that was not a good idea!

Verschillende gedachten spookten door Tamani haar gedachten. Nog steeds van haar ouders. Die bloodhunters waren en hun eigen dochter hebben aangevallen omdat Tamani gewoon een shape hifter was. Zo was ze geboren. Daar kon Tamani toch helemaal niets aan doen. Het waren monsters, nooit van haar eigen leven zou ze haar eigen kinderen aanvallen om wat ze zijn. Ze moest zich nu uitleven, die woede en haat van gevoelens de vrije loop de laten gaan. Maar ze wou nog niet direct veranderen. Tamani was hier nog maar juist en had geen zin om roekeloos te transformeren. Toch wist ze dat ze het niet lang meer vol kon houden door al de woede die door haar heen raasde als een wilde tornado. Gefrustreerd wreef ze in haar zilver kleurige ogen. Dit wou ze niet. Haar eigen ouders.....wouden haar doden. Heldere tranen stroomden over haar wangen. Een luid en diepe grom kwam uit haar keelgat. Woedend sprong ze over een tak en veranderde midden in haar sprong en belande als een reusachtige sabeltand tijger terug op de grond. De tong gleed even over haar lippen. Ze was dan wel veranderd maar de zilverkleurige ogen waren gebleven die keken door ieder mens alsof het door je ziel kon kijken. Met haar enorme poten stapte ze woedend en vol haat verder. Met nog steeds de verschillende gevoelens die in haar borrelde sprong ze verder en liet een luid woedend gegrom door heel the woods galmen, verschillende vogels vlogen geschrokken weg door het onverwachte geluid dat luid genoeg was om van kilometers te horen. Het beest was groter dan een mens, wat dus totaal anders was dan de Rose in haar mensenlijke gedaante dan was ze nog redelijk klein daarom voelde ze zich in deze vorm meer vrijheid. Al snel ging ze van stap naar hard lopen. De poten dreunden over de aarde en liet diepe grootte pootafdrukken achter. Hoe meer Rose rende in haar reusachtige gedaante hoe meer ze zichzelf vrij gaf. Het was een heerlijk gevoel om al haar woede de vrije loop te laten gaan wat ze in haar menselijke gedaante helemaal niet zou doen. Een reusachtige boom lag in het midden van de weg, zonder enige vaart te minderen rende ze er met hoge snelheid op af. En met een lenige beweging sprong ze er met gemak over en lande weer met een dreun op de grond. een geur van een mens drong langzaam maar zeker de neusgaten van de sabeltandtijger binnen. De enige mensen die hier eigenlijk werkelijk zouden durven komen, met risico natuurlijk waren bloodhunters, verontwaardigd snoof ze even. En die mens was nog dicht in haar buurt. Woedend snoof ze de geur nog eens goed op, het kwam van achter haar. En ze had gelijk door haar goed gehoor luisterde ze aandachtig en draaide haar woedend om, even wachtte ze geduldig en spande haar spieren op. Daar kwam zo'n bloodhunter tussen de bomen vandaag. Gevaarlijk gromde ze naar dat mens en ontbloote deze keer al haar tanden in plaats van de twee die al gevaarlijk uitstaken.

met zijn wonden ging het al een stuk beter en was hij even de bossen aan het controleren of er mensen/dier gewond waren en hij hun meost denken. Ook probeerde hij een plan te bedenken voor de overval of ook wel zijn grote missie. Zijn vader wou niks meer van hem weten door dat hij zoveel hadgestolen met zijn groep maar dat kon he mnisk schelen. Hij hield noit echt van zijn vader en zeker niet nadat hij hem naar een blood hunter school had gestuurd. In zijn buurt voelde hij hoe de grond trilde en nieuwsgierig liep hij op de pootafdrukken achterna. hij zag een sabel tand tijger. Hij keek bewonderend naar een dier. Hij kwam van uit de bomen vandaan en bog zich respectvol naar het dier, wat was die beest toch prachtig. Hij was een stuk groter dan hij en zo indrukwekkend. Hij verroerde zich neit toen de dier zijn hele gebit lied zien.

