Back on earth

De zacht aarde voelde bekend tussen haar tenen en ze gromde. Terug op aarde, ze haatte har avder om de streken die hij soms uit haalde maar ergens vond ze het ook wel fijn om terug te zijn na zo'n honderd jaar. De wereld was veranderd, en het schimmenrijk was ook niet alles. Hier mocht ze doden, daar was dat nogal lastig. Ze keek om zich heen en klapperde met haar ravenzwate vleugels voordat ze ze inklapte en terug naar haar mensen vorm veranderde. Haar vader had een nieuw mensen lichaam voor haar geschapen en ze mocht het wel. Ze was niet al te lang en had kort, zwart haar. Ze hield niet zo van lang haar, maar haar vader stond er altijd op dat ze als Demon haar haar wel liet groeien en hij was erg gesteld op haar en hem ontstellen zou een erg slechte zet kunnen zijn! Ze keek om zich heen en bewoog zich, het was vreemd om weer mens te zijn.

Zephyr transformeerde waardoor zijn botten vanbinnen kraakte en uiteindelijk zijn huid vervangden. Al snel en krakend was hij weer veranderd in de hellehond. Een dood beest maar heel handig. Door die vloek die al zijn hele familie heerste maar, maar zelden te kregen viel was hij gewoon een beest van de hel. Dat zeiden toch vele mensen, een hellehond stond daar wel voor maar Zephyr wist er niet veel van maarja. Zijn spierwitte botten glanzden in de zon. Zijn bek met vlijmscherpe tanden was half open. Hij rende met gemak door het moeras, geen idee waarom maar hij vond het hier prettig en nog maar kort geleden had hij nog een dikke koe opgeslorkt en afgewacht tot de botten inneens in de grond verdwenen, daarna is hij naar hier gevlucht om wat tijd te verspillen want hij had op dit moment niets te doen. Een geur kwam zijn neusgaten binnen, het was een shape shifter...Maar toch de geur had een soort verdorven geur dat gewone shape shifters niet hadden, maar niemand zou dat ruiken, hij wel maar dat komt ook door de uiterst sterke zintuigen van de hellehond. In een fractie van een seconde kraakte zijn botten weer en veranderde hij weer in mens. Met zijn handen in zijn zakken gestoken stapte hij op de dame af."Hallo" Sprak hij koeltjes en keek haar ontspannen en afwachtend aan.



(hopenlijk mag ik anders doe ik wel weer weg ^^)

Is goed hoor ^^

Nox probeerde haar nieuwe lichaam uit, het was al redelijk gespierd maar ze zou toch nog moeten trainen om beter te worden, maar bereiken wat ze als demon kon zou ze natuurlijk nooit met een mensen lichaam. Er kwam een jongeman uit de bosjes en Nox bestudeerde hem en glimlachte, hij begroette haar maar eerst antwoorde ze niet. 'Hoi.' zei ze bot, terwijl ze met haar gedachten naar de zijne rijkte. Hij was een shifter, natuurlijk, Bloodhunters waren nog altijd niet gek en kwamen hier dus niet. Hij was een dier uit hel, en dat beviel haar wel. 'Wat moet je?' vroeg ze toch bars terwijl ze haar vest dichtritste en haar capuchon op deed.

Terwijl hij haar op zijn gemakjes aankeek leunde hij nonchalant tegen een van de bomen terwijl hij zich simpel wat verplaatste om niet in het moeras te zinken. De jonge dame had bot terug hoi gezegt maar hij negeerde haar botheid gewoon. Zephyr was niet iemand die zich daarvoor zou opwinden. 'Wat moet je?' vroeg ze toch bars terwijl ze haar vest dichtritste en haar capuchon op deed. Verbaasd trok hij een wenkbrauw op."Ik? Niets gewoon wat van mijn tijd verdoen" Haalde hij schouder ophalend."Maar wat doe jij hier, ik heb je hier nog nooit gezien" En hij keek haar even met samen geknepen ogen aan. Snoof haar geur nog eens goed op, ja een gewone shape shifter kon ze helemaal niet zijn.

