Searching for the answer

Razor kwam langs haar staan en zei haar dat ze weinig tijd hadden Hope keek naar de stand van de zon hij had inderdaad gelijk! Ze keek naar razor toen hij zijn excuses aanbood te gaf hem een kneepje in zijn hand als complimentje. Ze keek de vrouw weer aan en ze knikte toen ze vroeg of Robin haar vader was. Ja hij is mijn vader. Daarom dat ik een halfbloed ben ik ben geen echte shifter. Zei ze rustig. Oook de vrouw bood haar excuses aan. Toen ze zij dat haar familie goed bevriend was geweest met de haarre keek Hope naar de grond. Ik weet het niet ik weet niet veel van mijn vaders kant van de familie en de dingen die ik weet...tja die zorgen voor die nachtmerries. Zei ze rustig tegen de vrouw vreemd genoeg vertrouwde ze de vrouw. Van waar kende u familie de mijne dan? Vroeg ze twijfelend.

De vrouw vroeg of Robin de vader van Hope was die het bevestigde. Razor hielt zich daar buiten en stapte langs hen heen nadat de vrouw ook haar exuuses had gemaakt. De gangen van het huis hadden iets naargeestigs omdat het niet langer bewoond werd. Razor kwam net bij de voordeur aan toen hij wat rook. Zachtjes begon hij te grommen, maar niet te hard om de bloodhunters buiten te laten merken dat hij binnen was. De twee dames kwamen net al pratend aan gelopen toen hij een wild zwijgend gebaar maakte. Als ze hen hoorden dan draaide het zeker op een gevecht uit! De mannen leken hun niet gehoort te hebben, maar eentje was toch zo eigenwijs om de deur te controleren. Doordat hij snel naar binnen was gekomen had Razor die niet afgesloten. Snelgreep hij de klink en drukte die met veel kracht omhoog toen de bloodhunter hem vast pakte om te testen of de deur dicht zat. De tegenpartij kreeg er geen beweging in en liet los. Daarna volgde hij de mannen en verdween. "Snel voor ze zich bedenken. Ik heb geen zin om nog langer hier rond te hangen dan nodig is!" fluisterde Razor fel en opende de deur. Noem het geluk of niet, maar Razor hoorde, zag en rook geen bloodhuntergeur in de buurt, maar een andere had gemerkt dat de deur juist los was geweest!

Aria moest toegeven dat ze Hope wel mocht. Enkele ravenzwarte plukjes haar lagen voor de ogen van Aria maar die legde ze al snel weer achter haar oren. Even keek ze naar Razor die een zwijgend gebaar maakte. Meteen zweeg ze en luisterde, hoorde al meteen het krakende geluid van brekende takken door de gewicht van mensen. "Snel voor ze zich bedenken. Ik heb geen zin om nog langer hier rond te hangen dan nodig is!" fluisterde Razor fel en opende de deur. Aria knikte en keek even vluchtig naar Hope. met snelle passen stapte Aria naar buiten waardoor haar haren achter haar rug wild wapperde. Met een snelle ruk draaide ze zich naar de twee shifters om."Als ze terug komen, laat je mij het regelen oke" Sprak ze gespannen tegen hen."Laat mij dan maar het woord toen" Ze wist hoe ze zich moest gedragen bij hunters als ze die tegen kwam, als die hunters weer zouden keren zou ze zich weer zo gedragen als haar was geleerd te gedragen.

De vrouw draaide zich om en zei dat zij het woord zou voeren mochten ze terug komen. Razor voelde de bui al hangen en moest er niet aan denken dat die lui terug zouden komen! Hij had al een bloed hekel aan die lui en had al de nodige moeite om zich rustig te houden in hun aanwezigheid, maar toch knikte hij even. Het geluid van voetstappen leek gestopt te zijn iets waar hij helemaal geen idee van had, maar de discussie over de deur was in volle gang!

