old "friend" [kiba]

Ze tikte op zijn schouder en hij keek op. Er volgde een harde klap. Kiba begon te grommen. "Waag het niet om mij ooit nog aan te raken Kiba!" Gromde Mistake. "Jij bent de meest arrogante, egowistische, leugenachtige player die ik ooit heb ontmoet!" Opeens kwam er iets in hem op wat haar zeker zou kwetsen. "Dat was voor dat water dat je toen in mijn gezicht gegoten had! Ik begrijpen waarom je ouders je in de arena dropte! Je bent grootste mislukking ooit!" Hij draaide zich om en wandelde richting zijn huis. Hij had moeite met zich in te houden en hier en daar zag je enkele schubben verschijnen.

"Dat was voor dat water dat je toen in mijn gezicht gegoten had! Ik begrijpen waarom je ouders je in de arena dropte! Je bent grootste mislukking ooit!" Hij draaide zich om en wandelde richting zijn huis. Mistake onplofte "letterlijk" ze was nu een woeste eenhoorn en met haar racer gave snelde ze langs hem af. Haar oorn veroorzaakte een vleeswond op zijn arm. Ze stond wild hinnikend en stijgerend voor hem. "Waag het niet om over mijn ouders te praten jij jij jij MONSTER!" Riep ze woest ze wist dat hij daar niet tegen kon. "Ja Kiba je bent niets meer dan een zielig monster zonder ouders dat denkt dat hij zich beter voeld door zijn lege hart te vullen met lust!" Mistake stormde weer op hem af en veroorzaakte een schram op zijn linker arme met haar vlijmscherpe hoorn.

Ze raasde langs hem af en veroorzaakte een vleeswond. Dat groeide wel weer dicht. Er steigerde een eenhoorn voor hem. "Waag het niet om over mijn ouders te praten jij jij jij MONSTER! Ja Kiba je bent niets meer dan een zielig monster zonder ouders dat denkt dat hij zich beter voeld door zijn lege hart te vullen met lust!" In nog minder dan een seconde, was hij een draak. Hij gromde woest en gebruikte zijn gedachteleeskracht zodat hij de aanvallen perfect kon ontwijken. Natuurlijk was hij slim genoeg om nooit tegen iemand zijn kracht te verraden. Hij gromde. "Je ziet duidelijk dat je een mislukking bent! Zwarte eenhoorns zijn mislukkingen! Ga weg Mistake, ik wil je niet braden als een braadkip!" Door zijn schubben zouden de wondes iets minder effect hebben, maar hij zou pijn blijven voelen.

In minder dan een seconde stond er een draak voor haar. "Je ziet duidelijk dat je een mislukking bent! Zwarte eenhoorns zijn mislukkingen! Ga weg Mistake, ik wil je niet braden als een braadkip!" Door zijn schubben zouden de wondes iets minder effect hebben, maar hij zou pijn blijven voelen. Mistake schraapte over de grond. Ze was niet zwak en haar hoorn was onbreekbaar. Ze rende op hem af met in haar gedachten zijn arm om te raken maar op het laatste nippertje bedacht ze zich en prikte hem in zijn oog. Zijn oog was nog heel maar het moest veel pijn doen. "Zwijg jij uit de kluiten gegroeide hagedis!" Riep ze kwaad.

Mistake begon hem aan te vallen en prikte met haar hoorn in zijn oog. Waarom deed ze dit? Was het niet duidelijk dat hij niet wilde vechten? Hij schreeuwde van de pijn. "Zwijg jij uit de kluiten gegroeide hagedis!" Hij werd kwaad omdat ze zo dom was, dat ze altijd zo kinderachtig deed. Hij spreidde zijn vleugels en vloog de lucht in, zo hoog dat Mistake nooit tot bij hem zou geraken. Hij vloog boven de wolken. Kiba sloot zijn ogen en ontspande. Eindelijk rust. Eindelijk van Mistake af. Hij was blij dat hij haar niet kon horen, niet kon zien, dat ze ver, ver weg was nu. Kiba vond het leuk om te vliegen, daar ontspande hij van.

Kiba gromde En wilde wegvliegen. Maar Mistake liet hem niet ontsnappen. Ze veranderde in een mens en kroop op zijn rug. Ze woog zo weinig dat hij er niets van merkte. Kiba vloog in de lucht en hij ontspande blijbaar. Mistake was nog steeds woest dit was al de 2de keer dat hij haar probeerde te kussen zonder dat ze het wou en nu was het hem gelukt. Ze begon met haar nagels onder zijn schubben te gaan en begon ze stilletjes los te trekken het was extreem pijnlijk maar ook moeilijk voor haar om ze los te krijgen. Mistake gromde en riep toen. "Ben je nu niet blij Kiba? Jij wou toch altijd al met mij een stukje gaan "rijden"?!" Zei zze met een stem die droop van het sarcasme.

