I don't understand (razor)

Lira zat op de veranda voor haar ouders huis ze was nog maar net 5 geworden. Ze was een echt engeltje ze deed alles om dingen goed te doen maar helaas luisterde ze ook naar de verkeerde personen. Lira had namelijk al van bij haar geboorte de bizarre gaven om Charlie en de duivel te zien. Zelf sprak ze niet veel ze was een kind dat vooral toekeek en nooit echt veel praatte vooral niet tegen haar vader omdat Charlie haar verzekerde dat haar vader in en in slecht was niet te vertrouwen en heel gevaarlijk. Naïef als Lira was geloofde ze Charlie natuurlijk die zich voordeed als een bezorgde oude man die verraden was door haar vader die vroeger altijd goed voor hem had gezorgd maar uiteindelijk een mes in zijn rug kreeg. Lira geloofde ieder woord van wat de geest zei omdat hij haar al vanaf de dg van haar geboorte opzocht. Soms kwam er nog een man kijken een man die zich voorstelde als Satan. Ook hij was opmerkelijk aardig tegen haar en vertelde haar dat haar vader in en in slecht was. Lira zat haar lappenpop te repareren het zag er heel liefelijk uit hoe het kleine bleke vreemde meisje met de ravenzwarte haren en de helrode ogen haar popje wanhopig weer aan elkaar probeerde te maken. Ze zei niets ze gennoot van de wind in haar haren. Ze praatte eigenlijk haast nooit en veel leden ontweken haar om een reden die ze niet snapte ze wist niet wat ze verkeerd deed waarom mensen haar meden. Charlie vertelde haar dat het door haar vader kwam dat vele hem niet vertrouwde en daarom haar ook niet accepteerde omdat ze zo hard op hem leek. Charlie vertelde het kleine meisje steeds dat alles beter zou zijn als haar vader dood was maar Lira twijfelde steeds haar moeder hield toch van hem? En zo slecht zag hij er niet uit tegen haar was hij altijd aardig. Hij was vaak weg dat klopt en haar moeder vertelde haar nooit waar hij naartoe ging of wat hij deed maar Lira had er nog niet echt naar gevraagd. Het liefste praatte ze gewoon niet alleen af en toe fluisterde ze wat tegen Charlie en héél héél héél zelden zei ze ook wat tegen haar ouders. Lira wist niets over haar vaders eerste verleden ook Charlie zei er niet veel over ze wist ook niet dat Mistake en Dregoe niet haar echte grootouders waren dat Will niet echt Razors broer was dat ze ooit hetzelfde lichaam gedeeld hadden ze wist ook niets van de arena of van haar grootouders langs haar moeders kant ze had hen nog nooit ontmoet en als ze er naar vroeg ontweek haar moeder en vader de vragen steeds. Lira snapte er niets van. Toen haar popje gemaakt was met de losse steken die ze zelf gezet had stond ze op de pop in haar hand. Charlie glimlachte naar haar en aaide haar met zijn doorzichtige hand over haar bol ze lachte haar tandjes bloot en keek wat omhoog recht in zijn ogen. Andere konden haar spookachtige vrienden niet zien en sommige dachten dat ze gek was omdat ze vaak ineens begon te glimlachen en voor hun naar het niets staarde. “Kom Lira ik wil je at laten zien” Zei de vriendelijke bromstem van Charlie. Lira knikte en volgde hem de Abbys in. Haar moeder was in huis een paar klusjes aan het doen en haar vader was weer verdwenen. Lira wist niet waar Charlie haar naartoe bracht ze volgde hem hij zei haar dat ze zich in de struiken moest verstoppen. Lira deed wat hij zei en toen zag ze het op het open veldje haar vader al rennend achter een jonge vrouw Lira zag hoe haar vader met de vrouw vocht en haar door het hoofd schoot ze zat opgerold in een bolletje haar pop dicht tegen zich aangeklemd. Ze trilde en er rolde tranen over haar wangen tot iemand haar kin optilde het was Satan die haar bezorgd aankeek , natuurlijk was dat allemaal maar voor de show maar dat wist Lira natuurlijk niet. Hij glimlachte verdrietig naar haar. “Zie je kindje dat is dus wat je vader met mijn kinderen doet met jouw broeders en zusters…” Lira keek hem niet begrijpend aan. Hij streelde haar bol. “Ik heb je gezegend lieverd gezegend met het demoonschap je bent bijzonder Lira maar je mag het niet tonen aan je ouders laat hen nooit zien wat je bent. “ zei hij nu wat strenger ze knikte. Ze zag de vrouw liggen oplossen in een zwarte mist. Ze wilde wer wegkruipen maar daardoor brak een takje en de bladeren van de struik waar ze inzat ritselden Lira hield haar adem in en zag Satan en Charlie verdwijnen ze hield haar pop nog dichter tegen zich aan haar hoofdje verstopt onder haar armen. Haar vader moest het geritsel wel gehoord hebben want ze hoorde voetstappen ze was bang heel erg bang, doodsbang zelfs….

