I hope he is back soon. [Robin]

UIteindelijk viel hij diep in slaap en werd best vroeg wakker. Hij sloop zachtjes het huis uit om wat groenten te halen voor heerlijke eten voor hun 2jen. Hij genoot van de rust toen hi jterug reed toen hij bijna bij zijn huis was hoorde hij Hope huilen en hi jliet Storm in galop over gaan, straks was iemand die er niet hoorde in hun huis. Toen hij i nde buurt kwam zag hij de deur open staan en nog liep zijn paard rustig gleed hi juit de zadel en pakte zijn boog stevig vast. Toen hij naar binnen stapte zag hij Widow zag werd hem even slecht, ze had bleod aan haar hoofd en ze was bewusteloos. Hun kast was helemaal stuk en zijn boog lag er uit. Hij liep meteen naar Hope om haar te sussen en zei paar lieve woordjes , toen ze eidnelijk rustig was legde hij haar weer terug en verzorgde Widows wond.

Widow schrok wakker en had een barstende hoofdpijn. Ze was bang dat Mistake hier nog was maar toen zag ze haar lieve Robin. Ze keek hem even angstig aan en ging rechtzitten op bed ze keek woest rond en zag toen tot haar opluchting Hope in haar bedje liggen. Widow had echt verschrikkelijke pijn aan haar achterhoofd en ze keek naar Robin. Ze greep hem vast en huilde ze was echt bang geweest. "Ow Robin ik ben zo blij dat je terug bent. Dregoes vriendin was hier. Ik weet niet wat ze wilde maar ze viel me aan!" Zei ze met een angstige stem terwijl ze hem in zijn ogen keek. "Wat als ze terug komt wat als ze Hope iets aandoet?!" Riep ze bang.

Hij was opgelucht toen Widow wakker werd, hij had wat paper zalfjes gegeven zodat het hoofdpijn werd. Ze greep hem vast en huilde ze was echt bang geweest. "Ow Robin ik ben zo blij dat je terug bent. Dregoes vriendin was hier. Ik weet niet wat ze wilde maar ze viel me aan!" Zei ze met een angstige stem terwijl ze hem in zijn ogen keek. "Wat als ze terug komt wat als ze Hope iets aandoet?!" Riep ze bang. hij gromde boos toen ze over Dregoe's vriendin begon en dat zij het had gemaakt 'geen zorge, Hope was bang maar verder is er niks met haar aan de hand.' De glas scherven waren opgeruimd en hij keek bezorgd naar Widow 'gaat het nog wel een beetje?' vroeg hij bezorgd.

hij gromde boos toen ze over Dregoe's vriendin begon en dat zij het had gemaakt 'geen zorge, Hope was bang maar verder is er niks met haar aan de hand.' Daar was Widow heel blij mee. De glas scherven waren opgeruimd en hij keek bezorgd naar Widow 'gaat het nog wel een beetje?' vroeg hij bezorgd. Widow knikte. "Ik heb wat hoofdpijn en ik ben erg geschrokken maar voor de rest valt het mee." Ze keek even rond hun huisje had een paar deuken bij en hun kast was bijna helemaal stuk. Widow keek ernaar met een pijnlijk gezicht en ze keek Robin vervrongen aan. "Ik snap het niet. Ik snap net wat ze hier kwam doen. " Zei ze radeloos. Ze stond even op en haalde Hope ze wiegde haar in haar armen .

Widow knikte. "Ik heb wat hoofdpijn en ik ben erg geschrokken maar voor de rest valt het mee." Ze keek even rond hun huisje had een paar deuken bij en hun kast was bijna helemaal stuk. Widow keek ernaar met een pijnlijk gezicht en ze keek Robin vervrongen aan. "Ik snap het niet. Ik snap net wat ze hier kwam doen. " Zei ze radeloos. Ze stond even op en haalde Hope ze wiegde haar in haar armen. Robin stond zelf op en ging achter haar staan terwijl hij naar Hope keek maar hi jprate tegen Widow 'i kweet het ook niet, maar sommige snapte haar ook neit toen ze in de area zat.' Zei hij rustig.

