Training ends up worse

Lira trok veel op met Eva omdat zij haar dingen kon leren om een betere demoon te zijn en zich te weren tegen haar vader. Lira had nog steeds het goddelijke teken op haar buik die kwade invloeden zo goed als mogelijk afweerde. Ook waren ze een waarschuwing wanneer Lira honger kreeg. Lira was niet de aller makkelijkste tiener ooit nee ze had nogal eeen sterke wil. Maar ze was mooi op een duistere mysterieuze manier. Haar bloedrode ogen vielen extra op door haar bleke huid en zwarte haar. Lira zat op een rots in het midden van het meer te mediteren ze wachtte op eva tot ze verder zouden gaan met spreuken leren. Lira had nog steeds moeite met mensen juist te beoordelen daarom vertrouwde ze niet snel iemand. Met haar donkere korte jurkje met witte en rode accenten wachtte ze geduldig in de lotus houding. Ze mocht eva wel ze was leuker om mee te trainen dan haar vader omdat Eva makkelijker om te buigen was en minder lichamelijke training gaf....

Het was zomer en vreselijk heet, vandaag had Eva zelf een kort jurkje aan en haar schouders waren bloot, het liefst koos Eva voor blauw omdat andere kleuren nog al vloekte met haar haar behalve zwart maar ze wist zeker dat ze zou stikken in zwart door de hitte, daarom had ze ook er voor gekozen om the river te trainen met Lira dan ergens in de bossen, en trowuens Ager was op jacht dus waren de bossen sowieso onveilig, ook al wist Eva zeker dat hij haar en Lira niks zou aan doen, Met krachtige slagen sloegen haar zwarte vleugels door het lucht en Eva genoot va nhet koele wint die haar omringde hier boven in de lucht, ze was in een luchtstroom terecht gekomen dus hoefde ze neit zoveel te doen. Eva zag ira beneden zitten en vloog recht naar beneden, in haar hoofd kreeg ze een paar signalen op maar ze waren zwak, dus kon ze hun niet goed lezen, ze lande netjes op de grond, haar vleugels trok ze terug en keek naar Lira die in Lotus houding zat. 'Klaar om te oefenen?' vroeg ze, Eigenlijk was Eva misschien in de 100 met haar leeftijd maar van buiten zag ze er uit als een 18 jarige waar ze wel om blij was, want ze voelde zich ook als 18 en niet 100, ook al was 100 nog een jong leeftijd voor een demon.

Al snel hoode ze vleugelslagen en zag ze eva voor zich verschijnen Lira knikte alleen als antwoord en ze zette zich tegen de rots af waar ze op zat haar vleugels ontvouwde zich even tot ze recht voor Eva's neus landde. Ik ben altijd klaar Zei ze met een grijns. Lira had wel zin in wat actie ze vond eht maar stom om steeds in het wof gebied te moeten blijven omdat het volgens haar ouders te gevaarlijk werd om alleen rond te lopen. Ja lira had gehoord dat er een paar vrouwen verdwenen waren maar no big deal toch? Mensen verdwenen wel vaker dan alleen de dag van vandaag. Lira hed elukkig nog voldoende bloed gedronken dus die zon kon haar niet deren. Eva? Voel jij die vreemde energie ook? Vroeg Lira zachtjes ze wist niet wat er was maar iets voelde niet goed alsof er onrraad in de lucht hing.

Eva zag al snel Lira recht voor haar neus landen en glimlachte. Ik ben altijd klaar Zei ze met een grijns. Eva grijnsde maar bevroor toen ze het gebied afzocht, alles was nu veilig maar er was iets mis maar ze kon het niet duidelijk voelen. 'das mooi, je energie heb je straks hard nodig.' Zei ze glimlachend. Eva? Voel jij die vreemde energie ook? Vroeg Lira zachtjes en Eva keek onderzoekend naar Lira en knitke 'Ik voel verschillende dingen Lira, dat is mijn soort demon maar je hebt gelijk, het voelt niet goed.' Zei Eva zachtjes maar schudde toen haar hoofd 'kom op, laat is zien of je huiswerk hebt gedaan.' Zei ze en zette een sta pachter uit, ze had Lira haar boek gegeven over demonen zodat ze eerst alle demonen goed herkende.

