Walking around [Lira]

Ik wandelde door het bos. Mijn ouders hadden toch geen tijd voor me, ze waren druk bezig met hun werk. Meestal leefde ik alleen in hun oude huis. Ik jaag zelf, kook zelf, was mijn kleren zelf... Waarom kon ik geen gewone ouders hebben die er altijd voor me waren? Ik had zelfs geen vrienden, de meesten vonden me eng. Meestal ben ik ook alleen. Het vreemste van al is dat ik soms zelfs pijn krijg, terwijl ik niets doe. Maar wat maakt dat nu uit? Ik wandelde over de weg, nadenkend over mijn leven. Ik schopte tegen een steen terwijl mijn handen in mijn zakken stoken. Het was een frisse dag, je voelde dat de herfst dichterbij kwam. Ik was zo diep in gedachten verzonken, dat ik niet eens opmerkte wat er gebeurde.

Lira was even weg van haar schuilplaats. Op demonen raakte je zo snel uitgekeken. Ja Lira had vrijheid nodig. Ze moest erop uit kunnen trekken. Ze liep gehuld in haar rode mantel door de donkere wegen. Ja ze moest even denken. De demoon had nog steeds het grootste deel van haar geest in zijn macht. Ze voelde vaak eenzaamheid maar het was niet haar eigen eezaamheid het leek wel alsof ze iemand anders voelde. Wanneer hij mentaal gepijnigd werd door eenzamheid voelde ze het. Ze hoorde eeen vreemd geluid en was meteen op haar hoede. Ze zag een kleine gedaante en ze tackelde hem. Ze drukte hem met haar arm op de grond en keek verbaassd toen ze Xanto ondekte. "Xanto wat doe jij hier?" Zei ze terwijl ze van hem af ging. er was iet vreemd ze was menselijker nu hij in de buurt was.

Opeens werd hij gevloerd en kwam met een klap op de grond terecht. Daarna voelde hij een arm op zijn lichaam drukken en hij hield zijn ogen gesloten, bang dat hij gevangen werd door een BH. "Xanto wat doe jij hier?" Hoorde hij, de druk nam af en hij opende zijn ogen. Hij zag Lira voor hem staan, waar hij, vreemd genoeg nonkel van was. "I-ik wandelde gewoon wat." Zei hij nors. Xanto sloeg zijn armen boos over elkaar. "Trouwens, Ik mag gaan en staan waar ik wil!" Hij ging met zijn handen naar zijn voorhoofd. Hij kreeg net weer een steek. Wat was dat toch met hem?

"I-ik wandelde gewoon wat." Zei hij nors. Ze grinnikte lichtjes en draaide met haar ogen. "je moet uitkijken waar je loopt kleintje de wegen kunnen gevaarlijk zijn hier. Je zou nog wel eens een engerd kunnen tegenkomen" zei ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelde.Xanto sloeg zijn armen boos over elkaar. "Trouwens, Ik mag gaan en staan waar ik wil!" Hij ging met zijn handen naar zijn voorhoofd. "Niet zonder toestemming van je ouders." Zei ze met een spottende grijns. Ja mensjes pesten was toch zo leuk. ze ging naar haart hoofd de demoon en haar eigen geest lagen met elkaa roverhoop. Ze kneep pijnlijk haar ogen dicht en wreef over haar hoofd.

"Niet zonder toestemming van je ouders." Hij gromde. Hij kreeg weer pijnlijke hoofdpijn en greep met zijn handen naar zijn hoofd. Even later was de hoofdpijn weggetrokken. "Trouwens, ze zijn toch nooit thuis dus ze weten niets. En ik ben niet bang, voor niemand." Opeens drong hem iets door, ze had net op hetzelfde moment hoofdpijn als hij. Zou het toeval geweest zijn of niet? Waarschijnlijk was het toeval geweest. "Ze interesseren zich niet in mij, en ik me niet in hen. Ik zie hen toch nooit, ik heb altijd alles alleen moeten doen. Ik heb niet eens naar school ofzo kunnen gaan, ik heb geen vrienden." Hij gromde even, maar niet naar Lira, hij voelde een grote woede in zich, maar hij wist niet van wat. Wat was dit toch?

