I hope he is back soon. [Robin]

Hij keek haar met rustige ogen 'Ja het zijn een van de lastigste shape shifters maar we zullen er iets op verzinnen en wat heeft het voor nut om nu boos te worden, Hope voelt dat en dat is slecht voor haar.' Zijn stem was kalm zo als altijd. Widow zuchtte. Hij had gelijk hij had altijd gelijk ze gaf hem een kus op zijn mond. "Sorry lieverd ik maak me gewoon zorgen" Zei ze met een zachte liefdevolle stem. Hope liet haar gezicht weer zien en lachtte. Ze begon weer met Robins baard te spelen wa had ze toch met dat ding? Widow lachte een beetje en keek Robin speels aan. "Ik denk dat je voorlopig geen scheermes meer aan mag raken" Ze grinnikte een beetje. Ze zag dat Hope even aan zijn baard haren trok en Widow trok een pijnlijk gezicht dat deed vast pijn. Widow keek even naar Hope. "Niet doen jij kleine deugeniet sewes heeft je vader geen baard meer om aan te voelen"

Widow zuchtte. Hij had gelijk hij had altijd gelijk ze gaf hem een kus op zijn mond. "Sorry lieverd ik maak me gewoon zorgen" Zei ze met een zachte liefdevolle stem.'Dat begrijp ik.' Zei hij met dezelfde stem als Widow. Hope liet haar gezicht weer zien en lachtte. Ze begon weer met Robins baard te spelen wa had ze toch met dat ding? Widow lachte een beetje en keek Robin speels aan. "Ik denk dat je voorlopig geen scheermes meer aan mag raken" HIj knikte 'Ja daar ben ik ook bang om.' Zei hij. Ze zag dat Hope even aan zijn baard haren trok En hij liet een pijnlijk gezicht zien. "Niet doen jij kleine deugeniet sewes heeft je vader geen baard meer om aan te voelen" Hij keek naar Hope en lachte toen, ja schat Straks is er nisk meer van over.'

Hope keek heel onschuldi naar haar ouders toen ze aan haar vaders baardhaar had getrokken. Haar vader keek naar haar en zei iets over dat zijn baard straks zou verdwijnen. Haar mondhoeken krulde naar beneden en ze huilde een beetje de baard mocht niet verdwijnen! Ze huilde nu erg het mocht niet weg! Tranen stroomde uit haar ogen en een hels geluid kwam uit haar keel. Ze bleef maar huilen en huilen de baard mocht niet verwijnen!

Hope begon te huilen toen ze haar hadden gezegd dat de baard zou verdwijnen als ze er aan bleef trekken. Widow werd even ongerust en nam haar uit Robins handen ze suste haar met een oud liedje van haar moeder dat ze voorzichzelf ook altijd zong al ze zich slecht voelde. Widow wiegde haar en bleef zingen na een poosje stopte ze met huilen en viel in slaap Widow legde hun kleine meisje in haar bed en ging weer naar Robin toe ze gaf hem een kus waar Hope aan zijn baard had getrokken. "Arme Robin toch" Zei ze met een spottend grijnsje. Ze herinerde zich dat ze eigenlijk niet meer echt leuke dingen met hem had gedaan sinds ze zwanger was geweest. Ze voelde zich schuldig ze had hem wat verwaarloosd....

Hope begon te huilen toen ze zeiden over het baard zou verwijderen en Widow nam hem uit zijn handen en begon te wiegen en ook zong ze een liedje. Na een poosje stopte Hope met huilen en viel in slaap. Widow legde hun kleine meisje terug in bed en ging weer naar hem toe, hij sloeg zijn armen om haar middel en ze gaf een hem een zoen op de plek waar Hope aan zijn baard had getrokken . "Arme Robin toch" Zei ze met een spottend grijnsje. Hij keek met lachend ogen 'Ja ik denk dat ik een hele tijd niet meer zou kunnen scheren.' Zei hij en kuste teder haar lippen en streelde haar prachtige witte haar.