Help me [Dregoe]

Dregoe voelde medeleven op komen door wat Mistake hem vertelde, maar ze was in de arena opgegroeit en kende het woord medeleen vast ook niet? Dus hielt hij het voor zich en knikte alleen maar begrijpelijk. 'Mijn familie bestond alleen maar uit Shape shifters dus kan ik niet begrijpen waarom jouw familie zo met jouw deed. Mensen zijn harteloze wezens die niet weten wat ze weggegooid hebben!' de grom drong zich weer door in zijn stem, maar Dregoe schudden ook gelijk met zijn hoofd. Mensen waren onbegrijpelijke wezens en hij zou ze vast nooit begrijpen, dat was dan ook de reden waarom hij tegen hen vocht. Zijn haat jegens die lui was nog groter dat het bos in zijn geheel!

Hij knikte alleen maar begrijpelijk. 'Mijn familie bestond alleen maar uit Shape shifters dus kan ik niet begrijpen waarom jouw familie zo met jouw deed. Mensen zijn harteloze wezens die niet weten wat ze weggegooid hebben!' de grom drong zich weer door in zijn stem, maar Dregoe schudden ook gelijk met zijn hoofd. Mistake lachte door zijn grom en ze ontspande nog een beetje harder. Ze ging nu volledig zitten en ze kroop wat dichter naar hem toe. Ze keek hem een beetje beschaamd aan. Sorry dat ik zo argwanend ben maar ik moet nog wennen aan het hele "je - kunt - mij - vertrouwen - gedoe." Zei ze terwijl ze haar hoofd naar de grond richtte. Ze vond het erg dat ze zo afstandelijk was.

Mistake ontspande zich weer en richten haar blik naar de grond. Dregoe hoorde wat ze zei en grijnsde breed. Hij vond het niet erg, want zo was hijzelf ook als hij de zaak eerst niet vertrouwde. Zijn hand ging zonder erbij na te denken omhoog en legde die weer op haar schouder. 'Dat Gaat vast wel over Mistake, maar dat moet wennen zoals je zelf al zei, en ik verwacht niet van je dat het binnen een week over is. Je hebt geleden en daar moet je nu over heen komen.

Haar spieren spande zich op toen hij zijn hand in de lucht in ging. Hij legde zijn hand op haar schouder en toen ze er zeker van was dat hij haar niks zou doen ontspande ze. 'Dat Gaat vast wel over Mistake, maar dat moet wennen zoals je zelf al zei, en ik verwacht niet van je dat het binnen een week over is. Je hebt geleden en daar moet je nu over heen komen.Mistake keek hem even aan. En voor ze het wist gaf ze hem een knuffel. Dat voelde goed ze voelde even al haar wantrouwen weg ebben. Dit voelde zo fijn ze had nog nooit een knuffel gehad en dit was echt geweldig. Ze liet hem weer los en bloosde een beetje. Sorry ik was nieuwsgierig. Ik zie het mensen zo vaak doen en ik wilde weten hoe het voelde. En het voelde geweldig niet dat ze dat ooit zou zeggen maar ze hield van aandacht en mensen die haar aardig vonden.

Voor hij er erg in had gaf Mistake hem een knuffel en even was Dregoe verbaasd over haar beweegreden, maar toch sloot hij automaties zijn armen om haar heen tot Mistake zelf los liet en haar woorden in ontvangst nam. Dregoe knikte weer begrijpend en grijnsde breed. 'Misschien dat je het ooit zal begrijpen. Het gaat er vaak om dat je iemand vertrouwd om hoe die tegen je doen.' zei Dregoe en zijn grijns gleed af naar een glimlach. Daarna stond Dregoe op en liep zijn huisje even binnen en kwam terug met twee zakjes van Varkensblazen gemaakt. Het was stevig spul en je kon het voor vele dingen gebruiken zelfs voor water. 'Laten we de bessen gaan zoeken. Anders komen die huisjes er nooit.' zei Dregoe plagend en stak er eentje naar Mistake uit. Hopelijk zouden ze genoeg bessen vinden voor meer dan een of twee huisjes te kunnen herbouwen, want die dingen groeide er niet veel en op een heel jaar wachten wilde Dregoe niet.