"Verdulleme!" mopperde Razor woedend. Hun dochtertje was vandaag 5 geworden en hij was niet thuis om Lira te feliciteren! Een lelijke schram werd op zijn wang gemaakt door de scherpe klauwen van een vrouwelijke demon die naar hem schreeuwde. Het zou hem een worst wezen dat ze weg wilde! Razor trapte naar de vrouw om wat meer ruimte te krijgen zodat hij haar door der kop kon schieten. Een stel ghouls probeerde de vrouwelijke demon bij Razor weg te krijgen. Het was meer een afleiding dan dat die zombie's haar ook echt zouden kunnen schaden, maar het lukte en Razor trof haar recht tussen der ogen. Zijn bril en hoed had hij thuis gelaten, omdat hij zo snel weg moest, maar zijn jas zat onder de klauw scheuren. Razor stak zijn gun weg en boog even voorover om op adem te komen. Vrijwel meteen kreeg hij een dreun tegen zijn schedel. De bloeddorst kwam weer op zetten Razor had nog niks gedronken en het geluid van een brekend takje maakte hem weer helder. De geur drong zijn neus binnen, het was Lira. Toen de dorst weer gezakt was liep Razor naar de plek waar een ineen gedoken bleek meisje zat. "Weet je moeder dat de kleine jarigejob zich in het bos op houd?" vroeg Razor vriendelijk en hij ging op zijn hurken bij Lira zitten. Hij zag dat ze bang was en Razor dacht dat zijn dochter verdwaalt was en daarom bang was. Lily zou vast ongerust zijn als ze zou merken dat ze weg was, maar Lira moest toch ook eens haar eigen eten gaan jagen dan te drinken van het bloed dat hij bij het ziekenhuis jatten ondanks dat hij er geld voor achter liet? Razor boog zich naar Lira toe en aaide over haar even zwarte haren als de zijne. Er hing een vreemde aanwezigheid, maar hij wist zo snel niet waar het door kwam. "Zal ik je leren jagen?" vroeg Razor oprecht eerlijk en hij wachten op Lira's reactie. Een van de kevers kwam voorbij en Razor had al wat meer van de kevertaal geleert en riep het insenkt die hij later een briefje tussen het dekschild in legde en stuurde de kever naar zijn huis.

Lira keek haar vader met grote ogen aan hij was heel erg groot vanuit dit standpunt ze schudde zachtjes haar hoofd toen hij vroeg of haar moeder wist dat ze hier was. Ze sprak niet ze sprak helemaal niet vaak en zeker niet tegen haar vader. Ze had een angst en een wantrouwend gevoel aangekweek jegens hem dankzij Charlie. Hij knielde langs haar neer en ze kromp ineen toen hij zijn grote hand oprichtte ze was even bang dat hij haar pijn zou doen maar hij aaide haar gewoon even over haar bol. Ze zag hoe hij een briefje schreef en dat via een kever naar haar moeder zond. Lira twijfelde toen hij vroeg of hij haar moest leren jagen. Charlie verscheen langs haar vader met een vriendelijke glimlach ze draaide haar hoofd een beetje schuin en ze luisterde naar wat hij te zeggen had. "Doe maar lieverd het kan je alleen maar sterker maken en ik blijf in de buurt" Zei hij met een vriendelijke stem. Lira knikte zachtjes en draaide haar hoofd toen weer naar haar vader ze stond op en keek hem met een schuin hoofd aan nog steeds praatte ze niet.

