Playtime with daddy [Robin]

Hope was gegroeid tot een echt klein engeltje ze liep rond in haar jurkje tussen de bloemen haar vader was in de buurt en ze was blij als hij er was met zijn pluizie baardje. Hope wreef er nog graag over met haar handjes maar ze wist nu wel dat ze er niet aan mocht trekken. Ze plukte een paar bloemen die ze later aan haar mama kon geven ze liep weer naar haar vader toe en ze had een vlinder in haar hand ze keek hem breed glimlachend aan en nam de kleuren van de vlinder aan toen liet ze hem weer vliegen en sprong in haar vaders armen ze gaf hem een zoen op zijn pluizige kaak en keek hem glimlachend aan haar kleine tandjes glommen in de zon...

Hij zat bij de Fields te genieten va ndeze dag terwijl hij Hope scherp in de gaten hield, Ze was al 5 jaar en ongelovelijk snel gegroeid. Ze had prachtige bruin lang haar en die blauwe ogen leken net van een engel, eigenlijk was ze ook een engel vond hij. Ze was nu bloemen aan het plukken, zeker voor Widow. Hij zag hoe ze naar hem toe liep en glimlachte naar haar En keek hoe ze veranderde naar de kelur van de vlinder die hij net los liet. Toen sprong ze in zijn armen en gaf een zoen op zijn kaak. Van Hope mocht hij zich neit meer scheren maar soms deed hij dat want hij wou zeker geen baard hebben. Hope glimlachte naar hem en haar Tandjes glommen in de zon. 'Zo Hope wat heb jij mooie bloemen geplukt! Voor wie zijn die?' vroeg hij lachend en keek haar vragend aan.

Ze merkte dat zijn baard minder pluizig was geworden ze keek hem even aan met fronzende wengbrauwen hij mocht het pluizige laaagje niet laten verdwijnen. Dacht ze in zichzelf. 'Zo Hope wat heb jij mooie bloemen geplukt! Voor wie zijn die?' vroeg hij lachend en keek haar vragend aan. Hope keek hem even grinnikend aan en stopte de bloemen in de picknik mand toen hield ze haar handen voor haar mond en veranderde even van kleur waardoor ze praktisch onzichtbaar was. "Dat is een geheimpje" Zei ze met haar engelen stem ze werd weer haar normale kleuren en verstopte haar ogen. Hope hield van van kleur veranderen het was heel grappig.

Hope keek hem even grinnikend aan en stopte de bloemen in de picknik mand toen hield ze haar handen voor haar mond en veranderde even van kleur waardoor ze praktisch onzichtbaar was. "Dat is een geheimpje" Zei ze met haar engelen stem ze werd weer haar normale kleuren en verstopte haar ogen. Hij glimlachte naar haar, Hij was er redelijk aan gewend geraakt dat ze steeds van kelur veranderde en aan die nies was hij ook al gewend geraakt. 'Ooh maar kan je dat geheim ook goed bewaren , ook bij een kietel beurt?' Zij hij lachend en begon haar te kietelen. Hij hield echt heel erg van zijn dochter en zou noit iets laten overkomen.

'Ooh maar kan je dat geheim ook goed bewaren , ook bij een kietel beurt?' Zij hij lachend en begon haar te kietelen. Hope begon te lachen en met haar benen en armen te schoppen. "Pa...papa.....niet doen! Hahahaha Papa stop!" Riep ze lachend. Hope keek haar vader aan en bleef lachen ze kon net zo slecht tegen kietelen als widow. Ze keek haar vader aan en tussen het lachen door schaterde ze: "Ze zijn voor mama!" Giechelde ze terwijl ze onder hem uit probeerde te komen maar zijn kietelende vingers waren veel te sterk. Hope bleef de velden vullen met haar sprookjesachtige lach...

Hope begon te lachen en met haar benen en armen te schoppen. "Pa...papa.....niet doen! Hahahaha Papa stop!" Riep ze lachend. Hope keek haar vader aan en bleef lachen ze kon net zo slecht tegen kietelen als widow. Ze keek haar vader aan en tussen het lachen door schaterde ze: "Ze zijn voor mama!" Hij lachte en liet haar toen los, wat was ze toch een schatje. 'Wat ben je toch een lieve meid Engel van me.' HIj kuste haar voor hoofd en ging toen weer recht zitten. En keek naar de natuur 'je hebt heel veel geluk dat je zo dicht bij de natuur staat weetje.' Zei hij nep jaloers en keek om zich heen.