Robin stond zelf op en ging achter haar staan terwijl hij naar Hope keek maar hi jprate tegen Widow 'i kweet het ook niet, maar sommige snapte haar ook neit toen ze in de area zat.' Zei hij rustig. Widows ogen werden groot en ze verstijfde. "De arena! Natuurlijk! Ze weet dat ik degene was die Dregoe daar naartoe heeft gestuurd!" Widow keek hem bang aan en legde haar hoofd op zijn schouder wat moest ze nu doen? Hoe kon ze haar familie beschermen als Mistake naar haar opzoek was?!

Widows ogen werden groot en ze verstijfde. "De arena! Natuurlijk! Ze weet dat ik degene was die Dregoe daar naartoe heeft gestuurd!" Widow keek hem bang aan en legde haar hoofd op zijn schouder wat moest ze nu doen? Hoe kon ze haar familie beschermen als Mistake naar haar opzoek was?! Hij keek naar Widow 'geen zorge schat, ik zal nu zo weinig mogelijk weg gaan en als ik toch op missie moet ga jij naar me opa en oma die zullen je wel acepteren, ze zijn shape shifters gewent in huis te hebben.' Zei hij rustig en keek toen naar zijn boog die hij in de hoek had gezet.

Hij keek naar Widow 'geen zorge schat, ik zal nu zo weinig mogelijk weg gaan en als ik toch op missie moet ga jij naar me opa en oma die zullen je wel acepteren, ze zijn shape shifters gewent in huis te hebben.' Zei hij rustig en keek toen naar zijn boog die hij in de hoek had gezet. Widow lachte flauwtjes en gaf hem een kus op zijn mond. "Dankje Robin." Zei ze nog steeds wat van slag ze was blij dat hij niet veel weg zou gaan maar wat als hij hier was wanneer Mistake terug kwam? Wat als ze hem doodde? Dat was al een keer bijna gebeurt.


(even met Hope posten )

Hope voelde dat haar moeder niet goed ademde. Ze hoorde steeds beter en ze zag lichten in haar gesloten ogen. Ondangs haat te vroege geboorte was ze slim, slimmer dan andere baby's ze begreep mensen hun gevoelens. En ze voelde gewoon dat ze iets moest doen. Ze opende haar grote blauwe ogen en keek rond. Ze zag een man met een baardje die naar haar moeder staarde de man zei iets en ze kende het vertrouwde gebrom van zijn klanken. Dat was dus haar vader. Ze draaide haar hoofd wat en zag een vrouw ongerus ademen ze had wit haar en rode lippen dat was dus haar moeder. Ze draaide zich weer naar haar vader en legde haar ene arm op zijn vinger die op haar moeders arm lach. Ze keek emotieloos met haar grote blauwe ogen naar haar vader.

Robin keek weer naar Hope en keek verbaast toen hij haar prachtige blauwe ogen zag, hij glimlachte naar haar 'Widow we moeten voor uit denken. Dus we moeten denken om Hope en haar leven en ik zal er alles aan doen dat ze blijft leven ook al zal het me leven kosten.' Zei hij zacht en pakte Hope's kleine handje die op een van zijn vingers lag. 'We zullen alles doen om die boze vrouw bij je vandaan houden Hope.' Zei hij tegen zijn kind en keek in die emotieloze ogen van Hope.

