Big problems

Boze voetstappen hoorde je door de gang, de bediende maakte zich snel uit de weg toen ze hun boze koning aan zagen komen, Dit was niet goed als de koning zo boos was dat wist elke bediende uit het kasteel. Charles opende met een ruk de deur van het vergaderzaal open en keek iedereen boos aan. 'Leg mij is uit, hoe het kan dat er veel meer shifters zijn dan blood hunter?!' Zei hij boos en liep naar zijn stoel, hij had net het nieuws gehoord wat hij eigenlijk 2 weken geleden moest horen, naja die man die het bericht had gebracht heeft ook niet lang meer geleefd nadat de koning het feest hoorde het nieuws hoorde. 'S-s-sire, we wouden het U vertellen maar eerst moesten we iedereen goed tellen en...' 'Ach Hou toch je mond, zelf als er 1 shifter meer is is dat al een ramp, Shifters zijn mislukkelingen, het zijn beesten en jullie weten wat ik met beesten doe.' Zei hij streng en keek iedereen aan, sommige knikte maar de nieuwelingen vroegen aan hun buurman of ze het wisten. 'Voor mensen die het niet weten, Beesten kunnen ons doden, dus moeten we ze uitroeien of voor ons eigen doel gebruiken.' Hij stopte met praten en keek iedereen aan 'Maar vertel is, hoe komt het dat er meer shape shifters zijn?' Het bleef stil en Charles werd ongeduldig 'Nou?!' Een man stond op en keek de koning aan 'Er zijn op een of ander manier meer shape shifters vrouwen dan gewone vrouwen en ze zijn ook veel vruchtbaarder dan normale vrouwen, 1 van de dieren kenmerken die ze bezitten...' Charles knikte dacht na over het informatie 'Goed, laat eens jullie hersens werken en dan wil ik ideeën horen want die zullen jullie vast hebben na 2 weken.' HIj keek de tafel rond wachtend tot iemand een idee krijgt.

Het was een gewoone dag met een heerlijk zonnetje die op haar schubben scheen. Sue was de laatste tijd veel meer onderweg en vooral in haar draken vorm. Ze vond het heerlijk om haar vleugels te strekken. Een nood roep klonk onder haar en eerst dacht Sue dat een shifter in gevaar verkeerde, maar het bleek een val te zijn! Sue daalde snel en rende een klein stukje door op een kleine open plek. Van verschillende kanten uit het struikgewas springend of op Sue schietend met pijlen die weerhaken bevaten zaten ook nog eens aan stevige touwen vast. De pijlen boorde zich in haar dicht gevouwen vleugels, flanken en in haar voor en achterpoten. Sue brulde van de pijn en woede. Ze opende haar muil en spuwde stikstof over de meest onvoorzichtige onder haar aanvallers. De mannen en vrouwen werden meteen bevroren en Sue rukte aan de touwen, maar het wareen er te veel om ze te breken. Ze gebruikte haar gaven waardoor er nog een draak leek te verschijnen. De hunters waren even in de war, maar ze konden de tweede draak niet raken, want hun pijlen gingen dwars door de elusie heen! Sue bevroor wat touwen met haar ijzige adem en brak de touwen los ddie nu als versplinters ijs tussen het gras lagen. Echter kwam een van de hunters dichtbij genoeg om haar een naald tussen haar schubben te prikken. de spuit bevatten een middel die haar krachten aantasten. Waardoor ze haar gaven en shift niet langer meer zou kunnen gebruiken. Sue doden de man nog voor ze zich slapjes begon te voelen en haar schift niet langer meer vast kon houden. Sue veranderde terug en de elusie verdween gelijker tijd ook. Aan. de touwen werden hard en ruw getrokken, waardoor ze om viel. Sue gromde en wilde opstaan, maar twee grote hunters grepen haar vast endrumte Sue op haar buik tegen de grond. Ze tribbelde hevig tegen, maar doordat ze die spuit had gekregen kon ze niet veel uit richten. “Laat me los! riep ze kwaad, maar eigenlijk was ze diep van binnen heel erg bang, want ze was haar angst voor mannen nog steeds niet te boven... Ze tilde haar op nadat ze de pijlen door een gevangen heler shifter eruit hadden latenhalen en bonden haar handen op haar rug voor ze Sue in een wagen stopte die a aardig gevult was met andere shifters. Ze vertrokken gelijk en Sue keek door de trailie‘s naar buiten. Dit had ze noet vandaag verwacht! Het gebouw van de Arena kwam al na een paar uur in zicht en daar aan gekomen werden alle shifyters uit geladen. Sue vocht nog steeds tegen en werd een soort kamer in geeten waar ze hard met haar hoofd tegen de rand van een krakemikig bed aan sloeg, waardoor ze half verdooft door raakte. De twe mannen grinnikte vals en smoeselde samen. Sie verstond er niks van, maar hun bedoelingen werden haar snel duidelijk! Ze trokken haar overeind en knoopte de touwen rond haar polzen eerst los voor de haar ruw met haar rug op bed legde en haar polzen aan het hoofdeinde vast bonden. Sue probeerde helder te worden, maar haar hersens werkte traag. De hunter pakte een klein mes en sneed haar kleding stuk. Sue maakte een licht kreunend geluid terwijl ze haar hoofd op tilde. Haar vrij grote heuvels waren zichtbaarr en al snel had Sue helemaal geen kleeding meer om haar lijf! De eerste hunter stuurde de tweede weg om op wacht te staan buiten de deur zodat hij zijn gang kon gaan. Het ding van de hunter werdrd stijf en hij duwde haar benen opzij en begon haar te misbruiken. Sue voelde een felle pijn scheut door haar heen gaan. Ze was opslag weer helder en schreeuwde het uit. Toen de eerste hunter klaar was heeg Sue zwaar door het geschreeuw en van zijn ding die erg veel pijn had gedaan. De tweede hunter kwam binnen toen de ander zich had aangekleed en nu begon het verhaal van voor af aan. Sue bad dat het snel zou stoppen, maar deze keer leek het langer te duren... Toen het eindelijk stopte voelde ze zich geradbraakt. De hnter gooide een dunne deken over haar heen zodat Sue niet ziek zou worden. Deze twee zouden de eerste van de vele mannelijle hunters zijn die haar zouden misbruiken, maar er ging al snel een gerucht de ronde hoe goed ze wel niet in bed was. terwijl Sue het verachten net als de mannen die haar dit aan deden!

