Playtime with daddy [Robin]

Hope glunderde en werd daardoor geel [kleur van vrolijkheid] Ze sprong in haar vaders armen en keek hem aan. "Moet ik echt nog zolang wachten papa? Ik ben toch al groot?" Zei ze met smekende oogjes ze had altijd al eens met pijl en boog willen schieten maar ze had het nooit durven vragen. Er verscheen een plagerig lachje op zijn gezicht en hij schudde zijn hoofd 'Je bent nog jong en niet krachtig genoeg om een pees naar achter te halen, en zo oud begon ik ook met schieten, dus niet zeuren.' Hi jlachte naar haar en samen liepen ze door de bos.

Er verscheen een plagerig lachje op zijn gezicht en hij schudde zijn hoofd 'Je bent nog jong en niet krachtig genoeg om een pees naar achter te halen, en zo oud begon ik ook met schieten, dus niet zeuren.' Hi jlachte naar haar en samen liepen ze door de bos. Ze keek hem even zuur aan en kruiste haar armen haar huid werd nu rood. "Maar jij bent een gewoon mens en ik een draak." Zei ze met een tegenspruttelend stemmetje. Toen kreeg ze een grijns op haar gezicht en klom op haar vaders rug ze probeerde de boog en een pijl te pakken maar het was nogal lastig.

Ze keek hem even zuur aan en kruiste haar armen haar huid werd nu rood. "Maar jij bent een gewoon mens en ik een draak." Zei ze met een tegenspruttelend stemmetje. Toen kreeg ze een grijns op haar gezicht en klom op haar vaders rug ze probeerde de boog en een pijl te pakken maar het was nogal lastig. HIj hield de boog ver bij haar vandaan ook al zal ze hem te pakken krijgen, het zou haar nooit lukken om de pees naar achter te trekken want deze ding was misschien 50 kilo als het neit zwaarder was, en misschien zag hij er niet sterk uit van buitenkant waren zijn arm spieren goed getraind. 'JA maar jij bent nog een kind en ik een volwassene.' Zei hij plagerig.

Hij hield de boog bij haar vandaan. Ze gromde een beetje van ergenis. 'JA maar jij bent nog een kind en ik een volwassene.' Zei hij plagerig. Ze zat nu op zijn schouders en probeerde nog steeds zijn boog te pakken. "Maar papa jij was ook een kind toen je leerde boog schieten." Zei ze met een zeurend stemmetje. Ze liet zich van zijn rug vallen en toen hij zich bukte om te kijken of het met haar ging greep ze de boog en klom in een boom. Ze zat op een tak 2 meter boven de grond en probeerde de pijl weg te schieten maar het wilde maar niet lukken de boog bewoog niet ze probeerde en probeerde maar het lukte niet ze zuchtte geërgerd. En keek naar haar vader met een bang gezichtje nu was hij vast boos...

"Maar papa jij was ook een kind toen je leerde boog schieten." Zei ze met een zeurend stemmetje. Ze liet zich van zijn rug vallen en Hij bukte zich om te kijken of het wel ging, die meid was erg slim want ze pakte zijn boog af en klom een boom i nen zat op een tak 2 meter boven hem, Hij keek naar Hope die daar boven een pijl probeerde af te schieten maar toen het niet lukte zuchte ze geërgerd en keek naar hem met een bange gezicht. HIj glimlachte naar har en wenkte naar zijn dochter zodat ze naar beneden zou komen.

HIj glimlachte naar har en wenkte naar zijn dochter zodat ze naar beneden zou komen. Hope klom weer uit de boom en gaf de boog terug aan Robin ze keek een beetje verlegen ze met haar handen op haar rug en haar hoofd naar de grond. "Papa kon jij als kind wel al die boog aanspannen?" Zei ze met een zacht stemmetje ze was beschaamd dat ze de pees niet had kunnnen uittrekken en de pijl had laten wegschieten. Papa had dus gelijk ze was nog te klein voor de boog er rolde een traan over haar wang. Waarom was ze zo zwak?

