Fighting against family

Razor probeerde de balk die in zijn rpoot geboord zat zelf los te krijgen, maar steeds als hij zich lager tegen de grond drukte verschoof de balk en boorden zichzelf dieper in zijn vlees. Zachtjes kreunend probeerde hij steeds weer iets anders, maar het mocht niet baten en alsof dat niet genoeg was begon het gebouw opnieuw te kraken. Bakstenen vielen uit het vernielde plafon en Razor hoopte dat hij ver genoeg onder de dikke balk zat, wat kennelijk niet zo was. Een paar bakstenen vielen net achter zijn schouderbladen! Razor gromde van de pijn dat kon er ook nog wel bij! Hij probeerde zijn adem in te houden vanwegen het stof dat daarbij vrij kwam, maar na een paar minuten hapte hij toch naar lucht. De stof was bijna weg, maar toch moets Razor even hoesten. Het geluid van voetstappen maakte hem aan het grommen. Een schim verscheen en hij wilde net zijn gaven gebruiken tot hij de stem van Liliana hoorde, deze leek veel op die van Lily maar dan wat ouder. Ze zei dat ze Razor wilde helpen, maar zijn haat jegens de bloedhunters wilde haar hulp eerst niet, maar ze was Lily's moeder! Hoewel Razor naar haar knikte bleven zijn ogen vol vuur staan... Ze sneed de wond in om de balk eruit te halen. Razor gaf geen krimp en toen ze zo'n chip op hem plakte moest hij moeite doen om haar niet te bijten! Ze bracht hen naar een kamer die nog goed was en verwijderde chip. Razor veranderde terug en Begon de wond aan zijn been te helen. Het zou even durenen in die tussen tijd moesten ze wachten. "Bedankt." zei Razor schor, maar het kwam door het stof niet door iets anders. Toen de wond geheelt was stond hij op en voelde de pijn aan zijn ribben. Het was gelukkig niet zo hevig, maar Razor was gedwongen oppervlakkig adem te halen. Net toen hij een paar stappen had gezet voelde hij zich heel erg flauw worden. Niet dat Razor duizelig of zo wer, maar hij was tijdens etenstijd weg gegaan en had in die tussen tijd nog niks gegeten!

