Big problems

'Ik ben niet van plan om hem het woord te laten doen, Dat zou niet goed zijn.' mompelde ze, hIj grinnikte, die Sue toch, zo kopig was ze ook toen ze hier binnen kwam, hij voelde dat ze weer terug veranderde in haar mens en was daar eigenlijk wel blij om, hi jvodn het toch prettiger om naast een mens te zitten dan naast een shifter, hij had veel tegen shifters maar met die haat was hij opgegroeit en kon eigenlijk niks aan doen, was altijd zijn exuce geweest maar zijn raadgevers wisten naturlijk wel beter, maar goedh ijhad er gee nzin om over na te denken. 'Hij zal het nog wel niet snappen heb ik het vermoeden. Vast omdat hij vrijheid is gewent en dat nu moet delen...' Haar stem klonk zacht zodat hi jhet alleen kon horen 'Tja aan zo iets moet je wennen.' Zei hij alleen maar, Charles was nooit van plan om ee nvrouw te nemen, misschien om volgeling te krijgen maar verder vond hij vrijheid veel leuker, hoefde hij steeds het gezeur niet te horen dat hij met elke vrouw iets had.

Sue vond dat hij haar beter begreep dan haar eigen shift, maar dat wilde ze nog niet hard op toe geven. Ze legde haar hoofd tegen zijn blote borst en genoot van zijn aanwezigheid, zijn warmte die in haar door vloeide. Ze wist niet wat de dag nog zou brengen, maar ze wist wel dat elk moment dat ze niet bij hem was ze ruziede met haar draak die zich steeds vaker aan haar opdrong n ze wilde daar niets van horen en deed dan dingen die haar van haar shift afleiden zou! 'Zulke dingen zijn nu eenmaal niet te veranderen als ze gebeuren gebeurd het gewoon. Er zijn natuurlijk altrijd dingen die niet te snappen vallen of op te lossen zijn... Al snap ik hem nu echt niet.' zei Sue en ze had het over haar draak maar hopelijk snapte hij dat anders zou ze zich verontschuldigen.

( Flut!)

Het was een tijdje stil geweest en toen zei Sue: 'Zulke dingen zijn nu eenmaal niet te veranderen als ze gebeuren gebeurd het gewoon. Er zijn natuurlijk altrijd dingen die niet te snappen vallen of op te lossen zijn... Al snap ik hem nu echt niet.' zei Sue, hij moest even nadenken waar ze het over had maar uiteindelijk knikte hij, arme arme meid zo ee nander goed haritg koning zeggen maar Charles vond het van binnen niet erg, hij had veel gelezen over haar draak en wist dat ie hee lgevaarlijk kon zijn dus was hij stiekem blij dat hij nog niet heeft overgenomen door de drugs. 'Geef hem gewon tijd.' Zei hij kalm.

Zijn woorden gaven haar troost ook al bedoelde hij het niet zo. Sue zei even niks meer. Ze wilde alles op een rijtjr zetten en problemen te vegeten. Natuurlijk wist ze niet of sommigedingen toch meer waarheid waren. Net als die harde blik waar hij haar mee aan gekeken had voor Sue zich terug veranderden. Toch zag ze zulke gevaarrlijke dingen niet door haar liefdes obsessie voor de koning. Sue keek hem aan ze was niet langer bang mr alleen nog vreezelijk in de war! Ze zag dat hij anders nog keek, maar ze kon zijn blik niet lezebn en Sue wreef met haar hand langs zijn kaak hopelijk om bem op andere gedachten te brec?

Het was stil hee lstil en hij hoorde de vogels die wakker worden en beginnen te fluiten, hij stond nooit stil bij gestaan. Hij bleef naar Sue kijken, hij meost toch op een of ander manier een manier vinden om haar draak onder zijn controle te krijgen, hij moet vast wel een zwakke plek zijn maar wat voor plek? Hoe kon hij eigenlijk er achter komen welke zwakke plek hij had? Charles wist het niet en zag Sue naar hem kijken, hij glimlachte en kuste haar voorhofod en stond op 'ik ga eens weer naar binnen.' Zei hij en liep naar binnen.

