Finally free

Ze glimlachtte een flauwe glimlach. Dat had ze wel kunnen verwachten Will zei nooit iets negatiefs over haar daar was hij gewoon te lief voor. Ze keek even op bij zijn laatste vraag. Hoe voelde het om vrij te zijn? Hope dacht even na. " Niemand is echt vrij weet je niet zolang ze op ons jagen. Maar het is beter om daar weg te zijn veel rustgevender en jij zult het mischien vreemd vinden maar ik ben blij dat ik niet meer hoef te moorden ik hou er niet van of het nu mensen of shapeshifters zijn. " Ze zuchtte. "Ik vind het moeilijk om mensen te haten en ik vind het moeilijk om me net als normale shapeshifters te voelen ik hoor nergens echt bij..." Zei ze met een zucht. Haar arm deed nog steeds wat pijn ze keek naar Razor. "Maar hoe komt het dat jij zo nja niet echt levend bent? Hoe komt het dat je Wills lichaam nodig hebt? Waar kom je eigenlijk vandaan?" Ze wilde het graag weten dan zou ze hem wat beter begrijpen en hem mischien gaan vertrouwen.

Hope glimlachte toen hij zei dat Will niks over haar had los gelaten en keek even vragend naar Razopr toen hij vroeg hoe weg om vrij te zijn. Haar woorden waren anders dan hij verwachthad, maar toch golvde een soort van acceptatie door hem heen. De volgende vraag van Hope deed hem weer naar haar kijken. ' Dat is een lang verhaal, maar we hebben de hele nacht nog. Na mijn dood ben ik niet overgegaan zoals de meeste. Misschien hechte ik te veel waarde aan die slachtprtijen? Ik genoot er van, maar zins mijn geboorte ben in getraint door de Bloodhunters om iedereen te doden die zich tegen mij keerde. Eigenlijk heb ik vandaag mijn leerar gedood. Hij leerdeme alles over de gevechten inde arena en leerde me alle zwakheiden van verschillende sooorten Shape shifters en waar de zwakke plekken van het menselijke lichaam zaten. Charlie was toen nog een jongen van 12, maar hij had alles in zich opgenomen wat hij van zijn vader en de gevechten in de arena had gezien. Hij was ook de gene die me gedood heeft. Doden kon ik zolang Charlieniet tegenover me stond, maar in de jaren dat ikdoor de gangen rond zwierf heb ik die man steeds meergaan haten, dus was hem vandaag te doden geen moeite voor me geweest! Er lag een verandering in de gangen die drie keer eerder plaatst vond. e groep van de WOF trok mijn aandacht en ik zag hoe Will tegen de invloed van het Bloed vocht. Hij had gevangen genomen geweest als ik niks gedaan had. Voor een klein moment had ik Will apart genomen in zijn hoofd en hem de vraag gestelt of hij geholpen wilde worden door mij of dat hij gevangen genomen zou worden? Will accepteerde mijn hulp. Zodra een geest en een levende samen een del sluiten gaat daar een pijnlijk verbond aan vooraf. Voor het eerst voelde ik weer de pijn waar ik zo naar gehunkerd had al die jaren.... Toen werd will even een geest verscheining en ik Vocht in zijn plaatst enmerkte al snel dat hij Rising sun tot zijngaven had en gebruikte die tegen de Bloodhunters. Ik had ooit een andere gaven Poison blood. Vandaar dat Rising sun dus de wonden open scheurde wanner ik die gaven gebruik. De lol van het doden was zo groot dat ik vergat Will naar de gezichten van de leden te vragen. Vandaar dat ik bijna de OOm van Will doden. Het verbond blijft bestaan zolang Will nog in leven is, vandaar dat ik gedwongen ben in zijn buurt te blijven. Ik kan kilometers bij hem vandaan rond lopen, maar zodra hij mijn hulp nodig heeft moet ik gehoorzamen. Zodra er iemand vermoord kan worden raak ik erg opgewonden en wil dan zijn plaatst in nemen en alle Bloodhunters doden die in op mijn pad krijg! eerst vertelde Razor rustig, maar zodra hij verder en verder in zijn verhaal kwam verscheen die valse grijns weer op zijn lippen en de bloedlust in zijn rode ogen.