"Kiba neem ze mee hier komen we niet uit zonder wat we weten dat er daar achter zit!" Kiba knikte en nam Lily mee op zijn rug en Liliana gaf hij een hand. Opeens hoorde hij Razor schreeuwen. Liliana kwam meteen in actie. "Breng haar in veiligheid Kiba en waag het niet om haar te laten sterven!" Kiba gromde naar Liliana. Dacht ze echt dat hij zo stom was om dat te laten gebeuren? Kiba draagde Lily op zeijn rug mee. Hij zei geen woord, maar stilaan begon hij het gevoel te krijgen dat hij moest helpen. Kiba teleporteerde zich naar huis en legde Lily in de zetel. Ze gaf haar wat drinken en legde een dekentje over haar heen. "Rust maar even uit, ik ga kijken of dat ze mijn hulp niet nodig hebben." Hij streelde door haar haar en gaf haar dan een kus op haar kruin. Hij deed al de deuren op slot en nam de sluitels mee om te voorkomen dat ze wegliep naar de arena om zelf te komen kijken. Daarna teleporteerde hij zichzelf naar de arena. Hij werd al meteen aangevallen. Een zwaard raakte zijn arm en bezorgde hem een wond. Hij teleporteerde zich meteen achter de Blood Hunter en brak met zijn eigen handen de man zijn nek. Hij hield er van hoe hij de botten hoord kraken en de man het uitschreeuwde van de mijn. Daarna liet hij de man vallen, het zou niet lang duren voor hij dood was. Maar door de pijnkreet van de man, kwamen nu al de blood huntres op Kiba af. Hij grinnikte. "Eindelijk eens wat actie." Hij lachte heel even. Maar concentreerde zich daarna weer op het gevecht. Soepel ontweek hij de eerste aanval en pakte hij de man zijn zwaard af. Hij teleporteerde en stak het zwaard recht in de man zijn borst. Daarna verscheen hij achter een andere man, en ook die maakte hij een kopje kleiner. Maar opeens voelde hij iets zijn rug doorboren. Hij gromde zacht van de pijn en verdween even naar een andere plek. Hij zag dat een pijl zijn lichaam doorboort had. Hij werd woedend en teleporteerde zich recht achter de boogschutter en hakte de man in tweeën. Net te laat om zich nog te teleporteren, zag hij een vrouw met een fire blade hem aanvallen. Er verscheen een diepe snee in zijn arm, het vuur deed verschrikkelijk veel pijn. Maar hij mocht niet schreeuwen. Vlak achter de vrouw haar aanval, doorboorde hij haar hoofd met het zwaard. Het bloed spatte in zijn gezicht en op zijn lichaam. Maar het zwaard brak, blijkbaar niet zo'n goede kwaliteit. Hij liet het zwaard op de grond vallen, hij kon er toch niet veel meer mee doen. Er was nog maar één blood hunter over. Het was een grote, gespierde man. De man had zelfs een soort 'pak' aan zodat hij minder snel kwetsbaar was, maar wel trager. Kiba verscheen achter de man en probeerde zijn kop in te slaan, maar de helm blokkeerde Kiba. Meteen kreeg hij een knuppel in zijn gezicht, maar geen gewone, eentje met verschrikkelijk veel stekels op. Maar hij schreeuwde niet, wat er ook gebeurde, hij zou niet schreeuwen. Kiba gromde en sloeg met zijn vuist recht in de man zijn gezicht. Maar het hielp niet veel. De man sloeg met de knuppel tegen Kiba's been. Sommige pinnen bleven er als weerhaken in zitten en namen stukken huid mee als ze losgetrokken werden. Kiba had er genoeg van. Hij blies vuur recht in de man zijn gezicht, dit hielp wel. Het pak begon te smelten en de man stond in brand. Hij rook even en al snel vond hij Liliana's geur. Hij rende zijn neus achterna. Als balken in de weg lagen, teleporteerde hij zich naar de andere kant van de balken. Uiteindelijk kwam hij in een donkere kamer terecht met stro op de grond. Hij zag Liliana met Razor. Hij probeerde te glimlachen. Ookal zag hij er niet echt goed uit. Hij hing onder het bloed, zijn lichaam gezicht en haren. Hij was helemaal bezweet en zijn haar zat verschrikkelijk in de war. Uit zijn gezicht en rechterbeen waren stukken huid weg door de knuppel met weerhaken. Hij hield zijn ene oog dicht, één van de weerhaken had bijna zijn oog geraakt. Aan zijn arm zat een diepe wond die ook nog eens geroosterd was door het vuur. Tot slot had een pijl zijn rug doorboort en kwam er langs zijn buik weer uit. Hij strompelde naar hen toe. "I-ik ben gekomen... Om... Jullie te... helpen." Hij gde hij. Door de pijn en de inspanningen kon hij nog nauwelijks rechtstaan. Hij strompelde wat meer naar hen toe. "Geef... Jullie... Hand." De pijn in zijn buik en rug nam toe, net zoals in zijn gezicht en been. De wond in zijn arm deed niet veel pijn. Hij hijgde zwaar en zou het wel kunnen uitschreeuwen van de pijn, maar hij moest zich inhouden.

Ze hoorde iets en ineens stond Kiba ook in de ruimte of teminste een zwaar verminkte man die ooit kiba was hij strompelde naar hun toe en Liliana keek hem met een gepijnigde blik aan ze wist dat hij lily in veiligheid had gebracht en hij wilde hen hier nu ook uit halen maar eerst moest hij wat opgelapt worden! Liliana ging naar hem toe ze kek hem aan en voor hij iets kon zeggen drukte ze haar lippen op zijn mond om hem af te leiden en trok ze de pijl er in een ruk uit. Ze lostte hem en zwaaide even met de pijl. "Jij bent nu echt niet in staat om nog verder te gaan niet voor ik je wat opgelapt heb." Zeii ze streng ze duwde hem op de grond en scheurde een stuk van haar jurk af ze begon zijn gezicht te deppen en ze verbond het daarna met een nieuwe sliert. Ook knoopte ze de wonde van zijn been strak dicht en op zijn verbrande arm liet ze wat regenwater druppelen voor ze er mos en een doek oplegde. Van haar jurk was nu enkel nog een kort jurkje over. Ze keek hem aan en kwam langs hem zitten ze had het nogal benauwd. "Wat heb je met Lily gedaan?" Vroeg ze.

