Training ends up worse

Lira gromde naar charlie en ze gaf Eva groot gelijk. "Als ik had geweten wat voor een schoft en leugenaar je was had ik je lekker laten wegrotten!" Gromde ze. Ja ze voelde zich stom dat ze hem ooit vertrouwt had dat ze hem geloofd had en haar vader daardoor gehaat. De koning ging al snel weg en dat was een grote opluchting voor haar maar charlie bleef en begon weer tegen haar te spreken hij zei dat ze nog veel "plezier" zouden beleven als hij klaar was met zijn plan. Lira wist niet over wat voor plezier hij het had die duistere dingen hadden haar ouders nog verborgen gehouden voor haar. Ze hadden haar de dingen alleen in grote richtlijnen vertelt dus deze kant van charlie kende ze nog niet. "Wat bedoelt hij?" stuurde ze in gedachten naar eva haa rblik vragend op haar gericht.

‘Had dat toen dan gedaan, maar nu moet je niet gaan zeuren liefje. Je vader is al pist genoeg als het weer eens om jouw gaat. Je mag dan een demon zijn, maar hij geeft zelf toe dat je een mislukkeling bent!‘ zijn woorden waren hard en kil, Hoorde ze Charlie zeggen en voelde haar ogen branden 'Het kan me nou niks schelen wat mijn vader van mij vind, maar het kan mij wel wat schelen als jij dat meisje aanraakt.' Zei ze boos. ‘Kijk Lira wij zullen nog veel plezier beleven, maar dat zou nog even moeten wachten er ligt namelijk nog een plan klaar voor de WOF en de BFP waar ik me nu nog mee bezig houd. Maar niet getreurt liefje je zult snel weer van me horen.‘ Charlie grijnsde vals en draaide zich om. Eva Pakte de tralie wast en kneep er in om geen stomme digne nte zeggen. "Wat bedoelt hij?" stuurde ze in gedachten naar eva haa rblik vragend op haar gericht. Eva keek naar Lira 'Hij wil je gebruiken voor zijn vermaak.' Ze iEva in haar hoofd tegen en keek haar neit aan.

harlie vertrok uit het paleis om zijn zaken af te handelen en nog wat voorbereidingen die hij later bij Lira van toepassing zou brengen. Charles wilde Eva en Lira niet al te dichtbij elkaar hebben zitten en besloot om Eva als eerste over te halen. Na het avond eten liep hij weer richting de kerkers met een paar wachters om Eva mee te nemen. Toen ze haar wilde vast pakken ging dat nogal moeizaam, maar uot eindelijk hadden ze haar weer in bedwang en sleurde ze haar mee richting een kerker die me een grote zware ijzeren deur dicht ging. Charles liep achter hen aan en zag hoe ze Eva vast bonden op een soort van tafel. “Geef haar maar een dub ele dosis. Ik ben benieuwd naar hoe lang je het vol houd?“ zei Charles terwijl hij rustig aan het voeteneinde bleef staan en toe keek. Straks zou ze lijden net als Sue gedaan had.

Lira's ogen werden groot toen het duidelijk werd wat hij bedoelde. Lira keek hem vol walging na toen hij wegging. Ze zat op haar bed en ze keek uit het kleine raampje met de tralies ervoor naar de lucht. Ze vroeg zich af hoe het met haar ouders was en met haar grootouders ze mistte hen ze mistte hen zo erg na een paar uur kwamen er weer wachters en de koning ze namen eva mee! Lira ging aan haar tralies staan en ze keek eva angstig na wat gingen ze met haar doen?! Eva! eva! riep ze in gedachten. Ze vertrouwde eva en ze zag haar als een soort tante Eva was er altijd geweest en had haar proberen te helpen haar proberen te beschermen. Maar ira was nooit in staat geweest om hetzelfde voor haar te doen.

