Fighting against family

Lily kreunde van de pijn en zag toen haar ouders weer terug komen haar moeder was erg verbrand en ze ging liggen ze leek bozer dan net en haar vader zat in een hoekje gedrukt zoals ze hem als kind vaak had zien doen. Ze probeerde naar hem toe te kruipen en ze ging langs hem zitten ze legde haar hoofd op zijn schoot en ze keek vooruit er kwam een traan uit haar oog. "Alsjeblieft papa niet gaan blijf bij me." Fluisterde ze zacht ze had veel pijn maar ze wilde haar vader niet verliezen!

Lily kroop naar haar toe. "Alsjeblieft papa niet gaan blijf bij me." Hij zuchtte. "Waarom zou ik blijven? Ik ben gedoemd. Ik ben een verschrikkelijk persoon, iedereen die contact met me maakt, kwets ik. Trouwens, wil je aan Razor vragen of hij stopt met me een verschrikkelijke vader te noemen? Ik weet het zelf dat ik de meest erge vader ben die er bestaat." Hij zuchtte. "Het heeft trouwens toch geen nut dat ik nog probeer. Blijkbaar vind iemand het fijn me te martelen door me te laten leven. Zelfs al doe ik iets dodelijks, ik kom er steeds levend uit, het is echt deprimerent." Hij bleef strak voor zich uit staren.

Hij zuchtte. "Waarom zou ik blijven? Ik ben gedoemd. Ik ben een verschrikkelijk persoon, iedereen die contact met me maakt, kwets ik. Trouwens, wil je aan Razor vragen of hij stopt met me een verschrikkelijke vader te noemen? Ik weet het zelf dat ik de meest erge vader ben die er bestaat." Hij zuchtte. "Het heeft trouwens toch geen nut dat ik nog probeer. Blijkbaar vind iemand het fijn me te martelen door me te laten leven. Zelfs al doe ik iets dodelijks, ik kom er steeds levend uit, het is echt deprimerent." Hij bleef strak voor zich uit staren. Ze aaide zacht over zijn kaak. "Zo slecht ben je niet...En de reden dat je niet dood kan? Waarschijnlijk is het jouw beschermengel die iets ziet wat jij niet ziet papa. Overal om je heen zitten mensen die van je houden mischien tonen we het niet vaak maar het is er wel je zou heel veel mensen pijn doen als je weg was." Zei ze rustig vanuit haar ooghoeken zag ze Liliana knikken met tranen in haar ogen.

"Zo slecht ben je niet...En de reden dat je niet dood kan? Waarschijnlijk is het jouw beschermengel die iets ziet wat jij niet ziet papa. Overal om je heen zitten mensen die van je houden mischien tonen we het niet vaak maar het is er wel je zou heel veel mensen pijn doen als je weg was." Hij keek haar geïrriteerd aan. "Wauw, hoeveel? Twee mensen? Alsof dat veel is." gromde hij lichtjes. Eigenlijk was het best ironisch van dat, iets zien wat hij niet ziet. Zijn wazig zicht was nog steeds niet weg. Kiba bleef in de rook staren.

Hij keek haar geïrriteerd aan. "Wauw, hoeveel? Twee mensen? Alsof dat veel is." gromde hij lichtjes. Nu gromde ze ook even. "En tante Widow? Oom Robin? Hope? Ik? Mama? Mistake?Luna? Tellen zij allemaal niet papa? Zijn zij lucht? Ik dacht het niet hoor! Zij houden ook van jouw!" Zei ze nu kwader waardoor ze nu kreunde van de pijn Liliana kwam ook naar hun toe en aaide haar over haar zij. Lily hield haar vaders hand stevig in de hare geklemd ze wilde hem niet kwijt!

"En tante Widow? Oom Robin? Hope? Ik? Mama? Mistake?Luna? Tellen zij allemaal niet papa? Zijn zij lucht? Ik dacht het niet hoor! Zij houden ook van jouw!" Hij zuchte en keek haar aan. "Mistake haat me, echt waar, geloof me. Robin heb ik nog nooit gezien en Luna mag me ook niet echt na wat ik haar allemaal wel niet aangedaan heb." Hij keek weer naar de rook, ookal was die bijna verdwenen ondertussen. Hij merkte niet dat zijn hand bijna fijngeknijpt werd. "Trouwens, je verdient me niet als vader, ik ben slecht voor je. Je had iemand beter nodig gehad als vader, zoals Dregoe ofzo."