Liliana ging naar hem toe en zoende hem. Het deed alleen een beetje pijn door de wondes in zijn gezicht. Opeens truk ze de pijl uit zijn lijf. Hij schreeuwde het uit van de pijn. Het bloed droop eruit als een waterval. Er werd een doek rond gebonden. Maar hij voelde zich stilaan leeglopen. "Jij bent nu echt niet in staat om nog verder te gaan niet voor ik je wat opgelapt heb." Kiba kreeg geen woorden meer eruit. De doek zag ondertussen al knalrood van het bloed. Ze verzorgde al de andere wondes, maar hij kreeg geen enkele toon over zijn lippen. Hij werd lijkbleek, zijn lippen werden paars. Onders hem lag een plas bloed. Zijn ogen begonnen weg te draaien. Kiba voelde hoe hij stilaan tot zijn einde kwam, en het voelde goed. Als er niemand zou ingrijpen, ging hij eraan.

Haar moeder ging weg en haar vader teleporteerde haar naar hun huis hij legde haar in de zetel en gooide een deken over haar hij drukte een kus op haar voorhoofd en hij zei dat ze hier moest blijven ze hoorde hoe hij alles op slot deed en ze begon helemaal te flippen. Ze strompelde uit de zetel ze zag alles dubbel en was kotsmisselijk ze begon aan de klinken te rukken en tegen de ramen te slaan maar niets ging open ze begon te tieren en te schreeuwen ze joeg zich zo op dat ze flauw viel.

De flauwte werd erger en als hij niet snel wat at zou hij de controlle over zijn lichaam verliezen! Daar was Razor zelf al achter gekomen. Kiba kwam zwaar gewond binnen en Liliana begon hem te verzorgen. Razor luisterde naar het gesprek tussen hen, maar de tekens op de ruggen van zijn handen begonnen flauwtjes wit licht uit te stralen. Razor wist dat het een waarschuwing was dat had hij tijdens een van de trainingen met zichzelf al eens meegemaakt Het koste hem grote moeite om in hun richtig te lopen en het geluid van voetstappen kwam hun kant uit. De blik van een voorbij schietende Bloodhunter maakte dat Razor zich in een wat dreigendere houding plaatsten. De hunter had kennelijk het flauwe licht opgemerkt en kwam terug. Deze had een vlammendzwaard in zijn handen en Razor moest nog een poging doen voor hij echt in energie-nood zou komen! De rauwe kreet van de Bloodhunter galmde door de kamer, maar die stierf weg in een kreet van pijn toen deze getroffen werd door Razor's Rising sun. De bloodhunter liet zijn wapen vallen voor hij ook maar een slag ermee kon maken. De hunter zakte zijn kant op en Razor greep hem bij zijn keel. Het zou niet veel zijn maar voorlopig zou hij er weer tegen kunnen. Voor de zekerheid trok Razor er nog een stuk vlees vanaf voor hij zich richting Kiba en liliana draaide. Als Kiba het toe zou staan kon hij hem voor een groot deel helen zonder zelf weer in energie-nood te komen tot hij weer goed zou kunnen eten.

Kiba was er erg aan toe heel erg op precies te zijn hij zag lijkbleek zijn lippen waren paars en hij bleef maar bloeden ze legde hem neer zijn hoofd op haar schoot en ze streelde liefkozend door zijn haar ze sprak hem bemoedigend toe en zag toen hoe Razor een bloodhunter doodde ze kromp even ineen bij het zien hoe hij het vlees eraf scheurde ze kreeg even een brok in haar keel en ze keek haar schoonzoon aan met smekende ogen "Ku...kun je hem helpen?" Vroeg ze zacht terwijl ze over Kiba's hoofd streelde ze was zo bang dat hij zou sterven.

