Fighting against family

Hij zat in de kooi bij Lily. Het was er snik heet binnen, iedereen zat onder het zweet. Dat deed men express, om je te verzwakken. Hij wist perfect wat er ging gebeuren, je kwam altijd met je tegestander in de kooi te zitten. Hij durfde het haar niet te vertellen. Kiba kreeg stress van al dat gejammer van andere shape shifters. Hij keek op het bord in het gangpad. Binnen een kwartier moesten ze vechten. Hij ging naar Liliana toe. Hij legde zijn arm om haar heen. "Het komt goed, je gaat winnen van je tegenstander. Ik heb gekeken op het bord en in de kooien, het is iemand zwak, helemaal uitgehongerd en verzwakt. Je gaat dit winnen Lily." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. Hij had zoveel medelijden met haar. Er rolde een traan over zijn wang.

-Lily, Liliana en Razor-

Ze zaten hier nu al 3 dagen zonder eten en met maar een paar druppeltjes water het was hier veel te heet maar gelukkig zat ze met kiba in een kooi en niet helemaal alleen Lily trilde als een rietje maar ze had niet zoveel last van de hitte ze was het gewend om omring te worden door hete vlammen dus hier keek ze niet echt van op. Overal hoorde ze gejammer en geschreeuw van andere. Kiba kwam naar haar toe. Hij legde zijn arm om haar heen. "Het komt goed, je gaat winnen van je tegenstander. Ik heb gekeken op het bord en in de kooien, het is iemand zwak, helemaal uitgehongerd en verzwakt. Je gaat dit winnen Lily." Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ze keek hem aan er stonden tranen in haar ogen. "Ik ben bang Kiba wat als ik dichtklap?" Zei ze angstig ze legde haar hoofd op zijn schoot en hield zijn ene hand stevig vast. Ze was hier nog nooit geweest en ze wist niet wat haar te wachten stond.

"Ik ben bang Kiba wat als ik dichtklap?" Zei ze angstig ze legde haar hoofd op zijn schoot en hield zijn ene hand stevig vast. Hij suste haar. "Je kunt dit aan lieverd, doe het voor mij, doe het voor moeder. Ze is vast erg ongerust." Hij streelde door haar haar. Kiba begon steeds meer gespannen te worden. Zodadelijk moesten zij gaan. Hij scheeurde even zijn broekspijpen af zodat hij een short had. Hij bleef ritmisch door haar haar strelen.

Hij suste haar. "Je kunt dit aan lieverd, doe het voor mij, doe het voor moeder. Ze is vast erg ongerust." Hij streelde door haar haar. Ze schudde krampachtig haar hoofd. "Vast niet ik heb haar verbrand toen ik achter je aanliep ze is vast boos." Kiba begon steeds meer gespannen te worden. Hij scheeurde even zijn broekspijpen af zodat hij een short had. Hij bleef ritmisch door haar haar strelen. Ze ademde zwaar en haar lichaam maakte krampachtige bewegingen. "Waarom heb je eigenlijk gelogen tegen mama? Waarom heb je gezegd dat je me ergens toe dwong papa?" Vroe ze twijfelend.

"Vast niet ik heb haar verbrand toen ik achter je aanliep ze is vast boos." Hij had geen zin om te antwoorden. "Waarom heb je eigenlijk gelogen tegen mama? Waarom heb je gezegd dat je me ergens toe dwong papa?" Hij zuchtte. "Gewoon, ik wilde mezelf komen opgeven voor de arena. Waarschijnlijk gaat ze vandaag komen kijken. Opeens hoorde hij een deur opengaan. "Nog 5 minuten tot het volgende gevecht!" Riep een zware stem. De deur ging dicht. Hij spande opeens helemaal op. Hij was helemaal verstijfd. Langs een andere deur kwamen mannen naar binnen die naar hun hok gingen. "Lily?" Kiba gaf haar nog een kus, geen gowone kus, een tongkus. Daarna verstarde hij even. "S-sorry, ik had me even niet in controle." Er welde een traan op. "LILY!" De mannen kwamen Lily al meenemen om naar de andere kant van de arena te gaan, zodat ze achter de poort kon wachten totdat die openging en ze moest vechten. "Het gaat je lukken, vertrouw me." Zijn stem beefde. Hij dacht eraan hoe hij vermoord zou worden door zijn eigen dochter.

