Problems with daddy. [kiba]

Lily werd wakker ze zag al weken op tegen deze dag haar moeder was gisteren vertrokken op een lange rijs om nog wat dingen te regelen en daardoor zat ze alleen met haar vader opgescheept. Er zaten nog steeds krassen op haar wang van de vorige keer dat ze maar een dag alleen waren en nu duurde het zeker een maand! Lily stond op en ze liep door het huis in een kort zwart kleedje ze nam een paar appels en een glas fruitsap en ging aan de ontbijt tafel zitten ze hoopte dat ze hier zo snel mogelijk weg kon naar Dregoe de enige buiten haar moeder die ze vertrouwde.

Hij werd wakker, helemaal alleen in bed. Liliana was een tijdje weg, ze moest nog wat dingen regelen. Hij zuchtte en wandelde zijn bed uit. Hij deed snel wat kleren aan en ging daarna naar beneden. Nu zat hij alleen opgescheept met Lily. Hij wandelde de trap af en ging naar de keuken. In de keuken zag hij Lily zitten. Hij gromde geïrriteerd en ging naar één van de kasten. Daar nam hij een grote homp brood uit. Vervolgens nam hij een mes en sneed er een stuk af. Hij had nog geen woord gezegd. Hij nam wat lapjes vlees dat hij overlaatst gekocht had op de markt. Hij legde het vlees op de homp brood en begon te eten. Hij gunde Lily geen enkele blik.

Haar vader kwam naar de keuken even knorrig als altijd hij negeerde haar weer maar dat vond ze beter dan dat hij haar weer afblafte. Toen ze klaar was keek ze naar hoe hij brood en vlees verorberde. "Ik ga naar Dregoe." Zei ze kort terwijl ze een flesje water nam en wat eten in een rugzak propte ze had haar rugzak al op haar schouder en keek hem even geïrriteerd aan. "Verwacht me maar niet te snel terug!" Zei ze met een kille stem terwijl ze zich odraaide. Als ze hier niet was kon hij lekker zelf zijn klusjes opknappen en zich lekker zelf bezig houden.

"Ik ga naar Dregoe." Hij negeerde het. Hij mocht die Dregoe niet. Hij keek hoe ze eten in haar tas propte. "Verwacht me maar niet te snel terug!" Ze was al klaar om te vertrekken. Kiba stond recht. "Jij gaat helemaal nergens heen, het is de taak van een vrouw om klusjes op te knappen. Binnenkort word je uitgehuwelijkt dus moet je al wat oefenen. Je gaat vandaag de was doen en je gaat naar de winkel gaan." Zei hij kalm. Hij was al druk bezig met iemand te zoeken om haar aan uit te huwelijken. Wat was het toch handig dat de man alles voor het zeggen had.

Kiba stond recht. "Jij gaat helemaal nergens heen, het is de taak van een vrouw om klusjes op te knappen. Binnenkort word je uitgehuwelijkt dus moet je al wat oefenen. Je gaat vandaag de was doen en je gaat naar de winkel gaan." Zei hij kalm. Ze keek hem kwaad aan. "Jij bent mijn baas niet!" Gromde ze. "En als mam jouw in de steek laat omdat je echt het meest irritante wezen op aarde bent ga ik gewoon weg! En ik ga wel naar Dregoe of je het nu goed vind of niet!" Riep ze terwijl ze zich omdraaide hij mocht willen dat ze dingen voor hem ging doen!

"Jij bent mijn baas niet!" Gromde ze naar hem. "En als mam jouw in de steek laat omdat je echt het meest irritante wezen op aarde bent ga ik gewoon weg! En ik ga wel naar Dregoe of je het nu goed vind of niet!" Hij grijnsde. "Ze laat me niet achter, ze houd teveel van mij. Trouwens, ik ben je baas wel! Ik ben je vader, spijtig genoeg! Of wil je misschien het schandaal van het land worden door ongehoorzaam te zijn?" Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. Wat dacht ze wel niet? Hun familie voor schut te kunnen zetten? Kiba hield haar heel goed in de gaten voor als ze iets zou gaan doen.

Hij grijnsde. "Ze laat me niet achter, ze houd teveel van mij. Ze keek hem minachtend aan. "Ja iets wat ik nog steeds niet snap!" Beet ze hem toe. Trouwens, ik ben je baas wel! Ik ben je vader, spijtig genoeg! Of wil je misschien het schandaal van het land worden door ongehoorzaam te zijn?" Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. Ze keek hem walgend aan. "Dat liever dan naar jouw te luisteren! Het is niet omdat jij graag een saai leven leid waar je echt niets uitvoert dat ik dat ook wil!" Riep ze terwijl ze de kamer uit liep en de deur achter zich dichtmeet.

