Brother? [Kiba]

Widow mocht van Robin even weg om te jagen maar enkel op dieren helaas. Ze mocht niemand meer doden. Ze zat in het moeras bij de lijken van een paar poemas. Haar jurk was lichtjes geperforeerd door hun klauwen maar het maaktte haar niet echt uit ze moest denken deken wat ze nu kon gaan doen. Ze moest iets zien te verzinnen weg van die vervelende blood hunter graken. Ze zat op een rots en rook plots een vreemde geur ze zag een knappe jonge man op haar afkomen ze grijnsde ach wat kon één dode nu uitmaken?

Kiba rook over het hele gebied een bekende geur. Het was zo'n sterke, vertrouwde geur. Eerst dacht hij dat het iemand van zijn familie was, maar die waren allemaal dood. Hij ging zijn neus achterna en kwam in het moeras uit. Opeens zag hij iemand met wit haar en dezelfde oogkleur als hem. Het rook zo vertrouwd, naar zijn zusje. Hij bestudeerde haar ogen, die waren niet paars dus het was niet het meisje dat hij moest vermoorden. Maar het kon Lilly niet zijn. Verstard bleef hij staan. Of misschien toch wel? Hij ging dichterbij. "Lilly? Ben jij dat?" Vroeg hij wat onzeker. Ze leek zo hard op haar. Kiba ging nog wat dichterbij. De familiegeur was nu verschrikkelijk sterk.

De man keek haar aan met grote ogen en ze zag hoe hij een paar keer haar geur opsnoof. Ze keek hem argwanend aan. Hij ging dichterbij. "Lilly? Ben jij dat?" Vroeg hij wat onzeker. Widow ging achteruit en sloeg haar armen beschermend om haar hoofd. Ze zakte door haar benen tegen een boom. Die naam! Zijn ogen! Ze snapte het niet waarvan?! Hoe?! Wie?! Ze maaktte een paar rare geluidjes en begon toen een oud slaapliedje van hun moeder te neuriën het enige wat ze nog kende en het enige wat haar vroeger en nu rustig kreeg. Widow hief haar hoofd even omhoog en keek naar de man voor haar. Ze keek hem aan met angst en verwarring in haar ogen. Waarom zei hij die naam? Waarom waren zijn ogen net haar spiegelbeeld?

Het meisje ging achteruit en begon te stressen. Opeens zong ze een slaapliedje, dat zong hun moeder steeds. Ze keek hem bang aan. Kiba begon te trillen half van geluk, half van verdriet. Hij liep naar haar toe en er rolde een traan uit zijn oog. Hij omhelsde haar. Lilly, ik ben het. Kiba, je broer." Hij omhelsde haar en gaf haar een familie zoen op haar wang. Zoals moeder altijd bij hun deed. Hij keek recht in haar ogen, die waren hetzelfde. Dezelfde kleur, exact dezelfde kleur. Kiba glimlachte gelukkig. Hij was zo blij dat ze nog steeds leefde. Hij kon het nauwelijks geloven. Alleen vroeg hij zich af waarom ze zich zo bloot kleedde, maar dat maakte niet veel uit want hij had haar gevonden.

Hij liep naar haar toe en er rolde een traan uit zijn oog. Hij omhelsde haar. Lilly, ik ben het. Kiba, je broer." Hij omhelsde haar en gaf haar een familie zoen op haar wang. Hij keek recht in haar ogen, die waren hetzelfde. Dezelfde kleur, exact dezelfde kleur. Kiba glimlachte gelukkig. Widow duwde hem even van haar af ze moest het verwerken ze moest het vinden de herinneringen. Ze keek de jongen nog eens goed aan ze herkende het. Ze kroop weer naar hem toe en gaf hem een knuffel hij was iets groter dan haar en ze wreef met haar haar op zijn borstkas. Kiba.... Zei ze dromerig ze herinerde zich vaag iets heel vaag. Ze keek hem aan. En er rolde een traan over haar wang. Ik...ik was je vergeten, ik herinner me alleen maar vage beelden maar ik kan ze niet plaatsen...Ik weet niets meer. Ze verschool haar gezicht weer in zijn verdacht gespierde lijf.

