What happens to me

EN echt serieuze ze was blij dat Drake haar optilde en ze wegvlogen, amar in haar ware gedaante woog ze zwaar dus nam ze met hee lveel meoite haar mensen vorm zodat Drake het makkelijker had. Eda keek naar beneden terwijl ze vlogen maar verloor haar bewustzijn omdat ze te moe was, te zwak... DRake bemerkte de verandering van Eda's gewicht en vorm op. Hij pakte haar over en vloog steeds hoger en erder over het bos, want hij wist dat de hunters hen niet zouden volgen naar het BFP gebied of die van de WOF. Daarom vloog hij richtin The Abbys om de ruiters kwijt te raken. De hunters vloekte luid keels toen ze bij de zwarte boomgrens stopte en hen verder zagen vliegen. Drake beschreef een bocht ver genoeg buiten hun zicht en landen bij het grote huis van de BFP leden. Daar legde hij Eda voorzichtig op de grond waarna de leden aan kwamen gerent om haar naar de ziekenzaal te brengen. Drake shiften en volgde hen, mar wachten tot ze klaar waren met haar verwondingen te verzorgen voor Drake naast haar bed ging zitten en wachten tot ze bij komen zou...

Eda wist niet wat er met haar gebeurde, ze was in een zwart gat en ze viel steeds,, het leek wel of er geen einde aan kwam maar bemerkte wel dat ze steeds beter bego nte voelen en sloot haar ogen om van het gevoel te genieten. Pas toen ze voelde hoe ze op iets zachts voelde opende Eda haar ogen en keek recht naar een wit plafon, hoe was ze hier gekomen? Het laatste wat ze nog wist was dat ze met Razor vloog over een bos maar daarna niks meer, alews was toen zwart geworden. Eda keek om zich heen en toen ze Drakes gezicht zag zuchten ze opgelucht.

Pas toen ze voelde hoe ze op iets zachts voelde opende Eda haar ogen en keek recht naar een wit plafon, hoe was ze hier gekomen? Het laatste wat ze nog wist was dat ze met Razor vloog over een bos maar daarna niks meer, alews was toen zwart geworden. Eda keek om zich heen en toen ze Drakes gezicht zag zuchten ze opgelucht. Drake had van een dokter in gefluisterd gekregen wat Drake al vermoeden. Eda was ten dode op geschreven en daar baalde hij vreselijk van. Hij had het niet over zijn hart kunnen krijgen weg te gaan en ergens stilletjes te gaan zitten kniezen, nee Eda moest het weten hoe erg het ook was! Toen ze haar ogen opende slikte Drake eventjes en zuchten toen lang maar keerde zijn blik weg van haar en dacht na. Hoe kon hij het haar vertellen zonder dat ze in de stress zou schieten? Drake keek weer naar Eda met een vreelijk bezorgd gezicht en dat kwam niet vaak bij hem voor!!!

Eda kende Drake heel goed en wist dat die wegkijkende blik en de bezorgde gezicht niks voro hem waren. Wat was er aan de hand dat hij zo bezorgd was? Ze had niet zulke erge verwondingen want ze warne allemaal heel en ze kon alle ledematen bewegen dus wat was zo ernstiges? 'Drake waarom kijk je me aan als of mijn huisdier dood is en jij neit weet hoe je het moet vertellen?' Vroeg ze bezorgd en keek in zijn ogen, ze wou nu weten wat er aan de hand was!

Eda kende Drake heel goed en wist dat die wegkijkende blik en de bezorgde gezicht niks voro hem waren. Wat was er aan de hand dat hij zo bezorgd was? Ze had niet zulke erge verwondingen want ze warne allemaal heel en ze kon alle ledematen bewegen dus wat was zo ernstiges? 'Drake waarom kijk je me aan als of mijn huisdier dood is en jij neit weet hoe je het moet vertellen?' Vroeg ze bezorgd en keek in zijn ogen, ze wou nu weten wat er aan de hand was! Drake voelde een vlaag van onrust door zich heen trekken bij haar woorden. 'Eda... Dit is niet goed helemaal niet goed... Hoe moet ik dit zeggen?' zei Drake en schudden zijn hoofd even voor hij zich half op het bed neer legde met zijn ellebogen op het matsras rustend en verborg zijn gezicht in zijn handen. Hij wilde Eda niet kwijt. Niet als vriendin of als bandlid! Eda wilde natuurlijk weten wat er aan de hand was, want dit was echt vreselijk nieuws voor een vrouwtjes demon. De doktoren snapte niet waarom Drake zo vreemd over dit gelukkige gebeuren deed. 'Je... Eda... Je zult het niet overleven... Maar je kind zal blijven leven...' Drake vond de moed om het haar te zeggen en keek Eda even aan met betraande ogen en was heel erg blij dat Satan hem niet langer meer kon tarten in zijn geest. Drake kreeg het te kwaad en stond op waarna hij naar het raam toe liep. Hij kon het niet verwerken nog niet en mischien wel nooit niet... Ze hadden zo veel jaren samen door gebracht en nu? Nu werd ze van hem als beste vriendin van hem afgenomen door een kind die vrouwtjes demonen falaat konden zijn!!!

