I need to talk to you?

Zins ze Tristan had vrij gelaten was Amy op zoek gegaan naar haar oom, maar die kerel bleek ontvndbaar zeker in deze tijd dat e oorlog het sterkste was. Haar paars draafde door met Mani die in zijn shift door rende. Zevond zijn gezeldschap fijn om bij zich te hebben, maar zins Charlie terug was had deze gevraagd of zij de leiding aan hm terug wilde geven. Amy had bot weg geweigerd, maar gezegd dat ze zijn raad wel kon gebruiken. Nu was ze onderweg en ocht ze naar Robin, maar ze kwam steeds op plekken waar haar oom wel geweest was, maar al weer was verdwenen. Mani liep en heel eind bij haar vandaan toen ze een takje achter zich hoorde knappen. Amy keek om, maar zag niks. De bomen stondn vrij dicht op een hier en Amy wilde hier graag zo snel mogenlijk weg! In de verte hoorde ze Mani piepen en Amy spoorden haar paard aan. Ze galopeerde naar voren en zag Mani met zijn achterpoot in de lucht hangen. Amy moest onwillekeurig glimlachen en pakte haar dolk terwijl ze de jonge shifter ondersteunde. Ze zei niks en liet hem weer naar de grond springen. Op dat zelfde moment drong een pijl haar schouder in Amy uiten een kreet van pijn en greep naar haar schouder voor ze verschillende mensen en shifters haar zagen omsingelen. Dit kon niet anders dan de ledn van de BFP zijn!

De laatste tijd was het een stuk drukker in zijn territoria, alle blood hunters die voor hun gevaar vormde werde nachtervolgd en vernietigd, hij trainde ook nieuwe mensen heel goed zodat ze zich makkelijk konden verstoppen tussen de bomen. Nu was er ook ee ntraining, een Shifter had ee nvrouw op een paard gespot en Robin had besloten om met en groep haar te volgen, De mensen bleven tusen de bome nen gebruikte de schaduwen, Robin keek van af de afstand naar hun heo ze te werk ginge nen was zeer te vreden, van af de grond zou je hun neit zien, hij herkende de Blood hunter niet dus liet hun gewoon hun gang gaan, toen de kat weer de grond raakte zag hij een pijl nar het meisje vliegen en in haar schouder raken, toen hi jde kreet hoorde, sprong hij van de boom en galoppeerde met zijn paard richtign zijn groep, ze hadden het meisje al omsingeld toen hi jaankwam 'goed gedaan mannen.' Zei hij kalm en keek naar de blood hunter en trok verbaast zijn wenkbrauwen op 'Wat heb jij hier te zoeken Amy?!' vroeg hij kalm.

Verschillende shifters herkende ze van hun dierlijke kant. Ze hadden ooit gevangeezeten in het kasteel van de hood‘s voor Will hen samen met het insenken leger kwam bevrijden jaren terug. Het geluid van paardenhoeven trok haar aandacht en ze zag Robin tussen hen door komen. Mani was al eerder over meesterd doordat hij tegen de grond werd gedrukt. De woorden van haar oom snapte ze wel. “Ik ben hier voor jouw, we moeten praten.“ zei Amy droogjes en ze voelde het bloed tussen haar vingers door sijpelen.

“Ik ben hier voor jouw, we moeten praten.“ zei Amy droogjes, Robin keek haar lang aan en knikte toen, met zijn hand maakte hij een gebaar dat het veilig was en de blood hunters twijfelde even maar gingen toen terug naar hun huis, een shifter bleef even en haalde het pijl uit haar schouder en genas die Robin bleef op zijn paard zitten en keek naar Amy zijn nichtje 'Waar over wil je praten?' vroeg hij rustig en bleef haar in de gaten houden, hij was nooit eens met Amy geweest over shifters ze hadden vershillende gedachten over hoe je met hun moest omgaan.