Hij zuchte en keek haar aan. "Mistake haat me, echt waar, geloof me. Robin heb ik nog nooit gezien en Luna mag me ook niet echt na wat ik haar allemaal wel niet aangedaan heb." Hij keek weer naar de rook, ookal was die bijna verdwenen ondertussen. Hij merkte niet dat zijn hand bijna fijngeknijpt werd. "Trouwens, je verdient me niet als vader, ik ben slecht voor je. Je had iemand beter nodig gehad als vader, zoals Dregoe ofzo." Ze keek hem aan en zuchtte. "Papa ik wil Dregoe niet als vader hij is goed als vriend en als steun maar niemand kan jouw plekje innemen." Zei ze zacht Lily ademde steeds langzamer. Vreemd genoeg trok ze altijd op met depressieve mensen.

"Papa ik wil Dregoe niet als vader hij is goed als vriend en als steun maar niemand kan jouw plekje innemen." Hij zuchtte. "Het is al goed, ik geloof je al." Mopperde hij. Ookal deed hij dat niet echt. Hij stond recht. "Trouwens, je hebt Razor die je kan steunen. Daar hou je toch zo veel van? Want hij doet niets verkeerd." Hij gromde lichtjes. Hij snapte echt niet wat ze in hem zag. Zijn spieren waren opgespannen.

Hij zuchtte. "Het is al goed, ik geloof je al." Mopperde hij. Ookal deed hij dat niet echt. Hij stond recht. "Trouwens, je hebt Razor die je kan steunen. Daar hou je toch zo veel van? Want hij doet niets verkeerd." Hij gromde lichtjes. Hij snapte echt niet wat ze in hem zag. Zijn spieren waren opgespannen. Ze keek hem nu wel boos aan en ze ging wat rechter zitten. "Ja ik hou van hem en dan?! Ik kan er ook niets aandoen en ik weet niet hoe het komt nu goed?! Hoe kwam het dat jij en mam verliefd werden? Heb je daar een uitleg voor? Neen hè?!" Ze ademde nu ook zwaar. "En jij doet ook niets verkeerd zolang je je zelf niet probeerd van ons af te pakken..." Zei ze nu heigend ze hoopte vurig dat Razor hier zou zijn ze kon de pijn en het verdriet niet meer aan zonder hem....

"Ja ik hou van hem en dan?! Ik kan er ook niets aandoen en ik weet niet hoe het komt nu goed?! Hoe kwam het dat jij en mam verliefd werden? Heb je daar een uitleg voor? Neen hè?!" Hij zuchtte. "En jij doet ook niets verkeerd zolang je je zelf niet probeerd van ons af te pakken..." Hij gromde. "Hij mocht me vanaf het begin al niet! Oké, ik was even tegen hem uitgevlogen omdat ik me niet kon beheersen, maar daarna heb ik mezelf kalm gehouden. Maar hij probeerde me uit te lokken. Maarja, wat heeft het nog voor nut dat ik dit vertel? Je gelooft me toch nooit." Schreeuwde hij kwaad. Hij haatte Razor verschrikkelijk, door hem had hij nu problemen met Lily.

Hij gromde. "Hij mocht me vanaf het begin al niet! Oké, ik was even tegen hem uitgevlogen omdat ik me niet kon beheersen, maar daarna heb ik mezelf kalm gehouden. Maar hij probeerde me uit te lokken. Maarja, wat heeft het nog voor nut dat ik dit vertel? Je gelooft me toch nooit." Schreeuwde hij kwaad. Ze keek hem aan met een boos maar ook gekwetst gezicht. "Hij kan er niets aan doen....En hij probeerd het af te leren voor míj..." Zei ze zacht ze huilde een betje hoe kon hij zo bot tegen haar doen?

"Hij kan er niets aan doen....En hij probeerd het af te leren voor míj..." Hij haalde één wenkbrauw op. Daar geloofde hij niets van. Hij voelde weer woede opborrelen. Hij stampte woedend tegen een muur, er vlogen stukken steen van af. Hij gromde. Hij was nog steeds kwaad, kwaad op zichzelf. Maar hij kon moeilijk zichzelf gaan slaan. Met zijn vuist sloeg hij een gat in een muur. Zo vernielde hij een aantal dingen van de arena terwijl hij woest gromde. Na een minuutje stopte hij en ademde diep in en uit.