Ze luisterde naar de vrouw dus haar familie had ook veel invloed. Ach weet je ik mag mijn familie niet echt Razor en ik hebben nogal slechte herinneringen aan hen. Zei ze met een pijnlijk gezicht. Razor liep al naar de deur en zij bleef nog even met Aria praten ookal had ze haar net verlamt toch mocht ze de vrouw wel. Ohja sorry dat ik je gevloerd had soms nja kan ik me niet inhouden komt door de arena. Zei ze met een zucht Hope was jong maar ze had al veel meegemaakt! Ineens maakte Razor wilde gebaren dat ze moesten zwijgen blijkbaar waren de bloodhunters nog naar hen opzoek Hope hield haar mond en ze keek naar Aria die hen weer wilde helpen ze knikte en keek weer naar Razor. Ze keek hem aan en ze hield zijn hand vast bijde werden ze onzichtbaar en ze keek Razor even recht in zijn ogen. Nog bedankt om me zo te helpen was echt erg lief van je. Zei ze met een kleine glimlach en blozende wangen.

Aria had zo een gevoel dat die hunters terug zouden komen, die waren getraind om alles wat verdacht was te herbekijken anders waren een beginners. En Aria had het gevoel dat ze dat niet waren. Toen ze naar Hope keek zag ze haar samen met Razor onzichtbaar worden, gelukkig, zo moets ze geen excuus zoeken waarom er twee vrije hunters bij haar waren. De eerst wat aarzelende Aria van daarstraks was verdwenen, daarvan in de plaats had Aria nu een rechte rug en een opgestoken kin en straalde een en al autoriteit uit.De mannen kwamen snel op haar af, herkenden haar meteen als een hunter, logisch." wat is Uw naam" Beval één, die was waarschijnlijk de leider van de groep." En waar is uw zwaard" ging hij verder. Woedend zette Aria een stap naar voren waardoor ze nog maar enkele centimeters verwijderd waren van elkaar."Hoe durf je zo te spreken tegen een Maldini" Sprak ze kil. De leider zijn ogen werden groot van angst."Aria Maldini!" Sprak hij aarzelend. Haar blik veranderde niet." Het spijt me....ik had u niet herkend" Veronschuldigde hij zich meteen vol met angst. "Maar we dachten dat er hier Shifters waren" Vervolgde hij meteen, en zag zijn fout al in toen hij de woede in haar ogen las."Dus u suggereerd dat ik, een Maldini? enkele simpele shifters niet aankan" Snauwde ze. Hij zetten angstig een stap achter uit."Nee vrouwe." Sprak hij meteen al stotterend."Verdwijn uit mijn ogen, voor ik u in mijn verslag breng, en ga iets nuttigs doen" Siste ze gevaarlijk. Hij boog vlug even kort" Natuurlijk vrouwe" Daarna draaide hij zich meteen om en ging er met zijn bende vliegensvlug vandoor alsof ze aan het vluchten waren. Opgelucht haalde Aria adem."Die zijn weg." Zuchtte ze vermoeid tegen Razor en Hope, ook al had ze geen idee waar die twee nu precies stonden.

Hope kwam bij hem staan en pakte zijn hand zodat ze beiden ontzichtbaar werden. Al snel pikte de groep bloodhunters haar op en ondervroegen haar wie ze was en zo voort. Razor hoorde Hope nog wat fluisteren en hij boog zich naar haar oor. "Ik zou Will niet over me heen willen krijgen als ik je verlamt mee terug had genomen zou hij geflipt zijn!" fluisterde Razor serieus en hoorde het gesprek een andere wending nemen. Hij kon er niks aan doen maar hij smoorde nog net een grinnik zodat ze het niet zouden horen... Pas toen ze op gehoor afstand waren kon Razor zijn lachen niet langer in houden al duurde dat maar kort. "Die scheet bijna zevenkleuren." grinnikte Razor nog voor hij een pijnlijke stomp van Hope tyssen zijn ribben kreeg. "Wat dat was toch zo?" zei hij en keek even naar Hopje voor hij kort zuchten. Soms begreep hij vrouwen echt niet!