Charles had vele goede ideeën gehoord waar hij mee eens was, het waren ideeën zo als: Alle shifters vrouwen vangen, of zoveel mogelijk shifters vangen en dan in de arena laten vechten, en natuurlijk de leiders van 2 grote groepen vangen. Charles lag in zijn bed met één arm die om een vrouw lag die diep in slaap was, charles was bekend om dat hij geen rok voor bij kon laten gaan. Nou goed terug ter zaken, morgen zou het jacht beginnen, hij zou er niet mee gaan doen maar hij gaat wel daar naar toe om hun de nieuwe plan te vertellen dus moet hij fit zijn voor morgen. charles sloot zijn ogen en probeerde in slaap te vallen.
de volgende ochtend was hij al vroeg op been, hij had zijn dure kleding weer aan en natuurlijk zijn kroon, hij wachten buiten tot zijn prachtige witte hengst naar buiten zou worden geleid, een paar raadgevers stonden aan zijn zij want dingen aan het bespreken maar Charles negeerde hun gewoon, hij had geen zin om aan te horen over op wie je het beste kon gokken bij een of ander Sharpe, die achternaam kwam bekend maar hij wist dat die shifter belangrijk was voor zijn volk dus zou hij problemen krijgen als hij hem zou vangen. Charles keek naar de hengst die naar buiten werd geleid en pakte de teugels, keek de stal jongen niet aan en steeg op, achter hem kwamen zijn raadgevers op hun sterke pony's, tja een paard zou zo een gewicht niet kunnen dragen, die arme paarden wou hij dat niet aan doen. Rond de middag waren ze eindelijk aangekomen bij het Arena en Charles steeg van zijn prachtige hengst af en klopte op de hals en liep toen richting de deur, hij knikte naar de leiders die hem en zijn raadgevers binnen lieten, met stevige passen liep Charles door de gangen en luisterde aandachtig naar de gesprekken van de bewakers, soms kon je leuke nieuwtjes horen 'Heb je haar al uitgeprobeerd? Volgens Mike is ze goed.' Hoorde hij 1 van de bewakers zeggen en zo hoorde je wel meer van die zinnen, hij begon lichtjes nieuwsgierig en toen hij eindelijk aangekomen was was hij helemaal nieuwsgierig geworden, toen hij de chef zag grijnsde hij 'Jullie krijgen een nieuwe opdracht.' Zei hij op een emotieloze stem 'Jullei moeten zoveel mogelijk vrouwen shape shifters vangen als jullie kunnen, de andere shifters kunnen jullie ook vangen en die worden dan gebruikt voor de gevechten, verder weet je zelf hoe je moet handelen.' Zei hij en keek naar zijn raadgevers die meestemmend knikte 'Ja Sire, we zullen meteen beginnen.' Charles knikte en herinerde zich toen aan iets 'waar hebben je mannen er trouwens over? Wie moet je uitproberen?' hij keek de chef kalm an die aan zijn hoofd krabte terwijl hij nadacht. Blijkbaar wist hij het al snel 'Ooh U bedoelt dat, Er is een nieuwe shape shifter binnen gekomen, een prachtige blauwe draak, we hebben lang naar haar gejaagd maar nu hebben we haar eindelijk, Ze is een prachtige bedmaatje, ze is pittig waardoor ze zo leuk is.' Charles moest scheef glimlachen 'Als ze zo goed is wil ik haar eens zien...' de man keek even verward maar knikte toen, 'Volgt U maar.' Zei hij en Charles liep zwijgend achter de man, ze moesten door verschillende gangen en je hoorde pijn kreten en gegil vandaan komen, Charles hield niet echt van zulke plekken, daarom bleef hij liever in zijn kasteel terwijl hij dingen regelde maar nu is het goed dat hij hier heen was gekomen, want wie weet is dit draakje wel zijn type.

Deze nacht had ze maar twee uurtjes kunnen slapen en na een uur of negen was er weer eentje komen opdagen. Sue branden van verlangen om haar draak weer los te kunnen laten, maar ze waren jammer genoeg wel zo slim om haar onder de drug te houden zodat ze dat niet kon. Pijn bleef door haar heen golven en de laatste tot nu toe was zeker de smerigste van het hele zooitje! Hij stonk een uur in de wind en Sue gaf hem nog eens een flinke trap toen de man van het bed af wilde gaan. Ze had een sterke wil en daat schonk haaar de kracht om het vol te houden. De man wankelde een paar passen naar voren enn knalde met zijn kop door de deur een. het grote gat in de deur gaf een prima zicht op de gang toen de hunter zich eruit had bevrijd. “Je verdiende loon!“ snauwde Sue luid en probeerde zich op te werken, maar de man greep haar enkel wn wilde een mep in haar gezicht geven. Sue zag het gebeuren en werkte een voet tussen hen in en duwde hem met veel moeite en kracht inspanning van zich weg. De hunter kon zijn evenwicht niet vinden en knalde vol tegen de deur aan die uit het slot sprong en de wachtende hunter tussen de deur en d muur pletten. Sue werkte zich tot zithouding op en haar heuvels waren nog in volle glorie te zien. haar benen lagen gekruist en Sue moest lachen door de vervroemvraaide hunters waarvan die in zijn blootje overeindd probeerde te komen. vanaf dat ze hier was had Sue nog niet geelachen, maar dit vroeg er gewoon om! Verschillende voetstappen trokken haar aandacht en Sue keek even bang. Toch noet meer he?Sue trok al snel haar blik weer in de plooi en ze probeerde de touwen los te trekken, maar die dingen sneden alleen maar in haar polzen! De gedaante‘s van verschillende mannen maakte haar arlet en zag dat een van het een kroon droeg, kennelijk was de koning eindelijk van zijn troon gekomen... “Zo te zien is er en luiaard van zijn zitvlak gekomen!“ gromde Sue nijdig en de mensen die bij de koning liepen keken zowel geschokt als diep beledigt. Niet dat haar dat ook maar wat uitmaakte. Hester Sue was een echte Moonus en die hielden zich niet stil of lieten zich kleineren door mishandelingen! “Wat moeeten jullie stelletje schoften!“ ze was brutaal ja, maar dat was alleen omdat ze heel erg bang was en dat proberde ze te verbergen achter een dik masker van afschuw en woede!