Eva zat rustig op haar bed met gesloten ogen, dat deed ze wel eens vaker, haar geest bevrijde zich dan uit haar lichaam en zwerfde wat rond. Maar an een paar uur hoorde ze de deuren weer open gaan en opende haar ogen, ze zag de bewakers en de koning bij de tralie en keek hun vragend aan maar toen ze haar probeerde te pakken zette ze haar lichaam onder vergiftiging zodat ze het niet konden aanraken, lang kon ze het niet volhouden want ze had al dagen niet gegeten wat wel een nadeel was. Haar bloed was niet meer zo dik en hield vergiftiging niet goed tegen en haar kracht zakte naar beneden, de wachter namen haar mee en ze hoorde Lira haar naam in haar gedachten horen roepen, Eva draaide haar hoofd en glimlachte voorzichtig e nze igeruststellen in haar gedachten 'geen zorgen, mij krijgen ze niet zo makkelijk.' Ze werd naar de kerkers gebracht en ging in een of ander kamer binne ndie dicht werd gedaan met ee nzware deur. Ze werd aan een soort van Tafel gebonden en ontblote haar tanden. “Geef haar maar een dub ele dosis. Ik ben benieuwd naar hoe lang je het vol houd?“ Ze kreeg een spuit met een of ander goedje er in, Eva was bang maar dat liet ze niet zien, haar bloed was neit dik genoeg om het goed tegen te houden, Eva voelde het goedje door haar lichaam en sloot haar ogen en probeerde zich op een ding te concentreren, het was niet vee lwat ze in hebben gedaan maar wel 2x zo sterk als dan Sue het kreeg, na een uur begon Eva op haar lip te bijten, ze voelde zich raar, misselijk en had niet echt de controle over haar lichaam, Ze beet op har lip tot die begon te bloeden en ging toen over naar haar wangen. Ze voelde het pijn in haar lichaam branden en wou het liefst schreeuwen maar ze wou die koning niet vermaken dus hield ze zich in, haar armen beefde, ze werd hier echt niet goed van.

Het duurde even voor het middel begon uit te werken, maar uit eindelijk begon Eva toch te beven en te trillen. Ze onderging dezelfde weg als Sue had gedaan die er een dag of 2 a 3, 4 over had gedaan, maar Charles was geduldig geweest en hij zou Eva ook breken al zou het langer gaan duren. Hij liep naar haar toe en glimlachte vriendelijk. “ luister Eva, als je voor ons werkt zal jij je vrijheid weer terug krijgen.“ zei Charles rustihg en hij keek haar ook rustig aan. Natuurlijk zou ze eerst tegen sputteren, maaf daar had Charles geen aandacht voor!

Eva voelde zich vreselijk, haar bloed branden door dat die in gevecht was met het drug en ze hand nu geen controle meer over over haar lichaam die hevig trilde, у voelde haar hoofd ook pijn doen en het liefst wou ze het pijn iutschreeuwen. Haar vleugels opende zich door het pijn en Eva voelde nog meer pijn bij komen omdat haar vleugel gewond was, haar vleugels trokken ich in en weer uit en het pijn was niet te houden, haar hele mond bloede. “ luister Eva, als je voor ons werkt zal jij je vrijheid weer terug krijgen.“ zei Charles rustihg en hij keek haar ook rustig aan. Ze ontblote haar tanden die onder bloed zaten. ' Nooit.' Zei ze met een schorre stem.

Dat had Charles well verwacht dat Eva zou tegen sputteren en glimlachte vriendelijk. “Als je mijn hulp niet wilt moet je dat zelf weten Eva, maar jij zult dan met de pijn moeten zien te leven.“ zei hij rustig en iep bij Eva weg. Ja hij hielt alle documenten goed bij zodat hem niks ontging. Bij het naar buiten gaan tikte Charles de wacht even aan. “Zorg dat ze ook de minder verslavende drugs krijgt zodat we haar krachten en shift onder de duim houden!“ zei Charles een stuk dreigender, maar zacht genoeg om hem hetalleen te laten horen. Daarna liep Charles terug naar zijn vertrekken om te gaan slapen.

