Just walking around

Haar gouden lokken dansten op het ritme van de wind. Haar grauwe, bleke huid wer lichtjes verwarmd door de zon. Ze schatte dat het rond de achttien graden was. Anouck slenterde door het bos, er hing een mysterieuze mist. Haar witte zomerkleedje wapperde in het zachte lentebriesje. Een vreemde geur drong haar neus binnen. Verschrikte keek ze rond en een grom ontsnapte haar mond. Ze veranderde meteen, er was een indringer, een menselijke indringer. Ritmisch liep ze richting de geur. Het was nog maar een beginnertje, en hij leek verdwaald te zijn. Anouck grinnikte en brulde luid. De blood hunter schrok en pande zijn boog aan. Voor dat hij geschoten had, stond Anouck al voor zijn neus. Ze brulde nog eens heel luid en daarna volgde de genadeklap. Ze beet in de schedel van de jongeman en hij hoorde hoe de schedel verbrijzelde. Haar mond hing vol bloed, ze grijnsde. Hij had maar niet binnen moeten komen. Ze veranderde weer maar omdat het bloed uit de man spoot, hing haar kleedje helemaal vol bloed, net zoals haar haar en gezicht. Ze zuchte geïrriteerd. Anouck verdanderde weer en graafde een grote kuil, daar gooide ze de man in, daarna groef ze die weer vliegensvlug dicht. Vervolgens veranderde ze weer en nam ze de boog. Anouck wandelde verder en kwam bij een beekje uit. Ze deed haar kleedje uit en waste haar in het beekje, haar huid, gezicht en haar was weer proper. De plekken op het kleedje waar bloed zat, waste ze ook een beetje uit. daarna liet ze het kleedje wat drogen en zat ze nog wat in de zon te drogen. Toen ze droog was, deed ze het kleedje weer aan. Het was nog nat en dus nog een beetje doorschijnend. Het irritante was dat het tegen haar huid aankleefde en haar hele lichaam afvormde. Anouck maakte een kommetje met haar handen en knielde bij het water. Ze liet het 'kommetje' vullen met water en dronk er toen van. Ze had echter niet door dat er iemand was. Maar de boog lag wel vlak naast haar, klaar voor gebruik. Straks zou ze hem aan Dregoe of Mistake gaan bezorgen en vertellen dat er een indringer was.

-open voor iedereen-

MIsschien was het handiger geweest als ze meteen na haar vrij lating naar WOF was gegaan in plaats van buiten gaan rondzwerven in haar shape shifter, wat nu wel het geval was, Eva had dage nlang rond gelopen in het bos en blood hunters gedood, de pijn die de mensen leden gaf haar kracht en nu was ze helemaal in top vorm, laats had ze gehoord dat ze een nieuwe bjinaam had gekregen van de bloodhunters: stille doder, tja het was waar, ze had geen stemabnden meer en haar vleugels maakte nauwelijks geluid dus ze dode stil en onverwacht. Haar zwarte vleugels wiekte in de lucht en Eva was bang, bang dat Ager helemaal over de rooie ging omdat ze hem zo lang alleen had gelaten en niet had gezegd waar ze was. Eva's rode ogen speurde de bomen af op zoek naar prooi voor de dood, op haar pols waar een tatoe op zat en die begon te gloeien als ze pijn kreten hoorde of kracht gebruikte begon te gloeien en ze voelde energie stoot door haar heen gaan. Het was in de buurt van WOF, nee beter gezegd het was bij de abby's. Ze vloog er heen en speurde de plek af, daar bij de meer zag ze een vrouw zitten en haar kleren wassen. Ze kwam haar bekend voor maar Eva kon zich niet herineren wie het was. Ze lande op de vaste grond en toen ze haar voet zette voelde ze Ager! Ja hij was ergens in de buurt en door dat ze op de grond een stap zette waar hij in de buurt was kon hij het ook voelen. Eva klapte haar vleugels in elkaar en liep stil naar de vrouw, je hoorde haar niet en rook ook nauwelijks, ze had ee nschild om haar heen laten komen voor shape shifters die met blood hunters werken. Ze tikte voorzichtig bij de nek van de vrouw en meteen kreeg ze er contact mee, 'Hoi' Zei ze in gedachten, niemand zal hun kunnen horen en die vrouw zou haar alleen in haar hoofd kunnen horen.

Ze voelde het getik op haar schouder en ze draaide zich om. 'Hoi' Hoorde ze in gedachten. Anouck glimlachte. "Hoi, ik ben Anouck, wie was jij ookal weer?" Ze was vriendelijk tegen haar omdat ze wist dat het meisje ook uit WOF kwam. Dat rook je, de meeste leden roken naar... Tja, hoe moet je het noemen? Ze stond recht en een felle windvlaag liet haar kleedje lichtjes wapperen. Ze keek naar de richting van waar het verschijnsel vandaan kwam. "Wat zou dat zijn?" Vroeg ze nieuwsgierig.

-sorry dat het zo lang duurde, had niet door dat er iemand gepost had :$ -