Hope luisterde naar het gefluister van Razor en ze grinnikte heel zachtjes. Ow dus je deed het uit schrik voor je broer? En ik maar denken dat jij zo stoer was. Zei ze grinnikend. Ze luisterde naar de bloodhunters blijkbaar was Aria dus wel een belangrijk iemand de mannen kregen nogal schik toen ze tegen hn begon uit te vliegen Hope vond het wel een grappig gezicht en natuurlijk vond Razor het hilarisch. Toen de mannen weg waren draaide aria zich weer om en Hope liet hen zichtbaar worden. Razor kon het weer niet laten om een vunzige grap te maken en ze gaf hem een elleboog stoot. Ze keek hem aan met een zucht. Echt je bent echt ongeloofelijk Razor! Je slaagt er iedere keer weer in om van een persoon die ik begin te mogen weer te veranderen in een kinderachtige kwal. Zei ze met een zucht terwijl ze nu weer naar Aria keek. Ze glimlachtte. Bedankt voor je hulp Aria. Zei ze vriendelijk terwijl ze weer naar Razor keek. Echt Razor jouw gedachtengang is echt een raadsel voor me best vervelend aangezien ik je babysit ben. Zei ze met een grijns.

Hope maakte een grap toen hij het over Will had en hij keek haar even nijdig aan. "Ik ben niet bang voor hem als je daar op uit bent!" gromde Razor even vinnig, maar ging er niet op door, maar grijnsde gemeen naar haar bij der volgende woorden. "Ach Hopje je weet toch onder hand wel hoe ik in elkaar steek?" zei hij en duwde Hope even, maar niet te hard zodat ze zou vallen. Hij had altijd schik als andere angst of zoiets dergelijks hadden voor bepaalde dingen. Toch kreeg Hope zijn grijns niet van zijn gezicht wat ze ook zou doen!

Ze grinnikte uitdagend. Tuurlijk niet joh! Zei ze sarcastisch hem plagen kon toch zo leuk zijn! Razor begon weer te grijnzen en hij gaf haar een duwtje ze keek hem even vinnig aan. Razortje razortje toch ik zal jouw primitieve brein nooit begrijpen jongen. En Lily's brein eigenlijk ook niet ze heeft echt een rare keus voor mannen. Zei ze met een grijns nu was het haar beurt om hem eens even op stang te jagen. Ik bedoel maar ze valt op jouw, uitgerekend jíj en dan was er nog dat hele gedoe met haar vader... Zei ze rustig terwijl ze met haar haar speelde.



(Wat denk je van mijn nieuwe ava? Is ie goed?)

(Een schoonheid! Mooi hoor waar heb je die gevonden?)
Hope begon hem te stangen, ook al moesten ze terug Razor kon het niet hebben als ze weer eens iets gevonden had om hem ermee te treiteren. "Alsof vrouwen altijd slim kunnen zijn?" zei hij en zwaaide even met zijn arm alsof hij een vlieg weg joeg. Will heeft anders ook een rare uit gekozen. Wat Lily's vader betreft die steekt niet veel beter in elkaar als jij zonder die hangballen van voren dan!" zei hij en ontweek een mep van Hope. Nee kwa schoonheid moest je niet altijd grappen maken als Hope erbij was. Razor was de vrouwelijke bloodhunter nietvergeten, maar toch kon hij het nietlaten Hope weer eens een hak te zetten. "Hoe hebben je ouders eigenlijk zulk goed contact met de Hood's gekregen... Verdulleme Hope ga van me af je kunt nu prima op je eigen benen staan!" gromde Razor toen Hope op zijn rug sprong nadat hij Aria wat wilde vragen, maar die zin had hij dus niet af kunnen maken. Razor probeerde Hope van zich af te krijgen, maar ze klemde zich zo vast dat hij daarom maar een boom gebruikte om los van haar te komen. Hard duwde hij tegen de stam en sprong daarna bij haar weg.

(Gevonden op deviantart, en dankje)

Vrouwen die niet voor jouw vallen zijn altijd slim. Zei ze met een grijns. Hope gromde toen ze haar vergeleek met haar oom en Will ook nog eens beledigd door zijn keuzes vreemd te noemen. Ze wilde hem slaan maar hij ontweek haar ze hield zich in om nog een klap te geven. Razor richtte zijn aandacht weer op Aria en hij wilde meer weten over haar familie Hope moest hem stoppen ze sprong op zijn rug en ze liet hem niet los ze had haar klauwen in zijn borst geplant. Hij duwde haar tegen een boom en na een tijdje moest ze zich toch loslaten Hope kreunde even en ze keek hem vernietigend aan. Mischien ben ik raar en mischien is mijn familie niet erg goed maar mijn partner heeft teminste geen bang van mij! En ik ben nooit de beste vriend van een monster zoals charlie geweest! Beet ze hem venijnig toe.