'das mooi, je energie heb je straks hard nodig.' Zei ze glimlachend. Lira zuchtte. Daar vreesde ik al voor... Zei ze. Lira was niet echt iemand die zo van hard werken hield. Eva keek onderzoekend naar Lira en knitke 'Ik voel verschillende dingen Lira, dat is mijn soort demon maar je hebt gelijk, het voelt niet goed.' Zei Eva zachtjes maar schudde toen haar hoofd 'kom op, laat is zien of je huiswerk hebt gedaan.' Zei ze en zette een stap achteruit. Lira knikte en ze concentreerde zich op een lokalizerings sreuk. die spreuk had ze geleerd het stuurde een vuurbal de lucht in een soort van hulpsignaal eigenlijk. Lira grijnsde tevreden. Zo goed? Vroeg ze haast verveeld.

Lira zuchtte. Daar vreesde ik al voor... Zei ze, Eva grinnikte en keek toe heoe Lira een vuurbal de lucht in schoot, ze trok verbaast haar wenkbrauwen op Lira grijnsde tevreden. Zo goed? Vroeg ze haast verveeld. Eva keek naar de lucht 'Zeg alsjeblieft niet dat je uit een heel bladzijde spreuken zo een stom spreuk hebt geleerd? Nouja goed, het is geen stom spreuk maar een beetje onhandig en veel te simpel.' Zei Eva zuchtend, en keek nog is naar de lucht 'Vandaag ga ik je eens leren om met doden te kunnen praten en misschien wel meer...' Zei ze geheimzinnig, Om haar heen zag ze lichte schimmen zien die een demon van ahar leeftijd niet snel zal herkennen, ze zal haar ook leren om de boze geesten er uit halen. Eva keek even rond en zag ee nsteen zitten in lotus houding, ga maar tegen ove rmij zitten en dan zullen wij beginnen. ' Zei ze kalm en wachte tot Lira in actie zou komen.

Eva keek naar de lucht 'Zeg alsjeblieft niet dat je uit een heel bladzijde spreuken zo een stom spreuk hebt geleerd? Nouja goed, het is geen stom spreuk maar een beetje onhandig en veel te simpel.' Zei Eva zuchtend, en keek nog is naar de lucht. Lira keek haar even aan met een wtf gezicht.Moes ik de hééle bladzijde leren? Ik dacht alleen de eerste spreuk. Zei ze schouderophalend. Lira was niet echt een huiswerk tpe. 'Vandaag ga ik je eens leren om met doden te kunnen praten en misschien wel meer...' Zei ze geheimzinnig, Lira zuchtte. ze hield niet van praten met geesten daar had ze slechte ervaringen mee. Eva keek even rond en zag ee nsteen zitten in lotus houding, ga maar tegen ove rmij zitten en dan zullen wij beginnen. ' Zei ze kalm en wachte tot Lira in actie zou komen. Lira ging voor haar zitten met een verveeld gezicht ze beet op haar lip. bwèkes les wat was dat toch iets vervelends.....

.Moes ik de hééle bladzijde leren? Ik dacht alleen de eerste spreuk. Zei ze schouderophalend Eva schudde haar hoofd 'je mocht een spreuk kiezen uit het bladzijde.' Zei ze rustig. Lira ging voor haar zitten en ze wist dat dit een saai les voor haar was en ze hield ook niet echt van om met geesten te contacteren 'Lira je kan het wel saai en on interessant vinden maar dit is jou specialiteit, ik heb tusse nde ergste bandieten van geesten gewoond mijn eerste levens jaren, toen ik hier hee nkwam, was ik geschrokken door een half verteerd konijn dat op mij afkroop.' Zei ze rustig en keek de bos eens rond 'Hier vraag vriendelijk een geest of hij met ons contact wil leggen dan zal ik je vertellen hoe je ziet of hij goed is of slecht.' Zei ze rustig en ze kreeg een naar gevoel bij dit en keek nog is rond, ee ngoede geest wou naar hun toe met een belangerijk bericht dat kon ze gewoon voelen!