'Eda... Dit is niet goed helemaal niet goed... Hoe moet ik dit zeggen?' zei Drake en schudden zijn hoofd even voor hij zich half op het bed neer legde met zijn ellebogen op het matsras rustend en verborg zijn gezicht in zijn handen. Drake gedracht beviel Eda niet en door zijn nrustigheid werd ze zelf onrustig, wat was er aan de hand? Hoezo deed hij zo raar? In stilte wachte Eda af tot Drake vervolgde. 'Je... Eda... Je zult het niet overleven... Maar je kind zal blijven leven...' Drake vond de moed om het haar te zeggen en keek Eda even aan met betraande ogen, Eda voelde zich verlamd...Hoezo haar kind zou overleven? Dat kon niet eens! Dat wist ze al van af jongst af aan dat het niet mogelijk was voor haar. Eda zag hoe Drake weg liep naar het raam. Dit was zeker een grap? Met een ruk stond Eda op 'Hoezo mijn kind zou overleven? Ik kan niet eens zwanger zijn Drake! Ik ben vruchtelos dat is mij van af kinds af aan gezegd.' Zei ze histerysch en liep op drake af en pakte zijn schouder en draaide hem met een ruk om 'Drake....Zeg me dat dit een stomme grap is?' Zei ze stotterend. Dit kon gewoon niet, het was onmogelijk voor haar.

Drake kromp lichtjes ineen toen hij haar histeries hoorde worden. Drake zag ondertussen beelden van herinneringen aan hun streken van vroeger voorbij flitsten en hun tijd met de band. Tranen bleven zich aan hem op dringen en tegen houden ging niet langer meer. Ja hij wist dat ie een meester leugenaar was, maar dit was echt! Eda draaide hem met een ruk om, maar Drake ontweek haar blik. ‘Ik wou dat het een grap was Eda, maar dat is het niet. Ik weet niet hoe je zwanger hebt kunnen worden, maar een ding weet ik wel... en dat is dat jij nog maar kort te leven hebt....‘ zei Drake en keek haar even aan. De moed zakte hem in de schoenen en Drake had gewoon even tijd nodig hij moest even alleen zijn! Zijn geweten zei hem dat hij haar en de andere al lang gemoeg alleen gelaten had, maar Drake wist het gewoon niet meer en stapte langs haar heen met zijn armen om zijn middel geslagen. Drake werd er gewoon misselijk van. Misselijk om de manier dat hij haar zou verliezen. De doktoren vroegen zich stellig af waarom een zwangerschap voor een demon zo gevaarlijk was, maar daar zouden ze misschien nooit achter komen. Drake kon zich niet langer meer bedwingen hij kon zich niet meer groot houden. Verdriet was bij demonen normaal een eeuwig durent proses, maar het feit dat Drake geen demon meer was zou zijn verdriet verkorten en misschien Eda na haar dood zelfs doen vergeten... Tenzij het kind veel op haar ging lijken??? Schokkend zakte Drake weer op de stoel en hing met zijn armen voorover op het bed zonder zich in te houden legde Drake zijn gezicht in zijn gekruiste armen waardoor zij verdriet zachtjes gesmoort klonk. Hij wilde haar niet verliezen als een goede vriendin en bandlid...

