Journey to a new life [Robin]

'Van wie is deze?' vroeg hij terwijl hij stilstond bij een box met een kleine bruine pony met een wond aan haar been 'Die wond is ontstoken,' zei Dante na even kort naar de wond te hebben gekeken 'hebben jullie wel een arts?' was zijn vraag daarna misschien een beete te scherp tegven Robin. Robin keek naar de pony 'We zorgen allemaal voor onze eigen wondes en voor die van de andere maar ik wist niet dat Max zijn pony niet heeft nageken.' hij opende de stal deur en liep naar binnen, die arme beest zat hier al een uur zonder dat iemand er naar keek.

'We zorgen allemaal voor onze eigen wondes en voor die van de andere maar ik wist niet dat Max zijn pony niet heeft nageken.' zei Robin terwijl hij de stal deur opende en de stal in ging, rustig liep Dante achter haar aan en aaide het dier over haar neus. 'Dan zal ik haar behandelen zei hij terwil hij het paard een zacht klopje op de nek gaf en vervolgens neerknielde bij het gewonde been. 'Het is geen diepe wond,' vertelde hij rustig tegen Robin 'het is alleen niet schoongemaakt.' er was een lichtelijke ergering in zijn stem gekomen, hij kon er niet goed tegen als mensen hun dieren verwaaarloosden. Rustig legde Dante toen zijn handen over de wond en sloot zijn ogen terwijjl hij al zijn kracht op het paard richtte en de wond zuiverde. Toen hij zijn ogen weer open deed en zijn handen weghaalde zag de wond er al een stuk beter uit en pakte robin en aantal kleine leren buideltjes en een stuk verband uit zijn tas. 'Het is het beste als een wond uit zichzelf geneest,' vertelde hij tegen Robin terwil hij een aantal bladeren in zijn handen tot een soort prutjes wreed 'want dan is te zien dat het dier nog een zwakke plek heeft, anders niet en dat kan gevaarlijk zijn als het vergeten word.' voorzichtig smeerde Dante het prutes langs de randen van de wond waarna hij vakkundig het verband eromheen begon te wikkelen.

'Het is geen diepe wond,' vertelde hij rustig tegen Robin 'het is alleen niet schoongemaakt.' er was een lichtelijke ergering in zijn stem gekomen, hij kon er niet goed tegen als mensen hun dieren verwaaarloosden. Rustig legde Dante toen zijn handen over de wond en sloot zijn ogen terwijjl hij al zijn kracht op het paard richtte en de wond zuiverde. Toen hij zijn ogen weer open deed en zijn handen weghaalde zag de wond er al een stuk beter uit en pakte robin en aantal kleine leren buideltjes en een stuk verband uit zijn tas. 'Het is het beste als een wond uit zichzelf geneest,' vertelde hij tegen Robin terwil hij een aantal bladeren in zijn handen tot een soort prutjes wreed 'want dan is te zien dat het dier nog een zwakke plek heeft, anders niet en dat kan gevaarlijk zijn als het vergeten word.' voorzichtig smeerde Dante het prutes langs de randen van de wond waarna hij vakkundig het verband eromheen begon te wikkelen. Robin keek bewonderend naar Dante, hij had ooit wel een vermoede gehad dat hij een shape shifter is en vandaag was die vermoede weer bij hem opgekomen toen Donder gek ging doen. 'Dante, je verbaast me elke keer.' Zei hij lachend en liep snel uit de stal en haalde wat hooi voor de pony, Vandaag moest hij weer eens naar Donder kijken of hij nog goed in vorm zat. 'Jammer dat we geen leden hebben zo als jij Dante, erg jammer.' Zei hij rustig en wachten tot Dante weer naar buiten ging zodat hij de pony op slot kon zetten.

'Dante, je verbaast me elke keer.' Zei Robin lachend en DAnte glimlachte even terwijl robin even verdween en vervolgens weer terugkwam met wat hooi voor de ponny. 'Jammer dat we geen leden hebben zo als jij Dante, erg jammer.' zei Robin toen hij weer terugkwam en DAnte lachte even 'Dan moeten jullie meer erg lief voor me zijn.' zei hij terwijl hij de stal van de bruine pony verliet 'En hou haar ruiter in de gaten, wil je.' zei hij nog.

n DAnte lachte even 'Dan moeten jullie meer erg lief voor me zijn.' zei hij terwijl hij de stal van de bruine pony verliet 'En hou haar ruiter in de gaten, wil je.' zei hij nog. Robin knikte en leide hem verder, er was hier nog niet zoveel maar het fijnste was dat er ee nrivier in de buurt was. 'Maar goed zometeen is het etens tijd voor iedereen.' Zei hij rustig en ze liepen richting de grote huis die in het midden stond.

