resting for back my energie

Tamina zuchtte en keek even strak rond. Ze rende zo snel ze kon hoorde de voetstappen van haar achter volgers. Een sierlijke grijns sierde haar lippen. Die zou ze snel genoeg van haar kunnen afschudde. Waarom zou ze anders richting de ruines lopen? Hier komt ze vaak en weet waar ze hen zou kunnen afschudden. Dat was simpel. Ze draaide half har hoofd waardoor haar blonde haren warrig voor haar ogen kwamen te liggen terwijl ze achter haar keek en de hunters achter haar aan zagen komen. Meteen zag ze al een afgebrokkelde muur. En met enkele passen sprong ze op een boomstam en transformeerde in de reusachtige sabeltandtijger en sprong met een soepele beweging over de grote afgebrokkelde muur. Zonder te stoppen rende ze met haar grote poten verder waardoor een pas voor haar er drie waren voor een gewone mens. Vele mensen dachten dat ze zwak was doordat ze zo een rustige lichaamsbouw had, maar schijn kan bedriegen. Je zou dus nooit verwachten dat ze zo'n grote beest zou veranderen. Toen ze hun geur niet meer rook kwam er een zelfvoldanen grijns op haar lippen en vond ze al snel haar vertrouwde rustplaats. Even draaide ze rondjes op haar rustplek en ging toen gaan liggen. Ze sloot haar ogen en ruste uit, want ze was al een hele tijd op de vlucht geweest voor die mannen en van wegrennen word je wel snel moe van.

-Dante-

Rustig plukte Dante tevreden enkele planten, ze waren zeldzaam en sinds hij in Doole was had hij ze nog niet gezien, totdat hij hier, in het midden van de wildernis, terecht was gekomen. Zorgvuldig stopte hij de planten in het juiste zakje en borg die daarna weer in zijn schoudertas op. Hij stond weer op en hees de stugge tas op zijn schouder waarna hij begon te lopen. Plotselign drong er een geur zijn neus binnen, een vaag bekende geur die hij niet direct wist thuis te brengen maar al snel flitste er een beeld door zijn hoofd. Het kleine bundelte lakens met het gladde babygezichtje erin dat naar hem glilachte, zijn zusje, toen pasgeboren, nu waarschijnlijk alweer zeventien. Een glimlach verscheen rond zijn lippen terwijl hij rustig enkele stappen zette in de goede richting en daar een onge dame zag zitten, rond de zeventien, met haar goud blonde krullen, zijn zusje. ´Tamina!´ riep hij blij tewijl hij enkele stappen naar haar toe zette maar toen arzelde, ze zou hem waarschijnlijk niet meer herkennen, ze was jong geweest toen ze waren aangevallen en hun ouders gedood werden, zijn ouders hadden hem, ondanks dat hij pas 6 was met zijn babyzusje laten vluchten, de herrineringen waren vaag, ze waren uiteindelik in een weeshuis uit elkaar gehaald, hij was naar een klein boeren gezin gegaan ergens in een dorpje en waar zij heen was gegaan had hij geen idee van.

Tamina was helemaal ontspannen terwijl haar ogen waren gesloten zag ze nog steeds de heldere lucht door haar oogleden. Het was een rustgevend gevoel. Niet veel hunters kwamen nog zo diep het bos in. En dat vond Tamina maar goed ook want ze had neit veel zin om iedere minuut een hunter tegen te komen. ´Tamina!´ hoorde ze iemand blij zeggen waardoor ze meteen overeind schoot haar spieren gespannen klaar om in actie te komen. Maar in plaats van een hunter te zien zag ze een gewone jonge gast. zijn geur kwam haar vaag bekend, maar ze kon er niet opkomen vanwaar ze hem van zou moeten kennen, want ze onthoud nu wel ieder gezicht dat ze tegen kwam, want dat kon wel best handig zijn, voor als er iets was dat je moest doen ofzo. Tamina stond met een sierlijke beweging recht en keek hem aandachtig aan, probeerde te herinneren vanwaar ze hem misschien zou kennen."Euh....sorry...ken ik jou van ergens?" Vroeg ze met haar melodieuze stem en keek hem onderzoekend aan. Het lag op het puntje van haar tong, maar iedere keer dat ze er naar wou grijpen glipte het tussen haar vingers door.