Kiba zag er echt slecht uit en Razor veegde met de rug van zijn hand zijn mond bloedvrij voor hij naar hen toe liep. Kiba had vele wonden en het zou langer duren dan zijn been wond om hem er weer boven op te krijgen. 'Als jij op de uitkijk gaat staan.' xei razor en ging naast Kiba op zijn hurken zitten. Zijn blik bleef even op de moeder van Hope gericht maar hij keek snel naar Kiba. Ze rook erg sterk naar Bloodhunter en zijn maag lag vol met bloed en het stuk vlees dat hij eraf getrokken had dus het zou de energie geven die hij nodig had. Razor legde zijn hand op de borst van Kiba en de runnen rond het pentakel begonnen te gloeien toen hij Rising sun gebruikte dansten zijn haren lichtjes heen en weer. Razor kon moeilijk met de moeder van lily en het lijk van haar vader bij hun huis aan komen, want anders zou Lily het hem misschien niet eens vergeven? Razor spanden zich in en begon de wonden te helen die het gevaarlijkste waren. Het bloed dat onder Kiba lag trok zich voor een groot deel terug in het lichaam van Kiba, maar een kwart bleef op de grond liggen. De bloedvaten en spieren en ander weefsel begonnen zich terug te trekken en bij te stellen zodat alles weer heel werd. Razor zuchten diep toen hij de meeste verwondingen geheelt had, want de rest moest later gebeuren en die zouden wel pijn doen, maar niet zo lang bloeden dat Kiba kon sterven.

Hij sloot zijn ogen, het deed veel te veel pijn. Opeens voelde hij zich weer beteren. Hij voelde hoe de wondes aan elkaar gehecht werden. Hij voelde dat er meer bloed begon te stromen. Hij sperde zijn ogen open en zoog zijn lichaam vol lucht. Hij keek wat verward rond. Hij wilde meteen rechtstaan, maar viel toen weer op de grond. Hij merkte dat Liliana nogal bezorgd was. "Het gaat wel, jullie moeten naar huis, het is hier gevaarlijk." Hij nam Liliana en Razor bij hun hand en sloot geconcentreert zijn ogen. Het was moeilijk, hij had nog nooit twee mensen meegenomen, maar het lukte hem. Het ging alleen een beetje traag. Opeens verschenen ze in het huis. Hij was zo moe, dat hij door zijn benen zakte en op de grond in slaap viel. Hij begon luid te snurken.

Razor wilde gelukkig helpen en ze knikte op zijn verzoek ze hield de wacht en er kwam maar één man maar die had ze snel de keel doorgesneden met haar vlijmscherpe messen. Kiba kwam weer bij bewust zijn en ze was wat opgeluchter. Ze keek naar Kiba met intens verdriet in haar ogen hij stond op en nam hen beide mee naar hun huis in een flits stonden ze er en Kiba viel in slaap Liliana keek naar Razor en gooide hem de sleutel toe die Kiba in zijn zak had zitten. "Ga jij maar naar Lily razor en rust zelf ook een beetje lieverd ik blijf wel bij Kiba" Zei ze met een flauwe glimlach ze wist niet of Lily wel rustig was gebleven....

Kiba kwam weer bij en zoog zich vol met lucht. Razor liet het niet merken, amar hij was opgelucht dat hij weer bij zijn positieven was gekomen. Ze gingen meteen naar hun huis en Kiba viel meteen daarna in slaap. Razor kreeg een sleutel van Liliana in zijn handen gedrukt, maar er was iets vreselijks mis! Razor had het niet eerder gemerkt maar nu ze hier waren begonnen de tekens op zijn handen vreemde en verschillende kleuren aan te nemen. Razor keek er naar alsof het iets was wat hij nog nooit had gezien en dat klopte ook. Er moest iets met Lily gebeurd zijn! Razor renden meteen de trap op zonder een woord te zeggen er stond alleen bezorgdheid op zijn gezicht te lezen. Razor opende de deur en daar zag hij haar liggen. Lily lag bewusteloos op de grond en hij pakte haar op voor hij Lily in bed legde en haar met een deken overdekte. Ze had koorst en die probeerde hij te laten zakken, maar zijn energie was niet toerijkend genoeg om de koorst volledig weg te halen, maar het bleef smeulen. Razor hoopte dat ze snel weer wakker zou worden, want zelf zou hij ook wel wat rust kunnen gebruiken! Maar Lily was nu zijn grootste zorg.

