Help me [Dregoe]

Ze was kunnen vluchten van de meest vreselijke plaats op aarde. Nog erger dan hell. Mistake strompelde door een donkere weg. Ze zag alles dubbel en ze voelde het bloed uit haar buik gutsen. Ze was dan wel kunnen ontsnappen maar ze was erg gewond geraakt en niet meer instaat om nog te shiften. Maar één ding wist ze wel ze wilde niet sterven ze moest het halen het halen om wraak te kunnen nemen op die irritante blood hunters. Mistake viel op de grond en kon niet meer opstaan.....

Nadat hij wakker geworden was had Dregoe de stoelen die kapot waren gegaan doordat Widow ze had laten zweven en had laten vallen, maar dat had ze gedaan doordat ze boos was geweest op de Bloodhunters en dan vooral om hoe die lui iets hadden gevonden om zelf te blijven leven als een van hun gevangen Shape Shifters dood gingen. De gedachten alleen al maakte hem al weer opnieuw kwaad en gromde kort. De shape Shifters in de buurt van zijn huis keken om, maar zagen dat hij het niet tegen hun had en liepen snel weer weg. Toen Dregoe klaar was besloot hij te gaan jagen en veranderde in zijn wolvenvorm. Een reus van een wolf kwam het vervallen huisje uit en zocht zich een weg tussen de bomen die naar The Dark Forest leiden. Zijn oren stonden op hun uiterste gehoor vermogen en zijn neus inhaleerde elke nieuwe geur die hij tegen kwam. De geur van een onbekende Shape Shifter kwam in zijn neus en Dregoe rook dat ze aangevallen was door Bloodhunters. Maar van hen rook hij nog geen enkel spoor. Een korte lichtflits en hij verdween op de plek waar Dregoe zojuist gestaan had en teleporteerde zich tot vlakbij de Shape shifter. Dregoe rook bloed die van de hape shifter afkwam en hij gromde even voor hij uit de struiken The Dark Road op kwam. Zijn fel gele ogen zochten het pad af, maar er lag enkel een bloedspoor van de vrouwelijke Shape Shifter. Ze lag op de grond en bekeek haar helemaal, maar vond geen band zoals Widow die om had gehad. Ze was zwaar gewond en had meteen hulp nodig. Dregoe bleef in zijn weerwolvenvorm en pakte de vrouw rustig op zondr haar wonden aan te raken. Dreunende voetstappen kwamen dichterbij en Dregoe kon nu niet tene de Bloodhunters vechten zolang hij haar vast had. Helaas moest Dregoe dus vluchten met haar bij zich. Er was opnieuw een korte licht flits te zien en Dregoe was verdwenen met de vrouw die hij met zih mee droeg. Hij teleporteerde zich meteen naar huis en toen hij daar aankwam legde hij de vrouw op zijn bed neer en veranderde terug in zijn menselijke vorm. Gelukkig was de verbanddoos er nog op de plek bovenop de kast waar zijn moeder hem steeds neer had gelegd. Dregoe wipte het ding van de kast af en liep er mee terug naar naar de gewonde vrouw, legde de doos op het nachtkastje en liep nog even naar de beek die door het ruwiene dorpje leiden met en emmer waar Dregoe een volle emmer water uit schepte en weer terug haasten. Daar depte hij een schone doek in de emmer en begon de wond voorzichtig schoon te maken.

Mistake werd wakker en schrok zich rot. Ze zat in een klein huisje en een man was haar wondes aan het schoon deppen. Mistake sloeg zijn hand weg en gromde. (een soort verdedegings meganisme dat ze heeft opgebouwd) Mistake sprong uit het bed en begon de hele kamer af te spurten opzoek naar een uitgang. Ze rende zo snel dat het met het blote oog bijna niet te volgen viel. Maar ze kon geen uitweg vinden en een flinke pijnscheut van haar protesteerende ribben deed haar weer op de grond vallen. Maar ze moest rechtstaan ze wist dat je dood zou gaan als je op de grond bleef liggen dat had ze geleerd in de arena. Ze hurkte en ging in een aanvallende houding staan met één hand stevig tegen haar buik gedrukt zodat de wond zou stoppen met bloeden. Ze hield de jongen voor haar in de gaten en riep met een wantrouwende stem. Waar ben ik? Wie ben jij? Wat wil je?! Ze vertrouwde het zaakje niet en mischien was haar lichaam gewond maar haar ijzerssterke wil had nog geen deukje.

