I hope he is back soon. [Robin]

Widow was weer in haar huisje haar buik deed nog steeds pijn door de messteek. Maar Hope was gezond en dat was het belangrijkste Widow zat haa te wiegen op bed en hoopte dat Robin snel terug zou zijn van zijn missie. Als hij teminste al terug kwam. Widow maakte zich zorgen om hem veel zorgen maar ze maakte zich ook zorgen om Dregoe wat als hij naar hier kwam om haar en Hope te doden? Maar waarom had hij haar eigenlijk laten verzorgen? Ze snapte het niet meer hij had een bloedhekel aan haar. Widow gaf Hope wat melk ze was een grote eter voor haar lengte.

Het was een hele zware nacht geweest voor hem en zijn groep, alles was goed gegaan bij het missie tot Carl zo nodig zijn voet moest breken. Met moeite hadden ze hem er uit gekregen en hij was weg gereden met een andere lid wat betekende dat hij met zijn beste vriend alle het geld moest wegbrengen. En dat duurde nog al lang en zeker om alle shape shifters te vinden die het nodig hadden. Maar goed hij was niet echt gewond ofzo, hij had alleen vreselijke stijve spieren van het rijden gekregen en zijn schouder was gewond maar verder ging het goed. Toen hij thuis was en dat was ergens rond 6 uur ochtend had hij eerst al het geld dat hi jvoor hun had over gehouden van zijn lieve paard Storm afgehaald en hem heel goed verzorgd dus hij had ook de hoeven geruild en gekeken of alles goed met hem ging en daar was hij ongeveer 3 uur mee bezig. Dus toen hij eindelijk klaar was en Storm had gevoed had hij al zijn geld gepakt en kwam hij binnen, maar toen hij binnen was werd hij door een leuke verrassing verrast...

Widow schrok toen ze de deur zag open gaan en een vermoeide Robin in het deurgat zag staan. Widow glimlachte naar Robin en keek toen even naar Hope. "Hallo Robin. Kom je kijken naar je dochter?" Widow was net klaar met haar eten te geven en stond recht. Haar buikwond deed nog wat pijn maar het ging wel ze wandelde naar Robin en liet hem zijn prachtige kleine dochtertje zien. Hope had haar ogen nog gesloten. Widow keek Robin aan. En zei met een bang stemmetje. "Ze is te vroeg gekomen daarom is ze zo klein. Maar ze is sterk net als haar vader daarom haalt ze het." Widow legde Hope in Robins armen en ze keek naar zijn reactie.

Hij zag Widow met iets in haar handen terwijl ze die buidel eten gaf. "Hallo Robin. Kom je kijken naar je dochter?" Hij keek haar even niet begrijpen aan maar toen ze naar hem toe liep en een prachtige meisje liet zien moest hij glimlachen en zette hij al zijn spullen neer op de grond en sloeg een arm om Widow heen "Ze is te vroeg gekomen daarom is ze zo klein. Maar ze is sterk net als haar vader daarom haalt ze het." HIj lachte naar haar en toen naar het kleintje 'nee ze heeft een hele sterke en prachtige moeder.' HIj kuste haar wang en keek naar het kleintje.

HIj lachte naar haar en toen naar het kleintje 'nee ze heeft een hele sterke en prachtige moeder.' HIj kuste haar wang en keek naar het kleintje. Widow gaf hem ook een zoen en keek haar lieve Robin recht in de ogen. "Neen jij hebt hier alle goede kwaliteiten. Ik ben heel dom geweest Robin. Ik heb Dregoe uit de arena gehaald en dat was bijna de dood van Hope geweest." Zei ze terwijl ze Robin even niet meer kon aankijken. Ze was blij dat hij terug was maar ze was ook bang dat hij nu heel boos op haar was.

Hij keek terug in Widows ogen en voelde hoe ze hem zoende "Neen jij hebt hier alle goede kwaliteiten. Ik ben heel dom geweest Robin. Ik heb Dregoe uit de arena gehaald en dat was bijna de dood van Hope geweest." Hij was helemaal niet boos op haar want hij was toch van plan om hem daarna vrij te kopen, hij was een leider en die groep had hem nodig. 'Het maakt niet uit Widow, ik was toch van plan om hem vrij te laten.' Zei hij rustig en liep naar zijn bed waar hij neer plofte 'sorry schat dat ik zo reageer maar ik ben dood moe.' bekende hij eerlijk en keek har met een halve glimlach aan.