Hij gromde naar haar, nou,nou het ukkepukje had een grote mond zeg. "Trouwens, ze zijn toch nooit thuis dus ze weten niets. En ik ben niet bang, voor niemand." Lira knikte en bukte zich lichtjes zodat ze wat lager stond. Ze gaf hem een por op zijn voorhoofd. "Wees niet te overmoedig ventje...Wie weet zijn zelfs je familieleden beangstigender dan je zou denken. Zei ze met een duistere stem. "Ze interesseren zich niet in mij, en ik me niet in hen. Ik zie hen toch nooit, ik heb altijd alles alleen moeten doen. Ik heb niet eens naar school ofzo kunnen gaan, ik heb geen vrienden." Hij gromde even. Nu begon Lira te lachen. Hoe was het toch mogelijk dat ze zoveel gemeen had met dit kleine grut? Aha juist ja. Blijkbaar hebben wij dus zo ongeveer dezelde jeugd gehad. Merkte ze op voor ze een hand op zijn schouder legde. Waarom zou je bij mensen blijven die niet van je houden? Die je een monster vinden? Zei ze met een serieuze doordringende blik.

Lira begon te lachen. Xanto keek haar kwaad aan. "Aha juist ja. Blijkbaar hebben wij dus zo ongeveer dezelde jeugd gehad" Wat vond ze daar zo grappig aan? Ze legde haar hand op zijn schouder. Zijn kaken verstrakten en zijn spieren spande allemaal op. "Waarom zou je bij mensen blijven die niet van je houden? Die je een monster vinden?" Hij keek haar niet begrijpend aan. Wat bedoelde ze? "Wat bedoel je? Ik snap het niet." Hij keek haar verward aan.

"Wat bedoel je? Ik snap het niet." Hij keek haar verward aan. Ze schudde grijnzend haar hoofd voor ze een bijna liefdevolle glimlach toonde. Kom met mij mee, keer die mensen de rug toe. Kom met mij mee en mijn meester zal je met liefde in zijn familie opnemen. Zei ze terwijl ze hem bleef aankijken. De demoon sprak nu voor haar en inwendig was Lira's geest aan het rondfladderen als een angstige vogel die eeen uitgang probeerde te vinden.

"Kom met mij mee, keer die mensen de rug toe. Kom met mij mee en mijn meester zal je met liefde in zijn familie opnemen." Het was raar en een tijd lang bleef hij voor zich uit staren, zijn gezichtsuitdrukking veranderde in neutraal. Het was nog niet zo'n slecht idee. Hij zou nooit meer alleen zijn. Na 2 minuten keek hij zelfverzekerd. "Oké, ik ben toch niets met mijn ouders." Er was geen emotie in zijn stem, maar hij was zeker van zijn keuze. Het kon hem niets meer schelen. Zijn ouders gaven toch niet om hem.

Het was raar en een tijd lang bleef hij voor zich uit staren, zijn gezichtsuitdrukking veranderde in neutraal. Na 2 minuten keek hij zelfverzekerd. "Oké, ik ben toch niets met mijn ouders." Er was geen emotie in zijn stem. Lira grijnsde tevreden en ging met haar hand overzijn hoofd. Mooi zo kleine. zei ze voor ze een stap naar achteren deed en de gigantische vos tevoorschijn kwam. Hij keek grijnzend naar Xanto. Kom maar knul klim maar op mijn hoofd dan breng ik je naar mijn verblijfplaats... Zei de demoon met zijn rode ogen op Xanto gericht. mooi dit zou nog een waarschuwing worden voor Razor. Nu het broertje van zijn vrouw ook weg zou zijn. ja dit kind was nog best handig.