Aria keek nog even enkele seconde naar de richting naar waar de mannen waren heen gevlucht en draaide zich toen om en merkte dat de twee shifters weer tevoorschijnt waren gekomen. "Die scheet bijna zevenkleuren." grinnikte Razor. Aria schudde met haar hoofd om zo haar grijns te verbergen."Het is makkelijk als iedereen je ouders kent" Sprak ze schouder ophalend maar ging er niet verder op in. Zwijgzaam keek ze toe hoe de twee elkaar begonnen te treiteren, het was grappig om er naar te kijken. "Hoe hebben je ouders eigenlijk zulk goed contact met de Hood's gekregen... Verdulleme Hope ga van me af je kunt nu prima op je eigen benen staan!" gromde Razor toen Hope op zijn rug sprong. Aria dacht even over zijn woorden na."Ik weet het niet helemaal precies" Mompelde ze half tegen Razor en half tegen haar eigen."Waarschijnlijk hebben ze samen training gehad en hielden contact toen hun trainingen erop zat." Even zuchtte Aria" Ik ben blij dat de mijne erop zaten. Mijn ouders proberen me al jaren richting de perfecte hunter te maken. In vele opzichten is dat gelukt, zoals de traditie's van de drukpunten, ik ken ze allemaal uit het hoofd." Sprak Aria koeltjes schepte er helemaal niet over op.

(wacht op mij xd)

Hope begon over Charlie en meteen veranderde zijn houding tegenover Hope. "Ik heb het ook niet over die mislukte kieviet! Ik had het over de vader van Lily, niet over die van je vaderskant!" snauwde Razor fel en draaide zich half naar Hope toe. De glans in zijn ogen was niet kwaad of woedend, maar moordlustig. Razor kon geen goed woord meer over Charlie doen na wat hij hem had geflikt in de Arena. Razor kon die kerel net zo vaak vermoorden als hij wilde, maar hij had hem al gedood en helaas was dood nu eenmaal dood!

Ze gromde naar Razor "Dat weet ik ook wel jij domme oen!" Ze zag de blik in zijn ogen en dat maakte haar alleen maar woester. "Jij bent hier degene die aan haar wat over míjn familie vroeg! Dus jij bent er zelf mee begonnen mannetje!" Zei ze pissig maar ze hield zich in ze mocht Aria en ze wilde haar niet afschrikkken. Ze keek hem minachtend aan. "En als je daar al niet tegen kan! Dan vrees ik dat Lily niet lang zal leven met dat opvliegend karakter van je!" Gromde ze. Wow ze hadden mischien een paar uurtjes van vrede en mischien zelfs een tikkeltje liefde maar nu was hun kribbige ergende band weer helemaal terug.

Aria kreeg zo het gevoel dat hun gesprek de verkeerde kant op ging. Met een opgetrokken wenkbrauw sloeg Aria haar armen gekruist over elkaar en zuchtte toen ze merkte dat ze gelijk had. Beide leken elkaar weer bijna in de haren te kunnen vliegen. "Oke oke." Sprak Aria luid genoeg voor de twee."Ik heb niet juist die hunters weg gejaagt om te zien hoe jullie elkaar in de haren beginnen te strijken." Sprak Aria sarcastich en ging tussen de twee shifters staan."Ik mag dan wel een hunter zijn maar zo te zien wel de verstandigste voor het moment" Vervolgde ze."Dus Hope, ik hoop dat je niks meer van die verlamming hebt over gehouden, waarschijnlijk niet" Sprak Aria direct op een ander onderwerp.

Ja daar had Hope een goed punt, maar dan hoefte ze Lily er nog niet erbij te halen. Vreemd genoeg had zij op hem juist een kalmerend effect! Razor kreeg de volgende woorden niet eens over zijn lippen en draaide zich kwaad van Hope af. Het mocht wat dat die lui terug kwamen dan kon hij zijn opgekropte kwaadheid tenminste kwijt! De woorden van Aria deden hem ook niet kalmer maken, maar zorgde er wel voor dat hij helderder ging denken. Door hun geschreeuw konden ze terug komen? Razor gromde enkel en liep al vast in de richting van the Abbys, maar slenterde niet met snelle passen zodat de anderen hem ook nog konden bij benen.