Ze luisterde naar zijn verhaal hij kende haar opa dus. "Ik wist wel dat mijn grootvader puur slecht geboren is." Zei ze. Naarmate het verhaal vorderde kwam die grijns weer terug die afschuwelijke bloeddorstige grijns ze kon niet meer naar hem kijken hij maakte haar draak wakker. Ze keek hem even met een pijnlijk gezicht aan. "Alsjeblieft stop met die grijns! Je hebt geen idee wat die bloeddorst met mij doet!" Zei ze terwijl ze de draak probeerde te onderdrukken het werd steeds moeilijker haar duivelse draak kreeg meer moordlust als hij Razor zag. Hope begon zwaar te ademen en ze moest bloed uitspuwen de draak probeerde vrij te komen de draak die aangewakkerd werd door haat en bloeddorst. Ze keek Razor met een hatelijke blik aan. "Jij...jij bent een hel voor mij!" Riep ze terwijl ze op de grond viel en de schubben op haar lijf verschenen. ''Will! Will help me!" Riep ze in paniek terwijl de draak steeds meer macht kreeg. Hope transformeerde in de zwarte draak en vloog uit het raam ze zag Razor zitten en de draak grijnsde duivels. Hij moest bloed hebben en de pijn van brandende mensen zien daarvoor hadden de bloodhunters haar drugs gegeven om de draak moordlustig te maken en als Hope die blik in Razors ogen zag wilde de draak weer op vernietigings pad. Ze had voor een moment gedacht dat ze hem kon vertrouwen maar een duivelse geest zoals hij kon je niet vertrouwen. De draak vond al snel wat ie zocht een groepje mensen, gewone mensen en een kind! De draak ging voor hen staan en stak hen in brand ze bleef kijken naar de smeulende mensen die tevergeefs het blauwe vuur probeerde te doven maar het hielp niet ze stierven een trge en pijnlijke dood de draak zoog het bloed uit de verkoolde lichamen en had nog steeds die grijns op zijn gezicht de grijns en de bloeddorstigheid die aangewakkerd was door Razor.

Toen hij haar hoorde smeken die grijns van zijn gezichtte halenkeek Razor naar haar om en zag dat ze veranderde, maar het was geheelonwillend. Will schrokwakker en zag Hope nognetweg vliegen. 'Hope!' schreeuwde Will en zag waar zeheen vloog, maar zou Hope nooit alleen kunnen vinden en stuurde Razor achter haar aan.Razor had minder moeite kwa lichamelijke beperkingen en schoot achteer haar aan alsof hij zelf vleugels had. Ze vond een groepje mensen en een kind. Terwijl Will achter henaan rende maakte Razor een beeld over via hun contakt en Will wist meteen waar hij heen moest. Dezelfde ziekelijke grijns stond op haar gezicht te lezen als die van Razor, maar die grijnsde niet langer meer en Will rende naar hen toe en zag wat Hope gedaan had. 'Hope probeer je draak onder controlle te krijgen!' riep Will tegen haar en moest weg springen voor een vanhaar klauwen.

Ze zag Razor en Will voor zich staan voor het eerst had Razor die grijns niet op zijn gezicht. Will probeerde haar tegen te houden en ze had hem bijna geraakt met haar vlijmscherpe klauwen. Ze zag de blik in zijn ogen en Hope wist even de draak overte nemen ze draaide zich van hem weg en beukte een paar keer met haar hoofd tegen een rots zodat ze flauw zou vallen na een paar beuken bloedde haar voorhoofd en werd ze weer mens ze zat opgerold in een bolletje bij de rots vol drakenbloed ze trilde helemaal en durfde hen niet aan te kijken zo was het ook altijd gegaan als bloodhunters haar meenamen om een dorp plat te branden ze voelde zich vreselijk!