Opeens werd de vrouw wakker en begon te grommen, maar deed verder niks dan van zijn bed springen en rond rennen. Dregoe probeerde haar te volgen, maar zag haar niet en veranderde voor de zekerheid voor alle zekerheid niet van vorm en zag haar vallen. Gaat het?' vroeg Dregoe en hij wilde naar haar toe lopen, maar ze greep naar haar verwonding en begon vragen te stellen. 'Je bent ik mijn huis, want ik heb je gevonden en meegenomen om je verwondingen te verzorgen. Mijn naam is Dregoe. Wat is jouw naam en hoe kwam je daar terecht met die verwondingen?' legde Dregoe aan haar uit en maakte een gebaar dat ze rustig aan kon doen. Hij viel geen gewonde Mede Shape shifters, als het niet nodig was. Dregoe liep weer naar de emmer toe en stak de doek in het water en waste het bloed eruit. 'Je bent hier veilig. De Bloodhunters komen hier maar zelden tot bijna niet. Ik heb er maar steeds een stuk of twee gezien in de tijd dat ik hier mijn intrek heb genomen.' zei Dregoe en draaide zich weer naar de vrouw om haar verder te verzorgen, maar dan moest ze eerst weer gaan zitten. 'Laten me eerst je wonden verzorgen dan kun je gerust weer gaan lopen als je wilt?' vroeg Dregoe wees even naar het bed waar ze op plaatst kon nemen tot haar wonden verbonden zouden zijn?

'Je bent ik mijn huis, want ik heb je gevonden en meegenomen om je verwondingen te verzorgen. Mijn naam is Dregoe. Wat is jouw naam en hoe kwam je daar terecht met die verwondingen?' Hij probeerde haar rustig te krijgen, wat een hopeloze poging. 'Je bent hier veilig. De Bloodhunters komen hier maar zelden tot bijna niet. Ik heb er maar steeds een stuk of twee gezien in de tijd dat ik hier mijn intrek heb genomen.' Mistake gromde bij het woord blood hunters. 'Laten me eerst je wonden verzorgen dan kun je gerust weer gaan lopen als je wilt?' Mistake strompelde naar het bed en ging daar weer liggen. Ze keek de man argwanend aan. Weet je zeker dat hier geen blood hunters komen? Ze stellen het namelijk niet erg op prijs als je wegloopt uit de arena. Ze dacht weer terug aan die vreselijke plaats waar ze zo pas uit ontsnapt was. Ze kreunde even door de pijn uit haar wonde. Ze keek hoe de man even verbaast keek en ze grijnsde. Ach deze prijs wilde ik graag betalen voor mijn vrijheid.

Bij het woord Bloodhunters begon ze te grommen, niet echt wat Dregoe verbaasde, maar hij begreep haar wel. Gelukkig ging ze weer op bed liggen en Dregoe ging verder met het schoonmaken van haar verwondingen. 'Mochten ze hier komen dan leven ze niet lang.' zei Dregoe en grijnsde vals. Hij had ze steeds weer gedood en vaak liepen die stommelingen ver genoeg uit elkaar zodat Dregoe alleen maar van de een naar de ander hoefte te teleporteren en ze een voor een te doden door hen keel door te bijten. Maar de rest van wat ze vertelde was een nieuwtje waar zelfs Widow hem niks van vertelt had. De vrouw grijnsde bij het zien van de verbazing op zijn gezicht, maar hij herstelde vrijwel meteen weer en wilde graag weten wat er in de Arena gebeurde. 'De Arena wat is dat voor iets?' vroeg Dregoe en verbond nu de wonden zodat ze niet meteen weer zouden open springen als zij zich bewegen zou. Dregoe's maag begon te rommelen en dat was te horen ook. Even grijnsde hij kort, maar had eigenlijk ook willen gaan jagen toen hij haar ontdekte. ' Ik zal dadelijk wat te eten gaan halen, maar hoe heet jij eigenlijk?' vroeg Dregoe en stopte alles weer terug in de kist die hij later weer op de kast zetten. Het doek dat hij gebruikt had zou hij dadelijk wel begraven, want het zou de andere Shape shifters alleen al gek maken door de geur die het af gaf.