Hij sloeg zijn armen om haar heen en voor een moment vertrouwde ze hem volledig. Dregoe knikte weer begrijpend en grijnsde breed. 'Misschien dat je het ooit zal begrijpen. Het gaat er vaak om dat je iemand vertrouwd om hoe die tegen je doen.' zei Dregoe en zijn grijns gleed af naar een glimlach. Mistake dacht erover na. Mischien als har argwaan verdwenen is dat ze hem kon beschouwen als een vriend. Hij liep even weg en kwam terug met zakjes in zijn hand. 'Laten we de bessen gaan zoeken. Anders komen die huisjes er nooit.' zei Dregoe plagend en stak er eentje naar Mistake uit. Mistake knikte en nam een zak. Ze grijnsde naar hem. Mag ik je hand? Dan rennen we er naartoe op mijn tempo. Ze nam zijn grote hand en begon met hem te rennen. Hij moest zijn benen niet echt bewegen en ze lachtte het was best lollig om met 2 te rennen. Ze kwamen aan bij een plaats waar de bessen groeide. Mistake liet zijn hand los en ging even zitten. Net omdat ze moe was ofzo maar gewoon omdat ze zichzelf pijn had gedaan door zo snel te rennen met gebroken ribben.

Mistake zei dat ze sneller zouden zijn wanneer hij haar hand vast zou pakken en Dregoe pakte haar hand vast en in een paar minuten waren ze op de bestemming en Mistake zakte even door haar benen om weer bij te komen. Dregoe vroeg of deed verder niks en knikte even naar Mitake. Zijn zakje openend begon Dregoe te teleporteren. Kleine licht flitsjes waren te zien in de struik en de rijpe besjes verdwenen aan hun takjes en verschenen in het zakje. Het duurde maar even maar het zakje was snel gevuld. gelukkig waren er nog meer struiken waar ook Mistake van plukken kon. Dregoe keek haar weer even aan. 'Als het weer gaat er zijn nog struiken genoeg.' zei Dregoe en keek Mistake plagend aan. Hij mocht haar wel net zo als hij Widow had gemogen. Dregoe ging weer naar een ander struik en begon de besjes van deze struik ook weer te teleporteren.

Hij keek even naar haar en knikte. Ze was blij dat hij niet te opdringerig was daardoor begon ze hem steeds meer te vertrouwen. Nadat ze haar pijn weer de baas was sprong ze recht. Ze zag dat hij al een hele zak vol had en dat hij iets zei wat verdacht veel leek op een uitdaging. Ze keek hem uitdagend aan. " Ooh dus we gaan stoer doen hè! Eens kijken wie binnen 10 minuten de meeste bessen heeft! Mijn racer vs jouw teleport! Zei ze met een grijns ze pakte haar zak en als een wervelwind begon ze bij de struiken te plukken. Na 10 minuten kwam ze terug met 4 volle zakken en grijnsde naar hem. "En hoeveel zakjes heb jij grote jongen?"

Mistake nam zijn uitdaging aan en begon als een razende de bessen te plukken. Dregoe probeerde sneller te werken dan normaal, maar daar had hij weinig succes mee. Maar goed de besjes kwamen wel in de zak terecht. De duur van de tien minuten was eigenlijk te kort geweest, maar Dregoe liet zich niet kennen en klaagde ook niet toen die voorbij waren. Alle struiken hadden ze samen geplundert en Mistake kwam met vier volle zakken terug. Zacht begon Dregoe te grijnzen, maar moest toch bekennen dat Mistake sneller was geweest. 'Een halve struik mee en we hadden even veel gehad.' grapte Dregoe en zijn grijns was breed en vrolijk. Mistake was zeer zeker een goed lid en haar kwaliteit van snelheid was alleen, maar prima te verwerken. De huisjes die ze weer opbouwden en de benodigtheden die ze steeds moesten halen hielden hen allebij goed in vorm. Gelukkig zouden er vast nog meer leden bij komen, want anders had het repareren van de huisjes geen nut. 'Goed gedaan Mistake ondanks je verwondingen ben en blijf je lekker flot.' Dregoe knoopte de zakken dicht zodat ze geen besje zouden verliezen.