"Mooi zo kleine" Hij gromde, hij was niet zo klein. Ze veranderde in een soort van gigantische vos. "Kom maar knul klim maar op mijn hoofd dan breng ik je naar mijn verblijfplaats..." Hij klom bovenop het dier. Lira begon te rennen, recht naar de 'verblijfplaats'. Tijdens hun kleine reis, keek hij rond. Hij had zo'n raar gevoel in hem, hij kon niet beschrijven wat het was. Alsof hij overgenomen was ofzo. of iets anders, hij wist niet wat het was. Toen ze aankwamen, liet hij zich van de giga vos afglijden.

Hij klom bovenop het dier. Lira begon te rennen, recht naar de 'verblijfplaats'. De vos was tevreden maar inwendig schreeuwde Lira. nee dit mocht niet! Niet Xanto! Hij had al een ingewikkeld leven genoeg! Lira probeerde geestelijk van alles maar niets werkte. Na een tijd rennen kwamen ze aan in het oude vervallen kasteel. het was al aan het schemeren en de walgelijk uiziende demonen keken met hun kraaloogjes naar de vos. de demoon liet xanto van zijn rug komen en nam Lira's lichaam weer aan. Lira sloeg haar arm om Xanto's schouders en dirrigeerde hem mee door de gangen. de naar dood ruikende demonen keken nieuwsgierig naar hen. Lira glimlachte geruststellend naar Xanto. Maak je maar geen zorgen ventje. Ze zijn niet moeders mooiste maar zij zullen altijd aandacht aan je willen besteden. Zei Lira met een grijns. Ja ze had de demonen dat mentaal al bevolen.

Overal rondom hen waren demonen. "Maak je maar geen zorgen ventje. Ze zijn niet moeders mooiste maar zij zullen altijd aandacht aan je willen besteden." Zei ze gerustellend. "Ik maak me niet eens zorgen, alles is beter dan thuis." Antwoorde hij kil. Op de een of andere manier, voelde hij zich perfect hier, hij voelde zich hier thuis. Niemand zou hem hier ooit nog uit krijgen. "Ik voel me hier al meteen thuis." Hij grijnsde. Zijn hart wqas gevuld met haat en slechtheid, en dat voelde zo goed. Mentaal voelde hij zich opeens veel ouder. "Waar verblijf ik?" Vroeg hij nog steeds met kilte in zijn stem.

"Ik maak me niet eens zorgen, alles is beter dan thuis." Antwoorde hij kil. Die jongen kon zich snel aanpassen zeg. Hmmm mooi zo dat kwam haar goed uit. "Ik voel me hier al meteen thuis." Hij grijnsde. Ze voelde de haat die zijn jonge hart verteerde. De demoon werd er alleen maar sterker van. Haat en angst voedde hem. "Waar verblijf ik?" Vroeg hij nog steeds met kilte in zijn stem. Ze keek hem even aan voor ze met haar hand langs zijn kaak streek en voor hem op liep ze opende 2 grote deuren waar ze uitkwamen in een kamer met strakke zwarte meubelen en een gigantisch bed met zwarte hemel en zwart dekbed. Een iets kleiner kopie van Lira's eigen kamer. Alleen was haar bed met rode zijden bedekt. Ze keek hem aan en gaf hem een zachte duw in zijn rug. "Hier zijn je vertrekken."

Ze streelde met haar hand over zijn kaak. Even voelde hij een gevoel van warmte, maar geen gewone warmte, hij voelde een lichte kriebeling in zijn buik. Uiteindelijk kwamen ze in een kamer met verschillende zwarte meubels. "Hier zijn je vertrekken." Hij knikte en ging op hetbed zitten. "Wat valt hier zoal te doen?" Vroeg hij terwijl hij rondkeek in de kamer.