"Dat liever dan naar jouw te luisteren! Het is niet omdat jij graag een saai leven leid waar je echt niets uitvoert dat ik dat ook wil!" Ze verdween de deur uit. Hij gromde en teleporteerde zich recht voor haar neus. Hij greep haar pols en sleurde haar weer mee naar binnen. "Heb je liever dat ik je in de arena stop ofzo? Daar zul je wel wat beleven! Jij gaat nu naar me luisteren, je gaat de was doen!" snauwde hij haar toe. Hij gooide haar daarna tegen de muur. Of ze nu wilde of niet, ze zou gaan doen wat hij haar zei.

Hij gromde en teleporteerde zich recht voor haar neus. Hij greep haar pols en sleurde haar weer mee naar binnen. "Heb je liever dat ik je in de arena stop ofzo? Daar zul je wel wat beleven! Jij gaat nu naar me luisteren, je gaat de was doen!" snauwde hij haar toe. Hij gooide haar daarna tegen de muur. Ze gromde naar hem en keek hem vuil aan. "Ik raak niets aan wat jij aangeraakt hebt met die vuile losse handjes van je!" Schreeuwde ze kwaad er zat een brandplek op de muur waar ze tegenaan gegooid was. Haar huid was snikheet aan het worden en kon ieder moment vlam vatten!

"Ik raak niets aan wat jij aangeraakt hebt met die vuile losse handjes van je!" Hij gromde woest en zag wat dampwolkjes van haar huid afkomen. Hij draaide zich om en ging naar boven. "Ik heb er genoeg van!" Hij nam een grote, metalen brandvrije ketting en kwam weer naar beneden. Net voor ze hem zou zien, teleporteerde hij zich achter haar. Hij bond de ketting rond haar nek. Eén verkeerde beweging en ze zou stikken. Hij grijnsde vals. "Jij gaat doen wat ik zeg, of je het nu wil of niet!" Hij amuseerde zich best. Alleen had hij er ergens moeite mee, ze leek zo veel op Liliana, ze had net dezelfde ogen, het haar, en ze was even sexy. Wacht, zoiets mocht hij niet gaan denken! Het was een mormel!

Hij draaide zich om en ging naar boven. "Ik heb er genoeg van!" Dit was geen goed teken! Ze nam haar rugzak en wilde wegrennen maar haar vader stond plots achter haar en deed een metale ketting om ze hapte naar adem. Hij grijnsde vals. "Jij gaat doen wat ik zeg, of je het nu wil of niet!" Ze draaide zich naar hem om en keek hem kwaad aan. "Dood me dan maar! Dan heb ik teminste nog plezier om van boven af te zien hoe mam jouw verlaat en je alleen laat in je knorrigeheid! Dat is zo hè daar heeft ze vroeger ook al mee gedreigd!" Zei ze met een kwade blik.

"Dood me dan maar! Dan heb ik teminste nog plezier om van boven af te zien hoe mam jouw verlaat en je alleen laat in je knorrigeheid! Dat is zo hè daar heeft ze vroeger ook al mee gedreigd!" Hij gromde kwaad en liet de ketting los. "Je hebt geen respect, ik zou je graag vanalles willen vertellen, maar je lacht me toch uit. Je bent gewoon harteloos, dit is wat je van me gemaakt hebt." Hij draaide zich woedend om. "Ga maar weg! Je bent mijn dochter niet meer, dat ben je trouwens ook nooit geweest en dat zal je ook nooit zijn!" Ondanks dat hij kwaad was, klonk hij best kalm. Daarna ging hij naar de keuken, naar één van de kasten. Daar nam hij een groot scherp mes uit. Zijn blik stond neutraal, niet bang of verdrietig, niet kwaad of blij, gewoon, serieus. Hij richtte de punt naar zichzelf toe. "Ik had dit al vele eerder moeten doen. Waarom had ik het al niet in de 'hel' gedaan? Ahjaah, ik weet het al, ik wilde wraak..." Fluisterde hij. De punt drukte tegen zijn borst. Zijn hele leven flitste door zijn hoofd voorbij.