Hope kreeg haar draak weer onder controlle ookal was het een aparte manier, maarwel eentje die werkte. Meteen renden Will naar hope toe en pakte haar stevig vast. Ze schrok zichtbaar,maar hij bleef haar vast houden en begon rustig tegen haar te spreken. ' Rustig maar Hope alles komt goed je bent weer jezelf. Kalm maar ik ben bij je.' zei Will en zag hoe Razordaar verloren stond. Will vroeg zichaf of hij er wat mee te maken had, maar kon zijn vinger er niet opleggen hoe hij er dan verantwoordelijk kon zijn?

Hope voelde hoe Will haar vast greep ze verstijfde helemaal maar werd iets rustiger toen ze zijn vertrouwde stem hoorde. Hope keek hem even aan en zag in haar ooghoeken Razor staan zijn grijns was weg maar ze begon te hyperventileren toen hij even naar haar keek. Ze begon te schreeuwen en te spartelen het kwam ook door het afkicken "Haal hem weg! Haal hem weg!" Riep ze terwijl ze met grote ogen naar Razor bleef staren en zich krampachtig aan Will vasthield. Het geschreeuw minderde en ze begon zich slapper te voelen door de hoofdwond haar hoofd zakte op Wills schouder en haar stem was nu een fluistertoon. "Hou hem uit mijn buurt..." Zei ze voor ze helemaal slap werd.

Hope keek langshem heen naar Razor en begon te schreeuwendat Will hem bij haar weg moest houden. Will keek van Hope naar Razor en weer terug, maar wist niet waarom hij dat zou moeten. Will stuurde Razor weg en nam Hope in zijn armen zodat hij haar gemakkelijk kon dragen. Razor zat weer thuis in een boom en zag Will met Hope aan komen lopen, maa hijbleef zitten waar hij zat en begreep niet waarom Hope ineens verandert was? Toen Will Hope op bed neer had gelegd begon Will tegen Razor te spreken in zijn gedachten. Hun verbond was zo sterk dat ze dat gemakkelijk konden zonder de gaven er voor te hebben om dat te kunnen. Will vroeg wat er gebeurd was toen hij sliep en Razor vertelde Will wat hij Hope ook vertelt had. Razor zat rustig in de boom af te wachten op wat komen ging. Will wist dat Hope hem niet m,ocht en dat kon misschien ook een factor hebben gespeelt samen met de afkick verschijnselen? Will bleef de gehele nacht naast haar op bed zittenenstraalde haar haren toende eerste zonnestralen door het bladerdak het raam binnen scheen.

Hope werd wakker met Will langs haar ze had nachtmerries gehad maar ze was niet wakker geworden ze had de hele nacht doorgeslapen. Ze zag Will en ze lachtte even naar hem ondanks de barstende hoofdpijn ze ging wat rechter zitten en toen zag ze Razor weer in zijn boom zitten ze werd meteen bleker en haar glimlach verdween. Het afkicken was nog steeds bezig ze sprong uit bed en begon boeken en alles wat ze kon vinden naar Razor toe te gooien ze keek hem kwaad aan maar viel toen even en liep hijgend naar Will toe ze legde haar hoofd op zijn schoot en probeerde haar ademhaling weer normaal te krijgen ze bleef Razor aanstaren ze was kwaad op hem maar ook doodsbang voor hem. Ze wilde hem slaan ze wilde hem hard slaan maar ze kon hem niet aanraken haar vingers hadden een glazen beker vast en ze kneep hem fijn toen hij naar haar keek de scherven lieten haar hand bloeden haar bloed rook sterk omdat het een mengeling van mensen en shapeshifter bloed was...

Hope werd wakker Will was blij dat ze de hele nacht had door geslapen en sprong op toen ze Razor in de boom zag zitten,waarna ze van allerlij spullen naar hem toe smeet. Zonder erbij na te denken begon Razor te lachen. ze wist tochzeker wel dat ze hem niet raken kon wanneer hij niet in Will's lichaam zat! Toen ze ophielt ging ze met haaer hoofd op schoot bij Will liggen en Will streelde door haar haren heen. zodra Razor uit gelachen was en even naar de twee tortelduifjes keek brak Hope de glazen beker die ze vast had. Will genas al haar wonden vrijwel meteen weer en begon de scherven op te ruimen. [' Razor heeft me alles vertelt,misschien moeten we gaan trainen met die draak van je dankom je misschien beter in contak met je draak?' stelde Will voor en keek Hope even aan met het blik vol scherven nog in zijn handen.