Awkward moment ^^

Met een sierlijke beweze overeindging kwam "Euh....sorry...ken ik jou van ergens?" zei ze en de pijn trok door Dante's ogen heen, hij had erop voorbereid moeten zijn. 'Eehhh'zei hi onhandig 'ík ben Dante Seeker.' zei hij terwijl hij zijn normale kalmte en vriendelikheid hervond'Ik ben je broer.' de woorden klonken raar, ze was eigenlijk een totale vreemde voor hem maar toch voelde hij nog altijd de sterke broedelijke drang om haar te beschermen.

'Eehhh'zei hi onhandig 'ík ben Dante Seeker.' zei hij terwijl hij zijn normale kalmte en vriendelikheid hervond Tamina liet haar hersens hard kraken, zijn naam. Ze had het heel vaak gehoord, dat weet ze maar verdorrie ze kon het maar niet herinneren wanneer en waarom.'Ik ben je broer.' hoorde ze hem zeggen waardoor ze meteen uit haar eigen gedachten trok en hem recht aankeek met wijdopen gesperde ogen. Even was ze spraakloos, haar broer? "Broer?" Sprak zachtjes. Een beeld kwam voor haar ogen tevoorschijnt. Ze kon het maar amper geloven, had ze toch echt nog een broer? Ze wist niets meer van haar echte familie behalve van die ouders dat ze nu had, daar wou ze niet meer aan denken."Kan het....Dan" Sprak ze twijfelend meer tegen zichzelf dan tegen Dante. Ze wou het geloven, maar het was gewoon dat het vele jaren lang heeft geduurd, en ze niks meer wist.


xd

"Broer?" zei Tamina, duidelijk twijfelen en Dante glimlachte vriendelik naar haar, ze twijfelde, heel erg, "Kan het....Dan" klonk haar mooie heldere stem opnieuw en Dante knikte 'Je was te jonge, je zult het je niet eens meer herrineriren. Onze ouders zijn gedood, ik ben met e weggevlucht, ik was een jaar of zes, jij pas een baby, klein en kwetsbaar.' Hi zuchtte lichtjes terwijl hi haar toch opnieuw bekeek en zijn blik bleef hangen bij haar ogen, ze had nogaltijd dezelfde ogen als die waarmee ze altijd naar hem had gekeken, maar er lag nu meer kracht in, volwassenheid, ze was gegroeid, hij mocht haar niet meer als zijn kleine kwetsbare zusje beschouwen.

Dante knikte 'Je was te jonge, je zult het je niet eens meer herrineriren. Onze ouders zijn gedood, ik ben met e weggevlucht, ik was een jaar of zes, jij pas een baby, klein en kwetsbaar.' Hi zuchtte lichtjes. Tamina keek hem nieuwsgierig aan. Waardoor haar helderblauwe ogen begonnen te fonkelen en een lieve glimlach haar lippen sierde. Toen Tamina vond dat ze genoeg gedacht had rende ze op hem af en omhelsde hem, zonder iets te zeggen. Dat kon ze op het moment niet.

Tamina glimlachte en haar blauwe ogen fonkelde en voordat Dante het wist was ze naar hem toegekomen en omhelsde hem, Dante glimlachte broederlijk en sloeg zijn armen om zijn zusje heen 'Is alles goed met e gegaan?' vroeg hij met een tedere glimlach op zijn lippen terwijl hij zijn zusje dicht bij zich hield, hij zou haar voortaan beschermen.

Dante glimlachte broederlijk en sloeg zijn armen om zijn zusje heen 'Is alles goed met e gegaan?' vroeg hij met een tedere glimlach op zijn lippen. Even zuchtte ze diep bij zijn omhelsing. Tamina keek hem nu niet rechtstreeks aan bij zijn vraag." Euh...ja" Sprak ze nogal ontwijkend van de vraag."En met jou" Sprak ze snel om van onderwerp te veranderen.

" Euh...ja" Sprak Tamina nogal ontwijkend en Dante hield haar op een arm lengte afstand van zichzelf "En met jou" vroeg ze daarna en Dante glimlachte zacht naar haar 'Ik ben op mijn pootjes terecht gekomen.' zei hij met een glimlach 'Opgegroeid bij een arme boer en boerin maar ze waren geweldige ouders, veel moeten werken daar, maar uiteindelijk ben ik toch in het buienland geneeskunde gaan studeren en geslaagt, toen heb ik weer iets over ou vernomen en ben terug naar Doole gekeerd.' kortte hij kort zijn leven samen ' voordat hij haar serieus aan keek 'Als er iets is kan je he altijd zeggen, zusje.'

