You are back

Nadat de portaal gesloten was had Su haar zoon uitdrukkelijk verboden bij het paleis rond te hangen, maar ja hij was volwassen nu en deed toch wat hijzelf wilde. Natuurlijk kon Sue zich wel in denken dat hij zijn vader graag wilde zien of ontmoeten, maar de man was zo gehaait dat hij zelfs zijn eigen kind nog een loer zou kunnen draaien! Sue zwierf vaak alleen rond en had een iemand toch heel graag weer bij zich, maar ze wist dat hij veel te doen had en dat Etricus zich niet snel van zijn verplichtingen verloste tot het achter de rug was. Toch vond Sue het jammer. Al had ze vreselijke nachtmerrie's omtrend hem. Ze droomde vaak dat hij gevangen was genomen en de meeste vreselijkste dingen aan gedaan werd? Sue wist dat het maar dromen waren, maar ze waren erger geworden nadat ze van haar vader gehoort had dat Etricus in de hel vast gezeten had bij de duivel, maar dat Drake hem gered had. Suesliep al die tijd slecht en ze wilde hem graag weer zien. Sue slenterde naar de rivier en ging op een overhangende steen zitten en keek in het water. Ze wenste dat hij nu hier was en ze begon in het rimpelende water een gezicht te herkennen, maar ze dacht dat het uit haar eigen gedachten ontstaan was. Ze glimlachte riendelijk en wenste dat ze hem aan kon raken, maar dan zou ze alleen maar nattigheid voelen. Sue zuchten en bleef naar het watterige gezicht kijken. Maar ze schrok zich een hoedje toen ze zijn stem hoorde! Sue draaide haar hoofd met een ruk om en keek naar hem. Etricus stond echt voor haar!? Sue voelde zich intens gelukkig worden en een warm gevoel ontvlamde in haar. Sue stond te snel op n viel al struikelend in zijn armen. 'Ik heb je zo gemist!' zei ue dol gelukkig en legde haar hoofd tegen zijn borst. Sue sloeg haar armen om hem heen en een traan rolde uit haar ooghoek. Ze was zo gelukkig dat hij weer terug was al volde Etricus wat kouder aan dan normaal, maar dat maakte haar niks uit hij wa terug en daar ging het haar nu juist om!

^^

( Wat lief =D )

In de bergen begon het te sneeuwen, en het was zo koud dat de ijs-pegeltjes aan Etricus zijn langer geworden haren hingen, en was op dat na ook geen steek veranderd. Met een dikke zwart met satijn rode mantel om zich heen geslagen liep hij de bergpas door. Zijn adem kwam naar buiten in condens wolkjes, en zijn lippen waren paarsachtig geworden van de kou. De herfst was over het land gevallen, maar hoog in de bergen was het ver onder nul. Toch was Etricus een doorzetter, en had situaties meegemaakt waarvan hij dacht niet levend uit te kunnen komen. Hij was op reis gegaan om in de eerste instantie hulp in te roepen de demonen te verjagen, en die was uit een onverwachte hoek gekomen, namelijk van de koning zelf! Het leger had hij door een vallei zien trekken richting de grote stad, en was drie dagen nadat de portal was gesloten gearriveerd. Twee dagen lang was hij in een grot ingesneeuwd geweest, en had zodra het was gesmolten zijn reis richting de stad voort gezet. Iedere dag dacht hij aan Sue, en miste haar erg. Zijn bezorgdheid om haar dreef hem voort, want wie weet wat de Charles zou doen zodra hij zijn troon weer had betreden? Toen de eerste boerderijen zichtbaar werden volgde hij de rivier die uit de bergen kwam en uitmondde op de Waterval, die het meer creëerde. In gedachten zag hij hem en Sue weer bij de oever zitten, en besloot haar het eerst te bezoeken. Het verslag van zijn reis kon wel even wachten, want op een groepje bizar grote wolven na na was hij niets bijzonders tegen gekomen. Hij wist ook echter niet dat het Hellewolven waren, en hij geluk had gehad niet opgemerkt te zijn. Het verhaal over de portal was als een lopend vuurtje rond gegaan, en in het oude kasteel waar hij gevangen was had hij zijn oude wapens terug gevonden tot zijn grote opluchting. Voor zijn reis had hij een Dolk en een speer mee om vlees te snijden en met de speer kon hij werpen om dieren te doden. Soms voelde hij zich net een holbewoner die op jacht ging, maar was het gewend in zijn lange tochten die hij had gemaakt voor zijn eerste terugkeer naar Doole. De speer was gebroken bij een ongelukkige val, dus had hij het voor een week slechts moeten doen met wild fruit en paddenstoelen. Alsof het niet genoeg mee had gezeten had hij een verkeerde paddenstoel gegeten die alleen rond de herfst groeide en mensen dodelijk ziek konden maken. Door Etricus zijn vampiers bloed had het minder effect op hem gehad, maar nog steeds was hij niet de oude en had zo nu en dan duizel aanvallen en misselijke trekjes. Toen hij in gedachten de rivier vanaf het meer had gevolgd zag hij een gedaante op een overhangende steen zitten en een brede lach werd zichtbaar. 'Het moment dat ik jou weer zie, zal de wolken doen verdwijnen en de zon weer laten schijnen' rijmde hij charmant, en kon Sue nog net opvangen toen ze zich met een ruk omdraaide en op hem af kwam gestruikeld. Hij lachte vrolijk, en ondanks dat zijn irissen opvallend donkerrood waren vulden die zich weer sinds lange tijd weer met de warme blik. 'Ik heb jou ook gemist, iedere dag.' zei hij zacht, en drukte een kus op haar kruin. Ze bleven even zo staan tot ze hem weer los liet. Zacht drukte hij een kus op haar lippen, die hem weer leek te verwarmen, waarna hij de traan bij haar ooghoek teder weg veegde. 'Hoe gaat het met jou en Syrax?' vroeg Etricus, en liet de koning expres achterwege om het moment niet te verpesten. Toch zou Etricus Sue en Syrax beschermen zoveel hij kon, en was zelfs bereid zijn eigen leven voor hen in de waagschaal te zetten om hen in veiligheid te houden!

