Dregoe we need to talk! [Dregoe]

Widow liep nog steeds rond in haar losse rok en in haar korte bloes waardoor haar buikwondes zichtbaar waren. Ze volgde een geurspoor het geurspoor van Dregoe. Ze riep hem ook een paar keer hopend dat hij snel zou komen ze moest het hem vertellen voor hij Robin iets zou aandoen. Robin had haar helemaal vernderd haar zachter gemaakt. Haar de dingen getoond vanuit een ander perspectief. Widow was best gelukkig en ze zat op een boomstam naar haar schrammen en wondes te kijken terwijl ze op Dregoe wachtte. Ze wist niet goed oe ze het hem kon uitleggen maar het moest gewoon.

Sluipende pootstappen waren nauwelijks tot niet te horen, zeker niet voor Bloodhunters oren. Twee fel gele ogen boorden zich door The Dark Forest. Toen hij zijn naam verschillende keren hoorde roepen gromde Dregoe kort bij het herkennen van haar stem. Het was Widow! Een vreugde dansje zat er niet in, maar Dregoe stoof tussen de boomstammen door naar The Swamp waar de stem van Widow vandaan kwam. Nog voor hij ook maar een poot daar in zou zetten remde Dregoe met een rot gang af en stopte voor het zompige stuk aarde. Widow was gevangen door een Bloodhunter! Wat als het een val zou zijn? Zijn wolvenkop kende ze goed genoeg dus wat zou er gebeuren als hij zijn menselijke blik er zou tonen? Dan zouden ze hem niet herkennen en zouden ze denken dat hij ook een Bloodhunter zou zijn die met haar af zou spreken op deze onheilspellende plek... Maar wat als ze zijn naam ten val had laten komen geheel onverwacht? Dregoe schudden die gedachten van zich af en gromde kort, maar zachtjes. Widow was een vriendin van hem ze zou Dregoe nooit in de val laten lopen, toch? Dregoe bleef zo als hij was en stapte langzaam naar voren. Zijn neus kon hij hier niet gebruiken door de stinkende gassen van het moeras. Dregoe's ogen zochten de omgeving af naar witte schimmen, maar hij zag er geen. Vlak achter Widow kwam Dregoe omhoog en keek haar streng aan. 'Je had geroepen?' Dregoe's stem klonk veel anders dan dat hij bij hun eerste kennismaking had geklonken. Ook zijn houding was heel anders geworden. Hij had nu meer een leiders houding!

Widow wachtte geduldig en ineens hoorde ze van achter haar een stem. Ze kende die stem uit duizenden. Vlak achter Widow kwam Dregoe omhoog en keek haar streng aan. 'Je had geroepen?' Dregoe's stem klonk veel anders dan dat hij bij hun eerste kennismaking had geklonken. Ook zijn houding was heel anders geworden. Hij had nu meer een leiders houding! Widow keek hem even aan en liet toen een rots naar hun toe zweven waar ze op ging staan nu was ze groter dan Dregoe. "Zo,zo meneertje leid een groep en hij denkt al dat hij een beetje de baas over míj mag gaan spelen!" Zei ze met een gemaakt kwade stem. Maar toen lachte ze en sprong van de rots af om hem te knuffelen. Widow was zachter geworden door Robin minder kwaad. Widow liet hem los en ging op de rots voor hem zitten het deed wel even pijn aan haar buikwonde. Widow keek met glunderende oogjes naar Dregoe. "Ik moet je iets vertellen het gaat over Robin." Zei ze terwijl ze zijn reactie goed in de gaten hield. "Ik wil niet langer weg bij hem, en dankzij hem dood ik geen onschuldige blood hunters meer." Zei ze rustig. Zou hij nu kwaad worden?