"Ik? Niets gewoon wat van mijn tijd verdoen" zei de jongeman schouderophalend "Maar wat doe jij hier, ik heb je hier nog nooit gezien" Nox knikte, dat was niet zo raar ook. Ze sloot haar ogen voor 5 seconden en dwaalde snel in zijn onderbewustzijn af, Zephyr, was zijn naam, hij was twintig jaar, zijn familie was vervloek, en ze wist door wie. 'Ik ben lang niet hier geweest, Zephyr.' antwoorde ze 'Dus het is niet vreemd dat je me nog nooit eerder gezien hebt.' een zachte glimlach sierde haar lippen terwijl haar ogen rustig over hem heen gleden, hij was knap, dat moest ze toegeven, maar hij was zwak en bleef een mens.

'Ik ben lang niet hier geweest, Zephyr.' antwoorde ze 'Dus het is niet vreemd dat je me nog nooit eerder gezien hebt.' een zachte glimlach sierde haar lippen terwijl haar ogen rustig over hem heen gleden. Hij negeerde haar blik en hij moest geamuseerd grijnzen."Je moet me dus echt vertellen hoe je mijn naam wist zonder dat ik mezelf deftig heb kunnen voorstellen." Grinnikte hij en keek haar rustig, ontspannen en geintereseerd aan."Maar je weet mijn naam, mag ik die van jou ook weten? Als ik vragen mag." Vroeg hij rustig.

"Je moet me dus echt vertellen hoe je mijn naam wist zonder dat ik mezelf deftig heb kunnen voorstellen." Grinnikte hij terwijl hij geamuseerd glimlachte, hij was ontspannen en zag geen bedreiging in haar, waar hij nu nog groot gelijk in had. "Maar je weet mijn naam, mag ik die van jou ook weten? Als ik vragen mag." 'Een goochelaar verklaart zijn kunsten ook niet,' antwoorde ze 'en als jij er gelukkig van wordt mag je je nog steeds deftig voorstellen.' Even twijfelde voordat ze toch haar hoofd neeg en zei 'Ik ben Nox.' Deze naam was nog niet bekend op aarde, dus kon ze er ook geen fouten mee maken, ondanks dat mensen hem vaak appart vonden.

Zephyr stak zijn gehandschoende handen in zijn broekzakken en leunde tegen ee boom. Hij bekeek haar nu eens van top tot teen maar zweeg. 'Een goochelaar verklaart zijn kunsten ook niet,' antwoorde ze, Zephyr grijnsde. 'en als jij er gelukkig van wordt mag je je nog steeds deftig voorstellen.' Hij lachte lichtjes."Ah nee het is al goed hoor" Grijnsde hij. Even twijfelde de jonge dame voordat ze toch haar hoofd neeg en zei 'Ik ben Nox.' Zephyr knikte even kort."Een aparte naam, moet ik toegeven, aangenaam" Hij keek haar recht aan met zijn donker blauwe ogen."Hoe lang ben je dan wel weggeweest." Hij bekeek haar nog eens rustig maar keek toen uiteindelijk haar weer rechtaan.

"Een aparte naam, moet ik toegeven, aangenaam" zei Zephyr en Nox antwoorde met een korte knik van haar hoofd, ze was appart. ."Hoe lang ben je dan wel weggeweest." vroeg hij daarna terwijl hij haar aankeek met zijn donkerblauwe ogen, mooie ogen, net als zijn voorvader. Ze sloot haar ogen een moment en glimlachte toen '179 jaar en drie dagen.' zei ze vervolgens met een glimlach. Hij zou het niet geloven, wist ze zeker.

Ze sloot haar ogen een moment en glimlachte toen '179 jaar en drie dagen.' zei ze vervolgens met een glimlach. Zephyr keek haar even verbaasd aan. Hij liet haar woorden nog eens afspelen in zijn hoofd. Als vervloekingen bestaan, en die bestaan wel degenlijk want hij is er het levende bewijs van, waarom zou zij dan liegen, nee ze leek trouwens niet echt iemand dat nu op het moment loog."Het verbaasd me wel, maar....ik geloof je" Zei hij schouderophalend. Meer zei hij er niet over."Maar waarom ben je dan nu oppeens terug gekeerd, na...die vele jaren" Vroeg hij geinteresseerd.