Hij was niet boos op haar. Wat was hij toch lief. 'Het maakt niet uit Widow, ik was toch van plan om hem vrij te laten.' Zei hij rustig en liep naar zijn bed waar hij neer plofte 'sorry schat dat ik zo reageer maar ik ben dood moe.' bekende hij eerlijk en keek har met een halve glimlach aan. Widow kwam langs hem zitten en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. "Maakt niet uit lieverd ik ben al lang blij dat je geen erge wondes hebt." Zei ze met een glimlach. Ze ging langs hem liggen en legde Hope tussen hen in. Ze glunderde. "Ik hoop dat ze op jouw lijkt als ze groot is en dat ze geen shapeshifter is. Dan kan ze leuke dingen met jouw doen in het dorp" Widow was zo gelukkig met haar kleine gezinnetje.

Widow kwam langs hem zitten en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. "Maakt niet uit lieverd ik ben al lang blij dat je geen erge wondes hebt." Zei ze met een glimlach. Ze ging langs hem liggen en legde Hope tussen hen in. Ze glunderde. "Ik hoop dat ze op jouw lijkt als ze groot is en dat ze geen shapeshifter is. Dan kan ze leuke dingen met jouw doen in het dorp" Hij lachte terwijl hij er aan dacht maar toen keek hij naar Widow met liefdevolle ogen 'Maar ook al is ze een shape shifter, niemand hoeft het te weten uit het dorp. Je weet het maar nooit met zo een sterke moeder.' Hij bog zich naar haar toe en gaf een kus op haar lippen en tone boog hij zich naar Hope en kuste op haar voor hoofd en fluisterde zachtjes 'Jij bent ons hoop Hope.'

Hij lachte terwijl hij er aan dacht maar toen keek hij naar Widow met liefdevolle ogen 'Maar ook al is ze een shape shifter, niemand hoeft het te weten uit het dorp. Je weet het maar nooit met zo een sterke moeder.' Hij bog zich naar haar toe en gaf een kus op haar lippen en tone boog hij zich naar Hope en kuste op haar voor hoofd en fluisterde zachtjes 'Jij bent ons hoop Hope.' Widow glimlachte en gaf hope ook een zoentje. "Onze hoop op een vredig leven." Verbeterde ze hem. Hope geeuwde even en Widow lachte. Het was echt een klein engeltje. Widow keek weer naar Robin en met een glimlach zei ze. "Maar we moeten wel opzoek naar een 2de bed of deze groter maken" Zei ze terwijl ze met haar ene hand door Robins haar streelde.

"Onze hoop op een vredig leven." Verbeterde ze hem. Hope geeuwde even en Widow lachte. Het was echt een klein engeltje. Widow keek weer naar Robin en met een glimlach zei ze. "Maar we moeten wel opzoek naar een 2de bed of deze groter maken" Zei ze terwijl ze met haar ene hand door Robins haar streelde. Hij viel zometeen nog in slaap als ze zo door ging. 'Ik heb nog een bed in die andere kamer die voor jou vroeger was bestemd, die kunnen we trouwens om bouwen voor Hope als jij dat wil.' Hij lachte naar haar en toen kwam iets in zijn hoofd 'ik heb wat voor mijn dames, het ligt in me tas.' Zei hij rustig en wees met zijn hoofd richting het tas.

- jij mag zelf bedenken wat.-

'Ik heb nog een bed in die andere kamer die voor jou vroeger was bestemd, die kunnen we trouwens om bouwen voor Hope als jij dat wil.' Hij lachte. Widow gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. "Mijn slimme schatje." naar haar en toen kwam iets in zijn hoofd 'ik heb wat voor mijn dames, het ligt in me tas.' Zei hij rustig en wees met zijn hoofd richting het tas. Widow stond recht en liet hoop bij haar vader liggen en ging naar de tas. Uit de tas haalde ze een kleine bedelarmband met een gouden boogje eraan voor Hope en voor haarzelf vond ze een nieuwe zijde jurk. Hij was wit met een doorzichtige paarse stof erover. Widow keek er vol bewondering naar en Zwierde er even mee rond. Ze legde de jurk neer en deed de bedelarmband rond Hopes pols. Widow lachte en Ging weer op bed liggen. "Robin dat had je echt niet moeten doen. Jouw aanwezigheid is al het grootste cadeau dat ik me kan wensen." Widow begon weer door zijn haar te strelen het was rustgevend en het lijdde haar af van de stekende pijn in haar buik.

