I'm gonna kill you if you lie to me one more time.

Ze had het "blije" nieuws gehoord Luna en Ezio gingen trouwen. Ze was zo kwaad zo verschrikkelijk razend. Ze zocht haar idiote vossenslaafje. Hij had haar vanalles wijs gemaakt en daar was ze echt heel kwaad voor. Ze volgde zijn spoor en hoorde hem al. Hij zat in zijn mensen vorm ergens aan de rand van het bos. Ze sloop op hem af en toen in een flits duwde ze de jongen tegen een boom en hield een mes tegen zijn keel. Ze keek hem aan met vuurspuwende ogen. " Geef me één reden waarom ik je niet meteen zou vermoorden." Zei ze met razende stem.

Neku zat aan de rand van het bos even uit te rusten, hij kon gewoon niet meer. Gelukkig was zijn buikwonde niet opnieuw aan het bloeden maar het deed toch verschrikkelijk veel pijn. Daarom was hij dus even gestopt hier om wat te rusten. Hij was maar traag voor uit gegaan en was er zeker van dat Liliana hem kon inhalen als ze wou. Hij werd er eigenlijk erg zeker van toen hij in een flits haar geur rook en zag naar zich toe springen. Dit was maar gewoon een visioen maar jammer genoeg rook Neku haar al komen. Het had geen zin om nu te gaan lopen dus bleef hij maar wachtte tot ze kwam. Hij wou niet erger gewond geraken dan hij nu al was. Neku hoorde haar dichter bij komen en toen, zoals in het visioen, een flits en hij stond tegen de boom met een mes bij zijn keel. Liliana was razend en dat rook hij niet alleen, hij zag het ook duidelijk in har ogen. Razend zei ze tegen Neku “Geef me één reden waarom ik je niet meteen zou vermoorden. “ Rustig antwoorde Neku “Omdat ik niks heb fout gedaan.” Hij had wel zo een vermoede waarom ze zo pissig was, waarschijnlijk wegens dat dingens, hij was zijn naam vergeten, ging trouwen met Luna. “Als je het over het trouwen hebt, ik had gezegd dat dingens ging trouwen en dat gaat ook gebeuren dus waarom ben je dan zo kwaad.”

(en voor de zekerheid, neku heeft zijn naam nog niet veteld )

“Omdat ik niks heb fout gedaan.” “Als je het over het trouwen hebt, ik had gezegd dat dingens ging trouwen en dat gaat ook gebeuren dus waarom ben je dan zo kwaad.” Liliana dacht even na maar haar woede was niet gestild. Ze drukte het mes dichter tegen zijn keel zodat er een kleine snee ontstond. "Als jij duidelijk was geweest dan...dan....dan had ik geen valse hoop gekoesterd!" Gromde ze naar hem. Ze was zo kwaad maar ze kon hem niet vermoorden,nog niet teminste. Ze plantte één van haar messen zo diep in een boom dat er een hele barst ontstond. Ze liet Neku even los en moppelde. " Stomme shape shifter...." Maar ineens kreeg ze een grijns "Ja dat is het! Shapeshifter!" Ze grijnsde naar Neku en veegde het bloed van zijn wonde. Ze gaf hem een knuffel en duwde hem toen weer weg. "Ja vosje dat is het *lacht duivels* Luna is een shapeshifter! Als ik dat bekend maak op haar bruiloft *meer duivels gelach* Dan weg bruiloft en hallo arena. Ja! Dat is geniaal!!!! Liliana keek weer naar Neku. "Ach aangezien jij mij dat op dat prachtige idee hebt gebracht zal ik je niet doden,....nog niet teminste." Ze nam haar zijde zakdoek en begon zijn wonde te deppen. Ze keek in zijn ogen. "Hoe heet je eigenlijk vosje?"

Het enigste wat ze deed was het mes dichter tegen Neku zijn keel drukken. Hij probeerde zijn grom te onderdrukken en het likte met moeite. Er kwam in kleine snee in zijn keel en hij voelde het bloed er uit druipen. “Als jij duidelijk was geweest dan...dan....dan had ik geen valse hoop gekoesterd!” gromde ze naar Neku. ‘had dan ook voor duidelijkheid gevraagd’ dacht Neku toen. De geur van woede begon toe te nemen en toen hoorde Neku het kraken van de boom naast hem. Ze had blijkbaar een van haar messen in de boom geplant. Ze liet Neku even los en hij glipte onder haar vandaan, zo ver mogelijk vandaan van het mes. Ze begon toen ook te mompelen " Stomme shape shifter...." toen ze plots begon te grijnzen ‘oké, nu is ze zeker gebroken of zo’ dacht Neku en hij was blij dat mensen geen gedachten konden lezen. “Ja dat is het! Shapeshifter” zei ze toen grijzend verder waarna ze naar Neku liep. Ze veegde het bloed, gaf hem een knuffel en duwde hem toen weer weg. Ze begon duivels te lachen en nu dacht Neku zeker dat er een schroefje los was in haar brein. “Ja vosje dat is het Luna is een shapeshifter! Als ik dat bekend maak op haar bruiloft. Dan weg bruiloft en hallo arena. Ja! Dat is geniaal!!!!” Het beviel Neku helemaal niet dat ze van plan was zijn pleeg zus in de arena te gaan gooien maar hij was toch een beetje geschrokken van dit meisje hoe hard ze wel niet kon lachen, zijn oren begonnen er pijn van te doen. Toen keek ze weer naar Neku en zei “Ach aangezien jij mij dat op dat prachtige idee hebt gebracht zal ik je niet doden,....nog niet tenminste.” Nu nam ze een zakdoek en begon het bloed van zijn nek op te deppen en vroeg toen. “Hoe heet je eigenlijk vosje?” Het leek hem slim om nu, nu ze in een moordlustige bui was, maar gewoon zijn naam te zeggen “Neku.” Zei hij rustig. Hij moest hier zo snel mogelijk weg geraken en Luna gaan waarschuwen.