Eva schudde haar hoofd 'je mocht een spreuk kiezen uit het bladzijde.' Zei ze rustig. Ahja dat wist ze wel ze had gewoon iets willekeurigs genomen die gedachten liet haar even grinniken. 'Lira je kan het wel saai en on interessant vinden maar dit is jou specialiteit, ik heb tusse nde ergste bandieten van geesten gewoond mijn eerste levens jaren, toen ik hier hee nkwam, was ik geschrokken door een half verteerd konijn dat op mij afkroop.' Zei ze rustig en keek de bos eens rond 'Hier vraag vriendelijk een geest of hij met ons contact wil leggen dan zal ik je vertellen hoe je ziet of hij goed is of slecht.' Zei ze rustig. Lira haalde haar schouders op en ze keek even rond al gauw zag ze een geest van een klein meisje dat zich verschool achter een boom. Jij! Kom hier Zei ze met een blik die al aan het afdwalen was. Lira haar concentratie vermogen was niet echt goed te noemen ze was snel afgeleid en het liefste zei ze ook niet veel. Ze zag dingen anders dan andere haar kijk op dingen lag soms mijlenver van die van andere af. Lira voelde die vreemde energie weer...

Jij! Kom hier Zei ze met een blik die al aan het afdwalen was. Eva zuchten en keek naar het meisje en glimlachte vriendelijk 'Wat versta je niet onder vriendelijk en zeker tegen over een kind, geloof me geeste nkunne nveel erger zijn dan je denkt, nog veel erger dan Charlie of Satan.' Ze kreeg de geest die net met haar wilde praten, maar het contact was slecht 'VLu...Gevaar....' kon ze alleen verstaan maar dat was al genoeg want na die woorden sprongen er een stel blood hunters uit de struiken, het waren speciaal getrainde soort, en ze waren beschermd, Eva gromde diep 'ver....' Zei ze boos en nam haar shifter gedaante, maar ze voelde een pijl haar vleugel raken, het deed vreselijk pijn en alles draaide voor haar ogen, het pijl was met gif ingesmeerd die haar demoon tegen hield. 'Lira...Vlucht.' Zei ze zachtjes en zond het ook naar haar gedachten, het belangerijkst was was dat het meisje veilig was en niet zij, haar taak was het om Lira te beschermen.

Eva zuchten en keek naar het meisje en glimlachte vriendelijk 'Wat versta je niet onder vriendelijk en zeker tegen over een kind, geloof me geeste nkunne nveel erger zijn dan je denkt, nog veel erger dan Charlie of Satan.' Lira haalde har schouders op. Ik heb toch niet lopen schelden? Dus technisch gezien was ik vriendelijk...voor mijn doen in ieder geval. 'VLu...Gevaar....' Die woorden trokken Lira's aandacht wel want na die woorden sprongen er een stel blood hunters uit de struiken, het waren speciaal getrainde soort, en ze waren beschermd, Eva gromde diep 'ver....' Zei ze boos en nam haar shifter gedaante, Maar ze werd geraakt door een pijl Lira keek ernaar met opengesprede ogen. Ze was verlamt van angst. Als die kerels eva zo makkelijk neer kregen wat kon zij dan doen?! 'Lira...Vlucht.' Zei ze zachtjes en zond het ook naar haar gedachten, Lira schrok er van wakker en ze sprong recht ze ontvouwde haar vleugels en ondersteunde eva. Ze kon haar niet achterlaten. Had ze nu maar beter haar spreuken gestudeerd dan was ze nu niet zo nutteloos. Lira wilde opstijgen een hand stevig om Eva's pols toen een hunter haar vancchater beet greep en een spuit in haar arm drukte. Lira spartelde tegen maar ze zag al gauw allemaal vlekjes en sterretjes voor ze haar bewustzijn verloor. Eva hadden ze in een kooi gepropt en Lira werd vastgebonden en vanachter op een paard gelegd. De mannen wisten wie eva was en daarom gingen ze eerst naar het paleis voor informatie.....

Lira haalde har schouders op. Ik heb toch niet lopen schelden? Dus technisch gezien was ik vriendelijk...voor mijn doen in ieder geval. Eva grinnikte 'Heb je ooit van alsjeblieft gehoort?' Zei ze grijnzend.
Lira moest zelf vluchten en niet haar proberen mee te nemen, nee Lira had haar pols gepakt en Eva trekte haar pols terug maar het was te laat, 1 van de mannen had lira te pakken en zette haar spuit in haar arm met een vloeistof. Eva gebruikte ee nspreuk en de hunters konden haar een lange tijd niet pakken omdat haar huid vergiftigt was dus als je het aanraakte zou je huid worden opgevreten. Maar als snel was de spreuk uitgewerkt omdat Eva te moe werd, normaal kon ze dit dagen aan houden, maar door het pijn die door haar lichaam gierde en het verdovingsmiddel deed het haar niet goed. Uiteindelijk verloor ze de strijd in haar en viel flauw, de mannen gingen snel te werk, ze stopte haar in een kooi en reden naar het kasteel ondertusen was Eva soms even wakker geweest maar niet lang een paar seconden. Ondertussen waren ze al aan gekomen bij het kasteel en de wachters wachten tot de koning een bevel zou geven.