Hij had haar ook gemist dat had Sue ook niet anders verwacht! Ze voelde dat hij haar een kus op haar kruin gaf en ze liet hem weer los waarna Etricus de traan teder weg veegde. Hij mocht dan donker rode ogen hebben toch was er een warme blik in te zien. Zijn lippen smaakte altijd naar ijzer, maar dat vond ze best wel lekker eigelijk. Ze kuste hem terug en genoot er van om hem weer te kunnen zoenen. Niets in de wereld zou haar bij hem weg kunnen houden en misschien heel misschien zou ze de drugs langer de baas blijven zou ze er ooit weer mee in aanraking komen? 'Het gaat goed al heeft Syrax het in zijn hoofd gehaalt om een keer zijn vader te zien. Al heb ik het hem verboden, maar hij is volwassen nu en zal zich misschien minder van me aantrekken dan toen hij jonger was al maakt Bloodbane het leven voor hem ook niet gemakkelijker. Die heeft de demonen juist meer geholpen dan weg gejagen, Gewoon omdat zij er net zo'n lol in het doden en de angst beheersen bij de mensn leuk vonden als die verduivelse draak.' zei Sue en ze schudden even haar hoofd. Syrax mocht dan soms koppig zijn, maar hij aarde best veel naar zijn vader al had Bloodbane juist de slechte kanten ven de koning georfen en Syrax juist de rustige kant van haar. 'Ik hoop maar dat Syrax niet te lang te zijn beslissing blijft rond hangen, maar ergens kan ik me ook wel voorstellen dat hij zijn vader wil zien. Buiten om heb ik hem alleen groot gebracht met de hulp van andere natuurlijk, maar hij heeft nooit zo met zzijn vader kunnen omgaan met de andere plus dat niemand buiten die mee gestreden weten dat hij de konings zoon is. Maar ik ben echt heel blij dat je terug bent nog veel problemen onder weg gehad?' vroeg Sue op het laatste en ze streelde zijn sterke kaak even terwijl ze Etricus afwachtend aan keek. Sue zou nooit de koning zijn naam ooit uit spreken al had ze dat nog noit gedaan toch zou ze bijna nooit koning zeggen omdat ze die man eigenlijk best wel haten al had hij haar over der angst voor mannen heen geholpen anders had ze nooit zo liefde vol tegen Etricus gedaan. Ze ging strak tegen hem aan staan en op haar tenen voor ze hem op zijn wang kuste en met vrolijke pret lichtjes naar hem bleef kijken. Sue wilde hem nooit meer uit het oog verliezen nooit meer!

(Ja lief he?)

Geduldig luisterde Etricus naar Sue haar verhaal waarna ze hem een kus op de wang gaf, maar toen ze vertelde dat Syrax naar zijn vader was bekroop bezorgdheid hem. Bloodbane had Syrax vreselijk dwars gezeten sinds de laatste keer dat Etricus hem had gezien, en hoopte dat het goed verliep. Het liefst zou hij rechtstreeks naar het paleis zijn gegaan, maar hij wist met zijn gezonde verstand dat hij opgepakt zou worden zodra ze hem al zagen. De koning was zijn spionage vast en zeker nog niet vergeten, en zodra Charles er achter kwam wie Etricus zijn vader was had hij al helemaal geen kans meer. 'Hij is opgegroeid met de wetenschap dat ik niet zijn biologische vader ben, en kan het ook wel voorstellen dat hij nieuwsgierig is. Toch is het dwaas, want je weet zelf hoe de koning is, nu hij achttien is of niet..' zei Etricus, en drukte Sue nog even dichter tegen zicht aan. 'En over problemen gesproken.. Ik had niet verwacht dat de winter al zo snel zou naderen en heb twee nachten in een grot gezeten die dicht was gesneeuwd. Vervolgens at ik een giftige paddenstoel, waar ik nog steeds niet helemaal hersteld van ben.' vervolgde Etricus somber, maar toen hij de vrolijke ogen van Sue zag kwam een glimlach op zijn gezicht. 'In ieder geval ben ik er nog, en heb ergere dingen meegemaakt. Ik zou zelfs de oceaan door zijn gezwommen om jou weer te zien.. Toch ben ik ook wel benieuwd hoe het met de groepen gaat en of ze nog wraak van de koning hebben gehad.' Zei hij, en keek even naar de donkere regenwolken die aan kwamen drijven boven de boomtoppen. De wind begon ook wat in kracht toe te nemen, en na die reis voelde hij zich ineens vermoeid, mede door de vergiftiging van de paddenstoel. Nooit weer zou hij nog één eten! Huiverend trok hij de dikke mantel wat strakker om zich heen.