"Het verbaasd me wel, maar....ik geloof je" Zei Zephyr schouderophalend en Nox knikte tevreden, hij was slim, en dacht logisch, voor een mens dan. Hij geloofde in vloeken, war niet erg vreemd was en dacht dat zij ook vervloekt was, maar ze liet het rusten, wat maakte haar het uit watr een mens dacht? "Maar waarom ben je dan nu oppeens terug gekeerd, na...die vele jaren" vroeg hij daarna geintresseerd en Nox haalde haar schouders op en lachte zacht 'Vader vond het tijd.' antwoorde ze na een tijdje 'En ik was nieuwsgierig.'

Nox haalde haar schouders op en lachte zacht 'Vader vond het tijd.' antwoorde ze na een tijdje Zephyr keek haar relaxed aan, hij vroeg niet hoe dat zat met haar vader want dat waren zijn zaken helemaal niet. 'En ik was nieuwsgierig.' hoorde Zephyr haar nog zeggen waardoor hij verontwaardig snoof. "Wat is er hier nu zo intersant dat het iemand nieuwsgierig kan maken."Mopperde hij. Zephyr vond hier toch niets interesants, behalve dan dat de hunters achter de shifters zaten maar dat was al jaren in gang dus iets nieuws kon je het nu ook weer niet noemen.

"Wat is er hier nu zo intersant dat het iemand nieuwsgierig kan maken." mopperde Zephyr en Nox glimlachte. 'Wat als ikzou zeggen dat jij het bent?' vroeg ze terwijl ze brutaal een stap naar hem toe deed 'En wat als dat ook nog eens de waarheid zou zijn?' ze glimlachte en keek hem aan met haar blauwgrijze ogen, dezelfde ogen als ongeveer 200 jaar geleden, het enigste dat ze haar vader van haar oude, voor haar nieuwe lichaam had laten gebruiken.

Nox glimlachte. 'Wat als ikzou zeggen dat jij het bent?' vroeg ze terwijl ze brutaal een stap naar hem toe deed Hij lachte maar ze ging verder waardoor hij al snel zweeg.'En wat als dat ook nog eens de waarheid zou zijn?' ze glimlachte en keek hem aan met haar blauwgrijze ogen. Zephyr kneep zijn ogen weer half dicht en keek haar achterdochtig aan."Er is niets interesants aan mij" Sprak hij waarschuwend. Hij had dus gelijk gehad wat zijn gevoel betrefde, dit was niet zomaar een shifter ze had iets dat ervoor zorgde dat hij op zijn hoede was. En wat hij vooral niet begreep is waarom het beest waar hij kon in veranderde op haar aanwezigheid reageerde, Zephyr voelde diep vanbinnen bij hem dat het beest rusteloos was. En dat zorgde er voor dat hij extra voorzichtig was met haar.

"Er is niets interesants aan mij" zei Zephyr en Nox lachte zacht 'Dat klopt wel.' zei ze zonder aarzelen 'AAn jouw niets, maar aan het dier dat je gevangen houdt wel.' ze glimlachte sluw 'Je voorvader was een knappe man, Zephyr,' zei ze 'hij was knap, sterk, moedig maar ook lief en aardig. Hij had dezelfde ogen als jij hebt, maar hij heeft een fout gemaakt waavoor jij nu nog altijd moet boeten.' ze hield een pauze 'Ik ben degene, maar niet de enige, die je kan beschuldigen voor je vloek, maar ik ben ook de enige die hem weer ongedaan zou kunnen maken.'