Robin besloot met haar te praten en zij wist wat de koning van plan was, maar of hij dat al wist, wist Amy niet? Mani werd los gelaten en sprong weg voor hij zich uit schudden en voor bij Amy op het zadel kroop. Een van de shifters genas haar verwonding en die jeukte vreselijk tijdens het helen. Toen deze weg was vroeg haar oom waar ze het over wilde hebben. “Het gaat hier niet over mezelf als je dat soms denkt! De oning is dit keer echt dol geworden. Zoals we het eerst deden prima, maar de ordes die hij nu uitkraamt zijn het top punt..“ eerst begon ze bits, maar al snel veranderde haar toon. “Ik ben van plan om op te stappen. Aan zulke praktijken doe ik niet langer meer mee.“ Amy schudden haar hoocd en wist dat Charlie het dan an haar over zou nemen, maar Amy had zo aar voor zorgen al gemaakt en elke shifter op Mani na al los gelaten. Om haar goede wil aan haar oom te laten zien had z Mani bewaard zodat ze hem kon tonen dat ze het meende en opende de armband van Mani en smeet het ding d struiken in.

de at schudde zich uit en kroop op het zadel van haar paard. “Het gaat hier niet over mezelf als je dat soms denkt! De oning is dit keer echt dol geworden. Zoals we het eerst deden prima, maar de ordes die hij nu uitkraamt zijn het top punt..“ eerst begon ze bits, maar al snel veranderde haar toon. “Ik ben van plan om op te stappen. Aan zulke praktijken doe ik niet langer meer mee.“ Robin grinnikte 'De koning was altijd al gek, en ik was 1 van de eerste die het merkte bij de bloodhunters, maar heel moedig dat je er uit wil stappen.' Zei hij kalm, maar Amy moest zich bewijzen, toen hij van de koning een stap zette en van zij familie had hij al zijn shifters losgelaten, hi jzag dat ze de armband van ahar kat opende en het ding weg smeet in de struiken, hij kek haar lang aan 'en wat wou je van mij?' vroeg hij doodkalm

Robin zei dat hij een van de eerste was die dat gemerkt had en vreg wat zij van hem wilde. Zijn toon veranderde dat had Amy wel verwacht. Mani was zo aan Amy gewent geraakt doordat hij al op jonge leeftijd bij haar was gekomen dat hij bleef liggen, maar hij spon wel doordat hij die armband niet langer mer hoefte te dragen. Amy dacht terug aan de ordes die ze eerder had gekregen van de generaal die het konings lever aan verde. “De groep die ik onder me had heeft de boel hier scherp in de gaten gehouden en het pad gevonden dat juie steeds gebruiken om in en uit te gaan. Via een van de shifters heeft hij andere informatie gekregen. Men zegd dat het zijn nieuwe bedmaatje is en haar shift een blauwe ijs draak is. Het kunnen ook roddels zijn, maar de geneaal was er zeer duidelijk in. De koning heeft bijna de hele dag plannen lopen maken en wil de vliegende Shifters gebruiken voor luchtaanvallen terwijl de bloodhunters via het pad willen aanvallen. Ik liet het hem niet merken en hoewel we niet op een lijn echt zitten maakte ik me toch zorgen. Tristan heeft me de rest bij geleert hoewel hij nu ook vrj is, vraag ik me af wat de koning nog meer van plan is. Hij hemelt die drakenshifter op alsof hij verliefd op haar is wat ik me niet kan voorstellen.“ Amy gaf haar oom de info die zij ook binnen had gekregen en Mani miauwde even. Ze kek hem aan en zag nog wat shifters an komen die ze eerder op de dag vrij had gelaten. Uit oude gewoonte begroeten ze haar mt een buiging. “Ik heb toch al gezegt dat jullie me niet langer meer hoeven te volgen!“ riep Amy en sloeg haar hand vor haar gezicht dit vond ze zo vernederend!