Razor wist dat ze kon praten, maar hij wilde Lira niet dwingen hem een antwoord te geven, niet zoals hem aangeleert was door Charlie. Lira was altijd al een beetje vreemd geweest, maar als hij met haar sprak leek het alsof er altijd iemand anders erbij was? Uit eindelijk knikte zijn dochterje toch en hij glimlachte vriendelijk voor Razor op stond. Vreemd genoeg hielt ze wel altijd Lily's hand vast, maar nooit de zijne. "Kom dan zal ik je een plek wijzen waar ze altijd terecht kan ook wanneer ik op missie ben." zei Razor en ging Lira voor. In tegenstelling tot Sue was Lira veel stiller en afstandelijker. Het bos van the Abbys wasbest groot, maar vlakbij de ruins lag een vlakte van hoog gras waar vele herten en konijnen rond liepen. Razor wachten aan de boomgrens tot Lira naast hem stond. "Hier kun je je prooien voortaan zelf vangen als je eenmaal kunt jagen natuurlijk."zei Razor net hard genoeg om de dieren niet te laten schrikken. "Ik zal het voor doen."voegde Razor er aan toe en verdween in de schaduwen voor Razor aan de andere kant weer te voorschijn kwam uit de plooien van de schaduwen van een stel oude eikenbomen. Het hert stond met zijn lijf half naar Razor toe gedraait, maar deze had daar totaal geen schoten en het wild stoof weg, maar Razor had een ander plan en greep het dier net achter zijn kop en drukte het tegen de grond. De rest van de dieren verdween even uit angst, maar gingen niet ver. Razor wenkte Lira en hielt ondertussen het hert tegen de grond gedrukt waarp hij wachten op zijn dochter.

Haar vader glimlachtte naar haar maar ze bleef hem gewoon aanstaren met die grote rode ogen van haar. Haar vader leek qua uiterlijk inderdaad veel op haar en dat zei iedereen ook altijd zelfs charlie maar Charlie zei dat zij beter was puurder dat zij haar vrienden niet zou veraden zoals Razor bij hem had gedaan. Lira nam eigenlijk nooit de aanstoot om met haar vader te praten of hem een knuffel te geven zelfs zijn hand vasthouden deed ze niet. Haar nichtje sprak veel meer dan zei legde meer contacten maar Lira hield het vooral bij Charlie en die and-ere vriendelijke man die zichzelf satan noemde. Lira hield van die 2 maar ze wist niet dat ze haar gewoon gebruikte. Haar vader leidde haar naar een veld waar ze veel dieren zag Lira keek ernaar ze vroeg zich af wat ze moest doen tot haar vader zei dat hij het zou voordoen hij had al snel een hert tegen de grond gedrukt. Lira slikte even toen hij haar wenkte. Charlie was achter haar vader verschenen en glimllachttr naar haar hij zei dat het oké was dus ging Lira naar haar vader toe ze keek van hem naar het hert en van het hert naar hem dat herhaalde ze een paar keer voor ze hem bleef aanstaren. Ga je het hertje pijn doen? Vroeg ze met een zachte stem terwijl ze voor het hert hrkte en hem over zijn zachtte kop aaide.

Lira kwam en hurkte voor het hert neer en vroeg hij hij het dier pijn ging doen. Ze had altijd bloed uit zakken gedronken dus was het logisch dat ze er naar vroeg. Razor fluisterde het dier in slaap zodat het niet meer zou tegen werken en liet het dier los wat nu vredig naast hem lag te slapen. "Ik snap dat je het nog niet weet lieverd, maar van deze dieren kunnen wij overleven. Waar denk je dat het bloed vandaan komt?" zei hij half vragend en trok een klein mes uit een van zijn jaszakken en een klein bakje. "De kunst is het om herten zoals deze te laten leven. Voor jouw kleine maagje heb je nog niet zo veel bloed nodig dus als jij je prooi in slaap hebt gesust zoals ik net deed kun je een bepaalde hoeveelheid af tappen zonder het dier echt grote schade te geven. Het enige wat je nu doet is een kleine wond maken waar het hert geen last van heeft en het bloed vang je dan op in een bakje." legde Razor uit en deed het meteen voor. In de wang van het hert zaten vele kleine bloedvaten die even hevig bloeden en later alleen nog druppeltjes uit kwamen. Het bloed wat hij nu vast had was warm vergeleken bij de bloedzakken die Lira anders kreeg. Razor hielt haar het bakje voor met een vriendelijke glimlach op gezet, wachtend tot ze het bakje aan zou nemen.

Haar vader deed het hert in slaap ze keek er verbaasd naar wat was hij van plan? Ze keek hem verbaasd aan toen hij zei dat dat bloed van dieren kwam ze keek ernaar met grote ogen. Ze zag hoe hij een klein sneetje in het dier maakte en het bloed opving met een bakje. Lira aaide het dier en toen haar vader haar het warme bloed voorhield twijfelde ze ze vertrouwde het niet. Charlie verscheen langs haar zei ze draaide haar hoofd naar hem toe. Hij zei dat het goed was en ze knikte. "Dankje." Fluisterde ze met haar hoofd naar Charlie voor ze het bakje voorzichtig beet nam en wat bij haar vader vandaan kroop voor ze het warme rode goedje in haar keel niet glijden. Ze keek haar vader even aan over haar schouder haar rug nu naar hem toe. "Waarom moeten wij bloed drinken en mama niet?" Vroeg ze zacht ze snapte er niets van ze wist dat ze anders was dat hoorde ze vaak genoeg maar waarom was ze zo anders dan? Lira had zoveel vragen zoveel onuitgesproken angsen waar soms Charlie zelfs geen antwoord op wist.