Hij knikte en ging op hetbed zitten. "Wat valt hier zoal te doen?" Vroeg hij terwijl hij rondkeek in de kamer. Ze leunde tegen de deurpost en keek hem met een geamuseerde blik aan. de kleine piercing in haar onderlip glinsterde. Alles wat je maar kan bedenken... Zei ze met een grijns. En als je wat ouder bent zal ik je ook naar de nachtelijke feesten laten gaan, of kan je dat nu al aan? vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw en een scheve grijns. Hij was ten slotte wel de zoon van Kiba. ze wist niet wat dat ventje al allemaal wist.

Ze wat in de deurpost. "Alles wat je maar kan bedenken..." Hij grijnsde. "En als je wat ouder bent zal ik je ook naar de nachtelijke feesten laten gaan, of kan je dat nu al aan?" Hij keek haar uitdagend aan. "Tuurlijk kan ik dat aan, zijn hier kleren voor me?" Hij stond recht en liep richting een kast. "Trouwens, hoelaat beginnen die feesten?" Vroeg hij geïnteresserd.

Hij keek haar uitdagend aan. "Tuurlijk kan ik dat aan, zijn hier kleren voor me?" Hij stond recht en liep richting een kast. Ze grinnikte. wat waren jongens toch amusante wezens. Momenteel nog niet maa rik zal zo een demoon sturen die voor jouw je persoonlijke kleren zal samenstellen en maken. Zei ze rustig. ja zwart zu hem wel staan. "Trouwens, hoelaat beginnen die feesten?" Vroeg hij geïnteresserd. Middernacht in de ondergrondse feestzaal. Zei ze met een grijns voor ze naar hem toe liep. maar ik waarschuw je kleintje ze gaan geen kinderliedjes draaien en de stoelendans doen. het word...hoe zal ik het zeggen pittiger. Zei ze met een grijns.

Middernacht in de ondergrondse feestzaal." Hij knikte. "maar ik waarschuw je kleintje ze gaan geen kinderliedjes draaien en de stoelendans doen. het word...hoe zal ik het zeggen pittiger." Hij grinnikte. "Zijn er vrouwelijke strippers?" Vroeg hij geïnteresseerd terwijl hij vragend één wenbrauw optrok. Hij zette een paar stappen naar Lira toe. Hij grijnsde. Het viel hem op dat Lira niet veel groter was, maar hij was ook erg groot voor zijn leeftijd.

(laat deze outfit gemaakt worden http://browse.deviantart.com/?order=9&q=sasuke&offset=48#/d22lkxb)

Hij grinnikte. "Zijn er vrouwelijke strippers?" Vroeg hij geïnteresseerd terwijl hij vragend één wenbrauw optrok. Zij trok ook haar perfect geëpileerde zwarte wenkbrauw op. Zo,zo Kiba had hem dus blijkbaar al een hoop geleerd. Heb je die al ooit gezien dan? Vroeg ze met een grijns en ogen die twinkelde van amusement. Hij zette een paar stappen naar Lira toe. Hij grijnsde. Ze keek ietsje naar beneden met haar hoofd. Hij was ercht wel groot. en Lira was nu ook weer niet echt super groot. ze was eerder nogal tenger maa rhaar rondingen waren goed ontwikkeld dat mocht wel gezegd worden. Een vrouwlijke demoon kwam de kamer in met een hoop kleren en naaispullen. ze keek een beetje angstig en Lira grijnsde. Ze plofte neer op zijn bed en kruistte haar benen. Xanto, Tina,Tina,Xanto. Xanto Tina is jouw persoonlijke assistente. Zei ze met een vrolijke grijns. Zij gaat je je nieuwe kleren geven Zei ze met een grijns. nee blootheid vond ze niet erg ze bleef dan ook heel erg geïnterresseerd toe. En wachtte tot het schouwspel zou beginnen.