Charles trok zijn wenkbrauwen op toen hij een man in zijn blootje zag en toen de man hem in de gaten kreeg ging die snel een ander cel in, maar of dat handig was? . “Zo te zien is er en luiaard van zijn zitvlak gekomen!“ gromde Sue nijdig, Charles moest alleen maar grijnzen, hij had lang niet meer zo een toon gehoord en zeker niet van een vrouw. “Wat moeeten jullie stelletje schoften!“ ze was brutaal en Charles begon haar te mogen, een dame met pit, echt zijn smaak. 'Ach kom, denk je nou echt dat ik je nu iets zou aandoen? Zo laag zak ik niet.' Hij liep naar haar toe en keek niet naar haar heuveltjes, nee hij wou eerst dat dit meisje wat bij kwam, want van haar prachtig zwart haar zag je nauwelijks iets, haar prachtig huid zag je nauwelijks, 'Boris breng is wat kleren voor de jonge lady.' Zei hij en keek naar 1 van Raadgevers 'Sire, weet U het zeker?' vroeg die voorzichtig en Charles keek boos 'Twijfel jij aan mijn woorden?!' Zei hij woedend en keek toen naar de andere raadgever 'Zorg voor een stevige koets!' zei hij streng en liep toen uit de kamer de raadgevers waren weg, ongelofelijk, op zulke korte beentjes kun je zo snel zijn en met zo een gewicht? Hij moest hun eens vragen hoe ze dat deden. 'Ik hoop dat het niet erg is dat ik haar mee neem?' vroeg hij rustig en samen liepen ze weer naar de hoofd kamer 'nee natuurlijk niet Sire, het werd toch tijd dat de wachters met iets anders zich zelf bezig hielden dan bij haar rond hangen.' Charles knikte 'Zorg er voor dat ze goed bewaakt blijft wanneer we haar naar mijn paleis brengen en stuur iemand zodat hij kan zeggen dat de speciale gast kamer 10 klaar moet worden gemaakt.' De Chef knikte en ging snel aan de gang met de opdrachten, de speciale gast kamer 10 was voor shifters gemaakt waar de koning in geïnteresseerd was, het was een luxe kamer maar hij werd goed bewaakt en op de ramen en deur zaten tralie werd die als je je het aanraakt een je hevige schok krijgt.

Sue kon haar oren niet geloven toen ze hem zo hoorde praten en bleef hem woedend aan kijken. “Denk maar niet dat ik voor je gladde praat val!“ gromde Sue en achter haar woorden rommelde een dreigende grom die bij de meeste de rillingen over hun rug liep. De andere twee dikkerst waren snel weg toen de koning het hen bevolen had, maar ze hielt meer de koning in d gaten dan die dikke buiken. Ook al had hij woedend op hun woorden gereageert. Wat was inhemelsnaam die kamer 10? Sue wurmde opnieuw aan de touwen, maar sneed zich inhaar huid waardoor Sue een stroompje bloed langs haar pols voeldestromen.“Verdulleme!“ mopperde ze boos en keek op toen die twee terug kwamen kennelijk totaal niet snappend wat hun koning met Sue van plan was. Sue bleef grommen en siste zelfs even toen een van de twee haar kant op keek. De koning was een kantoortje in gegaan, maar de volgende hunter wilde naar Sue toe gaan, maar kreeg daar dit keer de kans niet voor omdat hij weg gestuurt werd. Sue was daar onwillekeurig wel dankbaar voor hier weg te kunnen, maar wat stond daar tegenover?

Charles dacht eigenlijk nog steeds aan het griet die in het cel zat, ze was prachtig, pittig en hopelijk ook goed in bed, Hij zag een man binnen komen 'Sire ze laat ons niet toe.' Charles keek boos naar de man 'Nou pak dan een verdovings spuit zodat ze meegaat, gebruik is je hoofd.' de man knikte en verdween snel, eigenlijk wel goed dat ze in slaap zou vallen, dan konden de bediende in het kasteel haar verzorgen, haar wonden goed verzorgen, haar lichaam wassen zodat ie bevrijd werd van het vuil enzovoort, ohja en ze moesten ook de drugs klaar make nwaardoor haar hape shifter kracht word getemt, maar die drugs die ze krijgt zijn anders dan hier, ze zal verslaafd aan worden. Ja dat was perfect, dan had hij haar in zijn handen en misschien was ze ook goed voor iets anders? Toen hij hoorde dat ze eindelijk in slaap was gevallen en in de koets is gelegd, stond hij op en liep naar buiten, koele wind begroete hem en Charles haalde diep adem, het deed goed fris lucht in te ademen en geen gekreun horen. Charles steeg op zijn hengst en reed voorop naar hun kasteel, zijn raadgevers reden achter hem en fluisterde steeds, maar Charles nergeerde ze, hij wist dat ze niet wisten waarvoor hij haar nodig had. Toen ze bij het kasteel aankwamen zag hij al mensen klaar staan om de gast naar haar kamer te brengen en haar te verzorgen.