Lira keek even opzij en Razor vroeg zich altijd af waarom ze dat deed, vooral als hij met haar alleen was, maar ze fluisterde een dank je wel. Het kon goed zijn dat ze een verzinsel vriendje had omdat er verder niemand van haar leeftijd in het WOF gebied was? Uiteindelijk nam ze het bakje met bloed toch aan en ging een stukje bij hem vandaan zitten met haar rug naar Razor toe. Hij had al eerder gedronken en fluisterde tegen het dier dat wakker werd, opstond en weg rende op wankele poten. Razor keek het dier nog even na voor hij weer naar zijn dochter keek. Ze keek hem aan over haar schouder en Razor stond op, zijn oren vingen het geluid van sluipende voetstappen, maar van wie die waren kon Razor niet bepalen en hij keek rustig rond. Het waren een tweetal shifters die rustig voorbij schokte en hen even aankeken toen ze weg waren hoorde Razor Lira wat vragen en liep naar haar toe. "De reden is dat wij van bloed overleven je moeder hoeft alleen vlees of groente en fruit te eten. In tegenstelling tot haar zijn we niet echt gewone shifters te noemen Lira, maar jij bent een speciaal geval. Bij je geboorte wilde je niet alleen bloed, maar dronk je ook melk." zei Razor neutraal en aaide zijn dochter weer over haar bol. Hij wilde wel zo veel mogelijk tijd met haar door brengen, maar door die demonen regen ging dat helaas niet echt, plus dat hij zich bezig moest huoden met de misdadigers tussen de hunters en de shifters!

Lira zag de shifters die voorbijkwamen en die naar haar vader staarde ook zag ze het hert wankel wegvluchten haar zintuigen meteen op scherp ten haar vader naar haar toe begon te komen hij beantwoorde haar vraag. Lire knikte alleen maar afwezig het was niet leuk om anders te zijn helemaal niet leuk. Ze voelde zijn grote had op haar hoofd en ze kromp even ineen voor ze zich naar hem toedraaide en voorzichtig wat van hem weg schoof. Ze was bang voor haar vader en dat kwam allemaal door Charlie hij vertelde haar vanallesover haar vader leugens en soms ook pijnlijke waarheden. "Papa? Waarom wilt niemand mij vertellen over vroeger? Waarom mag ik oma en opa van mama niet zien? En waarom lijk ik in niets op opa dregoe of mistake? Is er iets mis met mij? " Vroeg ze met een zachte stem terwijl ze naar de grond keek haar pop stevig tegen zich aangeklemd. Lira snapte er niets van en charlie verscheen weer hij zei dat ze niet met haar vader over deze dingen moest praten dat het gevaarlijk was nmaar nu was het natuurlijk al te laat Charlie stond vlak achter Razor zijn blik vriendelijk. "En waarom kijkt iedereen zo raar naar mij als ik met charlie praat?" Flapte ze eruit.

Lira vroeg verschillende dingen die hij samen met Lily besproken had om daar nog mee te wachten tot Lira ouder zou zijn. 'Dat zijn dingen die je later beter zou kunnen begrijpen. Je bent daar nog te jong voor Lira al begrijp ik je nieuwschierigheid wel. De andere kunnen het niet hebben dat je anders bent dat is alles ze zijn gewoon jaloers op je lieverd.' zei Razor en zag haar weg schufelen, maar Razor was er al zo aan gewent dat het hem niet meer op viel. maar toen ze over Charlie begon verstijfde hij even en schudden zijn hoofd met een lichte grom van ergernis. Dat gebeurde altijd wanneer iemand over zijn exmentor begon. Vroeger had hij het altijd goed gevonden met Charlie, maar zins de dag dat hij Razor vermoorden moest was dat beeld totaal omgeslagen. 'Charlie was een bloodhunter en de meeste bloodhunter hebben het ons gemunt Lira, buiten de BFP kun je geen enkele bloodhunter vertrouwen. Robin staat in voor het goede van de Shifters en half bloeden, maar dat kunnen de andere hunters niet in zien vanwegen een oude vete die ze aangegaan zijn omdat er volgens de oude koning zijn broer vermoord was door een shifter, maar die waarheid is nooit boven tafel gekomen. Daarom vechten we nog steeds voor onze vrijheid een gevecht die jij als je ouder bent ook zult moeten aan gaan Lira, maar je bent nog te jong om je daar druk over te maken.' legde Razor uit en keek zijn dochter weer aan.