“Neku.” Zei hij rustig. Ze lachtte vriendelijk naar hem. "Leuke naam." Zei ze met een glimlach. Liliana was echt helemaal gek geworden al haar stoppen waren doorgeslagen ze wilde Luna dood haar laten lijden haar laten kronkelen over de grond en haar laten smaken om genade. Ze grijnsde nog altijd naar neku en depte zijn wonde helemaal schoon. "Sorry daarvoor Neku, ik ben nogal opvliegend" Zei ze met een bloozend gezicht. Ineens schoot haar te binnen dat hij het overlaats gesmeerd was ze keek hem weer kwaad aan. " Waarom heb je mij eigenlijk verlaten?" Ze nam zijn armband. "Je bent nog steeds van mij weet je?!"

Ze lachte vriendelijk naar Neku “Leuke naam” zei ze glimlachend. Ze was nog altijd niet gestopt met het schoon maken van zijn wonden, het begon nu alleen maar pijn te doen telkens als ze er over veegde. Neku betrapte zichzelf er op dat hij was beginnen te grommen, maar wel stilletjes. Liliana begon te blozen en zei “Sorry daarvoor Neku, ik ben nogal opvliegend” ‘dat had ik nog niet door’ dacht hij. Maar toen rook hij dat haar stemming was verandert. Ze keek kwaad naar hem en zei “Waarom heb je mij eigenlijk verlaten?” Ze nam de armband en zei “Je bent nog steeds van mij weet je?!” Neku klom vlug in de boom war hij tegen leunde om te voorkomen dat ze in haar kwade bui hem nog meer zou bezeren. “Wat denk je zelf? Ik ben deels vos, ik hoor buiten rond te lopen, te jagen, enz. Natuurlijk zou ik weg gaan, als je in mijn schoenen zou staan zou je het zelfde gedaan hebben.” Riep hij naar haar. Dat ze zich zelfs afvroeg waarom hij was weggegaan. Hij was in zij buik gestoken, tegen een boom meerdere keren laten op lopen, een hoop keren geslagen en als een reuze jojo gebruikt. Hij had wel zo zijn redenen om weg te gaan.

Neku sprong in een boom en ze keek hem verbaasd aan. “Wat denk je zelf? Ik ben deels vos, ik hoor buiten rond te lopen, te jagen, enz. Natuurlijk zou ik weg gaan, als je in mijn schoenen zou staan zou je het zelfde gedaan hebben.” Riep hij naar haar. Daar zat wel wat in. Ze stoote zich af tegen de stam van de boom en met een sierlijke sprong zat ze in de boom. " Ik was echt erg hè?" Vroeg ze aan hem. Eigenlijk was het meer een feit dan een vraag. Ze kroop wat dichter naar hem toe en keek hem aan met haar chocoladebruine ogen. " Het spijt me echt erg Neku mijn agressie was niet voor jouw bedoelt. En ik had nogal een moeilijke tijd achter de rug." Zei ze terwijl ze hem aanstaarde. Ze glimlachte. " Als jij geen shapeshifter was dan hadden we vrienden kunnen zijn "

Met een sierlijke sprong kwam Liliana ook in de boom terecht. Ze zei “Ik was echt erg hè?” Neku zei daarop “Wat denk je nu zelf.” Ze kroop wat dichter bij hem en Neku schoof wat op, weg van haar. Ze staarde naar hem en zei “Het spijt me echt erg Neku mijn agressie was niet voor jouw bedoelt. En ik had nogal een moeilijke tijd achter de rug.” Ze begon te glimlachen “Als jij geen shapeshifter was dan hadden we vrienden kunnen zijn.” Neku begon nu wel kwaad te worden, het grommen werd duidelijk hoorbaar. “Dus gewoon omdat ik een shapeshifter ben deed je zo? Ik heb het niet gekozen om er een te zijn. Ik kan mijn ouders ook niet echt de schuld geven want die ken ik niet eens. Als ik dus geen vos was parttime zag je me als iets anders. Ik eet, praat, drink en adem net als jij! Waarom ben ik dan zo anders?!” Hij kon er niet veel aan doen. Na alles wat hij al had gezien en meegemaakt begon hij er een hekel aan te krijgen dat mensen shapeshifters zo verafschuwde. Ze werden veroordeel van iets wat nog niet eens bewezen was. Neku begon zich hennig op te fokken en voor hij het wist zat hij zijn klauwen in de boom stam te duwen als een rode vos.