Opeens had hij verschrikkelijk veel pijn aan zijn schubben. "Ben je nu niet blij Kiba? Jij wou toch altijd al met mij een stukje gaan "rijden"?!" Door de pijn, kon hij niet meer vliegen en hij stortte naar beneden. Het was dus in zijn en in Mistake haar nadeel. Hij kwam met een gigantische klap op de grond en er ontstond een gigantische aardbeving. Hij veranderde weer en opende zijn ogen. Alles was wazig en bonste. Hij kreeg maar geen scherp beeld. Hij bleef liggen en sloot zijn ogen terwijl zijn ademhaling steeds meer vertraagde. De klap was zo heftig voor hem dat hij amper bij bewustzijn was. Hij voelde zich verschrikkelijk misselijk en wilde zo graag overgeven, maar hij kon niet bewegen.

Kiba stortte naar beneden en veranderde weer terug het was een harde klap maar Kiba had haar val gebroken. Ze zag hem liggen hij bewoog niet maar knipperde wel met zijn ogen. Mistakes hoofd bonsde ook wat maar ze moest hem helpen ze boog zich over hem en scheurde zijn hemd open. ze begon met haar handen op zijn borst te duwen zodat zijn hart aan de praat bleef. ze wist genoeg van EHBO om te weten dat ze hem ook mond op mond moest geven. Ze boog zich naar hem toe en pompte zijn longen vol met lucht. Ze deed alles om hem niet te laten sterven. Er rolde een paar tranen over haar wangen. "Niet dood gaan Kiba niet doodgaan!" Smeekte ze terwijl ze verder bleef reanimeren.

Hij voelde hoe zijn longen vol lucht gepomd werden. Zijn ogen schoten open. Als reflex duwde hij Mistake van hem af en hij sprong recht. Hijs tond meteen in verdedigingshouding. Hij gromde kort maar toen hij Mistake zag ontspande hij wat. Hij ging weer normaal staan. "Sorry, reflex." Hij zag dat ze huilde. Kiba hield zijn hoofd schuin. "Huil je nu?" Hij legde zijn hand op zijn rug en merkte dat hij bloedde. Dat was waarschijnlijk van die schub. Tja, morgen zag je er toch niets meer van, zo erg was het dus niet. Het bloedde ook niet fel, het deed alleen een beetje pijn. Hij wilde naar Mistake toe gaan om haar te troosten, maar hij bedacht zich er toen aan dat hij haar nooit meer mocht aanraken. Hij had ook niet veel zin in vechten tegen haar vriendje als hij weer iets fout deed.

Kiba opende zijn ogen en wierp haar van hem af hij gromde en stond in een verdedigende houding. Mistake kroop een beetje achteruit. Hij ging weer normaal staan. "Sorry, reflex." Hij zag dat ze huilde. Kiba hield zijn hoofd schuin. "Huil je nu?" Hij legde zijn hand op zijn rug en merkte dat hij bloedde. Mistake zag dat hij bloedde en nu voelde ze zich nog erger. "Ja ik huil, ik weet het ik ben zielig." Ze zag dat hij twijfelde om naar haar toe te komen. "Je mag me best aanraken hoor maar alsjeblieft hou je in. Ik weet het ik had je niet mogen slaan of je schub van je rug trekken maar ik raakte gewoon een beetje in paniek." Zei ze met haar hoofd naar de grond gericht.

"Ja ik huil, ik weet het ik ben zielig." Hij haalde zijn schouders op. "Je mag me best aanraken hoor maar alsjeblieft hou je in. Ik weet het ik had je niet mogen slaan of je schub van je rug trekken maar ik raakte gewoon een beetje in paniek." Hij schuifelde voorzcihtig naar haar toe. Met een plof ging hij naast haar zitten. "Ik had me niet mogen laten overnemen door mijn draak, dan had ik dat niet gedaan, danhad jij me niet aangevallen en was dit niet gebeurt. Mistake, het is mijn eigen fout dat ik mijn draak niet onder controle kan houden." Hij glimlachte. "En je moet jezelf niet zo afkraken, dat is niet goed voor je. Je bent geen mislukking, Mistake, je bent uniek, uniek in je soort." Hij glimlachte naar haar.

Hij schuifelde voorzcihtig naar haar toe. Met een plof ging hij naast haar zitten. "Ik had me niet mogen laten overnemen door mijn draak, dan had ik dat niet gedaan, danhad jij me niet aangevallen en was dit niet gebeurt. Mistake, het is mijn eigen fout dat ik mijn draak niet onder controle kan houden." Hij glimlachte. "En je moet jezelf niet zo afkraken, dat is niet goed voor je. Je bent geen mislukking, Mistake, je bent uniek, uniek in je soort." Hij glimlachte naar haar. Ze glimlachte terug. "Dankje Kiba." Ze boog naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. Ze bloosde een beetje maar werd toen weer serieus. "Het was niet slim om hier te vechten Dregoe is hier vast ergens in de buurt en als hij jouw ziet weet ik niet wat hij gaat doen" Ze keek hem een beetje ongerust aan.

"Dankje Kiba." Ze gaf hem een kus op zijn wang en hij werd knalrood. "Het was niet slim om hier te vechten Dregoe is hier vast ergens in de buurt en als hij jouw ziet weet ik niet wat hij gaat doen" Hij knikte en stond recht. "Ik ga maar eens." Daarna verdween hij voor Mistake nog iets kon zeggen. Hij wilde niet echt die Dregoe tegenkomen. Hij had hem nog nooit gezien en wist dus ook niet wat die allemaal kon doen. Hij rende verder, naar de markt want hij moest nog boodschappen gaan doen.