'Een halve struik mee en we hadden even veel gehad.' grapte Dregoe en zijn grijns was breed en vrolijk. Mistake lachtte , het was een schattige en meeslepende lach maar weinig mensen hadden hem al gehoord. Ze stopte met lachen en bloosde. "Ow sorry ik liet me even gaan." Zei ze met een normale stem. 'Goed gedaan Mistake ondanks je verwondingen ben en blijf je lekker flot.' Dregoe knoopte de zakken dicht zodat ze geen besje zouden verliezen. Ze ging naar hem toe en nam ook een zak. "Wacht maar tot ik volledig hersteld ben dan kan ik me volledig laten gaan!" Ze glunderde ze keek uit naar dat moment. Ze keek hem in zijn ogen. "En mischien heb ik toch wel vrienden...." Ze keek hem aan en hoopte dat hij zou snappen dat ze hem bedoelde.

Mistake lachte en het was een heetlijk geluid om te horen. Haar woorden deden hem nog meer goed en Dregoe knikte begrijpelijk bij de laatste zin. De zakken waren nog niet zwaar, maar de bundels zaten lekker vol en ze hadden voorlopig genoeg, misschien wel voor alle huisjes die in het vervallen dorp stonden? Dregoe knoopte de zakken nu aan elkaar en maakte er een soort ketting van. Handig dan kon je ze over je schouders leggen en droeg het wat gemakkelijker. De weg naar huis was nu langer of Mistake moest hem weer mee slepen in haar Racer gaven?

Mistake zag dat hij tevreden was met haar laatste woorden ze glunderde een beetje. Ze zag dat hij de zakjes aan elkaar bond en het aan zijn nek hing de weg was lang met dit slakken tempo. Mistake had een plan ze nam de ketting van hem over en veranderde van vorm. Ze zei dat hij op haar rug moest komen zitten. Gelukkig deed hij dat en ze begon te rennen. Alles ging goed het lopen verliep soepeltjes en zo zwaar was hij eigenlijk niet. Maar toen ze bijna bij de huisjes waren gebeurde het Mistake zakte door haar knie. (ze had daar ooit is een pijl in zitten vandaar dat hij nogal zwak is. Ze rolde over kop en de bessen werden geplet onder hun gewicht. Mistake veranderde weer in een mens en had haar 2 armen om haar knie geslagen het deed echt ontzettend pijn.

Pltseling nam Mistake de ketting van zakjes over en veranderde van vorm. Ze zei dat hij op haar rug moest gaan zitten en dat deed Dregoe dan ook. Hopelijk zou ze het uithouden? Ze schoot naar voren en het ging eigenlijk best goed! Totdat Mistake door haar knie zakte en beide Shape shifters rolde over de grond. Meer dan de helft van de zakken vol besjes voelde Dregoe geplet worden zowel onder zijn gewicht als door die van Mistake. MIstake veranderde terug in haar menselijke vorm en greep naar haar knie. Dregoe kwam stil te liggen en probeerde recht te gaan staan, maar dat lukte niet meteen. Hij keek bezorgd naar Mistake en kroop op handen en knieeén naar haar toe. De zakjes vol geplete bessen zouden nog drie dagen goed blijven als ze maar koel bewaard zouden worden, maar zijn eerste zorg was Mistake. Snel stond Dregoe op en pakte haar zo vast dat ze nergens heen kon en teleporteerde hen beide naar het huisje van Mistake. Daar legde hij haar op bed en probeerde haar handen van de knie af te krijgen, maar ze was zo snel dat hij haar handen niet er van af kreeg. 'Mistake rustig ik wil je helpen dit kun je niet alleen af!' zei dregoe streng en wachten tot ze haar handen weg zou halen?