Hij zuchtte. "Gewoon, ik wilde mezelf komen opgeven voor de arena. Waarschijnlijk gaat ze vandaag komen kijken. Ze keek hem geschrokken aan was hij dat echt van plan? Ze wilde hem niet kwijt mischien wilde ze niet meer dat hij haar aanraakte maar kwijt wilde ze hem niet! Opeens ging er een deur open. "Nog 5 minuten tot het volgende gevecht!" Riep een zware stem. De deur ging dicht. Hij spande opeens helemaal op. Hij was helemaal verstijfd. Lily beefde nog harder en ze maakte vreemde geluidjes. Langs een andere deur kwamen mannen naar binnen die naar hun hok gingen. "Lily?" Kiba gaf haar nog een kus, geen gowone kus, een tongkus. Daarna verstarde hij even. Ze keek hem nadien aan maar ze had wel meegezoend. "S-sorry, ik had me even niet in controle." Er welde een traan op. Ze wreef over zijn kaak. "T zit wel goed pap." Zei ze met een kleine glimlach ze was er van overtuigd dat dit het einde ging worden. "LILY!" De mannen kwamen Lily al meenemen om naar de andere kant van de arena te gaan, zodat ze achter de poort kon wachten totdat die openging en ze moest vechten. "Het gaat je lukken, vertrouw me." Zijn stem beefde. Ze keek hem angstig aan ze begon te krijsen en ze spartelde hevig tegen haar huid werd gloeiend heet en de man liet haar even vallen ze deden een ijskoude natte doek om haar heen en droegen haar zo met 2 dikke spierbundels naar een donkere kamer Lily bonkte tegen de deuren en schreeuwde als een bang opgesloten dier. Toen ging de ruimte omhoog en kwam er licht binnen ze zag een grote verlichtte cirkel joelende mensen en toen haar tegenstander ze verstijfde helemaal ze kon niet meer bewegen.

Lily begon te schreeuwen en tegen te werken. Er rolde tranen uit zijn ogen. Toen ze verdwenen waren, kwamen er twee mannen hem halen. Ze bereidde zich voor om hem tegen te moeten houden. Maar hij wandelde gewoon rustig mee met de twee bodyguards. Ze leken een beetje verbaasd. Ze gingen naar een donkere kamer. Ver weg van de kooien. "Succes." Hij zag medeleven in de man zijn ogen. Kiba knikte als bedankje, hij kon geen woorden uit zijn keel krijgen. Waarschijnlijk zeden ze dat omdat hij rustig was. Hij ging de deur door en er was fel licht en veel gejuich. De ijzeren tralie poorten waren nog dicht. Helemaal aan de overkant zag hij Lily staan. Hij keek recht in haar ogen en er rolde enkele tranen uit zijn ogen. Hij zou haar verplichten hem te vermoorden. Hij wachtte af tot de poorten zich opende.

De poorten gingen open en Lily zette het op een rennen tot ze in de armen van haar vader belandde. Er ging veel verwarring door het publiek en Lily voelde zich vreselijk ze wilde niet tegen haar vader vechten ze keek hem aan recht in zijn ogen en ze veegde zijn tranen weg. "Niet huilen gun ze dat plezier niet." Zei ze zacht. Ze keek hem in zijn ogen en omhelsde hem ze wist zeker dat hij dit wist dat hij wist dat er maar één iemand uit de arena zou komen en ze wilde dat hij dat was ze moest hem de kans geven om het goed te maken met haar moeder en met haar niet meer in leven zou dat moeten lukken....