Mochten ze hier komen dan leven ze niet lang.' zei Dregoe en grijnsde vals. Dat idee vond ze leuk en ze grijnsde ook. 'De Arena wat is dat voor iets?' vroeg Dregoe en verbond nu de wonden zodat ze niet meteen weer zouden open springen als zij zich bewegen zou. Mistake keek hem even verbaasd aan. Wist hij dat echt niet? Ze zuchtte en begon het uit te leggen. De arena is de meest vreselijke plaats op aarde. Mischien zelfs erger dan de hel. Het zit zo als een blood hunter je te pakken krijgt houd hij je als huisdier of hij brengt je naar de arena. In mijn geval waren het mijn ouders die me daar naar toe brachten toen ik 4 was. In de arena moet je vechten tot de dood om de mensen te vermaken. Na de gevechten stoppen ze je in een kooi en geven ze je het meest ranzige eten dat er bestaat...als ze je al eten geven teminste. Ze keek hem aan met pure afschuw en haat in haar ogen. Dregoe's maag begon te rommelen en dat was te horen ook. Even grijnsde hij kort, maar had eigenlijk ook willen gaan jagen toen hij haar ontdekte. ' Ik zal dadelijk wat te eten gaan halen, maar hoe heet jij eigenlijk?' vroeg Dregoe en stopte alles weer terug in de kist die hij later weer op de kast zetten. Mistake keek hem aan. Mijn echte naam hoef je niet te weten want ik haat hem. Maar iedereen noemt me mistake. Ze keek hem aan en stapte uit het bed. Trouwens ik zorg voor mijn eigen eten. Zei ze vastbesloten ze had hoogst waarschijnlijk een paar gebroken ribben, inwendige bloedingen,een gekneusde pols en een paar diepe wondes maar ze was niet van plan om het zielige meisje uit te gaan hangen.

Het geen wat Dregoe van de vrouw te horen kreeg klonk nog erger in zijn oren dan wat Widow hem vertelt had. De afschuw en haat die in haar ogen stonden waren hetzelfde als het brandende gevoel die hij in zich had. Gelukkig stond Dregoe net bij een stuk muur dat al half gesloopt was om meer ruimte te creéren. Woedend stompte hij er tegen aan en wat er overbleef was niet meer dan gruis en brokken gesteente. Bloed sijpelde uit de schrammen en hij begom boos te grommen. 'Wat ik eerder heb gehoord klinkt nog beter dan wat jij me nu vertelt!' gromde Dregoe nog steeds kwaad. Het was al erg genoeg dat die mensen iets gevonden hadden om zelf langer te leven dan de Shape shifters die ze gevangen hadden als ze die al vrij lieten. Dan wanneer ze besloten om hen naar die Arena te brengen. Dregoe kon het niet uit staan en hoorde wel wat ze zei en zich Mistake noemde. 'Je kunt gerust naar je eigen eten gaan zoeken, maar al je vlees wilt kun je het voorlopig beter rustig aan doen, niet dat ik een bemoederend type ben.' Dregoe sprak nu wat kalmer en hij leek rustiger te worden, maar dat was schein, want Dregoe branden nog steeds van binnen. Hij liep naar de slaapkamer deur en opende die. 'Ik ben net begonnen met een groep dus als je een thuis zoekt ben je hier altijd welkom Mistake. Elke vijand van de Bloodhunters is een vriend van mij!' Het voorstel van Dregoe was niet ongewoon, want hij had Widow ook eigenlijk uitgenodigt om bij zijn groep te komen het geen dan met een kleine om weg.