Die kat bleef liggen en hij kon het wel begrijpen, hij kende Amy al heel lang en de kat had hij altijd wel gezien dus die was aan haar wel gewend.“De groep die ik onder me had heeft de boel hier scherp in de gaten gehouden en het pad gevonden dat juie steeds gebruiken om in en uit te gaan. Via een van de shifters heeft hij andere informatie gekregen. Men zegd dat het zijn nieuwe bedmaatje is en haar shift een blauwe ijs draak is. Het kunnen ook roddels zijn, maar de geneaal was er zeer duidelijk in. De koning heeft bijna de hele dag plannen lopen maken en wil de vliegende Shifters gebruiken voor luchtaanvallen terwijl de bloodhunters via het pad willen aanvallen. Ik liet het hem niet merken en hoewel we niet op een lijn echt zitten maakte ik me toch zorgen. Tristan heeft me de rest bij geleert hoewel hij nu ook vrj is, vraag ik me af wat de koning nog meer van plan is. Hij hemelt die drakenshifter op alsof hij verliefd op haar is wat ik me niet kan voorstellen.“ Robin balde zijn vuisten, zijn lieve kleindochter was de bedmaatje van die vieze man, hij keek naar Amy en zag een par shifters, ze begroeten haar met een buiging. “Ik heb toch al gezegt dat jullie me niet langer meer hoeven te volgen!“ riep Amy en sloeg haar hand vor haar gezicht dit vond ze zo vernederend! Hij grinnikte 'ze meoten aan het idee wennen dat ze nu vrij zijn.' Zei hij kal men keek naar Amy 'Hij keek naar zijn hengst 'Kom we gaan richting BFP dan kunne nwe rustig spreken.' Hij keek om zich heen en liet de hengst van het pad gaan door het bos stappen.

Amy kreeg een kleur toen ze haar oom hoorde grinniken. Ze had geleert hard te zijn, maar nu ze eruit stapte om nog langr shifters e vangen wist zij zich geen houding te geven. Robin zei na zijn vuisten gebalt te hebben dat z richting de BFP gingen om rustig te kunnen praten. Echter had de oude rechterhand van Charlie mee gekregen dat Amy haar shifters vrij had gelaten en was haar gevolgd tot Robin haar uitnodivte om mee te rijden. Zijn boog pakkend richten hij op Amy en schoot. Het was haar geluk dat ze haar paard net een paar cm moest keren nders had de pijl haar hart geraakt. Een nieuwe kreet van pijn ontsnapte uit haar keel en Amy kon zich nog nog net in het zadel houden. De shifters die haar gevolgd waren keken verschrikt om hun heen en twee van hen zagen de hunter staan. Puur uit oude verplichts gevoel vielen ze aan en verdreven de hunter. De man was er snel met zijn paard er van door gegaan. Amy had hen verraden net als Robin en de andere die bij de BFP hoorde. Amy kreundee en heeg zwaar. Ze kon zich nauwelijks meer bewegen door de pijl die vlak naast haar hart zat en haar ruggengraat lichtes had geschampt!

hi jzag haar op haar paard stijgen en hij schrok er van toen een pijl richtign Amy vloog en hij was te laat met waarshuwen, gelukkig raakte het net niet haar hart, Robin pakte zijn boog en lade met een pijl en schoot weg, de pijl raakte de been van de man maar die was al ver, HIj haaste zich naar Amy, hij pakte haar vast bi jhaar middel toen zijn paard naast die van haar stond, heel voorzichtig zodat hij de pijl niet raakte, hij vloot een bepaald deuntje en al snel kwamen er een paar paarden aangerend met een kar achter zich, voorzichtig hielp Robin hun om Amy er af te halen en legde haar neer in de kar vol met stro, ze hadden hee lvoorzichtig het pijl er uitgehaald maar de shifter die haar kon helen was in de BFP BEzig dus de paarden voor de koets galopeerde zo snel ze konden, Robin bleef naast Amy zitten, hij heild een doek tegen haar wond 'We redden het wel.' Zei hij terwijl hij rustig probeerde te blijven, het doek was doorweekt van bloed het was kleverig maar hij bleef het bij haar wond houden.

