Running free

Luna was in het bos aan het rondrennen ze genoot van de wind in haar manen maar ze moest nog steeds voorzichtig zijn er kon een blood hunter op de loer liggen. Luna was dol op rennen het deed haar denken aan betere tijden, voor de moord en voor de leugens. In de tijd dat iedereen nog in vrede samen kon leven dat bloodhunters er nog niet waren. Haar grootouders hadden die tijd nog meegemaakt toen was alles nog mooi en liefelijk. Luna rende ook om haar gedachten te verzetten ze wist niet goed wat ze gezien had. Wat deed Ezio daar? En waarom? Ze was niet kwaad ofzo neen ze kon niet kwaad zijn op hem. Als hij zo gelukkiger was moest ze dat accepteren. Luna was zo in verdachten gezonken dat ze niet doorhad dat iemand naar haar stond te kijken.

Robin reed door de bos op zijn trouwe dier Storm die zich door alle struiken en andere dingen. Hij genoot van het weer dat er was en zijn boog ing aan de zadel gespannen als hij zich moest verdedigen. Maar een echte boog hing er ook aan en zijn pijlen koker was vol met 24 pijlen of wel met 24 levens. Hij kon sinds zijn 6 al met een normale pijl en boog omgaan en zijn paard storm die een kiger mustang was, was er op getraind om stil te blijven staan of voorzichtig rennen zo dat hij goed kon mikken. De takken begonnen laag te hangen en dus kwam hij uit zijn zadel naar beneden en pakte zijn boog en begon naar voren te lopen langs de bomen, Zijn paard volgde hem braaf en toen hij bij een open veld kwam merkte zag hij een prachtige eenhoorn aan het rennen. Wat was ze prachtig. Dacht hij bij zich zelf en liet een teken zien zo dat storm naast hem kwam staan. Samen keken ze naar het beeld.

Luna rende nog even verder rennen was rustgevend maar plots hoorde ze een geluid het was heel zacht maar toch hadden haar oren het opgevangen. Luna stopte met rennen en keek naar de plek van het geluid. Ze zag een man staan en een paard. Ze zag ook meteen dat de man gewapend was. Luna raakte een beetje in paniek en begon te steigeren ze gallopeerde door het open veld maar ze zag nergens een uitweg waar ze als eenhoorn doorpastte. Ze zat hier vast. Zelfs nu ze in paniek was zag ze er nog prachtig uit. Zo'n paard wilde iedereen hebben...

Hij keek rustig hoe de eenhoorn Steigerde, ze zag toch prachtig uit maar ze moest duidelijk kalmeren. Dus sprong hij op de rug van zijn trouwe dier en galoppeerde achter haar aan en toen ze bij de open veld waren gleed hij van zijn zadel en klopte op de hals van storm e nfluisterde zacht in zijn oor dat hij hier moest blijven. Zo liep Robin naaar voren een legde zijn boog weg zo dat ze niet bang zou worden. 'Rustig maar meisje, i kdoe je niks. ik heb al een lieve paard dus hoef ik je niet.' Hij suste en liep voorzichtig dichterbijer. Het was echt een prachtige wezen en hij zag niet in hoezo hij haar zou meoten vangen, zo een schepsel zou niemand iets kwaads doen en een area zou haar helemaal veranderen.

De gewapende man kwam naar haar toe maar legde zijn boog neer. Ze kalmeerde een beetje maar snapte het niet helemaal. Ze rende nog steeds maar ze deed het al wat rustiger. o liep Robin naar voren een legde zijn boog weg zo dat ze niet bang zou worden. 'Rustig maar meisje, ik doe je niks. ik heb al een lieve paard dus hoef ik je niet.' Hij suste en liep voorzichtig dichter bij er. Luna stopte en zette ook een stap naar de man toe die zijn wapens had wegedaan. Ze stond recht voor hem ze kon hier toch niet weg teminste niet in deze gedaante.

