Hard Ball! [kiba;ator]

Iets nadat ze een verpleger had gestuurd verscheen Kiba in de deur. Ze keek hem aan er was nog geen glimlach op haar gezicht te zien. "U wilde me spreken?" Vroeg hij beleeft. Hij slikte even maar bleef recht in de deur staan terwijl hij op een antwoord wachtte. Ze wenkte hem met haar hand terwijl ze wat rechter probeerde te gaan zitten. Ze was blij om hem te zien en toen hij langs haar bed stond keek ze hem in zijn ogen. Wat is er vanavond gebeurd? Vroeg ze met een zachtte stem. Ze wist niet meer wat allemaal echt was geweest en wat ze gedroomd had. Het was allemaal zo vaag. Ze wachtte rustig de infusen in haar arm.

'Wat is er vanavond gebeurd?' Hij zuchtte en ontweek haar blik. "Laten we het daar later over hebben, je heeft rust nodig. Ik wil niet dat je begint te flippen." Hij slikte. Heel even zag hij alles weer voor zich, alles van de hele dag. Hij had zo'n spijt dat hij zich zo had laten beïnvloeden door een vreemde. Liliana wilde het toch weten. Kiba zuchtte. "We hadden ruzie, je ging trainen, ik had een pad gemaakt van kaarsen en rozenblaadjes en op de tafel lagen kaarsjes in de vorm van een hartje met in het midden een roos. je wilde naar me toe komenen lag opeens spartelend op de grond. Ik pakte je op, bracht je naar hier en ze hadden je meteen behandeld." Hij nam een teug adem. Het was nogal veel om in één adem te zeggen. Kiba maakte nog steeds geen oggcontact en staarde uit het raam.

Hij zuchtte en ontweek haar blik. "Laten we het daar later over hebben, je heeft rust nodig. Ik wil niet dat je begint te flippen." Hij slikte. Waarom zou ze gaan flippen? Ze wilde het gewoon weten weten of die dingen echt waren geweest of gewoon hallusinaties. Kiba zuchtte. "We hadden ruzie, je ging trainen, ik had een pad gemaakt van kaarsen en rozenblaadjes en op de tafel lagen kaarsjes in de vorm van een hartje met in het midden een roos. je wilde naar me toe komenen lag opeens spartelend op de grond. Ik pakte je op, bracht je naar hier en ze hadden je meteen behandeld." Hij nam een teug adem. Kiba maakte nog steeds geen oggcontact en staarde uit het raam. Liliana liet alles tot zich bezinken. Dus ze had zih het niet verbeeld ze zag dat hij haar blik wilde ontwijken. Ze hief haar hand hoger ze streelde over zijn wang ze wachtte tot hij zich naar haar had toegedraait. Waarom heb je dat gedaan? Waarom die rozenblaadjes, die kaarsjes? Waarom heb je me niet laten seterven? Vroeg ze zacht.

Hij voelde haar hand op zijn wang en hij slikte. Langzaam draaide hij zijn hoofd naar haar toe. 'Waarom heb je dat gedaan? Waarom die rozenblaadjes, die kaarsjes? Waarom heb je me niet laten sterven?' Hij bleef even stil. "Omdat ik van je hou, maar iemand had in mijn herinneringen gerotzooid zodat ik je ging haten." Hij keek haar recht aan met zijn ijsblauwe ogen. Het klonk nogal ongeloofwaardig en hij zou het begrijpen als ze hem niet geloofde.

Hij bleef even stil. "Omdat ik van je hou, maar iemand had in mijn herinneringen gerotzooid zodat ik je ging haten." Hij keek haar recht aan met zijn ijsblauwe ogen. Het klonk nogal ongeloofwaardig maar dat was ze van hem gewoon hij had altijd de meest vreemde verhalen en die bleken altijd te kloppen. Dus hij haatte haar niet echt het was een ander geweest iemand die hem beïnvloedde? Liliana ging rechter zitten ze trok de buisjes uit haar armen en ze stond wankel recht soms was ze net zo koppig als hij. Ze legde haar handen op zijn schouders voor steun en zodat ze hem aan kon kijken. Je hebt altijd de meest ongeloofwaardige verhalen te verkondigen. En vreemd genoeg geloof ik je iedere keer. Zei ze zacht vordat ze haar lippen op dezijne duwde. Wat had ze de oude Kiba, haar Kiba gemist....

Liliana ging rechter zitten en trok de buisjes uit haar armen. "Liliana niet..." Maar ze stond al recht. "Ben je gek ofzo? Ga terug in dat bed liggen." Maar ze negeerde hem. 'Je hebt altijd de meest ongeloofwaardige verhalen te verkondigen. En vreemd genoeg geloof ik je iedere keer.' Ze kuste hem voor hij erop in kon gaan. Hij kuste zachtjes mee, terwijl tilde hij haar op en legde hij haar in het bed. Hij loste de kus. "En waarom verknal ik het ook altijd?" Hij glimlachte.