Sue was echt erger dan hij op het eerste moment dat hij haar en de cel had gezien. Vanuit kamer 10 liep hij naar de troonzaal waar de twee gevangen shifters naar toe gebracht waren. Ze konden erg goed van pas komen en natuurlijk zou hij hen ook de verslavende drug toe laten dienen. Het kind zag er anders uit dan de blauw harige demon. Charles liep naar hen toe en glimlachte vriendelijk. “Zeg eens wie is dit kleine schaap?“ vroeg Charles vriendelijk, maar zijn ogen stonde hongerig naar de info die hij mogelijk nu te horen zou krijgen. Verschillende hunters grinnikte bij zijn woorden en ook hij kon het niet laten ven te glimlachen. Toch stierf het gegrinnik weg door een simpel handgebaar. Charles wachten geduldig ook al was dat niet een van zijeste kwaliteiten.

Lira werd onderweg wakker ze zat vastgebonden op een paard en ze zag de hunters kijken. Ze was bang heel erg bang maar van haar vader had ze geleerd geen angst te tonen. Ook zag ze Eva in een kooi zitten. Waar brachten ze hen heen? Wat was er in godsnaam gaande? was dit ook gebeurd met de vermistte vrouwen? Al gouw kwam het paleis in zicht en werden ze naar een grote zaal gevoerd. Daar kwam een oude man op hen af ze voelde de duisternis die zich om hem omringde. Zijn vriendelijke woorden waren een leugen. Ze staarde hem een tijdje aan voor Lira haar rug rechtte en ze keek hem aan. Hunters grinnikte tot hij hen met een simpel handgebaar het zwijgen op legde. Ze gromde lichtjes toen hij haar schaamp noemde. De naam is Lira, Lira Moonus! Gromde ze waardoor haar tanden licht ontbloote maar haar scherpere hoektanden nog niet zichtbaar waren. Mischien kende hij haar naam ze was nogal bekend gewordn onder de bloodhunters doordat zij degene was die charlie hood weer tot leven had gewekt op 5 jarige leeftijd. Ze was toen al best machtig en zeker ook heel naïf... Lira keek naar Eva. Ze mochten dit niet vertrouwen dit was heel erg foute boel. Lira kon maar aan 1 ding denken. Wat zou haar vader in deze situatie doen?

Eva was blijkbaar terugverandert toen ed pijl uit haar vleugel was getrokken, ze voelde het pijn nu niet meer zo erg als in haar schifter vorm, De bloodhunters brachten hu nin ee ngrote zaaal en Eva keek eens rond, er stond een troon en ze waren in een paleis, was dit het troonzaal? Toen zag Eva de koning binnenkomen en hield zich in om niet te grommen, de man was best oud en je kon het duistere energie om hem heen voelen en Eva vond het maar niks dat hij op Lira afging. “Zeg eens wie is dit kleine schaap?“ vroeg de man en Eva keek naar Lira 'Niet te veel zeggen.' stuurde ze in haar gedachten naar Lira. De mannen om hun heen grinnikte mar door het gebaar van de koning waren ze meteen stil. De naam is Lira, Lira Moonus! Gromde ze waardoor haar tanden licht ontbloote. Eva keek naar de man, ze las al zijn geheugens en informaties die ze goed kon gebruiken voor later, maar ze hielt zich stil.