Het was irritant gewoon Razor moest in het gebied van de WOF blijven van Mistake toen ze via een brief van Robin had gehoort daat hij zichweeer eens had latengaan! Razor schikte zich zo goed en kwaad alshetging naarde wetten van de WOF, maar toch bleven er weerhaakjes steken die het hem onmogelijk maakten om te luisteren vooral alsHope weer eens begon te zaniken over dat ze Lily al dagen niet had gezien en dat hij van haar moest afkicken. Dan raakte ze juist de gevoellige snaar en werd hij razend! Een dag of twee geleden kregen ze het nieuws te horen dat Lily en Kiba in de Arena gevangen zaten. Razor daaide door en Bill moest hem tegen houden, maar de tekens op zijn handschoenen enop zijn handen werden gevaarlijk dreigend rood en zelf Bill werd daar bang van dus liet hij Razor los en deze verdween in zijn Shape vorm. dregoe en de andere weigerde achter hem aan te gaan en moesten met lede ogen aan zien hoe de schimmige zwarte weerwolf tussen de struiken verdween. Razor rende en rende en onderweg doden hijverschillende bloodhunters wiens bloed hij in zijn maag naar binnen zoog. Het zou hem de energie geven die hij nodig had. Tijdens zijn aankomst bij de Arena vluchten verschillende mensen uit de Arena en de hitte die zelfsvanbuiten af te voelen was deed hem meteen denken aan Lily! Razor veranderde terug en trok zijn hoed tot ver over zijn ogenen stormde de arena binnen. Hij had nooit gedacht hier ooit nog terug te komen en dan nog wel heeluit vrije wil! 'Lily! Kiba!' riep Razor nog voor hij eendikke rook pluim tegen kwam en gedwongen was zijn arm voor zijn mond te houden. Zijn geschreeuw had verschillende Bloodhunters aan de andere kant opmerkzaam gemaakt en trokken hun wapens.Razor kwam de rook uit en zag hen voor zich staan. een manikale grijns speelde over zijn lippen. 'Tks, Sorry om jullie teleur te stellen maar ik heb haast!' grijnsde Razor en gebruikte Rising sun en trok hun verwondingen open. de Bloodhunter weken voor hem uit en Razor rende verder. Een hoek om en daar vond hij ze samen met een andere Bloodhunter. Razor had Lily's moeder nooit leren kennen dus dacht hij dat ze bij de tegen partij hoorde. Snelle passen waren tehoren, maar voor hij ok maar Honderd meter bij hen was gebeurde het. een van de Bloodhunters kwam een zij gang uit en doorboorde zijn borstkast. de Bloodhunter duwde hem nog verder achteruit, maar voor even stond hij verrast te kijken naar zijn aanvaller. Wederom bleef het hart kloppen dat door eva's drankje voor altijd bleef kloppen! Razor zag de grijns van de Bloodhunter voor hem en Razor begon hard en hatelijk te lachen. Dit was zo vermakelijk! Het deed pijn ja, maar zo lang ze niet wisten hoe ze hem moesten doden bleef hij terug komen dankzij de duivelse invloeden! Razor's ogen schoten vol met Bloedlust en hij pakte de man bij zijn keel. de bloodhunter was zo geschrokken doordat Razor niet dood tegen de grond sloeg dat hij hem alleen maar vol angst en afschuw aan kon kijken! Razor gromde dreigend en scheurde de man in twee'en. daarna liet hij zijn blik over Lily, Kiba en de onbekende vrouw die Lily bemoederde. Dit moest dus haar moeder zijn! Een stekende pijn trok hem weer naar de realie-tijd en hij pakte het handvat vast en trok het zwaard in een vloeiende beweging eruit en liet het ding op de grond kletteren. 'Iedereen nog heel?' vroeg Razor en vermeed de blik van Kiba.Hij mocht hem nog steeds niet, maar ze hadden hulp nodig en dat was het belanrijkste nu.

Lily zag steeds minder scherp en het geruzie maakte het alleen maar erger maar toen plots hoorde ze een schreeuw en een lach die ze uit duizende herkende ze zag Razor en hij trok een zwaard uit zijn borst ze vond het een vreselijk zicht maar ze was blij dat hij er was. Haar moeder ging een eindje bij haar vandaan om Razor plaats te geven Lily kreeg een glimlach op haar gezicht en ze hoestte nog even. Razor je bent gekomen... Zei ze opgelucht ze stak flauwtjes een hand naar hem uit maar ze kon niet echt bewegen ze had overal pijn en ze lette niet meer echt op haar vader die nu nog kwader zou worden ze was te blij dat Razor er was!