"Liliana niet..." Maar ze stond al recht. "Ben je gek ofzo? Ga terug in dat bed liggen." Maar ze negeerde hem. Liliana wilde nu even neit naar haar gezond verstand luisteren. Hij kuste zachtjes mee, terwijl tilde hij haar op en legde hij haar in het bed. Hij loste de kus. "En waarom verknal ik het ook altijd?" Hij glimlachte. Ze zuchtte even toen hij haar weer op bed legde wat haatte ze het om hulpeloos te zijn. Omdat dat is wie jij bent, en toch hou ik van je. Ik hou van mijn Kiba met al zijn goede en slechte kanten. Zei ze zachtjes. Het spijt me dat ik je uitschold bij de training ik had me moeten inhouden... Zei ze met een zwakke stem.

'Omdat dat is wie jij bent, en toch hou ik van je. Ik hou van mijn Kiba met al zijn goede en slechte kanten.' Hij grinnikte. 'Het spijt me dat ik je uitschold bij de training ik had me moeten inhouden...' Hij haalde zijn schouders op. "Ik ben wel erger gewend, trouwens, ik was ook niet bepaald aardig." Hij knipoogde glimlachend. Opeens dacht hij nog aan iets. "Het gaat wel vreemd zijn als we in de training opeens aardig tegen elkaar gaan doen. Misschien moeten we nog een ietsiepietsie beetje vijandig tegen elkaar blijven doen." Hij grinnikte. "Zolang we maar niet beginnen te vechten..." Hij streelde over haar wang.

Hij haalde zijn schouders op. "Ik ben wel erger gewend, trouwens, ik was ook niet bepaald aardig." Hij knipoogde glimlachend. Ze glimlachte terug at had ze dit gemist. w Opeens dacht hij nog aan iets. "Het gaat wel vreemd zijn als we in de training opeens aardig tegen elkaar gaan doen. Misschien moeten we nog een ietsiepietsie beetje vijandig tegen elkaar blijven doen." Hij grinnikte. Ze knikte dat was verstandig. "Zolang we maar niet beginnen te vechten..." Hij streelde over haar wang. Ze kustte zijn hand. We moeten uitkijken Ator mag er niet achter komen anders zijn we de sigaar. Zei ze zacht. Ineens bedacht ze zich iets. En als je wil kan je bij mij komen slapen mijn bed is groot genoeg en het licht stukke beter dan dat veldbedje. Zei ze met een grijnsje.

Ze kuste zijn hand. 'We moeten uitkijken Ator mag er niet achter komen anders zijn we de sigaar.' Hij grinnikte. "Wie noemt zijn kind nu Ator als zen achternaam Termin is?" Hij grinnikte. "En als je wil kan je bij mij komen slapen mijn bed is groot genoeg en het licht stukke beter dan dat veldbedje." Hij grijnsde uitdagend. "Ben je daar wel zeker van?" Opeens kwam er een verpleegster binnen met een spuit. Ze spoot het spul in Liliana's arm. "U kunt gaan mevrouw." Daarna trippelde ze alweer de kamer uit de gang op om andere te helpen. "Zal ik ons teleporteren? Het giet water."

Hij grinnikte. "Wie noemt zijn kind nu Ator als zen achternaam Termin is?" Hij grinnikte. Lilina oest lachen. Sttt! Als hij dat hoort ontploft ie. Lachtte ze. Hij grijnsde uitdagend. "Ben je daar wel zeker van?" Ze grinnikte Nee nee de juiste vraag is kan jij dat wel aan? Ze keek uitdagend. Opeens kwam er een verpleegster binnen met een spuit. Ze spoot het spul in Liliana's arm. "U kunt gaan mevrouw." Daarna trippelde ze alweer de kamer uit de gang op om andere te helpen. Eindelijk! Ze ze met een zucht terwijl ze uit het bed kwam. Eigenlijk was ze alleen gehuld in zo'n ziekenhuis pakje. Waardoor haar achterwrk dus zichtbaar was als ze zich bukte. En die idioten hadden haar kleren natuurlijk nog niet gegeven. "Zal ik ons teleporteren? Het giet water." Nie laten we lekker lopen daar ben ik toch gekleed ôp. Zei ze met een sarcastische grijns.

'Nie laten we lekker lopen daar ben ik toch gekleed ôp.' Hij grinnikte en nam haar in zijn armen. Nog geen seconde later stonden ze in de keuken van haar huid. alles lag er nog, de kaarsen, de roos, de rozenblaadjes. Hij zette haar neer en glimlachte lief naar haar.

