A New Friend?

In de verte waren zachte oetstappen te horen. Verschillende ogen volgden hem, maar hij trok zich er niks van aan. Hij was immers geen Bloodhunter. Het wapperen van zijn mantel kwam door de wind die erg sterk was vandaag lit sommige Shape shifters verschrikt in zijn richting kijken. Dregoe was op weg om hout te gaan zoeken voor het vuur dat hij vanavond wilde stoken. Het huis van zijn ouders had hij al een betje opgebouwd, maar het was nog niet echt het huis dat het ooit geweest was. De poort die toegang gaf tot de Ruins van het dorp waar hij ooit geleeft had zag er oud en vervallen uit. Dregoe snoof de geuren op, maar rook nog geen onraad, maar toch bleef hij op zijn hoede. Het kon zijn dat de Bloodhunters weer iets nieuws hadden om Shape shifters te kunnen doden zonder dat deze hen konden ruiken. Dregoe verdween tussen de struiken en sprokkelde hout tot hij iets hoorde. Met een snelle beweging rukte hij een tak die hij eerder opgeraapt had hoog boven zijn hoofd en bleef zo in de aanvals houding staan.

Widow was een beetje aan het rondslenteren in haar korte zwarte kleedje tot ze iets rook. Het was een doordringende geur van hond en mens. Ze wist al meteen dat het een shapeshifter was en ze liep naar het geurspoor. Widow had best honger maar ze liet haar maag knorren. Ze zag een jonge knappe man wat hout verzamelen. Ze ging dichterbij en trapte toen op een takje. De man draaide zich om en ging in een aanvalshouding staan. Widow kwam achter de struiken vandaan en het licht van de volle maan viel op haar bleke uit. Ze leek wel een engel met dit licht, een duistere engel, een engel van de dood, een black widow.....

Vanuit de struiken kwam een shoone vrouw uit gelopen, maar Dregoe was er niet zo zeker van haar te kunnen vertrouwen. De geur van slang die om haar heen hing verried dat ze een Shape shifter was dus stak hij de tak weer terug. Hij had er al zo veel gezien dat de jongen zich nergens meer wat van aan trok. 'Oh jij bent het. Ik dacht al dat het de Bloodhunters waren!' zei Dregoe en ging verder met het sprokkelen van het hout voor het vuur. Haar aanblik in het licht van de volle maan gaf haar nog meer schoonheid, maar hij kende haar reputatie en liet zich niet snel verleiden door niemand niet. 'Nog prooi gevangen?' voegde Dregoe er aan toe en keek Wido even aan. Alle kenmerken klopte van wat Dregoe over haar gehoort had, zelfs sommige Shape shifters waren bang voor haar, maar hij niet. Dregoe zou het best tegen haar op willen nemen als ze wilde vechten? Maar Dregoe was nu even niet in de moot om te vechten ook al was hij op ieder moment vecht klaar, maar dat lag meer aan dat er elk moment een Bloodhunter om de hoek zou kunnen komen kijken.

'Oh jij bent het. Ik dacht al dat het de Bloodhunters waren!' zei Dregoe en ging verder met het sprokkelen van het hout voor het vuur. Widow kruistte beledigd haar armen. "oh jij bent het?!" was dat alles? Sprak hij haar zo aan! Ze rook meteen dat hij een shapeshifter was eentje van de hondachtige soort. 'Nog prooi gevangen?' voegde Dregoe er aan toe en keek Wido even aan. Wilow grijnsde. Laten we zeggen dat er een paar jongens die "toevallig" bloodhunterswaren verdwenen zijn. Ja dat was leuk geweest hun gezichten waren hilarisch vlak voor ze haar tanden in hen had gezet en hun beroofd had van hun bloed. Widow moest even lachen en ging toen bij het vuur zitten. Ze volgde de wolf met haar ogen en ze merkte dat hij haar niet vertrouwde. Je kan me vertrouwen.... ik jaag enkel op bloodhunters en voor de komende 3 dagen heb ik toch al genoeg op. Zei ze tenslotte. Widow lachte vriendelijk. Ze had geen zin in een gevecht tenzij hij haar natuurlijk zou beledigen dat was ie ten doden opgeschrevven. Widow begon weer wat te zeggen. Wat is je naam eigenlijk?