De mannen met de dikke buiken probeerde haar een jurk aan te trekken... Een jurk! Hoe durfte ze haar een jurk aan te smeren! Sue schopte naar de mannen tot ze zich op een afstandje hielden en een van de twee zich snel uit de voeten maakte. Sue grinnikte onhoorbaar toen ze al dat vet rond het lichaam van de man zag danzen, maar hij kwam al snel weer terug met versterking van twee sterke bloodhunters die haar enen moesten vast houden. Dat lukte hen met veel moeite terwijl die dikkert haar een spuit in haar hals drukte. Sue gromde en werkte nog even tegen, maar het verdovende middel had haar al snel onder zeil. Nee dit kon niet zo mpcht het toch net eindigen? Sue kon het niet helpen, maar ze raakte in paniek. Hoewel je er niks van merkte nu d verdoving door haar lichaam werd gepompt! Ze kleden haar aan en legde Sue later in de koets waar een vrouwelijke bediende in za die over de slapende Sue waakte tot ze bij het paleis aan kwamen en ze ha eruit haalde. Het ging toen snel naar binnen en ze waste het zweet en vuil van Sue voor ze haar later in kamer 10 neer legde in een nachtjapon. Het duurde nog enige tijd voor ze wakker werd enlicht kreunend haar ogen opende. De vrouwelijke bediende die ook in de koets op haar had gelet zat o een stoel bij haar bed te brei‘en. Ze keek haar vriendelijk glimlachend aan, maar Sue wilde niks van haar weten en schoot overeind.De vrouw keek even triest, maar ging weer door met haar werkje. De kamer zag er mooi uit, maar het werd verpest door de traile‘s! Sue gromde toen de vrouw op stond en naar de kast liep. Tot haar afschuw hingen daar alleen jurken in die tot haar enkels zouden reiken of tot haar knieen! De vrouw haalde er eentje uit en hielt die haar voor. Sue begon nog harder te grommen. “Als je denkt dat ik die dingen ga dragwn ben je gek!“ snauwde ze en de vrouw leek beledigt. Zins haar oom haar misbruimt had droeg Sue geen jurken of rokjes meer, maar lange of korte broeken! Het geluid van doffe voetstappen kwamen hun kant op en Sue ging in kleermakerszit zitten met een uitdagende blik in haar ogen.

Charles zat verveeld in zijn troon terwijl hij wachten tot het meisje wakker was, hij had een beetje gegraven over haar verleden en kwam sappige nieuwtjes over haar te weten, Ze hete Hester Sue Moonus nouja en iedereen kent, hij heeft ee nzoon Will Moonus die met Hope hood iets heeft nou, Wie kent familie hood niet? Charlie Hood was ee ngoede aanvoerde, zijn zoon Wil hood ook maar Robin hood was een mislukkeling die voor Shape shifters opkwam en een groep had. Maar goed terug naar Hester Sue, ze was dus blijkbaar misbruikt toen ze klein was, toen een bediende binnen kwam en zei dat Sue wakker was, hij glimlachte en knikte 'dat werd eens tijd.' Zei hij rustig en keek naar de bediende 'breng maar wat eten naar haar, met het goedje.' Zei hij en deed zijn mantel af en liep met rustige passen naar de kamer en knikte naar de wachters dat ze de deur open konden doen, ze deden het en sloten daarna meteen, de bediende van Sue stond op en maakte een kleine buiging 'goede morgen Hester Sue.' Zei hij vriendelijk en keek naar de uitdagende blik 'Ik hoop dat je goed hebt geslapen?' Charles bekeek haar nog is goed, ze was een pracht stuk. Nog steeds wachte hij geduldig tot Sue antwoorden.

De koning kwam binnen en de vrouw boog voor hem echt walgelijk! Hij begroeten Sue en vroeg of ze goed geslapen had, maar aan zijn ogen kon ze al zien dat hij haar mooi vond. “Thuis slaap in beter!“ snauwde ze en gromde er gelijk bij. De vrouw wilde haar ee preek geven, maar Sue was haar voor. “Rot jin nog op met dat stuk stof of moet ik het door je strot rammen!“ Sue zag haar even boos kijken, maa het kon haar niks schelen of ze nu belegingt was of niet en dat de koningerbij was inetereseerde haar ook geen ene moer... De deur ging opnieuw ope en er kwam een mannelike bediendebinnen met een schaal eten en een kan water waar inbeide de drug zat die haar gaven en shift onderdrukken zou. Sue keek hem even na tot de schaal op tafel stond en de man weer vertrok. Het rook heerlijk, maar Sue bleef zitten terwijl de vrouw de jurk weer terug in de kast hing en op de stoel ging zitten. “Jurken, vieze rot dingen zijn het!“ mopperde Sue nijsig en hielt haar blik weer op de koning.