Hij lachte en liet haar toen los. 'Wat ben je toch een lieve meid Engel van me.' HIj kuste haar voor hoofd en ging toen weer recht zitten. Hope keek hem glimlachend aan en met een soepele beweging ging ze zitten. Papa keek naar de natuur 'je hebt heel veel geluk dat je zo dicht bij de natuur staat weetje.' Zei hij nep jaloers en keek om zich heen. Hope kroop op haar vaders rug en keek naar de natuur en toen weer naar haar vader. "Papa? Waarom kan jij eigenlijk niet van vorm veranderen zoals mama en ik?" Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze op zijn schouders kroop en haar hoofd voor het zijne hield waardoor haar vlecht voor zijn neus bungelde.

Hope kroop op haar vaders rug en keek naar de natuur en toen weer naar haar vader. "Papa? Waarom kan jij eigenlijk niet van vorm veranderen zoals mama en ik?" Vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze op zijn schouders kroop en haar hoofd voor het zijne hield waardoor haar vlecht voor zijn neus bungelde. Hij lachte naar haar, 'Er zijn 2 soorten mensen in deze wereld kleine engel, een shape shifter die va nvorm kunnen veranderen en een gewone mens zo als ik dus.' Hij hield zijn uitleg kort maar zeker krachtig en hij wou haar nog niet vertellen over blood hunters en wat ze allemaal doen enzo...Hij wou in haar ogen nog de wereld vredig laten zien.

Hij lachte naar haar, 'Er zijn 2 soorten mensen in deze wereld kleine engel, een shape shifter die va nvorm kunnen veranderen en een gewone mens zo als ik dus.' Hope verwerkte het en gaf haar vader een kus op zijn kruin met haar kleine lipjes. Hope kroop van zijn rug en ging op zijn schoot zitten ze gaf hem een knuffel en bleef naar zijn hart luisteren. "Papa hoe hebben jij en mama elkaar ontmoet?" Vroeg ze met een oopvolle stem. Ze kon het zich al voorstellen papa die mama redde van een engered en dan werden ze verliefd net zoals in de plaatjes boeken die mama sprookjes noemt.

Hope gaf haar vader een kus op zijn kruin met haar kleine lipjes. Hope kroop van zijn rug en ging op zijn schoot zitten ze gaf hem een knuffel en bleef naar zijn hart luisteren. "Papa hoe hebben jij en mama elkaar ontmoet?" Vroeg ze met een oopvolle stem. Hij glimlachte naar haar 'Ik was in het bos aan het wandelen toen ik je moeder plotseling hoorde schreeuwen om hulp, toen ik aankwam rijden op Storm was de bandiet al weg gerend en je moeder lag er hulpeloos op de grond, ik had haar naar ons huis gebracht en haar verzorgd.' Hij knuffelde haar en lachte scheef terwijl hi jterug dacht aan die gebeurtenis, ze had hem toen bijna vermoord en hij moest haar tot haar huisdier maken maar uiteindelijk zijn ze op elkaar verliefd geworden.

Hij glimlachte naar haar 'Ik was in het bos aan het wandelen toen ik je moeder plotseling hoorde schreeuwen om hulp, toen ik aankwam rijden op Storm was de bandiet al weg gerend en je moeder lag er hulpeloos op de grond, ik had haar naar ons huis gebracht en haar verzorgd.' Hij knuffelde haar en lachte scheef. Hope had het hele verhaal aan zijn lippen gehangen na het verhaal klapte ze in haar handen. "Papa is een superheld!" Zei ze blij ze keek echt op naar haar vader hij was haar grote voorbeeld haar afgod hij kon niets verkeerd doen voor haar. Ze grabbelde even in de piknikmand en nam een bloemetje uit het boeket voor haar moeder. Ze ging even rechtsaan op zijn schoot en stak het bloemetje achter zijn oor. Toen ging ze weer zitten en voelde aan zijn flink verdunde baard ze keek hem even aan met een fronzend gezicht. "Papa je mag het pluizige baardje niet wegdoen!" Ze bleef hem zuur aankijken maar bleef ook over zijn baard wrijven.