Lily schokte wakker en ze merkte dat ze in haar bed lag. Maar hoe kon dat?! De pijn die door haar nog zere lichaamsdelen gierde was het bewijs dat de arena echt geweest was en geen droom! Hoe was ze hier beland? Ze dacht diep na en wist toen weer dat haar vader haar opgesloten had ze ademde zwaar en ze schoot recht tot ze Razor aan haar bed zag zitten ze ontspande en sloeg haar armen om zijn nek ze huilde een beetje. ik dacht dat je dood was! Ik dacht dat iedereen dood was! Ik was zo bang maar ik kon hier niet weg! Ik voelde me net een vogel in een kooi!" Huilde ze ze had nog steeds koorts maar ze merkte ook hoe slecht hij er aan toe was. Ze keek hem angstig aan en duwde hem toen zachtjes neer op haar bed ze legde het deken over hem en kroop tegen hem aan ze wreef over zijn kaak en keek hem in zijn ogen. Je bent een held weet je dat? vroeg ze met een kleine glimlach.

Het duurde en duurde voor ze eindelijk wakker werd. Soms zat hij wat te knikkenbollen, maar dan schoot zijn hoofd weer omhoog en keek haar aan. Ze sliep slecht en Razor wist dat het nog van de koorst was. De tekens op zijn handen begonnen opnieuw vreemde lichtjes te seinen ook dat hij heel erg moe was. Dat hoefte hij niet te weten dat wist hij allang. Lily schoot omhoog en Razor trok net op tijd zijn hoofd terug van een volgende bijna in slaap vallende aanval! Ze keek hem aan en begon meteen te huilen en omhelsde hem. Razor was blij dat ze wakker was en sloeg zijn armen om haar middel heen. Razor dreigde weer in slaap te zakken, maar hoorde nog net wat ze zei en voelde haar zachte dwang om hem in bed te leggen. Het bed was lekker, niet te zacht en niet te hard. 'Rustig maar Lily, met ons gaat het wel, maar je vader was er erg aan toe voor we hier heen konden komen heb ik hem gered van een wisse dood.' zei razor vermoeid en onderdrukte een geeuw. Ze dekte hem in en ging naast hem liggen. Razor glimlachte flauwetje toen ze zei dat hij een held was. 'Daar denkt iemand anders heel anders over.' zei Razor slaperig en voelde zichzelf weg zakken. Nog voor hij sliep gaf hij lily nog een kus op haar voorhoofd en hij zakte met een lichte zucht weg in een droomloze slaap.

Ze streelde door zijn haar en luisterde naar hem ze gaf hem een zachte korte zoen toen hij vertelde dat hij haar vader had gered. Ze wist dat hij dat voor haar had gedaan want hij haatte haar vader als de pest. Ze was zo trots op hem dat hij speciaal naar die helse plek toe was gegaan en zelfs haar vader had gered. Ze wist niet hoe ze hem ooit moest bedanken. Razor viel in slaap en zij ook maar hij sliep veel langer dan zij ze profiteerde daarvan en maakte voor hem een bescheiden ontbijtje ze kon best goed koken omdat haar beide uders ook meesters waren in de keuken. Ze perste een verse sinaasappel en deed er zelfs een paar druppels bloed van zichzelf in omdat ze wist dat hij daar energie van kreeg. Ook had ze wat vers vlees geroostert en op een bordje met een broodje en wat sla gelegd ze liep naar boven en zoende hem wakker en legde het eten zacht op zijn schoot ze had een luchtig wit zomerjurkje aan dat licht doorzichtig was waardoor haar vormen heel mooi tot uiting kwamen ze glimlachte liefdevol naar hem toen hij zijn ogen opende het was al middag hij had meer dan 12 uur geslapen. Ze had het wondje in haar vinger goed verstopt hij moest niet weten dat het haar bloed was.

De nacht ging voorbij en Razor merkte niet dat Lily niet langer meer naast hem lag tot ze hem een zoen op zijn wang gaf. Zachtjes kreunend werd hij wakker en voelde iets op zijn benen, maar het drukte niet al te hard dus opende hij zijn ogen langzaam en rekte zich even voorzichtig uit zodat hij het dienblad niet weg zou duwen. Razor kwam voorzichtig om hoog en zag de sinnasappelsap al aardig heen en weer bewegen. Hij zag haar liefdevolle glimlach en razor glimlachte op dezelfde manier terug. Ze was zo lief om hem een ontbijt op bed te bezorgen. 'Ik had ook beneden kunnen eten, lieverd.' zei razormet zachte stem en merkte dat hij niet langer meer schor klonk. Razor gaf haar even een aai over haar kaak en begon rustig te eten. Hij besefte niet hoe laat het was en hoe lang hij eigenlijk al weg was. De leden van de WOF zouden vast heel erg bezrgd zijn, want Razor was alleen naar de Arena toe gegaan. Het vlees smaakte lekker, maar de sla liet hij liggen en de smaak van de sinnasappelsap was met bloed vermengt. Razor legde het dienblad naast zich en ging naast Lily zitten en gaf haar een zoen. Ze zag er weer prachtig uit vooral met dat jurkje dat ze nu aan had. 'Hoe lang heb ik eigenlijk liggen slapen?' vroeg Razor en hij keek Lily met rustige ogen aan. Hij voelde zich prima op zijn gemak bij haar en wanneer Lily in de buurt was had ze iets van soort controlle over hem zodat hij niet snel uit zijn slof schoot?