Ze zag hoe hope haar ogen opende ze waren prachtig. Zo mooi blauw zo'n schattige kleur. Widows zorgen verdwenen even toen ze in haar ogen keek. En ze lachte naar Robin. 'Widow we moeten voor uit denken. Dus we moeten denken om Hope en haar leven en ik zal er alles aan doen dat ze blijft leven ook al zal het me leven kosten.' Widow keek hem aan en verbeterde hem. "Ookal zal het ons leven kosten" Zei ze serieus ze zou voor haar dochter vechten en samen met Robin sterven als het moest. Hope kon naar Kiba of naar Robins grootouders gaan als zij er niet meer waren maar ze zou leven! 'We zullen alles doen om die boze vrouw bij je vandaan houden Hope.' Widow keek naar haar kleine prinsesje en voelde weer hoop in haar hart. "Ja mijn kleine Hope jouw moedige vader en ik zullen je beschermen tegen het kwaad van deze wereld." Zei ze met een gelukkige glimlach.

Hope lachte haar tandeloze mond bloot toen haar vader haar hand pakte. Ze kneep in zijn vinger en luisterde naar zijn stem het was een rustgevend geluid heel mooi eigenlijk. Haar moeder zei ook wat en ze keek haar nu ook glimlachend aan. Hopestak haar dhandjes uit naar Robin ze wilde dat hij haar nu pakte. Ze deed haar mond open en brabbelde wat rare geluiden omdat ze wilde dat ze sneller naar hem ging. Eindelijk na wat geworstel belandde ze in haar vaders armen. Ze wreef met haar kleine hand over zijn baard het was zacht en pluizig. Hope liet haar kleine baby lach horen en dat was ongetwijfeld het schattigste geluid op aarde...

"Ja mijn kleine Hope jouw moedige vader en ik zullen je beschermen tegen het kwaad van deze wereld." Zei ze met een gelukkige glimlach. En hij lachte naar haar, Hope lachte ook naar hun waardoor je haar tandloze mond zag. Het was gewoon schattig heo ze dat deed en toen stak ze haar handjes uit naar hem en brabbelde wat rare geluidjes. Hij keek naar Widow en pakte zijn dochter toen voorzichtig. Hij voelde hoe ze met haar kleine handjes over zijn baard wreef. Toen was er iets schattigs gebeurd want Hope liet een baby lachje horen die echt vreselijk schattig was. 'je hebt wel duidelijk veel van Mama weg Lieve Hope.' Zei hij tegen zijn kind.

Ze gaf Hope aan Robin omdat ze overduidelijk naar hem wou toen ze in zijn armen lach liet ze een baby lach horen het was zo ongeloofelijk schattig. 'je hebt wel duidelijk veel van Mama weg Lieve Hope.' Zei hij tegen zijn kind. Widow kwam langs hem staan en legde haar hoofd over zijn schouder. "Hoezo dat mijn liefste?" Vroeg ze. Ze snapte niet dat hij vond dat ze op zoiets schattig zo iets puurs zoiets liefelijk leek. Widow was niet zoals hope altans dat vond zij niet. Hope was een echte engel en zij..tja zij had al zoveel foute keuzes gemaakt in haar leven zoveel slechte dingen gedaan al zoveel gemoord in haar leven. Ze keek Robin even aan. "Robin moest ze een shapeshifter zijn vertellen we haar niet dat dat bloodhunters op ons jagen goed? Ik wil niet dat ze bang van je krijgt." Zei ze zacht ze wilde Hope beschermen maar Robin zeker niet kwetsen.

Widow kwam langs hem staan en legde haar hoofd over zijn schouder. "Hoezo dat mijn liefste?" Vroeg ze. HIj keek Widow aan 'omdat ze net zo lief en prachtig is als jij Widow.' Zei hij zacht "Robin moest ze een shapeshifter zijn vertellen we haar niet dat dat bloodhunters op ons jagen goed? Ik wil niet dat ze bang van je krijgt." Hij knikte 'ik begrijp je helemaal Widow maar uiteindelijk zal ze er achter komen dus we moeten niet te lang wachten met vertellen.' Zei hij zachtjes en zijn toon was zacht. HIj hield heel veel van Hope maar je mocht geen geheimen voor haar houden want vroeg of laat zal ze er achter komen e ndan word het erger dan je verwacht.