Papa is een superheld!" Zei ze blij, Ze grabbelde even in de piknikmand en nam een bloemetje uit het boeket voor haar moeder. Ze ging even rechtsaan op zijn schoot en stak het bloemetje achter zijn oor. Toen ging ze weer zitten en voelde aan zijn flink verdunde baard ze keek hem even aan met een fronzend gezicht. "Papa je mag het pluizige baardje niet wegdoen!" Ze bleef hem zuur aankijken maar bleef ook over zijn baard wrijven. HIj keek haar verdrietig aan 'maar lieve schat , dat doe ik helemaal niet. Ik zal je een geheim vertellen.' Hij trok haar naar zich toe en keek of er niemand in de buurt was en begon te fluisteren 'Er komt één keer per week 's nachts een fee langs die me pluizige baardje wegdoet, en ik kan er helemaal niks aan doen. Want je kunt ze niet zien en ook niet vangen.' Hij keek haar serieuze aan als of hij het meende.

HIj keek haar verdrietig aan 'maar lieve schat , dat doe ik helemaal niet. Ik zal je een geheim vertellen.' Hij trok haar naar zich toe en keek of er niemand in de buurt was en begon te fluisteren. Hope keek hem aan met grote ogen en luisterde met gespitste oren. 'Er komt één keer per week 's nachts een fee langs die me pluizige baardje wegdoet, en ik kan er helemaal niks aan doen. Want je kunt ze niet zien en ook niet vangen.' Hij keek haar serieus aan. Hope keek hem geschrokken aan en deed haar handen geschrokken voor haar mond. Toen knuffelde ze hem troostend. "Arme papa..." Zei ze met een verdrietig stemmetje. Toen sprong ze recht en sloop over de grond. "Wacht maar papa ik zoek de fee wel en dan dan kan ze nooit meer jouw pluizige baard wegdoen!" Zei ze zelfverzekerd terwijl ze in een draakje veraderde dat zo groot was als haar vaders boven lijf ze sloop door het lange gras en toen ze een kilometer bij haar vader vandaan was liet ze een ijsinwekkende schreeuw horen er stond een grote man voor haar die een speer naar haar richtte.

Hope keek hem geschrokken aan en deed haar handen geschrokken voor haar mond. Toen knuffelde ze hem troostend. "Arme papa..." Zei ze met een verdrietig stemmetje. Toen sprong ze recht en sloop over de grond. "Wacht maar papa ik zoek de fee wel en dan dan kan ze nooit meer jouw pluizige baard wegdoen!" Zei ze zelfverzekerd terwijl ze in een draakje veraderde dat zo groot was als haar vaders boven lijf ze sloop door het lange gras en toen ze een kilometer bij haar vader vandaan was liet ze een ijsinwekkende schreeuw horen, Robin sprong op en rende naar zijn dochter toen hij een van zijn kamaraden een speer naar haar rochten, Hij pakte zijn boog en trok de pees naar achter en richte die op die man 'Lars, ga hier weg, die kind is van mij. Ze behoort tot mij.' Zei hij rustig en die jonge schudde nee 'Nee robin ze draagt geen Armband dus is ze vrij en ik weet een heel sappig nieuwtje die je vader leu kzal vinden.' Zei hij grijzend en hij wist dat hij neit meer terug kon dus trok hij de pees nog een keer naar achter en schoot recht in zijn hart zodat er geen bloed zou komen, 'Hope kom is hier lieve schat.' Zei hi jrustig en kwam naast haar staan 'verander je nu alsjeblieft terug in een mens voor mij.' Zei hij zacht. Toen ze dat deed legde een hand op haar schouder en trok haar naar zich toe met een hoofd tegen hem aan 'Kom laten we nu gaan.' Zei hi jzachtjes en trok haar mee.

