You better wish you were dead...[Will, Razor, Lily]

Hope sloeg haar armen om zijn hal en zoende mee tot ze hem loste en zei dat ze zo min mogelijk met Razor van doen wilde hebben. Will glimlachte daar alleen maar om en knikte begrijpend. Ze wilde vaker leuke dingen gaan doen en Will voelde haar vrolijkheid en gromde uitdagend. 'Okay als jij het zegt zullen we vaker leuke dingen gaan doen!' Will begon haar te pesten met rondjes met zijn handen rond haar tepels te maken en begon haar opnieuw te tongzoenen. Hij genoot hier net zo vak als zij!

Hij knikte en achtte alleen maar. Maar toen gromde hij uitdagend en ze grijnsde een beetje. Hij begon haar wat te pesten door met zijn handen rondjes rond haar tepels te maken ze kreunde een beetje en keek hem in zijn oranje ogen. "Pestkop die je bent!" Zei ze met een grijns voor ze weer een tongzoen kreeg man hij was hevig vandaag ze duwde hem weer achterover zodat ze op hem kwam te liggen ze had echt geen zin om te slapen als hij zo deed en morgen was er toch niet echt iets belangrijks te doen ze maakte nu cirkeltjes rond zijn tepels om hem ook even lekker te plagen.

Hij grinnikte toen Hope hem een pestkop noemde en later Will achterover duwde. Deze kleine respijt zou hij voor even gebruiken en morgen was het och een rustdag dus konden ze lekker nog wat aanrommelen. Will had toch zo'n zin in haar en genoot van elke aanraking, maar toen de rondjes om zijn tepels begon te maken moest hij even lachen. Will kon niet tegen kietelen en dat wist ze donder goed! 'Mag jij zeggen!' gromde Will en voelde weer wat op komen en genoot van haar. Nu ze boven op hem zat kon hij Hope beter in haar ogen aan kijken. 'Wat zeg je van onder de doh verder gaan?' vroeg Will nog lihtjes na hijgen en keek haar vragend aan. Hoe zou het eigenlijk gaan als ze daar bezig zouden gaan?

Hope grinnikte ze wist dat hij niet tegen kietelen kon. Ik mag dat! Ik ben Hope!" Zei ze met een grijns ze keek hem recht in zijn ogen wat had ze het gemist zo van hem genieten ze hadden het al zo lang niet meer gedaan door haar fout ze had zich een paar ker van hem afgesloten of hem uitgeszcholden dingen waar ze altijd meteen spijt van had. Will hijgde lichtjes toen hij haar wat vroeg en ze knikte. En gaf hem nog een zoen ze wilde alles voor en met hem doen hij was haar alles!



(Srry maar ik begreep de laatste vraag niet echt? 'onder de doh' Wat is een doh?)

Hope knikte en Will wurmde zich onder haar vandaan en trok haar rustig aan de badkamer in. Daar draaide Will de kraan van de douhs open tot de stralen heerlijk aan voelde. Will nam er onder plaatst en begon Hope te zoenen met zijn handen die over haar lichaam streelden daarna tilde hij haar wat op en vree met haar onder de douhs. In bed ging toch wat gemakkelijker, maar nu spoelde het zweet meteen weg. Will vree nog een kwartiertje met haar onder de warme water stralen voor hij Hope weer neer zetten en haar lichaam begon in te zepen. Ze was mooi, schattig en soms ook erg koppig soms, maar daar was hij zo aan gewent. Will keek Hope even glimlachend aan en grijnde daarna.

(Daarmee bedoelde ik Douhs.) ;p

(Aah je bedoelt douche (zo schrijf je het ^^)

Will kwam onder haar vandaan en ze volgde hem naar de badkamer hij liet het water stromen en wachtte tot het op de juiste temperatuur was. Hope grinnikte en ze kwam tegen hem aanstaan hij begon haar te zoenen en ze zoende mee ze hield zoveel van zijn kussen eigenlijk hield ze van alles waar hij mee te maken had. Hij begon weer met haar te vrijen het was iets moeilijker maar nog steeds leuk en nu kreeg ze het niet zo ongeloofelijk heet. Deze vrijpartij duurde niet heel erg lang maar dat vond ze niet zo erg ze keek hem glunderend aan. Hij begon haar in te zepen iets wat best kietelde ze grinnikte en spoot toen wat shampoo in zijn haar ze masseerrde het erin en ze bleef glimlachen. Ze drukte een kus op zijn voorhoofd. Ze was zo blij met hem hij anvaarde haar moeilijke kanten ook nu ze er zo bij nadacht had Will niet echt kanten waar ze niet van hield behalve dan dat hij ook best koppig was maar zij was erger. Ze wreef over zijn borstkas tot er een dikke schuimlaag op lag ze tekende er een hartje in en grinnikte ze keek hem in zijn ogen er zaten kuiltjes in haar wangen van het lachen. Ik ben wel blij dat we een eigen huisje hebben waar niemand ons zomaar komt storen" Zei ze met een grijns.