Met nog steeds gespannen schouders keek Rose de gast aan. Toen hij bewonderend keek probeerde Rose haar twijfeling weg te duwen. Hij leek helemaal niet zo'n iemand die direct zou aanvallen. Meer en meer twijfels staken haar kop te boven maar die probeerde ze weer weg te duwen, die bloodhunters waren allemaal het zelfde. Heel onverwacht boog hij nog respectvol naar haar, of beter gezegt haar transformatie. Haar twijfels werden te sterk, hij leek helemaal niet op haar ouders die zonder genade haar hadden aangevallen toen ze hadden ontdekt wat ze was. Deze leek er totaal niet op, maar bloodhunters waren toch allemaal het zelfde? Hoe kon deze dan anders zijn. Onbewust had ze een poot wat terug getrokken terwijl ze vechte met de verschillende gevoelens in haar. Dit kon niet waar zijn, ze moesten allemaal het zelfde zijn het kon niet anders toch zeiden haar gevoelens dat deze helemaal anders was. Van frustratie keek ze de jonge gast aan. Ze zou het wel rieken. Rose heeft ontdekt dat ze doordat ze een dier is dat ze kan ruiken of hij het echt meend. Dus zonder nog te twijfelen stapte ze op hem af. Stapte een toertje rond hem en snoof zijn geur goed op, nam er iedere detail in de gaten houdend. Niets..., hij meende het. Even snoof het beest ging toen weer op de plaats van daarstraks staan. Rose twijfelde. Wat zou er gebeuren als ze weer in haar menselijke gedaante zou zijn. Even twijfelde ze nog, maar haar nieuwsgierigheid overwon haar angst. In een fractie van een seconde veranderde ze weer naar haar normale mensen gedaante waardoor haar bruine haren sierlijke langs haar fluwelen kap naar voren vielen."Waarom doe je dat!" Vroeg ze vastberaden en keek hem strak aan terwijl ze even nerveus op haar onderlip beet.

Hij zag dat de sabel tand tijger twijvelde en rond hem liep en zijn geur op snoof. hij keek ontspannend naar de bewegingen en sloot toe nzijn ogen om goed te luisteren naar de natuur of er eits mis was maar blijkbaar neit ook al floten er geen vogels in hun buurt omdat die sabeltand tijger in de buurt was, maar dat was heel normaal bij roof dieren. Hij zag dat het beest twijveld en wachte rustig af tot hij zou kiezen of hij hem spaarde of op at. maar dat opeten moest wel even worden versteld want binnen kort gign hij het armband weg hael nbij Widow. Zij ngedachten waren even afgeleid en de prachtige Sabeltand tijger veranderde in een prachtige meisje. "Waarom doe je dat!" Vroeg ze vastberaden en keek hem strak aan terwijl ze even nerveus op haar onderlip beet. Hij glimlachte naar haar 'wat doe ik?' vroeg hij rustig terwijl hij haar goed in zich nam.

Ze begreep hem niet. Ze was zeker dat hij ook een bloodhunter was, dat kon toch niet anders? alleen het soort als hij durfde hier komen om te jagen. Gewone mensen zouden dat niet durven als ze wisten dat er hier shape shifters rond liepen, zoals zij. Tamina kreeg maar geen hoogte van hem, het was simpel geweest bij haar ouders. Oke behalve dan dat ze het niet had zien aankomen dat ze haar zouden aanvallen maar dan nog. Haar zilverkleurige ogen keken hem strak aan. Hielden iedere beweging strak in de gaten, hoe klein het dan mocht zijn. Nee ze begreep hem niet, kon niet weten waarom en dat maakte haar wat zenuwachtig en probeerde het te verbergen. 'wat doe ik?' vroeg hij rustig. Even keek ze hem strak aan en zweeg even. "Je weet wel" Antwoorde ze wat koppig. En sloeg opstandig haar armen over elkaar." Zo....respectvol" sprak ze wat kribbig"Je wist wat ik was, toch boog je." Verward schudde ze haar hoofd en keek hem toen weer aan."Dat...dat klopt niet, bloodhunters horen dat niet te doen" Sprak ze verward en vooral verbaasd verder. Het klopte helemaal niet met de gedachten die zij had over die bloodhunters zoals haar ouders. Het maakte haar onzeker. "Je hoort...." Jah hoe hoorde bloodhunters zich te gedragen, ze was er geen dus ze wist niet echt precies hoe die zich gedragen. Vlug veegde ze enkele bruine plukjes haar voor haar gezicht weg en legde die achter haar oren aan terwijl ze ook hem nu aandachtig aankeek. Pas nu durfde ze een stap dichter naar hem toe te zetten terwijl ze nog even op haar onderlip beet, maar wel wat minder."ik..euh" Het klopte niet dat ze het zou zeggen, het was vreemd "Ik...ben Tamina" Stelde zich toen aarzelend voor.