Mistake lag nog steeds op de grond te kronkelen van de pijn en ineens greep Dregoe haar beet. Ze gromde naar hem ze haatte het als er iets onverwachts gebeurde met haar. Hij nam haar mee naar haar huisje en hij probeerde haar hand van haar knie te halen maar ze deed hem steeds terug elke keer als ze hem losliet deed het meer pijn. Ze gromde een paar keer naar hem. 'Mistake rustig ik wil je helpen dit kun je niet alleen af!' zei dregoe streng. Mistake keek hem kwaad aan. Jewel! Ik heb niemand nodig! Ik heb de pijl er 2 jaar geleden ook uitgetrokken! En mijn knie is perfect geneze...." Mistake stopte met grommen en haalde haar hand van haar knie. Ze keek nar Dregoe en knikte naar hem. "Oké, oké ik heb je hulp n-nodig." Zei ze met een verslagen stem terwijl ze haar knie losliet. Ze schreeuwde toen ze hem losiet het deed echt verschrikkelijk pijn.

MIstake ratelde van kwaadheid, maar Dregoe gaf daar geen aanstoot aan en was toch wel opgelucht dat ze eindelijk zijn hulp aanvaarde. Natuurlijk riep ze ook dat er twee jaar terug een pijl in had gezeten. Misschien waren de spieren verrekt? Mistake schreeuwde het uit van de pijn en dat deed hem ook vreselijk zeer, maar hij moest nu de sterkere zijn en haar helpen net zo als hij haar verwondingen had verbonden toen ze elkaar nog niet kende. Voorzichtig pakte Dregoe haar been vast en trok de broek voor zo goed en kwaad als het ging omhoog. Er leek een kramp in te zitten die kon er maar op twee manieren uit gehaalt worden door ijs of door het te masseren. Ijs had Dregoe nu niet in de buurt dus moest het de tweede keuze zijn. Snel teleporteerde hij een rij dikke tak van buiten naar binnen en brak er een stuk af die hij niet nodig had en hielt deze Mistake voor. 'Dit kan pijn gaan doen bijt hier stevig op, dat helpt.' zei Dregoe en begon de stijve spieren te kneden. Hij had het vaak bij zijn moeder moeten doen, want die had vaak last van stijve spieren. Handig dus! Dregoe sloot zich af van het gekerm van Mistake en voelde hoe de spieren minder en minder stijf werden.

Hij stroopte haar broek omhoog en ze bleef maar naar hem grommen. Waarom deed die verekte knie zo'n pijn? Hij gaf haar een stok waar ze haar tanden in kon zetten. En ineens begon hij haar knie te masseren het was geen fijn gevoel het deed pijn haar instincten wilden hem aanvallen maar ze moest zich inhouden ze bleef voor zich uitstaren en in de tak bijten. Wat was ze een watje? Ze had toch al erger meegemaakt? Hij bleef haar knie kneden en na een tijd deed het geen pijn meer het was een fijn gevoel geworden. Nu pas merkte ze hoe zacht zijn handen waren en hoe hij afzag van haar pijnkreten ze haalde de tak uit haar mond en begon te praten met een heze stem van het shcreeuwen. Bedankt Dregoe, je bent een echte....en echte......een echte vriend. Eindelijk had ze het eruit gekregen. Ze glimlachte een beetje naar hem ze was nat van het zweten en ze had blijkbaar een beetje koorts maar ze was blij blij dat ze hem vertrouwd had. Ze schonk hem haar mooiste en schattigdte glimlach zo'n lach waardoor er kuiltjes verschenen.