Geduldig luisterde Etricus naar Sue haar verhaal waarna ze hem een kus op de wang gaf, maar toen ze vertelde dat Syrax naar zijn vader was bekroop bezorgdheid hem. Bloodbane had Syrax vreselijk dwars gezeten sinds de laatste keer dat Etricus hem had gezien, en hoopte dat het goed verliep. Het liefst zou hij rechtstreeks naar het paleis zijn gegaan, maar hij wist met zijn gezonde verstand dat hij opgepakt zou worden zodra ze hem al zagen. De koning was zijn spionage vast en zeker nog niet vergeten, en zodra Charles er achter kwam wie Etricus zijn vader was had hij al helemaal geen kans meer. 'Hij is opgegroeid met de wetenschap dat ik niet zijn biologische vader ben, en kan het ook wel voorstellen dat hij nieuwsgierig is. Toch is het dwaas, want je weet zelf hoe de koning is, nu hij achttien is of niet..' zei Etricus, en drukte Sue nog even dichter tegen zicht aan. 'Dat klopt, maar het was misschien beter geweest dan als we hem voor gelogen hadden dat jij wel zijn vader was geweest? Syrax zou het toch te horen hebben gekregen of het nu van ons af kwam of van een ander. Ik hoop alleen dat Bloodbane het niet over zal nemen. Hij is al duivels genoeg en een akkoortje met zijn vader zal het alleen maar erger maken.' zei Sue wat serieuzer, want ze had Bane al eens flink de waarheid vertelt, maar hij trok zich er niks van aan en Syrax vond het al helemaal niet leuk om met dat monster in zich op gesloten te zijn! 'En over problemen gesproken.. Ik had niet verwacht dat de winter al zo snel zou naderen en heb twee nachten in een grot gezeten die dicht was gesneeuwd. Vervolgens at ik een giftige paddenstoel, waar ik nog steeds niet helemaal hersteld van ben.' vervolgde Etricus somber, maar toen hij de vrolijke ogen van Sue zag kwam een glimlach op zijn gezicht. 'In ieder geval ben ik er nog, en heb ergere dingen meegemaakt. Ik zou zelfs de oceaan door zijn gezwommen om jou weer te zien.. Toch ben ik ook wel benieuwd hoe het met de groepen gaat en of ze nog wraak van de koning hebben gehad.' Zei hij, en keek even naar de donkere regenwolken die aan kwamen drijven boven de boomtoppen. 'Dat is erg voor je, maar de groepen maken het goed hij heeft zich de laatste tijd erg rustig gehouden al heeft hij nu een groep hellewolven onder zijn hoede die de boel nog steeds onveilig maken. Mopperde Sue op het einde en ze legde haar hoofdweer tegen zijn borstkast en genoot van zijn nabijheid! De wind begon ook wat in kracht toe te nemen, en na die reis voelde hij zich ineens vermoeid, mede door de vergiftiging van de paddenstoel. Nooit weer zou hij nog één eten! Huiverend trok hij de dikke mantel wat strakker om zich heen. Sue voelde hem huiveren en wilde graag beschut zitten voor de regen vallen zou. 'Kom dan gaan we. zei ze en begon hem langzaam mee te nemen.

Het gevoel van opluchting maakte al snel plaats voor bezorgdheid na Sue's woorden. De groepen waren veilig, voor zover, maar waren het Hellewolven die hij had gezien? Het waren er niet veel, maar Doole was groot, en wie weet hoeveel er nog waren? En als de Koning die ving, dan stonden ze tegenover een overmacht, want de oorlog en de demonen invasie hadden veel slachtoffers geëist en de koning had een nog groter leger meegenomen. De nare gedachten probeerde hij toch te laten varen en te genieten van zijn momenten met Sue, maar het bleef aan hem knagen. 'Goed, laten we gaan..' zei hij afwezig, en sloeg een deel van zijn mantel om Sue heen om haar warm te houden toen de eerste druppels vielen. 'Ik heb een groep Hellewolven gezien op mijn reis toen ik was vertrokken, niet bepaald schoothondjes.. Maar zolang we eerst niks van ze horen hoop ik dat we een oplossing kunnen vinden..' vervolgde hij. Toen de eerste huisjes van het WoF territorium in zicht kwamen verscheen een warme glimlach op zijn gezicht. Het was er rustig, mede door het slechte weer. Ze liepen de veranda van Sue haar huisje op, en net op dat moment begon het te plenzen. Met een hoffelijk gebaar opende hij de deur en boog. 'Na u, madame.' zei hij lachend, en keek naar de mensen die naar hun huisjes renden om niet natgeregend te worden.