'Wat ik eerder heb gehoord klinkt nog beter dan wat jij me nu vertelt!' gromde Dregoe nog steeds kwaad. Mistake gaf hem volkomen gelijk die mensen waren de beesten niet zij! 'Je kunt gerust naar je eigen eten gaan zoeken, maar al je vlees wilt kun je het voorlopig beter rustig aan doen, niet dat ik een bemoederend type ben.' Dregoe sprak nu wat kalmer en hij leek rustiger te worden. Mistake keek naar hem. In de arena leer je om voor jezelf te zorgen zodra je kan staan dus ik ga het niet rustig aan doen. Beet ze hem toe. Hij liep naar de slaapkamer deur en opende die. 'Ik ben net begonnen met een groep dus als je een thuis zoekt ben je hier altijd welkom Mistake. Elke vijand van de Bloodhunters is een vriend van mij!' Mistake dacht even na hij zag er wel een goede vechter uit en alleen zou ze die blood hunters niet kunnen verslaan. Ze kikte. Oké Dregoe ik kom bij je groep. Maar verwacht niet teveel van een familie gevoel bij mij. En nog iets ik ben helemaal niet sterk enkel onmetelijk snel. Ze ging weer op het bed zitten ze moest nog even al haar wilskracht verzamelen om de pijn te vergeten en zich te concentreren op de volgende jacht.

Haar pit moht Dregoe wel en hij knikte begrijpelijk. Het leven in die Arena was zeer zeker geen plek waar hij wilde komen te zitten, maar toch vocht hij tegen de Bloodhunters die het tegen zijn soort op nam. Dregoe zag dat ze weer op bed ging zitten en genoot van haar volgende woorden. Dregoe zou alleen die in zijn groep nemen die zich echt tegen die mensen in zou zetten en vechten tegen ze tot ze waarschijnlijk hun eigen leven zouden laten. Dat deed Dregoe in elk geval wel. 'Sterk van lichaam is nog niet sterk van geest zijn!' zei Dregoe grijnzend en verliet de slaapkamer en liep de overloop over de trap af en daarna door de achterdeur naar buiten. Daar veranderde Dregoe van vorm en sprong het bos weer in op zoek naar vijanden die hij doden om zich ermee te voeden. Snelle pootstappen klonken bijna niet op het zachte mosbed dat over de bosgrond verspreid lag. Het geluid van een brekend takje trok zijn aandacht en snel zetten hij zich af en klom de boom in op een dikke lage tak. Zijn ogen doorboorde zijn omgeving en zocht naar het geen wat het takje had laten breken. Zo dichtbij had hij nog nooit een Bloodhunter gespot en zag eindelijk de witte jas die die lui altijd droegen.

'Sterk van lichaam is nog niet sterk van geest zijn!' zei Dregoe grijnzend en verliet de slaapkamer en liep de overloop over de trap af en daarna door de achterdeur naar buiten. Daar veranderde Dregoe van vorm en sprong het bos weer in. Mistake volgde hem en veranderde in een zwarte eenhoorn. (zie spoiler, Normaal zijn er alleen mar witte eenhoorns zwarte zijn nog nooit gezien.) De eenhoorn zag er niet echt mooi uit. Ze was mager en zat onder de littekens. In een mum van tijd had ze Dregoe ingehaald. Ze had veel pijn maar liet het niet merken daar was ze te taai voor. Ze zag een bende bloodhunters bij Dregoe staan. Maar zij zagen Dregoe niet want hij zat in een boom. Mistake kreeg een rode waas voor haar ogen ze kende die blood hunters het waren de opzichters van de arena. Ze schraaapte met haar poot en begon te rennen nog voor de man zich kon omdraaien had ze met haar hoon zijn buik doorboort. Ze doodde hem niet om van hem te eten nee gewoon voor wraak en de lol natuurlijk. Ze gooide hem van haar hoorn af. Het bloed druipte op haar vlijmscherpe horen. Ze steigerde en wilde de 2de ook gaan spiesen.