Hope zeepte zijn haren in en Will genoot van haar massage en vielde hoe ze later zijn voorhoofd kuste toen het zeep er weer uit was. Daarna schuimde zijn borst in en tekende er later een hartje in. Will grinnikte en zag hoe ze haar engele glimlach lachte en hij genoot van haar kuiltjes in haar wangen. 'Dat vind ik ook, lieve Hopje van me. Nu hebben we alle rust die we willen.' zei Will en grijnsde breed waarna hij haar een zoen gaf. Het voelde prima om lekker met haar allen te zijn zodat ze lekker rustig en alleen dingen konden doen die ze niet zouden kunnen zonder gestoort te worden door zijn ouders of door een van de andere leden. Will trok Hope naar zich toe en genood van haar aanwezigheid.

Ze grinnikte even. Rust? Welke rust? Ik vond het best intensief hoor. Zei ze met een grijns. Ze kreeg nog een zoen en daar kreeg ze maar niet genoeg van. Ze streelde nog wat door zijn natte haar voordat ze hem rustig uit de douche ze nam een groet handdoek waar ze beide makkelijk inkonden ze wreef met de handoek over zijn brede gespierde schouders ze stond tegen hem aan en glimlachtte naar hem.

Haar woorden maakte hem aan het lachen en Will lachte vrolijk. Hope kon soms best grappig zijn. Zijn blik olgde haar toen ze de kus loste en een handoek ging halen die groot genoeg voor hen beide was. Ze wreef hem droog en hij begon haar af te drogen. 'De rust die we hebben zonder dat andere binnen komen.' zei Will en hij grijnsde breed, want hij wist wel wat ze bedoelde en hij genoot van haar aanwezigheid. Hij genoot ook van elke aanraring die de op ijn lichaam maakten. Toen ze beiden droog waren liep Will de badkamer uit en trok een broek aan en grijnsde breed. Het was al laat en zelf begon hij wat vermoeit te raken, maar hij wilde nog even op blijven en Hope nog wat kusje geven voor hij in slaap zou vallen. Hope kwam ook al aan gelopen en Will ing op bed zitten en rekte zih even uit oor hij naar haar keek.

Hope grinnikte en gennoot van zijn zachte bewegingen die haar droog vreven. Hij liep de badkamer uit en trok een broek aan hij bleef haar met zijn ogen volgen en er bleef een glimlach op haar gezicht ze had geen zin om kleren aan te doen zo meteen zou ze toch gaaan slapen. Ze grinnikte even. Vind je het erg als ik geen kleren aantrek? Vroeg ze met een engelen blik ze kroop langs hem en keek hem met pretlichtjes in haar ogen aan en streelde nog wat haar uit zijn gezicht.

Hope deed geen kleding aan en ging naat hem liggen. 'Nee hoor dat moet je zelf weten.' zei Will en voelde hoe ze zijn haar weg streek uit zijn gezicht. Will grijnsde en kuste haar voorhoofd nog even en trok Hope tegen zich aan. Het wa heerlijk zo bij haar te mogen liggen beter dan in die nachten ervoor alleen wanneer ze zo haar buien had.

Ze grinnikte bij zijn antwoord en hij grijnsde naar haar voor hij een kus op haar voorhoofd drukte. Ze nestelde zich tegen hem wanneer hij haar tegen zich aantrok hij was zo gespierd en zacht tegelijkertijd. Ze drukte een kus op de plaats van zijn hart en glimlachte naar hem. Ze was blij dat ze weer bij hem lach de afgelopen dagen was ze vaker weggegaan en had ze hem hier alleen laten liggen iets waar ze steeds spijt van had ze sloot haar ogen even en luisterde naar zijn ademhaling het was zo rustgevend om hier met hem te liggen nu maar hopen dat er geen ongenodigde gasten plots binnen kwamen wandelen zoals één van zijn familieleden of nog erger Razor!