“Als je mijn hulp niet wilt moet je dat zelf weten Eva, maar jij zult dan met de pijn moeten zien te leven.“ zei hij rustig en iep bij Eva weg. Eva tilde haar hoofd een beetje omdat om haar nek oom ee ntouw zat, ze keek vuil naar Charles die bij de wachters staat. Ze kon niet horen wat hij zei en sloot haar ogen, haar lichaam begon harder te beven, ze moest iets in haar lichaam binnen te krijgen om te eten anders zou ze dit niet lang volhouden. Ze hield het niet meer vol en zag een net een vleesmuis voorbij vliegen, e nze kreeg hoop, ze fluisterde wat woorden en de vleermuis vloog weg en kwam later terug met een klein broodje en legde het in haar mond, door het eten zou haar bloed dikker worden en beter tegen kunnen, ze slikte met moeite en zag de bewaker naar haar toe te gaan, ze rukte aan de touwen en de bewaker grinnikte en ze zag dat hij over iets nadacht terwijl hij het spuit in haar arm deed, Eva voelt haar hoofd tollen. Ze wist neit hoe lang ze hier al lag maar haar benen waren in slaap en ze hoorde op de gang wat voetstappen, haar bloed was iets dikker waardoor ze minder trilde, haar ogen waren dicht en ze probeerde zich op 1 ding concentreren.

Charles liep door de gangen naar zijn vertrekken en liet Sue voor vannacht in haar eigen bed slapen zodat hij haar niet zou storen met de nachtmerrie's die hem zins Eva's vervloeking hem treiterde. Charles viel in een onrustige slaap, maar de droom die hij had was niet vrolijk te noemen. Vreselijke wezens wilde allemaal een deel van hem en helse vuren branden overal. Tegen de eerste zonnestralen schrok hij pas wakker en vreef even in zijn ogen. Man dit was irritant! Charles waste zich op de badkamer en trok zijn dure kleren aan en zetten de kroon op voor hij weer aan het werk ging. Het papier werk van verschillende gevangenen waren binnen gekomen en Charles was er zeer te vreden over. Hoe meer ze vingen deste minder weerstand ze zouden krijgen met beide groepen, maar daar de leiders van te vangen was zo simpel nog niet of toch? Charles stond na het avond eten weer op van zijn buraue waar hij zijn ontbijt en middag eten naar toe had laten brengen door de hoeveelheid van het papier werk dat hij het avond eten maar licht nam. Na die lichte maaltijd naar binnen te hebben gewerkt was het tijd om eerst even bij Eva langs te gaan. Ze zou vast wel wat minder weerstand bieden nu ze net als Sue de hele dag zonder die drugs had moeten doormaken. Toch hielt hij een klein beetje achter zodat ze haar voor een uurtje weer rust konden geven, maar daarna zou het verhaal van voor af aan beginnen. De deur ging open toen de wachters die opende en Charles liep naar binnen. "Zo Eva wat vind je er van kom je ons leger versterken?'Vroeg hij vriendelijk, maar zijn ogen straalde een pure kilte uit die normaal bij een ijzige koude winternacht perfect zou passen.

Op een of ander maneir was het haar gelukt om haar geest van haar lichaam los te laten. letterlijk los te laten, ze voelde zich vrij en voelde al helemaal geen pijn meer, ze voelde zich bevrijd en zwerfde wat rond door het kastee len leerde de gangen kennen, ook had ze de kamer van Sue gevonde nwaar ze vredig lag te slapen, daarna ging ze naar de cellen en zag Lira daar zitten, ze bleef een lange tijd naar haar kijken en voelde toen dat iemand tegen haar lichaam begon te praten, ze werd terug getrokken en jammerde, Eva opende haar ogen en keek naar de koning, ze voelde zic hee nstuk beter. "Zo Eva wat vind je er van kom je ons leger versterken?'Vroeg hij vriendelijk, maar zijn ogen straalde een pure kilte, Eva glimlachte flauwtjes 'ooh ik heb er niet vee lvan gemerkt, ziet u, na ee ntijdje als ik teveel pijn lijd makt mijn ziel zich vrij van mijn lichaam en gaat ie rond zwerven.' Zei ze liefjes, nee met drugs of zo iets dergelijks kon je har niet klein krijgen maar ze was wel voor een ding bang, ze hootpe maar uit heel haar hart dat Charles het geheim neit kende.

(Oh nu ben ik nieuwschierig!)