Lily rende naar hem toe en belande in zijn armen. "Niet huilen gun ze dat plezier niet." ze veegde de tranen weg. Hij liet haar los. Kiba slikte. "Lily, gun me één plezier, vermoord me." Hij keek recht in haar ogen, zijn lichaam was helemaal versteend. "Je bent nog jong, je hebt Razor. Beloof me dat je met hem trouwt en kinderen krijgt, heel veel kinderen." Hij sloot zijn ogen. "Vermoord me nu maar gewoon, ik zal er altijd zijn, in je hart." Hij slikte terwijl hij zijn ogen gesloten hield. Het publiek was blijkbaar niet tevreden en begon kwaad te roepen.

Hij liet haar los. Kiba slikte. "Lily, gun me één plezier, vermoord me." Hij keek recht in haar ogen, zijn lichaam was helemaal versteend. Ze keek hem verward aan en ook verbijsterd. aan. "Je bent nog jong, je hebt Razor. Beloof me dat je met hem trouwt en kinderen krijgt, heel veel kinderen." Hij sloot zijn ogen.Ze wilde hem vastgrijpen maar ze durfde niet. "Vermoord me nu maar gewoon, ik zal er altijd zijn, in je hart." Hij slikte terwijl hij zijn ogen gesloten hield. Het publiek was blijkbaar niet tevreden en begon kwaad te roepen. Lily schudde haar hoofd en drukte een kus op zijn mond als afscheid hij was lang en passioneel. Toen liet ze haar tanden groeien en wilde die naar haar eigen huid brengen om zichzelf te vergiftigen. "Ik moet jouw een kans geven om het goed te maken met mam zonder mij ben je beter af je had al die jaren gelijk ik ben een mormel." Zei ze terwijl ze haar lippen al naar haar huid bracht en haar tanden erin wilde zetten.

Ze gaf hem een afscheidskus, lang en passioneel. "Ik moet jouw een kans geven om het goed te maken met mam zonder mij ben je beter af je had al die jaren gelijk ik ben een mormel." Ze wilde haar tanden in haar huid zetten. Hij duwde haar gezicht weg van haar arm. "Lily, het maakt niet uit, zelfs al win ik, ik was sowieso toch naar hier gekomen om te sterven. Ookal sterf jij, dan pleeg ik nog zelfmoord. Lily, je hebt nog een heel leven te gaan. Mam vergeeft het me nooit meer, dat heb ik expres gedaan, ze zit hier ergens toe te kijken en te wachten tot je wint en daarna ontsnapt. Razor zal kapot zijn van verdriet. Trouwens, ik heb dit verdient, na alles wat ik je aangedaan heb, heb je het recht om een eind aan me te maken. Je moet het gewoon doen. Denk aan al die keren dat ik je pijn deed. Dan lukt het wel, je kunt het Lily, ik geloof in je, je kunt het." Hij keek haar recht in haar ogen aan. Blijkbaar wilde men wat stoken, een stem riep wat af. "Degene die wint, wordt meteen vrijgelaten!" Kiba keek naar Lily. "Je kunt het, vergiftig me gewoon maar." Hij glimlachte zwakjes. "Ik wil dat je het doet."