Toen hij haar naam hoorde verscheen er een valse glimlach op zijn lippen, maar die verdween al snel weer achte een vriendelijke glimlach. “Ik moet je nog bedanken Lira voor het terug brengenv
van een van mijn beste mannen. Je vader zal er wel niet zo blij mee zijn gewest, maar nu hebben we betere aarte in onze handen.“ lachte Charles en liep om Lira heen. Sue was knapper danira, mar verder was ze ook een prachtig meisje om te zien. Misschien als ze gebroken was zou Lira een prima bedmaatje kunnen zijn? “Charlie zal vast ook in zijn nopjes zijn als hij hoort dat je onder ons bent, Lira. Hij heeft het vaak over jouw gehad net als over Eva.“ zei Charles en keek van Lira nu naar Eva. “Breng ze naar de kerker en vergeet niet hen op tind het middel toe te dienen.. Ik wil niet hetzelfde gerotzooi hebben met hun twee als daar straks met Sue!“ zijn woorden klonken dreigend en met het middel bedoelde Charles de verslavende drug die Sue ook binnen kreeg. “Jij zoek Charlie ik wil hem spreken.“ Charles wees een va de hunters aan die zijn handen vrij had en die knikte voor hij weg liep. Charles wachten tot de andere vertrokken enging toen op zijn troon zitten en dacht na over hoe hij Sue zou kunnen breken.
(Anna reageer jij dadelij nog even in het andere topic?)

Ze zag de valse grijns wel die snel weer verscholen werd onder die vriendelijke glimlach. Lira wendde haar blik af toen hij haar bedankte voor het terug brengen van Charlie. Die fout zou haar altijd blijven achtervolgen. Toen hij ook nog eens over haar vader begon spanden haar spieren zich nog harder op. Er zat meer kracht in dit tengere bleke meisje dan je zou verwachten. En toen ze hoorde dat hij Sue ook had werd ze pas helemaal razend. Toen de wachters even afgeleid waren door Charles bevelen zag lira haar kans mooi ze onvouwde haar vleugels niet gestoord door haar handen die vastgebonden waren op haar rug. Ja lira had het temperament van haar beide ouders en mischien was het niet echt slim maar toch ging ze op charles af haar scherpe hoektanden nu ontbloot doelend op zijn dood maar ze werd snel gegrepen door een wachter die weer een spuit in haar arm ramde. Lira keek de koning alleen maar met een haatvolle blik aan. Ze was niet volledig menselijk ze had veel trekjes van haar vader. We krijgen u nog wel Zei ze terwijl haar lichaam slapper werd.

Toe ned koning Lira's naam horode grijnsde hij maar glimlachte al snel vriendelijk, ze werd hier zo misselijk van. “Ik moet je nog bedanken Lira voor het terug brengen van een van mijn beste mannen. Je vader zal er wel niet zo blij mee zijn gewest, maar nu hebben we betere aarte in onze handen.“ lachte Charles en liep om Lira heen. Eva beet op haar lip zodat ze niet ging praten want er kon van alles uit haar mond vloeien en dat zou er niet beter op maken, Lira was niet meer zo sterk als vroeger, nee ze werd beschermd waardoor de helft van haar kracht, het sterkste gedeelte beter gezegd. verborgen lag en tot de engelen teken weg was, Eva had gelezen dat een demon het best zou kunnen verwijderen maar dan moest je eerst een toestemming hebbe nvan de engel die het er op heeft gezet. “Charlie zal vast ook in zijn nopjes zijn als hij hoort dat je onder ons bent, Lira. Hij heeft het vaak over jouw gehad net als over Eva.“ zei Charles en keek van Lira nu naar Eva. “Breng ze naar de kerker en vergeet niet hen op tind het middel toe te dienen.. Ik wil niet hetzelfde gerotzooi hebben met hun twee als daar straks met Sue!“ zijn woorden klonken dreigend De naam van Sue deed belletjes rinkelen in Eva's hoofd, dus daar was het meid gebleven! Maar over die middel, dat was niet goed, Lira mocht het niet krijgen en zij ook niet! ze zouden er verslaafd aan raken. Eva zag van uit haar ooghoek de vleugels van Lira en dan ze richting charles liep en haar hoektanden ontblote, Maar een bewaker ramde een spuit in haar arm, We krijgen u nog wel Zei ze terwijl haar lichaam slapper werd. Eva keek naar de koning en volgde zijn gedachten 'Dit zal U niet goed doen.' Haar stem was met duisternis gevuld en haar ogen werden rood, haar lippen bewogen terwijl ze de koning vervloekte, het was ee nsimpele vloek zodat hij door nachtmerries achtervolgd werd want op een sterker vloek had ze neit genoeg kracht door de verdoving die ze eerder had gehad, toen werd ze aan haar armen vastgepakt werd en afgevoerd, Ze bewoog met haar armen 'Ik kan best zelf lopen.' Siste ze dreigend e nde wachters lieten haar meteen los, je wist nooit wat je kon verwachten. Ze liep door met stevige passen, Eva liet zich niet zo snel pakken, ze liep achter Lira aan die gedragen werd en zag een apar cellen, het zag er niet echt prettig uit en alle herineringen kwamen naar boven over Jace en ze begon lichtjes te trillen, aan het einde van de gang zag ze 2 cellen, Lira werd in één cel gegooid en Eva in die tegenover die van Lira, Eva gromde naar de bewakers en keek toe hoe de bewakers naar binnen kwamen, alle 1 bewaker had een spuit in zijn hand en Eva ontblote haar tanden, de kleine demon tanden waren zichtbaar, ze waren niet te lang zodat je de aders kon raken maar ze waren scherp genoeg om de huid van een olifant te kunnen scheuren. De bewakers dreven haar in een hoek en spoten het middel naar binnen, Eva voelde haar branden, het was een fijn gevoel en ze voelde haar shifter rustig door worden, nee ze mocht zich niet overgeven aan de drug.

