old "friend" [kiba]

Mistake was opzoek naar nieuwe beesen voor dregoe aangezien ze de oude verpletterd had. Ze was nog steeds niet volledig hersteld en dus een makkelijke prooi. Maar ze had geen angst ze was nooit bang.. Mistake was rustig bessen aan het verzamelen in haar korte short en korte topje. Het was een rustige lente dag en de zon was al stilletjes aan het ondergaan. Alles was rustig en met blood hunters had ze ook al een tijd geen problemen gehad. Ze was ook wat bijgekomen waardoor ze mooier slank was en niet graatmager. Het leven nu was beter veel beter dan het leven in de arena. Mistake was zo druk aan het plukken dat ze niet merkte dat er iemand aankwam.

Kiba was wat aan het rondwandelen, Liliana sliep nog. Hij had gewoon simpele kleren aan. Kiba wilde nog eens naar de ruïnes, zijn ouwe thuis. Een bekende geur drong zijn neus binnen. Het was zeker weten iemand van de arena. Grijnzend liep hij zijn neus achterna. Toen zag hij Mistake bessen plukken, hij grijnsde. Dit maal zal het hem lukken. Dit maal zou hij haar wel kunnen versieren. Om haar niet te hard te laten schrikken, liet hij een tak kraken terwijl hij naar haar toe ging. "Wel, dat is lang geleden. Kijk eens, wat zie je er goed uit, hoe gaat het?" Zijn stem was vriendelijk en rustig. Hij glimlachte zelfs naar haar. De eerste keer sinds het kleine ongelukje, hij probeerde haar te versieren waar iedereen bij was, maar toen had Mistake hem beledigd en had Kiba een flater begaan.

Mistake keek op van een krakende tak en tot haar grote verbazing zag ze Kiba voor zich staan. De player van de arena. Ze wist het nog goed zij was het enige meisje dat hem ooit afgewezen had en dat had ze dan nog eens op een zeer onvriendelijke wijze gedaan. Ze had hem uitgescholden en een beker water in zijn gezicht gekieperd toen hij haar wilde kussen. "Wel, dat is lang geleden. Kijk eens, wat zie je er goed uit, hoe gaat het?" Zijn stem was vriendelijk en rustig. Hij glimlachte zelfs naar haar. Mistake deed de laatste bessen in haar tas en knoopte die dicht. "Hallo Kiba..." Zei ze met een geïrriteerde stem. Ze dacht zo van. Had het nog maar waat langer geduurd. Mistake stond recht en keek hem aan. "Hoe denk je dat het gat? Ik moet me verschuilen en praktisch niets van mijn lijf is nog perfect intakt. Behalve dan mijn maagdelijkheid iets wat hij nooit van haar had kunnen afpakken dacht ze. Ze keek hem best zuur aan.

Mistake stopte haar bessen weg. "Hallo Kiba..." Aan haar stem te horen was ze blijkbaar niet blij hem te zien. "Hoe denk je dat het gat? Ik moet me verschuilen en praktisch niets van mijn lijf is nog perfect intakt." Ze keek hem zuur aan. Kiba moest lachen en legde zijn hand op haar schouder. "Laten we vergeten wat er in de arena gebeurt is, ik ben veranderd Mistake, ik ben niet meer zoals toen." Hij keek haar glimlachend aan. "Ik vind dat je er allesinds minder erg toegetakeld uit ziet dan in de arena." Hij bekeek haar eens goed. Ze was nog steeds mager, maar minder mager dan eerst. Op sommige plaatsen zag je ook nog wat littekens. Maar voor de rest zag ze er best goed uit.

Kiba moest lachen en legde zijn hand op haar schouder. Mistake schudde zijn hand eraf. "Laten we vergeten wat er in de arena gebeurt is, ik ben veranderd Mistake, ik ben niet meer zoals toen." Hij keek haar glimlachend aan. "Ik vind dat je er allesinds minder erg toegetakeld uit ziet dan in de arena." Hij bekeek haar eens goed. Ze grijnsde duivels. "Dat komt omdat ik geen last meer heb van kwallen zoals jij!" Zei ze terwijl ze recht stond. Wat was deze jongen toch raar. Ze grijnsde weer. "En nog blauwtjes gelopen? Of was ik de enige die die idiote lach irritant vind?" Zei ze terwijl ze haar tas op haar rug zwierde.