Drake keek ahar niet eens aan. ‘Ik wou dat het een grap was Eda, maar dat is het niet. Ik weet niet hoe je zwanger hebt kunnen worden, maar een ding weet ik wel... en dat is dat jij nog maar kort te leven hebt....‘ zei Drake en keek haar even aan. Het liefst wou eda doro de grond zakken, weg uit deze kamer, weg van dit plek, weg van hier, weg van har problemen. Alles voor haar ogen werd wazig en haar ogen vulde zich met tranen, hoe kon dit gebeurd zijn? Ze had zo vaak gevree en er was niks gebeurd en nu poef bleek ze zwanger? Echt waar Eda hoopte dat ze nu gewoon in haar vel kneep en wakker zou worden. Eda kneep in haar arm en voelde aan ahar zenuwen dat het pijn deed, nee ze was wakker. Eda liep naar het raam toe en legde haaar hand op het koude glas, ze zag een weerspiegeling van zich zelf. Mooi glanzend zwart haar dat naar beneden viel, prachtige rode lippen, en gele ogen die altijd vol levenlust stonden maar nu vervuld waren met vele vragen zodner antwoord. eigelijk was dit haar wens geweest, ze had gewenst om Syrax een kind te geven, een kind waar hij Trots op kon zijn maar nu ze er over nadacht hoe ze het moest vertellen aan Syrax voelde ze zich misselijk, ze zag zijn emoties zo voor haar gezicht. Sy zou net als Drake niet kunen nverdragen dat ze dood ging, maar misschien was dit haar lot. Alle hellhound wijfjes hadden een besteming om een kind te baren en hun leven aa ndie te geven, je had geluk als je een jongen als zoon kreeg want dan wist je zeker dat hij ee ngrote krigjer zou worden en eervol zou sterven maar als je een meisje kreeg was zij haar eerste levens jaren een krijger tot de duivel besloot dat ze ee nkind moest baren. Stille tranen gleden naar beneden terwijl Eda er aan dacht, ze had medelijden met Drake, hij was altijd al gevoelig geweest en nu hij dit te horen kreeg was hij helemaal stuk. Eda draaide zich om en liep met ongelovelijke kalme stappen naar Drake en ging voor he mzitten en na mzijn handen in die van haar 'Drake, kijk me aan.' Zei ze en bleef Drzake aan kijken 'Ik weet dat het erg is en dat je helemaal stuk bent. maar ik wil dat je belooft dat je verder zal leven, wat er ook gebeurd, dat ons band verder leeft met een nieuw drummer en jij mijn aanstaande kind niet de schuld geeft dat ik dood ben.' De woorden zei ze zacht maar wel hoorbaar voor Drake en voor niemand anders. 'Ik wil dat je gelukkig bent met Alina en dat je aan mij terug denkt met een glimlach en niet te lang rauw.' Vervolgde ze en Eda tilde zijn hoofd op en kuste zijn zoute traan die over zijn wang gleed.

Drake wist dat Eda onvruchtbaar was wat het voor hem nog onverwerkbaar maakte. Zijn gezicht drukte hij stevig in zijn armen in de hoop dat het niet meer dan een boze droom was. Hij wilde juist dat het niet zo was. Drake voelde haar handen in de zijne en hij tilde zijn gezicht op en keek Eda met betraande ogen aan. Nee dit kon gewoon niet zo zijn! Haar woorden deden hem meer pijn dan dat Drake er alleen al achter was gekomen dat ze zwanger was. Satan was niet meer dan een bullebak die gewoon deed waar hij zin in had en mocht iemand zich met andere gedachten bezig houden zoals Drake gedaan had dan waren de popen aan het danzen. 'Eda... ik... ik... Nee dit kan gewoon niet je bent het niet waard een kind te baren! Ookal heb je die Prins nog zo lief!!!' Eerst happerde Drake, maar zijn stem won aan kracht en hij stond kwaad op. Dit mocht gewoon niet gebeuren. Zijn verdriet voeden zijn woede. Drake kon het gewoon niet hebben. Zijn moeder had het na hem ook niet overleefd al had ze geluk gehad bij Cervius anders had Drake nooit geboren kunnen worden. Drake draaide zich van Eda weg en stapte de ziekenzaal uit, want hij moest echt even een plekje voor zichzelf vinden en liep de trap op naar de kamer voor hem en Alina die er nu niet was. Angst, verdriet, pijn en woede raasde door hem heen. Hij kon er gewoon niet uit dat Satan haar van hen weg zou nemen?!