Ze wreef haar wang tegen zijn borstkas. "Kiba.... " Er rolde een traan over haar wang. "Ik...ik was je vergeten, ik herinner me alleen maar vage beelden maar ik kan ze niet plaatsen...Ik weet niets meer." Kiba grijnsde. Hij kon het best wel begrijpen. "Maakt niet uit. Maar nu iets belangrijkers... moeder en vader... Ze hebben de arena niet gehaald, ze zijn... dood." Hij slikte en keek haar angstig aan. Hoe zou ze deze klap opvangen? Hij vond het zo erg voor haar. "Hoe heb jij eigenlijk al die tijd kunnen overleven?" Vroeg hij toen Widow weer gekalmeerd was. Zou ze opgevoed zijn door andere shape shifters? Of door blood hunters terwijl ze haar kracht verzweeg?

Kiba grijnsde. "Maakt niet uit. Maar nu iets belangrijkers... moeder en vader... Ze hebben de arena niet gehaald, ze zijn... dood." Hij slikte en keek haar angstig aan. Widow keek hem ongelovig aan en zuchtte toen. Ach ik had zoiets wel gedacht. Ik ben al lang blij dat jij nog leeft! "Hoe heb jij eigenlijk al die tijd kunnen overleven?" Vroeg hij toen Widow weer gekalmeerd was. Widow werd een beetje rood. Wel eigenlijk woonde ik in het bos eerst was ik er erg aan toe en was ik bijna gestorven. Maar als 5 jarige immiteer je snel dingen en toevallig vond ik een stel slangen. Ik deed hen na en leefde op de vangst van veldmuizen en kleine eekhoorns. Ze stak haar armen naar hem toe en liet de beet afdrukken op haar armen zien. Helaas vonden de slangen me in het begin niet echt aardig. En toen ik ouder werd begon ik op mannen te jagen ik zuig ze leeg en laat hun liggen. Maar omdat mijn dood technieken nogal sierlijk waren noemden de mensen mij black Widow of the deadly angel. Ze grinnikte even. En aangezien ik mijn naam vergeten was noemt iedereen me nu gewoon widow. Ze keek naar haar broer. Maar hoe ben je ontsnapt uit de arena? Vroeg ze met een ongerustte stem.

"Wel eigenlijk woonde ik in het bos eerst was ik er erg aan toe en was ik bijna gestorven. Maar als 5 jarige immiteer je snel dingen en toevallig vond ik een stel slangen. Ik deed hen na en leefde op de vangst van veldmuizen en kleine eekhoorns." Ze stak haar armen naar hem toe en liet de beet afdrukken op haar armen zien. "Helaas vonden de slangen me in het begin niet echt aardig. En toen ik ouder werd begon ik op mannen te jagen ik zuig ze leeg en laat hun liggen. Maar omdat mijn dood technieken nogal sierlijk waren noemden de mensen mij black Widow of the deadly angel." Ze grinnikte even. "En aangezien ik mijn naam vergeten was noemt iedereen me nu gewoon widow." Ze keek naar haar broer. "Maar hoe ben je ontsnapt uit de arena?" Kiba grinnikte. "Wel, ik heb de gedachtelees kracht. Op een nacht, in de cel, veranderde ik enkel mijn handen in drakenpoten. Ik ging naar de tralies en brak ze door. De bewaking kwam op me af en ik gebruikte mijn gedachteleeskracht om hun aanvallen te ontwijken. Ik verkleedde me als bewaker, ze dragen lange zwarte mantels met een kap. Zo ben ik ontsnapt zonder dat iemand me herkende." Hij grijnsde, het was best een makkelijke klus.

iba grinnikte. "Wel, ik heb de gedachtelees kracht. Op een nacht, in de cel, veranderde ik enkel mijn handen in drakenpoten. Ik ging naar de tralies en brak ze door. De bewaking kwam op me af en ik gebruikte mijn gedachteleeskracht om hun aanvallen te ontwijken. Ik verkleedde me als bewaker, ze dragen lange zwarte mantels met een kap. Zo ben ik ontsnapt zonder dat iemand me herkende." Hij grijnsde. Widow grijnsde terug. Mijn broertje de bad boy hè?! Widow gaf hem een boksje. En ze zag dat zijn ogen op haar armband vielen. Ze trok haar arm meteen terug en keek naar de grond.