Hope nestelde zich tegen hem aan en drukte een kus op de plek van zijn hart. Will was echt heel erg blij dat hij nog leefde, want voor hetzelfde geld was hij toen die dag gestorven. De handafdruk van Hope zat er nog steeds en Will herinnerde zich er steeds weer aan dat hij Hope zijn leven verschuldigd was. Maar zijn ogen zakte steeds verder dicht en hij genoot van haar aanwezigheid ook haar zoete adem maakte hem slaperig nu ze zo samen op bed lagen. Nadat hij in slaap was gevallen lagen zijn armen slapjes over en om Hope heen die afzakte tot haar middel en daar bleven liggen.

Hope was blij dat ze zijn warmte weer tegen zich aanvoelde ze zag de handafdruk nog steeds het was haar onoplettentheid die hem bijna teveel was geweest en ze had zijn huid verbrand om het bloeden te stoppen ze voelde zich er nog steeds schuldig over dat ze het op die manier had moeten doen. Ze zag dat zijn ogen gesloten waren en ze viel zelf ook in een vredige slaap ze werd gewekt door een stem die ze goed kende maar het was niet Wills stem haar ogen gingen open en haar moder stond voor hun bed ze nam onmiddelijk het laken en bestopte zichzelf ermee ze tikte tegen Wills schouder zodat hij ook wakker werd. Ze keek haar moeder licht geschokt aan.

Widow had Hope en Will al lang niet meer gezien en ze wilde hen zo graag nog eens zien. Maar aangezien ze niet naar haar toekwamen had ze maar besloten om hen op te gaan zoeken ze had op hun deur geklopt maar niemand opende hem de deur was niet op slot dus ging ze naar binnen ze liep naar de slaapkamer waar ze Will en Hope zag liggen slapen Hope lag half over hem en had geen kleren aan. Widow schrok wel even ze kon nu al raden wat die twee gisteren gedaan hadden dat verklaarde ook dat ze nu nog sliepen ze fluisterde Hopes naam tot ze wakker werd en haastig het laken over zich trok Widow grinnikte even. Maar ze maakte zich ook zorgen ze wisten toch wel wat er ko gebeuren als ze zo close waren? Widow zag dat Will ook wakker werd en ze glimlachtte vriendelijk. Hallo daar. Zei ze met een grijns Widow deed er lang niet zo moeilijk over als Mistake ze was wat meer van de lossere opvoeding maar ze keek Will ook even scherp aan hij wist dat hij moest uitkijken als ze dat soort dingen deden anders konden er wel is onverwachtte dingengebeuren zoals bij haar en Robin het geval was geweest.

Will lag lekker te slapen tot hij een tik tegen zijn schouder aan kreeg. Will schrok wakker en keek verbaasd naar Hope die snel een laken omzich heen draaide. Niet begrijpend keek hij toe, maar een geur drong zijn neus binnen en dacht eerst aan zijn mmoeder, maar daar rook het niet naar. Will tilde zich op en zag de moeder van Hope aan het voeteneinde staan! 'Euh... goede morgen.' zei Will met en lichte hapering, hij wist niet hoe Widow hier op reageerde en was eigenlijk wel blij dat het niet ijn moeder was die binnen was gekomen. 'Wat brengt jouwhier zo vroeg?' vroeg Will en wist nog niet dat het eigenlijk al middag was! Will was eigenlijk wel blij dat hij gisteravond een broek aan gedaan had, misschien had Hope dan opzijn miste beter wat ondergoed aan kunnen doen, maar goed dat was nu eenmaal niet gebeurd... Will klom uit bed en liep naar Widow toe.

Ze moest even grinniken. Jongeman het is al 12 uur gepacceerd maar ja voor jullie zal het nu wel vroeg lijken dat komt ervan als je tot laat in de avond wakker blijft. En ik wilde jullie gewoon nog eens zien jullie komen zo weinig op bezoek. Mistake kan jullie elke dag zien maar ik... Zei ze met een opgetrokken wenkbrauw maar ook met een grijns. Hope zag helemaal rood en sloop de kamer uit waarschijnlijk om kleren te gaan halen. Daar had Widow al op gehoopt. Ze keek Will nu even streng aan en legde een hand op zijn schouder. Will je bent je er toch van bewust dat als jullie vrijen er een kans bestaat dat Hope zwanger word? Zei ze rustig maar wel op een strenge toon.

Widow zei dat het al middag was en Will keek even naar de klok en schudden toen lachend zijn oofd. Hope verdween om kleren aan te trekken en Widow legde haar hand op zijn schouder voor ze zei dat Hope zwanger van hem zou kunnen worden als ze vrenen. Will knikte op haar woorden en keek haar aan.'Dat snap ik, maar we zijn er heel voorichtig mee.' stelde Will haar gerust. Hope kwam weer binnen en ging naast hem staan.