Haar oom greep Amy om aar middel zodat hij de pijl niet zou raken en Amy was dankbaar voor die steun. Ze velde haar energie weg vloeien samen met het bloed dat uit haar lichaam stroomde. Wat er daarna gebeurde was vaag en alle geluiden klonken zo ver weg. Amy kreunde toen de pijl eruit getrokken werd en hoewel ze in een dik strobed lag voelde ze toch elk hoebbeltje en elk kuiltje. De stem van Robin klonk dof en ver weg. Ze probeerde wat te zeggen, maar er liep enkel een straaltje bloed uit haar mondhoek. Amy probeerde bij te blijven, maar haar zicht werd steeds slechter zelfs toen ze het gebouw van de BFP bereikt hadden. Er werd om haar heen geroepen en Amy voelde vaagjes xat ze werd op getilt en naar binen gedragen. Amy zakte in de duisternis weg die zich om haar heen had opgebouwt.

Hij merkte dat ze er niet meer goed bij was, toen ze eidnelijk aankwamen riep hij bevelen naar de leden die meteen Amy uit de wagen haalde, ze brachten haar snel naar snel naar binnen in de zieken boeg e nde healers begonnen haar te herstellen, ze had te vee lbloed verloren en hij wist dat hij met Amy zelfde bloedgroep had, hij doneerde wat bloed van zich zelf en zat gespannen aan haar bed op een stoel, het was al laat in de nacht en hij wou niks eten of drinken, hi jhad noodzakelijk wat brood en water gedronken mar verder had hij geen eetlust, hij vond het vreselijk wat er was gebeurd, hij moest beter op de omgeving letten.

Amy voelde niet dat ze geheelt werd nog dat ze bloed binnen kreeg. Ze was alleen in het donker en ze wis niet waar ze naar toe moest! Verschillende herinneringen speelde zich plotseling voor haar af, maar nu zag ze wat ze roeger over het hoofd had gezien. De dood van haar ouders was in seine gezet om haar zo ver te krijgen ard tegen de shifters te worden. De verscheurde meubels waren niet door klauwen en tanden veroorzaakt, maar door grote en kleine dolken, maar ze hadden de klauw en tand snedes zo goed mogelijk na gemaakt zodat het ech leek. Amy begreep meteen dat hier meer achter moest zitten en ineens hoorde ze zacht gemompel tussen personen. Het klonk zo ver weg, maar het voelde dichtbij. De aanblik van haar sterk verminkte ouders lieten haar wakker schrikken. Amy kwam met een ruk omhoog waar ze meteen spijt van had. Ze had al lang gelegen en voelde zich duizelig worden. Mani zat in een oekje te kwijnen tot hij Amy wakker zag schrikken en rende op haar af, maar iemand anders was hem voor. Mani wist dat hij vrij was, maar Amy had hem altijd behandelt alsof hij een vriend was. Amy kreunde en voelde zich misselijk van de honger worden. “eurgh, Waar ben ik?“ vroeg ze met zwakke stem en waagde het erop om op te kijken en ze zag haar oom en Mani Voorzichtig, maar een kleine glimlach verscheen op haar lippen.

Widow was al een paar keer binnen geweest en had een deken om zijn schouders gelegd.
Ik hoop echt dat alles goed komt.' Zei hij zacht tege nMani die ook in het kamer zat, Robin voelde zich vreselijk schuldig, hij had die jongen in zijn hart moeten raken maar hij was snel er van door gegaan en hij had niet eens gemikt toen hij schoot,. Hij merkte dat Amy weer tot zich kwam en was meteen klaar wakker, Amy kwam met een ruk omhoog en Robin was al snel bij haar. Amy kreunde en voelde zich misselijk van de honger worden. “eurgh, Waar ben ik?“ vroeg ze met zwakke stem Robin suste haar 'Je bent in de ziekenboeg van BFP, je had veel bloed verloren en je had wat bloed van mij gekregen maar we wisten niet zeker of je het wel zou overleven.' Zei hij kalm en keek haar onderzoekend aan of alles wel goed was.