Hij duwde haar gezicht weg van haar arm. "Lily, het maakt niet uit, zelfs al win ik, ik was sowieso toch naar hier gekomen om te sterven. Ookal sterf jij, dan pleeg ik nog zelfmoord. Lily, je hebt nog een heel leven te gaan. Mam vergeeft het me nooit meer, dat heb ik expres gedaan, ze zit hier ergens toe te kijken en te wachten tot je wint en daarna ontsnapt. Razor zal kapot zijn van verdriet. Trouwens, ik heb dit verdient, na alles wat ik je aangedaan heb, heb je het recht om een eind aan me te maken. Je moet het gewoon doen. Denk aan al die keren dat ik je pijn deed. Dan lukt het wel, je kunt het Lily, ik geloof in je, je kunt het." Hij keek haar recht in haar ogen aan. Blijkbaar wilde men wat stoken, een stem riep wat af. "Degene die wint, wordt meteen vrijgelaten!" Kiba keek naar Lily. "Je kunt het, vergiftig me gewoon maar." Hij glimlachte zwakjes. "Ik wil dat je het doet." Ze keek om zich heen en veranderde toen in een fenix maar haar huid brandde niet ze greep haar vader bij zijn shirt en vloog met hem naar de donkere kamer die nu nog was afgesoten met tralies ze liet de tralies smelten door haar hitte en gooide Kiba in de kamer daarna liet ze het metaal weer hard worden en zat Kiba opgesloten op een veilige afstand ze werd weer mens en keek hem nu aan met een kille blik. "Ik laat je niet sterven niet hier niet nu...." Zei ze koel ze liep naar het midden en keek rond. "Jullie willen een show hè?! Dat is wat jullie monsters willen!" Schreeuwde ze nu verscheen er een duivelse grijns op haar gezicht. "Wel dan krijgen jullie er één." Zei ze. Ze ging zitten en er verschenen blauwe vlammen rond haar zelf zat ze in de grootste vlam het werd snikheet maar Kiba zat veilig in de koelere donkere kamer achter de tralies. Ze keek voor zich uit sommige mensen vluchtte al voor de hitten andere namen de benen omdat het hete vuur aan hun hielen likte. "Jullie wilde toch beesten wel nu heb je er één!" Riep ze terwijl haar huid zwart werd en de blauwe fenix herees uit de as iedereen die door het vuur geraakt werd werd ook vergiftigd. De arena werd ontruimt en ze probeerde haar te raken met wapens maar die smolten voor ze bij haar waren Sommige muren stortte in en Lily werd weer mens ze begon nu ook te hoesten door de rook en ze hoorde een stem haar naam roepen de stem van haar moeder zij probeerde de hitte te trotseren maar verloor haar bewustzijn door de dikke rrook. Lily zelf werd ook licht in haar hoofd en viel neer de hitte verdween....

"Ik laat je niet sterven niet hier niet nu...." Zei ze koel ze liep naar het midden en keek rond. "Jullie willen een show hè?! Dat is wat jullie monsters willen!" Schreeuwde ze nu verscheen er een duivelse grijns op haar gezicht. "Wel dan krijgen jullie er één." Zei ze. Ze ging zitten en er verschenen blauwe vlammen rond haar zelf zat ze in de grootste vlam het werd snikheet maar Kiba zat veilig in de koelere donkere kamer achter de tralies. Ze keek voor zich uit sommige mensen vluchtte al voor de hitten andere namen de benen omdat het hete vuur aan hun hielen likte. "Jullie wilde toch beesten wel nu heb je er één!" Riep ze terwijl haar huid zwart werd en de blauwe fenix herees uit de as iedereen die door het vuur geraakt werd werd ook vergiftigd. De arena werd ontruimt en ze probeerde haar te raken met wapens maar die smolten voor ze bij haar waren Sommige muren stortte in en Lily werd weer mens ze begon nu ook te hoesten door de rook en ze hoorde een stem haar naam roepen de stem van haar moeder zij probeerde de hitte te trotseren maar verloor haar bewustzijn door de dikke rrook. Lily zelf werd ook licht in haar hoofd en viel neer de hitte verdween. Hij schrok. Kiba veranderde in een draak. Doordat hij zo gigantisch groot was, braken de tribunes. Zijn zicht was scherp en hij zag Lily in de rook liggen. Met zijn hoektanden greep hij haar aan haar blous vast en hij hield haar boven de rook uit. Hij veranderde weer met Lily in zijn armen. Maar nu zat hij zelf ook in de rook. Hij ging laag bij de grond zitten, daar zat het meeste zuurstof. Hij probeerde haar bij bewustzijn te krijgen. Maar hij moest hier weg. Hij teleporteerde zich uit de rook, maar nog steeds in de arena. Kiba wist dat er nog maar één optie was. Hij begon mond-op-mondbeademing te doen. Hij zag dat het al iets beter ging. Maar hij bleef paniekerig door doen. Hij moest haar redden, hij kon later zichzelf toch nog steeds van kant maken.