Robin knikte en leidde hem verder over het terrein terwijl Dante achter hem aan liep. 'Maar goed zometeen is het etens tijd voor iedereen.' zei Robin en Dante knikte, hij had ondertussen best wat honger gekregen. 'Lekker.'was zin simpele commentaar op de woorden van zijn vriend terwijl hij achter hem aan naar het grote huis toe liep.

Dante knikte, hij had ondertussen best wat honger gekregen. 'Lekker.'was zin simpele commentaar op de woorden van zijn vriend terwijl hij achter hem aan naar het grote huis toe liep. Toen ze naar binnen liepen werden ze begroet met het geur van heerlijke eten, hij wist dat zijn mannen goed konden koken want dat hoorde je te kunnen als een solitaire blood hunter was. De meeste mensen begroete hem met een respectvol knikte naar hun. 'k hoop dat je een beetje hier thuisvoelt.' Zei hij rustig.

Toen ze naar binnen liepen begroette de warme geur van lekker eten hen terwijl ze begroet werden door enkele bloodhunters. 'k hoop dat je een beetje hier thuisvoelt.' zei Robin en Dante knikte 'Dat zal denk ik wel lukken,' zei hij 'mijn hele studie heb ik door gebracht met gewone mensen.' zijn woorden waaren kalm, maar niet onvriendelijk, maar het was wel weer even wennen om met zovaal bloodhunters op één plek te zijn terwijl hij waarschijnlijk de enige shapeshifter was.

Dante knikte 'Dat zal denk ik wel lukken,' zei hij 'mijn hele studie heb ik door gebracht met gewone mensen.' zijn woorden waaren kalm, maar niet onvriendelijk, maar het was wel weer even wennen om met zovaal bloodhunters op één plek te zijn terwijl hij waarschijnlijk de enige shapeshifter was. Robin keek naar zijn vriend, 'je meot weten dat vele het niet leuk vonden dat we Shape shifters doden en vangen, er zijn ook hee lveel shape shifters die het zat zijn daarom heb ik deze groep opgericht.' Zei hij kalm en hoorde hoe een stel luidruchtige jongens naar beneden kwamen stoeien.

'je meot weten dat vele het niet leuk vonden dat we Shape shifters doden en vangen, er zijn ook hee lveel shape shifters die het zat zijn daarom heb ik deze groep opgericht.' zei Robin kalm en Dante knikte 'Dat weet ik.' zei hij 'Maar waarom gaan ze er dan niet tegenin, dat heb ik ook gedaan.' zijn adoptieve ouders hadden gewild dat hij een doodnormale boer was geworden, net als hen, dat had hi toch ook niet gedaan? Waarom gehorozaamden al die jongeren uit die bloodhunter families hun ouders altijd?

'Dat weet ik.' zei hij 'Maar waarom gaan ze er dan niet tegenin, dat heb ik ook gedaan.' zijn adoptieve ouders hadden gewild dat hij een doodnormale boer was geworden, Robin zuchten 'Sommige ouders hebben een grote invloed op je, of op andere mensen en ze kunnen je echter dwingen om iets te doen, vele mensen die hier zitten hebben gekozen om niet alleen tegen in te gaan maar met dit groep, samen staa nwe sterker.' legde Robin kalm uit.

Robin zichtte en Dante staarde naar de vloer terwijl hij de woorden vaag hoordde, hij kende het verhaal wel, hij vond mensen soms alleen zo zwak. Hij knikte toen Robin klaar was met praten en keek daarna weer naasr zijn vriend 'En ik dacht dat we gingen eten.' zei hij op een lichtelijk vrolijke toon, hi had een adner odnerwerp nodig.

'En ik dacht dat we gingen eten.' zei hij op een lichtelijk vrolijke toon, hi had een adner odnerwerp nodig. Robin knikte lachend 'jaja zeker weten.' Samen liepen ze naar de tafel en Dante kreeg een plek naast Robin, er waren losse tafeltjes zodat de meeste wel plek hadden en een lang tafel vond Robin niks aan...

Zal Widow er bij komen?

~Is prima~

Robin knikte lachend 'jaja zeker weten.' Dante knikte en liep met zijn vriend mee naar een tafeltje waar hij naast hem ging zitten terwil hij de kamer nogmaals bekeek. Het was een grote eetzaal, op daar leek het iniedergeval op, met allemaal losse tafeltes waar groepjes bloodhunters aanzaten. Het was een gezellige kamer met een goede sfeer.