Hope klom weer uit de boom en gaf de boog terug aan Robin ze keek een beetje verlegen ze met haar handen op haar rug en haar hoofd naar de grond. "Papa kon jij als kind wel al die boog aanspannen?" Zei ze met een zacht stemmetje, hij keek zijn dochter aan 'deze boog kon ik toen zelf ook niet naar achter trekken maar ik kreeg een veel lichtere boog maar die zelfs lukte me een paar dagen niet. MAar na veel oefenen lukte het me wel.' Hij ging op zijn hurken zitten en veegde de traa nweg die over haar wang rolde 'JE bent niet zwak lieve schat maar deze boog is vee lte zwaar voor je.' Zei hij zachtjes en keek i khaar blauwe kijkers...

hij keek zijn dochter aan 'deze boog kon ik toen zelf ook niet naar achter trekken maar ik kreeg een veel lichtere boog maar die zelfs lukte me een paar dagen niet. MAar na veel oefenen lukte het me wel.' Hij ging op zijn hurken zitten en veegde de traa nweg die over haar wang rolde. Ze glimlachte heel lichtjes haar papa was geweldig. 'JE bent niet zwak lieve schat maar deze boog is vee lte zwaar voor je.' Zei hij zachtjes en keek i khaar blauwe kijkers. Nu lachte hoop haar tandjes bloot en knuffelde haar vader. Ze maakte een kommetje met haar handen en fluisterde wat in zijn oor. "Mag ik dan een lichtere boog?" Vroeg ze met een engeltjes stem. Ze keek hem smeekend aan met haar grote blauwe ogen op zielig.

Nu lachte hoop haar tandjes bloot en knuffelde haar vader. Ze maakte een kommetje met haar handen en fluisterde wat in zijn oor. "Mag ik dan een lichtere boog?" Vroeg ze met een engeltjes stem. Ze keek hem smeekend aan met haar grote blauwe ogen op zielig. HIj maakte ook een kommetje van zijn handen en flusiterde in haar oor 'Die meot ik eerst maken.' Toen stond hi jzelf op en pakte har vast en zette haar op zijn schouders 'Welke kant op Kapitein.' Zei hij en keek met zijn ogen naar boven.

HIj maakte ook een kommetje van zijn handen en flusiterde in haar oor 'Die meot ik eerst maken.' Toen stond hi jzelf op en pakte har vast en zette haar op zijn schouders 'Welke kant op Kapitein.' Zei hij en keek met zijn ogen naar boven. Hope hield zijn hoofd vast en wees naar rechts die kant op paardje! Daar zijn wilgen die zijn lekker buigzaam voor mijn boog" Zei ze met een glimlach terwijl ze lichtjes met haar voetten schopte net alsof ze een paard aanspoorde. Ze vond het leuk om in papa's schouders te zitten ze waren zacht maar toch gespierd. Papa was geweldig hij werd nooit boos op haar daarom was hij haar grote held. Ze zag een boom een mooie treur wilg en ze trok lichtjes aan Robins haar alsof het teugels waren. "How paardje! Daar is de boom voor mijn boog!" Zei ze met een glimlach.

Hope hield zijn hoofd vast en wees naar rechts die kant op paardje! Daar zijn wilgen die zijn lekker buigzaam voor mijn boog" Zei ze met een glimlach terwijl ze lichtjes met haar voetten schopte net alsof ze een paard aanspoorde. Ze vond het leuk om in papa's schouders te zitten ze waren zacht maar toch gespierd. Papa was geweldig hij werd nooit boos op haar daarom was hij haar grote held. Ze zag een boom een mooie treur wilg en ze trok lichtjes aan Robins haar alsof het teugels waren. "How paardje! Daar is de boom voor mijn boog!" Zei ze met een glimlach. HIj stopte en keek naar de boom en knikte toen, pakte haar va nde schouders en zette haar voorzichtig weer po de grond en haalde zijn dolk te voorschijn en begon stukken te hakken in de takken, hi jhad er een hele grote bos voor nodig en het zou ook een paar weken duren voor dat hij het klaar had. 'Hope wil je deze takke nvast pakken en in naast onze picknick tas leggen.' Zei hij en gaf een hoop takken aan zijn dochter.