De eenhoorn kwam wat dichterbij en Robin glimlachte en floot zachtjes naar storm die meteen naar hem toe liep, Hij pakte uit een zadel tas een rode appel en hield zijn arm gestrekt met het appel voor het prachtige dier, natuurlijk vond zijn paard het niet leuk en probeerde het appel zelf te pakken. Robin pakte hem aan zijn teugels en hield hem tegen. Storm snoof boos en schudde met manen dat hij het stom vond. 'weetje ik heb heel veel dieren al egzien maar nog nooit zo een mooie eenhoorn.' Zei hij tegen zijn paard en die knikte met zijn hoofd. en hinnikte dat hij er mee eens was. 'weetje meisje je hebt prachtige ogen...Zulke heb ik nog nooit gezien.' Zei hij met een glimlach.

De man kwam dichterbij en rijkte haar een appel toe. Zijn paard protesteerde hevig. De man keek naar zijn paard en begon er tegen te praten. 'weetje ik heb heel veel dieren al egzien maar nog nooit zo een mooie eenhoorn.' Zei hij tegen zijn paard en die knikte met zijn hoofd. en hinnikte dat hij er mee eens was. Luna snoof aan de appel en at hem toen op. Hij was lekker zoet. 'weetje meisje je hebt prachtige ogen...Zulke heb ik nog nooit gezien.' Zei hij met een glimlach. Luna versteende weer even. Wat had iedereen toch met haar ogen? Zo bijzonder vond ze ze niet. Toen Luna de appel had doorgeslikt keek ze naar de schijnbaar ongevaarlijke blood hunter. En ik heb nog nooit zo een aardige bloodhunter ontmoet als jij. Ze cirkelde even rond de man en snoof zijn geur op.

HIj glimlachte toen ze begon met eten en klopte op de hals van zijn eigen paard en fluisterde in de oor 'Je krijgt er ook zo eentje.' Toen het paard alles op had trok hij zijn hand terug en haalde een andere appel voor zijn andere lieve dier. En ik heb nog nooit zo een aardige bloodhunter ontmoet als jij. Hij versteende meteen toen hij die stem hoorde 'Dus de sprookjes zijn waar, eenhoorns kunnen dus praten.' Zei hij meer tegen zich zelf dan tegen het eenhoorn 'Nouja er zijn wel meer blood hunters die net zo als ik zijn. Ohja mijn naam is Robin hood schoonheid.' Zei hij rustig en hangde zijn boog weer an de zadel.

De man gaf een appel aan zijn paard dat maakte haar blij. Hij versteende meteen toen hij die stem hoorde Luna schrok even. 'Dus de sprookjes zijn waar, eenhoorns kunnen dus praten.' Zei hij meer tegen zich zelf dan tegen het eenhoorn Luna knikte. 'Nouja er zijn wel meer blood hunters die net zo als ik zijn. Ohja mijn naam is Robin hood schoonheid.' Zei hij rustig en hangde zijn boog weer an de zadel. Dat is waar Ezio was net zo hij deed haar ook geen kwaad. Luna zuchtte ze wilde weer op haar mensenbenen staan maar ze wist niet of ze de man kon vertrouwen. Luna keek naar hem. Mijn naam is Luna, maar kan je mijn identiteit geheimhouden als ik mijn mensen gedaante aanneem? Ze keek hem vragend aan.

Mijn naam is Luna, maar kan je mijn identiteit geheimhouden als ik mijn mensen gedaante aanneem? Ze keek hem vragend aan. Hij haalde zijn schouders op en zei rustig 'Maak je maar geen zorge Lun, i kkan me mond houden en Storm hier zal ook nie door vertellen.' Zei hij en lachte naar haar. Dus het was een shape shifter maar wat kon het schele. Hi jwas toch niet op jacht ofzo en als hij dat wel was zou hij haar toch niet vangen omdat ze geen gewaar zou zijn. Zijn paard hinnikde luid en wou net een stap naar voren zetten maar Robin hield hem tegen en fluisterde wat in zijn oor. En hield hem tegen. Die meisje zou wat meer ruimte mogen hebben.