Het meisje begon duivels te grijnzen. "Dat komt omdat ik geen last meer heb van kwallen zoals jij!" Hij draaide met zijn ogen. "En nog blauwtjes gelopen? Of was ik de enige die die idiote lach irritant vind?" Hij zuchtte. "Nee, ik ben nog geen blauwtjes gelopen. Ik houd me niet echt meer bezig met het versieren van vrouwen en ze daarna weer laten vallen. Ik gewoon bevriend met vrouwen en mannen, zoals iedere normale man. Ondertussen, wacht ik tot ik de ware tegenkom, maar voor de rest interesseer ik me niet echt meer in liefde." Hij zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar. Wat zou ze nu uit haar duim gaan zuigen?

Hij zuchtte. "Nee, ik ben nog geen blauwtjes gelopen. Ik houd me niet echt meer bezig met het versieren van vrouwen en ze daarna weer laten vallen. Ik gewoon bevriend met vrouwen en mannen, zoals iedere normale man. Ondertussen, wacht ik tot ik de ware tegenkom, maar voor de rest interesseer ik me niet echt meer in liefde." Hij zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar. Crap! Dacht ze hij is dus echt veranderd. Best raar eigenlijk. Een Kiba die zich normaal gedraagd en die zijn ogen eens op haar gezicht houd en niet de hele tijd naar haar lichaam laat afdwalen. Ze zuchtte. "Sorry dat ik zo bot deed. ik heb gewoon moeite met mensen vertrouwen en zeker als ze me in het verleden nja nogal lastig gevallen hebben." Man dit was moeilijker dan ze dacht maar ja ze had het over haar lippen gekregen.

"Sorry dat ik zo bot deed. ik heb gewoon moeite met mensen vertrouwen en zeker als ze me in het verleden nja nogal lastig gevallen hebben." Hij glimlachte. "Dat geeft niets hoor, ik kan het best begrijpen." Opeens brande er een vraag op zijn tong. Hij twijfelde eerst of hij het wel zou vragen, maar hij besloot het toch maar te doen. "Hoe ben je eigelijk ontsnapt, uit de arena?" Vroeg hij zacht. Als te veel mensen wisten dat ze ontsnapt waren, werden ze meteen terug naar de arena, of beter gezegd hel, gestuurd. Hij keek haar nieuwsgierig aan. "Wow, ik snap niet dat je dat voor elkaar gekregen hebt." Zei hij toen Mistake haar verhaal gedaan had. Hij had het maar simpel gehouden bij zijn ontsnappingsplan.

Hij glimlachte. "Dat geeft niets hoor, ik kan het best begrijpen." Mistake liet een kleine lach ontsnappen. "Hoe ben je eigelijk ontsnapt, uit de arena?" Vroeg hij zacht. Mistake begon haar verhaal te doen. "Wel bij mijn laatste gevecht moest ik tegen een grote jongen vechten en ik ben op zijn rug gesprongen dan in het publiek en zo de arena uitgerend. Ik heb een hoop pijlen op me geschoten gekregen en ook een paar messteken maar ik heb het gehaald." Ze was ondertussen op een halfafgebrokelde muur gaan zitten. "Wow, ik snap niet dat je dat voor elkaar gekregen hebt." Zei hij toen Mistake haar verhaal gedaan had. Ze moest even blozen. Ach dat stelde niets voor maar zeg eens hoe ben jij ontsnapt? Vroeg ze uit pure nieuwsgierigheid.

"Wel bij mijn laatste gevecht moest ik tegen een grote jongen vechten en ik ben op zijn rug gesprongen dan in het publiek en zo de arena uitgerend. Ik heb een hoop pijlen op me geschoten gekregen en ook een paar messteken maar ik heb het gehaald." Mistake ging op een afgebroken muur zitten. "Wow, ik snap niet dat je dat voor elkaar gekregen hebt." Mistake moest blozen, best schattig. "Ach dat stelde niets voor maar zeg eens hoe ben jij ontsnapt?" Hij haalde zijn schouders op. "Gewoon, met al de kracht van mijn wezen, brak ik de cel uit, sloeg de wachters neer en deed één van hen zijn mantel aan en om ervoor te zorgen dat niemand me herkende, zette ik de kap op mijn hoofd. Zo ben ik kalm de arena buitengeraakt." Hij grijnsde. "En ik dacht dat het enkel in verhalen kon, zo zie je maar." Hij lachtte en ging naast Mistake op de half afgebroken muur zitten.