Widow was opzoek naar Robin ze had het aan een paar leden gevraagd en die zeiden dat ze robin bij een man hadden zien rondlopen op het terrein. De man was blijkbaar een vriend van Robin ofzoiets wisten ze haar te vertellen Widow knikte dankbaar en ze liep wat op het terrein rond het was etenstijd en ze kronkelde in slangenvorm door de eetzaal niemand schrok er nog van ze waren het zo gewoon alleen nieuwe mensen schrokken nog wel eens. Widow had wel wat zin in fun en toen ze de onbekende man zag zitten bij Robin kon ze het niet meer laten. Ze kronkelde geruisloos naar hem toe en toen kronkelde ze op zijn been omhoog haar slangenhoofd voor hem haar tanden ontbloot alsof ze hem ging aanvallen inwendig lachtte ze zich kapot voor ze weer naar beneden kronkelde en naar Robin toeging ze wikkelde zich rond hem heen haar hoofd op zijn schouder rustend.

Robin keek een beetje om zich heen op zoek naar Widow, hij had haar al sinds vanochtend niet gezien en hij vond het wel jammer, hij hield van haar en hij kon egwoon niet zodner haar. Zeker niet nadat ze ee n hersens schudding had gehad, Toen hij een paarse slang op Dante's schoot zag kruipen glimlachte hij i nzich zelf, zijn leden waren het al gewend maar Widow hield er van om lol te maken dus probeerde ze hem te laten schrikken, toen ze op Robins been kroop en haar hoofd op zijn schouder liet rusten kusten Robin haar hoofd en aaide har 'Nouja, Dit is Mijn lieveling Widow.' Zei hij lachend tegen Dante en keek toen naar Widow 'Lieverd dit is Dante mijn jeugdvriend.' Zei hij glimlachend.

Dante voelde gekriebel aan zin been en een slang rees voor zijn ogen op en ontblote haar tanden. Dante glimlachte rustig terwil hij het die aankeek, het was een shifter. De slang ging weer van zijn been af en wikkelde zich rond Robin die de slang vervolgens voorstelde als Widow, de vrouw waar hij had ook eerder over had gehad en daarna stelde hij Dante aan haar vooor. 'Aangenaam.' zei Dante beleefd met een knike van zin hoofd.

oen ze op Robins been kroop en haar hoofd op zijn schouder liet rusten kusten Robin haar hoofd en aaide har 'Nouja, Dit is Mijn lieveling Widow.' Zei hij lachend tegen Dante en keek toen naar Widow 'Lieverd dit is Dante mijn jeugdvriend.' Zei hij glimlachend. Ze vleidde haar hoofd tegen hetzijne en ze keek Dante aan met haar slangenogen. Hij leek niet echt geschrokken te zijn. 'Aangenaam.' zei Dante beleefd met een knike van zin hoofd. Widow veranderde terug en ze zat op Robins schoot ze drukte een zoen tegen zijn wang en toen keek ze naar Dante. Zo zo dus jij bent degene die míjn Robin al de hele dag in beslag neemt. Zei ze met een waarschuwende blik maar toen verzachtte haar blik en lachtte ze. Aangenaam Dante. Zei ze met een vriendelijke glimlach.

'Aangenaam.' zei Dante beleefd met een knike van zin hoofd. Widow veranderde terug en ze zat op Robins schoot ze drukte een zoen tegen zijn wang en toen keek ze naar Dante. Zo zo dus jij bent degene die míjn Robin al de hele dag in beslag neemt. Zei ze met een waarschuwende blik maar toen verzachtte haar blik en lachtte ze. Aangenaam Dante. Zei ze met een vriendelijke glimlach. Robin liet zijn handen op Widow middel rusten en keek naar Widow 'Dante is weer terug in Doole waar ik blij om ben.' Toen werds Robins gezicht serieuze dante ik heb een voorstel...' Zei hij rustig.

Dante glimlachte verontschuldigend bij Widow's woorden en richtte vervolgens zijn aandacht weer op Robin, die zei dat hij een serieus voorstel had. Dante keek naar zijn vriend en zag diens serieuze blik. 'Vertel maar.' zein hij rustig terwijl hij naar zijn vried kkeek.

'Vertel maar.' zein hij rustig terwijl hij naar zijn vried kkeek. Robin zocht even goede woorden bij elkaar en begon toen te spreken 'Dante, je bent weer terug in Doole, en je bent een genezer, ik weet niet of je al een plek hebt om te wonen anders heb ik hier altijd wel een plekje vrij voor jou en ik heb ook natuurlijk een baan als jij dan zou willen.' hiJ keek vragend naar Dante en wachten af op zijn reactie.