Fighting the fight I can't fight

Ezio wandelde over het kerkhof met een bos bloemen in zijn hand. Het was voor zijn grootvader die al enkele jaren overleden was. Hij had veel geleerd van hem. Hij stond voor het graf en legde de bloemen er zorgvuldig neer. Daarna hield hij een minuut stilte. Opeens hoorde hij voetstappen deze richting uitkomen. Hij keek achterom en zag er een jonge gespierde man met een wolf staan. Mensen met een wild dier als huisdier waren meestal shape shifters. Hij had enkel zijn messen bij, maar zijn elektric trap niet. De messen kwamen tevoorschijn en hij keek bliksemend naar de jongeman.

Jake wandelde met Satan wat rond. Hij zag een man naar de graven gaan. Hij keek grijnzend naar Satan en ze volgenden de man. De man legde bloemen op een graf en hield een minuut stilte. Jake en Satan gingen dichterbij en de man draaide zich om. Hij haalde meteen zijn wapens tevoorschijn. Jake grijnsde en ging in aanvalshouding staan. Hij gromde eens lichtjes. Die man had blijkbaar al ervaring, maar niet zo veel als hem. Zijn zwarte geveerde vleugels kwamen tevoorschijn en zijn ogen werden rood. Net zoals die van Satan. De man kreeg lichtjes angst in zijn ogen. Jake en Satan gingen dichterbij.

De jongeman transformeerde in een demoon, net zoals de wolf maar bij de wolf veranderde enkel de ogen. Ezio vulde zich met angst, het waren sterke wezens, maar hij moest zich verdedigen, eens begonnen, kun je niet meer terug. Hij rende op de demoon af, maar die ontweek meteen. Vervolgens sprong hij op de demoon zijn rug, maar net toen hij in zijn vleugel wilde snijden, kwam de wolf op hem afgestormd. Hij schrok en werd in zijn been gebeten. Ezio ging meteen van de jongen zijn rug af.

De man stormde op hem af. Niet echt subtiel? Hij grijnsde en vloog net op het juiste moment omhoog. Maar wanneer hij landde, sprong de man op zijn rug. Net op tijd, beet Satan de man in zijn been en sprong de man van zijn rug af. Jake sloeg met zijn vuist recht in de man zijn gezicht. Satan sloeg hem in het gezicht met zijn klauwen. Dit werd een makkie. Jake vloog naar hem toe en gaf hem een schop recht in het gezicht. Satan keek grijnzend toe. Jake gaf de man nog een schop in de maag. De man klapte dubbel en viel op de grond. jake ging triomfantelijk voor de man staan.

Toen de wolf loste, kreeg hij een vuist in zijn gezicht. Daarna een klau van de wolf. Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg hij ook nog een schop recht in zijn gezicht. Vlak daarna eentje in zijn maag. Hij klapte dubbel en viel op de grond. De jongeman ging voor hem staan, klaar voor de genadeslag. Maar dit liet Ezio niet toe. Net op tijd sneed hij de demoon in zijn voet. De wolf kwam op hem af gerent. Die stak hij recht in zijn schouder. Het beest rende meteen de andere kant op. Hij grijnsde en stond op. Met zijn mes raakte hij de demoon zijn vleugel. Maar de demoon sloeg terug...

Net wanneer hij het wilde beïndigen, kreeg hij een messensteek in zijn voet. Hij werd afgeleid en zag hoe Satan een messensteek in zijn schouder kreeg en wegrende, terug naar de andere kant om weer gewoon toe te kijken. Opeens kreeg hij een steek in zijn vleugel. Hij draaide zich meteen om en sloeg met zijn vuist in de man zijn gezicht. Hij trok één van de messen zijn pols af en stak hem recht in zijn maag. Het zou niet lang duren vooralleer hij zou sterven. Jake grijnsde en veranderde weer. Hij nam wat bloed van de man en likte zijn vingers af. Daarnaa wandelde hij richting het bos met Satan. Een route die niemand anders zou nemen.

-Jake uit-

De jongen nam één van zijn messen af en stak die recht in zijn maag. Hij viel meteen op de grond. Hij zag de jongen wat bloed van hem drinken, net zoals zijn wolf. Ezio's ogen begonnen helemaal weg te draaien. Het duo verdween helemaal. Hij rolde zich op in een bolletje en keek naar zijn trouwring die hij nog steeds droeg. Hij deed hem uit en hield de ring stevig in zijn handen. Er rolde een traan uit zijn oog, recht op de ring. Hij wilde het uitschreeuwen van de pijn, maar hij kreeg er geen woord uit. Opeens hoorde hij iemand naderen.

Luna was gebroken sinds de ruzie met Ezio ze had spijt erg veel spijt ze moest hem vinden en zeggen dat hety haar speet dat ze hem zou helpen zijn naam te zuiveren! Ze hoorde vanalles geluiden van gevechten en meer! Luna liep er naartoe en ze zag nog net hoe een duister figuur een mes in Ezio plantte en verdween. Ze kon haar ogen niet geloven ze moest naar hem toe en dat deed ze ook ze rende zo hard ze kon en plofte langs hem neer de ring hing nog steeds rond haar hals de tranen stonden in haar ogen en ze keek naar de wond zelfs de beste helers konden hem nu niet meer helpen het was te laat Ezio zou sterven! Ze keek hem aan en fluisterde zijn naam ze kon het niet gloven!