Lira keek haar vader aan dat hoorde ze elke keer als je ouder bet dit als je ouder bent dat. Maar nooit een echte uitleg alleen charlie hielp haar hij was er altijd voor haar. Ze kromp ineen toen hij gromde haar pop ,og dichter tegen zich aan ze vond het verschrikkelijk wanneer hij gromde en zeker als ze alleen met hem was. Lira geloofde geen snars van zijn verdere uitleg omdat charlie haar helemaal gemanipuleerd had. Ze keek hem met grote ogen aan en charlie bevestigde dat hij loog dat het allemaal niet waar was. "Maar waarom deed je dat dan net papa? Waarom zijn die hunters slecht als jij ook mensen dood." Zei ze nu met eeen iet wat verwijtend toontje. Lira leek in veel opzichten op hem dus ook zijn koppigheid en opvliegendheid had ze van hem.

Lira kromp in een toen hij gromde, maar zijn bedoeling was het niet om haar angst aan te jagen net als bij Lily. Toen Lira vroeg op een iets wat verwijtende toon waarom hij dan ook mensen doden vroeg Razor zich toch af waar ze die vragen vandaan haalde, maar hij liet het niet aan Lira merken. "Als ik hen niet dood lopen jij en je moeder, maar ook de rest van de WOF gevaar. Ik pik de aller beste er tussen uit zodat de rest zich daar niet mee hoeven te bemoeien." zei Razor en hoorde opnieuw geritsel. Zijn blik verschoof en viel op een struik die ver van hen af stond toch kon er een hunter in zitten met pijl en boog of een met een gun! Razor bleef op zijn hoede en hielt zijn oren op scherp. "Het is beter dat we gaan, je moeder zal zich wel af vragen waar we blijven!" zei hij op een toon die geen tegen spraak dulde, maar nog voor Razor op kon staan hoorde je een schot, Razor hoorde een kogel op hen af komen, maar deze keer schoten ze niet op hem, maar op Lira. Ze richten op haar gezichtje en Razor stak zijn arm uit en de kogel trof hem niet Lira. Het ging zo snel dat ze vast gedacht zou kunnen hebben dat hij haar had willen slaan, maar Razor zou nog Lily, nog Lira slaan hoe kwaad hij ook op hen zou zijn. "Stelletje schoften! Een kind hoe durven jullie!" snauwde Razor dreigend en kwam overeind. Er sprongen twee bloodhunters op die het op een lopen zetten, maar hij was nog niet klaar met ze hoewel hij Lira niet achter kon laten. Fluisterde Razor om level 2 van zijn vampier krachten te activeren. Tussen de bomen kwamen ghouls op de hunters af en Razor ging met zijn rug naar hen toe staan en duwde Lira lichtjes voor zich uit zodat ze het verscheurende tavereel niet hoefte te zien. Echter kon hij haar oren niet afsluiten wat wel handig zou zijn geweest. Toen de laatste doods kreet weg stierf liet Razor zijn greep op de zombie's los die weer weg zakte in de aarde. "Snap je nu waarom ik ze dood? Als ze jouw hadden gedood...! Laten we hopen dat het ze nooit lukken zal!" zei hijߓ

Lira keek hem met grote ogen aan. Deed hij het om te beschermen? Om hen te beschermen? Lira twijfelde erg tot Charlie zich er mee ging moeien hij zei dat razor loogg dat het allemaal bedrog was. Lira's twijfels waren meteen weg ja haar vader loog hij hield gewoon van moorden! Hij zag er gespannen uit en ineens hief hij zijn arm omhoog ze dook verder ineen haar armen beschermend boven haar hoofd. Ze wilde nniet geslagen worden ze wist niet wat ze fout had gedaan. Ze hoorde haar vvader vloeken en toen zag ze de schotwond en de hunters. Lira verstijfde wat gebeurde er? Charlie zei dat het haar vaders schuld was dat hij mensen, vrouwen en kinderen had zitten doden de hunters wilde wraak heel begreipelijk. Lira wilde niet in haar vaders buurt blijven dat ze hem maar neerschoten hij loog en bedroog alleen maar. Lira zag enge wezens tussen de bomen vandaan komen ze zette nog grotere ogen op ze klemde haar pop tegen zich. Wat gebeurde er toch?! Haar vader duwde haar weg van de monsters en de hunters maar Lira hoorde het gegil ze huilde maar zonder geluid ze liep door een snelle pas niet van plan om achterom te kijken. inens voelde lira iets ze hoorde de stemvan die andere man. Satan. Hij kroop in har lijfje lira kreeg een rode waas om zich heen en haar ogen werden wit. de pop viel op de grond en ze draaide zich naar haar vader. "zo zo aculard. fijne vader dochter uitstap?" spotte de duivel. "wee je ik ben eigenlijk nogal een beetje bos op je door dat schandelijke verraad van je." zei hij streng. "maar ik weet al hoe we dat kunnen rechtzetten, ik ga je vernietigen aculzrd! vernietigen met het enige waar jij nog wof durft tegen te strijden....je ooh zo lieve onbeschermde dochtrje!" bulllderde de stem voor de waas verdween en Lira door haar knieen zakte.

