ik bescherm je wel" Ze legde haar hoofd op zijn schouder. En ineens kreeg ze een idee. "Ik moet het hem vertellen! " Ze probeerde recht te staan maar het deed even teveel pijn. Het zal gevaarlijk worden ze wist niet hoe hij zou reageren en ze wist niet of ze hem aankon in deze staat. hij keek meteen 'Hou is even, jij gaat nergens heen met je wonden nu.' Zei hij rustig en ging staan om haar niet door te laten 'kom dit kan wel even wachten nu, jij gaat rustig liggen en doet rustig aan begrepen.' hij keek haar vragend aan.

hij keek meteen 'Hou is even, jij gaat nergens heen met je wonden nu.' Zei hij rustig en ging staan om haar niet door te laten 'kom dit kan wel even wachten nu, jij gaat rustig liggen en doet rustig aan begrepen.' hij keek haar vragend aan. Widow trok even een pruillipje. "Oké oké robin ik zal wel wachten. Loog ze. Widow ging op het bed liggen en trok Robin tegen zich aan. Het was toch al donker aan het worden. Widow wachtte geduldig tot hij in slaap viel en toen hij eindelijk in dromenland was. Kroop ze geruisloos uit het bed en liep weg opzoek naar Dregoe. Widow wilde zeker zijn dat Robin veilig was.

Widow trok even een pruillipje. "Oké oké robin ik zal wel wachten. Loog ze. Widow ging op het bed liggen en trok Robin tegen zich aan. Het was toch al donker aan het worden. Hij was meo maar probeerde steeds niet in slaap te vallen omdat hij zeker wist dat ze weg zou sluipen, uiteindelijk heeft de slaap van hem gewonnen en hij viel in een diepe nachtmerrie. Het was vreselijk hij zag hoe Widow voor zijn ogen dood ging en alles werd toen zwart en hij merkte na een tijdje dat hij in een diepe kloof viel.