De koning was in gedachten tot hij haar zag kijken. Hij kuste haar voorhoofd en stond op. Sue hoorde hem zeggen dat ie weer naar binnen ging. In tegenstelling tot hem had Sue zich nog nie aan gekleed hoewel hij alleen een broek aan had, maar in haar shift‘s had Sue ook eigenlijk geen kledi nodig. Een beetje geneerde zij zich toch en stond op om ook haar kamer binnen te gaan en deed de deur achter ich dicht. “Het zal vandaag wel goed weer worden.“ murmelde Sue voor ze zich aan kleden met een jurk dievan voren een rits had inplaatst va achter. Sue keek toe hoe de koning zich aan kleden en snapte niet dat hij zelf geen lieve vrouw had? Maar dat ging zhem echt niet vragen dat waren zijn zaken niet d hare!

Hij deed snel zijn shirt aan en zette zijn kroon op zijn hoofd, hij zag Sue ook naar binnen komen en zich aankleden en grijnsde naar haar, e was vandaag niet echt in stemming na dit gesprek leek het. “Het zal vandaag wel goed weer worden.“ HIj knikte 'Dat zou fijn zijn.' Zei hij alleen maar en opende de deur naar de gang en keek naar Sue 'Kom je mee, dan zal ik je de eetzaal laten zien.' Zei hij glimlachend en wachte op haar.

De koning hoopte dat het goed weer zou worden, ze had hem wel zien kijken. Maar ze zat nog een beetje in een dip door wat ze hem verelde, maar hij leek haar te begrijpen, want hij deed alles zo rustig, zo aardig, zo anders dan de meeste menzen bij haar hadden.. Toen de koning vroeg of ze mee ging zodat ze ook wist waar de eetzaal was vrolijkte dat haar weer wat op en knikte Sue met een flauwe glimlach en liep naar hem toe. Ze wist nog niet wat ze meer kon zeggen, want ze wilde hetzellf eerst verwerken.

Hij zag dat ze het meteen ene goed plan vond en liep met hem mee, Toen ze naar buite nkwam liet hij de deur dichtvallen en liep kalm door de gangen, het leek net dolhof en zelfs neit alle wachters wisten de weg te vinden, alleen de koning en de belangerijke mensen binnen het kasteel wiste nwaar ze heen moesten voor bepaalde dingen, het was ook neit makkelijk om alle gangen te onthouden, sinds hij kind was moest hij de gangen uit zijn hoofd leren kennen en dan had hij het nog niet over de geheime gangen... Ze liepen een tijdje door de gangen en kwamen uit eidnelijk bij een deur te staan, hij opende die en de geuren kwamen hun tegen moet, er stond een lange tafels met stoelen en 1 grote stoel die voor hem bestemd was.

Sue liep met hem mee en probeerde de gangen te onthouden zodat ze hier eens kon komen zonder dat ze verdwaalde in het doolhof van gangen die hier heen en weer slingerde? Toen ze bij de deur stil stonden opende de koning de deur en erschillende geuren kwamen hun te gemoed. Sue nam de geuren in zich op en keek naar de lange tafels die er stonden met verschillende stoelen buiten de grootste die was natuurlijk voor hem bedoelt. Sue keek rond en zag verschillende wandtapijten die verschillende soorten stil leven moest uitbeelden. Sue keek verder en zag hier en daar wat wachters die hun ontbijt op aten. Sommige keken hen aan en Sue voelde zich meteen ongemakkelijk, maar in de nabijheid van de koning konden ze nisk zeggen anders zouden ze misschien vragen wat zij hier kwam doen? Stilletjes volgde ze hem en nam een stoel naast die van de koning en bleef nog even rond kijken. Het was best een grote ruimte!

Somige hunters keken hun even aan mar gingen toen weeer verder met hun eten, hij begeleide haar naar zijn stoel, Hij liet haar naast hem zitten en hij liet een paar bediendes wat eten komen brengen, het zag er heerlijk uit en hij hief zijn beker omhoog 'Op jou jonge schoonheid.' Zei hij tegen haar en nam een slok van zijn water.

De koning liet wat te eten komen en hief zijn beker. Zijn woorden waren vleiend en Sue glimlachte speels. Zijn manier van doen tegen haar had zo‘n vreemd effect op Sue dat ze het anders was gaan zien door de drugs. De andere waren gewoon jaloers dacht ze, maar zijn ware bedoelingen waren helemaal net vriendelijk, helemaal niet zo rooskleurig als dat Sue het zag. Sue zei en deed nu dingen die ze bij gewone en goede vrenden zou zeggen en doen. Ze pakte haar beker en hief die naar hem op. “Moge u nog lang leven.“ zei ze voor Sue een slok waterr dronk. Het eten was weer net zo lekker als anders.