Hope had zoveel zin om hem te slaan maar ineens stond Aria in hun midden ze kalmeerde een beetje Aria had gelijk ze hadden die bloodhunters niet voor niets weggejaagd! Ze keek Aria even aan. Nee ik voel me prima het enige wat me nu pijn doet is dat ik naar hém moet kijken, en helaas kan ik hem ook nog ruiken! Zei ze geïrriteerd. Maar hun geroep had inderdaad een stel bloodhunters gelokt. Hope luisterde de wind draaide en ineens hoorde ze was ze kende dat geluid en ze wist waar het naartoe ging. Nog voor ze iets zei was ze op Razor gesprongen zodat hij op de grond viel hij wilde gaan vloeken maar net op dat moment suisde er een pijl over hun hoofd. Hope keek hem even aan en rolde toen van hem af. We hebben de aandacht getrokken vrees ik! Zei ze op een waarschuwende toon nu werd het toch nog knokken!

Razor was zo kwaad op Hope dat hij het geluid van een vliegende pijl niet had horen aankomen. Hope sprong zo op hem dat hij zijn evenwicht verloor en op zijn buik landen. Razor wilde vloeken, maar toen suiste juist de pijl voorbij. Even keek hij haar aan en luisterde naar wat ze zei. "Dan hadden ze maar weg moeten blijven!" gromde Razor vergenoegend en stond op toen Hope van hem af gerold was. Verschillende Bloodhunters stormde de struiken uit en lieten Aria links liggen, begrijpelijk ze was een mens... De bloodhunters vielen aan en Razor draaide om hun wapens heen alsof het niks was, maar soms liep hij toch was steek en snijwonden op. Onder het gevecgt veranderde Razor zich in zijn shape vorm en haalde op zijn beurt naar zijn aanvallers uit.

Aria zuchtte, deze konden zo te zien soms kat en hojd zijn, en op andre momenten gewoon met elkaar kunnen omgaan alsof dat nooit zou denken. Nee ik voel me prima het enige wat me nu pijn doet is dat ik naar hém moet kijken, en helaas kan ik hem ook nog ruiken! Zei ze geïrriteerd. ARia draaide even met haar ogen mar grinnikte wel lichtjes. Oppeens sprong HOpe op Razor. Meteen luisterde Aria aandacht en zag de pijl voorbij flitsten. Haar lieten ze met rustg maar gingen wel op de twee shifters af. Ze beet op haar onderlip. Ze wist niet wat ze moest doen, haar eigen soort aanvallen was geen goed idee, maar gewoon staan toekijken. Even zuchtte ze gefrustreerd. Ze stapte op een hunter af die haar niet zag aankomen en liet haar zwaardhandvat in zijn nek terecht komen. Hij viel meteen neer en sliep diep. Zo deed ze nog met twee andere zodat Razor en Hope geen problemen hadden met teveel hunters. Ze beet weer op haar onderlip. Het voelde niet echt goed om enkele hunter met de drukpunten buitenspel te zetten. Gespannen wachtte ze af tot Razor en Hope in orde waren.

Aria viel drie van haar eigen soort aan zoals ze Hope had uitgeschakelt, maar daarna keek ze weer twijfelend toe. Gelukkig was de groep niet zo groot dus konden hij en Hope de rest gemakkelijk verslaan. Alleen liet Razor zich weer eens mee slepen in het gevecht. Want er stond weer als van oudts die manikale grijns op zijn lippen! Razor verwonden of spaarde niemand en doden hen door een slagader door te snijden met zijn klauwen of een beet in hun kelen. Toen Razor even om zich heen en zag Hope net de laatste hunter voor haar rekening nemen... Zijn muil en klauwen zagen rood van het bloed en zijn ogen hadden een fellere rode kleur gekregen door het bloed dat hij binnen had gekregen. Gewoon omdat Razor het zo gewent was begon hij zijn klauwen bloedvrij te maken door ze schoon te likken voor hij door had dat iemand het niet zo'n prettig gezicht vond. Hij glimlachte flauwtjes en keek in een stel ijsblauwe ogen.