Widow leek eerst beledigt te zijn door hoe hij haar begroet had, maar zo reageerde Dregoe nu eenmaal wanneer hij iemand herkende die hij van horen en zeggen ontmoeten. Maar goed Dregoe was geen slechterik en luisterde naar wat Widow zei. Een flauwe glimlach verscheen op zijn lippen en ze had gelijk de meeste Shape shifters waren te vertrouwen en Widow was er eentje die alleen op Bloodhunters joeg net als hij zelf. Het vuur was al lekker op gestookt toen zij erbij kwam zitten en Dregoe reikte naar zijn rugtas en viste er een stuk gedroogt vlees uit. Altijd lekker bij het vuur. Hij trok het in stukken en wilde er eentje aan Widow geven, toen ze naar zijn naam vroeg. 'Sorry voor mijn eerdere reactie, maar op het moment is iedereen gespannen. Mijn naam is Dregoe en jij bent Widow als ik het goed heb.' stelde Dregoe zic later voor en hielt het stukje gedroogte vlees voor haar, als ze het aannam was het okay, maar als ze het niet wilde was het ook goed dan had hij nog wat voor later.

Dregoe reikte naar zijn rugtas en viste er een stuk gedroogt vlees uit. Jakkes dacht ze wat is daar nu lekker aan? Hij trok het in stukken 'Sorry voor mijn eerdere reactie, maar op het moment is iedereen gespannen. Mijn naam is Dregoe en jij bent Widow als ik het goed heb.' stelde Dregoe zic later voor en hielt het stukje gedroogte vlees voor haar. Ze trok haar neus op het rook verschrikkelijk maar ze wilde hem niet beledigen. Nee dank je ik eet enkel als mijn prooi nog zacht en warm is. Ze gennoot van die gedachten vers warm bloed dat door je keel sijpelde. Veel mensen vonden het een rare eetgewoonte maar als je als 5 jarige tussen een bende slangen hebt gezeten weet je gewoon niet anders. Widow keek naar de jongen die aan het vlees begon te kauwen hij was wel aardig en knap maar niet echt haar type. Als er al een type bestond voor haar. Ze staarde naar het vuur de warmte deed haar niet veel als slang is ze namelijk koudbloedig. Ze keek even met duivelse pretoogjes naar de jongen langs haar. Weet je ik heb al weer een slachtoffer op het oog een jonge bloodhunter genaamd robin hood. Ze gniffelde even. Binnenkort mag zijn rijke vader naar een nieuwe erfgenaam opzoek. Ze vond het wel een geinig idee.....

Zoals hij al gedacht had sloeg Widow zijn aanbod af en stopte Dregoe het stukje vlees weer terug in zijn rugtas. Haar fluwele stem begon weer te spreken en Dregoe keek haar aan. Ze had dus al weer iemand op het oog die Robin hood heten. Dregoe grijnsde breed bij haar woorden en dacht er al aan hoe ze hem doden zou met die lange scherpe tanden in haar slangen vorm. 'De gedachten alleen al geven me het genoegen om het te kunnen zien.' zei Dregoe en slikte het laatste stukje gedroogt vlees door. Het was niet veel, maar genoeg om de eerste honger te stillen. 'We zouden dadelijk ook nog wat mensen doden als het je aan staat? Dat wa sik in elk geval van plan om nog te doen. Ze verdienen het niet om te leven!' Gromde Dregoe het op het laatste en staarde in het vuur. Hij had een bloedhekel aan mensen gekregen en die moesten sterven als het aan hem lag!