Razor lachtte haar uit en ze werd er alleen maar kwader door. Will heelde haar wonde en begon de scherven op te rapen hij zei dat ze mischien beter konden gaan trainen zodat zehaar draak kon beheersen ze ging rechtzitten en keek hem aan. "Mischien is dat wel een goed plan als ik hem teminste als oefenpop mag gebruiken!" Ze keek met ogen vol haat naar Razor haar spieren waren opgespannen en haar vingers stakken door de matras heen en ze bleef vol haat naar Razor kijken als ze hem kon aanraken was ze hem al lang naar zijn keel gevlogen. Hope werd zo kwaad van die ziekelijke grijns en er verschenen weer schubben op haar huid.

Hope vond heteen goed idee en Will keek uit het raam toen ze zelf een voorstel deed. Razor zou vast ook training kunnen gebruiken dat was zeker! Razor grijnsde gespeeld angstig en lachte later weer om de boosheid van Hope jegens hem. Will knikte en wilde eerst de scherven we geruimt hebben voor ze daar ubberhaupt aan konden beginnen. Will gooide de scherven in een ton die daar al voor gebruikt werd en liep daarna naar buiten om wat fruit te gaan zoeken. Van Dave hadden ze nog niks voornomen dus kon het zijn dat hij een andere plek had gevonden? Nadat Will weer binnen kwam stond Razor al in de eetkamer en bleef Hope plagend aan kijken.

Will leek haar voorstel niet erg te vinden en Razor grijnsde gespeeld angstig en lachte later weer om de boosheid van Hope jegens hem. Ze gromde nog harder hij ergerde haar mateloos maar ze wist hoe ze hem kon terugpakken. Ze liep even naar Will toe ze sloeg haar armen om zijn nek en begon hem vol passie te zoenen. Het was zalig om met hem te zoenen en zeker nu ze wist dat Razor er niet tegen kon. Na de kus ging will appels plukken en Hope ging naar de eetkamer waar Razor ook zat hij daagde haar steeds uit ze gromde. "Als het niet Wills lichaam was waar je in kroop had ik al lang je vervelende kop van je lijf gerukt." Zei ze geërgerd. Ze kreeg nu een grijns op haar gezicht nu was het haar beurt om hem wat te gaan stangen. "En hoe voelt het nu om nooit meer met een meisje te kunnen zoenen Razortje?" Zei ze met een gemene grijns. Will kwam weer terug en ze nam na hem een kus op zijn wang te geven een appel uit de kom blijkbaar was Dave weg maar ze had het wel kunnen verwachten hij was geen persoon die op één plek bleef.

In de tijd dat Will weg was begon Hope hem te stangen door die woorden te zeggen. Razor gromde boosen wilde graag dat hij iemand had gekozen diehij gemakkelijker uit zijn lichaam had kunnen verdrijven. will was daat gewoon weg te sterk voor. Toen Will weer terug kwam nam ze na een kus op zijn wang gegeven te hebben een appel uit de komen begon te eten. Razor verlangde niet aleen naar een meisje die hij weer eens lekker kon treiteren, maar ook naar het leven zelve. Gewoon rond renne zoals vroeger alleen dan met zijn eigen gedachten en niet aan iemand meer verantwoordig te hoeven af leggen! Will merkte de spanning die tussen het twee groeide en at rustig eerst zijn otnbijt op van vijf appels die hijnormaal altijd thuis at. Toen stond Will op en liep naar Razor toe. Ze veranderde vrijwel meteen en de haren van Will werden weer zwart en zijn ogen kleurde niet langer meer oranje,maar blooddostig rood! [color=cyan][' Laten we beginnen. Ik heb hoge verwachtingen van je Hopje!'/color] sneerde Razor opzijn gebruikelijke toon. Hij liep naar buiten en wachten op een open plek in het bos die hen beide de ruimte zou geven om te kunnen verchten. Onderweg had Razor nog twee konijnen verslonden om zijn porsie aan energie te hebben. Het vlees van de konijnen zouden hem de volgende aantal uren wel op de been houden. Hope liet er geen gras over groieen en viel meteen aan. Razor dook weg en veranderde van vorm enzetten zijn sterke klauwen in de zachtere flank schubben om haar daar te verwionden!

