De dagen verstreken en zijn huid was erg gevoelig voor het zonlicht gewordennet als zijn ogen. Razor hing net in de kettingen te slapen. Hij was bek af van de vele martelingen die Charlie verrichten, maar hij zou zich niet laten breken! Voetval wekte gem en zo snel als zijn gewonde schreinende schouder he toe liet kwam Razor overeind. Zijn polzen bloeden lichtjes door de scherpe boeien die hij om had. De voetvl stierf weer weg en Razor zocht opnieuw naar een uit weg. Hij had al zo aan ze kettingen gerukt dat ze losjes in het specie zaten. Opnieuw voetstappen, maar deze ker ging het niet langs hem heen. Zijn lichaam schreeuwde om bloed die hij snel tot zich moest nemen of hij zou bij het zwakste zonnestraaltje al verbranden! Door Lira zat hij nu hir, maar hij rekrnde het haar niet aan, maar mede het sterrenschot had ze hem uit eindelijk weten te vangen. Iets wat de duivel zijn dienaren niet was gelukt. Charlie‘s stem had zelfs even dubbel geklonken vast gezet. Een van de wachters kwam even een kijkje nemen en Razor rukte aan de ketens en trok ze los. Binnen een afzet had Razor de ruimte tussen hem en e wachter. De man wilde ne de rest alemeren, maar voor hij dat kon had Razor hem vast in een dodelijke omhelsing en zoog het bloed uit de aderen van de hunter. De wachtwr maakte een reutelend geluid in de hoop dat iemand het zou horen. Razor liet het lijk zakken en voelde diens zakken na en vond wat hij zocht. De sleutel van zijn boeien hing aan een grote bos waar medere sleutels aan hingen. Zijn vingers sloten zich om het sleuteltje en opende zijn boeien. Daarna rechten hij zijn rug en trok het lijk naar binnen. nieuwe voetstappen klonken op de gang. Gelukig was het nog een wachter! Razor timde goed en trok de man naar binnen en zoog ook hem leeg. Zijn lichaam voeden zich met het bloed en zorgde voor de nodige energie. Razor rende de gang o. Stilletjes sloop hij in snelle tred over de marmare vloer tot hij op een plek aan kwam waar Razor zeer voorzictig moest zijn of ze zouden hem zien!