'De gedachten alleen al geven me het genoegen om het te kunnen zien.' zei Dregoe en slikte het laatste stukje walgelijke gedroogt vlees door. Ze glimlachte zo'n reactie had ze nog nooit gekregen. 'We zouden dadelijk ook nog wat mensen doden als het je aan staat? Dat wa sik in elk geval van plan om nog te doen. Ze verdienen het niet om te leven!' Gromde Dregoe het op het laatste en staarde in het vuur. Widow werd enthousiast van zijn geestdrift en keek hem aan. Met haar fluwele en al iets meer slangachtige stem zei ze Sssssspanend! Ze sprog recht en keek naar hem. Kom je mee opweg hiernaartoe heb ik 2 bloodhunters gezien. Voor hij kon antwoorden was ze al aan het rennen ze zat ineengedoken achter een struik en keek naar de bloodhunters. Ze stond heupwiegend recht en ging toen naar één van de bloodhunters de man begon bijna te kwijlen bij het zien van spannende jurkje. Ze wist dat de jongen op de loer lag om de andere man te doden dus ze maakte zich geen zorgen. De bloodhunter wilde haar kussen en ze boog haar hoofd naar hem toe. Terwijl zijn hoofd dichterbij kwam groeide haar tanden. Hij was dichtgenoeg en toen beet ze in zijn nek en brak hem. Ze zoog het bloed op haar armen zaten ook onder het bloed en ze gooide het lijk weg ze keek naar de over gebleven bloodhunter en lachte duivels. de man raakte in paniek en riep. Deadly angel! ze moest lachen. Zo werd ze altijd genoemd zo mooi als een engel maar zo dodelijk ooh zo dodelijk.......

De stem van Widow veranderde meer naar haar slangachtigheid en hij zag haar op sprongen en weg rennen. In een hartslag of twee was Dregoe verandert in zijn wolvenvorm en sprong achter haar aan. Net toen hij op een lage boomtak landen liep Widow naar een van de twee Bloodhunters en doden er eentje, maar de andere raakte in paniek en schreeuwde haar bijnaam. Deadly angel! Dregoe grijnsde breed en sprong van de tak af en landen boven op de tweede Bloodhunter en beek zijn keel door, nog voor zijn ijzelijke kreet tot uiting kon komen. Bloed kleefde aan zijn muil, borst, hals en voorpoten. Zijn donkere vacht glom in het maan licht en hij was wel drie keer zo groot als een normale Shape shifter die zich in een wolf kon veranderen. Zijn klauwen kon Dregoe van elkaar bewegen net als wanneer hij zich als mens voort bewoog. Vers bloed en vlees waren altijd nog lekkerder dan gedroogt, maar soms at hij het wel als hij geen verse prooi kon aanvallen wanneer ze te dicht op een liepen of woonden. Dregoe rukte een stuk vlees af en slokte die op tot genoegen. Daarna draaide hij zich om en kwam zeker tot borsthoogte van Widow nu hij in zijn wolvenvorm was. Hij grijnsde wolfachtig en lekte wat bloed van zijn klauwen. 'Schoonheid kan dus zeer dodelijk zijn!' zei Dregoe met een grijns die nog groter werd bij het zien van de voldoening van Widow.

Ze zag hoe er een gigantische weerwolf de bloodhunter het zwijgen oplegde met een beet. Ze moest er om lachen. ze zag hoe hij het vlees verscheurde en hoe hij helemaal vol bloed naar haar toe kwam hij grijnsde en ze moest best hard omhoog kijken om naar zijn ogen te kunnen kijken. Hij grijnsde wolfachtig en lekte wat bloed van zijn klauwen. 'Schoonheid kan dus zeer dodelijk zijn!' zei Dregoe met een grijns die nog groter werd bij het zien van de voldoening van Widow. Widow grijnsde naar haar nieuwe harige vriend. Het dodelijkst. Zei ze met een brede grijns. Schoonheid was haar beste wapen....