Razor gromde bij haar woorden en een grijns sierde haar lippen. Will at eerst zijn ontbijt en liet Razor dan naar binnen. Ze keek nu naar de ziekelijke kop van Razor bij zijn woorden gromde ze. "Pas maar op jochie drakenvuur is nogal pijnlijk heb ik horen zeggen." Zei ze met een grijns hij liep meteen naar het veld maar zij ging eerst naar boven waar ze haar haar in een vlecht bond en een makkelijk jurkje aandeed om beter te bewegen het kwam net tot boven haar knieen en ze liep naar het veld ze ging eerst in mensen vorm naar hem toe en sloeg hem op zijn kaak met haar vuist toen veranderde ze in drakenvorm en sloeg hem met haar staart tegen een boom. Razor werd wolf en viel haa aan zijn nagels boorden door haar schubben. Ze brulde en spuwde vuur op hem. Haar vlanken bloedde en ze keek hem met ontblootte tanden aan ze stortte zich bovenop hem maar haar draak was gewond en van natuure werd ze dan weer mens ze zat boven op hem en begon hem daarom maar met haar vuisten te slaan. Haar jurk was langs de zijkanten wat gescheurd en ze wachtte tot haar draak weer terug kon komen....

Hope was snel, maar door haar woede was Razor net iets helderder in zijn hoofd endus ook net iets sneller, ook al verbranden hijwat vacht. Het was heet, maar zijnhuid werd niet zwart gebrand. Hope veranderde terug in haarmenselijke vorm en duwde Razor van zijn voetenop een klein onwaakzaam moment en sloeg hem tegen zijn torso. Razor greep haar polsen beet en draaide haar op der rug. 'Je bent snel Hopje, maar je laat je door je woede leiden endat maakt je langzamer!'zei Razor terwijl hij haar tegen de grond drukte. Snel gaf hij haar een kus op de wang en sprong toen van Hope weg. Nu was ze vast nog kwaaier omdat hij haar een kus gegeven had. will had alles gezien en grijnsde even ontzichtbaar naar wat er gebeurde. Will leunde tegen een boomstamen hielt zijn hand voor zijn mond zodat je niet kon zien dat hij grijnsde. Razor ontweek Hope met gemak als hij maar opletten en zag dat haar jurkje aan de zijkant gescheurt was, maar dat hoefte niks te betekenen. Razor dook naar voren ondereen van haar aanvallen door en zetten zijn elleboog in haar gezicht, gevolgd door een zwaai met zijn been over de grond en twee handen op beide schouders van Hope zodat hij haar wer tegen de grond drukte. ' Heb ik je weer. Je moet beter op letten Hope,anders zul je nooit in staat zijn zowel je aanvallen als je draak te controleren!' zei Razor streng, maar die ziekelijke grijns stond nog steeds op zijn lippen en de vreugde die hij aan het gevecht ontleende was te lezen in zijn ogen. Razor sprong weer bij Hope weg, maardit keer was ij net iets sneller en door haar woede kwam de draak weer terug. Haar zwarte staart flitste aan hen voorbij, maar de tweede uit haal was niet te ontwijken en Razor vloog verscheidende meters door de lucht voor hij bijna bij de grond terecht kwam. Razor draaide zich inde lucht om en schoof nog even naar achteren door voor hij zich afzetten en in zijn Shape vorm veranderde. Wat niemand door had was dat ze bespied werden door een groepje van 5 Bloodhunters. Ze stonden zo datze de wind in hun gezichten hadden en da Razor nog Hope hen meteen kon ruiken!