De geur van Mistake kwam zijn neus binnen en een zwarte flits schoot naar voren. Kennelijk was ze van dierlijke vorm een zwarte eenhoorn en spieste een van de Bloodhunters aan haar hoorn. Dregoe grijnsde wolfachtig en sprong van de tak af en landen zwaar op een man die net zijn zwaard uit de schede had getrokken en naar Mistake wilde uithalen. Zijn lange klauwen doorboorde de keel van de Bloodhunter en met een gorgelende kreet stief hij. Zijn blik viel op Mistake die geplaagd werd door pijn, maar ze vocht nog steeds dapper tegen hun vijanden. Een korte lichtflits was te zien en de grote weerwolf stond ineen achter een vierde Bloodhunter die een net op hem af had gegooid en in het niets op de grond landen. Luid dreigend grommend greep hij een vrouwelijke Bloodhunter en zijn klauwen boorden zich diep in haar vel en hij beet haar in der hals tot het krakende geluid aangaf dat hij haar hals gebroken had en nu dood in zijn poten hing. Dregoe keek richting Mistake die nog met de derde Bloodhunter in gevecht was.

Mistake zag hoe dragoe een paar blood hunters doodde op een zeer leuke manier. Ook de vrouwelijke blood hunter ontsnapte niet aan zijn scherpe klauwen en tanden. Mistake zag nog een vrouw die probeerde te vluchten. Mistake snelde achter haar aan en jaagde haar op. De vrouw werd histerisch. Mistake spieste ook deze vrouw aan haar hoorn. Je hoorde nog een ijsinwekkende gil en toen het gekrak van haar doorboorde ruggengraad. Mistake gooide het lijk weg en veranderde terug in een mens. Ze greep weer even naar haar buik. Al dat geren deed haar ribben niet bepaald veel goed aan. Ze ging even tegen een boom zitten en probeerde de pijn weer van zich af te zetten ze mocht het niet laten zien. Dat had ze geleerd in de arena. Nooit je zwakte tonen of je sterft.

Mistake door stak ook de laatste Bloodhunter en zag hoe ze terug veranderde en naar haar verwonding greep. Kennelijk was al dat rond rennen haar even te veel geworden, maar hij zei er niks op. Hij kende haar dan wel nog niet zo lang, maar ze zou zeer zeker een goed lid voor de Warroirs of Fate zijn. Dregoe scheurde de kleding van ijn pas gedoden prooi en begon van het vlees te eten. Zijn blik viel nog even op Mistake, maar die gleed al snel door de omgeving. Verschillende Shape Shifters hadden de strijd gehoord en de vleeseters kwamen de andere drie lijken weg halen. Toen eentje naar Dregoe wilde toe komen begon hij te grommen en zijn lange scherpe tanden blonken en dropen van het bloed. De shape Shifter zag er veel sterker uit dan Dregoe, maar hij bedacht zich en vertrok om ruzie te maken met de andere die de buit uiteen rukte en er mee weg schoten tussen de bomen. De Kleding die Dregoe verscherut was trok een van de kleinere Shape shifters weg en bekeek ze even en verdween daarna. Zijn maag was al lekker gevult voor hij weg liep van het lijk waar niet veel vlees meer opzat. De aaseters die er nog rond hingen storten zich op het lijk en schrokte het schamele vlees snel snel op voor iemand anders het deed. Dregoe liep naar Mistake toe en legde zijn hand op haar schouder. 'Je hebt goed gevochten Mistake.' gaf Dregoe haar een copliement voor hij weer terug liep naar zijn huis om zich daar bloed vrij te wassen.