'Eda... ik... ik... Nee dit kan gewoon niet je bent het niet waard een kind te baren! Ookal heb je die Prins nog zo lief!!!' Eerst happerde Drake, maar zijn stem won aan kracht en hij stond kwaad op. Dit mocht gewoon niet gebeuren. Zijn verdriet voeden zijn woede. Eda begreep hoe hij reageerde en ze deed niks om hem tegen te houden. Zelf was haar moeder gestorven net als bij haar broers, kijk dat haar vader gewoon gelukkig wilde zijn begreep ze goed, het was gewoon van nature dat een mannetje niet bleef rauwen om zijn vrouw die gestorven is maar het kind opleid en daarna zelf weer vermaak zoekt. Eda ging liggen op het bed en sloot haar ogen, tranen stroomde naar beneden terwijl ze daar lag. Hoezo was het zo vroeg haar overkomen, ze was niet zo lang geleden volwassen geworden en nu ze helemaal gelukkig was met Syrax moest ze weer sterven. Nee ze zou nu niet gaan rauwen haar laatste paar weken voor ze gaat bevallen, Eda was meer een wolf dan een mens dus duurde het zwangerschap bij haar minder lang dan bij een mens. DUs vast beraden ging ze weer staan en sloot haar ogen om adem te halen voor ze een papier vond waar ze schreef voor Drake 'Drake, k ben niet van plan om te rauwen voor in dood ga, laat mijn laatste weken plezier hebben. Liefst Eda.' Ze schreef het in mooie krullende letters en schoof het onder zijn deur toen ze die gewonden had en liep zelf naar een raam die ze opendeed en het koude lucht haar naar buiten trok. Eda lande sierlijk op haar benen en nam haar vorm aan en begon te rennen, te rennen richting Sy, ze moest hem toch echt eerst spreken.

Drake landen op bed terwijl hij het hoofdkussen vast pakte en daar zij gezicht in verborg. Hete tranen biggelde vn zijn ooghoeken het stof inHij wilde dat ze nog ouder geworden was dan nu. Drake hoorde wel voetstappen, maar deed geen poging om er naar te luisteren of ze voorbij liepen of niet. Huilend om een goede vriend was iets dat Drake nooit gedaan had, wel lichtjes gerauwt omdat hij hen nooit meer zien zou, maar was dit een va de menselijke trekken? Verwarring over dit hele gebeuren was groot en Drake wenste dat ze het kind verliezen zou... [b‘Eda... Satan trebus!‘[/b] Demonische spreken kon hij nog steeds. Drake vervloekte Satan om wat hij gedaan had, maar toe hij iets hoorde schuiven keek Drake toch even naar de deur en zag dat iemand een brief eronder door geschoven had. Langzaam gleed hij uit bed en liep naar het stuk papier toe. Ze ging niet rauwen, maar plezier maken? Nieuwe tranen stroomde over zjn gezicht, waarom had zij zich erbij neer gelegt? Als herinnering legde Drake haar brief in een la zodat hij haar niet vergeten zou! Hopend dat Eda er nog was opende Drake de deur en zag het raam open staan. Door het raam zag Drake Eda nog net rennen tussee bomen door, maar onder nam geen poging om haar te stoppen, inplaatst daar van liep hij weer terug naar zijn kamer en ging plat op zijn rug liggen zodat hij nog even kon bekomen voor Drake het slechte nieuws aan de band ging vertellen...

Eda rende en rende maar voor toen ze langs hun huisje van de band en stopte toen, eigenlijk zou ze langs de band moeten voor ze naar Syrax ging. Maar het liefst wou ze eigenlijk dat Drake het nieuws vertelde, want zelf zou ze hetniet over haar tong krijgen. Eda nam haar uiterlijk terug en ging op de veranda zitten wachten op Drake, ze zou samen met hem naar binnen gaan en tot die tijd sloot ze haar ogen en genoot van het gepringel dat uit het huis kwam.

Hij lag zeker een halve dag op bed uit te vogele hoe hij de andere beter kon inlichten over Eda en haar zwangerschap. De moed zonk hem steeds opnieuw in de schoenen, maar uit eindelijk stond hij toch maar op en liep de kamer uit en sprong door het raam naar buiten. Daar shifte hij naar de witte fenix die zijn grote witte vleugels uit sloeg en al klapwiekend richting het bandhuis vloog.