HIj keek Widow aan 'omdat ze net zo lief en prachtig is als jij Widow.' Zei hij zacht. Widow gaf hem een zoen op zijn wang. "Dan vind ik toch dat ze meer op jouw lijkt." Zei ze honingzoet. Hij knikte 'ik begrijp je helemaal Widow maar uiteindelijk zal ze er achter komen dus we moeten niet te lang wachten met vertellen.' Zei hij zachtjes en zijn toon was zacht. Widow knikte. "Ik weet het ik weet het maar we moeten haar er op voorbereiden dat ze niet te hard geshockt is." Zei ze zacht terwijl ze naar haar kleine Hope keek ze hoopte echt dat ze een normaal mens was dat zou alles veel makelijker maken.

Hope hoorde haar moeder en vader een gesprek voeren maar ze begreep het niet echt ze was eerder geïnterreseerd in de zachte wangen van haar vader. Hope lachte nog steeds en ze raakte de groene bloes van haar vader even aan. Haar hand werd groen omdat ze de kleur immiteerde. Hope was een color shifter dus ze was een meester in kleuren perfect kopiëren en projecteren op haar huid. Ze lachtte nog harder toen ze haar eige hand zag en ze hield hem fier de lucht in. Ze vond het grappig dat haar hand groen was maar ze zag haar moeders gezicht betrekken de glimlach verdween en vulde haar gezicht met angst. Hope trok haar handje terug en keek weer naar haar vader wat had moeder ineens?

Widow knikte. "Ik weet het ik weet het maar we moeten haar er op voorbereiden dat ze niet te hard geshockt is." HIj knikte en keek naar Hope die blijkbaar zijn wang echt helemaal leuk vond. Hij vond het schattig wanneer Hope zo lachte maar zijn eigen lach verstrakte toen ze zijn groene bloes aanraakte en haar hand ook groen werd en ze lachte nog harder, ze hield haar hand in de lucht o mte laten zien en eindelijk vond Robin hoe hij zijn gezicht moest zetten en lachte naar haar want hij zag dat haar gezicht vol stond met angst. Ze trok haar hand terug en keek naar hem 'Dat was mooi hé.' Zei hij tegen zijn dochter op een lieve stem en keek toen naar Widow die er duidelijk neit blij mee was 'Ik zei toch dat ze meer trekken van jou had en ook al is dit een bewijs dat ze een shape shifter is maakt het niet uit, ze is ons dochter en we zullen er alles aan doen om voor haar een zo goed mogelijk leven te maken.' Zei hij zacht.

Hope liet haar hand van kleur veranderen en Widow schrok zich rot. Ze wqas dus een shapeshifter dat kon niet anders. Ze trok haar hand terug en keek naar hem 'Dat was mooi hé.' Zei hij tegen zijn dochter op een lieve stem en keek toen naar Widow die er duidelijk neit blij mee was 'Ik zei toch dat ze meer trekken van jou had en ook al is dit een bewijs dat ze een shape shifter is maakt het niet uit, ze is ons dochter en we zullen er alles aan doen om voor haar een zo goed mogelijk leven te maken.' Zei hij zacht. Widow knikte weemoedig. "Ja maar ik had gehoopt dat ze op dat gebied meer van jouw weg had." Zei ze met een zucht. Ze snoof even aan Hope maar rook geen enkel vleuge shapeshifter. "Maar het verbaast me omdat ze wel naar jouw ruikt." Dat was een opluchting.

Widow knikte weemoedig. "Ja maar ik had gehoopt dat ze op dat gebied meer van jouw weg had." Zei ze met een zucht. Ze snoof even aan Hope maar rook geen enkel vleuge shapeshifter. "Maar het verbaast me omdat ze wel naar jouw ruikt." Dat was een opluchting. HIj knikte 'Misschien is dat juist goed, dan zullen honden en andere shape shifters neit weten wat ze is en dan kunnnen ze haar niks doen.' Zei hij rustig terwijl hij nog steeds naar Hope glimlachte. HIj vroeg zich af wat voor soort shape shifter ze zou worden, vast een koud bloeder want dat was haar moeder ook.