Hope was verstijfd van angst en toen zag ze haar vader met een gespannen boog naar de enge man gericht. 'Lars, ga hier weg, die kind is van mij. Ze behoort tot mij.' Zei hij rustig en die jonge schudde nee 'Nee robin ze draagt geen Armband dus is ze vrij en ik weet een heel sappig nieuwtje die je vader leu kzal vinden.' Zei hij grijzend. Hope snapte er niets van mama had gezegd dat ze geen grootouders had maar als die enge man iets aan papa's vader wilde zeggen betekende dat toch dat dat haar opa was? Hope zag hoe haar vader een pijl in de man schoot hij viel neer en ze keek geschokt naar het levenloze lijf. 'Hope kom is hier lieve schat.' Zei hi jrustig en kwam naast haar staan 'verander je nu alsjeblieft terug in een mens voor mij.' Zei hij zacht. Hope veranderde in haar mensen vorm en sprong huilend in haar vaders armen. 'Kom laten we nu gaan.' Zei hi jzachtjes en trok haar mee. Hope huilde nog steeds maar trok haar hoofdje even van zijn borst om hem aan te kijken. "Papa waarom deed die man zo? En waarom zei hij iets over opa? Die is toch dood? " Vroeg ze met een zacht stemmetje. Hope moest het gewoon weten ze snapte er niets van en dat maakte haar alleen nog maar banger. Er rolde nog steeds dikke tranen uit haar blauwe ogen.

Hope huilde nog steeds maar trok haar hoofdje even van zijn borst om hem aan te kijken. "Papa waarom deed die man zo? En waarom zei hij iets over opa? Die is toch dood? " Vroeg ze met een zacht stemmetje. HIj trooste haar zachtjes terwijl ze samen met het picnik mandje van de plek weg liepen, hij hoorde achter zich hoe vlees etende shape shifters om het voedsel vochten. 'Die man was slecht zo als de mannen uit de sprookjes, en me opa is ook dood maar ik heb een ander vader omdat jou oma hertrouwd is maar met die meneer heb ik helemaal niks te maken.' Zei hij zacht, het is waar. Iedereen denkt dat Charlie Hood zijn echte vader is maar dat is helemaal niet waar zijn moeder was aan het flikflooien met een andere man toen ze getrouwd was dus Charlie Hood, zijn echte vader was van een hart aanval gestorven maar niemand behalve zijn broer Will wist dat en zijn moeder natuurlijk.

'Die man was slecht zo als de mannen uit de sprookjes, en me opa is ook dood maar ik heb een ander vader omdat jou oma hertrouwd is maar met die meneer heb ik helemaal niks te maken.' Zei hij zacht. Ze keek even over zijn schouder en zag shapeshifters ze rook bloed het rook verassend lekker. Ze huilde nog steeds wat. "Maar waar had de slechterik het over papa? Over welke armband had hij het?" Hope was slim heel slim voor haar leeftijd en oook erg opmerkzaam. Ze hoorde het kraken van botten en verschool haar hoofd tegen haar vaders lijf met haar handje had ze zijn bloes stevig vast geklemd.

Ze huilde nog steeds wat. "Maar waar had de slechterik het over papa? Over welke armband had hij het?" Hope was slim heel slim voor haar leeftijd en oook erg opmerkzaam. Ze hoorde het kraken van botten en verschool haar hoofd tegen haar vaders lijf met haar handje had ze zijn bloes stevig vast geklemd, Hij hield haar stevig tegen zich aan en zuchte toen 'Kijk lieve Hope er zijn mensen namens Blood hunter die op jou soort jagen en jullie dan met elkaar laten vechten, vroeger leefde nwe samen vredig met elkaar maar na een ongeval hate nsommige mensen jullie, Die blood hunters kunne ook jullie als huisdier hebben. I kwas gedwongen om een blood hunter geworden door me stief pa maar zelf doe ik er eigenlijk niks mee.' Hij zuchte ne keek haar recht in de ogen 'ik vertel je dit omdat i kweet dat je een slimme meid bent en het zult begrijpen.