Eva zei dat als ze te veel pijn leed haar ziel zich van haar lchaam scheiden. Charles vervloekte haar diep van binnen, maar je zag niks aan zijn uitstraling. “Dat is vast zo‘n demoon ding zeker.“ zei Charles en bleef vriendelijk klinken. Demonen waren de tegenpolen van engelen, Dus als ze nu eens een enngel konden vangen zou deze Eva met zijn of haar aanwezigheid kunnen verzwakken? Charles had nu geen zin om met haar te gaan woordtwisten, maar hij glimlachte nog even vriendelijk ook al kookte hij van woede. Misschien dat hij Charlie eens ging vragen of hij Eva niet ook onder handen wilde nemen?! Hij had een tijdje in de hel gezeten en vast ook nuttigee info over demonen te weten gekomen? Charles zou hem dat morgen gaan vragen voor nu was hij bek af door de sleep van de dag. “We zullen zien.“ zei Charles en liep de cel weer uit en ondertussen gaf hij een mini flesje met drugs aan de bewaker die haar het middel weer toe moest dienen. Daarna liep hij nog even bij Sue langs, maar jammer genoeg sliep ze dus nam Charles genoegen om de nacht met een ander bedmaatje door te brengen.

“Dat is vast zo‘n demoon ding zeker.“ zei Charles en bleef vriendelijk klinken. Eva halde haar schouders op 'naja, ik heb op mezelf het spreuk er op gedaan zodat men mij niet kan ondervragen met pijn.' Zei ze met een halve grijns en keek naar de koning, haar lichaa mzat dan wel vast maar met haar geest kon ze makkelijk bewegen. Ze kon zijn gedachten een beetje volgen, soms horode ze een paar woorden en ook het word engel, tja met een engel kon hij neit veel uitrichten, Eva kreeg er hoofdpijn van en haar kracht werd minder sterk maar verder had het ook niet veel nut. en als ze in dezelfde cel kwamen dat zou een hel worden. Ze wist nog dat haar tante eens had verteld dat ze ooit met een engel samen kwam vast te zitten en dat ze elkaar niet met rust lieten. “We zullen zien.“ zei Charles en liep de cel weer uit, Eva grinnikte, niemand kende haar angst...nee wacht 1 iemand kende haar angst en dat was Jace maar die kon niemand vinden, ze wist wel waar hij zat maar dan moesten de hunters eerst de BFP territoria in en dat was niet makkelijk. Ze zag ee nbewaker naar haar toe lopen met een spuit en prikte die in haar arm, ze sloot haar ogen en voelde het goedje die door haar bloed probeerde te komen, maar laatst had ze weer wat brood van het vleermuis gekregen dus kon ze er wel even tegen, toch voelde ze zich warm en haar hoofd werd lichtjes.

Charles werd de volgende ochtend wakker met zijn gedachten nog bj Eva. Hoe zou ze te breken zijn, misschien dat Charlie daar een antwoord op had dus na zich aan gekleed te hebben en een boodschap naar Chatlie had laten sturen at hij zijn ontbijtt in de eetzaal. Hij had het druk, maar ze moesten zo wie zo een gengel vangen door wat Lira inmiddels bij hem had gedaan, maar de hunters waren er druk mee bezig. Eerst wijden hij zich weer aan de taak door naar zijn volk te luisteren.

Eva voelde weer het pijn e nhaar hoofd voelde zwaar, ze probeerde haar ziel los te krijgen en dit keer ging het wat meoizamer maar ze vlogo weer door het kasteel en kwam bij de troonzal aan waar ze Charles zag en een paar andere mensen die bij hem klaagde, Eva grinnikte en ging naast Charles op de andere troon zitten die voor een vrouw was bedoelt, Ze begon tegen hem te praten, Charles zou haar alleen kunnen zien en neimand anders 'Hoe hou je dat toch ol, i kzou die mensen na een tijdje willen doden of hun geeste nverbannen.' Zei ze griniktend Alleen Charles zou haar horen niemand anders.

Verveling jeerste in de zaal, maar Charles moest geduldig zjn tot het middag uur. Er kwamen er nuniet zo veel als gisteren. Charles zag Eva binnen komen en naast zich gaan zitten. Toch reageerde hij niet, want niemand leek haar te kunnen zien en voor zijn burgers naar de wachters te gaan schreeuwen dat Eva gevangen moest worden als ze leek in haar nopjes te zijn en vroeg hem hoe Charles het uit hielt. Charles maakte van zijn hand een soort vuist waarna hij die onder zijn kin zetten. “Kijk dat is nu juist ht verschil jullie hebben geen gedult voor zulke zaken.“fluisterde Charles en glimlachte even bij die woorden. de uren glede vootvij, maar Charles was nog lang niet klaar en moest nog een hoop documenten lezen over de nieuwe shifters en soldaten die hij binnen had gekregen.

