Back home!

Ze keek hem aan vanuit haar doorzichtig standpunt. "Is het zo erg? Zelf als ik niet bij hem ben ben ik slecht voor hem..." Zei ze lmet een gepijnigde stem. Ze luisterde naar zijn nachtmerries en ze keek hem weer aan. "Ik weet het maar het is moeilijk ik ben bang dat de geschiedenis zich weer gaat heralen dat mijn nachtmeries weer uitkomen..." Zei ze met een triestige stem. Ze kwamen aan in het gebied en Hope zag Will zitten of liever gezegd een omhulsel van wat ooit Will was ze begon te rennen de tranen stonden in haar ogen maar ze bleef onzichtbaar. Ze klom in de boom ze zat nu recht voor hem en ze keek hem diep bedroefd aan maar hij kon haar niet zien. "Je mag je niet zo laten gaan..." Fluisterde ze met haar honingzoete stem. Ze vond het verschrikkelijk en ze zag dat ze in een appelboom zaten ze stond recht en ballanseerde op de tak ze trok aan de tak boven hen tot er een paar appels op Wills schoot vielen.Er viel er ook een op haar maar die tustste weg op een onzichtbare huid.

Opeens begon de tak waar Will op zat te bewegen en hij dacht dat een van de leden hem zijn aandacht wilde trekken, maar Will bleef voor zich uit zitten staren tot er plots een stem op klonk die zacht en honingzoet was. Meteen herkende hij die van stem van Hope, maar hij schudden zijn hoofd en boog deze daarna. Will had wel vaker dat hij haar stem dacht te horen en hij wilde zich daardoor niet gek laten maken en voelde plotseling wat appels opzijn schoot vallen. Een lichte verbasing gleed over zijn gelaat, maar Will deed geen poging om er eentje te pakken. Wat had het nu voor nut had het Hope was toch weg? Will hoorde Razor weer grommen en greep een van de appels en gooide die geergerd naar hem, maar de appel ging dwars door Razor's gezicht die boos begon te brullen. 'Jammer je miste!' Gromde Razor en hij had Hope wel zien lopen, maar omdat Will weigende de appels te eten die ze voor hem had geplukt zei hij ook niks. Will gromde kort, maar het betekende niet veel bijzonders meer. Will wilde alleen zijn begreep niemand dat dan?

Hij keek alleen even naar de appels en hij gooide er zelfs één naar Razor. Ze keek Razor even aan. "Ik dacht dat jij voor hem ging zorgen?" Zei ze streng. Ze ging naar Razor toe en greep hem beet alleen hij werd nu echt en zichtbaar ze gaf hem een klap op zijn kaak en liet hem toen los waardoor hij weer spookachtig werd ze grijnsde duivels naar hem en ging toen weer voor Will zitten ze greep een appel beet en nam er een hap uit het zag er heeel vreemd uit omdat Will nu een appel zag zweven en hem geleidelijk aan zag dunner worden. "Mmmhh lekker zoet." Fluisterde ze terwijl ze weer wat appels naar hem toe duwde ze ging niet weg voor hij gegeten had!

Hope kwam naar Razor toe en kreeg een slag tegen zijn kaak. Jammer dat ze er achter was gekomen om hem toch aan te kunnen raken! 'Dat heb ik ook geprobeert, maar die ezel wil niet luisteren!' siste razor tegen haar nog voor ze hem weer los had gelaten. Will had niks van hun onderonsje mee gekregen, maar toen er een appel voor zijn neus hing dachrt hij niet aan de mogelijkheid dat Hope misschien wel eens voor hem kon zitten! Will schrok zo dat hij zijn evenwicht verloor, maar kon zich nog net aan een van de laatste takken vast grijpen en liet zich daarna zakken. Will keek even vragend omhoog, maar zag Razor daar niet zitten, maar onder aan de boom wat verder op staan. 'Ik weet niet hoe je dat flikte, maar dat was niet grappig!' riep Will fel, maar zijn stem klonk ontzetten schor omdat hij hem zo lang niet gebruikt had. Razor keek alleen maar kwaad naar Will die zich omdraaide en in zijn Shape vorm veranderde en weg liep. Zijn vacht plakte aan zijn lichaam waardoor je erg goed kon zien hoe mager hij was geworden. Zijn vader was onder tussen het huis binnen gegaan. Will slenterde door en verdween tussen de struiken opzoek naar een plek waar hij rustig en alleen zou zijn?
(Topic uit voor Will. Als je wilt kun je in het Topic komen die hier op aansluit?)

Hope zag hoe hij naar Razor keek hij dacht dat hij degene was die de appel opat. Hope zuchtte maar voor ze iets kon zeggen was Will veranderd en weggerent. Hope sprong uit de boom haar gezicht stond op ontroostbaar ze had hem weggejaagd Hope gooide de appel weg en gunde Razor geen blik waardig als hij Will kon overnemen om te gaan moorden had hij dat nu ook maar moeten doen om hem in leven te houden Hope werd zichtbaar en een draak ze vloog weer naar Broken home waar ze alles bont en blauw sloeg ze bleef daar een paar dagen zitten tot ze alles op een rij had gezet en haar nachtmerries wat de baas was geworden ze moest nu gewoon naar Will gaan ze wilde niet langer van hem wegblijven!