"Er is niets interesants aan mij" zei Zephyr en Nox lachte zacht 'Dat klopt wel.' zei ze zonder aarzelen 'AAn jouw niets, maar aan het dier dat je gevangen houdt wel.' ze glimlachte sluw Zephyr spande zijn spieren meteen op en keek haar gespannen aan. Hoe wist zij dat? Ah hij komt er direct wel achter wist hij. 'Je voorvader was een knappe man, Zephyr,' zei ze, Ze kente zijn voorvader? Jasses wat weet hij nog allemaal niet. 'hij was knap, sterk, moedig maar ook lief en aardig. Hij had dezelfde ogen als jij hebt, maar hij heeft een fout gemaakt waavoor jij nu nog altijd moet boeten.' ze hield een pauze. "En wat mag die fout dan wel zijn" Vroeg hij uiterst kalm. 'Ik ben degene, maar niet de enige, die je kan beschuldigen voor je vloek, maar ik ben ook de enige die hem weer ongedaan zou kunnen maken.' Haar woorden kwamen hard aan. Dus zij was de reden van die vloek. Hij gromde, vooral omdat hij het haatte dat het beest haar mocht, maarja dat komt ook doordat zij dus de vloek had gedaan. Toch ookal haatte hij het beest, Zephyr was aanhankelijk geworden van de hellehond."En hoe wil je het ongedaan maken?" Vroeg hij argwanend. Niet dat hij dolgraag wou want hij mocht het beest wel die hem vaak had gered. Maar hij wou weten wat zij van plan was.

'Liefde is ingewikkeld, beste Zephyr,' antwoorde ze op zijn vraag 'Maar wijs een kind van satan niet af.' ze glimlachte naar hem. Zijn volgende vraag was simpel 'Ik ben een kind van satan, hoe denk je dat ik die vloek weer ongedaan zou maken?' ze lacht zascht 'Op dezelfde manier als ik hem opgewekt heb. Maar ik heb geen reden om dat te doen. En het dier is deel van je, je zou het niet eens kwijt willen.' ze glimlachte nog altijd maar had haar blik op de hemaal gericht.

'Ik ben een kind van satan, hoe denk je dat ik die vloek weer ongedaan zou maken?' ze lacht zascht 'Op dezelfde manier als ik hem opgewekt heb. Maar ik heb geen reden om dat te doen. En het dier is deel van je, je zou het niet eens kwijt willen.' ze glimlachte nog altijd maar had haar blik op de hemaal gericht. Hij keek haar strak aan."Ik zei ook niet dat hij ongedaan moest worden." Mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen Nox."En wat bedoel je nu met een reden" Mopperde hij terwijl hij even door zijn ravenzwarte haren streek. "En als mijn voorvader niet met je wou, waarom heb je dat gewoon niet geaccepteerd of hem alleen vervloekt" Vroeg hij toen nog.

Zephyr keek haar strak aan."Ik zei ook niet dat hij ongedaan moest worden." Mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen Nox maar toch lacht ze zacht. ."En wat bedoel je nu met een reden. En als mijn voorvader niet met je wou, waarom heb je dat gewoon niet geaccepteerd of hem alleen vervloekt" Nox glimlachte opnieuw, vermakelijk, 'Met reden bedoel ik dat je dan eerst iets voor mij zou moeten doen.' antwoorde ze duidelijk op zijn gemopper voordat ze verderging 'Maar, dat laatste, waarom ik niet alleen je grootvader vervloekt heb. Dat heb ik dus gedaan, ik hou van hellehonden, dus ik wou hem als huisdier meenemen. Het was alleen een de ongelukkige toekomstigheid dat hij in de gunst was gevallen bij een van mijn andere zussen, die heeft geprobeerd de vloek ongedaan te maken. Alles leuk enzo, maar niet helemaal gelukt, hij was toen half mens en half beest, net zoals jij beste Zephyr, en zijn vloek werd overdraagbaar. Zij zelf heeft daarna haar demon kant vaarwel gezegd en is nu dus dood. Snap je?' zei ze lachend.

'Met reden bedoel ik dat je dan eerst iets voor mij zou moeten doen.' antwoorde ze duidelijk op zijn gemopper voordat ze verderging 'Maar, dat laatste, waarom ik niet alleen je grootvader vervloekt heb. Dat heb ik dus gedaan, ik hou van hellehonden, dus ik wou hem als huisdier meenemen. Het was alleen een de ongelukkige toekomstigheid dat hij in de gunst was gevallen bij een van mijn andere zussen, die heeft geprobeerd de vloek ongedaan te maken. Alles leuk enzo, maar niet helemaal gelukt, hij was toen half mens en half beest, net zoals jij beste Zephyr, en zijn vloek werd overdraagbaar. Zij zelf heeft daarna haar demon kant vaarwel gezegd en is nu dus dood. Snap je?' zei ze lachend. Zephyr snoof even verontwaardigd. Dit vond zijn grappig, hij snapte er de grap niet van. Hij was blij dat het beest teminste vast zat achter een zegel veilig en wel zodat hij niet de controle over het beest verloor, Zephyr zou niet eens weten wat er dan zou gebeuren als hij in het beest zou veranderen. Een rilling ging door hem heen bij de gedachten."Dus als die zus van jou er niets had aan gedaan zou ik niet de vloek hebben overgekregen."Sprak hij bedenkelijk en stak zijn handen nadenkend in zijn zakken.