Dregoe grijnsde bij haar woorden, maar die grijns verdween toen hij iets hoorde fluiten. Dat kon geen goed nieuws zijn en trok Widow tegen de vlakte met zichzelf langs haar lichaam. Een pijl boorde zich in een boomstam, want Dregoe hoorde een duidelijke tok. Snel zetten hij zijn poten onder zijn lijf en schoot naar voren. De Bloodhunter die geen van beide had opgemerkt stond op enige afstand in de verte. Donderende poten klonken over de grond en de grote wolf opende zijn muil en greep de man bij zijn hoofd en trok hem mee met de vaart die hij nog had en renden door tot hij weer op het weggetje stond waar hij en Widow de andere twee Bloodhunters gedood hadden. De man gilde het uit van zowel de pijn als de mogelijke angst voor wat beide Shape shifters konden gaan doen. Dregoe gaf verder geen uitstel en beet door zodat de schedel van de Bloodhunter brak. Hersenvloeistof sijpelde over zijn tong. De smaak was bitter, maar de man kon zeker niet lang meer leven. Voor fun liet hij zijn slachtoffer los en rukte een stuk vlees van zijn lijf en at het op. De bloodhunter lag nog te sidderen en Dregoe richten zich tot Widow. 'Als je nog dorst hebt, het is nog vers.' zei Dregoe grijnzend en lipte zijn lippen af. Hij had een vriendin die zeer zeker met dezelfde gedachten over de mensen op een lijn zat. Hij grijnsde nog steeds en genoot van het kreunen van een stervend mens!

Plots duwde dregoe haar tegen de grond. Ze snapte eerst niet waarvoor hij dat deed tot ze de pijl zag vliegen Dregoe spurtte op een derde bloodhunter af . En sleurde hem met zijn hoofd mee Widow keek naar het gruwelijke schouwspel dat toch verassend grappig was. De man stopte met gillen en ze hoorde het gekraak van zijn botten. De bloodhunter lag nog te sidderen en Dregoe richten zich tot Widow. 'Als je nog dorst hebt, het is nog vers.' zei Dregoe grijnzend en lipte zijn lippen af. Widow rook het heerlijke warme bloed en ze kon zich niet inhouden ze veranderde van vorm en werd een 4 meter lange donker paarse cobra. Ze wikkelde zich rond de dode blood hunter en kneep hem fijn daarna zoog ze het bloed op. Ze vond het zalig en kronkelde toen naar haar nieuwe vriend ze kronkelde langs zijn lijf omhoog en gaf hem een lik op zijn harige kaak. Heerlijk! Siste ze in zijn oor.

Widow veranderde in haar slangenvorm en kronkelde op de man af. Dregoe keek geintreseert toe hoe ze hem uitkneep en het bloed op zoog. Zo at ze mischien wel het liefste, maar een vreemde siddering die door zijn lichaam trok kon hij niet onderdrukken toen Widow een beetje om hem heen kronkelde en in zijn oor siste. Even schudden Dregoe zich uit en bloed spatten alle kanten op. Mensen lastig vallen is altijd heerlijk.' zei Dregoe en zetten zih om om uit haar lichte omhelsing te komen. Dregoe bleef het liefste vrij in zijn bewegingen. Zijn oren wibbelde heen en weer, maar ving geen vreemde geluiden meer op. 'Laten we kijken of het vuur nog aan is?' vroeg Dregoe en liep al voor op terug naar hun kleine kamp. Het huisje waar hij het vuur in aangemaakt had was dan wel niet veel, maar zolang het niet regende bleven de daar wel droog. Dregoe gooide nog wat hout op het vuur en ging zitten, waarna hij zichzelf schoon begon te wasen van het bloed met zijn tong.

Even schudden Dregoe zich uit en bloed spatten alle kanten op. Widow ontweek ze zo goed mogelijk als ze kon. Mensen lastig vallen is altijd heerlijk.' zei Dregoe en zetten zih om om uit haar lichte omhelsing te komen.. Zijn oren wibbelde heen en weer, wat was dat grappig . 'Laten we kijken of het vuur nog aan is?' vroeg Dregoe en liep al voor op terug naar hun kleine kamp. Widow volgde hem en veranderde weer van vorm. Het huisje waar het vuur in aangemaakt was dan wel niet veel, maar zolang het niet regende bleven de daar wel droog. Dregoe gooide nog wat hout op het vuur en ging zitten, waarna hij zichzelf schoon begon te wasen van het bloed met zijn tong. Widow ging ook zitten en keek gefacineerd naar het hele was proces. Zoiets deden slangen nooit zij gebruikte hun tong alleen om de omgeving te registreren. Widow geeuwde even en staarde in het vuur. Dit was zo'n raar gevoel zo familiaal. Ze wist niet hoe ze het gevoel kon beschrijven ze kende haar familie niet ze kende haar echte naam zelfs niet meer.....