Razor greep haar bij haar polsen en draaide haar op de grond hij zat nu bovenop haar en ze gromde. Toen drukte hij een kus tegen haar wang en hij was maar net optijd weg voor de klap die ze had willen uitdelen. "RAZOR!" Brulde ze kwaad. Ze stond doormiddel van een ratslag recht en liep weer op hem af maar hij wist haar aanvallen te ontwijken tot haar grote ergenis. Razor dook naar voren ondereen van haar aanvallen door en zetten zijn elleboog in haar gezicht, gevolgd door een zwaai met zijn been over de grond en twee handen op beide schouders van Hope zodat hij haar wer tegen de grond drukte. Ze keek hem kwaad aan en die ziekelijke grijns maakte het alleen maar erger. "Als je het waagt om ooit nog eens die walgelijke lippen van jouw tegen mij te drukken dan ruk ik ze persoonlijk van je kop af!" Zei ze kwaad terwijl ze zich probeerde los te worstelen. Hij had er blijkbaar veel plezier in en zelfs will was nog aan het lachen door die kus. Ze sprong recht en daar was haar draak weer ze raakte hem een paar keer en liep toen grijnzend op hem af ze plantte haar klauwen in zijn rug en vloog met hem de lucht in zeker 100 meter daarna liet ze zich naar benenden vallen en 3 metzer boven de grond liet ze hem los zodat hij op de grond viel en spreidde ze haar vleugels zodat ze zacht neerkwam. Ineens drong een geur haar neus binnen en ze werd weer mens bloodhunters waren heel dicht in de buurt ze duwde Razor naar achteren tot hij op de grond viel ze scheurde zijn bloes open en begon hem te zoenen. De bloodhunters kwamen aangereden ze hadden lawaai gehoord maar nog niet echt iets gezien toen één van hen Hope op Razor zag liggen terwijl ze hem zoende moesten ze even lachen. "Het was maar een hevig stelletje Linol!" Riep een oude man tegen een andere die knorde teleurgesteld en ze verdwenen weer in de bossen Hop sprong meteen van Razor af en spuwde speeksel uit. "Iewg!" Riep ze terwijl ze zich van hem wegdraaide vreemd genoeg had ze de kus niet onprettig gevonden maar dat ging ze hem echt niet zeggen ze werd nu al gek van hem en als hij dan te horen kreeg dat ze vond dat hij goed kon zoenen zou ze helemaal geen rust meer krijgen. Ze keek grijnzend naar Razor. "Blijkbaar heb ik je leven gered, alweer." Zei ze met pretlichtjes in haar ogen.

Wat Hope naar hem schreeuwde vond hij alleen maar leuk en hij merkte dat Will het ook grappig had gevonden. Ze raakte Razor nog verschillende keren met haar staartdie moeilijker te ontwijken was en landen niet veel later op zijn rug. Haar klauwen sneden door zijn vacht heen en ze sleurde hem mee de hemel in. Als ze hem dood wilde hebben zou ze Will ook kwijt raken! Maar ze dook naar beneden en liet hem vlak boven de grond los. Razpr kwam had tegen de bosgrond terecht en die klap was zo hard dat hij gedwongen was om terug te veranderen in zijn menselijke gedaante. De wonden heelde zichzelf en Razor stond op, maar dat was nog even wankel en Hope duwde hem de struiken in. Razor viel achterover en ze sprong boven op hem. Even dacht Razor dat ze hem zou gaan afbeulen, maar ze drukte haar lippen op de zijne en scheurde zijn bloes open. Even had Razor verbaase ogen op gezet, maar herstelde meteen en begon haar vol passie terug te zoenen en liet zijn handen over haar lichaam heen gaan. Dat had hij gemist, maar toen hij wat stemmen hoorde begreep hij dat ze de Bloodhunter geroken had gehad, maar dat maakte hem nu niks uit en nam het er even van. Jammer vond hij het wel dat de ruiters zo snel weg waren. Will had de ruiters eerder gezien dan Razor ze gehoord had, maar vond het een goed idee geweest dat Hope zo gehandelt had. Toen Hope van hem afsprong en hard "Iewg!" riep begon Razor te lachen. Hij stond op en keek even naar de kleding die ze los getrokken had. De knopen waren weg gesprongen en die vond je hier toch niet meer terug. Toen Hope hem wat zei grijnsde hij alleen maar van plezier. 'Als dit vaker gebeuren gaat mag je zo vaak redden als je wilt!' zei Razor slijmend en hij tikte Hope even aan voor hij zich weer in gevecht houding liet zakken en wachten af op wat ze zou doen en ontweek weer de eerste paar aanvallen van haar.