Lira liep gelukkig in een snelle pas voor er iets vreemds met zijn dochter gebeurde! Lira draaide zich naar hem om en Razor dacht dat ze hem wat wilde vragen, maar haar ogen waren wit en ze sprak niet langer meer met haar eigen stem, maar ook met die van Satan. Razor was geschokt, maar liet het niet zien en begon te grommen. "Als je zo nodig wraak zoekt kom dan uit je hol lelijke lafbek!"Snauwde Razor woedend, maar Lira zakte al door haar benen en hij was compleet bezorgt, hij moest met zijn dochter naar eennengel en snel, nu snapte Razor naar wie ze steeds gekeken had, maar er was nog een andere aanwezigheid die hem vreselijk dwars zat en Razor die niet kon plaatsten. Hij was al zo lang niet meer in de buurt van Charlie geweest! "Rustig maar Lira alles komt goed." mompelde Razor zacht en tilde haar op waarna Razor richting huis liep daar moest hij met Lily overleggen wat hij net te horen had gekregen. Hun dochter stond niet onder de goddelijke bescherming en omdat ze nog jong was zeer invloedbaar bleek tr zijn!

Lira was versuft helemaal uitgeteld ze hing slap in haar vadersarmen toen die haar had opgetild. Lira zelf kon zich niets herinneren van de woorden van Satan. Charlie zweefde langs hen en stelde haar gerust. Hij zei dat ze zich geen zorgen moest maken en dat ze vooral niet naar haar vader moest luisteren. En ook niet naar haar moeder die was onder invloed van haar vaders duivelse krachten. Lira keek haar vader aan hij zag er nogal bezorgd uit maar dat was een leugen dat wist ze wel. Ze wilde niet opgepakt worden niet door hem! Ze worstelde met haar armen en benen maar ze had bijna geen energie meer ze krijstte een paar keer ze protesteerde hevig. Ze wilde weg ze vertrouwde het niet haar ogen vielen steeds dicht maar ze vocht ertegen ze mocht haar bewustzijn nu niet verliezen niet nu haar vader haar vast had...

Lily was bezig in huis toen ze plots merket dat Lira niet meer zat waar ze net nog haar popje aan het maken was. Lily maakte zich zorgen om haar dochter ze was zo'n vreemd stilzwijgend kind en soms leek het wel alsof ze niet wilde dat Razor ook nog maar in haar buurt was. Lily snapte er geen snars van Razor had haar nooit iets misdaan had nooit iets engs in haar buurt gedaan en toch deed ze zo. Lily zag al gauw de kever en het briefje op zijn rug. Aah Lira was dus bij Razor een glimlach was op haar gezicht Lira was dus toch nieuwsgierig naar haar vader. Lily was bezig met afwassen toen ze Razor met Lira in zijn armen door het raam zag ze keek nogal geschrokkken. Wat was er gebeurd? En waarom spartelde Lira zo? Lily rende naar buiten recht naar haar 2 schatten Lira keek haar aan en stak haar armpjes naar haar uit Lily nam Lira voorzihtig over en het kind liet meteen haar oogjes dichtvallen Lily keek Razor vragend aan met opok ongerustheid in haar blik.

Lira was eerst slapjes, maar al snel begon ze hevig tegen te werken. Ze was best sterk voor haar leeftijd, maar hij wilde haar dat hele eind naar huis niet laten lopen en al helemaal niet in haar toestand. Koppig bleef bij haar vast houden en drukte Lira tegen zijn borst terwijl hij zijn snelheid verdubbelde. Bomen schoten aan hen voorbij, maar toch moest Razor soms opzij springen om niet tegen een boom aan te komen door Lira's gespartel. Vanuit zijnooghoek pikte hij haar blik op die half geloken was, maar ze had een sterke geestdrift die haar in staat stelde om wakker te blijven. Razor gromde toen ze hem tegen zijn kaak raakte met het geslinger van haar vuitsen en het getrappel tegen zijn heup was ook niet bepaalt prettig! Al snel kwam The Abbys in zicht en toen ze op veilige afstand van de grens stonden zetten hij Lira pas op de grond. Hij heeg licht, maar niet doordat Razor gerent had, daar had hij een te goede conditie voor! Nee het was meer door het vast houden van zijn bijna onmogelijke dochter! Razor begon Lira met lichte dwang richting hun huis te duwen en letten ondertussen goed op of Lira het wel vol hielt?