Ze zag hoe een hele hoop vleeseters de lijken begonnen te verscheuren. Iewg dacht ze in zichzelf. Ze moest weer denken aan de arena waar de vleesetende shapeshifters de dode shapeshifters te eten kregen. Ze zag de weerwolf op haar afkomen en hij legde een klauw op haar schouder. 'Je hebt goed gevochten Mistake.' gaf Dregoe haar een copliement voor hij weer terug liep naar zijn huis om zich daar bloed vrij te wassen. Mistake knikte en ging ook naar zijn huis. Ze had een paar appels geplukt en at die op in het huis. Ze keek even naar de bloeduitstortingen op haar lichaam. Het deed best pijn maar ze negeerde het. Ze ging op het bed liggen. Ze had al zo lang niet meer op een bed gelegen. Het voelde zalig en ze viel in slaap.

Mistake liep ook met Dregoe mee en hij rook dat ze appels onderweg geplukt had en die op at. Zelf luste hij die ook wel, maar veel liever at Dregoe vlees. Ondertussen ruimde hij de stenen op die hij eerder nog kapot geslagen had en legde die buiten op een hoop neer. Die zouden later nog van pas kunnen komen, wanneer hij de andere huizen ook zou restoreren voor de andere leden die vast nog zouden komen. Stilletjes begon Dregoe alvast aan de specie die de stenen op hun plek moesten houden. Het bevatten stoffen die men ook in afrika gebruikte om het steviger te krijgen. Het was een vies werkje, maar het beloofde veel.

Ze werd wakker van het geluid van stenen die op elkaar vielen. Mistake ging kijken wat er aan de hand was. Ze trok haar oude jeans broek weer op maar die zakte haast weer meteen tot op haar heupen. Haar buik was blood en het lind dat dienst deed als blous was ook niet meer echt netjes. Mistake liep naar buiten en zag Dregoe één of ander stinkend goedje maken. Ze liep nochalant naar hem toe en keek verbaasd naar hem. Wat ben je aan het doen? Nu haar buik bloot was viel het pas echt op hoe mager ze eigenlijk wel niet was. Ze ging op de grond zitten om haar ribben wat minder te belasten.

Dregoe had eerder verwacht dat Mistake wat langer zou uitrusten, maar hij had haar al aanhoren komen voor ze sprak en naast hem ging zitten. Zonder de kleding die ze eerder nog aan had zag ze er broodmager uit. Iets dat Dregoe niet waarderen kon en de Bloodhunters des te meer ging haten. Het stokje waarmee hij aan het roeren was begon langzaam aan broos te worden en haalde die er uit en legde het ernaast. 'Ik ben Cement aan het maken on de huizen op te knappen zodat je dadelijk ook een eigen huisje hebt.' zei Dregoe en pakte de schaal op en liep ermee naar het naburinge huisje waar toch niemand in woonde en begon met een platte plank in de vorm van een kleine aardeschepje uitgesneden te hebben wat Cement eruit te halen en op de stenen te verspreiden. Na een stuk gedaan te hebben zetten Dregoe de schaal weer op de grond en ging over met Stenen te versjouwen en die op het cement te plaatsen. Het was geen licht werkje, maar het hielt je spieren in vorm en zo ook je uithoudings vermogen. Sommige stenen waren licht andere weer zwaar, maar dat lag ook aan de grote. Na een kwatier was Dregoe al aardig bezweet, maar hij ging gewoon door en stopte pas toen de muur weer heel was. 'Zo dat is klaar. Helaas zijn de besjes wel op die er in horen.' zei Dregoe en ging weer op de plek zitten waar hij Mistake alleen achter gelaten had. Jeuk op zijn hoofd van het zweet liet hem niet los en even krabte hij daar voor Dregoe zich uitschudden en naar Mistake keek.