Hij haalde zijn schouders op. "Gewoon, met al de kracht van mijn wezen, brak ik de cel uit, sloeg de wachters neer en deed één van hen zijn mantel aan en om ervoor te zorgen dat niemand me herkende, zette ik de kap op mijn hoofd. Zo ben ik kalm de arena buitengeraakt." Hij grijnsde. "En ik dacht dat het enkel in verhalen kon, zo zie je maar." Mistake keek hem vol verbazing aan ze had wel respect voor die actie. Hij lachtte en ging naast Mistake op de half afgebroken muur zitten. Ze keek hem even aan en heel subtiel schoof ze een beetje van hem weg. Ze staarde voor zich uit. Ze vond het raar om met hem te praten. Ze keek naar hem vanuit haar ooghoeken hij was wel knap maar ze kon gewoon niet vergeten hoe opdringerig hij vroeger was.

Toen hij naast Mistake zat, schoof ze van hem weg. Stonk hij ofzo? Het was een hele tijd stil, te stil naar zijn zin. "En... Wat doe jij zoal tussendoor?" Hij zuchtte, wat een diepgaand gesprek zeg. Kon je niets beters verzinnen? Zei een stemmetje in zijn hoofd. Maar hij moest eerst vertrouwen opbouwen, anders kon hij niet te werk gaan. Hij keek naar de lucht, de zon stond al helemaal in het midden. Dat betekende dat het al middag was. Zodadelijk moest hij zorgen dat hij verder naar de markt ging, Liliana zat vast al op hem te wachten. "Ik denk dat ik zodadelijk er vandoor moet, ik ging namelijk naar de markt." Hij keek glimlachend naar Mistake.

"En... Wat doe jij zoal tussendoor?" Hij zuchtte. Mistake moest even grinniken. " Ik verzamel bessen om een stinkend goedje te maken dat nodig is om huisjes op te lappen." Zei ze droogjes. "Ik denk dat ik zodadelijk er vandoor moet, ik ging namelijk naar de markt." Hij keek glimlachend naar Mistake. Mistake keek hem even met grote ogen aan en een tikje jaloezie in haar stem. " Kan jij daar nog heen?! Maar daar stikt het van de blood hunters en gezocht borden! Hoe doe je dat?" Vroeg ze nu wat opgewonden. Ze kroop weer wat dichter naar hem toe ze kon nog wel wat van hem leren.

"Ik verzamel bessen om een stinkend goedje te maken dat nodig is om huisjes op te lappen." Hij grijnsde. "Kan jij daar nog heen?! Maar daar stikt het van de blood hunters en gezocht borden! Hoe doe je dat?" Ze klonk nogal jaloers, hij grinnikte. Hij was wel blij dat ze dichterbij schoof. Kiba grijnsde en nam uit zijn tas een donker groene mantel. "Ik doe gewoon deze aan, veel mensen dragen deze, en je bent er minder herkenbaar in." Hij grijnsde en stak de mantel weer weg. "Ik ga wel naar de markt van het dorp, daar zijn veel mensen die niets afweten van wat er in de stad allemaal gebeurt is. De stad bezoek ik niet eens meer, daar zouden ze me meteen herkennen." Hij zuchtte. Hij vond het best wel jammer, het was net zo leuk in de stad. Was...

Kiba grijnsde en nam uit zijn tas een donker groene mantel. ze keek hem even niet begrijpend aan. "Ik doe gewoon deze aan, veel mensen dragen deze, en je bent er minder herkenbaar in." Hij grijnsde en stak de mantel weer weg. "Ik ga wel naar de markt van het dorp, daar zijn veel mensen die niets afweten van wat er in de stad allemaal gebeurt is. De stad bezoek ik niet eens meer, daar zouden ze me meteen herkennen." Hij zuchtte. Mistake begon te blozen en vroeg met een zacht stemmetje. "Mag ik mee? Ik ben al zo lang niet meer op de markt geweest en ik wil dolgraag een nieuwe bloes deze kan namelijk elk moment doorscheuren." Ze keek hem hoopvol aan. Ze had echt een nieuwe bloes nodig deze zat vol gaten en één van de bandjes begon door te scheuren.

"Mag ik mee? Ik ben al zo lang niet meer op de markt geweest en ik wil dolgraag een nieuwe bloes deze kan namelijk elk moment doorscheuren." Zijn glimlach verdween en zijn gezicht stond neutraal, zelfs een beetje bang. "Hetspijt me, ik heb maar één mantel en er zal wel iemand zijn die je herkend. Daarom dat ik een mantel draag, dan denkt iedereen dat ik gewoon één van die jongeren ben die probeert stoer te doen." Zijn gezicht stond vol medelijden. "Het spijt me echt. Als je wil mag je mijn mantel wel lenen als ik klaar ben." Hij glimlachte weer. Hij zou haar maar al te graag aan een nieuwe blouse helpen, want dat 'ding' dat ze nu aan had, kon je eigelijk geen blouse noemen.