Etricus zei dat hij een groep Hellewolven had gezien op zijn reis. Sue voelde zijn warme mantel om zich heen en ze klemde van haar arm om zijn lichaam heen. Zijn woorden waren zacht en gemeent. al konden ze er nog niet veel aan doen. Toen ze de veranda op liepen opende Etricus de voordeur en zei nog al lachend toch hofelijk dat zij eerst misschien wel leuk zou kunnen gaan vinden. “Boef!“ zei ze fel en schoot snel naar binnen waar ze Etricus uitdagend aan. Ze wilde graag met hem alleen zijn en de nacht tegen zijn gespierde lichaam aan! “Jij bent de grootste boef die ik ken!“ zei Sue uitdagend en ze kon een vriendelijke glimlach niet onderdrukken!

(^,^)

Al snel stroomde de regen van de dakpannen, en Etricus was blij niet het hele stuk naar zijn gehuurde kamer terug te hoeven lopen. Sue moest om hem lachen, en Etricus grinnikte bij haar woorden. 'Hé, ik ben juist de gene die boeven ving.' grapte Etricus knipogend, en hing zijn mantel op de kapstok. Ineens merkte hij dat zijn schoenen onder de modder zaten en een spoor op de houten vloer had achter gelaten. 'Oeps..' zei hij, en trok vervolgens zijn schoenen uit en pakte een nat doekje om de modder op te ruimen. 'Bah, ik lijk assepoester wel, alleen mist er nog een schortje..' mompelde Etricus terwijl hij het doekje schoonmaakte na de laatste beetjes op te hebben geruimd. Vervolgens stak hij de haard aan en ging op de bank zitten en rekte zich uit. Het huisje van Sue was knus en hij voelde zich al thuis in het territorium, maar hij woonde nog steeds in het gehuurde kamertje van de Taverne. Alles hoefde ook niet meteen, maar uiteindelijk wou hij wel met haar samen wonen als ze het ook zou willen. Ergens was hij misschien wat verlegen om het te vragen, wat je eigenlijk niet van hem zou verwachten. Toch wist hij dat Sue de ware was en hij oud met haar wou worden. Voor hem hoefde het ook allemaal niet zo snel, want ze hadden nog een lange weg te gaan en eerst moesten alle problemen worden opgelost.

Sue grinnikte bij zijn woorden en liep naar de keuken om wat lekker klaar te maken hij zou best honger hebben? Ze wist wel dat hij bloed dronk al was het misschien in mindere maten dan die van Razor, maar toch had ze bij het hospital een zak bloed kunnen regelen tegen betaling anders wilde ze het net hebben. Sue zetten een panmet water op om de zak erin te kunnen verwarmen en maakte ook nog wat lekkere hapjes klaar. Haar moeder had het har geleert toen haar vader nog geen leiding over de WOF hadenze was blij dat ze het geleert had. Toen het bloed op temeratuur was schonk ze erwat van in een beker die ze op een dienblad zetten bij de andere wat ze er al op had staan en nam voor zichzelf een beker warme chocomelk mee. Daarna liep Sue de keuken uit en was er aan het over nadenken ofze Etricus niet zou vragen of hij bij haar in wilde trekken? 'Iik weet niet of je honger hebt, maar ik heb wat lekkers klaar gemaakt.' zei ze vrolijk en zetten het dienblad op het tafeltje neer voor ze lekker tegen Etricus aan ging zitten en haar hoofd tegen zijnschouder liet rusten. Ze wilde graag dat hij hier bleef en als ze wist dat hij veilig enwel was had ze ook niet echt last van haar nachtmerie's maar Sue wilde graag dat hij bij haar bleef slapen wat al een paar keer gebeurt was dan sliep ze zonder die enge dromen! 'Etricus... Hoe vind jij het om alleen te slapen?' vroeg ze zacht want ze wist niet hoe hij er op zou reageren. Het was allemaal zo vreemd enzeker voor haar omdat ze vanaf haar zesde bang was geworden en verder nooit te dicht bij de mannen was gekomen die ze niet kende buiten de koning mee gerekend. dit keer was het uit vrije wil en ze hielt echt van Etricus waardoor ze hem niet wilde kwetsen of pijn doen. Toch bleef er een vreemd gevoel aan haar knagen over het gebeuren om een man iets te vragen niet dat ze er moeite mee had, maar het voelde nog steeds vreemd...

Nadat Sue de keuken in was gegaan had Etricus het zich gemakkelijk gemaakt op de bank, die erg comfortabel zat. Met het constante getik van de regen op de dakpannen en het knappen van de haard was het een gezellige en romantische sfeer. Ineens zag Etricus een boek met een blauwe kaft naast de bank op een bij tafeltje waar hij in keek. Als het een dagboek was had hij het weer terug gelegd, maar de handschrift was niet van Sue, en er waren allerlei kruiden in geplakt. Met sommige kon je genezende zalfjes maken, en met anderen weer gif of slaap middeltjes. Etricus prentte het in zijn geheugen, mocht het ooit van pas komen wanneer het nodig leek te zijn. Toen naderende voetstappen uit de keuken klonken legde hij het boekje terug, en Sue kwam naast hem zitten na te hebben gezegd wat lekkers te hebben gemaakt. 'Hmmh, dat ziet er inderdaad lekker uit. Het is beter dan al dat rauwe vlees' zei Etricus. Onderweg, bijvoorbeeld in de bergen, kon hij geen vuur stoken en moest alles rauw eten. Maar hij was het gewend, maar miste de kook kunsten van Sue zo nu en dan wel. Etricus nipte van het warme bloed, en was blij dat Sue had geaccepteerd dat hij zo nu en dan bloed dronk, zij het minder dan Razor. Nog steeds vond hij het niet leuk om bloed uit levende mensen de drinken, maar wende al wel langzamerhand. Toen Etricus nog een nipje nam en Sue tegen hem aan kwam leunen vroeg ze of hij het erg vond om alleen te slapen. Etricus keek haar vragend aan. 'Ehh.. Ik slaap liever bij jou dan in die lawaaierige taverne.. Maar je weet toch dat je niet hoeft te vragen of ik blijf slapen?' zei hij, en glimlachte. 'Bovendien denk ik dat het nog wel even door zal plenzen..' mompelde hij, en nam nog een nipje van het bloed. De ijzer smaak was hij langzamerhand wel lekker gaan vinden, wat ook maar goed was ook, want het zou geen pretje zijn de rest van zijn leven iets te moeten drinken dat hij niet lekker vond.

