A vampire kill!

De donkere regen wolken bleven nog lang in Doole hangen en zijn maag ging vreselijk te keer. Het was lastiger om uit te vissen wie slecht van karakter waren en wie gewoon een kwaaie dag hadden. Razor vertoefte even op de glibberige daken. Hij had gisteren nog ruzie met Lily gehad omdat hij haar moeder aan gevallen had met zijn hellehond. Zijn felle rode ogen zochten naar een of twee mogelijke slachtoffers, maar hij bleef steeds de verkeerde indrukken krijgen. Soms verstrakte hij zijn greep op het dak voor de afsprong, maar dan leek het weer loos allarm te zijn! Razor gromde luid van ergernis, maar het was geen dierlijke grom omdat Lucifer hem die ontnomen had toen Razor nog onder hem diende, voor god besloot hem te helpen vrij te komen van de duivel! Maar helaas was hij toen al verandert in een bloedzuiger... Het gegil van een vrouw trok zijn aandacht en Razor richten zijn blik op een steegje naast hem waar twee kerels een vrouw wilde aanranden of erger! Razor grijnsde vals en liet zich van het dak glijden en landen een eindje bij het stoeiende groepje vandaan. 'Het zou fijn zijn als jullie deze dame los konden laten?' vroeg Razor aardig, maar zijn grijns was afschuwelijk vals. 'Waar bemoei jij je mee lange!' zei een van de drie mannen en draaide zich naar Razor toe om hem te gaan slaan, maar Razor was snelleren doden de man door hem zijn nek te breken! De andere twee lieten de vrouw los en storten zich op Razor die dolle pret had en hij jenste ook hen na een paar klappen tegen de vlakte. De vrouw smeerde hem snel toen Razor voelde dat de laatste bijna nock out ging. 'Je had beter je leven kunnen verbeteren toen je daar de kans voor had... zei Razor en beet de man in zijn hals. Bloed droop langs zijn tanden over de huid van zijn eerste slachtoffer voor van deze week. Razor kon elke week eten, maar het was beter elke dag te drinken! Nadat zijn eerste dorst gelest was ging Razor naar de tweededie hij ook leeg zoog. De derde leefde nog net doordat Razor hem alleen had verwond kon die vrij weinig tegen Razor uitrichten. Razor beet toe en zoog ook tot deze leeg was, maar net voor hij los wilde laten hoorde Razor boze voetstappen zijn richting op komen. Ook werd er iets geroepen, maar wat kon Razor niet verstaan en richten zich op waar Razor een silouet zag staan van iemand die hij nog niet kende of leek dat maar zo?

Haar donker rode mantel had Adelyna stevig omzich heen gewikkeld. Haar kap zat half over haar hoofd zodat haar gezicht nog wel zichtbaar was. Rustig zat ze op haar zwarte hengst. Ze had geen zin gehad om geplet te zitten tussen al deze mensen hier op de markt. De meeste stonken naar zweet, en dat was echt walgelijk. Nu moesten de meeste mensen vlug aan de kant springen om niet onder de voet te worden gelopen van haar paard. Maar goed ook, zo kwam ze sneller bij het kraampje dat ze zocht. Wanneer ze die dan ook werkelijk in zicht had, stapte ze met een sierlijke beweging van haar paard, die ze toen met zijn teugels aan een paal vastbond en eventjes op zijn hals klopte. daarna ging ze naar het enige kraampje waar ze dan ook werkelijk iets koopt, bij de andere ging ze er gewoon even naar toe en bekeek alles gewoon op haar gemakjes. Adelyna wou juist iets kopen toen ze een vrouw op zich af zag rennen, ze kende de vrouw. Want vaak sprak ze enkele minuten ermee in de kroeg wanneer Lyna haar pauze had en wat water ging gaan drinken in de kroeg. Maar deze keer was de vrouw helemaal niet zelfverzekerd maar angstig."Lyna" Sprak ze huilend, Adelyna trootste haar zodat