Lily moest lachen door zijn lieve glimlach hij at braaf alles op behalve de sla ze schudde haar hoofd met een kleine grinnik. "Hoe ga je nu ooit groter en sterker worden als je geen groenten wilt eten?" Vroeg ze voor ze een kus op zijn voorhoofd gaf en het dienbland van hem afhaalde. Hij vroeg hoe lang hij geslaape had en ze streelde het haar uit zijn ogen en begon het een beetje te kammen met haar borstel het stond echt alle kanten op. "Ik denk zoiets van een 12 uur. Waarom? Wil je graag weg?" Vroeg ze een beetje teleurgesteld. Ze wist niet precies wat er in zijn hoofd omging nu.

Lily murmelde over de sla die hij had laten liggen en Razor grijnsde speels. "Ik heb groente nooit lekker gevonden." zei hij plagend en voelde hoe ze zijn haar deed eigenlijk was het best lekker! Toen ze zei hoe lang hij had liggen slapen schrok hij toch wel, maar niet alleen van de toon in haar stem. Razor kon niet langer stil zitten maar wist ook niet of Liliana alle sloten al los had? "Wat zo lang? Als ze maar niet denken dat ze me weer gevangen hebben!" riep hij en stond op van het bed en begon te ijsberen. Hij moest ze een berichtje toe zenden zodat de WOF zich geen zorgen om hem ging maken! "Heb je hier ergens een pen en papier?" vroeg Razor en wachten tot hij het nodige gekregen had. Razor schreef in het briefje dat alles goed was zowel met hem als met Lily, Liliana en Kiba. Daarna liep hij naar het raam en riep een duif bij zich. De duif kwam naar hem toe en Razor bond het briefje aan de poot en fluisterde dat het naar de WOF toe moest worden gebracht? De duif vloog weg en zou het briefje prima af geven aan Dregoe. Razor draaide zich naar Lily om en liep naar haar toe. "Sorry voor die schreeuw van net, maar ze hadden me gisteren tegen willen houden, maar ik heb me uit de greep geworsteld om jouw en je ouders te redden. Nu weten ze meer en dat ik pas later vandaag terug kom." zei Razor en ging naast haar op bed zitten en streek haar haarlokken uit haar gezicht voor hij haar begon te zoenen.

Ze keek hem even met opgetrokken wenkbrauwen. "Zo zo Razor wou nooit zijn groenten opeten hè? Mischien moeten we daar dan maar eens werk van maken" Zei ze met een grijns. Toen ze verteld had hoe lang hij geslapen had begon hij te roepen en ijsberen hij vroeg haar om wat papier en ze knikte. Ze nam wat van haar bureau en ze gaf het hem met licht bibberende handen. Hij begon te pennen en ze ging weer op bed zitten ze zag hoe hij een boodshap verstuurde. Ze bleef kijken naar hem en toen draaide hij zich om en kwam naar haar toe. Ze glimlachtte lichtjes toen hij zijn uitleg gaf hij had zich echt in de nesten gewerkt voor háár hij was zo lief. Hij begon haar te zoenen en ze legde haar handen om zijn nek ze waren net op dreef aan het komen tikte er iemand op haar raam ze keek naar haar balkon en zag Hope staan ze liet Razor los en bloosde erg ze draaide haar rug naar hen beide...