Hope zag dat haar moeder aan haar rook en ze keek even niet begrijpend. Haar vader glimlachte naar haar en Hope voelde nog steeds aan zijn baard wat was dat toch een leuk spelletje. Ze voelde iets kriebelen in haar neus en ze moest niezen. Toen ze nieste kwamen en een paar vlammen uit haar mond. Ze lachte weer haar baby lach en klapte in haar handen. Hope was heel vrolijk. Ze keek weer even naar haar moeder die zorg rimpels op haar hoofd had. Hope verstopte haar ogen even met haar handen en legde haar hoofd tegen Robins borst. Wat was er toch met mama? Waarom was ze niet vrolijk met haar kunstjes.

HIj knikte 'Misschien is dat juist goed, dan zullen honden en andere shape shifters neit weten wat ze is en dan kunnnen ze haar niks doen.' Zei hij rustig terwijl hij nog steeds naar Hope glimlachte. Widow knikte. "Maar we moeten haar zien uit te leggen dat ze geen trucjes mag doen als er andere mensen in de buurt zijn" Zei ze. Ze lachte even naar Hope tot ze zag dat er wat vuur uit haar mond kwam bij het niezen. Widows gezicht stond vol met zorgen. Ze wist wat dat betekende ze had het vaak bij Kiba gezien. Ze keek Robin bang aan. "Ze...ze...ze is een draak." Zei ze met haar ogen op Robin gericht.

"Maar we moeten haar zien uit te leggen dat ze geen trucjes mag doen als er andere mensen in de buurt zijn" Hope voelde nog steeds aan zijn baard en Robin lachte naar haar, blijkbaar kon hij het even vergeten om zich te scheren, hope leek er wel door geïnterresserd. Robin zag hoe ze wou niezen en toen ze niesde kwam er een paar vlammen uit haar mond en Robin keek met opgetrokken wenkbrouwen naar Hope die lachte en in haar handen klapte. Dus Hope was een draak, interressant, heel erg interessant. Hij keek naar Widow die zorgrimpels op haar hoofd had en hij gaf een kus op haar wang "Ze...ze...ze is een draak."' Zei Widow en hij kuste daarna Hope's hoofd die tegen zijn borst was, ze had haar ogen verstopt met haar handen. 'Ja dat dacht ik ook al.' Zei hij zacht.

Hij keek naar Widow die zorgrimpels op haar hoofd had en hij gaf een kus op haar wang Zei Widow en hij kuste daarna Hope's hoofd die tegen zijn borst was, ze had haar ogen verstopt met haar handen. 'Ja dat dacht ik ook al.' Zei hij zacht. Widow keek hem aan. "Dit is dus echt niet goed Robin! Draken zijn de meest moeilijkst te controleren shapeshifters!" Ze was een beetje kwaad dat hij er zo licht over ging. Ze keek naar Hope die zich blijkbaar oor haar verstopte. Ze gaf haar een kus. "Rustig maar Hope ik ben niet boos op jóuw" Toen keek ze weer een beetje geërgerd naar Robin. Ze snapte niet waarom hij het helemaal niet erg leek te vinden.

Widow keek hem aan. "Dit is dus echt niet goed Robin! Draken zijn de meest moeilijkst te controleren shapeshifters!" Ze was een beetje kwaad dat hij er zo licht over ging. Ze keek naar Hope die zich blijkbaar oor haar verstopte. Ze gaf haar een kus. "Rustig maar Hope ik ben niet boos op jóuw" Toen keek ze weer een beetje geërgerd naar Robin. Ze snapte niet waarom hij het helemaal niet erg leek te vinden. Hij keek haar met rustige ogen 'Ja het zijn een van de lastigste shape shifters maar we zullen er iets op verzinnen en wat heeft het voor nut om nu boos te worden, Hope voelt dat en dat is slecht voor haar.' Zijn stem was kalm zo als altijd.