Hij zag adt dewoorden haar vleide en glimlachte alleen maar terwijl hij aan zijn eten begon, het was best wel lekken en hij was niks anders eigenlijk gewend dan lekker eten maar dat zou je niet zeggen door zijn, hij zag dat Sue haar bker hief “Moge u nog lang leven.“ zei ze en Hij glimlachte 'Ik hoop inderdaad dat ik lang zal moge leven.' Zei hij kalm en glimlachte naar haar.

Hij hoopte dat ie nog lang mocht leven en zijn glimlach was zo vriendelijk. Sue merkte dat er iets was dat zich in haar roerde, maar ze dacht dat het haar draak was. De laatste dagen had Sue wat toe genomen ondanks haad trainingen voelde ze dat haar buik zich opspande. Al was het nog niet te zien nog te voelen, maar door de bijwerkingen van de drugs bleven alle zwangerschapshormonen weg. Sue werd niet misselijk, of zulke dingen nog meer. Wel had ze sterke stemmingswisselingen vooral als ze boos of verdrietig wa kwamen die emoties sterk door. Sue was ook eerder moe, maar dat kon iemand bij lang durig gebruik van de drugs ook krijgen, us zo vreemd en opvallend was dat niet! Toen Sue klaar was met eten veegde ze haar mond schoon en boog zich naar hem toe. Gaf de koning een kus op zijn wang en stond daarna op om de eetzaal te verlaten. Ze zou de bied van het kasteel eens bezoeken, Sue had zin om wat te gaan lezen.

Hij at langzaam alles op en dacht aan de laatste paar dagen, Sue was neit meer zo actief e nze werd best wel snel moe, misschien moest hij wat minder drugs geven en allee ndie voor haar shifter en niet die andere, nee maar straks zou ze weer helder worden, hij zou gewoon niet meer zoveel met haar doen, hi jhad genoeg andere vrouwen. toen ze klaar was veegde ze haar mond af en boog zich naar hem toe en gaf hem ee nkus hij keek na hoe ze weg liep en zag dat de raadgevers sne lnaast hem kwamen zitten, fijn had je hun alweer.

De bied van het kasteel was groot hheel erg groot! Sue liep de rijen af en zocht tot een van de boek titels haar wel aan sprak. Ze pakte het boek en ging in een van de leesnissen zitten met het boek in haar handen begon Sue te lezen. Het was best eeninteresant boek, want het gingook een gedeelte over het kasteel met geheimen gangen. Na een klein uurtje had ze het boel uit zetten hem terug en pakte een gedochtenbundel voor ze verder ging met lezen tot ze voetstappen haar kant op kwamen.

Na het eten was hij ngo wat dinge naan het bespreken met zijn raadgevers en vroeg daarna aan de wachters waar sue was, Bij de koniklijke bieb en hij liep daar rustig heen, het eten was lekker en hij voelde zich weer fit. Bij de deur opende hij die en zag Sue bijna meteen en liep er kalm er heen, hij ging achter Sue staan 'wat lees je?' vroeg hij rustig en las paar regels.

De koning kwam achter haar staan en vroeg wat ze las. Sue keek op. “Een stel gedichten. Sommige zijn
mooi, maar er zijn der ook bij waar je geen touw aan vast kunt knopen.“ zei ze en keek hem aan.

flut!

“Een stel gedichten. Sommige zijn
mooi, maar er zijn der ook bij waar je geen touw aan vast kunt knopen.“ zei ze en keek hem aan. hi jging naast haar zitten en bekeek het gedicht 'Sommige moet je een paar keer goed lezen voor je ze goed begrijpt, het is vaak zo als je ze goed en rustig leest je dan de emotie's vaak kunt voelen.' ja zijn moeder was vroeger dol op gedichten en ze schreef het ook vaak, zeker toen ze aan het bed gekoppelt was, dit boek was 1 van haar boeken die ze had geschreven, sommige herkende hij omdat hij dan vroeger altijd naast haar ging zitten en luisterde hoe ze hem het voorleesde, soms hielp hij haar ook wel is, toen hij klein was vond hij dat geweldig.

Dat was de truc dus? Sue keek hem even vreemd aan ze had het zo nog niet bekeken, maar haar blik veranderde al snel. 'Als je het zo zegt klinkt het net alsof je ze zelf geschreven hebt?' vroeg Sue en keek weer naar een van de moeilijkste gedichten die ze nu rustig door las. Ze deed het nog twee keer, maar werd er niet wijzer van en begon te lachen. Ze vond het hylaries dat ze het niet begreep, maar dat kon ze ook niet helpen. Zins ze de ruzie met haar moeder had gehad, had Sue een paar dagen flink lopen tobbe, maar door dit gedicht die ze na 5 keer over gelezen te hebben nog steeds niet snapte kwam die lach er gewoon uit. 'Sorry, maar ik snap hem echt niet.' lachte ze nog even voor ze nog na grinnikend probeerde rustig te worden het ging maar met moeite waardoor een vrolijke grijns op haar lippen bleef en keek naar een ander gedicht.