Hope was op pad gestuurd door Mistake nadat Razor was weggegaan en een paar van de leden had verwond was Mistake zeg maar niet erg blij. Nu ze een brief van hem hadden gehad en wisten waar hij was moest ze hem gaan halen desnoods meesleuren hij moest verantwoording afleggen tegenover de groep en hij kreeg hoogstwaarschijnlijk ook huisarrest Hope vond het wel grappig. Ze stond op Lily's balkon en zag dat ze aan het zoenen waren ze tikte op het raam en ze grijnsde even toen haar nichtje helemaal rood werd. Ze opende het raam en liep naar binnen ze stond nu recht voor hun neus en eek hen beide aan. Ze grijnsde met duivels plezier in haar ogen. Ik kom je ophalen Razortje Mistake is nogal in een slechte bui dus hou je hart al maar vast.

Lily legde haar handen om zijn hals en begon mee te zoenen. Het ging net lekker toen er getikt werd. Lily loste de kus en werd rood. Razor keek om en zag Hope met haar duivelse grijnsje dat niet veel goeds voorspelde. Want toen hij weg was gegaan was het niet zachtzinnig gebeurt, maar dat was een klein detail wat hij zich vaar herinnerde omdat hij alleen Lily nog in zijn gedachten toen had! Razor stond op en voelde de bui al hangen, maar liet niks merken aan Hope. Ze mochten elkaar niet en dat zou altijd wel zo blijven. Hij gromde inwendig, maar niet luid om het aan andere te laten horen, maar zijn ogen smeulde alleen al bij het zien van Hope. Razor draaide zich van Hope en en wist dat hij geen andere keuze had dan mee te gaan! 'Doe je ouders de groeten Lily.' zei Razor zachtjes en gaf haar nog een zoen voor hij weg liep. Hij wist dat Hope het niet leuk vond dat hij volgens haar zogenaamt was met haar nichtjes had, maar voor hem was het ware liefde! 'Laten we maar gaan dan!' zei Razor fel en hij liep naar het raam en berekende de hoogte en sprog naar beneden. Meezakkend bij de landing maakte dat hij er geen last van had. Razor deed wat stappen bij het huis vandaan voor hij om keek en even naar het balkon bleef staren. Hope kwam al snel naast hem en Razor keek haar alleen even aan via zijn ooghoeken. Daarna draaide hij zich om en veranderde in zijn shape vorm. Razor was nog niet helemaal zichzelf, maar zelf reizen kon hij nog wel. Als Hope ook maar even haar drakenpoten hem aan zouden raken zou hij haar bijten! De bomen schoten aan hem voorbij en Razor zag het niet zitten om door haar meegedragen te worden tot ze in Old Home zouden aankomen...

Hope grinnikte maar draaide haar hoofd wel weg toen hij Lily een kus gaf met zijn gore lippen die hij al een paar keer op de haarre had gedrukt. Hij sprong uit het raam en zuchtend schudde ze haar hoofd. Mannen, Ik zie je nog wel Lil en laat je niet doen door die mafkees en laat je zeker niet tot iets dwingen meid." Zei ze met een knipoog. Ze sprong ook uit het raam en kwam op de bal van haar voeten neer Razor keek haar vanuit zijn ooghoeken aan en begon toen te rennen Hope zuchtte en werd draak ze greep hem bij zijn nekvel zodat hij niet naar haar kon happen en vloog zo met hem over de boomtoppen tot bij old home het was vernederend voor hem en dat vond ze nu net zo lollig. Ze liet hem 2 meter boven de grond vallen voor Mistakes en Dregoes voeten Mistake zag er niet blij uit en Hope ging achter Razor liggen haar drakenogen blonken van opwinding.

Mistake was woest echt woest hoe Razor zich de afgelopen dagen gedragen had het kwam ook door ongerustheid. Toen Hope met Razor kwam aangevlogen had Mistake haar armen gekruist en wachtte ze tot Razor weer mens werd ze keek hem strak aan. Je bent heel onverantwoordelijk geweest Razor! Je had wel dood kunnen zijn! Waag het niet om nog zo een stunt uit te halen jongeman! Zei ze kwaad ze bleef hem in zijn ogen staren en gaf hem een tik op zijn kop. Je krijgt huisarrest 3 weken lang je komt old home niet meer uit zonder begeleiding en je mag Lily enkel nog zien als je het aan ons gevraagd hebt en dan moet ze naar hier komen geen uitstapjes of jachtpartijen of missies voor jouw voor onbepaalde tijd. Zei ze nog steeds kwaad ze had zich zo'n zorgen gemaakt om hem en dat zag je duidelijk in haar ogen.