Hij hoorde een bekende stem zijn naam fluisteren, het was Luna. Hij nam haar hand. Hij wist dat hij ging sterven. Vervolgens legde hij de ring met het ketting deel eraan in haar hand. Hij sloot haar hand daarna. Hij ging een klein beetje rechter zitten, het deed verschrikkelijk veel pijn. Hij legde zijn hand op haar kaak. "I-ik hou van je" Onder hem lag een plas bloed. Hij voelde de zwaarte kracht tegen hem drukken. Hij drukte nog snel, of wat je snel kunt noemen, een kus op haar zachte lippen. Net toen stierf hij, in Luna's armen.

Ze keek hem aan ze wilde niet dat hij dood ging hij drukte zijn trouwring in haar hand en vertelde haar dat hij nog van haar hielt. Hij zat onder het bloed en ze ondersteunde hem ze voelde zijn ijskoude lioppen de har raken voor een laatste maal de allesbezegelende kus hun laatste afscheid ze voelde hoe zijn hart stopte met kloppen en hoe hij het haare meenam. Ze bleef hem vasthouden tranen stroomde uit haar ogen ze bleef daar de hele nacht met hem in zijn armen zitten totaal verlamd door verdriet. Na die nacht groef ze een graf voor hem en bedekte hem met witte pioenen de zuiverste bloemen op aarde. Ze stond op en keek naar zijn graf haar tranen waren gedroogd en de haat brandde in haar ze zou die demoon vinden en hem...... doden!

Ezio voelde zich vreemd, hij kwam in een lange tunnel terecht. Hij begon te rennen, aan het einde stond een man met een baard, best gespierd voor zijn leeftijd. "Hoi Ezio, Ik ga je terug sturen als geest. Als jij als geest Luna helpt met het vermoorden van die demoon, maak ik je weer mens." voor Ezio kon reageren, stond hij al op aarde. Hij zag hoe luna zijn lichaam begraafde. Hij legde zijn hand op haar schouder maar leek het niet te voelen, hij was een geest. Hij keek blij naar hoe ze zijn graf bedekte met bloemetjes. Hij moest haar een teken geven. Als geest ging hij in de bloemetjes en liet hen draai bewegingen maken om haar aandacht te trekken. Vervolgens ging hij uit de bloemtjes en kroop in een tak. Als tak schreef hij: "Remember that I will always be on your side" een regel er onder: "xEzio" Hij ging uit de tak en keek naar haar reactie.

Luna keek verward naar de plots opwaaiende bloemen er was geen zuchtje wind te bekennen hoe kon dat? En ineens zag ze een stok bewegen ze zag de zin die gepend werd in de grond en ze werd mogelijk nog bleker dan ze normaal al is. Luna krijstte even en ademde zwaar dit kon niet! Ezio was dood! Was ze aan het halusineren?! Onmogelijk! Luna flipte helemaal door en krijste non-stop was ze nu ookal haar verstand verloren? Had hij meer dan haar hart alleen meegenomen?

Ezio schrok van Lunas gekrijs. Hij kroop weer de tak in en begon haar te slaan zodat ze kalmeerde. Daarna schreef hij in de aarde: Kalmeer even, straks denken ze dat je een dorpsgek bent. Rustig nu maar, dit is geen verzinsel, je wordt niet gek. Daarna legde hij de tak neer en kroop er weer uit om haar reactie te zien.

Ze schrok nog harder toen de stok op haar sloeg en weer wat in de grond schreef ze keek ernaar en na een paar diepe ademteugen kalmeerde ze. Maar hoe Ezio? Hoe kan het dat je nog op aarde bent? Vroeg ze rustig ze had geen idee waar hij was dus hield ze zijn ring stevig in haar hand geklemd ze sloot haar ogen even probeerde zich hem voor de geest te halen zijn warme adem zijn zachtte lippen waar ze zo graag mee versmolt en zijn honingzoete stem waar ze zo van hield. Ik mis je... Snikte ze.

'Maar hoe Ezio? Hoe kan het dat je nog op aarde bent?' Hij wilde antwoorden, maar het lukte hem niet. Met een gekwelde blik keek hij naar Luna, die zijn dood niet aan kon. Ze klemde de ring in haar hand en sloot haar ogen. Hij zag de tranen uit haar ogen stromen. 'Ik mis je...' Een traan rolde ook over zijn wang en hij ging naar haar toe. Hij stond vlak voor haar en legde zijn ohand op haar schouder. Dit keer leek ze het wel te voelen. Hij was van uiterlijk wat doorzichtig en had zijn blood hunter pak aan. Hij keek haar glimlachend aan.

Hij stond vlak voor haar en legde zijn ohand op haar schouder. Dit keer leek ze het wel te voelen. Hij was van uiterlijk wat doorzichtig en had zijn blood hunter pak aan. Hij keek haar glimlachend aan. Ze keek op en ze schrok ook wel maar haar gevoel van gelukzaligheid oversteeg haar angst voor de geest verschijning. Ze voelde zijn doorschijnende hand en daar was ze blij om. Het spijt me zo Ezio ik...ik had je moeten steunen ik had je moeten helpen met je eer....Het spijt me zo verschrikkelijk Zei ze tussen de tranen door.

'Het spijt me zo Ezio ik...ik had je moeten steunen ik had je moeten helpen met je eer....Het spijt me zo verschrikkelijk' Hij schudde zijn hoofd glimlachend. Als hij zou praten, zou ze hem niet horen. Wat best lastig was. Hij omhelsde haar stevig en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ezio wilde zo graag zeggen hoezeer het hem speet over wat hij allemaal gezegd had.