Hij gromde kwaad en liet de ketting los. "Je hebt geen respect, ik zou je graag vanalles willen vertellen, maar je lacht me toch uit. Je bent gewoon harteloos, dit is wat je van me gemaakt hebt." Hij draaide zich woedend om. Ze keek hem aan. "Ik ben niet harteloos jij wel! Jij hebt mij altijd gehaten hoe hard ik mijn best ook deed je was altijd kwaad op mij! En ik heb nooit begrepen waarom!!'' Riep ze overstuur. "Ga maar weg! Je bent mijn dochter niet meer, dat ben je trouwens ook nooit geweest en dat zal je ook nooit zijn!" Ondanks dat hij kwaad was, klonk hij best kalm. De tranen prikte in haar ogen en ze gooide de ketting weg en volgde hem naar de keuken ze zag hem een mes tegen zijn borst duwen. "Ik had dit al vele eerder moeten doen. Waarom had ik het al niet in de 'hel' gedaan? Ahjaah, ik weet het al, ik wilde wraak..." Fluisterde hij. De punt drukte tegen zijn borst. Ze keek hem geschrokken aan en sloeg het mes uit zijn handen. Ze gaf hem een klap in zijn gezicht. "Ben je nu helemaal gek geworden?! Wil je mama echt zoveel pijn doen?! En waarom wil je jezelf uberhoud doden? Jouw leven is perfect je bent rijk en hebt nooit een fluit moeten uitsteken!" Riep ze overstuur en kwaad.

Lily sloeg het mes uit zijn handen, de scherpe kant gleed over zijn hand en bezorgde hem een snee. Maar dat maakte hem niet veel uit. "Ben je nu helemaal gek geworden?! Wil je mama echt zoveel pijn doen?! En waarom wil je jezelf uberhoud doden? Jouw leven is perfect je bent rijk en hebt nooit een fluit moeten uitsteken!" Hij keek haar kwaad aan. "Perfect? Denk je dat mijn leven echt zo perfect is? Heb je je nooit afgevraagd waar je grootouders zijn? Mijn ouders?" Rimpels verschenen in zijn voorhoofd. "Besef je niet wat ik bedoel met hel? Snap je het dan niet dat ik zo vaak over de arena praat? Waarom denk je dat ik zo'n monster ben!" Snauwde hij haar toe. "Ik weet heus oook wel hoe ik tegen je doe hoor, maar het is niet echt mijn eigen keus dat ik zo doe!" ij gromde. Zijn ogen begonnen lichtjes te prikken.

Hij keek haar kwaad aan. "Perfect? Denk je dat mijn leven echt zo perfect is? Heb je je nooit afgevraagd waar je grootouders zijn? Mijn ouders?" Rimpels verschenen in zijn voorhoofd. "Besef je niet wat ik bedoel met hel? Snap je het dan niet dat ik zo vaak over de arena praat? Waarom denk je dat ik zo'n monster ben!" Snauwde hij haar toe. Haar ogen werden groot en ze bleef hem aanstaren haar hart leek even te stoppen met kloppe. "Ik weet heus oook wel hoe ik tegen je doe hoor, maar het is niet echt mijn eigen keus dat ik zo doe!" ij gromde. Ze keek hem nog steeds aan. "Jij...jij hebt in de arena gezeten? En oma en opa zijn dood? Maar wat...maar waarom haat je mij dan zo hard? Ik...ik kan daar toch niets aandoen?" Voor het eerst in haar leven had ze medelijden met haar vader maar het enige wat ze deed was versteend blijven staan.

"Jij...jij hebt in de arena gezeten? En oma en opa zijn dood? Maar wat...maar waarom haat je mij dan zo hard? Ik...ik kan daar toch niets aandoen?" Ze leek wel versteend. Hij kalmeerde wat, eindelijk had ze het door. "Toen je moeder zwanger was van jou, werd ze heel mager en ziek, ze was bijna dood. Maar ze wilde je persé houden. Als ik er moeilijk over deed, liet ze me achter." Hij zuchtte en ging zitten. Het was raar om met haar te praten. Om een echt gesprek met haar te hebben. "En om precies te zijn, ik heb 13 jaar lang in de arena gezeten en gezien hoe ze mijn ouders voor mijn ogen vermoord hadden." Hij slikte. Daar had hij het nog steeds moeilijk mee, soms werd hij nat van het zweet wakker. Omdat hij het allemaal opnieuw mee maakte, alleen dan in een droom. Kiba zuchtte. "Omdat ik van zes-jarige leeftijd al andere shape shifters dagelijks moest doden, werd ik een monster en heeft mijn draak het zowat overgenomen. Ik ben nog niet zo lang uit de arena, daarom dat ik eigenlijk bijna de hele mijn draak ben. Je hebt geluk, voor het eerst in je leven ontmoet je de 'echte' Kiba..." Hij zuchtte geïrriteerd.