Widow leek ineens zo stil te zijn en toen Dregoe klaar was gromde hij even, maar rekte zich meteen ook uit. Het voelde goed om iemand om zich heen te hebben en grijnsde vals naar Widow. Misschien moest hij maar een groep oprichten om meer slechte Shape shifters te vergaren en een leger tegen de Bloodhunters op te starten, maar dat moest wel goed georganiseert worden en misschien kon Widow hem daar wel bij helpen? 'Je gedachten zijn ver weg neem ik aan?' vroeg Dregoe en keek Widow aan. Terwijl hij dat deed veranderde hij terug en bleef grijnzen. Zijn gele ogen werden weer lichtbruin en zo bleef hij haar even aankijken.

Ze hoorde vaag een grom maar ze lette er niet echt op. 'Je gedachten zijn ver weg neem ik aan?' vroeg Dregoe en keek Widow aan. Terwijl hij dat deed veranderde hij terug en bleef grijnzen. Zijn gele ogen werden weer lichtbruin en zo bleef hij haar even aankijken. Widow schrok even wakker. Ze keek naar Dregoe en knikte. Ja nogal...Ik moest denken aan het gevoel dat ik net had dat familie gevoel iets wat ik al héél lang niet meer heb gevoeld. Widow legde haar hoofd tegen zijn schouder en zuchtte de afgelopen weken waren nogal raar geweest voor haar....

Widow leek eerst zo'n sluwe meid te zijn, maar ze had ook zo haar zachte kant. Dregoe liet toe dat ze tegen zijn schouder aan ging liggen en glimachte nu vriendelijk. Hoewel zijn hoektanden er het langste over deden om weer terug te groeien zaten ze hem niet echt in de weg. 'Ja Familie is belangrijk, maar voor mij is het korter geleden dat ze weggerukt zijn uit mijn leven!' zei Dregoe en er sloop weer stiekum een grom in zijn stem. 'Widow mocht er een groep van Shape Shifters opgestrart worden waar dan ook doe je dan mee?' deze vraag was zowel voor hem belangrijk als simpel gevraagd, want het was zeer zeker ook bij andere Shape shifters op gekomen om een groep op te starten omdat het alleen bijna onmogelijk was om te leven, tenzij je goede vrienden om je heen had en misschien had Widow hem al door?

'Ja Familie is belangrijk, maar voor mij is het korter geleden dat ze weggerukt zijn uit mijn leven!' zei Dregoe en er sloop weer stiekum een grom in zijn stem. Ze keek even naar hem ze vond het zielig voor hem. Zij had geluk zij herinnerde haar ouders niet meer. 'Widow mocht er een groep van Shape Shifters opgestrart worden waar dan ook doe je dan mee?' W idow ging meteen met haar hoofd van zijn schouder en ging een eindje verder op zitten met haar hoofd in haar knieën van schaamtte. Haar stem was haast onhoorbaar maar Dregoe kon het horen dat wist ze zeker. Ik- ik kan het niet Dregoe. Ze stak haar ene arm wat vooruit waar de metale armband aanvast zat het teken van haar gevangenschap. Ik heb een meester, en ik zal nu al boeten als hij hoord wat ik vanavond gedaan heb. Ze durfde hem niet aan te kijken.

Widow reageerde niet zoals hij verwacht had, want ze schoot bij hem weg alsof hij haar geslagen had? Dregoe keek Widow ene vreemd aan, maar ze schaamde zich kennelijk diep genoeg en liet haar arm naar voren gaan. Er blonk een band die hij voor een sieraad had aangezien. Ze vertelde nu dat ze een meester had? Hoe kon dat gebeuren Widow had zo als hem geleken. Vrij en omgeremt! 'Kun je dat ding niet af doen en weer vrij zijn?' vroeg Dregoe en stond op waarna hij de arm van Widow vast pakte en het ding van alle kanten bekeek. Het was vreemd en leek met haar huid gelijk te zitten?