Hij vond het meisje met elke minuut leuker. “Thuis slaap in beter!“ snauwde ze en gromde er gelijk bij. De bediende wou al een preek geven maar Sue was haar voor “Rot jin nog op met dat stuk stof of moet ik het door je strot rammen!“ Hij grinnikte en zag de vrouw weer zitten toen ze de jurk terug had gehangen. 'Dit is voor mij mijn huis dus ik slaap hier heerlijk, en geef nou maar toe dat dit beter is dan je oude cel met al die bewakers.' Zei Charles op een vriendelijke toon en hoorde de deur opengaan en de jongen met een dienblad richting de tafel waar hij het op zette en weer weg liep. De koks hadden goed hun best gedaan want het rook verrukkelijk dat hij zelf bijna honger kreeg, maar hij bleef recht staan. “Jurken, vieze rot dingen zijn het!“ mopperde Sue, en Charles grinnikte 'kom, kom, meisjes en in jou geval Dames horen jurken te dragen, het onderstreept jullie schoonheid van jullie.' HIj keek naar de bediende 'Melissa, ga maar wat slapen in jou kamer, als ik je nodig heb roep ik je.' Zei hij rustig en de vrouwelijke bediende verdween n een kamer er naast die aan Sue's kamer gebonden was zodat ze altijd haar kon helpen. Charles keek naar Sue 'En kom, Melissa is ee naardige vrouw die je graag wil helpen, ze heeft alle wonden van jou, je moet haar zien als je oma ofzo.' Zei hij vriendelijk en ging op de stoel zitten.

De koning zei dat het hen goed stond vanwegen de vrouwelijke schoonheid, bah! “Kan best zijn, maar ik draag ze niet!“ mopperde ze en hoorde dat de vrouw eigenlijk Mellissa heten. “Ik heb al twee oma‘s deze mag je houden. Die cel was niet best nee, maar ik zit liever thuis waar opdringerige mannen tenminstw geen toegang hebben!“ Sue werd echt ziek van zijn uitstealing. Ze had al vanaf haar zesde geleerd dat mannen die aardig deden alleen op hun eigen zaken uit waren. “Schei jij nu eens met die gladde praat uit en kom terzaken jijhebt me hier niet voor lulpraat hier heen latenhalen. Jij bent even goed als de rest uit op eigenbelamg. Mannen zijn allemaal hetzelfde. Smerige rotzakken zijn he!“ Sue had er genoeg van en gooide het eruit uit pure afgunst. ze wist dan wel niet wat hij precies wilde, maar gewoon om mee te praten zeker alleen niet!

“Kan best zijn, maar ik draag ze niet!“ mopperde ze, Charles glimlachte bij die opmerking en haalde zijn schouders op“Ik heb al twee oma‘s deze mag je houden. Die cel was niet best nee, maar ik zit liever thuis waar opdringerige mannen tenminstw geen toegang hebben!“ Hij haalde zijn schouders op 'Ja maar hier zit je veilig, geen bewaker zal je maar met 1 vinger aanraken.' Zei Charles kalm en keek naar Sue “Schei jij nu eens met die gladde praat uit en kom terzaken jijhebt me hier niet voor lulpraat hier heen latenhalen. Jij bent even goed als de rest uit op eigenbelamg. Mannen zijn allemaal hetzelfde. Smerige rotzakken zijn he!“ Charles meost grinniken en ontspande zich 'Nou als alle mannen zo zijn heb je het ook over je opa's en je vader.' Zei hij rustig, Ja hij lette heel goed op hoe je prate want zelf met de kleinste details kun je iets groots doen. 'Ik wou alleen komen kijken hoe het met jou ging maar goed, Ik ga ontbijten.' Zei hij en stond op, keek even naar Sue en liep toen weg. De bewakers sloten de deur en hij verdween, tijdens het eten dacht hij na over hoe hij de leiders va nde groepen in zijn handen kon krijgen.

“Mijn opa‘s en mijn vader hebben tenminste respect voor de vrouwen!“ beet ze hem toe en kon het niet laten een ruitelende dreigende grom uit haar keel te laten rollen. Toen hij zei dat ie ging ontbijten keek ze de koning alleen nijdig na tot hij verdween. Sue zuchten diep en ging op de rand van het bed zitten. Hij kwam alleen maar kijen ha, Sue wist dat er heel iets anders gaande was, maar wat en waarom? Ze kon haar vinger er niett op leggen, maar ze wist zeker dat er iets te gebeuren stond. Sue werd bijna misselijk van het geurige eten, maar ze wilde hetniet wie wist wat ze daar in gedaan hadden? Toch won de honger van het vernunft en ze stond op liep maar de tafel en rook even aan het eten en het water, maar de drug was zowel kleur als reukloos endaarom ook noet te vinden voor een shifter‘s fijne neus! Voorzichtig nam ze een hap enhet smmaakte goed. Sue at het bord bijna leeg, maar het water was een glas van uit. Sue stondd op en liep naar het raam waar ze naar buiten keek. Het lag er prachtig bij, maar Sue wenste dat ze niet op gesloten zat. Ze voelde een vreemde warmte door haar heen trekken, maar het was geen onaangenaam gevoel. Sue schudden haar hoofd en bad dat haar moeder en vader veilig waren in het WOF gedied. “Waarom moet mij dit soort dingen ook gebeuren?“ fluisterde ze zacht.

Charles zat verveeld achter zijn papieren te werken aan wat bevelen, ja om koning te zijn had je voordelen en nadelen, de nadelen waren: Al het verantwoordelijkheid hing aan je schouders, je meost saai papier werk doen en je stempel steeds met handtekening er op zetten, de voordelen waren; Je kon leker commanderen, en je kreeg alles wat je wou dus hij zou Sue uiteindelijk krijgen, nu moest je geduld hebben. De drugs moesten hun werk doen en als het zover was, had hij haar. Een bediende kwam binnen en fluisterde in zijn oor dat Sue gegeten had, alles was op. Charles moest toe geven, hij was erg verbaast te horen dat ze alles op had in plaats van een klein beetje, niet dat hij het erg vond, nee juist, zo zouden de drugs sneller te werk gaan. Voor van middag liet hij Sue in rust na het avond eten zou hij even langsgaan om te kijken hoe het gaat, om Sue bezig te houden had hij van alles en ngo wat in haar kamer gelegd zo als, potloden, tekenboek, dingen om te breien enzovoort, Melissa zou op haar letten.
Toen Charles net had gegeten maakte hij zich klaar om naar Sue te gaan, vandaag was er een goed vangst geweest, wezenloze vrouwen shifters waren al gevangen genomen en als het een beetje mee zat zou hij over paar weken Robin Hood en Hopelijk ook Dregoe Moonus in zijn macht hebben, en voor die 2 had hij een bijzondere programma klaar gesteld. Charles knikte naar de wachters en klopte op de deur, na een paar minuten deden de wachters de deur open, als het goed is had ze haar eten al gehad.