Mistake's kniespieren waren na een tijdje weer los. Ze had zichzelf zichtbaar in moeten houden, want Dregoe had wel gezien dat Mistake zich op hem had willen storten vanwegen de pijn die ze leed. Toen Mistake niet langer meer hoefte gillen zei ze met schore stem en een klein hapering dat Dregoe voor haar een echte vriend was. Dregoe bewoog haar been rustig heen en weer om te zien of ze hem weer helemaal zou kunnen strekken zonder er veel last van te hebben? 'volgens mij zou je weer moeten kunnen lopen.' zei Dregoe en liet haar been rustig op bed zakken. 'Wat je daar net zei Mistake dat heeft een hele grote waarde voor mij!' voegde dregoe er aan toe en ging naast haar op bed zitten met zijn gezicht naar haar toe.

Dregoe bewoog haar been rustig heen en weer om te zien of ze hem weer helemaal zou kunnen strekken zonder er veel last van te hebben. Het deed niet echt pijn meer en ze liet een opgeluchte zucht horen 'volgens mij zou je weer moeten kunnen lopen.' zei Dregoe en liet haar been rustig op bed zakken. Ze plooide het een paar keer het deed geen pijn meer. Voor het eerst in 2 jaar voelde ze echt geen enkele vorm van pijn meer in haar knie. Ze glimlachte breed naar Dregoe hij had haar echt geholpen. 'Wat je daar net zei Mistake dat heeft een hele grote waarde voor mij!' voegde dregoe er aan toe en ging naast haar op bed zitten met zijn gezicht naar haar toe. Mistake ging wat rechter zitten en knuffelde Dregoe ze huilde een beetje van geluk. "Voor mij betekende ze nog meer. Ik ben blij dat ik iemand eindelijk mijn vriend kan noemen je wilt niet weten hoe lang ik daarop gewacht heb." Ze glimlachte naar hem en ze kroop op zijn schoot. Ze weegde bijna niets dus een echte last voor hem was het niet ze nestelde haar hoofd tegen zijn borst en ze sloot haar ogen even om te kunnen genieten van dit bevrijdende moment.

Mistake vond het nog meer waarde te hebben om hem als een vriend te beschouwen en omhelsde Dregoe voor een moment en hij omhelsde haar ook. Het was een gevoel van rust die het hem gaf en soms miste Dregoe het wel om iemand echt eens goed vast te kunnen pakken en een knuffel te kunnen geven. Haar glimlach paste goed op haar lieve gezicht en het zag er beter uit dat dat ze steeds zo afstandelijk keek, maar Dregoe was er aangewent geraakt en dus vond hij het niet echt erg meer. Toen ze op schoot kroop en zich tegen hem aan nestelde ging er een andere golf door hem heen. Het was een vreemd kribbelend gevoel dat hij nog nooit eerder had gekregen. Wat kon het zijn? 'Ik wouw dat de Bloodhunters ons soort met rust lieten dan konden we in vrede lekker rustig leven, maar dat gaat helaas niet. Maar ik ben blij dat jij mijn vriendin bent Mistake. Het zijn harde tijden en dan kun je beter een paar vrienden om je heen hebben. Ik laat je nooit in de steek als je dat maar weet!' murmelde Dregoe en wreef met zijn hand langs de wang van Mistake en keek haar aan. Hij wilde niet dat er ook maar iemand was die haar ooit pijn zou doen!

Hij knuffelde haar terug het voelde goed en ze kreeg het er warm door. Dregoe was de enige persoon die haar ooit geknuffeld had en hij zou waarschijnlijk ook de enige blijven die dat mocht. 'Ik wou dat de Bloodhunters ons soort met rust lieten dan konden we in vrede lekker rustig leven, maar dat gaat helaas niet. Maar ik ben blij dat jij mijn vriendin bent Mistake. Het zijn harde tijden en dan kun je beter een paar vrienden om je heen hebben. Ik laat je nooit in de steek als je dat maar weet!' murmelde Dregoe en wreef met zijn hand langs de wang van Mistake en keek haar aan. Mistake lachte die schattige glimlach met haar kuiltjes. "Dat wou ik ook Dregoe. Maar jij zorgt daar voor zij zien je mischien als een monster maar voor mij en vast nog veel andere ben je een echte held." Ze keek hem nog steeds glimlachend aan. Ze voelde zich beter als hij in haar buurt was. Dan voelde ze zich geen vergissing meer. Ze luisterde naar zijn hartslag het was rustgevend. Ze fluisterde "Mijn echte naam is Sofie maar noem me maar Mistake dan word ik niet aan mijn ouders herinnerd." Ze had haar naam nog nooit aan iemand verteld maar hem vertrouwde ze.