Razor zoende haar terug en zijn walgelijke handen gleden over haar lichaam het was een leuk gevoel maar als ze aan zijn misselijke grijns en zijn manieren dacht werd die gedachte snel verdrongen. Razor moest hard lachen en ze gromde maar kreeg toen een grijns. "Sorry maar dit was een eenmalige redding volgende keer mag je je eigen haagje redden." Zei ze terwijl ze haar haar naar achteren gooide. Hij ging weer in aanvalshouding staan en dat deed Hope ook. "Laten we er een weddenschap van maken goed? Als jij wint mag je me zoenen maar als ik win moet je me met rust laten."Zei ze met een grijns. Ze haalde naar hem uit maar ze mistte en het bloed bleef maar uit haar geraakte flanken vloeien Hope had gedacht dat ze er beter aantoe was mar blijkbaar had ze zichzelf verkeerd ingeschat ze probeerde hem wel te raken maar het ging steeds moeilijker en haar zicht werd waziger door het bloedverlies.

Hope zei dat het eenmalig zou zijn en ze wilde er een weddenschap van maken, want al Razor zou winnen mocht hij haar zoenen, maar als zij won dan moet hij haar met rust laten. Razor liet dat niet door de vingers glippen en zag haar afzwakken door bloed verlies. Normaal kon hij geen wonden helen, maar met een betje hulp van Will ging dat wel. Razor draaide weg van een mislukte aanval van Hope en legde even snel zijn hand op haar wond. Het was een snelle beweging geweest waardoor het bloeden stopte en de wond half geheelt werd. Daarna duwde Razor haar weg, maar kreeg nog net een trap tegen zijn been van haar. Het deed even pijn, maar dat ging wel. Razor sloeg naar haar schouder, maar nu was het Hope die onder zijn aanval door dook en een gemene knal uit deelde recht onder zijn ribben. Alle lucht werd even weg geslagen en Razor wankelde achteruit proberend naar lucht te happen, maar kreeg nog nik naar binnen. Hij ontweek haar volgde uithaal en hapte gretig naar lucht toen zijn longen zich weer wilde vullen. Razor draaide opnieuw weg en heeg even zwaarder dan hij normaal deed tijdens een gevecht. Hope wilde naar hem slaan en Razor was haar net te snel af en greep haar gebalde vuist vast door zijn hand er om heen te slaan en vast te knijpen. de volgende vuist kwam en ook die stopte hij op dezelfde manier. Hij keek haar grijnzend aan. ´Je word al beter, maar je blijft niet snel genoeg. Die ku word van mij.´ zei Razor en draaide zich zo om dat hij Hope over zijn rug trok met haar gebalde vuisten. Razor zetten later zijn voet tussen haar schouderbladen en keek haar nog steeds grijnsend aan.

Ze kon aan paar flinke klappen uitdelen sinds zijn handen haar wond had aangeraakt was hij veel beter er liep geen bloed meer uit. Hij wist haar ook een paar flinke trappen te geven maar haar laatste trap in zijn ribben was een heel succes geweest. Toen ze hem weer wilde slaan greep hij haar olsen beet en bleef maar naar haar grijnzen. Razor draaide zich zo om dat hij Hope over zijn rug trok met haar gebalde vuisten. Razor zetten later zijn voet tussen haar schouderbladen en keek haar nog steeds grijnsend aan. Hop dacht na wat kon ze doen? Transformeren ging niet meer lukken daar had ze te weinig energie voor. Ze had een plan als er één ding was waar hope goed in was dan was het wel lenigheid ze deed haar benen omhoog en sloe die rond razors nek en dan gaf ze zichzelf een goede duw waardoor haar benen Razor naar achtertrokken zijn voet ging van haar schouderbladen af en haar vuisten waren los alleen haar benen lagen nu onder hem. Ze probeerde ze er onderuit te krijgen maar hij had haar enkels al beet gegrepen. Hope kon zich niet op haar rug draaien dat liet zijn greep niet toe.

ope sloeg haar benen rond zijn hals. Die was echt lenig! Razor werd naar achteren getrokken en viel, maar haar benen lagen onder hem en Razor voelde hoe ze die onder hem vandaan probeerde te krijgen en hij greepnaar haar enkel. Hope vocht hevig tegen en probeerde haar voet los te krijgen, maar toen dat niet lukte trapte zemet haar andere vrije been naar hem. Razor ontweekde trap en schoof wat naar achteren zodat hij zijn eigen benen onder zich kon krijgen. De volgende trapbdie ze uitdeelde ving hij op met zijn arm.