De hele dag had ze tenminste rust gehad, wat ze wel fijn vond. de spullen die binnen gebracht waren hadden haar een beetje bezig gehouden maar echt vel had ze er niet mee gedaan. Breien vond ze voor oudere vrouwen dus liet ze dat aan Mellissa over. Het papier had ze gebruikt om een beetje het paleis na te tekenen of wat figuranten die in haar op gekomen waren. Geen van die leken ook maar op de leden van de WOF of de BFP. Sue had gezien in het beetje speeling die ze tussen de trailie‘s had dat er een vrij breed stuk zat waar iemand op zou kunnen lopen, maar geen enkel person was daar voorbij gekomen en Sue jad stiekem daar het voedsel dat ze niet at neer gegooit. De vogels aten hun buikjes rond en vlogen darna weer weg. Na het avond eten was ze op de brede vensterbank geklommen ennog steeds weigede ze en van de jurken aan te trekken en keek net naar buiten toen er op de deur werd geklopt en ook Mellissa binnen kwam voor de koning dat deed. Sue keek niet op of om wat Mellisa vreselijk irrieteerde. ‘Goede avond hoogheid!‘ Sue hoorde de ergrnis inhaar stem wel, mar schonk er geen aandacht aan. van de temeningen zag je een beetje slordige stapel liggen methier endaar een beetjevan de tekening zelf. Sue had van haar opa‘s en vande leden en haarvader enmoeder vaak gehoort dat ze goed kon tekenen, maar zelf vond ze van niet en kraakte haar tekeningen vaak af tot ze e zelf te vrede mee ws. “Het was net zo lekker rustig.“ zei Sue en richten haar blik naar binnen. De sarcasme droop van haar stem, maar ze keek de koning verveelt aan

Charles zag Sue op het vensterbank zitten en naar buiten kijken. ‘Goede avond hoogheid!‘ HIj kon horen dat ze neit echt dol was op Sue maar het kon Charles niet echt boeien, hij keek rond en zag een stapel met tekeningen liggen, geïnteresseerd keek hij naar de tekeningen, ze kon goed tekenen net als haar opa 'Wist je dat Robin Hood ook een kunstenaar was, ja een hele goede zelfs, hij kon stempels na maken, en die leken precies op de stempels die wij gebruiken, je zag nauwelijks verschil,' Zei hij rustig en bekeek de tekeningen is goed en keek toen weer nar Sue en liep rustig naar het raam 'Prachtig uitzicht, vind je ook niet Sue?' Hij keek haar aan, hij draaide zich naar haar toe en keek haar diep in de ogen 'Ze g is Sue, ben jij zo een slim meisje zo als ik het gelezen heb?' vroeg hij rustig en keek haar aan met zijn kille ogen.

De koning keek naar haar tekeningen enzei dat haar opa de stempels van de hunters goed na kon maken. Sue hielt zich niet met de zaken van haar opa bezig en haalde even haar schouders op. Ze mocht hem niet en dat gevoel bleef aan haar knagen dat hij meer van plan was... “Wat je leest hoef niet waar te zijn.“ kaatste ze de bal terug en bleef zijn blik vast houden. Zijn doen was misschien aardig, maar zijn blik verried het gevaar daat achter die vriendelijkheid schuilde! “Het is dat ik hier niet weg kan, maar anders had je het niet overleeft net als Will Hood die versprokkelt door het bos ligt!“ dreigde ze en haar blik veranderde van uitdagend naar woest. Ze had er schoon genoeg van op gesloten te zitten. Dat maakte haar kribbig en merveus. Dingen die goed waren voor noemand niet!

“Wat je leest hoef niet waar te zijn.“ Charles lachte 'Nou ik verwacht eigenlijk dat het waar is wat in jou document staat.' Ze ihij toen hij eindelijk wat rustig werd “Het is dat ik hier niet weg kan, maar anders had je het niet overleeft net als Will Hood die versprokkelt door het bos ligt!“ Nog maals begon Charles te lachen 'O, Will was maar een kleine jongen maar Charlie hood die nu weer op de wereld is is veel gevaarlijker, en geloof mij maar meisje, Als je mij vermoord zul je je zelf nooit vergeven.' Zei hij zachtjes en ging wat dichter bij haar staan en pakte wat plukjes haar, toen hij haar arm raakte prikte zijn ring in haar huid maar zo licht dat ze nouwelijks iets van zou voelen en spoot er drugs in haar lichaam, snel haalde hij zijn hand weg en glimlachte 'Slaap lekker schoonheid.' Zei hij zacht en liep weg, de wachters sloten de deur goed dicht en wisselde van dienst.

flut

De koning lachte alleen maar iets waar Sue zich vreselijk aan begon te ergeren. “Charlie heb ik geen schrik voor net zo min als voor jouw!“ ze spuugte de woorden bijna uit en begon te grommen toen hij haar haren aanraakte. Ze voelde zijn hand langs haar arm gaan en dacht dat er een braam aan de ring zat, maar schonk er geen aandacht aan. “Ga een ander in de maling nemen met je zoete woorden!“ snauwde ze nijdig, maar ook Mellissa vertrok en Sue begon zich een beetje duf te voelen. Voor de zekerheid klom ze van de vensterbank en wankelde naar het bed war ze zich net op tijd konop vangen. Het zachte matras veerde mee en Sue begon dingen te zien die er helemaal niet waren, maar eigenlijk sliep ze al. Deze nacht had ze de meest vreemde dromendie ze niet zou kunnen onthouden!