'Als je het zo zegt klinkt het net alsof je ze zelf geschreven hebt?' vroeg Sue en keek weer naar een van de moeilijkste gedichten die ze nu rustig door las. Hij haalde zijn schouders op 'ik heb er wel ervarig mee.' Zei hi jkalm en toen ze plotseling begon te lachen en hij las het gedicht en voelde een brok in zijn keel, dit was haar laatste gedicht voor ze dood ging, ze had toen niet eens de tijd gehad om hem mooi te schrijven dit was eigenlijk en soort van schets, hij herinnerde zich haar laatste dag, hij zat zo als gewoonlijk op het bed van zijn moeder te kijken hoe ze diep ingedachte nwas aan het schrijven, hij vodn het latijd interessant hoe ze schreef terwijl ze niet keek, hij werd uit zijn gedachten getrokken door dat ze harder ging lachen 'Sorry, maar ik snap hem echt niet.' lachte ze hij haalde zijn schouders op 'hij was ook nooit klaar geweest.' Zei hij kalm en stond weer en op en liep naar de kast terwijl hij op zoek was naar een leuke boek.

Sue zag dat er iets mis was voor hij zei dat het ook nog nooit af was geweest. Zoals hij het zei voelde ze dat de koning er erg mee zat dat ze erom gelachen had. Sue zag hem op staan en naar de boken kijken of er een andere stond die hij kon lezen. Zoals de koning gesproken had klonk het ook dat de persoon die het geschreven had niet meer in leven was... 'Sorry ik... ik wist niet dat dit gedicht veel voor je betekende.' verontschuldigde Sue zich en maakte het boek dicht. Het was dus van iemand gewest waar de koning veel van gehouden had? Ze keek even voor zich uit, maar kon geen andere woorden vinden die hem misschien op konden vrolijken...

Uiteindelijk vodn hij het boek die hij zocht en haalde die er voorzichtig uit, hij was lang niet meer opgengemaakt en hij blies het stof er af 'Sorry ik... ik wist niet dat dit gedicht veel voor je betekende.' verontschuldigde Sue zich en maakte het boek dicht, Ja om zijn moeder gaf hij veel, veel meer dan om zijn vader, zijn moeder har toen een of ander ziekte opgelopen va nee nshifter na die dag was zij nhaat voor shifters gegroeit. 'Het maakt niet uit Sue, je bent nog jong om hem te begrijpen.' Zei hij kalm en gaf het boek die hij in zijn handen had aan haar 'hier deze zou je leuk vinden.' Het was een verhalen boek over wat vroeger mensen over draken vertelde toen de hunters en de shifters vredig samen leefden.

Hij zei dat ze te jong was en het niet uit maakte, maar Sue voelde zich er niet lekker bij een gedicht uitgelachen te hebben die voor iemand zo veel betekend had en nog steeds deed. Ze keek hem aan toen hij een ander boek aan haar gaf. Het ging over draken en Sue begon hm te lezen. Het was best interesant, maar ze voelde haar maag aan het einde van het boek rommelen. 'Zeker een leuk boek.' zei ze en tond op om hem weer op zijn plek te zetten. Sue was bijna net zo erg als haar vader als het om eten ging, want hij had het kwaaltje dat zijn maag begon te grommen als die honger had. Sue grijnsde toen haar maag hetzelfde deed.

Ze nam het boek van hem en begon te lezen, zelf nam Charles ook een ander boek en las het rustig door toen horde hij een maag rommelen en keek op. 'Zeker een leuk boek.' zei ze en tond op om hem weer op zijn plek te zetten. HIj grinnikte, best wel schattig eigenlijk dat ze zo iets had, maar je zag het niet echt aan haar dat ze te veel at ofzo. 'Kom dan gaan we eens wat te eten halen.' Hij zette het boek weer terug op het plek war hij hoorde en toen hij terugliep voelde hij een golf van herinnering door hem heen slaan, zoveel was er hier in deze gangen gebeurd, ze hadden altijd gehoord hoe hij dromerig als kind wat kleine grappige gedichten met zijn moeder bedacht, hij was een beetje afwezig terwijl hij naar de eetzaal liep.