Etrius had het kruidenboekje gevonden die ze van Eva had geleent. De geneeskrachtige resepren had ze overgeschreven in een donker blauw boek die op de lessenaar lag en luisterde naar wat haar lieveling zei. Sue schudden speels hasd hoofd. "Ik bedoel op langere termijn gekkie?" vroeg ze half lachend, want met die regen wilde ze zelf ook niet graag buiten zijn! Sue at soms wat, maar genoot nog het meest van de romantiesche sfeer die Etricus verzorgd had alhoewel... Zonder de regen mee te rekenen! Ze wilde graag dat Etricus hier bleef al zou hij net als Hope had gedaan een test af moeten leggen met haar vader. Het was best een moeilijke test, want haar vader was een bekwaam strijder en ze wist wel dat Etricus een premie jager was, maar toch waren het twee verschillende dingen plus dat hij geen wapens mocht gebruiken of vuil spel mocht plegen door zand in de ogen van de tegenstander te gooien. Sue wist wel dat Etricus de test met glans zou doorstaan, maar toch was ze er ook een beetje huiverig voor, want in die test konden beide pertijen gewond raken en dat vond ze voor beide niet leuk al kon haar vader en Razor helen en dat was wel weer fijn! "Het hoeft natuurlijk niet als je niet kunt of wil, maar zonder jouw slaap ik slecht en maar ik me steeds zorgen om je al weet ik wel dat je voor jezelf op kunt komen.... maar toch zou het fijner zijn als je bleef?" haar woorden klonken lichterlijk twijfelend, want ze wilde niet opdringerig lijken en hem gewoon graag bij zich hebben.

Sue leek zijn gedachten te hebben gelezen, en Etricus glimlachte. 'Ooh.. Je bedoelt.. Dat lijkt me prima, al moeten de anderen dan ook op de hoogte worden gebracht' zei Etricus, die zijn glas met bloed neer zette en een hapje pakte. Zijn vrije andere arm sloeg hij om Sue heen, en keek haar rustig aan toen ze weer sprak. 'Ik slaap hier ook veel beter, ik ben namelijk nooit echt een stadsmens geweest. Bovendien wil ik ook graag bij je blijven nu die koning weer is teruggekeerd.' antwoordde Etricus, en nam een stukje van het toastje die gevuld was met Vis. In tegenstelling tot Razor kon Etricus nog wel gewoon eten, al wist hij niet hoe lang het nog zou duren voor zijn menselijke bloed cellen worden overgenomen door zijn vampirisme. Ineens klapten een paar raampjes open, en wind gierde naar binnen. Grommend stond Etricus op, en wou de raampjes net weer dicht doen toen een spierwitte uil in het venster vloog. Geschrokken deed Etricus een paar stappen achteruit, en de uil keek hem nieuwsgierig aan met zijn lid loze ogen. Toen Etricus zijn arm uit stak sprong de vogel er rustig op, en met zijn andere hand deed hij de raampjes weer dicht. De uil had zoals verwacht een briefje aan de poot, die Etricus er rustig af haalde en open maakte. Hij las twee keer de brief over waarna hij een zucht slaakte. 'Het is van mijn vader.. Hij wil binnenkort langs komen..' mompelde Etricus, die de vogel weer liet gaan zonder de brief te beantwoorden. Zijn vader was een strenge en nette man, die ooit in het leger van de vorige koning had gediend, zij het gedwongen. 'Dat gaat nog wat worden..' zuchtte Etricus, die weer naast Sue ging zitten en weer een slokje van het bloed nam, dat ineens een stuk minder lekker smaakte.