Hij haalde zijn schouders op en zei rustig 'Maak je maar geen zorge Lun, i kkan me mond houden en Storm hier zal ook nie door vertellen.' Zei hij en lachte naar haar. Luna knikte ze vertrouwde hem wel. Luna ging een paar passen achteruit en veranderde van vorm. Haar lange witte haar hing over haar schouders en haar vrij korte lila jurkje wapperde in de wind. Ze keek naar Robin en ging toen naar storm toe. Ze aaide het paard over zijn neus. Ja, jij bent een lieve jongen hè... Zei ze met haar rinkelende bellen stem. Ze keek niet echt naar robin of zijn reactie.

Hij keek naar de verrandering, hoe vak ahd hij dit wel niet mee gemaakt maar nog steeds verbaasde het hem, Luna leek wel erg veel op haar verandering. Ze had net zulke prachtige haar en die ogen..Wat waren ze toch mooi. Dat jurkje paste ook heel goed bij haar, terwijl hij dat dacht liep ze naar storm Ja, jij bent een lieve jongen hè... Zei ze met haar rinkelende bellen stem. Hij keek naar het prachtige meisje en lachte naar haar. Zijn paard probeerde de haar van Luna vast te pakken.

Het paard probeerde haar haar te pakken en ze sprong speels achteruit. Ze kwam op haar tenen terecht net als de meest sierlijke ballerina. Haar haar zwierde mee en ze kreeg robins blik in de gaten. Hij staarde met zo een blik net zoals Ezio altijd deed als hij haar in het maanlicht zag of als hij met haar danste. Ze keek weer naar Robin. Wil je alsjeblieft niet zo naar me kijken? Vroeg ze met pijn in haar stem ze wilde nu niet aan Ezio denken dat kon haar hart niet aan....

HIj keek bewonderend naar Luna terwijl ze een beetje danste, waarom hate blood hunters de shape shifter. Natuurlijk kende hij dat stomme verhaal maar hij geloofde er niet snel in, want als je ale verrhale zou geloven zou je over hem ook veel te weten komen. In een stad was hij de zoon van de baron Charlie Hood, maar in de dorpen stond hij bekend als Robin Hood de voor de arme zorgt en een grote hart heeft. Wil je alsjeblieft niet zo naar me kijken? hij keek op van zijn gedachten en knikte. 'eeh ja tuurlijk Luna.' zei hij met een lach en ontspande zich.

Ze zag hoe hij aan het denken was en toen haar vraag beantwoorde. 'eeh ja tuurlijk Luna.' Luna lachtte opgelucht. En ze begon ook nate denken te denken over Robin's naam waar had ze die naam nog gehoord? Ergens gelezen? Ooh ja! Nu wist ze het weer. Ze had over de familie hood gelezen in een boek. Het was een rijke en adelijke familie. Luna werd een beetje verlegen zat ze hier gewoon met een barons zoon te praten. Ooh, mijn excuses meneer Hood ik had eerst nog niet door wie u was. Luna maakte een buiging shapeshifters hadden respect voor deze bloodhunter elke shape shifter kende de verhalen over de nobele Robin hood.

Robin liet izjn paard los lopen om wat te grazen terwijl hij zelf over de open plek keek. et was lang geleden dat hij hier was geweest. Iets vn 11 jaar ofzo, ook al was hij tot zijn 4 levensjaar in een stad gewoond was hij daarna naar zijn opa en oma gekomen om in een dorp te leven. En toen hij 10 werd ging hij naar zijn oom om daar te helpen. Ooh, mijn excuses meneer Hood ik had eerst nog niet door wie u was. Hij keek verward naar Luna terwijl ze een buiging maakte, hoezo deed iedereen dit als ze wisten wie hij was, hij wou neit eens iets van die baron gedoe weten. Zijn broer mocht alles overnemen als hun vader dood ging, zelf wou hij niks er van. 'Luna dat hoefde niet, Ik ben neit zo plechtig als me broer of me vader.' zei hij verlegen En ging op de grond zitten. Wat hadden shape shifters toch steeds als ze hem zagen, hij was een normale jonge die vrede wilde en geld terug gaf dat zijn vader van de amre afpakte.