"Mijn broertje de bad boy hè?!" Ze 'sloeg' hem met haar vuist en hij lachtte zacht. Opeens merkte hij op dat ze een armband had. Was dat een gevangensschapsarmband? Widow trok haar hand terug. Kiba grijnsde, waarschijnlijk wel. "Zit kleine zus in de problemen?" Hij lachtte zachtjes tone hij naar haar arm keek. Tja, zusjes werken zich altijd in de problemen, dat had je nu eenmaal. Maar voor de rest was ze heel lief. "Vertel eens, zusje, wat is er verkeerd gelopen?" Hij grijnsde. Een fris briesje speelde met zijn bos haar. Het begon al flink af te koelen. Aandachtig luisterde hij naar wat zijn zus hem te vertellen had.

"Zit kleine zus in de problemen?" Hij lachtte zachtjes tone hij naar haar arm keek. Ze zuchtte geïrriteerd. "Vertel eens, zusje, wat is er verkeerd gelopen?" Hij grijnsde. Een fris briesje speelde met zijn bos haar. Het begon al flink af te koelen. Aandachtig luisterde hij naar wat zijn zus hem te vertellen had. Ze had niet echt last van het koude weer omdat ze koudbloedig is. Widow zuchtte en begon te vertellen. Wel ik was dus op jacht en ik kwam een jonge blood hunter tegen. Ik deed alsof ik aangevallen was en heb hem zo naar mij toe gelokt. Maar toen ik hem wilde zoenen wees hij mij af. Míj nota bene! Wel en toen werd ik nogal pissig. Ik begon hem fijn te knijpen in mijn slangen vorm. Maar hij gooide mij van zich af en gooide een elektrisch net op mij. Hij bond me vast nam me mee en deed me deze armband om. Nu mag ik niet meer op blood hunters jagen. Enkel op moordenars en dieven. Ze was best kwaad daarvoor. Ze grijnsde naar haar broertje. Maar waag het niet om te lachen want jij bnet zelf al gevangen geweest kereltje! Zei ze terwijl ze met haar vinger op zijn borst porde.

"Wel ik was dus op jacht en ik kwam een jonge blood hunter tegen. Ik deed alsof ik aangevallen was en heb hem zo naar mij toe gelokt. Maar toen ik hem wilde zoenen wees hij mij af. Míj nota bene! Wel en toen werd ik nogal pissig. Ik begon hem fijn te knijpen in mijn slangen vorm. Maar hij gooide mij van zich af en gooide een elektrisch net op mij. Hij bond me vast nam me mee en deed me deze armband om. Nu mag ik niet meer op blood hunters jagen. Enkel op moordenars en dieven. Maar waag het niet om te lachen want jij bnet zelf al gevangen geweest kereltje!" Ze porde hem op zijn borst. Kiba keek licht geërgerd. "Ik was zes, weetje, jij bent zeventien. Dat is een heel groot verschil." Daarna grinnikte hij eventjes. "Oei, was kleine zus afgewezen? Dan zal ik je nog heel veel moeten leren. Ik ben nog nooit afgewezen." Hij knipoogde uitdagend en kmoest even lachen. Even later stopte hij en gaf haar een schouderklopje. "Grapje eh zus." Hij grijnsde.

Kiba keek licht geërgerd. "Ik was zes, weetje, jij bent zeventien. Dat is een heel groot verschil." Daarna grinnikte hij eventjes. "Oei, was kleine zus afgewezen? Dan zal ik je nog heel veel moeten leren. Ik ben nog nooit afgewezen." Hij knipoogde uitdagend en kmoest even lachen. Even later stopte hij en gaf haar een schouderklopje. "Grapje eh zus." Hij grijnsde. Widow keek hem nors aan. Die afwijzing telde niet die blood hunter is gewoon niet goed snik! Ze keek nu grijnzend naar haar broertje. En trouwens leeftijd maakt niet uit gevangen geweest is gevangen geweest. Zei ze terwijl ze haar tong naar hem uitstak. Ze grijnsde weer en kroop naar hem toe. Maar zeg eens heb jij een liefje broertje? Dat wilde ze wel eens weten.