Hij zag dat Razor er was. Hij werd nu nog kwader. Hij werd ziek van hoe verliefd Lily en Razor deden. Hij gromde lichtjes. Waarom kwam die altijd op het foute moment? Kiba wandelde weg, terug de rook in. Maar dit maal niet om een eind aan zichzelf te maken maar om Razor niet te hoeven zien. Hij had een verschrikkelijke hekel aan Razor. Kiba ging in de rook zitten en staarde de rook in. Nu zag hij helemaal niets. Hij begon ligt te hoesten. Stiekem hoopte hij dat Razor en Lily nu druk bezig waren en Liliana te zwak was om hem te komen halen. Kiba ging op zijn rug liggen en sloot zijn ogen. Hij genoot van de rust en de stilte. Maar hij was nog steeds perfect bij bewustzijn.

De moeder van Lily maakte plaats voorhem en Razor ging naast haar op zijn hurken zittenn legde zijn hand op haar schouder. en pakte met zijn vrije hand naar uitgestrekte hand vast. Zachtjes wiegde zijn haren heen en weer zoals ze ook bijWill deden wanneer hij Rising sun op de juiste manier gebruikte. Hij wilde eerst Hope genezen en later de andere!

Haar vader ging weg en Razor kwam langs haar zitten ze lachte naar hem en ze voelde ho hij haar weer wat kracht gaf ze stond langzaam recht en knuffelde Razor heel lichtjes ze keek hem in zijn ogen. "Ik ben zo blij om je te zien" Zei ze zacht. Ze keek ook even naar haar moeder en naar Razor. "Dat is mijn moeder Liliana." Zei ze rustig Liliana knikte vriendelijk naar Razor. Zij had geen problemen met hem. Lily keek even naar de rook waar haar vader nu in zat ze wilde er naartoe wandelen maar ze zakte even door haar benen ze was erg duizelig. Ze kon Razor nog vastgrijpen voor ze viel. "Ik moet hem daar uit halen zo meteen gaat hij nog dood" Zei ze met een gepijnigde stem ze riep een paar keer zijn naam maar er kwam geen reactie.

Hij hoorde hoe Lily zijn naam riep. Maar hij wilde niet gaan. Hij slikte en er rolde een traan uit zijn oog. Ze was beter af zonder hem. Maar waarom wilde ze het maar niet begrijpen? Kiba voelde zich nog steeds perfect, of beelde hij zich dat alleen maar in? Nee, hij voelde zich echt prima. Hij wilde gewoon uit zijn leiden verlost zijn. Hij wilde dat hij niet meer zou moeten leiden iedere dag. Hij lach met gesloten ogen op de grond, hij lag ontspannen en kalm.

Lily zei dat ze blij was dat Razorhier heen gekomen was ensteldemeteen haar moeder voor.Razor knikte en zag datze op stond. Ze mocht dan genezen zijn, maar toch ook nog niet op krachten! Lily riep naarhaar vader en ze viel bijna. Razor ving haar op en dwongLily zachtjes te gaan zitten voor hij naar de rook toe liep en Kiba op de tast vond. Hij haten hem, maar hij wilde Lily niet gekwest zien dat hij hem niet had geprobeert te redden! Rising sun heelde alles ondertussen dat Razor Kiba uit de rook trok. Zelfkuchte hij even toen ze de rook achter zich hadden gelaten, maar hij was nog niet klaar met hem en schudden Kiba een flink door elkaar! ['Verdullme Kiba Kom bij zinnen en schei uit met dat gerotzooi!' riep Razor kwaad en sloeg Kiba in zijn gezicht. Het moet maar eens afgelopen zijn dat zelfmedelijden dat had hij al genoeg met Will moeten mee maken en Kiba begon nu niet ook nog eens! Razor keek hem woedend aan, maar zijn ogen stonden niet vol haat. 'Een of meerdere mensen die van je houden is nog beter dan geen!' gromde hij en liet Kiba express wat hoger boven de grond los zodat hij misschien weer bij zinnen kwam?

Kiba was in slaap gevallen en voelde niet echt iets. Opeens kwam hij met een harde klap op de grond neer. Hij opende slaperig zijn ogen en vroeg zich af wat er gaande was. Hij keek Razor niet begrijpend aan. "Je weet toch wel dat draken gewend zijn van in de rook te zitten en het aankunnen daar te slapen zonder dood te gaan?" Hij had moeite met zijn lach in te houden en stond in een sprong recht. "Het is zelfs ontspannend, dus als je me even wil excuseren, ik ga even mijn zorgen verdrijven." Zijn ademhaling was perfect en hij mankeerde niets. Kiba wandelde de rook weer in en zuchtte geërgerd.