Hij kalmeerde wat, eindelijk had ze het door. "Toen je moeder zwanger was van jou, werd ze heel mager en ziek, ze was bijna dood. Maar ze wilde je persé houden. Als ik er moeilijk over deed, liet ze me achter." Hij zuchtte en ging zitten. Ze keek hem aan met grote ogen. Ze had haar eigen moeder bijna vermoord! "En om precies te zijn, ik heb 13 jaar lang in de arena gezeten en gezien hoe ze mijn ouders voor mijn ogen vermoord hadden." Hij slikte. Ze keek hem geshokt aan daarom gaf hij haar altijd een klap als ze achter hen vroeg het was gewoon te pijnlijk! Nu kwam alles op zijn plek lots kon ze niet meer kwaad zijn op hem omdat hij haar haatte hij had gelijk! Kiba zuchtte. "Omdat ik van zes-jarige leeftijd al andere shape shifters dagelijks moest doden, werd ik een monster en heeft mijn draak het zowat overgenomen. Ik ben nog niet zo lang uit de arena, daarom dat ik eigenlijk bijna de hele mijn draak ben. Je hebt geluk, voor het eerst in je leven ontmoet je de 'echte' Kiba..." Hij zuchtte geïrriteerd. Ze keek hem aan en toen knuffelde ze hem ze verschool haar hoofd tegen zijn borst de tranen stroomde over haar wangen. "Het spijt me zo papa..." Zei ze met een stem vol spijt.

Opeens knuffelde ze hem. Hij schrok wel even, hij had nooit gedacht dat ze dat ooit zou doen. Maar hij was opgelucht. "Het spijt me zo papa..." Er stroomde tranen uit zijn ogen. "Je kon er niets aan doen, ik had het je ook nooit verteld." Hij keek haar aan en merkte dat ze ook aan het huilen was. Hij glimlachte lichtjes en veegde haar tranen weg. "Niet huilen, het komt wel goed, als ik me gewoon wat had ingehouden, was dit allemaal niet gebeurd." Hij gaf haar een kus op haar kruin. "Het spijt me dat ik je jeugd zo hard gemaakt heb, vergeef het me asjeblieft. Als je het niet doet, dan heb je het volste recht. Het was ook mijn eigen schuld." Hij zuchtte.

Er stroomde tranen uit zijn ogen. "Je kon er niets aan doen, ik had het je ook nooit verteld." Hij keek haar aan en merkte dat ze ook aan het huilen was. Hij glimlachte lichtjes en veegde haar tranen weg. Ze glimlachtte ook een beetje ze had nooit gedacht dat ze naar hem zou glimlachen. "Niet huilen, het komt wel goed, als ik me gewoon wat had ingehouden, was dit allemaal niet gebeurd." Hij gaf haar een kus op haar kruin. Ze gennoot van die zachte aanraking. "Het spijt me dat ik je jeugd zo hard gemaakt heb, vergeef het me asjeblieft. Als je het niet doet, dan heb je het volste recht. Het was ook mijn eigen schuld." Hij zuchtte. Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. "Niet zeggen papa. Ik heb je al vergeven ik begrijp het wel.." Zei ze zacht.

"Niet zeggen papa. Ik heb je al vergeven ik begrijp het wel.." Hij glimlachte en gaf haar een stevige knuffel. Daarna ging hij aan tafel zitten. Hij dacht er weer aan dat Liliana hem gevraagd had om over de bloemetjes en de bijtjes te praten. Kiba zuchtte. "Kom even aan tafel zitten, je mama had gevraagd of ik met je ergens over wilde praten. Dit is iets heel anders, maar best een ongemakkelijk onderwerp." Hij keek naar de tafel, denkend hoe hij het zou moeten verwoorden. Waarom liet ze het nu net hém doen? Tja, ze dacht dat hun band dan beter werd, maar dat is nu ondertussen zo. Hij hield niet zo van theorie, hij gaf voorkeur aan praktijk. Maar dat ging nu niet, toch niet bij zijn dochter?

Hij glimlachte en gaf haar een stevige knuffel. Ze vond het vreemd genoeg fijn dat hij haar knuffelde. Kiba zuchtte. "Kom even aan tafel zitten, je mama had gevraagd of ik met je ergens over wilde praten. Dit is iets heel anders, maar best een ongemakkelijk onderwerp." Hij keek naar de tafel, denkend hoe hij het zou moeten verwoorden. Ze knikte en kroop op tafel nu was ze ongeveer op ooghoogte. "Waar moeten we over praten van mama?'' Vroeg ze zacht.