Robin zei dat ze veel bloed had verloren, maar dat kon ook niet anders eerst in haar schouder geraakt zijn en later in een lange rit vlak naast haar hart. 'Bedankt dat je me gered hebt. Ik had niet door dat die kwal me gevolgt had...' zei ze en wreef even langs haar slapen en Mani kroop bij haar op schoot in zijn hift vorm. Eigenlijk wilde ze niet dat hij dat nog deed, maar ze liet hem begaan en aaide Mani over zijn vacht.

'Bedankt dat je me gered hebt. Ik had niet door dat die kwal me gevolgt had...' zei ze en wreef even langs haar slapen en Mani kroop bij haar op schoot in zijn hift vorm. Hij glimlachte 'Het maakt niet uit lieve nicht...Je...' Hij werd onderbroken door geschreeuw dat onder hem vandaan hoorde, hij liep snel naar het raam en vloekte, ze werden van boven aangevallen. 'Amy, je meot naar me luisteren, nem deze trap en ga zo snel mogelijk naar beneden als je kunt tot je bij tunel komt daar moet je rechts afslaan en doorblijven lopen.' Zei hij streng en pakte een kaars en een kast schoof weg, hij pakte zijn boog klaar om aan te vallen.

Haar oom zei dat het niks uit maakte, maar voor hij uit gesproken was klonk e geschreeuw en rende Robin naar het raam. Ze werden aangevallen! Robin zei dat de deze trap moest nemen en door de tunnel moest gaan. “Waar leid die heen?“ riep ze nog maar Robin was al weg. Eigenlijk wilde ze mee vechten, maar ze deed wat haar oom gezegd had en pakte de kaars waarna ze van he bed af sprong en Mani die haar volgde. Amy liep zo snel ze kon van de trap af en naar de tunnel. Daar stak ze de kaars aan n hielt hem gedeeltelijk boven haar hoofd om goed zicht te hebben. Amy had net driekwart tunnel gelopen toen ze voor zich iets hoorde bewegen, maar wie kon er in de tunnel zijn? Amy liep voorzichtig door en zag toen ze de hoek om kwam een grote grote groep Bloodhunters die zich stilletjes door de tunnel door bewogen. Maar toen ze haar zagen wisten ze dat ze ontdekt waren en stormde luidkeels schreeuwend naar voren. Amy liet haar blades zakken en gaf Mani de kaars die het ding stevig vast hielt en ver genoeg van de vecende menigte vandaan bleef zodat Amy goed zicht had en hij niet geraakt zou kunnen worden. My vocht hard en sterk, mmaar haar maag was leeg en ze was nog niet echt gewent om goed op haar benen te staan. Er wrd verschillende keren geschoten, maar de tunnel was net groot genoeg om ze te kunnen ontwijken. Maar toen ze een reutelende ademhaling hoorde die gevolgd werd door een doffe klap werden haar ogen groot va schrik. De kaars rolde langs haar heen en Amy kon net weg springen om geen zwaard tussen haa ribben te krijgen. Met een snelle zijdelinkse blik zag ze Mani met lege ogen in het niets staren Verdriet overmande haar. Ze had hem al zo lang gekent en nu was de arme jongen pas een paar uur vrij en nu was hij dood! “Hier gaan jullie voor boeten!“ schreeuwde Amy kwaad en vol verdriet. Ze stormde naar voren en drong de hunters terug. Het ging maar met veel heel veel moeite. Amy doden vele van haar oude kameraden, maar ze wilde zelf blijven leven, ze wilde Mani zijn dood wreken!