De volgende morgen werd ze wakker met een knallende koppijn. Sue kreunde door de zeurende pijn die als een stuiterbal door haar schedel heen leek te stuiteren. De gordijnen werden door Mellissa open getrokken en Sue gromde doordat het felle licht inhaar ogen branden. Wat was er toch met haar aan de hand ze had gister alleen water gedronken geen wijn of die lekkere bessenlijkeur vanopa Dregoe? Mellissa trok aande dekens en Sue trapte naar haar. “duvel op jij!“ gromde ze en voelde zich misselijk worden door duizeligheid wat eigenlijk afkick verschijnselen waren. Sue sprong op en struikelde half door de lange nachtjapon ombij de badkamer te komen. Eenmal bovende pot kwam r alleen gal naar boven. Sue bleef half sidderend op haar k ieenboven de pot hangen tot ze minder duizelig was en haar mond afveegte. Sue rilde alsof ze het koud had, maar haar lichaam was zo gewent aan die drug die ze gisteren via haar eten en drinken binnen had gekregen, maar zonder dat Sue he door had gehad, had de koning haar gisteravond een sterkere dossis toe gedient met zijn ring! Sue kwam de badkamer weer af en ging op de rand van het bed zitten. Ze trilde nog steeds enhoewel de vrouw haar niet mocht zag Sue toch heel even een blik vol medelijden voor de deur weer open ging en Sue probeerde boos te kijken, maar op de een of andere manier lukte het haar niet? Sue kruiste haar armen zodat het trillen minder goed te zien was maar haar lippen trilde ook en daar kon ze weinig aan veranderen!

HIj heeft goed geslape nemt een vrouw naast zich, hi jsliep eigenlijk altijd goed, behalve als er oorlog was of hem iets niet beviel, maar hij stond vrolijk op en na het ontbijt liep hij rustig door de gang richting Sue's kamer, een bediende kwam achter hem aan met een dienblad met eten en 1 klein bekertje met een goedje daarin, nouja drugs die hij gister door zijn ring in haar lichaam had gedaan, ze zou er halve dag mee vol kunnen houden maar 's avonds zou ze eerst iets met hem bespreken, hij klopte op de deur en liep toen weer binnen, Melissa haaste zich weg en de bediende zette het dienblad op het tafel en ging toen weer weg, Hij keek bezorgd naar Sue 'Sue, zou je willen afkomen van het getril?' vroeg hij rustig en pakte het goed, het rook naar een lekkere siroop van verschillende kruiden. HIj gaf het aan haar'het zal je echt beter doen.' Zei hij geruststellend, en dit keer was het echt, je kon het medelijden in zijn stem gewoon horen.

Mellissa verdween weer en toen ze de koning hoorde spreken begreep ze dat het zijn werk was dat ze er zo aan toe was. Sue probeerde te grommen, maar haar keel was geirriteert geraakt door het maagzuur en de grom veranderd in een hoest. Ze had van haar moeder gehoort dat ze ook zo‘n soort drug was toe gedient en dat ze dorpen van shifters had moeten aanvallen anders zou ze erg geleden hebben door de afkick verscheinselen! “Smerig stuk vreten! Ik wist dat er iets was, maar niet wat!“ het kwam er hees uit toen ze gestopt was met hoesten. Haar lijf schreeuwde het uit dat voelde ze, maar Sue wilde niet toe geven nooit niet! Dan onderging ze liever nog de kwelling... Sue pakte de beker en smeet de halve inhoud recht in zijn gezicht voor ze de beker neer zetten. “Hou die troep maar!“ snauwde ze en keek de koning pis nijdig aan. Ze trilde zo erg dat ze de vloeistof half zijn kant op had kunnen gooien dus het kon best nog zijn dat ze gemist had? Sue voelde zich ellendig en kreeg een kramp in haar maag. Ze schonk hem geen voldoening door te gaan kreunen, maar ze drukte haar armen wel tegen de maagstreek om de pijn te verlichten. Wat zijn reactie ook mocht zijn Sue zou zich zo snel niet gewonnen geven!

“Smerig stuk vreten! Ik wist dat er iets was, maar niet wat!“ het kwam er hees uit toen ze gestopt was met hoesten. Charles keek bezorgd naar het meisje en toen ze het beker aanpakte en de inhoud naar zijn gezicht gooide ontweek hij het zonder moeite, voor hij koning werd was Charles een grote krijger en hij was nog in topvorm “Hou die troep maar!“ snauwde ze en keek de koning pis nijdig aan. HIj haalde zijn schouders op 'Het heeft op mij geen effect als ik het spul niet in neem maar jij krijgt er alleen maar meer last van.' Zei hij doodsimpel en keek toe hoe ze nar haar buikgreep omdat ze van haar maag last had, goed hij was dan niet de liefste persoon ter wereld maar hij kreeg medelijden met haar maar ze moest eerst het pijn leren kennen want daarna zou ze zo tam zijn als een konijn. 'je moet maar schreeuwen als het pijn te erg word.' zei hi jrustig en liep weer naar de deur, de wachters deden het voor hem open en hij keek nog is naar het meisje 'ik heb je proberen te redden maar je wou hulp niet aannemen, vergeet niet, ik ben niet jou vijand maar het pijn die jij nu leed en geloof mij, ik kan het weten.' Zei hij rustig, ja de koning zat nog toen hij een tiener was ook aa ndrugs maar hij kon optijd mee afkicken met hulp.