Hij hield haar stevig tegen zich aan en zuchte toen 'Kijk lieve Hope er zijn mensen namens Blood hunter die op jou soort jagen en jullie dan met elkaar laten vechten, vroeger leefde nwe samen vredig met elkaar maar na een ongeval hate nsommige mensen jullie, Die blood hunters kunne ook jullie als huisdier hebben. I kwas gedwongen om een blood hunter geworden door me stief pa maar zelf doe ik er eigenlijk niks mee.' Hij zuchte ne keek haar recht in de ogen 'ik vertel je dit omdat i kweet dat je een slimme meid bent en het zult begrijpen. Hopes ogen stonden vol ongeloof papa hoorde niet bij de superhelden hij hoorde bij de slechterikken! Hopes ogen stonden weer vol met tranen ze kon het niet geloven! Ze veranderde van kleur en wurmelde zich uit zijn greep ze begon te lopen ze was bang haar hele voorstelling van haar vader was een leugen! Door het verdriet kon ze haar gave niet controleren soms werd ze paars of geel of kreeg ze haar normale kleuren weer terug. Hope struikelde en krulde zich op tot een bolletje ze was zo diep gekwetst waarom hadden mama en papa gelogen?

Hopes ogen stonden vol ongeloof papa hoorde niet bij de superhelden hij hoorde bij de slechterikken! Hopes ogen stonden weer vol met tranen ze kon het niet geloven! Ze veranderde van kleur en wurmelde zich uit zijn greep ze begon te lopen ze was bang haar hele voorstelling van haar vader was een leugen! Door het verdriet kon ze haar gave niet controleren soms werd ze paars of geel of kreeg ze haar normale kleuren weer terug. Hope struikelde en krulde zich op tot een bolletje ze was zo diep gekwetst waarom hadden mama en papa gelogen? Hij ging naast haar zitten en keek haar niet aan maar liet haar even zo toen schrapte hij zijn keel 'Hope lieverd, ja ik snap dat je bent gekwetst, maar je moet begrijpen dat er veel mensen zijn en ik wou niet eens Blood hunter worden. Zal ik je iets over me eigen leven vertellen?' Vroeg hij maar wachte niet op haar antwoord 'Ik ben opgegroeid in een stad en toen ik 6 was kwam ik hier heen bij me opa en oma wonen, ik hield heel erg vee lvan dieren en was ook heel jong met shape shifters bevriend geraakt maar toen ging ik naar me oom waar i kpijl en boog leerde kennen en Storm mijn lieve paard. ME oom had ee nboek namens haddy de redder(?) of zo iets, daar stond in dat Haddy ook al vonden sommige mensen zo als koningen hem een slechte mens omdat hij bij hun geld stal en aan mensen die het hard nodig hadden gaf. Die boek had me geinspireerd en zo heb ik een club opgericht, i ksteel va nem vader of grote mensen met vee lgeld en geef ze aan de armen mensen en het maakt me niet uit welke ras.' Zijn stem was in zijn verhalen stem geworden en hij wachte op haar reactie 'Hope ik werd gedwongen om Blood hunter te worden maar je moeder kan het bewijzen ik heb nog nooit een shape shifter gedood of pijn gedaan.' Voegde hi jer zacht er toe.

ging naast haar zitten en keek haar niet aan maar liet haar even zo toen schrapte hij zijn keel. Hope krulde zich nog harder op en deed beschermend haar handen voor haar hoofd. 'Hope lieverd, ja ik snap dat je bent gekwetst, maar je moet begrijpen dat er veel mensen zijn en ik wou niet eens Blood hunter worden. Zal ik je iets over me eigen leven vertellen?' Vroeg hij maar wachte niet op haar antwoord 'Ik ben opgegroeid in een stad en toen ik 6 was kwam ik hier heen bij me opa en oma wonen, ik hield heel erg vee lvan dieren en was ook heel jong met shape shifters bevriend geraakt maar toen ging ik naar me oom waar i kpijl en boog leerde kennen en Storm mijn lieve paard. ME oom had ee nboek namens haddy de redder(?) of zo iets, daar stond in dat Haddy ook al vonden sommige mensen zo als koningen hem een slechte mens omdat hij bij hun geld stal en aan mensen die het hard nodig hadden gaf. Die boek had me geinspireerd en zo heb ik een club opgericht, i ksteel va nem vader of grote mensen met vee lgeld en geef ze aan de armen mensen en het maakt me niet uit welke ras.' Zijn stem was in zijn verhalen stem geworden en hij wachte op haar reactie. Hope bleef in die versteende houding liggen ze luisterde wel nar zijn verhaal. 'Hope ik werd gedwongen om Blood hunter te worden maar je moeder kan het bewijzen ik heb nog nooit een shape shifter gedood of pijn gedaan.' Voegde hi jer zacht er toe. Hope keek tussen haar haar door met betraande ogen. Ze kroop wat rechter en ging voor haar vader staan haar handen op zijn gezicht ze keek hem aan recht in zijn ogen hij zag er nog steeds uit als haar lieve superheld papa. Hope knuffelde haar vader weer en fluisterde met een snikkende stem. "Papa is een geheime superheld" Zei ze terwijl ze met haar handje door zijn haar streelde en hem een zoen op zijn wang gaf ze hield nog steeds heel veel van haar vader. Ze had het er wel even moeilijk mee dat hij een slechterik voor andere zoals zij leek te zijn maar zij wist nu wel beter haar papa was een held en dat zou altijd zo blijven.