"Waar moeten we over praten van mama?'' Ze zat vlak voor hem op tafel en had een gigantische inkijk. Nee, hij mocht niet. Kiba keek recht in haar ogen. "Wel, zoals alles wat er bestaat, moeten we voor kindjes zorgen, jij dus later ook." Hij zuchtte en dacht goed na. "We doen dat dus op een speciale manier, namelijk, de man steekt zijn ding in het ding van de vrouw en doet dan dingen waardoor er dingen uit het ding van de man komen die dan in het ding van de vrouw gaat en dat herhaalt hij een aantal keer en daarna haalt de man zijn ding uit het ding van de vrouw en dan is de vrouw misschien zwanger. Zwanger betekent dat er een klein kind in de vrouw haar buik zit , het groeit in je buik op en later komt het uit het ding van de vrouw eruit. Snap je?" Kiba zag een beetje rood.

Kiba keek recht in haar ogen. "Wel, zoals alles wat er bestaat, moeten we voor kindjes zorgen, jij dus later ook." Ze kek hem een beetje geschokt aan. Hij zuchtte en dacht goed na. "We doen dat dus op een speciale manier, namelijk, de man steekt zijn ding in het ding van de vrouw en doet dan dingen waardoor er dingen uit het ding van de man komen die dan in het ding van de vrouw gaat en dat herhaalt hij een aantal keer en daarna haalt de man zijn ding uit het ding van de vrouw en dan is de vrouw misschien zwanger. Zwanger betekent dat er een klein kind in de vrouw haar buik zit , het groeit in je buik op en later komt het uit het ding van de vrouw eruit. Snap je?" Kiba zag een beetje rood. Ze keek hem wat verward aan. "Ik snap er niets van...Is er geen manier om het te tonen ofzo?" Vroeg ze voorzichtig ze had haar vader nog nooit zo rood gezien.

Ze keek hem verward aan. Dat had hij wel kunnen denken... "Ik snap er niets van...Is er geen manier om het te tonen ofzo?" Hij schrok even. Hij wilde net nee antwoorden, maar opeens sloegen zijn ogen op haar inkijk. Hij kon er niet aan weerstaan en stond recht. "Natuurlijk liefje, alleen wel tegen niemand zeggen, anders word ik hééééél boos." Hij knipoogde en ging naar een schuif. Daar nam hij een plastic hoesje uit. Een vriend van hem had het nog niet zo lang geleden uitgevonden. Hij beweerde dat als dit over je kruis deed, de vrouw niet zwanger werd, en je had er geen last van. Hij ging naar haar toe. "Dan zullen we er maar eens aan beginnen. Het eerste wat koppeltjes altijd doen is dit, dit doen ze ook gewoon omdat ze elkaar graag zien." Hij nam haar hoofd voorzichtig vast en begon haar voorzichtig te kussen. "Dit is kussen, iets wat normaal alleen koppeltjes doen, familieleden of vrienden doen dit normaal iet, eigenlijk alles wat hierachter volgt doen familieleden en vrienden ook niet, maar ja, hoe moet ik het je anders leren?" Hij knipoogde glimlachend. "Meestal als je je vriendje kust, zal het er zo aan toe gaan." Hij begon haar heel hevig te zoenen.

Ze zag hoe hij naar haar heuveltjes begon te staren en ze moest blozen. "Natuurlijk liefje, alleen wel tegen niemand zeggen, anders word ik hééééél boos." Hij knipoogde en ging naar een schuif. Daar nam hij een plastic hoesje uit. Ze keek hem een beetje verward aan maar knikte als hij zei dat ze dat niet mocht doen deed ze dat ook niet. Hij ging naar haar toe. "Dan zullen we er maar eens aan beginnen. Het eerste wat koppeltjes altijd doen is dit, dit doen ze ook gewoon omdat ze elkaar graag zien." Hij nam haar hoofd voorzichtig vast en begon haar voorzichtig te kussen. Haar armen werden slap maar ze vond het best prettig. "Dit is kussen, iets wat normaal alleen koppeltjes doen, familieleden of vrienden doen dit normaal iet, eigenlijk alles wat hierachter volgt doen familieleden en vrienden ook niet, maar ja, hoe moet ik het je anders leren?" Hij knipoogde glimlachend. "Meestal als je je vriendje kust, zal het er zo aan toe gaan." Hij begon haar heel hevig te zoenen. Ze gennoot ervan en haar handen gingen traag naar zijn hoofd haar vingers woelde nu door zijn haar dit was zo'n fijn gevoel dacht ze.