Hij keek half toe terwijl Widow naar de cadeau's zocht die hij voor hun had mee gebracht en lachte naar haar toen ze naar het jurk keek, ze zou er prachtig er uit zien. Toen hij nog op missie was wist hij natuurlijk neit zeker of het een jonge of meisje word dus vond hij zo een bedel armbandje voor allebei passen. "Robin dat had je echt niet moeten doen. Jouw aanwezigheid is al het grootste cadeau dat ik me kan wensen." Widow begon weer door zijn haar te strelen het was rustgevend en het lijdde haar af van de stekende pijn in haar buik. HIj keek haar aan 'En jullie zijn mijn meisjes en meisjes horen verwend te worden door iemand en in dit geval ben ik dat, of zie je iemand anders in de buurt.' en deed als of hij achterdocht om zich heen keek.

HIj keek haar aan 'En jullie zijn mijn meisjes en meisjes horen verwend te worden door iemand en in dit geval ben ik dat, of zie je iemand anders in de buurt.' en deed als of hij achterdocht om zich heen keek. Widow grinnikte. "Ik hoor het al jij gaat van Hope een klein verwent prinsesje maken" Zei ze streng maar nog steeds met een glimlach. Ze bleef door zijn haar strelen. hij had het ook zo vaak bij haar gedaan. Ineens kreeg ze een idee. "Wacht ik heb ook een cadeau voor jouw!" Ze ging wat rechter zitten en liet het andere bed naar hier zweven zodat Hope erop kon liggen. Toen grijnsde ze naar Robin en liet zijn shirt wegvliegen. Ze legde hem op zijn buik. "Niet bewegen" ze ging wat olie halen en deed het op haar handen toen begon ze Robins rug te maseren met de olie dat hielp blijkbaar tegen stijve spieren ze deed het heel rustig en haar Kleine handen over zijn rug.

Widow grinnikte. "Ik hoor het al jij gaat van Hope een klein verwent prinsesje maken" Zei ze streng maar nog steeds met een glimlach. Hij keek onschuldig 'dat mag toch?' zei hij vragend "Wacht ik heb ook een cadeau voor jouw!" Ze ging wat rechter zitten en liet het andere bed naar hier zweven zodat Hope erop kon liggen. Toen grijnsde ze naar Robin en liet zijn shirt wegvliegen. Ze legde hem op zijn buik. "Niet bewegen" ze ging wat olie halen en deed het op haar handen toen begon ze Robins rug te maseren met de olie dat hielp blijkbaar tegen stijve spieren ze deed het heel rustig en haar Kleine handen over zijn rug. Hij sloot zijn ogen om beter te kunnen genieten, dit was zalig na een hele nacht rennen en op een rug van een paard zitten. 'weetje schat, je bent een meisje die ik altijd wilde hebben . Het lijkt net of je je mijn gedachten kan lezen.' HIj draaide zich om en trok haar naar zich toe en kuste haar intiem.

Hij sloot zijn ogen om beter te kunnen genieten, Widow grinnikte. 'weetje schat, je bent een meisje die ik altijd wilde hebben . Het lijkt net of je je mijn gedachten kan lezen.' HIj draaide zich om en trok haar naar zich toe en kuste haar intiem. Widow schrik even maar kustte hem hevig terug. Ze stopte de kus even om naar adem te halen en ze glimlachte naar hem. "Sorry schat maar voor die gave zul je bij mijn broer moeten zijn. En hoe kan ik je nu masseren als je mijn lippen zo bezig houd?" Zei ze speels terwijl ze hem verder zoende. ze lostte hem weer en begon hem verder te masseren. "En lieverd jij bent degene die mijn hart verwarmt heeft" zei ze met een honing zoete stem terwijl ze zijn spieren los masseerde.