Hope keek tussen haar haar door met betraande ogen. Ze kroop wat rechter en ging voor haar vader staan haar handen op zijn gezicht ze keek hem aan recht in zijn ogen hij zag er nog steeds uit als haar lieve superheld papa. Hope knuffelde haar vader weer en fluisterde met een snikkende stem. "Papa is een geheime superheld" Zei ze terwijl ze met haar handje door zijn haar streelde en hem een zoen op zijn wang gaf ze hield nog steeds heel veel van haar vader. Ze had het er wel even moeilijk mee dat hij een slechterik voor andere zoals zij leek te zijn maar zij wist nu wel beter haar papa was een held en dat zou altijd zo blijven. Hij keek naar haar gezichtje 'be nje neit meer boos op me?' vroeg hij zacht en gaf een kus op haar neus. En gaf zelf ook een knuffel aan haar.

Hij keek naar haar gezichtje 'be nje neit meer boos op me?' vroeg hij zacht en gaf een kus op haar neus. En gaf zelf ook een knuffel aan haar. Ze keek hem aan en zei met een zachte stem erwijl de laatste tranen uit haar ogen vloeide. "Ik ben nooit boos geweest papa'' Zei ze zacht ze gaf hem ook een kus op zijn neus. Ze lachtte haar tandjes bloot. En keek hem toen even streng aan. "Maar als mama ook is wat ik ben was zij dan niet bang voor jouw ?" Vroeg ze wat verlegen terwijl ze haar hoofd naar de grond richtte van schaamte.

Ze keek hem aan en zei met een zachte stem erwijl de laatste tranen uit haar ogen vloeide. "Ik ben nooit boos geweest papa'' Zei ze zacht ze gaf hem ook een kus op zijn neus. Ze lachtte haar tandjes bloot. En keek hem toen even streng aan. "Maar als mama ook is wat ik ben was zij dan niet bang voor jouw ?" Vroeg ze wat verlegen terwijl ze haar hoofd naar de grond richtte van schaamte. Hij hief haar hoofdje omhoog en lachte naar haar 'nee je meoder is heel moedig geweest en ze was niet bang voor me geweest.' Zei hij lachend en gaf haar een kus op haar wang 'Weetje, als je 9 word wil ik je best leren pijl en bogen als je dat wil.' Zei hij rustig en pakte haar hand.

Hij hief haar hoofdje omhoog en lachte naar haar 'nee je meoder is heel moedig geweest en ze was niet bang voor me geweest.' Zei hij lachend en gaf haar een kus op haar wang. eigenlijk had ze zoiets wel verwacht mama was nooit bang en zo eng zag papa er niet uit zeker niet met zijn pluisbaard die gestolen word door de fee. 'Weetje, als je 9 word wil ik je best leren pijl en bogen als je dat wil.' Zei hij rustig en pakte haar hand. Hope glunderde en werd daardoor geel [kleur van vrolijkheid] Ze sprong in haar vaders armen en keek hem aan. "Moet ik echt nog zolang wachten papa? Ik ben toch al groot?" Zei ze met smekende oogjes ze had altijd al eens met pijl en boog willen schieten maar ze had het nooit durven vragen.