Hij grinnikte en nam haar in zijn armen. Nog geen seconde later stonden ze in de keuken van haar huid. alles lag er nog, de kaarsen, de roos, de rozenblaadjes. Hij zette haar neer en glimlachte lief naar haar. Ze glimlachtte ook naar hem en ze drukte haar lippen heel kort op dezijne. Wat kan je toch lief zijn, ik wilde je al eerder bedanken voor dit alles hier maar nja ik had de kans niet. Zei ze met een korte grijns.Ze omhelsde hem haar hoofd rustend op zijn borst. En je moet echt geen jaloezie op Ator koesteren. We zijn zo close omdat ik hem doe denken aan zijn dochter niet meer. Zei ze met een kleine grijns. Ow en ik weet wanneer hij er niet is.... Zei z emet een ondeugende stem. Liliana voelde zich weer helemaal op en top door die spuit had ze weer energie...

Ze drukte haar lippen op die van hem. 'Wat kan je toch lief zijn, ik wilde je al eerder bedanken voor dit alles hier maar nja ik had de kans niet.' Hij glimlachte. 'En je moet echt geen jaloezie op Ator koesteren. We zijn zo close omdat ik hem doe denken aan zijn dochter niet meer.' Hij keek naar de grond terwijl hij lichtjes rood werd van schaamte. 'Ow en ik weet wanneer hij er niet is' Hij grijnsde en trok een wnkbrauw op. "Zou je niet gaan slapen? Je hebt je energie nodig voor morgen. Wanneer mag ik eigenlijk weer meedoen met de trainingen?" Hij streelde haar zacht over haar wang.

Hij keek naar de grond terwijl hij lichtjes rood werd van schaamte.wat was dat toch schattig. Hij grijnsde en trok een wnkbrauw op. "Zou je niet gaan slapen? Je hebt je energie nodig voor morgen. Wanneer mag ik eigenlijk weer meedoen met de trainingen?" Hij streelde haar zacht over haar wang.

Ze schudde haar hoofd. Die laatste spuit bevatte veel sduiker en cafaiëne ik kan de komende uren simpelweg niet slapen, en je mag binnen 2 dagen weer meedoen eerst ga ik je even privé training geven zodat je in ieder geval al weet hoe je een trekker overhaald en niet voor paal staart. Zei ze liefdevol.

Liliana schudde haar hoofd. 'Die laatste spuit bevatte veel sduiker en cafaiëne ik kan de komende uren simpelweg niet slapen, en je mag binnen 2 dagen weer meedoen eerst ga ik je even privé training geven zodat je in ieder geval al weet hoe je een trekker overhaald en niet voor paal staart.' Zei ze liefdevol. Hij grinnikte en keek haar streng aan. "En toch ga je slapen." Hij knipoogde uitdagend. Blijkbaar had ze de hint de eerste keer niet door, hopelijk deze keer wel. Hij grinnikte.

Hij grinnikte en keek haar streng aan. "En toch ga je slapen." Hij knipoogde uitdagend. Blijkbaar had ze de hint de eerste keer niet door, hopelijk deze keer wel. Hij grinnikte. Liliana keek hem aan met een puppy face. Oké oké ik ga wel mijn bed in, maar jij moet meekomen. Zei ze met een ondeugend stemmetje terwijl ze hem meetrok naar haar slaapkamer. Ze deed de deur achter hem dicht en ploftte neer op het bed. Het was groot en donzig echt zo'n bed waar je niet uit wou komen.

'Oké oké ik ga wel mijn bed in, maar jij moet meekomen.' Ze trok hem mee. Hij grinnikte en liet zich meesleuren. liliana plofte in bed. Kiba grijnsde en ging naast haar liggen. Hij nam haar hand vast en zijn vingers verstrengelde zich met de hare terwijl een gelukzalige glimlach op zijn gezicht verscheen. Hij trok haar tegen hem aan en keek recht in haar ogen, of beter gezegd, hij verdronk in haar ogen. Zijn lippen kuste haar hals zacht en teder en zochten naar haar warme zachte lippen. Hij kuste haar teder een zacht, wat had hij dit gemist. Hij had zijn vingers nog steeds in die van haar verstrengeld, zijn andere hand lag op haar zij.