Ze trapte een paar keer maar hij bleef haar enkel vasthouden. Hope keek hem zuur aan. "Laat me los!" Riep ze knorrig hij weerde al haar trappen af waar ze echt geiriteed door werd. Ze draaide zich half op haar zij want verder geraakte ze niet. "Razor ik meen het laat los!" Zei ze kwaad terwijl ze hem weer probeerde te stampen ze ging rechter zitten en probeerde nu met haar handen zijn vingers van haar enkel te doen. "RAZOR!" Riep ze nu echt kwaad en ook best wel in paniek Hope werd gek als iets of iemand haar haar vrijheid belemmerde dat had ze sinds de arena ze begon zwaarder te ademen en haar vingers begonnen krampachtig te bewegen terwijl ze haar enkel probeerde los te krijgen.

Razor genoot even van haar paniek, maar de pijn in zijn arm van de laatste trap liet hem toch gedwongen zijn haar los te laten en hij sprong achteruit. Man, ze had hem bijna zijn arm gebroken door die felle trappen,maar hij heelde zichzelf en niet te vroeg. Hope kwam al weer aan zetten, maar hij stapte oppzij en trok aan haar arm en duwde haar verder in de beweging zodat ze uit evenwichtzou geraken.Razor begon te lachen en grinnikte nog wat na toen ze hem weer wilde bewerken met haar vuisten en trappen. Razor blokeerde ze steeds en soms incasseerde hij er een paar, maar zijn uit vallen waren ook niet mis. Hope blokeerde ze ook en begon een beetje zijn vecht stijl over te nemen. Razor danste opzijen gaf haar een felle trap tegen haar heup aan, daarna bleef hij staan kijken in gevechts houding wat ze nu ging doen?

Eindelijk liet hij haar los en hij stond weer te lachen wat haatte ze die lach ze sprong recht en haalde weer naar hem uit een paar flinke klappen kon ze uitdelen maar sommige blokeerde hij ook en de klappen die hij uitdeelde waren niet echt bepaald zacht. zo had ze nog nooit met Will getraind bij die trainingen hield ze zich in en hadden ze elkaar nog nooit echt pijn gedaan maar nu wilde ze Razor echt pijn doen die grijns van zijn gezicht krijgen. Ze keek naar zijn vechtstijl en begon hem wat te immiteren het was eigenlijk best simpel slaan,ontwijken verdedigen. Die stijl was effectief en niet zo moeilijk uit te houden. Hij gaf haar een flinke trap tegen haar heup en een schreeuw ontsnapte uit haar mond die trap was echt pijnlijk! Ze zag hem vanuit haar ooghoeken naar haar kijken ze zag ook Will naar haar kijken met een ietwat bezorgde blik. Hope stond recht en beet op haar lip om niet te schreeuwen ze ging naar Razor toe en toen ze wilde slaan zakte ze door haar benen ze kon niet meer. Ze haatte het dat hij haar verslagen had maar de pijn was te hevig te pijnlijk. Hope hoorde ineens weer hoefgetrappel en richtte haar blik naar de bosjes. Ze luisterde met haar drakengehoor en hoorde stemmen. "Ik zei toch dat er iets niet klopte met dat stelletje?!" Hoorde ze een stem roepen voor de bloodhunters tevoorschijn kwamen ze waren met meer dan straks, veel meer die overvloed konden ze nooit overwinnen! Hope keek even naar Razor ze wilde opstaan en vluchtten maar het lukte haar niet de wonde deed teveel pijn ze kon onmogelijk nog opstaan laat staan rennen!