ze al snel kon vertellen wat er was gebeurd. Toen ze de omschrijving kreeg van haar angstaanjagende redder, kon Adelyna het niet laten even instictief te grommen. De eerste keer dat ze Razor ontmoet zorgde ervoor dat ze hem sindsdien altijd ontweek. De onmoeting was angstaanjagend geweest, ze had haar controle verloren en uiteindelijk nog Lucifer ontmoet. Die duistere ogen leken haar ziel te kunnen verbranden. En die grijns was zo duister, niet vergeleken van Razor, die van hem was een maniakale grijns maar van Lucifer....een ijskoude rilling stroomde door Lyna heen door nog maar eraan te denken. Ze zou hem nooit kunnen vergeten jammer genoeg. Nadagt Adelyna er had voor gezorgt dat de vrouw werd verzorgt ging ze woedend. Jammer genoeg kwam ze juist te laat om nog de laatste man te kunnen redden."He bloedzuiger" Snauwde Adelyna naar Razor, nu hem gewoon ontwijken kon ze niet. Dit zomaar accepteren deed ze niet."Ga je eten ergens anders halen" Sprak ze woedend met een duistere ondertoon die ze onbewust gebruikte.

Ja hoor Razor herkende de stem van Adelyna en grijnsde breed. Haar toon intereseerde hem weinig, maar hij vond hetbest grappig haar weer te zien. "Leuk om jouw ook weer te zien Lyna." zei hij geamuseerd en liep haar richting uit. Razor had wel zin in een gevecht met haar, maar niet hier te veel personen die in hun gevecht om zouden komen. Zijn brillenglazen glommen even in het weerlicht van de bliksem die door de lucht schoot en de oren van iedereen teisterde met de donder die erachteraan kwam. Haar houding amuseerde hem enorm, maar toch bleef hij gebonden aan de regel het goede te steunen. Lyna kon dat niet weten omdat hun eerste ontmoeting door satan geeindigt werd. De runnen op de rug van zijn handen waren daar het enige bewijs van die niet langer meer zwart waren, maar gebroken geel dat bijna weg viel op zijn witte handschoenen. "Die hadden zich gedeist moeten houden en anders kunnen beslissen." zei Razor doelend op de mannen die hij gedood had. Ze was in haar menselijke vorm en die vond hij bij de eerste keer er al goed uit zien, maar daar schonk hij nu geen aandacht aan zeker niet zins hij via een kleine om weg van Lily te horen had gekregen dat hij vader werd. Razor grijnsde nog even voor hij een geur op pikte, zijn gelaat werd serieus en keek de andere kant op. Xantos, met deze demon had hij al heel wat te stellen gehad, maar Razor had hem alleen steeds kunnen verwonden. "Xantos!" gromde Razor opeens neidig en draaide zich van Lyna af. Xantos was nu even belangrijker dan zij, ookal was ze een engel. Zolang ze haar kruis om had kon ze niet veel schade tegen hem uit richten. Al snel zag hij de demon tussen de weg schietende mensen aankomen rennen. Xantos was twee koppen groter dan Razor met de term kleerkast wel op hem passend was! De jongen die voor de demon vluchten kwam helaas uit een rijke bloodhunter familie. Razor gromde zwaar, maar de dierlijke toon was eruit verdwenen. "Level 3 actief!" sprak Razor dreigend en zwarte vlammen verschenen op zijn rechterschouder. In het vuur verschenen rode ogen die in een grote wolven kop zaten die aan Razor vast bleef zitten door een straal vuur die erg ver kon uitrekken. 'Xantos! riep Razor luid en stuurde de hellehond op de demon af die nog even naar de jongen uithaalde voor Razor's wolf hem aan kon vallen en beet Xantos hard en tot bloedens toe. De mensen probeerde nog steeds voor Xantos te vluchten en werkte Razor erg tegen. Hij behielt de demon in het oog tot hij vrij baan had en zijn wapen trok. Eigenlijk had Razor er een hekel aan om hier te moeten vechten met demonen, maar die kwamen hier vaker dan ergens anders. Xantos werkte de helle hond van zich al en richten zich tot Razor die knaap werd elke keer als Razor hem zag sneller en sneller! 