Lily werd wakker in een andere ruimte ze werd gereanimeerd door haar vader en ze keek hem aan ze hoestte nog een beetje. Maar ze glimlachtte ook een beetje. "K zei toch dat ik je niet zou doden..." Zei ze al hoestend. Ze keek hem aan en hield zijn hand vast maar ineens schoot haar iets te binnen haar moeder die lag nog in de arena! Lily's hart begon hard en onregelmatig te bonken ze keek haar vader vol angst aan. "Pa-pa Mama ligt daar nog! Ik zag haar door de rook en de hitte ze ligt daar nog!" Schreeuwde ze nu ze wilde recht staan maar het lukte niet ze zag dat er een grote vlees wond op haar been zat door het vuur dat zelfs voor haar te heet was geweest als ze Liliana wilde redden moest hij het doen.....

"K zei toch dat ik je niet zou doden..." Zei ze al hoestend. Hij zuchtte. "Pa-pa Mama ligt daar nog! Ik zag haar door de rook en de hitte ze ligt daar nog!" Schreeuwde ze, ze wilde rechtstaan. Hij duwde haar weer de grond op. Hij scheurde een stuk van haar kleding af en bond dit rond haar wond. "Blijf" Hij veranderde weer zodat hij scherp zicht had en hij keek door de rook heen. Hij zag Liliana liggen, ze was er niet goed aan toe. Hij veranderde weer en stond naast haar. Vervolgens verscheen hij met Liliana in zijn armen bij Lily, ze lag er nog steeds. Daarna begon hij meteen Liliana te reanimeren. Hij werd bang en drukte soms een beetje te hard, of te snel. Er rolde een traan uit zijn oog en die belandde recht in haar mond. Kiba had het niet opgemerkt en deed gewoon verder.

Liliana was vandaag naar de arena gegaan om te kijken of Kiba zijn idiote roekeloze plan echt had willen voortzetten. Ze zad op een verhoogde stoel bij de rest van de rijkere mensen toen ze Kiba op het podium zag verschijnen en tot haar grote schrik Lily ook! Ze begon zwaar te ademen en klampte zich vast aan haar stoel ze zag hoe ze elkaar knuffelde en er rolde een traan over haar wang. Maar toen begon Lily de arena te koken iedereen liep weg bij de ring maar Liliana probeerde net dichter te komen ze wilde naar haar dochter toe haar huid was aan het verbranden en ze verloor haar bewustzijn door de dikke rook. Toen ze weer wakker werd lag Kiba als een bezetene op haar borst te duwen en haar mond op mond te geven er viel een traan recht haar mond in en ze proefde de zoutige smaak. Ze kuchtte even en keek hem toen aan. "Je mag nu wel stoppen hoor voor je mijn heuveltjes door mijn ribbenkas ramt." Zei ze met een lach ze stond met moeite op en keek naar haar rode huid. Ze zuchtte en keek Kiba en Lily aan. "het spijt me oké ik het is ook mijn eigen schuld ik had *hoest hoest* Jullie niet zo lang alleen mogen laten." Ze keek nu recht in Kiba's ogen. "En ik heb jouw ook niet echt goed behandeld de afgelopen jaren." Zei ze met een zucht terwijl ze zich weer op de grond legde.