Ze stopte de kus even om naar adem te halen en ze glimlachte naar hem. "Sorry schat maar voor die gave zul je bij mijn broer moeten zijn. En hoe kan ik je nu masseren als je mijn lippen zo bezig houd?" Zei ze speels terwijl ze hem verder zoende. ze lostte hem weer en begon hem verder te masseren. "En lieverd jij bent degene die mijn hart verwarmt heeft" zei ze met een honing zoete stem terwijl ze zijn spieren los masseerde. Hij keek haar met puppy oogjes 'maar schat ik wil alleen maar jou en ik wil jou kunnen voelen en niet alleen maar je handen.' Hij pakte een van haar handen en kuste die.

Hij keek haar met puppy oogjes 'maar schat ik wil alleen maar jou en ik wil jou kunnen voelen en niet alleen maar je handen.' Hij pakte een van haar handen en kuste die. "Je bent hebberig als je op missie bent geweest." Zei ze met een grijns terwijl ze hem liet omdraaien. En kroop bovenop hem ze ging met haar tong van net onder zijn navel naar zijn nek toe. Toen gaf ze hem kusjes op zijn tepels, wangen,neus en voorhoofd. Ze ging wat rechter zitten en keek gemaakt bedachtzaam. "Hmm volgens mij ben ik een plekje overgeslagen....wangen heb ik gehad....neus ook....wat ben ik dan vergeten?" Ze deed alsof ze diep nadacht. "Wat hebben mijn lippen toch overgeslagen?" ze keek hem even vanuit haar ooghoeken aan.

"Je bent hebberig als je op missie bent geweest." Zei ze met een grijns terwijl ze hem liet omdraaien. En kroop bovenop hem ze ging met haar tong van net onder zijn navel naar zijn nek toe. Toen gaf ze hem kusjes op zijn tepels, wangen,neus en voorhoofd. Ze ging wat rechter zitten en keek gemaakt bedachtzaam. "Hmm volgens mij ben ik een plekje overgeslagen....wangen heb ik gehad....neus ook....wat ben ik dan vergeten?" Ze deed alsof ze diep nadacht. "Wat hebben mijn lippen toch overgeslagen?" Hij deed zelf als of hij nadacht en ging toen wat dichter naar haar toe 'ik dnek dat we het toch hebben overgeslagen.' Hij kuste haar op haar lippen terwijl hij haar weer naar zich toe trok terwijl hij weer op zijn rug lag. Hij stopte even en flusiterde zachtjes 'Wat denk je ik werd helemaal gek van bezorgheid, en nu mag ik toch even genieten?' zei hij zachtjes voor dat hij haar weer begon te zoenen.

Hij deed zelf als of hij nadacht en ging toen wat dichter naar haar toe 'ik dnek dat we het toch hebben overgeslagen.' Hij kuste haar op haar lippen terwijl hij haar weer naar zich toe trok terwijl hij weer op zijn rug lag. Hij stopte even en flusiterde zachtjes 'Wat denk je ik werd helemaal gek van bezorgheid, en nu mag ik toch even genieten?' zei hij zachtjes voor dat hij haar weer begon te zoenen. "Wel oké dan omdat je zo dapper bent geweest" Ze zoende hem verder en woelde door zijn haar. Ze grinnikte even. "En je bent niet de enige die Hopes geboorte heeft gemist ik zelf was niet bij bewustzijn" Zei ze terwijl ze hem weer begon te zoenen. Ze was wel blij dat Hope nog niet kon zien of horen anders was ze nu nogal geschokeerd geweest.

"Wel oké dan omdat je zo dapper bent geweest" Ze zoende hem verder en woelde door zijn haar. Ze grinnikte even. "En je bent niet de enige die Hopes geboorte heeft gemist ik zelf was niet bij bewustzijn" Zei ze terwijl ze hem weer begon te zoenen. Ze was wel blij dat Hope nog niet kon zien of horen anders was ze nu nogal geschokeerd geweest. Bij die zin stopte hij met zoenen en keek bezorgd naar haar 'Wat bedoel je dat je niet bij je bewustzijn was?' vroeg hij ernstig en ging wat rechter zitten 'wie was bij je toen Hope werd geboren?' vroeg hij nogsteeds met dezelfde toon.