Hij rende naar beneden en zette een pijl al op zijn pees klaar om te schieten, blood hunters drongen naar binnen en hij schoot stuk voor stuk mensen dood, De andere blodo hunters vochten moedig maar hi jzag gewoon dat ze weinig kans hadden om te overleven, Hij vloot een lange deuntje en er kwamen een hele boek duiven vrij die weg vlogen, aan 1 duif zat een brief aan Dregoe dat ze waren aangevallen, hij had altijd al zo een brief klaarliggen voor als ze aangevallen werden, hij voelde hoe hij in zijn zij werd geraakt, iets warms stroomde over zijn been gleed, maar hj voelde geen pijn door het aderenaliene die door zijn aderen stroomde , toen zijn pijlen op waren pakte een zwaard van een dode blood hunter van de koning, hij merkte dat er minder bloodhunters van hem waren en hoopte uit heel zijn hart nadat hij zijn deuntje had gedaan heel vee ldoro geheime gangen waren gevlucht, dat was met hun afgesproken. Robin zag dat de andere blood hunters hem omringde en hij werd op meerdere plekken geraakt.

Amy merkte al snel dat er meerdere van de BFP haar kwamen steunen in het gevecht tegen de hunters van de koning. Ze vluchten uit eindelijk richting de WOF waar zij de weg niet an kende. Echter de hunters van de koning ook niet. Verschillende shifters renden over een soort wild paden en Amy volgde hen, maar stopte toen ze kreten van schrik en pijn hoorde. Overal vanuit de struiken kwamen kat grote kevers de struiken it en vielen het leger van de koning aan. Amy werd bijna misselijk tot ze mee gesleurt werd door Robert die Robin‘s recherhand was. Ze vluchten tot er een dorpje tussen de bomen opdoemde. Amy begreep dat dit de schuilplaatst van de WOF moet zijn. De shifters kwamen naar buiten en een van hen was grooter dan de grootste man die ze ooit had gezien. ‘Dregoe ik neem aan dat je de brief hebt gehad?‘ riep Robert en liet Amy los. Dregoe zijn gezicht stond streng, maar er lag een diep veriet in zijn ogen en deze knikte. “Ik heb de brief gekregen, morgen zullen we het kasteel aanvallen. Het moet nu af gelopen zin!“ zijn laatste woorden gromde Dregoe luid en iedereen om Amy heen schreeuwde hun bijval. Amy deed maar mee, omdat ze anders uit de toon zou vallen. Ze zouden morgen aanvallen en daar was Amy meer dan blij mee. Dregoe schreef een brief naar Etricus zodat hij ook op de hoogte zou zijn van hun plan!
(Geen zin gehad om van account te wisselen, was tot maar twee zinnen geweest anders. :p)

Uiteindelijk waren er gewoon te veel bloodhunters voor hem alleen, mense ndie toch waern gebleven werden gevangen genomen en hij liet zijn zwaard uiteindelijk vallen en gaf zich over, zijn leden ware nveilig bij WOF en hij voelde de boeien om zijn polsen heen, hij hield zijn hoofd laag terwijl hij in kar werd geduwd, hij keek naar de blood hunters en shifters die gevangen waren en keek hun met respect in zijn ogen aan, hij herkende ook een vrouwelijke shifter, ze was hard toegetakeld mar i nhaar ogen branden vuur, maar hij zag nergens Jace, haar man, was die gedood? of kon die vluchten? Hij wist het niet maar wat hij wel wist was dat hij het niet wou weten. Het was een lange rit en langzaam begon het pijn zijn hersens binnen te dringen, over al deed alles pijn maar hi jnegeerde het, en bleef voor zicht uit staren, hij had Widow nog die avond naar Dregoe gestuurd zodat ze ging kijken hoe het met hem ging, zijn vrouw was neit zo lang geleden gestorven en Widow was zijn vriendin dus kon ze hem ook wel troosten. Toen ze er eindelijk aankwamen werd hij naar een of ander kamer gebracht en daar achter gelaten.