Lira bleef spartelen en tegenwerken maar haar vader drukte haar tegen zijn warme borst. Bij mama vond ze dat leuk en kalmerend maar nu nee nu joeg het haar alleen maar meer op ze sloeg met haar vuistjes tegen hem schopte met haar beentjes ze was uitgeput maar opgeven mooi niet! Ze hoorde hem grommen en ze kromp even ineen de wind was snijdend door de hoge snelheid waarmee ze renden. Haar vader wijgerde haar los te laten hoe hard ze ook schreeuwde en schopte ze zat gevangen in zijn armen zijn grote gespierde armen. Al snel kwam The Abbys in zicht en toen ze op veilige afstand van de grens stonden zetten hij Lira pas op de grond. Lira wankelde en ze heeg ook omdat al haar energie opgebruikt was ze moest zich op handen en voeten zetten ze trilde van de inspanning maar ze weigerde om zich weer te laten oppakken door haar vader. Razor begon haar richting hun huis te duwen. Ze keek hem aan en ze gromde met haar bijna dichtgezakte ogen Lira kon bijna geen pas meer verzetten elke pas voelde aan alsof ze 10 ton meezeulde. Ze zette zich op de grond ze bleef hijgen maar ze hield haar vader in de gaten. "Ik loop niet meer verder! Niet met jouw!" Zei ze met een zachtte maar felle stem.

Lira zetten zich op de grond en heeg net als hij. Haar stem was zacht maar fel. Prima als ze geen stap meer wilde verzetten dan deed hij het toch anders! "Nu moet je eens goed luisteren jonge dame nu in de maat vol!" gromde Razor boos wordend. Hij had altijd geprobeert Lira zo te behandelen dat ze niet zoals hij zou worden, maar nu ging ze echt te ver. Razor fluitsterde iets onverstaanbaars en op zijn rechterschouder begonnen zwarte vlammen op te stijgen waar vele rode ogen in te zien waren gevolgd door de helle hond die via het vuur aan Razor vast bleef zitten. De wolf sprong op Lira af en greep haar bij haar bloes zodat ze kon doen wat ze wilde, maar kon niet vrij komen. Razor begon weer te lopen met de wolf achter zich aan. De gebruikelijke norse uitdrukking op zijn gezicht liep Razor voorbij de bomen en langs de eerste huizen van Old Home. De andere keken verbaasd toe hoe hij samen met de wolf die Lira in zijn bek hielt terug naar de woning van Razor liepen, maar niemand zei er wat van. Het was zijn manier van opvoeden zo vonden hun dat. Eenmaal op de veranda liet de wolf Lira pas los en het beest bleef voor de trap liggen om zijn dochter scherp in het oog te houden. Razor liep naar binnen om met Lily te gaan praten. "Lily we hebben een groot probleem, Lira is besmet door Satan! We moeten haar naar Melody brengen." zei Razor en ging naast Lily staan.

Haar vader gromde en ze merkte dat hij kwaad werd maar ze liet zich niet doen. "Ik luister niet naar moordenaars." Beet ze hem toe terwijl ze haar zwakke stem probeerde te verheffen. Nu ze eindelijk eens tegen hem praatte was het natuurlijk een ruzie. Ze zag de wolf, maar net te laat om hem te ontwijken ze werd bij haar bloes gegrepen en ze zette het op een gille het was een hard en oorverdovend afgrijselijk geluid. Maar haar vader negeerde het en ze werd teen haar wil door WOF gesleurd op de veranda van hun huis werd ze losgelaten haar vader ging naaar binnen en de wolf bleef bij haar zodat ze niet kon wegrennen. Lira huilde ze wist niet wat ze nu moest doen. En Charlie was ook nergens te bekennen. Lira was zo moe zo uitgeput ze zat te knikkebollen maar ze stond zichzelf niet toe in slaap te vallen dat was precies wat haar vader wou!