Zijn glimlach verdween en zijn gezicht stond neutraal, zelfs een beetje bang. "Hetspijt me, ik heb maar één mantel en er zal wel iemand zijn die je herkend. Daarom dat ik een mantel draag, dan denkt iedereen dat ik gewoon één van die jongeren ben die probeert stoer te doen." Zijn gezicht stond vol medelijden. "Het spijt me echt. Als je wil mag je mijn mantel wel lenen als ik klaar ben." Hij glimlachte weer. Mistake knikte maar een glimlach lukte niet. "Ik begrijp het wel Kiba en ik hoef je mantel niet hoor. Dregoe geeft me de zijne wel. Zei ze nu wel met een glimlach. Ze ging weer recht staan. "Mischien moet ik gaan ik zit hier al jouw tijd te verdoen." zei ze met een neutrale stem.

Ze knikte. "Ik begrijp het wel Kiba en ik hoef je mantel niet hoor. Dregoe geeft me de zijne wel." Kiba zuchtte. Mistake stond recht. "Mischien moet ik gaan ik zit hier al jouw tijd te verdoen." Kiba haalde zijn schouders op. "Je bent best wel leuk gezelschap, trouwens, ik heb nog eens hele dag om nar de markt te gaan. Maar als je geen zin hebt om bij me te blijven, je moet het zelf weten." Hij stond recht en strekte zich uit. Een kleine geeuw ontsnapte uit zijn mond. Vervolgens nam hij de mantel en deed die al om, maar de kap zette hij nog niet op. Kiba ging weer zitten. "Vertel me eens, wie is die Dregoe?" Hij probeerde zo neutraal mogelijk te klinken, maar er zat een tikkeltje jalozie* in zijn stem.

*heb geen idee meer hoe je het schrijft...

Kiba haalde zijn schouders op. "Je bent best wel leuk gezelschap, trouwens, ik heb nog eens hele dag om nar de markt te gaan. Maar als je geen zin hebt om bij me te blijven, je moet het zelf weten." Hij stond recht en strekte zich uit. Een kleine geeuw ontsnapte uit zijn mond. Mistake grinnikte. "Nee ik blijf graag ik mag de nieuwe Kiba wel" Vervolgens nam hij de mantel en deed die al om, maar de kap zette hij nog niet op. Kiba ging weer zitten. "Vertel me eens, wie is die Dregoe?" Hij probeerde zo neutraal mogelijk te klinken, maar er zat een tikkeltje jalouzie in zijn stem. Mistake grinnikte. "Wel dregoe is een vriend. Ik woon bij hem, we zorgen voor elkaar en hij is mijn leider." Ja zo kon ze hem omschrijven Dregoe was geweldig, voor een man teminste. "Hij is ook iets ouder dan jij en hij is een weerwolf. Heel handig als ik s'nachts kou heb mag ik bij hem kruipen zijn vacht is lekker warm" Ze ging weer zitten en keek Kiba een beetje argwanend aan. "Maar waarom wilde je dat weten?"

Mistake grinnikte. "Wel dregoe is een vriend. Ik woon bij hem, we zorgen voor elkaar en hij is mijn leider. Hij is ook iets ouder dan jij en hij is een weerwolf. Heel handig als ik s'nachts kou heb mag ik bij hem kruipen zijn vacht is lekker warm" Hij snoof. "Maar waarom wilde je dat weten?" Hij keek naar de grond. "O, zomaar, ik dacht dat ik hem misschien kende ofzo.." Hij voelde dat hij verschrikkelijk rood werd. "maar ik ken hem niet dus... Veel succes met je nieuwe vriendje, ik bedoel, meisjesdief, ow euh nee, ik bedoel Dregoe." Hij probeerde ervoor te zorgen dat zijn haren zijn gezicht een beetje verborgen zodat ze niet zag hoe rood hij was.