Het duurde niet lang of Hope greep hem in zijn nekvel. Razor probeerde zich los te draaien uit haar greep, maar het lukte niet en toen Hope met twee meter boven de grond los liet viel hij half op het been waar hij gisteren nog een afgebroken balk in had gehad. De wond had hij niet helemaal kunne helen door energie gebrek en een flinke pijnscheut trok er door heen. Razor pakte zijn ahterpoot echte rniet vast en veranderde terug in zijn menselijke gedaante en wilde Hope eerst een dreun verkopen, maar de tik van Kistake zorgde er voor dat hij zich omdraaide en haar psreek aan hoorde. 'Fijn! Jij had hetzelfde voor Dregoe ghedaan waar of niet!' riep Razor kwaad, maar hij was eingelijk kwaad op hope dan op Mistake. 'En jij vals kreng! Ik kon prima zelf hier heen komen!' Gromde hij dreigend naar Hope, maar letten niet op en hij wilde naar haar toe stappen om haar nu eht een dreun te verkopen. Helaas gebeurde er nu iets waar zelfs hij geen verklaring voor had. De gaven die hij met Will had gedeelt keerde zich tegen hem, maar waarom begreep Razor zelf ook niet. De plek waar de balk had gezeten sprong open en begon te bloeden. De pijn die het deed was omdragelijk! Razor uiten een kreet van pijn en pakte de wond vast en probeerde het bloeden et stoppen, maar het werkte niet! Hoe kon dit? Razor's woede zakte weg en Rising sun veranderde van richting en keerde terug naar heling. Door de pijn was hij door zijn benen gezakt en had zijn ogen stijf dicht geknepen en probeerde het bloeden te stoppen oor het dicht te drukken met zijn handen, maar het leek niet te werken tot hij niet meer zo woedend was dat de wond weer begon te helen. De tekens op de rug van zijn handen bleef ehter nog wel rood na gloeien. Onbegrip over wat er net gebeurd was sierde zijn ogen, maar zijn gezicht stond emotieloos.

Will had net een uurtje of twee geleden de laate gewonde verzorgd en zat nu uit te rusten op de veranda van zijn vaders en moeders woning. Hij was moe en kon bijna geen pap meer zeggen. Hope was maar al te vrolijk geweest om Razor terug te kunnen halen van zijn reddings actie om Lily te gaan redden. Will gromde kort toen hij zag hoe ze Razor op de grond liet vallen. Hij gromde niet naar haar, maar naar zijn pleegbroer. Toen hij weer naar Hope uitviel stond hij op en wilde Razor een klap in zijn geziht verkopen, maar er ging iets mis en zijn gaven keerde zih tegen hem! Kon dat dan? Will legde zijn hand op Razor's shouder toen hij hopeloos de wond probeerde dicht te drukken. Het koste Will zijn gehele wilskracht om de gaven weer in goede banen te leiden maar uit eindelijk lukte het hem en Will begon zich duizelig te voelen, maar gelukkig was Hope er om hem te steunen.

Hope bleef in haar draken vorm liggen kijken naar het hele schouwspel Razor was niet blij en ze voelde dat die woede op haar gericht was maar ze schonk er geen aandacht aan ze had aan Will beloofd het wat rustiger te doen toen Razor zich omdraaide en naar haar toe wilde komen bleef ze gewoon verveeld liggen als hij haar zou aanraken zou hij nog niet jarig zijn! Maar Will sprong al grommend recht ze keek hem verbaasd aan. Zo zo nu wilde hij dus op Razor gaan slaan? Heel erg leuk vond ze zelf. Maar toen kreunde en scheeeuwde razor hij zakte door zijn benen en greep naar zijn enkel ze zag hoe zijn wond opengereten werd Hope keek even ongerust na een tijd leek hetopenrijten te stoppen. Mistake was al naar Razor toe gerend en streelde over zijn hoofd met een doodongerustte blik in haar ogen. Hope keek ernaar en stond recht ze liet Razor op haar rug leggen en liep zo zacht mogelijk om shokken te vermijden en ze bracht hem naar zijn bed daar legde ze hem in en werd weer mens ze keek hem aan met een emotieloze blik. Dus jij vind mij een kreng hè? Al eens naar je eigen kop gekeken?" Zei ze voor ze naar Will keek die ook naar binnen kwam.