Kiba grijnsde en ging naast haar liggen. Hij nam haar hand vast en zijn vingers verstrengelde zich met de hare terwijl een gelukzalige glimlach op zijn gezicht verscheen. Diezelfde soort glimlach verscheen ook bij Liliana wat had ze gehunkerd naar hem ze wilde het niet toegeven ze vocht ertegen maar nu nu was ze zo opgelucht net alsof er een ton van haar schouders was gevallen. Hij trok haar tegen hem aan en keek recht in haar ogen. Liliana staarde naar ijn ogen ze waren zo mooi net zeeën die stilstonden0.Zijn lippen kuste haar hals zacht en teder en zochten naar haar warme zachte lippen. Ze kreeg een warm gelukzalig gevoel elke keer als zijn lippen haar huid raakte. Hij kuste haar teder een zacht. Hij had zijn vingers nog steeds in die van haar verstrengeld, zijn andere hand lag op haar zij. Ze kroop nog dichter tegen hem aan haar armen om zijn schouders ze maakte met haar dunne vingers cirkeltjes op zijn schouderbladen. Ooh Kiba wat heb ik dit gemist ik kon het geen dag langer uithouden zonder jouw zodicht bij me Zei ze zacht die maanden zonder hem waren een hel geweest. Moeten we het ook aan Lily zeggen? Zei ze heel zachtjes ze gaf hem kusjes in zijn nek ze volgde de lijn van zijn kaak ze kon de iniminie soppeltjes onder haar lippen voelen kietelen.

Ze kroop dichter tegen hem aan. Hij glimlachte. 'Ooh Kiba wat heb ik dit gemist ik kon het geen dag langer uithouden zonder jouw zodicht bij me' Hij grijnsde. "Denk je ik wel?" Moeten we het ook aan Lily zeggen? Hij dacht even na en zuchtte toen. "Ik denk dat het beter is van niet, ik zou het pas zeggen als ik hoog genoeg gekomen ben om vrij te komen. Als er iets gebeurt ofzo... of als iemand het toevallig hoort. Je weet maar nooit." Hij streelde een lok haar achter haar oor en zoende haar toen weer zacht en teder. Zijn handen gleden zacht over haar lichaam.

Hij grijnsde. "Denk je ik wel?" Ze grinnikte. Maar jij bent beter in het verbergen, je weet hoe een slechte leugenaar ik ben Zei ze met een schaapachtige grijns. Hij dacht even na en zuchtte toen. "Ik denk dat het beter is van niet, ik zou het pas zeggen als ik hoog genoeg gekomen ben om vrij te komen. Als er iets gebeurt ofzo... of als iemand het toevallig hoort. Je weet maar nooit." Hij streelde een lok haar achter haar oor en zoende haar toen weer zacht en teder. Zijn handen gleden zacht over haar lichaam. Ze knikte hij had gelijk er was teveel risico. Ze glimlachtte voor ze zich bovenop hem wierp met een serie van kusjes vanaf zijn borst over zijn nek langs zijn kaaklijn belandde ze bij zijn mond. Nog steeds gehuld in het weinig verhullende ziekenhuiskleedje dat ze nu verassend genoeg wel handig vond. Ze glimlachtte. Wat vind je eigenlijk van mijn rode lokken? Vroeg ze met een grijns

Ze klom bovenop hem en wierp hem een waterval van kusjes. 'Wat vind je eigenlijk van mijn rode lokken?' Hij glimlachte. "Prachtig." Hij streek door haar haar en fronste toen. "Sinds wanneer lig jij bovenop?" Hij duwde haar van hem af en ging boven haar hangen. Zijn handen gleden naar het pakje en deden het uit. Daarna kuste hij haar weer. Vervolgens deed hij zijn eigen kleding uit zodat ze nog enkel in hun ondergoed zaten. Hij glimlachte weer en zijn hand gleed over haar zachte gezicht. Daarna kuste hij haar weer, maar dit keer vurig.

Hij glimlachte. "Prachtig." Hij streek door haar haar. Ze bloosde lichtjes. Ze was eerst bang geweest dat hij het niet mooi had gevonden. en hij fronste toen. "Sinds wanneer lig jij bovenop?" Hij duwde haar van hem af en ging boven haar hangen. Sinds ik de baas ben....of was voor die paar secondenGrinnikte ze. Zijn handen gleden naar het pakje en deden het uit. Daarna kuste hij haar weer. Ze liet zich leiden door hem ze had hier zo naar verlangt. Vervolgens deed hij zijn eigen kleding uit zodat ze nog enkel in hun ondergoed zaten. Ze staarde naar hem haar ogen gleden over zijn iets te magere maar nog steeds gespiere lijf. Haar handen gleden over de blokjes van zijn wasbordje (=sixpack)Hij glimlachte weer en zijn hand gleed over haar zachte gezicht. Daarna kuste hij haar weer, maar dit keer vurig. Ze kuste hem hongerig terug haar handen woelde door zijn haar.

Ze woelde hard door zijn haar. Hij loste de kus en keek haar aan met een glimlach. "Je bent mooi." Fluisterde hij. Daarna begon hij haar verder te zoenen, hij deed ook haar ondergoed uit, en dat van hem. Zijn handen gleden over haar lichaam terwijl hij maar niet genoeg kon krijgen van haar lippen. Toen zijn 'ding' stijf werd, deed hij het rustig. Kiba genoot er van, hij had hier zo lang naar gehunkerd. Toen hij klaar was, gaf hij haar nog steeds kusjes in haar hals terwijl hij gelukkig glimlachte.