(zie afbeelding mijn scherm)

"Heb je die al ooit gezien dan?" Hij grijnsde. "Al een paar keer" Lira was zo mooi, en best wel sexy. Hij schrok op van de deur die open ging. " Xanto, Tina,Tina,Xanto. Xanto Tina is jouw persoonlijke assistente." Hij knikte en keek naar de vrouw. Ze had blauw haar en een hele boel naaispullen. "Zij gaat je je nieuwe kleren geven" De vrouw vroeg aan Xanto om in zijn ondergoed te gaan staan. Hij voelde zich niet gegeneerd en trok eerst de bloes uit. Zijn lichte sixpack en andere goed ontwikelde (maar nog niet volledig ontwikkelde) spieren kwamen tevoorschijn. Vervolgens trok hij zijn bloes uit zodat hij in een zwarte boxershort stond. De vrouw zei niet veel en ging meteen aan de slag.

Hij grijnsde. "Al een paar keer" Ze grinnikte en richtte haar blik even naar de hemel. Dat had ik eigenlijk wel kunnen verwachten met zo'n vader. Zei ze grijnzend. Ze keek haar neefje de hele tijd aan haar blik berekenend. Ze was nu half Lira en half demoon, geestelijk gezien dan. De vrouw vroeg aan Xanto om in zijn ondergoed te gaan staan. Ze had een wijnglas laten brengen met een rode vloeistof in, bloed. Lira nipte er af en toe van terwijl ze keek naar Xanto die nu in zijn boxers stond. Na een tijdje ging Tina weg ze had alle dingen die ze nodig had om binnen een paar uur zijn kleren klaar te hebben. Zijn oude kleren had de demoonvrouw zonder het zelf te beseffen ook meegenomen en Lira vond het ergens wel grappig. Lira bleef nog een tijdje naar Xanto kijken voor ze opstond en over zijn wang wreef. Ik ga even een heerlijk bubbelbadje nemen. Zei ze met een grijns. Ze liep zijn kamer uit en ging naar de grote bdzaal waar een gigantisch bad stond er zat veel schuim in en toen Lira er met gesloten ogen in lach bedekte die schuim haa rlijf ook helemaal ze gennoot ervan.

Tina verliet de kamer, met al zijn kleren. Hij bleef wat versufd staan. Daarna kwam Lira naar hem toe en wreef over zijn kaak. "Ik ga even een heerlijk bubbelbadje nemen." Hij knikte, Lira verdween. Xanto ging even op het bed zitten. Daarna besloot hij toch maar naar haar toe te gaan, hij had toch niet te doen. Hij wandelde naar de badzaal toe en zag Lira met gesloten ogen in het bad vol schuim zitten. Hij grijnsde en trok zijn boxershort uit. Hij schaamde zich niet voor haar, trouwens, ze had haar ogen toch gesloten. Hij stapte het bad in en ging naast lira zitten, wel met wat spatie tussen hen in, maar niet veel. [b]"Ik verveelde me, dus ik kwam er maar eens bij zitten. Hij knipoogde.

Ze hoorde het water en ze voelde het zelfs bewegen. Bij het horen van Xanto's stem opende ze haar ogen en draaide ze haar hoofd naar hem toe. "Ik verveelde me, dus ik kwam er maar eens bij zitten. Hij knipoogde. ze trok een wenkbrauw op maar grijnsde toen wel. Puberjongens één homp van hormonen. Inwendig draaide ze met haar ogen.Jij hebt wel lef kleine, zomaar mijn vertrekken inkomen. De vorige die dat gedaan heef tis nu een hoopje stof. Zei ze met een grijns. Ze ging wat rechter zitten waardoor het begin van bepaalde rondingen zichtbaar werd. En verveel je je nu nog steeds? Vroeg ze met een geamuseerde grijns

"Jij hebt wel lef kleine, zomaar mijn vertrekken inkomen. De vorige die dat gedaan heef tis nu een hoopje stof" Hij grinnikte. Lira ging wat rechter zitten en hij kon haar rondingen zien. "En verveel je je nu nog steeds?" Hij grinnikte. "Ja, maar het is al wat gebeterd." Hij schoof subtiel naar haar toe en streelde liefdevol over haar wang. Hij ging dichter naar haar toe met zijn zachte lippen.