"Je mag nu wel stoppen hoor voor je mijn heuveltjes door mijn ribbenkas ramt." Zei ze met een lach ze stond met moeite op en keek naar haar rode huid. Hij begreep niet waarom ze lachte. Ze zuchtte en keek Kiba en Lily aan. "het spijt me oké ik het is ook mijn eigen schuld ik had *hoest hoest* Jullie niet zo lang alleen mogen laten." Ze keek nu recht in Kiba's ogen. "En ik heb jouw ook niet echt goed behandeld de afgelopen jaren." Zei ze met een zucht terwijl ze zich weer op de grond legde. Kiba bleef haar serieus aanstaren. "Ik moet gaan, ik moet nog iets doen. Gaan jullie al maar naar huis. Ik kom zodadelijk ook." Hij stond recht en teleporteerde zichzelf in het midden van al de rook, daar waar het minste lucht was. Lily had niet gedaan wat hij gevraagd had, nu zou hij het zelf doen. Hij merkte hoe zijn kracht afnam, maar hij mocht niet de grond op gaan, daar was nog zuurstof. Zuurstof ging nooit naar boven, maar naar beneden. Hij kon zich niet meer houden en viel op de grond. Hij deed de moeite niet eens om naar adem te happen. Hij sloot zijn ogen en hoopte dat het snel gedaan was.

Kiba bleef haar serieus aanstaren. "Ik moet gaan, ik moet nog iets doen. Gaan jullie al maar naar huis. Ik kom zodadelijk ook." Hij stond recht en teleporteerde zichzelf. Lily keek haar angstig aan en ze knikte. "Maak je geen zorgen Lily ik denk dat ik al weet waar hij zit." Liliana stond met veel moeite recht en gaf haar dochter een zoen op haar voorhoofd voor ze met een doek voor haar mond naar de arena ging en over de grond kroop het deed vreselijk pijn aan haar verbrande huid maar ze moest hem vinden! Ze zag al iets liggen en ze kroop ernaartoe hij had zijn ogen gesloten en ze blies wat lucht in zijn longen door zijn mond letterlijk open te trekken. Ze greep hem bij zijn arm en ze probeerde hem mee te sleuren naar een ruimte zonder rrok. Ze hoestte hevig maar ze gaf niet op en uiteindelijk bereikte ze één van de donkere kamers waar Lily Kiba in opgesloten had. De rook vloog boven hun hoofden en ze vielen letterlijk in de iets dieper gelegen ruimte. Liliana gaf hem een tik op zijn kaak. "Wakker blijven jij" Zei ze streng tussen het hoesten door.

Hij voelde een aantal dingen, maar was niet echt meer bij bewustzijn om te weten wat. Opeens zoog hij weer lucht in zijn longen en begon hij hevig te hoesten. "Wakker blijven jij" Hij kreeg een tik op zijn kaak. Hij opende zijn ogen en zag alles dubbel en wazig. Het wilde maar niet weggaan. Hij keek verward rond. Kiba probeerde recht te staan en zich aan een muur vast te houden. Hij dacht dat hij een muur zag, maar hij nam de verkeerde kant dus viel hij weer neer. Door de klap begon hij weer te hoesten. "I-k zie alles dubbel." hoestte hij uit. Hij sloot even zijn ogen en keek daarna opnieuw rond. Alles begon langzaamaan weer normaal te worden, hij zag niet meer dubbel, maar wel een beetje wazig. "Oké, ik zie weer normaal. Waar is Lily?" Hij keek rond.