Aria vond zich heel ongemakkelijk bij de situatie. Het voelde gewoon niet goed om tegen je kameraden te vechten. Het liefst wou Aria hier weg, weg van het gevecht. Toch hield ze Hope even in de gaten, gewoon eigenlijk had ze niet echt een idee waarom. Toen haar ijsblauwe ogen naar Razor kregen kreeg ze een zware brok in haar keel. Daar stond ze dan kijkend hoe hij een voor een ze afslachten. Zijn muil en ogen zaten onder het bloed. En daar stond Aria dan versteend. Haar spieren werden gespannen en ze trilde over heel haar lichaam. En dan begon hij nog zijn klauwen af te likken. Haar gezicht stond strak en ze keek hem vol met afschuw aan.

Het gevecht brak los en Hope werd draak ze werd onzichtbaar en overal kwamen kreten naar boven en vielen zwaar gewonde mannen dood neer. Ze zag Aria staan ze had een man bewustloos gemaakt met haar zwaard toen iedereen dood was keek Hope naar Razor die zijn klauwen aan het aflikken was en ze zag ook hoe versteend Aria erbij stond. Hope had zo'n medelijden met haar een paar jaar terug zou ze ook zo gereageerd hebben op het slachtveld maar sinds de arena was haar mening hierover kompleet veranderd. Ze ging voor aria zitten en ze schermde Razor af door een vleugel voor hem te houden zodat Aria de lijken en hem niet meer zag. Hope ging zitten en ze keek Aria met haar grote blauwe drakenogen meelevend aan. Ze ging een stap dichter en ze trok Aria voorzichtig tegen zich aan ze omarmde haar met haar staart en haar poot ze legde haar hoofd beschermend tegen haar. Hope wist niet wat ze kon doen om het makkelijker te maken voor haar maar ze probeerde het. Ze wist niet waarom maar ze voelde zich verbonden met dit meisje.

De manier van Hope om medeleven te tonen aan iemand die ze pas kende ging hem toch wat te ver nog zou hij het niet eens kunnen! Hope schermde haar af en Razor kon het niet laten en sneed een stuk vlees van de arm van een van de lijken wel zo dat Aria het niet zou zien mocht ze dichterbij komen? Hij keek even en zag dat ze nog in die omhelsing stonden en slokte snel het vlees naar binnen zonder geluid te maken en veranderde terug. Hier vlakbij lag een kleine sloot en daar liep Razor even heen om zijn gezicht even te wassen. Het water was koud en het geluid van een brekend takje trok zijn aandacht. Razor stond snel genoeg weer op zijn benen om een slag van het zwaard te kunnen ontwijken. Deze Bloodhunter was kennelijk achter gebleven en haalde opnieuw naar Razor uit. Deze sprong achteruit en ontweek zijn aanvallen tot hij bijna struikelde en bij Hope en Razor in de buurt kwam. De hunter zag zijn kans schoon en stak toe. Waar een iedere andere aan stierf had Razor het geluk dat hij niet langer meer een geboren persoon was, maar een lichaam had gekregen die door de dochter van de duivel was gemaakt. Razor had er vele voordelen aan beleeft en hoewel het zwaard in zijn borst En hart stak deed het wel pijn, maar hij stierf er niet aan! Razor gromde even kreunend, maar wist op zijn benen te blijven door het lemet vast te houden. Hij kon het niet helpen, maar de gezichten die zijn tegenstanders steeds trokken vond hij hilaries! Razor begon eerst zachtjes te grinniken, maar dat groeide al snel uit in een vruchteloze lach die alleen een maniak gebruikte... "Jullie leren het ook nooit!" zei Razor geamuseert en duwde de hunter achteruit die van schrik en verbazing zijn zwaard los liet. Razor grijnsde nog steeds en trok het zwaard met een soppend geluid los. Hij woog het ding even en smeet het later weg. De wond groeide voor de ogen van de oudere bkoodhunter dicht die iets mompelde als 'tovenarij!' Razor grijsde nog steeds en sprong naar voren en doden de man.