Charles maakte van zijn hand een soort vuist waarna hij die onder zijn kin zetten. “Kijk dat is nu juist ht verschil jullie hebben geen gedult voor zulke zaken.“fluisterde Charles en glimlachte Eva moest glimlachen 'Je vergist je jongen, demonen hebben zeker heel vee lgedult zeker als het met geeste nte maken hebben, alleen mensen dingen zijn vreselijk saai, ik kan zo zien wanneer ze dood gaan.' Zei ze verveeld en keek gewaarschuwd toen ze lang gehuil hoorde, die huil zal ze uit duizende, ze zette haar handen voor haar mond en gaf een lange huil, het was anders dan de huil van ee nwolf, het was angstaanjagend en dit konden ander mense nwel horen maar haar zien nog steeds niet, de mensen keken bang om zich heen opzoek naar de bron van het geluid en toen stormde ee nenorme zwarte wolf naar binenn, zijn tekens gloeide en je in plats van zijn vacht zag je nu zijn spieren, hij had zijn demonen vorm aangenomen en en Eva klapte blij in haar hande ntoe nze hem zag, mense ndie hem probeerde te benaderen vielen dood neer. 'ooh dit is leuk.' Zei ze met een meisjes stem.

Eva zei dat mensen dingen saai waren, maar dat demonen zeer veel gedult hadden vooral omtrint de geesten. Opeens klonk er een wolven huil en iedereen keek op. Ook Charles keek naar de deur toen Eva de huil beantwoorden een wolf met rode tekens en zonder vacht en alleen maar spieren. De wachters wilde het dier te lijf gaan, maar vielen dood om. Eva reageerde geamuseerd en Charles lachte voor hij haar naam noemde. “Sue!“ riep Charles luid en zijn stem klonk geamuseert. Hij wist niet waar dit schpsel vandaan kwam, maar Sue had hem tot nu toe niet in de steek gelaten!

Sue was druk bezig met haar training toen ze een luide wolvn huil hoorde, maar schonk er geen aandacht aan tot haar armband begon te trillen in de vorm van een hart slag. Sue dook naar beneden en de gangen door zou te lang duren dus koos ze een van de troonzaal ramen en schoot er eerst een ijsbal naar zodat het glas-in-lood meteen goed zou breken. Het geluid van versplinterd glas kletterde door de zaal heen. Doodsbange burgers die al tegen de verste muren waren gaan staan schrokken zich wezeloos. Sue opende haar vleugels weer en liet een waarschuwende brul horen. Ze snauwde luid en herkende Ager nauwelijks niet alleen doordat ze hem niet in zijn demonvorm kende, maar ook doordat de drugs haar geheugen opzij duwde. Sue schoot verschillende ijsballen op de wolf af en hielt hem bij de koning uit de buurt. Haar ijsblauwe ogen stonden hard en kil. Ze zou alles er toe aan zetten de koning te beschermen. Ze had een obsesieve liefde voor hem gekregen doordat hij haar anders aanraakte dan de andere mannen die met haar het bed wilde delen. Sue's half vorm was half wolf half draak. Haar uiterlijk was zodanig angst aanjagend dat de mensen bang voor haar waren. Sue landen halverwegen de troonzaal en keek uitdagend naar de wolf die voor haar stond. Ze had hem flink een paar keer getroffen, maar Sue had nog nooit tegen een demon gevochten en wist dus ook niet waar hun zwakheden lagen?

Ze hoorde Charles de naam van Sue noemen en trok har wenkbrauwen op, ze zag Ager de troonzaal afzoeken, Maar toen hij merkte dat het glas in lood naar benden viel ontweek hij die lenig en zag een dragon vulp die hij herkende, maar wat hij raar vodn was dat de vulp hem aanviel, hij ontweek de ballen maar sommige raakte hem. Hij vond het shifter niet eng nee hij had wel wat engers gezien. toen Sue halverwegen de troonzaal was keek ze uitdagend naar Ager die zijn kop liet hangen 'Sue...Wat doe je nou weer.' Zijn stem klonk dubbel, zijn mond had niet bewogen. Eva keek boos naar Sue en vloog snel in haar geesten gedaante naar Ager die haar meteen herkende en begon te kwispelen.