'Ik ben Cement aan het maken on de huizen op te knappen zodat je dadelijk ook een eigen huisje hebt.' zei Dregoe en pakte de schaal op en liep ermee naar het naburinge huisje. Mistake knikte. Zelfs als het niet opgeknapt werd was het nog beter dan haar kooi in de arena. Ze zat daar te wachten en ze begon uit verveling haar blauwe plekken te tellen. Ze kwam uit op 33. Ze haalde haar schouders op ze had er al wel meer gehad. Na een tijdje kwam de man terug en mompelde iets. 'Zo dat is klaar. Helaas zijn de besjes wel op die er in horen.' zei Dregoe en ging weer op de plek zitten waar hij haar alleen achter gelaten had. Jeuk op zijn hoofd van het zweet liet hem niet los en even krabte hij daar voor Dregoe zich uitschudden en naar Mistake keek. Mistake grinnikte even. Ik wil ze wel voor je gaan halen maar als het in de buurt van het dorp is gaat dat dus niet. Er staat nu al een prijs van 1000 gulden op mijn kop. Ze voelde hoe haar pols niet echt mee wilde werken waarschijnlijk lag hij weer eens uit de kom. Ze nam haar pols vast en liet het bot even kraken. Het maakte een walgelijk geluid maar ze was het kraken van botten al zo gewoon dat ze er niet meer van op keek. Ze keek weer naar Dregoe. Waar kom jij eigenlijk vandaan? Vroeg ze met een vriendelijke stem.

Mistake vroeg waar de besjes te halen waren en dat ze die zelfs wilde gaan halen of waar die dingen groeide. Zachtjes begon Dregoe te glimlachen toen ze over de prijs op haar hoofd noemde. 'Er is maar een plek waar die groeien dan dat is op de Cemetery. Ik weet het is een rot plek om daar heen te gaan, want vele menen komen daar voor te rouwen om hun doden. Het is helaas wel zo dat die Besjes het enige zijn die de binding juist steviger maken.' vertelde Dregoe en haar vriendelijke stem deed hem meer dan goed om te horen. Hij mocht haar wel afstandig en toch behulpzaam. 'Dat is een hoge prijs, maar de mijne is ook hoog. Ze weten dat ik in het bos rond hang om Bloodhunters te vermoorden. De prijs die op mijn kop staat is 1500 Gulden. Maar dan kennen zij mij alleen als weerwolf en niet van menselijk gezicht.' voegde Dregoe er aan toe en keek ondeugend. Die blik had hij altijd als er Bloodhunters in de buurt waren die hem dachten te kunnen vangen of doden.

Zachtjes begon Dregoe te glimlachen toen ze over de prijs op haar hoofd noemde. 'Er is maar een plek waar die groeien dan dat is op de Cemetery. Ik weet het is een rot plek om daar heen te gaan, want vele menen komen daar voor te rouwen om hun doden. Het is helaas wel zo dat die Besjes het enige zijn die de binding juist steviger maken.' vertelde Dregoe. Mistake knikte ze mocht de kerel wel hij was niet te opdringerig zodat ze rustig losser kon worden en haar vijandelijke houding kon afbouwen. 'Dat is een hoge prijs, maar de mijne is ook hoog. Ze weten dat ik in het bos rond hang om Bloodhunters te vermoorden. De prijs die op mijn kop staat is 1500 Gulden. Maar dan kennen zij mij alleen als weerwolf en niet van menselijk gezicht.' voegde Dregoe er aan toe en keek ondeugend. Mistake grijnsde. Gelukzak! Mijn 2 gezichten kennen ze. Dat was echt vervelend als je je verborgen wilde houden. MIstake grijnsde nog harder. Hmm mischien moet ik jouw vangen dan heb ik een beloning en kan ik mezelf vrijkopen. Ze dook inelkaar en voor hij nog maar alles besefte was ze naar hem toe gesprind en zat ze bovenop hem. "Hebbes wolfje" Natuurlijk wilde ze hem niet echt verkopen maar ze vond het grappig om met hem te dollen.