'Kun je dat ding niet af doen en weer vrij zijn?' vroeg Dregoe en stond op waarna hij de arm van Widow vast pakte en het ding van alle kanten bekeek. Widow schudde haar hoofd. Neen, ik kan het niet afkrijgen het zit aan mij huid vast. Enkel mijn meester krijgt het eraf. Het woord meester spugde ze er bijna uit. Ze haatte die bloodhunter hij had haar verrast en toen gevangen. Ze was nog altijd kwaad op zichzelf door die flater ze gooide haar frustratie eruit met een paar schreeuwende woorde: Ik bedoel die blood hunter is niet normaal! Hij wees me gewoon af! Geen enkele man wijst míj af! en toen ik hem aan het fijn knijpen was heeft hij mij gewoon tegen een muur geslingerd en een elektrisch net over mij gegooid!!! Ze stond nu recht en was aan het ijsberen met woestte maar nog steeds sierlijke stappen. Widow ergerde zich zo en daardoor begonnen alle meubelen in het huis te zweven (telecenetic)

Widow begon kwaad te worden nadat ze gezegd had dat de band alleen door haar meester verwijdert kon worden. Ze trok haar arm terug en Dregoe keek haar na terwijl ze ijsbeerend door de kamer liep en alle meubels die nog stonden liet zweven en vertelde hoe ze gevangen genomen was. 'En als je hem aanvalt wat gebeurd er dan?' vroeg Dregoe serieus en wist niet of hij Widow daar nog kwaaier mee zou maken, maar hij was zelf goed kwaad aan het worden door hoe de Bloodhunter die haar gevangen had genomen! Zijn blik viel weer op Widow doordat hij daarvoor nog even naar de rond zwevende meubels had gekeken. 'Laten ze je zomaar rond rennen of hoe roepen ze je dan terug?' Dregoe wilde alle te weten komen en zelf zou hij nooit maar dan ook nooit zich als Slaaf van de mensen te laten dienen. De blik in zijn ogen was net zo donker als de nacht was, want Dregoe zou zichzelf nog eerder van kant maken dan dat hij naar hen zou luisteren!

'En als je hem aanvalt wat gebeurd er dan?' vroeg Dregoe serieus. Widow stopte even met ijsberen en alle meubels vielen naar beneden. Ik kan hem niet verwonden of doden dan verwond of dood ik mezelf. Mijn lot is verbonden aan het zijne als hij sterft ga ik ook dood. Maar als ik sterf blijft hij gewoon leven hoe unfair is dat?! Ze was best opgefokt door er zo over na te denken. 'Laten ze je zomaar rond rennen of hoe roepen ze je dan terug?' Widow zag dat hij duidelijk alles wilde weten en ze ging voor hem zitten. Deze blood hunter laat me wat vrijer ja, en hij roept gewoon mijn naam. Dan hoor ik het in mijn hoofd en loop automatisch naar hem toe. Ik kan er niets tegen doen. Zei ze met een zucht. Ze keek naar Dregoe en wachtte op zijn reactie.