Verkeerde account weet ik, maar ik had haast. :-)

Widow keek hem aan en knikte. Dat hoop ik dan maar. Maar beloof me dat je haar nooit zult laten vallen moest het blijken dat ze ongewild zwanger is. Zei ze dreigend dit keer. Hope kwam weer binnen haar dochter had een short en een losse broek aan en Widow lachtte vriendelijk naar haar. ze knuffelde haar dochter en nam haar schoonzoon ook mee op in de knuffel ze keek Will even aan. Ik heb gehoord dat je van je duivelse geest af bent geestelijk dan maar hij loopt hier dus in WOF rond? Is dat niet gevaarlijk? Vroeg ze rustig.

Nog voor Hope terug kwam waarschuwde ze Will dat hij haar niet moest laten vallen mocht Hope ongewilt toch zwanger worden. Will keek haar aan met de blik: Dat-zou-ik-nooit-doen! Ze gaf Hope en hem een knuffel en vroeg naar Razor. 'Hij mag dan hier rond lopen, maar Razor staat nog steeds onder het verbond dat ik en hij aangegaan waren in de Arena. Razor is alleen gevaarlijk voor Bloodhunters Shape shifters die hem niet aanvallen zal hij ook niks doen buiten beschimpen.' zei Will en grijnsde even breed toen hij het over de bloodhunters had en gaf Hope een kus op der voorhoofd.

Widow knikte goedkeurend toen ze zijn gezichtsuitdrukking zag. Ze zag dat die 2 voor elkaar gemaakt waren en dat verwarmde haar hart. Widow keek Will en Hope even aan. Dus hij is wel gevaarlijk voor Hope ik weet dat jullie elkaar niet mogen en elkaar in de haren kunnen vliegen maar er bestaat dus ook een kans dat hij haar dood? Vroeg ze terwijl ze hen beide strak aankeek Hope hield Will stevig vast Widow drong van natuure respect en ook een vleugje angst af zo was ze gewoon het zat in haar.

Widow zei dat Razor dus wel gevaarlijk was en of hij Hope zou kunnen doden? Will shudden van nee daar was hij zeker van anders had Razor wel door gevochten toen hij tussen hen in was gesprongen! 'Hij kan tegen haar vechten ja, maar doden laat ik niet toe, Razor gehoorzaamt wanneer ik zeg dat hij moet stoppen. dus doden zal hij haar zeker niet.' zei Will en hij klonk alsof hij vast beraden klonk. Will wist dat Razor vandaan wel had geprobeert Hope te doden, maar dat was Hope's eigen shuld dan geweest, maar Will had hen beide toch weten te stoppen. Hope dan wel met een gekwelde blik in zijn ogen, maar Razor omdat hij anders hun verbond zou schade en dat Wist Will donder goed. 'Hoe vergaat het jouw en Robin eigenlijk?' vroeg Will geintreseert, maar eigenlijk wilde hij liever niet verder oer Razor spreken, maar toch had hij duidelijk intressen in de gebeurtenissen van buiten af.

Widow luisterde met gespitste oren naar zijn verklaringen en ze merkte ook dat hij dit onderwerp probeerde af te sluiten ze stopte daarom ook maar met vragen. Ze was een beetje verrast toen will naar haar en Robininformeerde. Ze haalde haar schouders op. Het is niet simpel. Robin doet er alles aan om jullie in veiligheid te brengen waardoor ik vaak in dat verekte huis moet blijven. Oké de mannen van zijn groep zijn lieverds maar ik voel me nooit volledig op mijn gemak. Maar als hij bij me is geniet ik nog altijd van elke minuut die we samen kunnen delen. Zei ze met een oprecht gelukkige stem. Ze richtte haar aandacht op Will omdat Hope de kamer uitliep ze moest nu wacht gaan lopen. En hoe gaat het met jullie Will? Heeft ze nog erg veel last van die bijwerkingen van de arena? Vroeg ze ongerust.

Widow zei dat wel zo'n beetje zijn gangetje ging en dat Robin er alles aan deed wat hij en zijn vader tot de compromis gekomen waren. Will knikte toen Hope vertrok en hij keek Widow aan toen ze over hem en Hope begon en of de nog bijwerkingen had van de Arena. Will dachtna, maar niet te lang. "Het gaat prima, maar soms heeft ze haar kribbige of boze momenten. Dan kan ik haar het beste even alleen laten tot Hope weer aanspreekbaar is." zei Will englimlachte naar Widow.