"Dus als die zus van jou er niets had aan gedaan zou ik niet de vloek hebben overgekregen." Nox knikte 'Ja.' zei ze vrolijk 'Maar die zus van mij, eigenlijk een halfzus, is ook jouw voorouder. Hij was verlieft op haar.' ze boog haar hoofd, nog altijd voelde ze het verdriet dat het indertijd met zich mee had gebracht, maar ze was toen jong geweest en drukte het weg, die man was toch dood, en haar zus ook. Ze zaten bijden op een plek waar zij niet mocht komen om wraak indertijd te verkomen. 'En wat jij 'beest' noemt is zo slecht nog niet. Hellehonden zijn pracht dieren, bijna net zo prachtig als wisselkatten. Wisselkatten zijn slimmer en eleganter, maar hellehonden vele malen sterker.'

'Ja.' zei ze vrolijk 'Maar die zus van mij, eigenlijk een halfzus, is ook jouw voorouder. Hij was verlieft op haar.' ze boog haar hoofd Zephyr keek haar nu iets ontspanner aan, maar nog niet helemaal. 'En wat jij 'beest' noemt is zo slecht nog niet. Hellehonden zijn pracht dieren, bijna net zo prachtig als wisselkatten. Wisselkatten zijn slimmer en eleganter, maar hellehonden vele malen sterker.' Hij snoof lichtjes."Dat zeg jij omdat je ze graag hebt, maar niemand anders heeft graag hellehonden in de buurt, die denken dat ik dan een of ander mens ben dat uit hel kom terwijl dat helemaal niet zo is" Sprak hij geirriteerd bij de herinneringen.

Zephyr snoof "Dat zeg jij omdat je ze graag hebt, maar niemand anders heeft graag hellehonden in de buurt, die denken dat ik dan een of ander mens ben dat uit hel kom terwijl dat helemaal niet zo is" ze glimlachte 'Je voorouder wel.' zei ze 'En hel is zo slecht nog niet, je bent veelste negatief. Maar als je het zovreselijk vindt kan ik je misschien helpen.' ze mocht hem wel, hij deed haar ook herrineren aan zijn voorvader, waar ze als jonge dwaas verlieft op was geweest.

ze glimlachte 'Je voorouder wel.' zei ze. Hij keek haar weer aan."Maar ik ben hem toch niet" Mompelde hij, oke misschien weet zij dat wel beter dan hij maar Zephyr is toch hem niet? Wat een gedoe. 'En hel is zo slecht nog niet, je bent veelste negatief. Maar als je het zovreselijk vindt kan ik je misschien helpen.' Hij keek haar verwonderd en achterdochtig aan."Oja? En welke rede moet ik je geven zodat je me helpt" Hij had heus wel onthouden dat ze het alleen maar met een rede zou doen. Zephyr vergeet gewoon weg neit snel.

"Maar ik ben hem toch niet" zei hij en Nox verbterde hem 'Haar, het is mijn halfzus die later met je voorvader getrouwd is.' Ze glimlachte naar hem en streek haar haar uit haar gezicht. ."Oja? En welke rede moet ik je geven zodat je me helpt?" vroeg hij dan en Nox keek hem aan 'Daar zou ik overna moeten denken,' antwoorde ze 'maar je zou een erfstuk van jou familie terug kunnen halen. Het bezit veel kracht, maar jou voormoeder heeft het in hande gekregen. Het is een prachtstuk, gemaakt door de beste smidsen van hel.' ze keek hem aan, zou hij de uitdaging aannemen? Ze wist bijna zeker dat het hem toch niet zou lukken want het item was al een eeuw kwijt.