HIj stopte en keek naar de boom en knikte toen, pakte haar va nde schouders en zette haar voorzichtig weer po de grond en haalde zijn dolk te voorschijn en begon stukken te hakken in de takken, hi jhad er een hele grote bos voor nodig en het zou ook een paar weken duren voor dat hij het klaar had. Hope vond het eng als haar vader met wapens bezig was dan zag ze steeds de enge mannen voor zich de slechte bloodhunters. 'Hope wil je deze takke nvast pakken en in naast onze picknick tas leggen.' Zei hij en gaf een hoop takken aan zijn dochter. Hope knikte en veranderde even in haar drakenvorm om de takken makkelijker te vervoeren. Ze legde alles bij de picknik mand en vloog toen naar haar vader ze sprong hem omver en veranderde toen weer in haar mensenvorm ze was aan het lachen. "Ik zei toch dat ik sterk was" Zei ze met pretlichtjes in haar ogen.

Hope knikte en veranderde even in haar drakenvorm om de takken makkelijker te vervoeren. Ze legde alles bij de picknik mand en vloog toen naar haar vader ze sprong hem omver en veranderde toen weer in haar mensenvorm ze was aan het lachen. "Ik zei toch dat ik sterk was" Zei ze met pretlichtjes in haar ogen. HIj knikte 'JA dat zie en merkt ik.' Zei hij lachend en tilde haar op en ging zelf ook zitten en keek bedenkelijk naar de hemel 'En Hope wat wil jij vandaag nog doen voor dat we naar huis gaan?' vroeg hij rustig.

HIj knikte 'JA dat zie en merkt ik.' Zei hij lachend en tilde haar op en ging zelf ook zitten en keek bedenkelijk naar de hemel 'En Hope wat wil jij vandaag nog doen voor dat we naar huis gaan?' vroeg hij rustig. Hope dacht even na wat wilde ze nog doen? Ze keek naar haar vader en kroop tegen hem aan. "Papa ik heb overlaatst een jongen ontmoet hij heet Will maar hij woont niet in he mensendorp hij woont ergens anders in het gebied waar ik van mama niet heen mag maar wat is daar?" Vroeg ze nieuwsgierig ze wilde weten wat daar was en waarom ze daar niet mocht komen. Ze zat op haar vaders schoot en legde haar hand op zijn hand zijn hand was veel groter dan die van haar ze vond het fasinerend.

Ze keek naar haar vader en kroop tegen hem aan. "Papa ik heb overlaatst een jongen ontmoet hij heet Will maar hij woont niet in he mensendorp hij woont ergens anders in het gebied waar ik van mama niet heen mag maar wat is daar?" Vroeg ze nieuwsgierig ze wilde weten wat daar was en waarom ze daar niet mocht komen. Ze zat op haar vaders schoot en legde haar hand op zijn hand zijn hand was veel groter dan die van haar ze vond het fasinerend. Hij keek haar onderzoekend aan 'Er is hier in het bos nog een groep van shape shifters die blood hunters moorden, je moeder kent de leider Dregoe heel erg goed maar ze had voor dat jij geboren was ruzie gehad. Ik had dus met Dregoe een afspraak gemaakt zodat zij ons in rust lieten en ik wil ook dat jij neit meer die richting gaat.' Zei hij rustig. hi jwist dat Hope zich soms eenzaam voelde en die jonge: Will dat was haar leeftijdsgenoot, dus ze moesten met Dregoe ee nkeer afspreken en kijken wat ze konden doen.

Hij keek haar onderzoekend aan 'Er is hier in het bos nog een groep van shape shifters die blood hunters moorden, je moeder kent de leider Dregoe heel erg goed maar ze had voor dat jij geboren was ruzie gehad. Ik had dus met Dregoe een afspraak gemaakt zodat zij ons in rust lieten en ik wil ook dat jij neit meer die richting gaat.' Zei hij rustig. Ze keek hem aan met een pruillipje. "maar papa ik ben toch geen bloodhunter? Ik ben toch een shapeshifter? En als jij een toch een held? Waarom zouden ze ons dan haten?" Vroeg ze zich af. Ze keek haar papa smelkend aan ze wilde Will nog zien hij was de enige vriend die ze had.