Bij die zin stopte hij met zoenen en keek bezorgd naar haar 'Wat bedoel je dat je niet bij je bewustzijn was?' vroeg hij ernstig en ging wat rechter zitten 'wie was bij je toen Hope werd geboren?' vroeg hij nogsteeds met dezelfde toon. Widow zuchtte en hief haar bloes wat op zodat hij de wond van de dolk kon zien. "Toen ik Degoe ben gaan bevrijdden heeft Garret een dolk naar me gegooid hij stak in mijn buik en door al het bloed dat eruitkwam ben ik flauwgevallen. Toen ik wakker werd lag ik in het gebied van Dregoe in een huisje bij een oude vrouw en zijn nogal enge broer zij hebben Hope uit mijn buik gehaald. De dolk had namelijk mijn baarmoeder geraakt en Hope was aan het stikken." Ze keek even weg. "Ik weet het ik weet het het was dom om met mijn dikke buik de arena binnen te dringen en Dregoe mee te sleuren. Maar ik moest wel zijn zwangere vriendin werd ziek van verdriet door mijn schuld" Ze durfde Robin niet aan te kijken....

Widow zuchtte en hief haar bloes wat op zodat hij de wond van de dolk kon zien. "Toen ik Degoe ben gaan bevrijdden heeft Garret een dolk naar me gegooid hij stak in mijn buik en door al het bloed dat eruitkwam ben ik flauwgevallen. Toen ik wakker werd lag ik in het gebied van Dregoe in een huisje bij een oude vrouw en zijn nogal enge broer zij hebben Hope uit mijn buik gehaald. De dolk had namelijk mijn baarmoeder geraakt en Hope was aan het stikken." Ze keek even weg. "Ik weet het ik weet het het was dom om met mijn dikke buik de arena binnen te dringen en Dregoe mee te sleuren. Maar ik moest wel zijn zwangere vriendin werd ziek van verdriet door mijn schuld" Ze durfde Robin niet aan te kijken.... Hij keek haar recht in de ogen en knikte toen langzaam 'ik ben blij dat hij tenminste neit als een dier zich heeft gedragen en je heeft achtergelaten in het bos.' Zei hij alleen maar en ging toen weer op bed liggen maar zijn gedachten waren volledig ergens anders.

Hij keek haar recht in de ogen en knikte toen langzaam 'ik ben blij dat hij tenminste neit als een dier zich heeft gedragen en je heeft achtergelaten in het bos.' Zei hij alleen maar en ging toen weer op bed liggen maar zijn gedachten waren volledig ergens anders. Widow ging meer langs hem liggen en vlocht haar hand in de zijne ze huilde een beetje. "Ben je nu heel boos op me?" Vroeg ze met een zachte stem terwijl ze het deken een beetje over haar gezicht heen trok zodat ze zijn gezichtsuitdrukking niet moest zien.

Widow ging meer langs hem liggen en vlocht haar hand in de zijne ze huilde een beetje. "Ben je nu heel boos op me?" Vroeg ze met een zachte stem terwijl ze het deken een beetje over haar gezicht heen trok zodat ze zijn gezichtsuitdrukking niet moest zien. 'natuurlijk niet lieve Widow, je hebt gedaan wat je het beste leek en er bestaat altijd een risco bij elke stap zelfs.' Zei hi jsussent en haalde zijn hand door haar haar.

'natuurlijk niet lieve Widow, je hebt gedaan wat je het beste leek en er bestaat altijd een risco bij elke stap zelfs.' Zei hi jsussent en haalde zijn hand door haar haar. Widow lachtte gelukzalig en legde haar hoofd tegen zijn borst waarna ze in slaap viel.


(Even skippen naar de volgende dag, Robje is mischien even naar het dorp voor eten te gaan halen ofzo?)

Widow had hope net eten gegeven en in haar wiegje gelegd. Toen hoorde ze iemand op de deur kloppen ze deed open en zag Mistake voor haar neus staan ze keek haar even verbaasd aan. Ze werd tegen een muur geknald. Ze gromde nu en liet Mistake tegen een andere muur vliegen waar had dat mens last van? Mistake kwam weer terug en ze vlogen elkaar in de haren het was een heel gevecht en Widow beet haar even. Zelf voelde ze ook hoe ze gebeten werd in haar pols. Widow gromde nog even en duwde Mistake aan de kant ze viel tegen de kast waar Robin zijn boog had in opgeborgen. De kst viel om en de boog lag op de grond het glas was gebroken en Mistake had plots rode ogen. Widow keek haar even aan maar voor ze iets kon doen werd ze tegen een muur gegooid. Ze voelde iets warms en nats uit haar hoofd komen en toen werd alles zwart. Hope huilde luid en het hele huis lag overhoop....