Kiba zei dan wel dat draken goed tegen rook konden, maar Razor wilde niet lsnger in de Arena blijven. "Misschien ben je dan toch de grote lafbek die ik in het park heb gezien! Je geeft niet meer om je familie, maar je geeft meer om je zelfmedeleiden!" gromde Razor kwaad en trok Lily omhoog zodat ze op zijn rug kon gaan zitten. Het mocht wat als Kiba weer kwaad werd, misschien dat hij dan een heldere kijk op de wereld zou hebben en wat hij mogelijk kwijt zou kunnen raken als hij in dar wereldje van hem zou blijven hangen? Razor pakte Lilyanna bij haar hand zodat hij hen naar buiten zou kunnen leiden. Als Kiba slim zou zijn teleporteerde hij hen allemaal hier weg uit dit verrotte hol! Maar dat was iets waar hijzelf alleen maar aandacht.

"Misschien ben je dan toch de grote lafbek die ik in het park heb gezien! Je geeft niet meer om je familie, maar je geeft meer om je zelfmedeleiden!" Razor gromde kwaad naar hem en Kiba draaide met zijn ogen. "Gaan jullie al maar, ik kom zodadelijk. Ik moet nog wat afhandelen." Kiba grijnsde. Hij verdween de rook in en probeerde helder te kijken. Er was nog iemand waar hij een appeltje mee te schillen had. Tot zijn succes zag hij de baas van de arena op een tribune te zitten kijken hoe het gebouw in as op ging. Hij was alleen want iedereen was ondertussen weggevlucht. Kiba ging naar de man toe. "Je komt me vermoorden hé? Je komt wraak nemen hé? Doe maar als je dat op je geweten wil hebben." De man staarde wat voor hem uit. Kiba's grijns groeide. "Je moest eens weten hoe lang ik al op deze kans gewacht heb." De man begon zich ongemakkelijk te voelen en rende weg, de rook in. Kiba gromde en rende hem achterna. Maar de arme stakker begon al hard te hoesten, Kiba moest lachen. De man viel op de grond. Kiba liet een klauw tevoorschijn komen en sneed de man zijn keel over. Het voelde goed om wraak genomen te hebben. Kiba keerde terug naar de plaats waar Lily, Liliana en Razor waren.

Razor zei dat ze moest blijven en hij ging haar vader nogal hardhandig halen maar ze zei er niets van. Razor kwam weer terug en ze klom voorzichtig op zijn rug gelukkig weegde ze nog geen 40 kilo. Hij nam ook haar moeder bij haar hand en leidde hun een beetje naar de uitgang. Lily bleef als een aardappelzak op zijn rug hangen en na een tijdje kwam haar vader weer te voorschijn ze liet een flauw lachje zien en ze streelde door Razors haar. "Heb ik je nu alweer in de problemen gebracht met WOF Razor?" Vroeg ze zacht ze wist dat hij eigenlijk het gebied niet uitmocht van mistake maar toch was hij gekomen om haar te redden!