'Alucard zo te zien ben je nog steeds op ons aan het jagen?' vroeg Xantos en grijnsde vals, omdat hij wist dat Razor zijn vampier krachten niet zo snel kon gebruiken als Xantos de zijne. 'En ik doe het graag!' sneerde Razor pissig en zag dat Xantos zijn helle vuur op hem af vuurde, maar die ving hij gemakkelijk op met zijn rechterschouder waar hetzelfde vuur op branden. 'Bedank eens wat anders Xantos dat vuur van je helpt je geen moer op die manier!' riep Razor en zag wat Xantos eigenlijk van plan was de afstand overbruggend kon Razor nog net op tijd weg stappen voor Xantos hem zou rammen. De verbintenis tussen Razor en de helle hond stond los van elkaar, maar ook weer niet. Het kon niet verbroken worden door demonen of engelen dus gingen ze er dwars door heen, maar als de helle hond door een sterren schot geraakt zou worden zou de afstand de klap bepalen die Razor zou krijgen, dus hoe verder weg de helle hond hoe harder de klap was! Razor draaide met Xantos mee en schoot verschillende keren in zijn rug, maar die zouden hem enkel vertragen. Razor maakte zijn eigen kogels nadat hij de mal er van gestolen had en gebruikte de oude schilden van de kevers in het WOF gebied om de goede hardheid te verkrijgen. Xantos draaide zich snel om en Razor stapte verscheidende stappen naar achteren voor hij weer schoot en Xantos flink verwonden. De wolf sprong over Razor heen en sloeg naar de demon die nu achteruit week. Het ging zo een paar keer nog over en weer elkaar verwonden met slagen die pijnlijk, maar niet gevaarlijk waren. Razor hielt Xantos voor een groot deel bij de jongen vandaan, maar weg lokken kreeg hij niet voor elkaar wat zijn bedoeling was. De wolf leiden Xantos af terwijl Razor zijn gun weg stak en richting de jongen rende, greep hem om zijn borstkast vast en dook net weg voor een machtige slag van de demon hem raken kon. De helle hond beet Xantos nog eens hard en bloed spoot daarbij weg. Razor legde de jongen onder een van de kramen waar Xantos hem niet zo snel zou zien. Helen kon hij nu niet doen zolang er gevaar dreigden. Razor wilde zich net omkeren toen een van de soldaten van het leger op Xantos en de zijn wolf aan het schieten was. Xantos grauwde luid en probeerde weg te komen, maar de helle wolf liet dat niet toe en hielt hem groot en deels tegen. Ze stonden op zo'n 200 meter afstand toen een van de soldaten een sterrenschot af schoot. Razor was net te laat met het terug roepen van de wolf! Het sterrenschot raakte zowel de wolf als de demon en verdween daarna. De wolf keerde terug naar de hel en de explosie die erbij gepaard gign was vreselijk. De lange vuurdraad schoot naar Razor terug en raakte hem vol waardoor hij een aantal meter door de lucht vloog voor hij op de grond terecht kwam en nog even door rolde. Nadat hij tot stilstan was gekomen gromde hij geérgerd en kwam overeind. Zijn schouder en arm bloeden door het effect van het schot, maar hij verdween niet. Dit was namelijk niet de eerste keer dat dit gebeurde. De jongen zou het wel redden dus zetten Razor zich af en landen op een van de daken en keek buiten schotline toe hoe ze de jongen verzorgde. Ondertussen heelde hij zijn eigenwonden, maar de wond van het sterrenschot heelde twee keer zo langzaam als anders. Het geluid van voetstappen klonk achter hem op en Razor keek over zijn schouder.