Lira werd wakker op een stro bed in een donkere kamer ze paniekeerde lichtjes en ze veerde op. Waar was ze wat gebeurde er?! Door de paniek wilde haar sterkere demoon kracht optreden maar die werd verzegeld door het blauwe teken op haar buik dat begon te branden en ze kromp even ineen. Ze zat in een kooi! Ze zat verdomme in een kooi! Was dit de arena waar haar moeder en vader over verteld hadden? Lira zag eva tegen over zich zitten en Lira ging tegen de tralies staan haar ogen groot van angst. Eva waar zijn we?! Wat gaan ze met ons doen? Vroeg ze angstig. Lira werd echt gek als ze niet vrij was. Ze wist niet wat ze met hen gingen doen maar ze wist wel dat het niet goed was helemaal niet goed. ze zag een bord met dampend eten staan op een wankel tafeltje in haar cel het zag er goed uit en zo rook het ook Lira keek er hongerig naar maar ze wist dat ze beter niet kon eten.

Eva was al snel wakker, haar bloed deed zijn werk, demonen bloed was zwart en dik maar kon ook heel goed tegen gif. Ze ging in Lotus houding zitten en sloot haar ogen, en concentreerde zich op de gedachten van de bewakers, ze kon ze neit goed volgen maar sommige dingen kon ze wel goed snappen, ze opende haar ogen weer toen er eten in haar cel werd geschoven, Eva keek naar het eten, het rook lekker maar ze wist dat ze hier niks mocht eten anders had ze een probleem. Daarna richte ze haar blik op Lira die blijkbaar wakker was en om zich heen keek en toen voor het tralies ging staan, ze kreeg medelijden met haar. Eva waar zijn we?! Wat gaan ze met ons doen? Vroeg ze angstig. Eva keek haar kalm aan, of tenminste ze probeerde kalm te lijken. 'We zijn in de cellen van het paleis, dit is niet hetzelfde als wat jou ouders je hebbben verteld.' Legde ze rustig aan en op de volgende vraag dacht ze even aan 'ze weten het nog niet, de koning wil ons voor zijn zaken gebruiken maar ik denk neit dat het lukt.' ze keek toe hoe Lira naar het eten liep 'Ik zou het niet nemen, het zit vol drugs, kan ik in hun gedachte nhoren.' De bewakers werden stil en ze grinnikte.

Lira wilde hem aanvallen, maar werd snel in haar kraag gevat en ingespoten. Eva sommeerde een spreuk, maar hij had al zins hij koning was nooit echt fijn gedroomt. Toen Charlie eindelijk binnen kwam leek deze zich te ergeren, want Charles liet hem alleen vaak komen als er weer problemen waren die Charlie dan recht moest breien! “Ah Charlie daar ben je eindelijk!“ zei Charles en stond o van zij troon en liep naar Charlie toe. ‘U had me ontboden?‘ vroeg Charlie en verwenste stilletjes de dag dat Lira hem weer tot leven had gebracht. “Ja mijn beste ik heb een nieuwtje voor je die jouw vast heel blij zal maken.“ zei Charles en grijnde vals, maar Charlie keek hem vragend aan en Charles wenkte hem om mee te komen. Normaal kwam Charles eigenlijk nooit bi de kerkers , maar nu was het even anders en ze liepen samen door de gangen tot Charles de wachters hoorde grinniken en scchraapte zijn keel. de hunters keken geschrokken om en Charles wees vriendelijk glimlachend richti g Lira. “Wel ben je e vreden of niet?“ zei Charles met een vrlijke twinkeling in zijn ogen.