'Ik ben op mijn pootjes terecht gekomen.' zei hij met een glimlach 'Opgegroeid bij een arme boer en boerin maar ze waren geweldige ouders, veel moeten werken daar, maar uiteindelijk ben ik toch in het buienland geneeskunde gaan studeren en geslaagt, toen heb ik weer iets over ou vernomen en ben terug naar Doole gekeerd.' kortte hij kort zijn leven samen ' voordat hij haar serieus aan keek 'Als er iets is kan je he altijd zeggen, zusje.' Tamina zuchtte en keek even strak naar de grond. Maar haalde toen diep adem."In het begin ging alles goed....Ik kon geheim houden wat ik was want de ouders die me hadden geadopteerd waren belangrijke hunters." Begon ze langzaam en aarzelend."Ik werd getraind als een van hun en hem nog volgde zoals gewoonlijk les. Maar ik kreeg toen inneens een hevige ruzie, weet neit meer echt waarover. En liet me gaan, en transformeerde....Ze waren geschrokken en vielen me toen aan." Verzuchtte Tamina" Ik ben gevlucht naar hier en Dregoe en Mistaken hebben me beschermd want ze zaten samen met een groepje achter me aan." Mompelde Tamina en durfde haar broer niet meer aankijken.

In het begin ging alles goed....Ik kon geheim houden wat ik was want de ouders die me hadden geadopteerd waren belangrijke hunters." Begon Tamina langzaam en aarzelend en Dante sloeg broederlijk een arm om haar heen "Ik werd getraind als een van hun en hem nog volgde zoals gewoonlijk les. Maar ik kreeg toen inneens een hevige ruzie, weet neit meer echt waarover. En liet me gaan, en transformeerde....Ze waren geschrokken en vielen me toen aan." Verzuchtte Tamina "Ik ben gevlucht naar hier en Dregoe en Mistaken hebben me beschermd want ze zaten samen met een groepje achter me aan." Dante knikte 'Ik ben die Dregoe en Mistake zo te horen wat verschuldigt,' zei hij rustig terwil hij nadacht, zijn zusje was net als hem een shiter zo te horen. 'Wat is je dierlijke vorm?'vroeg hij rustig, de kans was groot dat het net als hem een katachtige zou zijn, hijzelf was een mythische venetiaanse leeuw, een gevleugede dus, dat zou hij haar nog wel laten zien waarschijnlijk.

Dante knikte 'Ik ben die Dregoe en Mistake zo te horen wat verschuldigt,' zei hij rustig Tamina glimlachte."Nee, Dante dat ben ik" Grinnikte ze en legde haar hoofd op zin borstkas."Ik ben blij dat je me hebt gevonden..." verzuchtte ze. 'Wat is je dierlijke vorm?'vroeg hij rustig. Tamina keek hem rustig aan met haar helderblauwe ogen."Een sabeltandtijger" Antwoorde ze op zijn vraag en glimlachte."Wat ben jij wel" Vroeg ze nieuwsgierig. Tamina was echt blij dat ze haar broer toch nog had. Niet dat ze dat ooit zou hebben herinnerd, maar ze was blij dat hij haar wel nog had onthouden. Terwijl ze wachtte streeks ze enkele blonde lokken van voor haar ogen weg en zette die achter haar oren.

Tamina legde haar hoofd tegen zijn borst en Dante liet zijn kin op haar kruin rusten terwijl ze vertelde dat ze een sabeltandtijger is, Dante glimlachte, inedrdaad een katachtige dus, en wat voor een! Dante maakte zich van zijn zusje los en veranderde in zin dierlijke vorm. Zijn zandklaurige vacht vormde een mooi contrast met zijn donkerdere manen en de gouden vlauels die op zijn rug lagen. 'Een venetiaanse leeuw.' vertelde hij rustig terwijl hij zijn manen uitschudde.