Kiba zei dat hij nog even wat moest doen en hij keek Kiba na, maar zei niks en leiden Lilyanna aan de hand naar de uitgang. "Niet wat ik niet aan kan Lily ze hebben me nog geprobeert tegen te houden, maar het is ze niet gelukt. Ze zullen vast wel kwaad zijn maar ik mkon je niet laten stikken in dit rot hol!" zei Razor half grijnend, maar dat kon Lily natuurlijk niet zien omdat ze op zijn rug hing. Het was opvallend rustig, maar al snel kwam Kiba weer bij hen. Ze, moesten nog door een dik rook gordijn, maar Razor vertrouwde het niet. Hoewel zijn ruik vermogen nu niet te vertrouwen was hoorde Razor toch het gemompel aan de andere kant van de rook. Razor gromde bijna niet hoorbaar en liet Lily van zijn rug zakken. "Kiba neem ze mee hier komen we niet uit zonder wat we weten dat er daar achter zit!" zei hij met een grom die was er duidelijk in te horen, maar hij was dit keer niet voor Kiba bestemt. Razor zou het zich erg kwalijk nemen als Lily wat over kwam! Razor liet Lily over aan haar ouders en veranderde in zijn shape vorm. Die lui zouden eens wat gaan meemaken! Zonder enige woord nog gesproken te hebben stormde Razor naar voren en verdween in de rook. Hij hielt zijn adem in en voelde zijn ogen prikken van de verstikkende rook. De groep Bloodhunters zouden hen overweldigt hebben als ze met zijn allen er door heen hadden willen komen. Razor grijnsde vals en zag dat ze hem niet hadden verwacht. Razor besprong de eerste de beste Bloodhunter en doden hem met een dodelijke beet in zijn hals. Razor danste tussen hen door zonder enige moeite en doden de ene naa de andere Bloodhunter die hem door zijn snelheid en de verrassing die hij had verwonden ze hem nauwelijks. Razor gromde toen een van hen een speer in zijn schouder stak, maar die trok hij er weer uit en gooide de Bloodhunter vloog door een flinke zwaai van hem door de lucht en landen verschenende meters over de grond. Razor merkte al snel dat de Bloodhunters er vandoor gingen alsof ze ergens bang voor waren? Het vreemde was dat er nog niets was dat hen de schrik aan had kunnen jagen, maar al snel hoorde hij het gekraak van houten balken die door het vuur aangevreten waren. De arena stond op instorten! Razor wist dat hij weg moest voor dat ding echt plat ging! Snel begon hij te rennen en hoopte dat Kiba zijn familie in veiligheid had gebracht. Het gekraak werd erger en sommige Bloodhunters keken hem wel even aan, maar hadden zelfs geen tijd om hem aan te vallen. De eerste balken vielen al en Razor sprong opzij voor ze hem konden raken, maar soms was het ook nog maar net op het nippertje. De geschreeuw van verschillende mensen klonk al snel op, maar Razor merkte het niet eens. De Arena viel achter hem neer, maar ook begonnen de balken voor hem neer te komen! Razor sprong over de brandende balken die erg heet waren, maar Razor kon het niet helpen zijn staart bijna te verbranden en smeulde even na nadat hij er even mee gezwaait had voor hij verder rende. Het gekraak was zo erg dat Razor een grote balk vlak voor zijn neus neer kwam. Op de noodrem moest hij voor Razor er tegen aan zou komen, maar dit was ook iets waardoor hij bijna bedolven werd door het puin! De balk die gevallen was branden gelukkig niet en hij dook er onder, maar een scherpe afgebroken balk viel naar beneden en boorde zich in zijn achterpoot. Razor kon een kreet van pijn niet onderdrukken en hij was gedwongen hier te blijven! Hopelijk kwam hij toch op de een of andere manier wel weer vrij?

Kiba was weer weggegaan en tot haar grote verbazing hielp Razor haar ook. Ze wist dat hij veel moeite had met bloodhunters ze liepen een eindje en Kiba kwam weer terug Razor droeg Lily op zijn rug tot ze op een gegeven moment bij een dikke rookpluim aankwamen Razor vertrouwde het niet en Liliana knikte. Ze nam Lily van hem over en keek naar Kiba. Ze hoorde wat geschreeuw en toen begon het gebouw te daveren. Ze hoorde nu ook een pijnkreet van Razor er ging een schok door Lily heen en Liliana keek haar en Kiba aan ze legde Lily in zijn armen. "Breng haar in veiligheid Kiba en waag het niet om haar te laten sterven!" Zei ze kwaad voordat ze de rookpluim in liep. Ze zag weinig maar uiteindelijk vond ze haar schoonzoon hij lag op de grond en hij zag er echt niet goed uit. Ze zag hem onder een stel balken liggen met een zwaar gewonde poot. Liliana kroop behendig naar hem toe en keek hem aan. "Het komt goed Razor maar je moet me vertrouwen." Zei ze streng. Ze kroop naar zijn achterkant en sneed daar zijn poot wat open en trok de balk eruit. Ze verbond het met haar mantel en keek hem toen aan hij zou nooit in staat zijn om met zijn eigen wilskracht te lopen. Liliana keek hem aan en plakte toen een bodycontrol chip op zijn huid ze liet zijn lichaam traag en zo weinig mogelijk belastend bewegen tot ze uit de ergste rook waren. Ze zag een kamer die nog in het veilige gebied van de arena zat en ze liet hem daar heen kruipen er lag stro op de grond en daar liet ze hem plaats nemen ze nam de chip weer weg en keek hem aan. Ze hoestte even maar ze maakte zich nu vooral zorgen om hem. Liliana was niet als andere bloodhunters ze had al jaren niet meer gejaagd op hun soort en ze vond shapeshifters leuker gezelschap dan mensen.