-Lily-

LLily keek op toen ze Razor binnen zag komen en ze schrok nog harder van het nieuws. "Wat?!" Ze greep de tafel beet om niet omtevallen. "Maar hoe?! Dan kan niet niet Lira..." Ze keek Razor angstig aan. "Waar is ze nu? En wat was al dat gegil?" Vroeg ze haar ademhaling versnelde door de stress ze moesten naar Melody en snel hun dochter moest bevrijd worden!

Lily schrok zichtbar en Razor wilde haar al op vangen, maar ze greep de rand van de tafel al en vroeg waar dat gegil vandaan kwam en hoe het kwam dat Lira onder invloed van Satan was. "Lira wilde niet met me mee, maar haar zelf dragen was onmogelijk ze bezit zo veel kracht in dat kleine lijf! Dus heb ik haar laten dragen, daarom gilde ze maar Lira zit nu op de veranda onder toe zicht." zei Razor en pakte Lily beet in een zachte omhelsing. "Ik weet niet hoe, maar ze is zeer invloedrijk en daar maakt hij gebruik van!" gromde Razor lichtjes en kon het zelf ook niet geloven, maar ze moesten het buiten WOF DOEN anders werden er vast vragen gestelt. Bloeddorst begon zich weer eigen te maken van Razor het duizelde hem vreselijk, maar inplaatst van te kreunen legde zijn zijn hoofd over haar schouder. Zijnntanden groeide weer wat langer en staken twee cm onder zijn lippen uit. Razor ging eerst met zijn wang langs die van Lily om later bij haar hals uit te komen. Zijn linker hoektand schraapte lichtjes over haar huid, maar verwonden haar niet. Toen hij zich erop betrapte liet Razor Lily van schrik los en stapte bij haar vandaan als een weps hem gestoken had. "Verdorrie het word steeds erger!" moperde Razor geergerd en liet snel naar de koelkast en trok een zak bloed eruit die Razor begon leeg te drinken na hem los gemaakt te hebben. Daarna liep Razor weer terug naar Lily.

Lira zat nog steeds buiten maar ze hoorde alles en ze keek door het raam al gauw stond Charlie langs haar. Ze keek hem aan. "Je moet weg Lira je vader is vanalles van plan kijk maar" Hij wees naar het raam en Lira zag hoe haar vaders tanden groeide en hij naar haar moeders nek ging. Lira schrok zo dat ze weg keek van het raam ze keek naar de hond die haar de weg blokkeerde ze keek vragend naar Charlie. "Je moet vliegen Lira je weet dat je dat kunt schat spreid die mooie zwarte vleugels" Lira keek hem aan en knikte ze concentreerde zich haar ogen gloeide en haar vleugels kwamen tevorschijn ze zette zich af en ze vloog richting de abbys ze wilde niet naar die melody ze vertrouwde het niet het was een plan van haar vader dus het moest wel iets slechts zijn!

Lily keek razor aan ze was blij dat hij haar tegen zich aantrok ze had hem nodig. Ik wist altijd al dat er iets anders was aan Lira maar dit had ik nooit gedacht! Waarom kan hij ons niet met rust laten?! Zei ze wanhopig. Lily knikte ja kinderen waren goedgelovig en als ze eens de verkeerde persoon vertrouwde... Ze keek hem aan en ze aaide over zijn wang. Ik vind het erg Razor en ik vind het zelfs nog erger hoe ze tegen je doet... Zei ze zacht ze aaide hem over zijn oofd toen hij zijn hoofd liet rusten op haar schouder. Razor ging eerst met zijn wang langs die van Lily om later bij haar hals uit te komen. Lily had niet gezien dat zijn tanden gegroeid waren en ze voelde iets vreemds iets hards en kouds over haar nek huid glijden. Razor ging ineens bij haar vandaan ze snapte het niet tot ze zijn tanden zag en zijn snelle beweging naar een bloedzak. ze keek hem geschrokken aan. Toen hij klaar was met drinken keek ze hem aan. Ze slikte even en omhelsde hem ze drukte haar lippen even op de zijne. ze rook de metaalachtige geur van het bloed dat hij net had gedronken. "We moeten snel zijn ze moet zo snel mogelijk naar Melody." zei Lily rustig.

Lily omhelste hem net toen ze gesproken had voelde hij opmerkte dat zijn conectie buiten hem begon te waarschuwen. "Wel ver... Lira is er van tussen! Kennelijk is ze net als Eva een demon, geen wonder dat hij haar in zijn macht heeft kunnen krijgen. Blijf hier voor het geval ze terug komt ik ga haar zoeken." zei hij bijna vloekend en gaf Lily nog even een vlugge kus vor Razor haar los liet en naar buiten rende om hun dochter te gaan zoeken!
(Mag Razor reageren bij Just sitting?)