Tamina keek rustig toe hoe hij transformeerde. En ze keek vol bewondering naar hem. 'Een venetiaanse leeuw.' vertelde hij rustig terwijl hij zijn manen uitschudde. ZWijgend streek ze met haar vingers door zijn manen, en ze glimlachte. Uiteindelijk grijnsde ze."Nu mijn beurt." Grinnikte ze en zette enkele passen achteruit zodat er niets verkeerds ofzo kon gaan. Meteen daarna transformeerde ze in de grote Sabeltandtijger waar haar twee lange vlijmscherpe slagtanden uit haar bek staken en ze glimlachte alleen zag het meer in de richting van een bloeddorstige grijns uit terwijl dat dat niet echt haar bedoeling was.

-o.O het donderd en bliksemt hier o.O-

-Hier nu ook 0_o

Tamina streek met haar vingers door zijn manen en Dante glimlachte, voor zover hij dat als leeuw kon iniedergeval. Daarna zei ze nekele woorden en veranderde in haar vorom, de sabeltand tijger en Dante lachte naar haar, ze had mooie hoektanden die je ook duidelijk kon zien, in tegenstelling tot hem , zijn hoektanden waren als leeuw nauweliks te zien. 'Zin om te jagen, zusje?' vroeg hij ontspannen.

Tamina haar oren draaiden naar alle kanten, nam ieder geluidje in haar op. 'Zin om te jagen, zusje?' vroeg hij ontspannen. Ze grijnsde weer breeduit."Wel....even denken, waar heb je dan wel zin in,voor ontbijt" vroeg ze rustig en snoof ondertussen eens alles goed op, waardoor ze vele verschillende geuren uit elkaar kon halen, er was hier dicht in de beurt een klein groepje herten, nog wat veel verder dan dat een paar hunters. Weer wat dichter een hol konijnen. En waarschijnlijk nog veel meer dieren.

"Wel....even denken, waar heb je dan wel zin in,voor ontbijt" zei Tamina en Dante lachte 'Meestal eet ik hevermoutpap, maar ik heb ook best trek in een stukje hert.' was zijn antwoord terwil hij de wind zachtes door zijn manen voelde gaan en alle wilde geluiden vulde zijn hoofd terwuhl hij rustig stond maar de omgeving wwel in de gaten hield.

Dante lachte 'Meestal eet ik hevermoutpap, maar ik heb ook best trek in een stukje hert.' was zijn antwoord. Tamina knikte even en grijnsde geamuseerd."Wel...." Ze had haar zin nog niet afgemaakt of ze sprong met een soepele beweging over hem."Wie laatst een vangt is een bang katje" Lachte ze en rende meteen naar de groep herten. De geuren roken heerllijk. Haar tong hangde al half uit haar bek. En toen ze er bijna was stopte ze en sloop er naartoe zo geruisloos mogenlijk. Eindelijk had ze een in zicht besprong het weerlose dier en boorde haar twee slagtanden in de nek, het dier was meteen dood. tamina scheurde er een heel groot stuk vlees van en at het op.

Tamina zei iets en maakte hara zin af nadat ze over hem heen was gesprongen, Dante lachte 'Één prooi is genoeg, zusje.' waarna hij achter haar aan spurtte met zijn vleugels dicht tegene zich aangevouwen. Hij rende een eindeje met haar meem maar bekeek vervolgens haar jachttechnieken vanaf een afstande. 'Je bent een goede jager.' zei hij terwijl hij ook een stukje van het hert afscheurde dat ze net gevangen had en het opat.

'Je bent een goede jager.' zei hij terwijl hij ook een stukje van het hert afscheurde dat ze net gevangen had en het opat. Ze keek even van haar prooi op en grinnikte lichtjes. "Je leert het vanzelf als je hier langer blijft aan maar geen prooi kunt vangen als een slechte jachttechniek hebt" bekende ze lachend en nam toen nog een groote hap van het dier. Ze had natuurlijk nog wel een tijdje zonder eten kunnen doen, maar toch was TAmina blij dat ze nu toch eet, en het was nog veel beter dat het met haar broer was."Maar euhm....heb jij nog spannende dingen meegemaakt" Vroeg ze nieuwsgierig en grijnsde.

"Je leert het vanzelf als je hier langer blijft aan maar geen prooi kunt vangen als een slechte jachttechniek hebt" zei Tamina en Dante knikte terwil hij rustig kauwde Maar euhm....heb jij nog spannende dingen meegemaakt" vroeg Tamina toen nieuwsgierig en Dante lachte zacht met zijn zware leeuwen stem 'Ik ben een geneesheer, je verwacht toch een beete te veel van me.' antwoorde hij rustig nadat hij een hap vlees doorgeslikte had.