Hij keek naar de grond. "O, zomaar, ik dacht dat ik hem misschien kende ofzo.." Hij voelde dat hij verschrikkelijk rood werd. "maar ik ken hem niet dus... Veel succes met je nieuwe vriendje, ik bedoel, meisjesdief, ow euh nee, ik bedoel Dregoe." Hij probeerde ervoor te zorgen dat zijn haren zijn gezicht een beetje verborgen zodat ze niet zag hoe rood hij was. Mistake begon te lachen. "Kiba ben je jalours?!" Gierde ze uit. Maar toen werd ze weer seriues. "Maar ik dacht dat je veranderd was? Was dit alles weer één van je versier trucjes?!" Zei ze terwijl ze steeds minder vriendelijk werd. Hij was dus gewoon tegen haar aan het liegen!

Mistake begon hard te lachen. "Kiba ben je jaloers?!" Hij kreunde wat onverstaanbaars. "Maar ik dacht dat je veranderd was? Was dit alles weer één van je versier trucjes?!" Hij schrok op. "Nee, Mistake ik ben echt veranderd! Het was gewoon, in de arena... Misschien had je het niet door en was ik iets té opdringerig.. Maar ik hield echt van je." Hij keek haar aan met gekwelde ogen. "Iedere keer keek ik door het raam om te zien of je het wel haalde. Ik durfde het gewoon niet te zeggen, omdat je me altijd zo zuur bekeek. Ik wilde gewoon je aandacht want in het begin keek je nooit naar me. Daarom moest ik me populair maken, op een goede of slechte manier. Blijkbaar had ik het op de slechte manier gedaan." Hij keek naar de grond.

Hij schrok op. "Nee, Mistake ik ben echt veranderd! Het was gewoon, in de arena... Misschien had je het niet door en was ik iets té opdringerig.. Maar ik hield echt van je." Hij keek haar aan met gekwelde ogen. "Iedere keer keek ik door het raam om te zien of je het wel haalde. Ik durfde het gewoon niet te zeggen, omdat je me altijd zo zuur bekeek. Ik wilde gewoon je aandacht want in het begin keek je nooit naar me. Daarom moest ik me populair maken, op een goede of slechte manier. Blijkbaar had ik het op de slechte manier gedaan." Hij keek naar de grond. Mistake schrok even. Dit had ze echt nooit verwacht. Ze ging voor Kiba zitten. "Ow Kiba....als ik dat had geweten. Ik bekeek je gewoon nooit omdat ik nooit heb geleerd wat genegenheid laat staan liefde is. En toen je iedere week met een andr meisje rondliep dacht ik dat je zo'n arrogante player was." Ze zuchtte. "Het spijt me als ik je gekwetst heb. Maar als je je nu nog zo voelt is het beter dat ik ga, ik hou namelijk al van iemand anders." ze gaf hem een kus op zijn warrige haar en wilde toen vertrekken....

Ze ging voor hem zitten. "Ow Kiba....als ik dat had geweten. Ik bekeek je gewoon nooit omdat ik nooit heb geleerd wat genegenheid laat staan liefde is. En toen je iedere week met een andr meisje rondliep dacht ik dat je zo'n arrogante player was." Dat dacht hij al. "Het spijt me als ik je gekwetst heb. Maar als je je nu nog zo voelt is het beter dat ik ga, ik hou namelijk al van iemand anders." Ze gaf hem een kus op zijn haar en ze wilde vertrekken. Hij sprong op en greep haar pols. "Gun me dit ene ding, ik zal je nooit meer lastigvallen, en niemand zal het te weten komen." Hij deed een stap naar haar toe en hield niet echt meer rekening met haar. Hij kustte haar gewoon even en liet haar los. "Je kan gaan." Hij draaide zich om en keek naar de grond.

Hij sprong op en greep haar pols. "Gun me dit ene ding, ik zal je nooit meer lastigvallen, en niemand zal het te weten komen." Hij deed een stap naar haar toe en hield niet echt meer rekening met haar. Mistake keek hem niet begrijpend en ook een beetje angstig aan. Hij kustte haar gewoon even en liet haar los. "Je kan gaan." Hij draaide zich om en keek naar de grond. Mistake voelde zich vuil en gebruikt. Nu was ze best kwaad eigenlijk. ze tikte op Kiba's schouder en toen hij zijn hoofd oprichtte om te kijken sloeg ze met een ongeloofelijke snelheid met haar vlakke hand op zijn kaak. Het liet een knalrode afdruk achter. "Waag het niet om mij ooit nog aan te raken Kiba!" zei ze grommend. "Jij bent de meest arrogante, egowistische, leugenachtige player die ik ooit heb ontmoet!" Schreeuwde ze.