Etricus zei dat hij hier ook lekkerder sliep en nu snapte wat zij bedoelde. Sue schrok lichterlijk toen het raam met de twee open klapbare glazen open sprong en ze keek Etricus na die het raam al grommend wilde sluiten. Sue kon het niet laten te grinniken tot een witte uil binnen kwam die Etricus een brief af gaf. Sue hoorde hem zuchten, het raam sluiten en dat hij weer naast haar kwam zitten. "Het zal hopelijk wel meevallen?" zei ze en nestelde zich tegen hem aan. Etricus mocht dan kouder dan haar zijn toch kon Sue ook haar lichaams temperatuur laten zakken tot ver onder nul! Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en een hand op zijn borst. Ze vond het fijn als hij bleef en helemaal geweldig zou het zijn als hij voor altijd bleef! "Ik zal het vader vertellen dat je hier blijft, maar dan moet je wel net als mijn moeder de test afleggen, alleen wil ik niet dat jullie twee gewond raken..." mompelde ze zacht en keek Etricus weer aan. Hij was zo lief voor haar en hoewel haar vader hen beide later zou kunnen genezen zag Sue er toch tegen op! Sue kroop bij Etricus op schoot en pakte de beker vast en zetten hem op tafel voor ze hem begon te zoenen. Sue had hem zo gemist! Haar handen woelde door zijn langer gewordende haren en ze zoende hem liefde vol en met passie.

Sue zei dat het hopelijk wel mee zou vallen, maar ze moest eens weten wat voor tiran zijn vader kon zijn! Toch hield hij het voor zich, maar zag er toch tegenop dat zijn vader hem waarschijnlijk alles wou leren over het vampirisme. De familielijn had al generaties lang vampieren in de bloedlijn, dat zijn vader graag in stand wou houden, en ook wist hij niet hoe hij op Sue zou reageren. Toen ze tegen hem aan nestelde zei ze dat haar vader het moest weten dat hij hier bleef, en Etricus knikte instemmend, maar fronste toen ze zei dat ze niet wou dat ze gewond zouden raken. 'Het komt wel goed, ik kan tegen een stootje..' zei hij zacht met een glimlach, waarna ze op zijn schoot klom en de beker met bloed pakte die ze op tafel zette. Vervolgens begon ze Etricus met liefde en passie te zoenen, dat hij rustig beantwoorde terwijl zijn handen zich om haar heen vouwden. Hij voelde haar handen teder door zijn haar woelen, die al een poos niet meer geknipt waren en intussen voorbij zijn oren waren gegroeid. Zachtjes kuste hij terug terwijl hij begon met het masseren van Sue haar onderrug. Hij had haar echt gemist, en de liefde die ze in de zoen liet voelen vertelde dat ze hetzelfde dacht.

Sue hoorde wat hij zei en dat wist ze wel, maar toch voelde het verschrikkelijk. Ze voelde zijn handen over haar onderrug te maseren en zijn zachte lippen die haar liefde volle kus beantwoorden. Ze genoot van zijn nabijheid en wilde hem meer dan voor hij weg was gegaan. Ze had vaak bij zonsondergang op de veranda gezeten en gewenst dat hij bij haar was samen lekker knus tegen elkaar zittend en lekker naast elkaar wakker worden als ze geslapen hadden. Sue bleef door zijn haren woelen tot ze langzaam aan haar handen naar beneden bracht en zijn shirt uit trok. Het was gewoon fijn om bij hem te zijn! Sue wreef met haar handen over zijn borst voor ze weer met haar handen door zijn haren woelde.

De lippen van Sue voelden zacht en zoet aan, precies volmaakt. Even stopte hij met het masseren van haar onderrug zodat ze zijn Shirt uit kon trekken, waarna hij ze weer terug plaatste terwijl Sue even over zijn gespierde borstkas wreef. Het overtollige vet dat hij had door het vele binnen zitten door papierwerk had gekregen was weg door de reis, al was hij nooit echt dik geweest. Na al die tijd verlangde hij weer naar Sue en haar liefde die ze aan hem schonk. Inmiddels was het gaan schemeren en gestopt met plenzen, dat nu motregen was geworden dat werd verlicht door de laag hangende zon. Rustig tilde Etricus Sue op en liep naar de slaapkamer, waar hij haar rustig op bed legde en verder bleef kussen terwijl zijn snelle vingers haar kleren uit deden. Ze hadden nog niet eerder gevreeën, en deed alles dus kalm aan. Ook had hijzelf er niet veel ervaring mee, omdat Sue zijn eerste echte liefde was. Toch leek alles vanzelf te gaan, maar liet Sue alles bepalen en zou het aanvoelen of ze verder wilde of niet.

(Zo xD)

( Prima tot nu toe. ^^)

Sue wist hel zeker dat ze verder met hem wilde ze wilde oud met hem woren hij was lief, knap ondanks zijn littekens, maar dat vond ze hem wel staan! Hij hielp andere die hulp nodig hadden net zoals ze die personen zelf ook hielp. Sue voelde hoe ze werd opgetilt en naar de slaapkamer gedragen werd. Etricus legd haar neer en ze voelde hoe hij haar kleren uit deed en bewoog soepel mee zodat hij geen tegenwerkingen zou hebben. Sue streelde zijn bovenlijf en genoot van zijn aanrakingen. Zijn handelingen waren even zacht als die van de koning, maar nu dacht ze daar niet aan het zou haar mischien kunnen afremmen of aarzelen dat ze misschien zou gaan denken dat hij het was die met haar zou gaan vrijen en niet Etricus! Sue zag alleen Etricus voor zich en bleef hem kussen. Ze hielp hem met zijn broek uit te doen waardoor ze lichtjes wat omhoog kwam, maar hij zou de enige zijn die ze vrijwillig zou toe laten om met haar te vrijen. Wat er toen in het paleis gebeurde was niet haar keuze uit vrijewil, maar uit dwang. Sue liet zich weer wat zakken zodat hij dichterbij mocht komen en ze ging zo liggen dat hij vrijspel zou hebben. Ze loste de kus en begon hem rustig in zijn hals te kussen en wachten af tot het moment...