"Die afwijzing telde niet die blood hunter is gewoon niet goed snik!" Hij grinnikte. "En trouwens leeftijd maakt niet uit gevangen geweest is gevangen geweest." Hij rolde met zijn ogen, meisjes, ze moeten altijd hun gelijk kunnen krijgen. "Maar zeg eens heb jij een liefje broertje?" Ze kroop weer naar hem toe. Kiba dacht even terug aan Liliana, nee, dat was niet echt een liefje. Zij is eerder een belonings ding. "Nee, waarom wil je dat weten?" Hij keek haar vragend aan. Kiba dacht opeens terug aan vroeger en glimlachte. "Weet je nog vroeger? De eerste keer dat ik een liefje had, maar jij vond haar niet aardig. Je had haar helemaal getraumatiseerd." Hij grinnikte. Hij zag in zijn hoofd hoe het meisje gillend weg liep en om haar moeder riep. Widow was toen hard aan het lachen.

"Nee, waarom wil je dat weten?" Hij keek haar vragend aan. En glimlachte. "Weet je nog vroeger? De eerste keer dat ik een liefje had, maar jij vond haar niet aardig. Je had haar helemaal getraumatiseerd." Widow concentreerde zich heel hard en zag het toen weer voor zich ze had het meisje achterna gezeten met een 2 meter lange Python. Ze moest hard lachen. Ik kon er toch ook niks aan doen dat ze mijn Python niet leuk vond? Zei ze met een scheinheilig stemmetje. Ze schoof nog dichter naar hem toe en grinnikte. Weet je broertje lief toen ik overlaatst in het bos rond liep zag ik een huis. Ze grinnikte even. En je weet hoe nieuwsgierig ik ben. Wel ik ben dus naar binnen geweest en daar lag een bruinharig meisje te praten in haar slaap. Ze lachrtte nog harder. En weet je wat ze hartstochtelijk aan het roepen : Kiba! Ow Kiba! Widow kwam niet meer bij van het lachen nu die beelden in haar gedachten aan het rond dwartrelen waren...

"Ik kon er toch ook niks aan doen dat ze mijn Python niet leuk vond?" Kiba grinnikte. "Weet je broertje lief toen ik overlaatst in het bos rond liep zag ik een huis." Hij keek haar vragend aan, een huis, ja en dan? "En je weet hoe nieuwsgierig ik ben. Wel ik ben dus naar binnen geweest en daar lag een bruinharig meisje te praten in haar slaap." Wat maakte dat nu uit? Wat had hij te maken met een bruinharig meisje dat in haar slaap praatte? " En weet je wat ze hartstochtelijk aan het roepen : Kiba! Ow Kiba!" Kiba dacht na. Liliana? "Ik ken geen bruinharig meisje." Hij haalde een wenkbrauw op en moest zijn lach inhouden. Ezio probeerde het adres op zijn arm te verbergen, maar het was zo groot geschreven dat het niet lukte. Kiba grijnsde. "Dat is het adres van de dokter." Hij werd rood van schaamte.

"Ik ken geen bruinharig meisje." Hij haalde een wenkbrauw op en moest zijn lach inhouden. Widow zag iets op zijn arm staan. Kiba probeerde het adres op zijn arm te verbergen, maar het was zo groot geschreven dat het niet lukte. Kiba grijnsde. "Dat is het adres van de dokter." Hij werd rood van schaamte. Widow schoot in haar lach. "Ja,ja broertje van een sexy bruinharige verpleegster met een strak pkje en een diepe decothée zeker?" Zei ze tussen het lachen door. " Kiba en de verpleegster zaten ergens tussen, te K U S S E N!!!!" Liliana lachte nog harder maar stopte toen ineens en verstarde. Ze keek haar broer strak aan. En met een serieuze en strenge stem zei ze: " Ik rook blood hunter in de kamer van het meisje en geen shape shifter!" Ze keek Kiba streng aan. " Zeg alsjeblieft niet dat je wat hebt met die blood hunter?!" In haar gedachten kreeg ze beelden van Robin door. Haar blood hunter meester waar ze het altijd warm van kreeg. Ze kreeg ook het beeld binnen van hun kus en hoe ze haar excuses aan een blood hunter familie was gaan aanbieden.

( Kiba kan gedachtenlezen.....)