Eda was in slaap gedoezelt terwijl ze wachten en het slaap deed haar goed, ze had meer nergie binnen gekregen om zich in haar mensen vorm te houden en toen ze geklapwiek hoorde opende ze haar ogen en zag een witte fenix vliegen, ze herkende Drake en stond op.In zijn oegn te lezen was hij er nog steeds niet overheen en ze vond het vreselijk dat Drake zich zo kapot maakte. 'Ik heb besloten om bij jou te zijn als je het gaat vertellen.' Zei ze toen hij lande.

Drake scheerde over de boomtoppen en soms plukte hij express wat groen van de euwig groene bomen. Hij wilde zich er niet bij neer leggen en zijn verdriet lag dik in zijn ogen te lezen. Zodra hij haar zag moest hij zich inhouden niet boos te worden en in vuur en vlam te vliegen. Hoe durfte ze hier nog te komen? Drake zetten de landing in en hoorde wat ze zei madat hij geland was. 'Ik heb besloten om bij jou te zijn als je het gaat vertellen.' Zei ze. Drake shifte terug en keek haar boos aan. 'Als je besloten hebt om te blijven dan vertel je het ze zelf maar ik zeg niks!' riep hij kwaad en beende langs Eda heen naar binnen. De andere waren nog druk bezig met het bespelen van hun intrumenten en Drake plofte boos op de bank uit het zicht van de andere al hoorde ze de deur wel open en dicht gaan waardoor Talon kwam kijken en hem zag zitten mokken, maar Drake was niet alleen...

Eda bleef naar de feniks kijken, het was kalmerend en haar hart ging niet meer als gek heen en weer toen hij lande maar toen ze zijn boze woorden hoorde kromp ze in een: 'Als je besloten hebt om te blijven dan vertel je het ze zelf maar ik zeg niks!' riep hij kwaad en beende langs Eda heen naar binnen. Ze sleog haar ogen neer terwijl ze de woorden probeerde te bedenken, lekker dan. Hoe kon ze zo snel bijpassende woorden vinden? Als nog liep Eda achter Drake aan naar binnen en bleef bij de hall staan terwijl herrineringen door haar heen stroomde, mooi herineringen. Tijden wanneer ze samen allemaal plezier hadden. Eda liep zelf naar de woonkamer toe en ging aan de andere kant van Drake zitten op de bank en haalde diep adem, toen ze Talon zagglimlachte ze verdrietig en de anderen kwam ook al gauw binnen. Oke nu moest het dus echt gebeuren, ze haalde diep adem en keek iedereen even aan, verschillende dingen schoten haar hoofd binnen. 'Jongens...Ik heb iets te vertellen..' Ze zweeg even en keek gauw even naar Drake maar die was veel te boos 'Onze tijd hier was prachtig, alles wat we hier hebben meegemaakt zal ik nooit vergeten, ik zal nooit vergeten hoe ik jullie heb ontmoet, hoe we samen de top beklommen, maar ik ben bang dat ik er binnen kort niet zal zijn...' Ze haalde nog is diep adem en probeerde haar tranen binnen te houden 'Ik ben namelijk op een wonderbaarlijke manier zwanger geraakt.' Zei ze zacht en wachte hun reactie af.

Drake werd stil aan alleen maar bozer door dat Eda naast hem kwam zitten en de rest vertelde wat ze vertellen moest. Bram en Triva reageerde blij voor haar, maar ze wist dan ook niet wat Drake, Edana en Talon wel wisten dat er gebeuren zou. Talon reageerde geschokt en schudden zijn hoofd net als Drake had gedaan. 'Wet je het heel zeker dat je zwaner bent Eda?' vroeg Talon serieus en nog voor de andere twee bandleden konden vragen waarom Talon dit vroeg stond Drake pis nijdig op en terwijl hij weg liep meer dan genog zei. 'De healers zeiden van wel tegen mij terwijl zij voor pampus lag!' snauwde hij kwaad en liep de woonkamer uit en daarna de trap op richting het kleine balkon die hij had laten bouwen toen ze het huis bouwde. Drake zetten zijn handen op de balustrade en keek naar het oneindige. Zijn gevoelens waren nu twee keer zo sterk als toen hij demon was buiten zijn boosheid. Al deze gevoelens waren zo nieuw en verwarrend, maar Drake wilde dat hij het van Eda's zwangerschap nooit gehoort had, misschien dat ze beter hadden kunnen zeggen dat ze gewoon gestorven was dan dit? Drake voelde zich vrezelijk!