Widow liet een steen naar haar toe zweven en nam er plaatst op zodat ze voor even groter dan hem was en zich in zijn armen storten. Dregoe ving haar op, maar hij had nog steeds het gevoel dat er elk moment Bloodhunters op hen af konden springen? Maar haar woorden maakte Dregoe zich pas echt zorgen. Waar had ze het over? 'Dit is niet de Widow die ik ken. Ze hebben je in hun macht Widow kunnen ze nu ook al de Shape shifters alles laten zeggen wat ze willen dat er gezegd word?' regoe schudden zijn kop en liep voor een deel bij Widow vandaan. Nee het kon niet zo zijn dat ze haar gehersenspoelt hadden! Bij haar laatste zin voelde Dregoe een steek door hem heen trekken die nog meer pijn deed dan dat zijn verwondingen. Zijn felle ogen leken te branden en Dregoe draaide zich met een strenge kwaade blik naar haar om. 'Je moet een ding onthouden Widow Bloodhunters hebben altijd schuld. Ho lief ze ook tegen jouw mogen doen. Het zijn en Blijven wel die gene die ons soort de vreselijkste dingen laten doen!' zijn stem had eerst nog wat vriendelijk geklonken, maar zijn laatste woorden klonken barst en hard. Dregoe geloofde er niet in dat er mensen waren die goed deden of zeiden dat ze Shape shifters geen pijn wilde bezorgen!

'Dit is niet de Widow die ik ken. Ze hebben je in hun macht Widow kunnen ze nu ook al de Shape shifters alles laten zeggen wat ze willen dat er gezegd word?' regoe schudden zijn kop en liep voor een deel bij Widow vandaan. Widow probeerde een beetje te glimlachen. "Nee ik zeg dit geheel uit vrije wil. En dit is inderdaad niet de widow die jij gekend hebt deze Widow is een betere Widow." Zei ze met een gelukkige glimlach. Zijn felle ogen leken te branden en Dregoe draaide zich met een strenge kwaade blik naar haar om. 'Je moet een ding onthouden Widow Bloodhunters hebben altijd schuld. Ho lief ze ook tegen jouw mogen doen. Het zijn en Blijven wel die gene die ons soort de vreselijkste dingen laten doen!' zijn stem had eerst nog wat vriendelijk geklonken, maar zijn laatste woorden klonken barst en hard. Widow probeerde hem te sussen met haar stem. "Niet allemaal sommige willen ons geen pijn doen. Robin heeft me nog nooit pijn gedaan sterker nog hij heeft me geholpen en hij wilde me vrijlaten maar ik blijf liever bij hem." Ze ging op de rots zitten en keek hem aan. "Wees alsjeblieft niet kwaad we kunnen nog steeds vrienden zijn toch?" Vroeg ze met een wat trieste stem.

Widow wilde hem sussen met haar stem, maar Dregoe was al in het begin niet bevattelijk voor haar engelen stem geweest en gromde dreigend. Hij geloofde er niks van en de vieze strank van het moeras begon hem te veel te worden. Widow wist niet waar over ze het had. Niemand wilde haar in de Arena hebben of het geld te innen dat op zijn kop stond die inmiddels verhoogt was tot 2000 gulden. Dregoe liet niet met zich sollen en zou nooit naar de mensen luisteren of met hun menig instemmen. Het was niet goed. De oorzaak zou moeten sterven van al deze onzin en die oorzaak waren de mensen. Dregoe hoorde ergens in de verte iets bewegen, maar zonder dat hij ernaar keek teleportteerde hij wat het ook mocht wezen ver weg van hier. De licht flitst was niet echt groot geweest, maar Dregoe stond zo op scherp dat hij alles deed om zichzelf en zijn leden veilig te houden. 'Als jij er zo over denkt Widow dan scheiden onze wegen hier. Ik zou jouw nooit kwaad willen doen, maar dwing me niet als je ooit mijn pad kruist met een van dat ongedierte!' Dregoe's stem klonk nog steeds hard en barst, maar zijn besluit stond vast. Mocht hij Widow ooit tegen komen met een mens dan zou hij haar niet sparen. hoe dun hun vriendschapsband nu ook was. Dregoe vond dat hij wel genoeg gezegd had en verdween in een licht flitst en teleporteerde zich terug tot dichtbij de Ruins en huilde diep en triest. Het was voor niemand bedoelt, maar het droeg ook alle woede die hij in zich had. Dregoe stapte naar voren en verdween tussen de struiken. Er was nog werk dat hij moest verzetten.

( Topic uit voor mij.)