Ze zag dat hij van haar weg kroop. Daardoor kroop zij wat meer naar hem toe en ging nu langs hem zitten. Neku begon nu wel kwaad te worden, het grommen werd duidelijk hoorbaar. Liliana keek hem even verward aan. “Dus gewoon omdat ik een shapeshifter ben deed je zo? Ik heb het niet gekozen om er een te zijn. Ik kan mijn ouders ook niet echt de schuld geven want die ken ik niet eens. Als ik dus geen vos was parttime zag je me als iets anders. Ik eet, praat, drink en adem net als jij! Waarom ben ik dan zo anders?!” . Neku begon zich hennig op te fokken en voor hij het wist zat hij zijn klauwen in de boom stam te duwen als een rode vos. Liliana schoot in de lach. "Niet daarom dommie! Ik vind jouw soort fassinerend, Maar ik mag niet met jullie omgaan van mijn ouders. En hoe kan kan ik nu vrienden zijn met iemand die ik niet mag zien?" Ze legde haar hand op zijn hand/klauw. " Rustig Neku. Je wilt toch niet op zo'n feeks als ik lijken?" Zei ze. Ze keek weer naar Neku. "Als je rustig bent laat ik je vrij en vertel ik je mijn geheimpje. Oké?"

Verbaasd keek Neku naar Liliana die plots begon te lachen. Neku snapte het niet echt. Met een verwarde uit drukking keek de vos naar het meisje. “Niet daarom dommie! Ik vind jouw soort fassinerend, Maar ik mag niet met jullie omgaan van mijn ouders. En hoe kan kan ik nu vrienden zijn met iemand die ik niet mag zien” ‘Dat zou wel makkelijk lukken’ dacht hij. Liliana legde haar hand op zijn poot hij hij trok die onmiddellijk terug. Hij legde zich neer om de boomstam met zijn staar naar haar toe, knabbelend aan de nu wat los hangende armband. “Rustig Neku. Je wilt toch niet op zo'n feeks als ik lijken?” hoorde hij haar nog zeggen, maar hij negeerde haar nu gewoon. Daarna zei ze “Als je rustig bent laat ik je vrij en vertel ik je mijn geheimpje. Oké?” Neku keek op en gaf een verbaasde blaf. Hij had geen zin om om te veranderen dus bleef hij gewoon zo kijken.

Hij legde zich neer om de boomstam met zijn staar naar haar toe, knabbelend aan de nu wat los hangende armband. Liliana keek het rare beest even aan. Neku keek op en gaf een verbaasde blaf. Ze grijnsde. "Mag ik?" Ze stak haar hand uit en nam zijn poot. Ze tikte een code in op de armband en hij sprong open. Ze stopte de armband in haar riemzak. Ze ging nonchalant op de boom liggen. " Wel ik heb je de laatste keer ook zo hard aangepakt omdat ik erachter ben gekomen dat ik geadoppteerd ben. Mijn ouders hebben me gered van een bende mensensmokkelaars. Blijkbaar hadden die mij uit een brandend dorp vol met shapeshifters gehaald. Ze gromde een beetje bij die gedachten. Zo nu weet je het. Ik ben een bloodhunter die van shapeshifters afstamt. ze verwachtte niet dat hij echt zou luisteren hij haatte haar dat had ze al lang door.

“mag ik?” zei Liliana en pakte Neku zijn poot. Ze tikte precies iets in en de armband sprong open. Ze stopte die toen in zijn riem zak. Vervolgens ging ze ook in de boom liggen. “Wel ik heb je de laatste keer ook zo hard aangepakt omdat ik erachter ben gekomen dat ik geadopteerd ben. Mijn ouders hebben me gered van een bende mensensmokkelaars. Blijkbaar hadden die mij uit een brandend dorp vol met shapeshifters gehaald.” Liliana gromde wat bij die gedachte. Het verbaasde Neku eigenlijk dat ze een wees was, hij kende dat gevoel. Liliana vervolgde gaar verhaal verder ” Zo nu weet je het. Ik ben een bloodhunter die van shapeshifters afstamt.” Oké, hij hate haar misschien, oké niet misschien, hij hate haar maar ze had hem toch vrij gelaten. Neku liep naar haar toe en likte haar hand even medelevend. Daarna sprong hij uit de boom en strompelde hij weg. Hij keek nog een keer achter om en maakte een grom blaffend geluid naar haar en vertrok toen, richting thuis.