Mistake gebon rustig aan loser te worden. Dregoe had geleert andere in hun waarde te laten en je rustig te houden tegenover mede Shape shifters voor al die eerst zo wantrouwend waren als Mistake. Die techniek gebruikte hij bij iedereen behalve bij de Bloodhunters, die vermoorde hij het liefste meteen. Mistake begon een grapje te maken en begon over hem te vangen en dan zichzelf vrij kopen. Het was zo gebeurd dat Mistake bovenop hem zat en "Hebbes" riep. Een lichtflits volgde en ze zat bovenop zijn huis die daar stevig genoeg voor was. 'Jammer maar net niet helemaal!' grapte Dregoe en zag haar daar zitten waardoor de jonge man even in de lach schoot. Zijn blik verharden voor even toen hij iets hoorde bewegen in de struiken, maar het was niemand meer dan Sjaak zijn buurman en Shape shifter. Hij had de vorm van een uil die zich meestal in de bomen op hielt. Dregoe knikte vriendelijk naar Sjaak en die vloog weg. Dregoe keek nog even richting het dak, maar zag haar niet langer meer zitten.

In een lichtflits zat ze op het dak. Ze dook in elkaar ze wist niet echt wat er gebeurde. Ze gromde een beetje. 'Jammer maar net niet helemaal!' grapte Dregoe en zag haar daar zitten waardoor de jonge man even in de lach schoot. Mistake lachtte niet ze was nog steeds op haar hoede en ze wist dat het foute boel was als je tegenstander je teleporteerde. Ineens stopte de man met lachen en keek naar de struiken. Mistake was extra op haar hoede en sprong met haar ongeloofelijke beenkracht (racer gave) van het dak en verschool zich. Maar toen ze geen vijand zag rende ze weer naar Dregoe toe. Hij zag haar niet aankomen enkel een kleine windvlaag kon hij opgemerkt hebben van haar gespurt. Ze keek hem nog steeds een beetje wantrouwig aan zijn stunt van net had haar weer wat afgeschrikt. Haar lange woeste vlecht wapperde in de wind. Ze keek weer naar Dregoe. Ben je hier niet vaak eenzaam?

Mistake was zo snel dat hij alleen een windvlaag voelde lang komen. Uit voorzichtigheid sprong hij op en nam een gevechthouding aan, maar toen hij haar weer zag veranderde die houding. Haar vraag was niet meer dan normaal en Dregoe begreep haar wel. 'Ik nap dat je dat vraagt, maar soms is het wel eenzaam. Het geen is dat ik graag soms op me zelf wil zijn en dan geniet ik van de rust die de natuurschoon te bieden heeft.' zei Dregoe en ging weer zitten. Zijn blik was niet langer meer beschermend en had de gewone glans er weer in liggen die normaal in zijn ogen te zien was. Hard, maar vriendelijk. Mistake was dan wel anders gewent, maar hij gebruikte zijn gave normaal niet op andere Shape shifters tenzij hij aan het stoeien met ze was of in een oefen training. 'En jij Mistake ben jij wel eens alleen?' vroeg Dregoe vriendelijk en bleef haar vragend aankijken.

'Ik nap dat je dat vraagt, maar soms is het wel eenzaam. Het geen is dat ik graag soms op me zelf wil zijn en dan geniet ik van de rust die de natuurschoon te bieden heeft.' zei Dregoe en ging weer zitten. Ze zag hoe zijn ogen glansden. Ze ging ook zitten maar niet helemaal een beetje gehurkt zodat ze kon rechtspringen bij het kleinste snufje van gevaar. 'En jij Mistake ben jij wel eens alleen?' vroeg Dregoe vriendelijk en bleef haar vragend aankijken. Ze keek hem aan en probeerde emotieloos te kijken. " Ik ben altijd alleen geweest. Ik ken het begrip liefhebbende familie niet. Mijn familie haat mij en heeft me naar de arena gestuurd. Ze genoten ervan hoe ik pijn leed. Hoe mijn botten gebroken werden. Hoe de mannelijke shapeshifters mij misbruikte naar de gevechten hoe ik gestraft werd als ik verloor. Dus ja ik ben "soms" alleen. Maar ik ben het gewoon, ik heb niemand nodig. Zei ze met een harde stem. Maar vanbinnen braken die woorden haar ze haaatte haar leven ze droomde van mensen die van haar hielden en hoe ze zou kunnen leven zonder te moeten vechten. Zonder constand op haar hoedde e moeten zijn.