Ze keek hem aan met een pruillipje. "maar papa ik ben toch geen bloodhunter? Ik ben toch een shapeshifter? En als jij een toch een held? Waarom zouden ze ons dan haten?" Vroeg ze zich af. Hij schudde zijn hoofd 'nee lieverd i khad met hem afgesproken dat ik en mijn familie neit op hun terrein kom, Dregoe is een wolf wat betekend dat hij zijn territoria zal verdedigen met alles wat hij heeft.' Hij aaide haar wang 'geen zorge i kzal met Dreoge praten en misschien kunnen we samen iets verzinnen voor jou en Will.' Zei hij rustig.

Hij schudde zijn hoofd 'nee lieverd i khad met hem afgesproken dat ik en mijn familie neit op hun terrein kom, Dregoe is een wolf wat betekend dat hij zijn territoria zal verdedigen met alles wat hij heeft.' Hij aaide haar wang 'geen zorge i kzal met Dreoge praten en misschien kunnen we samen iets verzinnen voor jou en Will.' Zei hij rustig. Hope stak haar borst vooruit en zei met een stoere stem. "Papa ik ben niet bang voor wolven hoor!" Zei ze zelfverzekerd. Ze keek hem glimlachend aan hoe meer hij erover sprak hoe liever ze er naartoe wilde en als die Dregoe echt zo erg was kon ze zich verstoppen met haar gaven. Ze was haar plan al helemaal aan het uitdocteren. "En anders kan ik er toch heen met nonkel Kiba?" Vroeg ze met een engelen lach.

Hope stak haar borst vooruit en zei met een stoere stem. "Papa ik ben niet bang voor wolven hoor!" Zei ze zelfverzekerd. Ze keek hem glimlachend aan hoe meer hij erover sprak hoe liever ze er naartoe wilde en als die Dregoe echt zo erg was kon ze zich verstoppen met haar gaven. Ze was haar plan al helemaal aan het uitdocteren. "En anders kan ik er toch heen met nonkel Kiba?" Vroeg ze met een engelen lach. Hij keek haar serieuze aan 'Hope beloof me tot ik iets neit heb geregeld je daar neit heen gaat.' Zei hij rustig.

Hij keek haar serieuze aan 'Hope beloof me tot ik iets neit heb geregeld je daar neit heen gaat.' Zei hij rustig. Hopes lach verdween en werd nu een smeekbede. "Maar papa..." Zei ze met een jammerend stemmetje terwijl ze tegen hem aankroop. Ze wreef met haar hand over zijn borst. "Papa ik wil Will nog zo graag zien hij is de enige vriend die ik heb..." Zei ze met een pruillipje terwijl er een traan uit haar blauwe oogjes rolde.

Hopes lach verdween en werd nu een smeekbede. "Maar papa..." Zei ze met een jammerend stemmetje terwijl ze tegen hem aankroop. Ze wreef met haar hand over zijn borst. "Papa ik wil Will nog zo graag zien hij is de enige vriend die ik heb..." Zei ze met een pruillipje terwijl er een traan uit haar blauwe oogjes rolde. Hij veegce die traan weg 'Lieverd, ik beloof dat i kalles zo snel mogelijk ga regelen, maar ik vind het gewoon fijner idee als ik weet dat me dochter thuis zit, je mag al door de hele territoria behalve paar plekken na komen maar ik wil dat je even vol houd om paar dagen zonder Will.' HIj kuste weer haar voorhoofd.

Hij veegce die traan weg 'Lieverd, ik beloof dat i kalles zo snel mogelijk ga regelen, maar ik vind het gewoon fijner idee als ik weet dat me dochter thuis zit, je mag al door de hele territoria behalve paar plekken na komen maar ik wil dat je even vol houd om paar dagen zonder Will.' HIj kuste weer haar voorhoofd. Hope keek hem aan en knikte. "Oké papa" zei ze met een lachje terwijl ze haar hoofd tegen zijn borst legde en stilletjes in slaap dommelde.