'Luna dat hoefde niet, Ik ben neit zo plechtig als me broer of me vader.' zei hij verlegen En ging op de grond zitten. Luna begreep het eerst niet helemaal waarom hij zo reageerde maar toen snapte ze het ze ging langs hem zitten en keek naar hem. Robin ik heb geen respect voor je om wat je bent of wat je vader is. Maar om wat jij doet. Ze hoopte dat hij het nu zou snappen. Ze was niet respectvol omdat hij een baron was. Nee dat vond ze niet belangrijk het was wat hij deed voor de arme mensen de mensen die echt hulp nodig hadden. Luna ging op haar rug liggen en staarde naar de hemel.

Hij zag dat ze naast hem ging zitten en hem aankeek. Robin ik heb geen respect voor je om wat je bent of wat je vader is. Maar om wat jij doet. Hij keek haar met wazige ogen en glimlachte naar haar. Toen ze ging liggen en naar de hemel keek. 'Ach ik ben blij om mensen blij te zien als ik ze kan helpen.' Hij ging ook op zijn rug liggen en sloot zijn ogen en herrinerde zich hoe hij hier voor het eerst kwam en met de hond van hun oma en opa. Toen zijn hond begon te grommen stond hij oog in oog met zijn eerste shape shifter. Boven boven wonder had die hem niks aangedaan en zelfs met hem gespeeld.

'Ach ik ben blij om mensen blij te zien als ik ze kan helpen.' Hij ging ook op zijn rug liggen en sloot zijn ogen. Luna dacht er net zo over maar voor een shapeshifter was het lastig om mensen te helpen, ze mochten namelijk niet teveel de aandacht trekken. Luna hoorde even een geluid maar het bleek gewoon een vogel te zijn. Luna liep naar storm toe en gaf hem een appel. Ze legde haar hoofd tegen hetzijne en begon tegen het paard te praten. Mag ik op je rijden lieve jongen? Vroeg ze vriendelijk het paard knikte en boog naar ondere zodat Luna makkelijker op hem kon kruipen. Luna reed op het dier alsof het niets was (ookal had ze dan nog nooit op een paard gezeten) Luna voelde het paard goed aan het was bijzonder, en ontzettend lief. Terwijl het paard in galop was ging Luna rechtstaan op de rug van het dier. Het was zalig die wind door haar haren. Luna lachtte een oorverdovend mooie lach en sprong toen van het paard af.

Luna liep naar storm toe en gaf hem een appel. Ze legde haar hoofd tegen hetzijne en begon tegen het paard te praten. Mag ik op je rijden lieve jongen? Vroeg ze vriendelijk het paard knikte en boog naar ondere zodat Luna makkelijker op hem kon kruipen. Luna reed op het dier alsof het niets was (ookal had ze dan nog nooit op een paard gezeten) Luna voelde het paard goed aan het was bijzonder, en ontzettend lief. Terwijl het paard in galop was ging Luna rechtstaan op de rug van het dier. Het was zalig die wind door haar haren. Luna lachtte een oorverdovend mooie lach en sprong toen van het paard af. Hij keek naar zijn paard, wat raar normaal zou Storm niemand op zijn rug behalve hem. Niemand had ooit gewaagt om op storm te gaan zitten omdat ze wisten dat hij hun erg veel pijn zou doen. HIj kende zijn lieve paard al zijn hele leven en niemand kon hem vroeger temmen tot hij kwam en met hem bezig ging houden. 'Dat was knap gereden.' zei hij tegen Luna en knikte respect vol.