Walking through the destruction of time

Met rustige stappen lie[ Nox door de ruïnes terwijl de herrineringen op haar af stormden, ze herrinerde zich nog het machtige kasteel wat hoer ooit had gestaan en ze herrinerde zich de val ervan, maar de tijd had zich er ook te goed aan gedaan en vele van de rotsstukken waren begreodi met gras. Er was vrij weinig dat je nog zou herrineren aan de onverslaanbare uitstraling die het vele jaren geleden had gehad. 'Kom maar tevoorschin.' klonk Nox's barse stem terwijl ze zich omdraaide en keek naar de plek waar ze iets gehoord had.

-Ze is in haar mensen vorm-

Ayla liep geruisloos dor de gangen van het oude kasteel, dat nu niet veel meer was dan een ruïne. Ze wist niet waarom ze hier was, maar dat maakte ook niet echt veel uit voor haar. Op een gegeven moment liep ze door een afgebrokkelde gang die bijna helemaal was bedekt met mos en onkruid. De gang voelde verlaten en spookachtig. Maar even later zag ze een jongedame voor zich lopen. Snel sprong ze achter een pilaar die nog overeind stond. Maar het meisje had haar gehoord en draaide om. "Kom maar tevoorschijn." Zei ze met een barse stem. Ayla gluurde voorzichtig langs de pilaar en stapte toen opzij, zodat ze helemaal zichtbaar werd. "Hoi." Zei ze met een rood hoofd.

Er kwam een blond meise tevoorschijn dat aarzelend ''Hoi.'' zei met een rood hoofd. Nox knikte slechts terwijl ze met haar geest afdwaalde naar de gedachten van het meisje, ze was een shifter en was behoorlijk getekend door de dood van één of twee belangrijke personen voor haar, haar naam was Ayla, Ayla Folchart. 'Wat doe je hier, Ayla Folchart?' vroeg ze kil terwijl ze de jonge shapeshiftster aankeek met haar lichte ijsblauwe ogen.

Het andere meisje knikte alleen toen Ayla haar begroette. Ze leek even ergens anders met haar gedachten. Ayla zette een paar stappen naar het meise toe, ze zag er mooi maar wel afstandelijk uit. "Wat doe je hier, Ayla Folchart?" vroeg ze op dezelfde kille toon als eerst. Ayla schrok toen ze hoorde dat de jongedame haar naam wist en zette vlug een stap achteruit. "Wat? Hoe weet jij mijn naam, ken ik je ergens van?" Zei ze vol van verbazing. "En wat is jou naam dan?" Zei ze daarna op een scherpe, onaardige toon. Als dat meisje haar naam wist, zou zij ook de hare mogen weten.

"Wat? Hoe weet jij mijn naam, ken ik je ergens van?" Zei Ayla vol van verbazing, maar duidelik ook geschrokken "En wat is jou naam dan?" Nox hlimlachte bitter naar haar 'Miks waar jij je mee hoeft te bemoeien, onge shapeshifter.' antwoorde ze, nog meer van vn het meisje onthullend. Ze had heus wel door dat het vreemd was, maar eigenlijk ook weer niet, ze was het gewend, zo was ze opgegeroeid en zo waren haar genen nou eenmaal, ondanks dat ze soms wenstte dat ze er iets aan zou kunnen doen.

De jongedame glimlachte op een ongemakkelijke manier "niks waar jij je mee hoeft te bemoeien, onge shapeshifter." Zei ze zonder antwoord te geven op Ayla's vraag. Dat het meisje zei dat ze een shapeshifter was, was de tweede schrok voor Ayla. Ze begon het inmiddels een beetje eng te vinden dat een vreemdeling ineens haar halve leven wist. Ayla had een beetje het idee gekregen dat haar identiteit gewoon op haar voorhoofd stond geschreven zodat iedereen het kon lezen. "Hoe kan jij zoveel over mij weten? Kan je gedachten lezen ofzo?" Zei Ayla op een spottende manier.