Eva keek haar kalm aan, of tenminste ze probeerde kalm te lijken. 'We zijn in de cellen van het paleis, dit is niet hetzelfde als wat jou ouders je hebbben verteld.' Legde ze rustig aan. Lira knikte was dat nu goed of slecht nieuws? en op de volgende vraag dacht ze even aan 'ze weten het nog niet, de koning wil ons voor zijn zaken gebruiken maar ik denk neit dat het lukt.' ze keek toe hoe Lira naar het eten liep 'Ik zou het niet nemen, het zit vol drugs, kan ik in hun gedachte nhoren.' De bewakers werden stil en ze grinnikte. Lira knikte en ze ging in een hoekje zitten tot ze voetstappen hoorde. Ze zag de koning en charlie. Ze stond op en ging dichter naar de tralies toe haar ogen glansde van woede. "jiji!" Zei ze kwaad haar ogen op charlie gericht. En daarna keek ze op diezelfde manier naar de koning haar demoon kant die verzegeld was wilde weer opdringen maar werd tegengehouden door de verdoving en het goddelijke zegel op haar buik. Wacht maar tot Dregoe en Robin hiervan horen, mijn vader laat niets van jullie schoften heel! Dreigde ze.

Lira kwam naar voren en riep vol woede naar Charlie die begon te lachen. ‘Zo zien we elkaar weer kleine en wat je vader betreft die zal het nog zwaar krijgen! Dregoe enRobin zullen vallenlet op mijn woorden Lira!‘ zei Charlie vrolijk. Charles grijnsde op zijn beurd. “Als zij zich verzetten zullen we gewoonweg dreigen jullie te vrminken en als dat niet werkt we jullie voor hun ogenveroorden.“ zei Charles grijnzend en liet Charlie allen achter biLira, Eva en de wachters. Zelf moest hij nog zaken afhanddlen wat zijn leger betreft en niet te vergeten Sue zien te breken.

Eva zat rustig op haar plaats tot ze voetstappen hoorde, ze opende haar ogen en zag als eerste een geest in een lichaam maar toe nze nog is keek zag ze Charlie met Charles bij Lira staan, ze stond op en liep naar de tralie. "jiji!" Zei ze kwaad En Eva hield Charlie in de gaten. Wacht maar tot Dregoe en Robin hiervan horen, mijn vader laat niets van jullie schoften heel! Dreigde ze.Maar charlie lachte alleen maar. ‘Zo zien we elkaar weer kleine en wat je vader betreft die zal het nog zwaar krijgen! Dregoe enRobin zullen vallenlet op mijn woorden Lira!‘ zei Charlie vrolijk. Eva keek hem kwaad aan en awchte tot Charles weg was 'Ik had meteen je geest er uit moeten rukken en hem aan Ager moeten voeren, dan hadden we hier tenminste 1 rat minder.' Zei ze kwaad, haar ogen spuwde vuur.

Charles verveelde zich aan zienlijk met het gepeupel dat voor de zoveelste keer kwam klagen. Dit was het enige buiten het papierwerk wat zo stront vervelend was. Gelukkiig kon Sue hem s‘avons op vrolijken. Het was echt iets waar hij ontzettend zich op verheugde na een dag als deze!
Charlie grinnikte bij Eva‘s uitbarsting en hij grijnsde vals. ‘Had dat toen dan gedaan, maar nu moet je niet gaan zeuren liefje. Je vader is al pist genoeg als het weer eens om jouw gaat. Je mag dan een demon zijn, maar hij geeft zelf toe dat je een mislukkeling bent!‘ zijn woorden waren hard en kil, maar hij ws niet hier om met Eva te gaan bekvechten. ‘Kijk Lira wij zullen nog veel plezier beleven, maar dat zou nog even moeten wachten er ligt namelijk nog een plan klaar voor de WOF en de BFP waar ik me nu nog mee bezig houd. Maar niet getreurt liefje je zult snel weer van me horen.‘ Charlie grijnsde vals en draaide zich om. Hij wilde eigenlijk al meteen met Lira beginnen, maar de taak die hem te wachten lag was even belangrijker.