Natuurlijk dachten Bram en Triva dat dit heel goed nieuws was, maar Talon daar in tegen wist wel wat er met haar zou gebeuren als ze een kind zou krijgen. Talon reageerde geschokt en schudden zijn hoofd net als Drake had gedaan. 'Wet je het heel zeker dat je zwaner bent Eda?' vroeg Talon serieus en Eda knikte maar kon niks zeggen want Drake werd pissig en liep weg maar hij zei nog: 'De healers zeiden van wel tegen mij terwijl zij voor pampus lag!' snauwde hij kwaad en liep de woonkamer uit, Edana keek naar haar handen en slikte, ze vond het zo vreselijk dat Drake zo reageerde en Eda voelde een arm op haar schouder en zag Triva. Eda glimlachte verdrietig voor ze opstond en iedereen een knuffel gaf bij Talon in zijn oor fluisterde ze: 'let op Drake alsjeblieft, ik wil niet dat hij stomme dingen doet.' Zei ze zacht en keek toen naar de deur waardoor Drake weg was. Daarna liep ze zelf naar buiten, ze kon het gewoon niet meer verdragen om hun te zien, haar vrienden, haar bandleden, met heel haar hart hield Edana van ze. Toen ze buiten was nam ze haar ware vorm aan wat een heel opluchtig was en begon rustig te lopen, toen ze langs de balkon kwam keek ze nog is achterom over haar schouder en met verdrietige ogen en rende toen weg.

Talon knikte toen Eda hem vroeg op Drake te letten, maar zou hem nog even rust gunnen. Drake zag Eda vertrekken en hij keek haar na. De dag sleepte zich voort en zijn gevoelens bleven door hem heen stromen als een wilde rivier. Zijn oge sloten zich toen de eerste sterren aan de hemel verschenen. ‘Heb nog veel plezier zolang als je nog te leven hebt, lieve vriendin!‘ fluisterde Drake zachttjes en zakte door zijn benen in een lichte draaiing zodat hij met zijn rug tegen de tailwerk aan zat. Drake wilde niet dat haar dit over kwam, maar hij wist dat ze niet anders meer kon. Hij zou haar missen, maar toh het zou kunnen dat ze het overleefde zolang haar wil maar sterk genoeg was om in leven te blijven. Anders waren Cervius e Drake geen volbloed broers geweest... De nacht viel en hij besloot om maar naar bed te gaan, daar aan gekomen viel Drae nog voor hij het kussen raakte al in slaap.

Eda deed nu rustig aan met rennen, ze wou niet dood moe bij het water aan komen om daar ng een schip te zoeken die toevallig langskomt. Maar ze wou dan sterk op haar benen staan en niet hulpeloos lijken. Het duurde even voor ze bij het water aankwam maar ze was er wel en met veel meoite nam ze haar mensne vorm aan en lie pnaar de vaste man die haar heen en weer bracht. De jongen man glimlachte toen hij haar zacht en haar naar de overkant bracht, ze hoopte dat Drake zich er bij neerlegde dat ze het niet zou overleven, zo ze ide stem binnen in haar. Eda ze iniks de hele weg en staarde naar het water onder haar, hoe meost ze ooit in hemelsnaam vertellen aan Syrax en Ed dat ze zwanger was? Zou Syrax net zo reagere nals Drake of veel erger? Ed zou eerst boos wordne en zou zomaar weglopen het bos in om daar af te koelen en daarna haar ondersteunen, zo was haar broer. Met en schok kwamen ze het eiland op en Eda keek even verlore nmar glimlachte naar de jongen en betaalde zijn vaste loon voor ze er uit stapte en goed nakeek of Die jongen goed weg dreef, daarna veranderde ze terug en rende richting het dorp waar ze met har broer en Syrax zaten.