ij keek verward rond. Kiba probeerde recht te staan en zich aan een muur vast te houden. Hij dacht dat hij een muur zag, maar hij nam de verkeerde kant dus viel hij weer neer. Door de klap begon hij weer te hoesten. "I-k zie alles dubbel." hoestte hij uit. Hij sloot even zijn ogen en keek daarna opnieuw rond. Alles begon langzaamaan weer normaal te worden, hij zag niet meer dubbel, maar wel een beetje wazig. "Oké, ik zie weer normaal. Waar is Lily?" Hij keek rond. Ze keek hem een beetje zuur aan. "Doe geen moeite ze is hier niet. Ze zit aan de andere kant van het gebouw." Ze zuchtte en keek hem aan. "Hoe haal je het in je hoofd om jezelf proberen te verstikken?! Het kind is al helemaal overstuur en in de war ze heeft al een moeilijk leven en nu wil jij haar ook nog eens een schuldgevoel bezorgen?!" Zei ze nu wat kwader. Ze bleef tegen de muur zitten en hem aankijken haar hart deed nog steeds pijn omdat ze van hem hield...

Ze keek hem een beetje zuur aan. "Doe geen moeite ze is hier niet. Ze zit aan de andere kant van het gebouw." Ze zuchtte en keek hem aan. "Hoe haal je het in je hoofd om jezelf proberen te verstikken?! Het kind is al helemaal overstuur en in de war ze heeft al een moeilijk leven en nu wil jij haar ook nog eens een schuldgevoel bezorgen?!" Zei ze nu wat kwader. Kiba gromde. Hij had nu echt geen zin in ruzie. Hij teleporteerde zich op de hoogste tribune die er was en keek over de arena uit. Hij zat hier veilig, het kon hier niet instorten. Waarom werd hij toch steeds verplicht van te leven? Begreep niemand dan dat hij geen zin meer had. Hij zuchtte en keek naar de rook.

Liliana zuchtte hij was al weer weg maar zo snel kwam hij niet van haar af! Ze klom op de tribunes tot ze langs hem zat en naar de rook keek. "Lastig om een gesprek te voeren weet je als je steeds van me wegloopt." Zei ze rustig. Ze keek ook naar de rook. Ze zuchtte en keek toen weer naar hem. "Waar ging het mis Kiba? Dat is nu toch echt iets wat ik me afvraag..." Zei ze weer rustig terwijl ze haar schoenen uitschopte omdat haar voeten pijn deden als de hel. Best ironisch pijn leiden in de hel als de hel....

"Lastig om een gesprek te voeren weet je als je steeds van me wegloopt." Hij gromde maar bleef naar de rook staren. "Waar ging het mis Kiba? Dat is nu toch echt iets wat ik me afvraag..." Hij negeerde haar vraag. Hij wilde er niet op antwoorden. Hij wilde met niemand praten nu. Hij wilde nu zelfs niemand zien. Hij wilde alleen zijn. Kiba bleef naar de rook staren die steeds verminderde. Hij ademde heel onregelmatig, dit kon misschien nog wel enkele dagen duren. Maar hij bleef zwijgen. Hij had hier geen zin in.

Hij gromde weer naar haar en ze begon zich nu echt te ergeren aan deze jongen. Ze duwde tegen zijn schouders. "Best....Grumpy." Zei ze nors ze stond op en ijsbeerde een beetje. Maar ze lette niet echt op waar ze haar voeten zette en ze viel in een put recht op haar achterste. "Awtsh....Fijn nu zitte we alletwee in de put ik letterlijk en jij figuurlijk." Mopperde ze. Ze bleef zitten met gekruiste armen en ze deed haar bijna volledig verbrande bloodhunter jas uit nu had ze enkel een zwart mouwloos topje aan met een die decollotéé.

Ze viel in een put. "Awtsh....Fijn nu zitte we alletwee in de put ik letterlijk en jij figuurlijk." Hij zuchte geïrriteerd. Kiba teleporteerde zich de put in, nam haar vast en verscheen in de buurt van Lily die nog steeds alleen lag. Hij zette Liliana bij Lily neer en ging een eindje verderop weer zitten en naar de rook staren. Hij had nog steeds geen woord gezegd. Als iedereen hem tegen hield met doodgaan, dan zou hij zich zo hard mogelijk op de achtergrond houden, alsof hij dood was.