Jammer genoeg ontweek hij de vloeistof en zei dat het op hem geen effect had als hij de drug noet in nam. Sue probeerde aan iets anders te denken dan de pijn die door haar heen golfde. De koning vertrok met zijn schhouders op halend en durfte nog te zeggen dat hij haar vijand noet was?! Plus dat hij haar had willen redden... “Jouw hulp is van de wal in de sloot zeker!“ gromde Sue nog voor de deur dicht klikte. Ze kreunde even doordat een noeue pijnscheut de oude opvolgde en nog heviger was dan de vorige. Sue ging op haar zij liggen en bad dat de pijn uit eindelijk zou weg trekken, maar na maten de dag vorderde des te erver dde pjn werd. Sue kon geen hap door haar keel krijgen en ook geen slok. Ze had wat water geprobeert dat ze nar binnen hadden gebracht net als een nieuwe schaal eten voor de middag. Sue had het glas net met moeite geleegd, toen ht er weer uit kwam. Sue was nog twee keer naar de badkamer gerent en haar pogingen daar heen te gan werden steeda zwakker. De pijn maakte haar langzaam aan gek, maar na een uur of 2 in de middag voelde Sue er iets voor in de plaatat komen. Doorsat ze de drug of een andere minder verslavend niet binnen kreeg kwamen haar gaven en de shifting mogelijkheid weer terug. Sue voelde de woede van haar draak die haar wile helpen hier weg te komen. Sue ging recht op zitten en voeld de verandering door omwn. Ze verwelkomde haar draak als ze met niemand anders ooit zou kunnen doen. Haar prachtige schhubben glommen in de middag zon en ze spuwde een ijzige straal stikstof tegen de deur. De wachters merkte het geluid op en alameerde de rest met hun kreten dat Sue probeerde uit te breken! Toen ze naar voren stoof
ramde Sue de deur die aan splinters vloog. De wachters kregen verschillende er van in hun huid en schreeuwde van schrik en verrassing. Sue sloeg de manen KO met haar staart en vleugel voor ze probeerde
weg te komen. De gangen waren te smal om te kunnen vliegen en toen ze bij een soort pleintje in het gangenstelsel. Uit de andere gangen kwamenhorders Bloodhunters aann gerent met wapens in hun handen. Pijn gierdw nog steeds door haar heen die onuitstaanbaar was geworden. Sue was nu net zo gevaarlijk als een aan geschoten beer. Ze brulde woest en haalde naar de eerste de beste uit. De mannen schrokken ggeweldig toen er achter ben nog een aantal draken verschenen, maar ze merkte al snel al niet snel genoeg dat ze een ilusie waren. Sue had in die tijd wat hunters kunnen bevriezen, maar het waren er gewoon weg te veel en door e pijn kon ze niet helder denken nog op tijd reageren toen verschillende hunters verdovingen op haar afschoten. Sommige ketste af op haar schubben andere bleven tusen haar schubben steken. Pijn werd vervangen door een omhelzende loomheid, maar Sue wilde weg van hier en vocht tegen de verdoving al raakte ze alle orientatie kwijt en miste ze vaker dan haar bedoeling was. De verdovingspijlen waren zo talrijk dat Sue in haar verzwakte staat niet langer kon volhouden en begon te wankelen. Een stel hu.ters van een man of 10 a 20 sprongen op haar rug. Zeker de helft slingerde ze op halve kracht door de lucht door haar vleugels sne en hard van haar sidderendw lichaam te duwen, maar die laatstw actie eiste zijn yol waardoor Sue door haar benepoten zakte. Haar ademhaling ging jachtig en ze zwaside gevaarlijk met haar kop vol stekels naar de mannen. Vele van hen lieten sninwonden op door de scherpe hoorns. Uit eindelijk kon Sue niet langer meer tegen de verdoving vechten, al haar energie was opgebruikt. Sue maakte toch nog een harde smak toen haar kop de harde marmare vloer raakte. Ze veranderde terug in haar menselijke gedaante en twee hunters sleepte Sue terug naar kamer 10 waar de deur van vervangen wers en ze haar de drug toe diende die Sue ook in de arena had gekregen om het afkick effect niet te onder breken. Sue sliep de paar uur waar de verdoving voor zorgde niet goed en ze kreeg de meest afschuwelijke nachtmerry‘s. Toen Sue weer wakker werd leek de pijn 3x zo hard terug te komen en tolde zij zich op tot een bolletje om zichzelf van de wereld af te sluiten. Haar oren suiste zo erg dat Sue niet eens hoorde dat er iemand binne kwam...

de dag was eigenlijk heel normaal, hij was bezig met zaken andere toen hij kabaal hoorde. Hij liep gehaast naar de gang en zag zijn blood hunters tegen een blauwe draak vechten, blijkbaar was haar draak sterker dan hij had gedacht, ze hield het ook best lang vol met al die verdovings pijlen maar uiteindelijk zal zelf de sterkste persoon ter wereld zal moeten opgeven, ze veranderde terug en hij schudde teleurgesteld zijn hoofd. Hij had veel meer van haar verwacht, maar goed zijn verwachtingen zijn altijd hoog. Nouja het met meid zal nu wel tot vanavond slapen dus kon hij weer verder, hij zou volgende keer zeker er voor zorgen dat Sue alles binnen kreeg. Toen het eindelijk avond was ging hij met het eten naar haar toe, hij had geen zin in geklopt en snapte ook niet hoezo hij dat zou doen na haar voorstelling, 1 van de bewakers vroeg of hij mee moest komen maar Charles schudde zijn hoofd en met de bediende kwam hij naar binnen, de bediende zette snel het eten op tafel en verdween weer, Charles keek de kamer rond en keek toen weer naar Sue 'Ik moet toegeven dat ik je onderschat hebt.' Zei hij rustig en keek nog is goed naar haar. Pakte toen het spuit en liep naar haar arm en stak het voorzichtig in en liet het vloeistof naar binnen, ze kon nu niet echt veel doen, daarna legde hij het spuit weer op tafel en keek haar aan 'Zullen we nu praten?' vroeg hij nog steeds kalm.