Ager liet zijn kop hangemn en vroeg haar met dubbele stem waarom ze dit deed. “Laat hem met rust Ager!“ gromde Sue dreigend en de armband rond haar pols flitste even op in het licht dat door het gebroken raam naar binnen viel. Ineens begon de wolf te kwispelen en Sue begreep niet waarom, maar was ook noet van plan om opzij te gaan.

Eva aaide hem Metaal en langzaam werd hij weer zijn oude wolf gedaante, hij zag er best wel schattig uit maar ook angst aanjagend. “Laat hem met rust Ager!“ gromde Sue dreigend, Ager gromde net zo dreigend, hij was eigenlijk nooit van plan geweest o mde koning iets aan te doen, hi jzag het rode armband en gromde 'Dus het was waar, ik had egdacht dat jij sterker was.' Zei hi jteleugesteld, Toen Eva haar stem niet had had ze Ager gebruikt om voor haar te praten. 'trouwens, ik hoef niet eens dicht bij hem te komen om hem te doden als ik dat wou.' Zei Ager en krulde zijn bovenlip op, Ager was een geesten doder en een demi demoon. Hij kon met gemak een geest zo erg martelen dat je het niet kon voorstellen.

Ager zei dat hij het niet nodig had om dichtbij de koning te komen als hij dat wilde en dat ie de koning niks had willen doen. Misschien sprak de wolf van Eva de waarheid, maar elke bedreiging ging zij tegen. Het stak haar echter wel dat Ager zei da hij dacht dat ze sterker was. Sue wile haar hoofd schudden en dacht na. Ager zou niks niet een andere keuze hebben als Sue door de drugs en diee helse pijnen die het deden als je de niet meer kreeg. Plus dat Sue nog heel erg naief was en daarom ook zeer invloedbaar. Sue bleef Agerr aan kijken. “Dat kun jij niet weten, iedereen wil hem doden dus lieg niet Ager!“ haar verwartheid had vele gevolgen gehad en steeds weer door het web van leugens waar de koning haar mee in de tang had waren ook schuldig.

Sue bleef Agerr aan kijken. “Dat kun jij niet weten, iedereen wil hem doden dus lieg niet Ager!“ Ager ontblote nzijn tanden tanden maar reageerde niet want hij was afgeleid. Eva voelde dat er iets mis was met haar lichaam, dit was niet goed, er gebeurde iets wat niet hoorde te gebeuren, haar hande nebgonnen op te lossen terug in de lichaam en ze keek verward anar haar wolf en toen naar Charles, wat gebeurde er met haar? Ze opende dit keer de ogen en voelde brandend pijn, ze wist dat er net nieuwe drug was bij gevoegd maar er was iets tusse ngemengd en Eva hield het dit keer niet uit e nschreeuwe uit van pijn, haar hale lichaam branden als gek, de tekens die op haar lichaam zaten begonnen rood licht af te geven, ze schreeuwde het uit, en het hielp gewoon niet, wat hadden ze er bij gedaan om een demon pijn te doen, het meost iets krachtigs zijn. toen Ager Eva's stem hoorde begon hij piepend rondjes te lopen, hij kon het niet verdragen om haar te horen pijn lijden.
-srr voor late post-

Ager liet enkel zijn tanden zien, maar reageerde verder niet tot een ijzing wkkende gegil door het kasteel galmde. Sue keek verward van Ager die piepend rondjes aan het lopen was naar de koning die alleen grijnsde. Sue begreep er niks van waarom was Eva zo aan het gillen? Ager werd door verschillende hunters in een te kleine kooi gestopt waarvan de tralies in gesmeerd waren met engelen tranen. Sue veranderde terug wn voelde hoe dkoning haar een kus op haar wang gaf en een arm om haar heen sloeg. Verward door zijn aanrakingen smolt ze weer. Sue knikttoen hij zei dat ze vanacht weer naar zijn kamer moest komen voor ze weg iep. Eva‘s gegil sloot gelukkig af toen zhaar kamer deur dicht deed en savonds pas bij de koning kwam in een sexy jurk waarvan haar schouders bloot waren.
(Zou je Charles even willen zijn!)