Ze bleven rustig door kussen, en Sue hielp hem zijn broek uit te doen. Vervolgens ging ze weer liggen en begon hem in zijn hals te kussen. Haar zachte lippen brachten aangename tintelingen op zijn huid, en met een kleine glimlach boog hij zich verder over haar heen. Zijn ogen sloten zich, en terwijl hij haar zacht terug in haar nek kuste begonnen ze de liefde te bedrijven. Alles deed Etricus rustig aan, en het voelde fijn, en voelde ook dat Sue zich er prettig bij voelde. Alles leek vanzelf te gaan, en het voelde ook niet als hun eerste keer. Omdat Etricus toch wel moe was van de reis die hij had gemaakt duurde het niet lang, en het was ook al donker achter de gordijnen. Normaal waren vampiers het liefst s'nachts wakker, maar hij was nog niet zo verschillend als een mens, al wist hij niet hoe lang het zou duren voor hij echt nooit meer gewoon eten kon eten en moest leven op bloed.. Toch dacht hij er nog niet bij na, en ging rustig naast Sue liggen, met haar dicht tegen zich aan. Hij bleef zwijgen, zo nu en dan zachtjes in haar nek kussend.

(Prima verwoord. ^^)
Etricus kwam verder naar haar toe en kuste haar ook in haar hals. Ze kreeg een heerlije tinteling die door haar gehele lichaam trok. Sue genoot ervan en toen ze de liefde bedreven gingen ze beien rustig aan. Sue wist dat hij een lange reis achter de rug had en vast wel moe zou zijn dus beperkte de passie die elke drakenshifter normaal uiten tijdens het vrijen. Daardoor hoefte ze zich ook nog niet zo ast te klemmen als dat ze het wel zou hebben gedaan. Hun vrijpartij duurde niet lang, maar het had voor hen beide een heerlijk gevoel gegeven. Etricus ging naast haar liggen en Sue ging strak naast hem liggen met haar hoofd tegen zijn schouder. Hij zweeg en dat vond ze wel prima zo. Het was immers zijn eerste keer geweest en de eerste echte keer voor haar zelf met een man uit vrije wil. Sue voelde zo nu en dan de kusjes in haar hals en zij streek door zijn lange geworden haar uit zijn gezicht. “Ik ben echt heel blij jouw bij me te hebben.“zei Sue zacht en keek Etricus met stralende ogen aan. Ze legde haa arm on hem heen en wenste met heel haar hart dat hij nooit meer zolang weg zou hoeven te gaan?

Etricus glimlachte toen Sue zijn langer geworden haar uit zijn gezicht streek. 'Ik ben echt heel blij jouw bij me te hebben.' zei Sue vervolgens zacht en keek Etricus met stralende ogen aan. Ze legde haar arm om hem heen nadat ze dicht tegen hem aan gekropen was. Etricus keek haar terug aan, wiens ogen nog steeds dezelfde warme blik hadden. 'Ik had me ook geen betere terugkomst kunnen voorstellen. Al ben ik moe.. Morgen heb ik een verrassing voor je.. Slaap lekker liefje..' zei Etricus zacht, waarna hij Sue een kus gaf en zijn hoofd op de kussen legde en zijn ogen sloot. Het duurde niet lang of zijn ademhaling werd rustiger, en langzaam zakte hij dieper weg in een droomloze en kalme slaap. Het was gestopt met regenen, en zo nu en dan hoorde je een uil. De hemel werd langzaam helderder, en de schapenwolkjes die nog over waren gebleven werden verlicht door een sikkelvormige maan.

Sue zag hem glimlachen en zijn warme blik. Ze voelde zich heerlijk en genoot van zijn woorden. Hij had een verrassing vor haar en Sue was erg benieuwd naar wat hij dan voor haar had, maar liet hem in slaap zakken. Ze kon zich ook geen betere terug komst wensen, wantt zo had ze al eens gedroomt, maar nu was het waar geworden! Niet alle dromen waren bedroch! Sue waakte noog even over haar liefste en dierbadere tegen zich aan, maar ze kon een of eigenlijk twee dingen die haar zo vreemd voor kwamen. Het eeste was dat Syeax besloten bij zijn vader in te trekken en het tweede was dat ze zich vreemd begon te voelen?

Terwijl de uren voorbij streken bleef Etricus rustig slapen, en werd aangenaam en weer uitgerust wakker toen de eerste zonnestralen op zijn gezicht vielen die door een smalle opening in de gordijnen kwam. Zo bleef hij nog een paar minuten liggen, en keek vervolgens glimlachend naar Sue die nog sliep. Zachtjes sloop hij uit bed en trok schone kleren aan na zich snel te hebben opgefrist met een korte wasbeurt. In de keuken bakte hij twee spiegeleitjes, waarvan één voor Sue was, die hij op broodjes legde. Ook zette hij wat kokend water, dat hij vervolgens in twee kopjes schonk, en zakjes thee in dompelde. Met een broodje ei en een kopje kokende thee liep hij naar buiten, waar hij op een stoel op de veranda ging zitten. Een paar boeren waren hun paarden voor de kar aan het spannen met etenswaar die verkocht zouden worden. Zo nu en dan kwamen vrouwen voorbij met mandjes onder hun arm om naar de markt in de stad te gaan, die Etricus vriendelijk begroete. Inmiddels kende hij bijna iedereen, maar sommige waren er nieuw bijgekomen in zijn afwezigheid, maar zouden vast wel over Etricus hebben gehoord. Rustig nipte hij van zijn thee, en nam een paar happen van zijn broodje ei.