Het antwoord van Widow voelde aan alsof hij gestoken werd met een mes tussen zijn ribben. Dregoe schudden zijn hoofd en wist even niks uit te brengen na de eerste info die hij van haar kreeg. Maar toen Widow voor hem ging zitten en alle meubels uit de lucht liet vallen hoorde je ook iets breken, maar daar stond zijn hoofd even niet naar. Dregoe keen Widow recht aan en luisterde naar de tweede zin van haar en gromde kort en dreigend. Hoewel hij haar aankeek was het niet voor Widow bedoelt. Hoe kon het zijn dat Widow zou sterven wanneer de Bloodhunter die haar gevangen had ook stierf? En waarom kwam Widow automaties terug naar haar meester zonder daar een gevecht voor te leveren? Na haar furie was ze weer het verslagen meisje die alles kwijt was geraakt! Dregoe kon het niet hebben en stond op de rillingen liepen weer over zijn rug, maar dit keer kwam het niet door Widow die als een slang rond zijn lichaam in een lichte omhelsing hing. Maar doordat de gedachten dat Widow elk moment terug geroepen kon worden zonder dat hij haar tegen zou kunnen houden! Widow was tot nu toe zijn einigste vriend en hij wilde haar bevrijden, maar hoe? Het enige wat hij kon bedenken en Dregoe wist zeer zeker dat ze dat nooit zou doen was om het deel waar de band aan vast zat af te hakken en dan was ze mogelijk weer vrij? Dregoe stelde zich al voor hoe ze zou reageren en mischien zou Dregoe daarbij een beledeging tegen haar uiten en die risico nam hij dus niet. 'Er is dus echt niets wat je kunt doen, maar vragen of hij je vrij laat helpt vast ook niet!' zei Dregoe meer tegen zichzelf dan tegen Widow, maar ze zou het vast wel horen. Dregoe bleef met zijn rug naar Widow staan en keek uit over het dorpje wat ooit zo prachtig was geweest en nu niet meer was dan een vervallen hoop stenen. Dregoe uiten een woeste grauw ter afreagering. Het was niet eerlijk! De bloodhunters waren de gene die zouden overleven als ze een Shape shifter gevangen hadden die eerder zou sterven dan zijzelf en als het anders om was dan stierf de Shape shifter als nog. 'De mensen moeten sterven hoe dan ook. Het zal vele Shape shifters ten koste komen, maar dat zal het enigste zijn om die gevangen zijn weer vrij te krijgen!' gromde Dregoe en zijn handen waren tot vuisten gebalt. Widow mocht het er niet mee eens zijn, maar dat was het enigste om het onrecht dat de mensen hen aangedaan hadden te stoppen!

'Er is dus echt niets wat je kunt doen, maar vragen of hij je vrij laat helpt vast ook niet!' zei Dregoe meer tegen zichzelf dan tegen Widow. Widow zuchtte. Dat heb ik inderdaad al geprobeerd ja. Hij laat me mischien vrij als hij me heeft afgericht! Weer een woord dat Widow eruit spugde. Ze zag dat haar vriend nogal begon te trillen en ze ging voor hem staan. 'De mensen moeten sterven hoe dan ook. Het zal vele Shape shifters ten koste komen, maar dat zal het enigste zijn om die gevangen zijn weer vrij te krijgen!' gromde Dregoe en zijn handen waren tot vuisten gebalt. Widow kon haar oren niet geloven en gaf haar vriend met haar vlakke hand een klap in zijn gezicht. Je kon duidelijk de afdruk zien van haar krachtige slag. Ze siste naar hem en een paar meubels begonnen weer te bewegen. Dus jij zou mij laten sterven om een bloodhunter er aan te laten gaan?! Zei ze met ongeloof en woede in haar stem. Ze was best ontgoocheld en kwaad op hem hoe durfde hij zoiets nog maar te denken. Ze ging op het bed zittten en draaide haar rug naar hem toe....

Dregoe was erg van lag geweest door wat hij van Widow gehoort had en had er iets uitgegooit was misschien niet gezegd had moeten worden, maar toen Widow hem een klap in zijn gezicht gaf schrok hij wakker en keek haar enigzins schuldig in haar ogen toen ze wat zei. Verschillende meubels stukken begonnen weer te vliegen doordat Widow kwaad op hem werd en hij keek haar een beetje beteutert na toen ze op bed ging zitten. 'Sorry Widow ik... ik gooide het eruit voor ik er erg in had. Maar wat die Bloodhunters uitgevonden hebben is niet normaal. Van wat jij vertelde...' Hakkelde Dregoe eerst, maar zijn stem nam weer een normale vorm aan onverschillig, maar toch een medelevende klank erin. Dregoe liep naar Widow toe en ging voor haar op zijn heurken zitten. 'Het spijt me Widow ik zou je nooit willen doden door die gene te doden die jouw gevangen heeft!' zei Dregoe en legde zijn hand op haar schoot als een troostende gebaar en keek haar vastberaden aan.