Mistake zei dat ze dat ook wou dat de Bloodhunters hen met rust lieten, maar ze zei dat hij daar voor zou zorgen en Dregoe knikte daar even op. Ook zei Mistake dat hij in de ogen van vele Shape shifters een held zou zijn en voor de andere die er anders over dachten dat hij voor hen niet meer dan een monster bleek te zijn en ook daar had Mistake gelijk in. Haar ware naam wilde hij niet eens weten ook al vertelde ze die hem wel. 'Ik wil je niet anders noemen dan Mistake. Dat past veel beter bij je.' zei Dregoe en hij bleef haar nog even vast houden tot hij zich er aan herinnerde dat de geplete besjes nog buiten lagen. Gelukkig kende hij de plek en teleporteerde ze naar de keuken in een bak koud water zodat ze niet te snel zouden bederven. 'Laten we gaan slapen het is al laat en we moeten nog veel doen morgen.' zei Dregoe en hij wilde Mistake al loslaten, maar bedacht zich nog en knuffelde Mistake nog eens voor hij haar echt los liet en haar vriendelijk aan keek.

'Ik wil je niet anders noemen dan Mistake. Dat past veel beter bij je.' zei Dregoe en hij bleef haar nog even vast houden. Mistake glimlachte. Hij deed even iets en teleporteerde de geplette bessen naar de keuken in een bak koud water zodat ze niet te snel zouden bederven. Mistake werd even rood door haar waren de bessen geplet. 'Laten we gaan slapen het is al laat en we moeten nog veel doen morgen.' zei Dregoe en hij wilde Mistake al loslaten, maar bedacht zich nog en knuffelde Mistake nog eens voor hij haar echt los liet en haar vriendelijk aan keek. Mistake gennoot van de knuffel en dit keer verstijfde ze niet van zijn onverwachte beweging. Mistak glimlachte. Ze wilde naar haar huis gaan maar kreeg toen plots een beter idee voor Dregoes bed lag een wollen tapijt. Ze liep ernaartoe en ging erop liggen. Ze wilde dicht bij hem blijven. Ze wachtte niet echt op zijn toestemming en viel in slaap.

Het was fijn dat Mistake zich niet verkrampte bij deze onverwachte aanraking. Gelukkig maar, want Dregoe was er zeker van dat ze hem nu vertrouwde. Mistake wilde naar haar huisje lopen, maar besloot op wollen tapijt te gaan liggen en viel in slaap. Dregoe keek haar even vragend aan en keek even naar zijn bed, maar bsloot om het anders te doen. Hij veranderde in zijn weerwolven vorm en ging rond Mistake liggen, zodat ze het niet koud zou krijgen. Daarna viel ook hij in slaap.

Topic uit

Mistake werd even wakker toen Dregoe met zijn zachte pluizige vacht om haar heen ging liggen. Ze draaide zich naar hem toe en verschool haar hoofd in zijn zachte pels. Ze droomde zalig. Ze droomde over een lieve familie en dregoe kwam ook voor in haar droom. Hij werd als rote held van het dorp gezien en op handen en voeten gedragen. Hij was door iedereen geliefd maar hij bleef haar vriend en liet haar niet in de steek. Mistake had nog nooit zo goed geslapen en zo zalig gedroomt. en dat kwam allemaal dankzij zijn rustgevende ademhaling.