Het was dan wel zo dat Eda zich steeds vreemder ging gedragen de laatste tijd, maar toch hadden Ed en Syrax zich af gevraagd wat er met Eda aan de hand was. Nu zat hij opnieuw over de papieren gebogen terwijl Ed aan het trainen was zoals iedere dag. Syrax vond uit dat ze steeds vaker ladingen shifters afvoerde naar de arena. Zijn blik gleed weer over de papieren tot hij de geur van Eda rook. Syrax legde de papieren op tafel met een stuk hout erop zodat de papieren niet weg zouden waaien mocht de deur los gaan. Daarna liep hij naar buiten en zag Ed rustig in zijn ware vorm onder een boom liggen. Daar lag hij zo vaak, maar ook hij had Eda opgemerkt en ze keken beiden naar de plek waar ze vandaan kwam.

Eda minderde haar vaart toen ze bij het dorp aankwam en toen ze er bijna was nam ze haar mens vorm, ze was moe maar dit zou ze toch echt moeten overleven voor ze rustig kon slapen. Ed stond op toen hi jhaar zag aankomen en Eda glimlachte naar haar mannen die daar waren. Ze liep eerst op Syrax af en ging op haar tenen staan en drukte een kus op zijn mond vor ze hun ernstig aankeek 'Zullen we naar binnen gaan? Ik heb iets te zeggen.' Zei ze rustig terwijl ze van binnen dood ging van de zenuwen.

Ed stond op toen hi jhaar zag aankomen en Eda glimlachte naar haar mannen die daar waren. Ze liep eerst op Syrax af en ging op haar tenen staan en drukte een kus op zijn mond vor ze hun ernstig aankeek 'Zullen we naar binnen gaan? Ik heb iets te zeggen.' Zei ze rustig terwijl ze van binnen dood ging van de zenuwen.
Syrax kuste haar rustig terug voor ze los liet en ergstig begon te worden. Zelf knikte Sy en wilde wel eens weten waar ze zo ernstig over deed? Syrax volgde Eda net als Ed die achter hem aan liep. Daar ging Sy op de bank zitten en hoopte dat Eda naast hem kwam zitten?

Zelf knikte Sy en wilde wel eens weten waar ze zo ernstig over deed? Syrax volgde Eda net als Ed die achter hem aan liep. Daar ging Sy op de bank zitten, Eda ging op het bed zitten en was blij dat ze niet lag want anders viel ze zo in slaap, Ed ging in zijn ware vorm naar het bank zitten en keek haar afwachtend aan, Eda haalde diep adem terwijl ze allebei haar lieve mannen bekeek 'Ik was vandaag langs Drake geweest en de band, en toen tja ging ik naar de stad...Nouja het is niet belangerijk, ik was dus aamgevallen, ht waren er etveel voor ons 2 en dus had Drake ons weg gebracht naar de BFP waar een healer me verzorgde en zei dat ik...' Ze kon het gewoon niet over haar mond krijge, Eda haalde nog is diep adem 'Dat ik zwanger was.' Zei ze zacht en keek weg.

Eda ging op het bed zitten en was blij dat ze niet lag want anders viel ze zo in slaap, Ed ging in zijn ware vorm naar het bank zitten en keek haar afwachtend aan, Eda haalde diep adem terwijl ze allebei haar lieve mannen bekeek 'Ik was vandaag langs Drake geweest en de band, en toen tja ging ik naar de stad...Nouja het is niet belangerijk, ik was dus aamgevallen, ht waren er etveel voor ons 2 en dus had Drake ons weg gebracht naar de BFP waar een healer me verzorgde en zei dat ik...' Ze kon het gewoon niet over haar mond krijge, Eda haalde nog is diep adem 'Dat ik zwanger was.' Zei ze zacht en keek weg. Dat vond Sy eigenlijk wel jammer, maar zei niks en wachten tot ze sprak. Zo dus ze had problemen in de stad gehad, maar daar had Syrax zijn mond even open willen trekken, maar Eda was hem voor geweest en vertelde verder zei dat Drake hun naar het BFP gebied gebracht zodat ze daar door een healer werd onderzocht en... Wat en? En wat???? Ed sprong op en zei dat hij dacht. Syrax kon zijn oren niet geloven. Maar ze kon toch niet zwanger worden? 'Eda... je... ik bedoel jij? Je maakt een grapje zeker? Je zei zelf dat je onvruchtbaar was...' stammelde Syrax en hij was blij dat ie op de bank zat anders was hij door zijn benen gezakt geweest. Ongelovig keek Syrax Eda aan met zijn ijsblauwe ogen...