Even keek ze hem strak aan en zweeg even. "Je weet wel" Antwoorde ze wat koppig. En sloeg opstandig haar armen over elkaar." Zo....respectvol" sprak ze wat kribbig"Je wist wat ik was, toch boog je." Verward schudde ze haar hoofd en keek hem toen weer aan."Dat...dat klopt niet, bloodhunters horen dat niet te doen" Hij keek haar grijzend aan toen ze onzeker begon "Je hoort...." 'jou soort te doden?' maakte hij haar zin af en schudde toen haar hoofd 'jullie zijn toch ook allemaal verschielend van karakter, en ik heb heel veel respect voor jullie soort.' Zei hi jrustig, hij zag heo ze een stap dichter bij deed "ik..euh" "Ik...ben Tamina" Hij knikte naar haar en stak zijn hand uit 'aangenaamd kennis te maken Tamina, mijn naam is Robin en zo als je gemerkt heb ben ik een goede blood hunter.' Hij lachte vriendelijk.

Het klopte niet....het voelde ongewoon aan. Maar misschien kwam dat ook doordat ze hem de hele tijd zat te vergelijken met haar ouders. Wat eigenlijk best wel logisch was want ze had anders nog nooit een blood hunter tegen gekomen zoals hem. Even schudde ze even haar hoofd. Het frustreerde haar dat ze zo verward was, zo mocht ze niet zijn. Zelfverzekerd, dat was ze wel maar door dit moment zou je dat helemaal niet zegge. 'jou soort te doden?' maakte hij haar zin af. Opstandig keek ze hem aan. Daar wou ze nu op dit moment niet aandenken. Ze moest daar niets van hebben. HIj stak zijn hand uit en sprak. 'aangenaamd kennis te maken Tamina, mijn naam is Robin en zo als je gemerkt heb ben ik een goede blood hunter.' Even keek ze nog wat vertwijfeld naar zijn opgstoken hand. Nam toen een besluit en stapte nu meer zelfverzekerder op hem af en nam zijn hand voorzichtig vast en schudde toen er even mee."Euh...ook aangenaam" antwoorde ze nu rustig terwijl ze hem recht aankeek en toen uiteindelijk zijn hand weer loslaat."wist niet eens dat dat bestond" Sprak ze lichtjes kribbig terwijl ze nu haar kap van haar hoofd haalde en even haar bruine haren wat beter plat legde. "Waarom ben je dan een blood hunter geworden als je weet dat iedereen ze haat" Vroeg ze, ze moest toegeven dat haar belangstelling toch wel lichtjes was gewekt.

Nam toen een besluit en stapte nu meer zelfverzekerder op hem af en nam zijn hand voorzichtig vast en schudde toen er even mee."Euh...ook aangenaam" antwoorde ze nu rustig terwijl ze hem recht aankeek en toen uiteindelijk zijn hand weer loslaat."wist niet eens dat dat bestond" Sprak ze lichtjes kribbig terwijl ze nu haar kap van haar hoofd haalde en even haar bruine haren wat beter plat legde. "Waarom ben je dan een blood hunter geworden als je weet dat iedereen ze haat" Vroeg ze, hij haalde zijn schouders op en antwoorde simpel 'me vader is daar de baas en tja ik moest het van hem worden, ook al zal hij het nu juist niet leuk vinden, hij zou me het liefst nu in de area zetten zonder enige twijvel.' Hij lachte scheef en haalde zijn hand door zijn haar.

Je voegt je toch niet zomaar bij blood hunters om helemaal niet de jagen op shape shifter, het is wel natuurlijk goed omdat er dan minder waren die wel degelijk achter shape shifters gaan. 'me vader is daar de baas en tja ik moest het van hem worden, ook al zal hij het nu juist niet leuk vinden, hij zou me het liefst nu in de area zetten zonder enige twijvel.' Hij lachte scheef en haalde zijn hand door zijn haar. Verbaasd trok ze een wenkbrauw op. Ze moest toch even glimlachen."Waarom zou hij nu dan wel niet blij zijn?" Vroeg ze terwijl ze even wat rond keek en onbewust haar kleren wat afklopte en de meeste kreukels er probeerde uit te halen. Tamina had wel gehoord van die arena. Dat woord was wel vaker bij het gesprek van haar ouders tevoorschijnt gehaald. Ze waren er vaker naartoe gegaan maar hadden Tamina verboden om mee te komen, ze was nog niet oud genoeg was het excuus van haar ouders geweest. Het had Tamina kwaad gemaakt maar het leek haar wel een vreselijk oord, vooral voor shape shifters als zij. Tamina begreep gewoon niet waarom mensen zo gemeen kunnen zijn, dat klopt gewoon niet. Maar de meeste blood hunters waren hier het bewijs, jammer genoeg. "Is de arena echt zo vreselijk als men zegt?" Vroeg ze want ze had de nog nooit de arena van dicht bij gezien, en door de verschillende geruchten dat ze hoort wilt ze dat ook helemaal niet.