De geur van gebakken ei drong haar neusgaten binnen. Langzaam aan werd Sue wakker en geeuwde zachtjes. Ze keek om zic heen, maar Etricus had toch naast haar gelegen! Sue ging haar gedachten na, maar dit had ze wel vaker gedroomt gehad en ze rekte zich uit. Etricus was vast nog onderweg... Die gedachten schoten door haar hoofd heen, maar ze had toch gebakken ei geroken? Of stond de wind haar kant op en had iemand een ei gebakken in zijn woning??? Sue wist het niet en ze wilde nog evven blijven liggen, maar dat feestje ging niet door. Sue voelde dat haar maag in opstand kwam en ze wist niet hoe snel ze naar de badkamer komen moest! Sue had net op tijd de WCbril omhoog gezet voor een grote straal gal omhoog geperst werd! Zo bleef ze rillerig over de WC gebogen zitten. De dagen werden kouder en de herfst bracht ook veel nattighei met zich mee. Sue braakte anders nooit , maar alleen als ze iets verkeerts had vedronken of gegeten! Sue veegde haad mond schoon en zetten de doush kraam aan voor ze opstond en onder de hete waterstralen ging staan. Sue hoopte dat dit miselijke gevoel snel over zou gaan? Sue zetten de kraan weer dicht en stapte de badkamer af na zich afgedroogd te hebben en kleden zich weer aan, maar ze had net haar shirt en broek aan toen ze opnieuw gedwobgen was naar de badkamer te rennen. Wat had ze toch? Er kwam niks meer uit, maar ze bleef die verschrikkelijke braakneigingen houden! Sue veegde het speeksel vahaar onder lip en stond op. De druk op haar maag bleef en Sue wankelde even toen ze de badkamer af liep. Het duizelde haar vreselijk en Sue dacht dat ze misschien wer griep op gelopen had? Ze kwam bij de voordeur en zag Etricus zitten. Ze had gelukkig toch niet een droom was geweest. Sue deed een omslag doe over haar schouders en liep naar hem toe. Sue kuste hem op zijn wang en ging naast Etricus zitten meer tegen hem aan dan op zich.

Binnen in het huis klonk gestommel van voetstappen, dat aangaf dat Sue wakker was, maar de voetstappen waren rennend. Etricus trok een wenkbrauw op, maar nam weer een hap van zijn broodje ei toen hij niks meer hoorde. Vervolgens nam hij nog een slokje van zijn thee, en ademde vervolgens de frisse ochtendlucht diep in. Toen de deur open ging en Sue naast hem kwam zitten had hij bijna gelijk gezien dat ze een beetje wit om de neus was, en toen hij een arm om haar heen sloeg voelde hij hoe ze nog wat beefde. 'Is alles goed? Je trilt en je bent wat bleek. Blijf maar even thuis, die verrassing kan nog wel even wachten, en neem wat te eten en een beetje thee dat ik voor je heb gemaakt en probeer daarna weer wat te slapen. Ik moet mijn spullen nog even ophalen, al is het niet veel, en nog spullen kopen..' zei Etricus, die zacht over haar bovenarm wreef. Hij hoopte niet een ziekte op zijn reis mee te hebben genomen! Eigenlijk was hij van plan geweest Sue mee op een rit met zijn paard te nemen, en haar vervolgens ten huwelijk te vragen. Achteraf was het misschien wat te vroeg, en hij was net terug van zijn reis. Ook moest Will er van op de hoogte zijn, maar ging er vanuit dat hij wel om Sue's hand mocht vragen? Etricus zijn eigen vader daarin tegen was soms erg streng wat betreft op het vrouwelijke gebied, wat ook wel een beetje de oorzaak was geweest dat Etricus niet eerder een vaste relatie heeft gehad.

Sue voelde zijn sterke veilige arm om haar heen gelegd worden en ze luisterde naar wat hij zei. “Ik weet noet wat er loos is, maar het zal vast een buikgriepje zijn.“ zei Sue, mar deze buikgriep zou pas na negen maanden over gaan. Doordat ze aan de drugs was geweest door de koning wist ze niet hoe een zwangerschap verliep omdade drugs dat voor haar verhuilt had! Sue had geen honger, maar om hem niet te beledigen en voor zijn gemoedsrust pakte ze de thee aan die Etricus mee naar buiten had genomen. Ze nipte stilletjes van de thee, maar halverwegen het kopje zetten ze het zo snel neer dat de thee omviel en werkte zij zich uit zijn liefdevolle greep en rende het huis in naar de badkamer om haar maag inhoud opnieiw in de wc te legen!